Psyche
alle pijlers
Vind jij het leven leuk?
dinsdag 15 juni 2021 om 20:52
Naar aanleiding van een ander topic moest ik weer denken ‘nou, vaak vind ik het leven op zich niet leuk.’ Ik heb geen donkere gedachten ofzo, totaal niet. Maar als je mij vraagt ‘vind jij het leven leuk?’, moet ik toegeven dat ik dat vaak niet vind. Nochtans een warm gezin, gezonde kinderen, financieel stabiel en een job.
Dus, vind jij het leven leuk?
Dus, vind jij het leven leuk?
zondag 20 juni 2021 om 19:11
Ik vind mijn leven meestal leuk, maar heb natuurlijk best andere tijden gehad, maar heb nooit gedachtes gehad dat het van mij mocht stoppen.
Ik heb het leven wat bij mij past, bewust geen kinderen en daardoor veel vrijheid. Mijn baan is niet mijn droombaan, want ik zou niet eens weten wat dat zou zijn. Maar ik werk zoveel uren dat het nog net 'leuk' is, maar kijk dagelijks uit naar het einde van mijn werktijd. Maar het is wel vol te houden.
Ik ben allergisch voor 'moeten' en houd mijn leven zo rustig mogelijk, zodat ik leuke dingen kan doen. En soms niets doe, als ik er zin in heb.
Ik heb het leven wat bij mij past, bewust geen kinderen en daardoor veel vrijheid. Mijn baan is niet mijn droombaan, want ik zou niet eens weten wat dat zou zijn. Maar ik werk zoveel uren dat het nog net 'leuk' is, maar kijk dagelijks uit naar het einde van mijn werktijd. Maar het is wel vol te houden.
Ik ben allergisch voor 'moeten' en houd mijn leven zo rustig mogelijk, zodat ik leuke dingen kan doen. En soms niets doe, als ik er zin in heb.
zondag 20 juni 2021 om 22:21
Wow dat komt heel erg overeen, ik heb ook altijd gezegd "ik word niet ouder dan leeftijd x" Ik vind het heel bijzonder om iemand online te ontmoeten die er hetzelfde in staat.CleopatraVII schreef: ↑20-06-2021 15:27Ja ik, ik heb op mijn 17e met mezelf afgesproken dat ik 39 zal worden, net als Cleopatra. Een paar jaar geleden was het heel zwaar, toen dacht ik, hoe moet ik de 39 ooit halen, het duurt nog zo lang. Nu gaat het beter.
Een dikke knuffel omdat het leven jou ook (te) zwaar valt.
zondag 20 juni 2021 om 22:33
Ja, ik vind het sowieso wel bijzonder te lezen dat zoveel mensen het leven niet leuk vinden. Dat het toch eigenlijk best normaal is.
Ik ben eigenlijk wel benieuwd wat jouw streefleeftijd is? Mag ook via pb.
Voor jou ook een knuffel!
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 21 juni 2021 om 07:26
CleopatraVII schreef: ↑20-06-2021 17:08Ik heb niet zo'n goede band met mijn ouders. Ik heb ooit, toen ik 11 was, aan mijn moeder verteld hoe ik zelfmoord zou plegen, naar aanleiding van een nieuwsbericht over zelfmoord op tv. Het enige wat ze toen zei was: maar dat is geen goede manier. Toen heb ik een andere manier bedacht.
Mijn vriend is zelf zwaar depressief (gediagnosticeerd) en hij weet ook wel dat ik depressief ben. Mijn relatie met hem gaat momenteel ook niet zo goed, hij is een niet-functionerende depressieveling.
Ik heb nooit iemand gehad om op terug te kunnen vallen, ik heb het altijd alleen moeten doen. Aangezien ik dat tot nu toe heel goed gedaan heb, heb ik geen zin om erover te praten. Het verandert niets aan de wereld.
Wat verdrietig dat je alles altijd alleen hebt moeten doen. Ik kan me goed voorstellen dat dat erin resulteert dat je gelooft dat het niets verandert als je erover praat. Je hebt geen enkele reden om aan te nemen dat de kans bestaat dat je iemand vindt die het leven draaglijker kan maken, puur en alleen door er voor je te zijn. Oprechte vraag: heb je wel eens met een professional gepraat over je leven, wat je hebt meegemaakt, hoe je je hebt gevoeld en hoe je je nu voelt? Therapie?
Dat het anders had kunnen zijn, betekent niet dat het ook beter was geweest.
maandag 21 juni 2021 om 09:29
Nee, ik denk er weleens over om dat te doen, maar het is niet dat ik enorm traumatische dingen heb meegemaakt als kind en daarom depressief ben. Het is de mensheid die mij depressief maakt. De overbevolking, de verwoesting van de natuur door het egoïsme van de mens. Ik moet leven met de wetenschap dat elke seconde hele voetbalvelden aan oerwoud verdwijnen, en ik kan er niets aan doen. Ik moet leven met zicht op extreme dierenmishandeling (de bio-industrie, vrachtwagens vol varkens op de snelweg) en ik kan er niets aan doen. En er zijn dus mensen die dat normaal vinden, er zelfs aan meedoen. En daar kan ik niet mee leven. En ik wil ook niet leren om daarmee te kunnen leven, want het is verachtelijk.mcsteamy schreef: ↑21-06-2021 07:26Wat verdrietig dat je alles altijd alleen hebt moeten doen. Ik kan me goed voorstellen dat dat erin resulteert dat je gelooft dat het niets verandert als je erover praat. Je hebt geen enkele reden om aan te nemen dat de kans bestaat dat je iemand vindt die het leven draaglijker kan maken, puur en alleen door er voor je te zijn. Oprechte vraag: heb je wel eens met een professional gepraat over je leven, wat je hebt meegemaakt, hoe je je hebt gevoeld en hoe je je nu voelt? Therapie?
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 21 juni 2021 om 09:45
Ik heb niet alles gelezen, alleen hier en daar een pagina, maar wat een herkenning soms....
Ik vind het leven niet leuk....ik ben gediagnosticeerd met dysthyme stoornis na een traumatische ervaring. Verder heb ik een angststoornis en voel ik me vaak overvraagd. Verder mankeer ik altijd wat, van kleine dingen (bijvoorbeeld slijmbeursontsteking, blaasontsteking etc) tot heftige dingen zoals borstkanker. Ik heb veel bijwerkingen van de behandeling van borstkanker. Zo ben ik bijvoorbeeld nog gedeeltelijk kaal waardoor ik een haarwerk moet dragen, dit komt ook niet meer goed. Verder heb ik nu 2 ongelijke borsten doordat de een natuurlijk is en de ander niet. Ik ben inmiddels al ruim 10 keer geopereerd, maar beter dan dit gaat het niet worden. Dit allemaal maakt mij heel onzeker. Ik heb ook vitiligo, mijn huid is witter dan wit.
Ik heb dagelijks last van mijn gewrichten en ik slaap slecht. Mijn familie snapt het allemaal niet (mijn eigen gezin wel), want he, je moet toch blij zijn dat je geen borstkanker meer hebt.
Ik kon het allemaal wel aardig handelen, behalve de kaalheid dan, dat is na 6 jaar nog steeds elke morgen een confrontatie, maar door de corona is het wel zwaar geworden. Dingen die voor afleiding zorgden kon ik niet meer doen.
Nee, ik vind het leven dus gewoon kut, maar ik probeer er nog wel iets van te maken door te blijven werken en te genieten van mijn kinderen. Helaas heb ik verder weinig sociale contacten, ik ben altijd bang dat iemand ziet dat ik een haarwerk draag.
Ik vind het leven niet leuk....ik ben gediagnosticeerd met dysthyme stoornis na een traumatische ervaring. Verder heb ik een angststoornis en voel ik me vaak overvraagd. Verder mankeer ik altijd wat, van kleine dingen (bijvoorbeeld slijmbeursontsteking, blaasontsteking etc) tot heftige dingen zoals borstkanker. Ik heb veel bijwerkingen van de behandeling van borstkanker. Zo ben ik bijvoorbeeld nog gedeeltelijk kaal waardoor ik een haarwerk moet dragen, dit komt ook niet meer goed. Verder heb ik nu 2 ongelijke borsten doordat de een natuurlijk is en de ander niet. Ik ben inmiddels al ruim 10 keer geopereerd, maar beter dan dit gaat het niet worden. Dit allemaal maakt mij heel onzeker. Ik heb ook vitiligo, mijn huid is witter dan wit.
Ik heb dagelijks last van mijn gewrichten en ik slaap slecht. Mijn familie snapt het allemaal niet (mijn eigen gezin wel), want he, je moet toch blij zijn dat je geen borstkanker meer hebt.
Ik kon het allemaal wel aardig handelen, behalve de kaalheid dan, dat is na 6 jaar nog steeds elke morgen een confrontatie, maar door de corona is het wel zwaar geworden. Dingen die voor afleiding zorgden kon ik niet meer doen.
Nee, ik vind het leven dus gewoon kut, maar ik probeer er nog wel iets van te maken door te blijven werken en te genieten van mijn kinderen. Helaas heb ik verder weinig sociale contacten, ik ben altijd bang dat iemand ziet dat ik een haarwerk draag.
maandag 21 juni 2021 om 11:17
Ja, dat is voor mij ook wel herkenbaar.CleopatraVII schreef: ↑21-06-2021 09:29Nee, ik denk er weleens over om dat te doen, maar het is niet dat ik enorm traumatische dingen heb meegemaakt als kind en daarom depressief ben. Het is de mensheid die mij depressief maakt. De overbevolking, de verwoesting van de natuur door het egoïsme van de mens. Ik moet leven met de wetenschap dat elke seconde hele voetbalvelden aan oerwoud verdwijnen, en ik kan er niets aan doen. Ik moet leven met zicht op extreme dierenmishandeling (de bio-industrie, vrachtwagens vol varkens op de snelweg) en ik kan er niets aan doen. En er zijn dus mensen die dat normaal vinden, er zelfs aan meedoen. En daar kan ik niet mee leven. En ik wil ook niet leren om daarmee te kunnen leven, want het is verachtelijk.
De wereld verdwijnt in hoog tempo. Je kunt wel je kop in het zand steken, maar het gaat wel om onze leefbaarheid. Daarnaast wordt de maatschappij ook steeds harder en dat maakt het er ook niet leuker op.
De overbevolking is echt een giga probleem. Ik denk weleens als ik jonge kinderen zie "wat voor leed moeten jullie allemaal nog gaan doormaken". Voor mij reden genoeg om geen kinderen op de wereld te zetten. Ik kan me niet voorstellen dat ze in een leuke wereld een onbezorgd leven tegemoet gaan.
M'n eigen leven vind ik ook niet leuk. Alleen maar werken, geen vrienden of kennissen hebben en elke week weer de repeat stand. Wat is daar nu het nut van. Als ik morgen niet meer wakker word zal ik het allesbehalve erg vinden. Die gedachte geeft wel een soort van rust. Niet dat ik er zelf mee zou stoppen hoor, integendeel, maar ik vind het leven behoorlijk zinloos.
maandag 21 juni 2021 om 11:32
Zo voel ik het ook wel. En bij mij duurt het zeker geen 30 jaar meer. Dood zijn zou ik niet erg vinden, alleen de manier waarop ik eventueel dood ga beangstigt mij wel wat. Ik hoop gewoon aan een hartstilstand of een hartaanval dood te gaan
maandag 21 juni 2021 om 11:37
Ik vind het leven niet per se leuk. Ben niet depressief oid maar het genieten van dingen herken ik totaal niet.
Het voelt een beetje of ik op een trein zit waar ik in ben geduwd en er niet af kan. Het leven is iets dat moet. Niet dat het altijd rot is, maar echt gelukkig en genieten… ik weet niet hoe dat voelt en hoe je dat doet.
Het voelt een beetje of ik op een trein zit waar ik in ben geduwd en er niet af kan. Het leven is iets dat moet. Niet dat het altijd rot is, maar echt gelukkig en genieten… ik weet niet hoe dat voelt en hoe je dat doet.
maandag 21 juni 2021 om 12:07
Dit herken ik ook heel sterk. Ik weet ook niet hoe ik hier mee om moet gaan. Ja, je kan er 'niet bij stilstaan', omdat je 'er alleen toch niets aan kan doen'. Maar dat is dus precies waardoor het probleem ontstaat en blijft bestaan. Veel te veel mensen doen dat. En dat vind ik ook verachtelijk.CleopatraVII schreef: ↑21-06-2021 09:29Nee, ik denk er weleens over om dat te doen, maar het is niet dat ik enorm traumatische dingen heb meegemaakt als kind en daarom depressief ben. Het is de mensheid die mij depressief maakt. De overbevolking, de verwoesting van de natuur door het egoïsme van de mens. Ik moet leven met de wetenschap dat elke seconde hele voetbalvelden aan oerwoud verdwijnen, en ik kan er niets aan doen. Ik moet leven met zicht op extreme dierenmishandeling (de bio-industrie, vrachtwagens vol varkens op de snelweg) en ik kan er niets aan doen. En er zijn dus mensen die dat normaal vinden, er zelfs aan meedoen. En daar kan ik niet mee leven. En ik wil ook niet leren om daarmee te kunnen leven, want het is verachtelijk.
maandag 21 juni 2021 om 12:13
Zoals ik het zie is het leven eigenlijk best leuk, maar zijn het vooral dingen die er niet hoeven te zijn, die het leven lastig maken.
* moeite/stress ervaren t.a.v. sommige sociale connecties met familie, vrienden, collega's.
* stress ervaren omdat ik in zekere zin wel ''erbij'' wil blijven horen. bijvoorbeeld zoals nu leeftijdsgenoten samenwonen, trouwen en kinderen krijgen en huizen kopen en ik niet. Ik woon prima maar een van de grootste stressfactoren in mijn leven momenteel is toch dat het me pijn doet dat ik dat allemaal nog niet heb en bang ben dat ik daardoor niet door hen als gelijkwaardig zal worden aangezien.
*een naar gevoel als ik een weekend lang alleen door breng omdat ik niemand heb om iets mee te doen, etc.
Allemaal van dat soort dingetjes die vooral ''tussen de oren'' spelen. En ongeacht of ze nu (deels) waar zijn ja of nee : je zou in principe gewoon voor kunnen kiezen om je daar niet meer druk over te maken. Dan is het leven opeens heel makkelijk, en daardoor ook leuker.
* moeite/stress ervaren t.a.v. sommige sociale connecties met familie, vrienden, collega's.
* stress ervaren omdat ik in zekere zin wel ''erbij'' wil blijven horen. bijvoorbeeld zoals nu leeftijdsgenoten samenwonen, trouwen en kinderen krijgen en huizen kopen en ik niet. Ik woon prima maar een van de grootste stressfactoren in mijn leven momenteel is toch dat het me pijn doet dat ik dat allemaal nog niet heb en bang ben dat ik daardoor niet door hen als gelijkwaardig zal worden aangezien.
*een naar gevoel als ik een weekend lang alleen door breng omdat ik niemand heb om iets mee te doen, etc.
Allemaal van dat soort dingetjes die vooral ''tussen de oren'' spelen. En ongeacht of ze nu (deels) waar zijn ja of nee : je zou in principe gewoon voor kunnen kiezen om je daar niet meer druk over te maken. Dan is het leven opeens heel makkelijk, en daardoor ook leuker.
maandag 21 juni 2021 om 12:42
Op geen enkel vlak leid ik het leven dat ik wil. En ik ben niet in staat om daaruit te komen. Ik zou geholpen moeten worden, maar dat lukt nooit. Heb vorig jaar therapie gehad (al veel vaker in mijn leven ook) en hoewel dat op het moment zelf fijn is, het heeft nooit tot blijvende resultaten geleid.
Ik heb geen werk, daardoor geen geld om te kunnen kopen en doen wat ik wil, geen sociaal leven, doe niet de dingen die ik eigenlijk zou willen, ben overal bang voor, ben zeer ontevreden over mijn uiterlijk, vind mezelf vreselijk. Ik kan niet tegen warm weer en de zomer. Ik heb erge last van mijn hormonen, waardoor ik me zo'n twee weken per maand nóg slechter voel.
Ik vind het daarom ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen 'wel vrienden hebben, een baan, etc. maar toch ongelukkig zijn'.
Ik zei altijd dat ik maar 30 wil worden, maar daar ben ik inmiddels een aantal jaar voorbij. Ik heb in mijn achterhoofd dat ik mijn levenseinde zelf in de hand wil hebben en zeker niet ergens oud en alleen wil gaan zitten verpieteren, maar concreet weet ik nog niet hoe.
Ik heb geen werk, daardoor geen geld om te kunnen kopen en doen wat ik wil, geen sociaal leven, doe niet de dingen die ik eigenlijk zou willen, ben overal bang voor, ben zeer ontevreden over mijn uiterlijk, vind mezelf vreselijk. Ik kan niet tegen warm weer en de zomer. Ik heb erge last van mijn hormonen, waardoor ik me zo'n twee weken per maand nóg slechter voel.
Ik vind het daarom ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen 'wel vrienden hebben, een baan, etc. maar toch ongelukkig zijn'.
Ik zei altijd dat ik maar 30 wil worden, maar daar ben ik inmiddels een aantal jaar voorbij. Ik heb in mijn achterhoofd dat ik mijn levenseinde zelf in de hand wil hebben en zeker niet ergens oud en alleen wil gaan zitten verpieteren, maar concreet weet ik nog niet hoe.
maandag 21 juni 2021 om 12:58
Dit is ook wel heel erg op mij van toepassing. Ik werk alleen nog wel een paar uurtjes in de week (10 uur), meer lukt mij fysiek niet. Wel nog een kleine uitkering erbij. Ik heb alleen het geluk dat ik maar een hele kleine hypotheek heb en dat ik daardoor iets speelruimte heb financieel.ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑21-06-2021 12:42Op geen enkel vlak leid ik het leven dat ik wil. En ik ben niet in staat om daaruit te komen. Ik zou geholpen moeten worden, maar dat lukt nooit. Heb vorig jaar therapie gehad (al veel vaker in mijn leven ook) en hoewel dat op het moment zelf fijn is, het heeft nooit tot blijvende resultaten geleid.
Ik heb geen werk, daardoor geen geld om te kunnen kopen en doen wat ik wil, geen sociaal leven, doe niet de dingen die ik eigenlijk zou willen, ben overal bang voor, ben zeer ontevreden over mijn uiterlijk, vind mezelf vreselijk. Ik kan niet tegen warm weer en de zomer. Ik heb erge last van mijn hormonen, waardoor ik me zo'n twee weken per jaar nóg slechter voel.
Ik vind het daarom ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen 'wel vrienden hebben, een baan, etc. maar toch ongelukkig zijn'.
Ik zei altijd dat ik maar 30 wil worden, maar daar ben ik inmiddels een aantal jaar voorbij. Ik heb in mijn achterhoofd dat ik mijn levenseinde zelf in de hand wil hebben en zeker niet ergens oud en alleen wil gaan zitten verpieteren, maar concreet weet ik nog niet hoe.
Hormonen heb ik gelukkig geen last meer van. Voor mij zelf zou ik het niet erg vinden als ik morgen neer zou storten, voor mijn beesten vind ik het iets minder. .
Het leven viel mij altijd al wel zwaar, maar door de jaren vind ik het al zwaarder worden, ook door de lichamelijke beperkingen, welke mijn hele leven al bestaan.
maandag 21 juni 2021 om 12:59
Zo werkt het niet. Jij hebt ook weer dingen waar anderen zich wellicht gelukkig mee zouden prijzen.ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑21-06-2021 12:42[…]
Ik vind het daarom ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen 'wel vrienden hebben, een baan, etc. maar toch ongelukkig zijn'.
[…]
maandag 21 juni 2021 om 13:16
Maar misschien kijk je wel onterecht op tegen wat je bij anderen denkt te zien. Ik kijk zelf trouwens tegen niemand op, anderen hebben meestal geen levens die ik zou ambiëren.hondenmens schreef: ↑21-06-2021 13:11Ik kijk vaak tegen anderen op, maar heb sterk het gevoel dat dat andersom totaal niet het geval is.
Maar ik reageerde vooral op het aspect dat iemand met een ogenschijnlijk gelukkig leven niet ongelukkig zou mogen zijn.
maandag 21 juni 2021 om 14:08
emmalou schreef: ↑21-06-2021 13:16Maar misschien kijk je wel onterecht op tegen wat je bij anderen denkt te zien. Ik kijk zelf trouwens tegen niemand op, anderen hebben meestal geen levens die ik zou ambiëren.
Maar ik reageerde vooral op het aspect dat iemand met een ogenschijnlijk gelukkig leven niet ongelukkig zou mogen zijn.
Dat schreef ik dan ook niet.
maandag 21 juni 2021 om 16:36
Dat weet je maar nooit, mensen zeggen dat natuurlijk niet tegen je. Tegen mij is ooit wel zoiets gezegd, ik viel toen bijna van mijn stoel, want ik dacht ook altijd dat ik niets was. Maar dat is helemaal niet zo!hondenmens schreef: ↑21-06-2021 13:11Ik kijk vaak tegen anderen op, maar heb sterk het gevoel dat dat andersom totaal niet het geval is.
“We should make no mistake. Without concerted actions, the next generation will be roasted, toasted, fried and grilled.” - Christine Lagarde, IMF
maandag 21 juni 2021 om 17:37
ChagrijnigPrinsesje schreef: ↑21-06-2021 12:42Op geen enkel vlak leid ik het leven dat ik wil. En ik ben niet in staat om daaruit te komen. Ik zou geholpen moeten worden, maar dat lukt nooit. Heb vorig jaar therapie gehad (al veel vaker in mijn leven ook) en hoewel dat op het moment zelf fijn is, het heeft nooit tot blijvende resultaten geleid.
Ik heb geen werk, daardoor geen geld om te kunnen kopen en doen wat ik wil, geen sociaal leven, doe niet de dingen die ik eigenlijk zou willen, ben overal bang voor, ben zeer ontevreden over mijn uiterlijk, vind mezelf vreselijk. Ik kan niet tegen warm weer en de zomer. Ik heb erge last van mijn hormonen, waardoor ik me zo'n twee weken per maand nóg slechter voel.
Ik vind het daarom ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen 'wel vrienden hebben, een baan, etc. maar toch ongelukkig zijn'.
Ik zei altijd dat ik maar 30 wil worden, maar daar ben ik inmiddels een aantal jaar voorbij. Ik heb in mijn achterhoofd dat ik mijn levenseinde zelf in de hand wil hebben en zeker niet ergens oud en alleen wil gaan zitten verpieteren, maar concreet weet ik nog niet hoe.
Voor een groot deel herken ik dit wel.
Niet dat ik volledig ontevreden over mijn (huidig) leven ben.
Toch merk ik dat er veel situaties wel beter kunnen.
Vooral qua sociale omgang; zoals op de werkvloer (mijn dagbesteding), met buren, vriendschappen etc.
Vooral met laatstgenoemde heb ik erg veel moeite
En dan vooral om deze goed in stand te kunnen houden.
Er kunnen al snel scheurtjes ontstaan (zoals irritaties, verkeerde communicatie enz) en dit kunnen al vrij snel grote scheuren worden (scheefgroei, conflicten enz).
Verder ben ik al vrij lang alleenstaand (meer dan twintig jaar).
Ik heb er grotendeels maar vrede mee.
Toch zijn er momenten dan het pijnlijk en confronterend kan zijn.
Daar kan ik dan toch wel weer zwaarmoedig van worden.
maandag 21 juni 2021 om 17:40
hondenmens schreef: ↑21-06-2021 13:11Ik kijk vaak tegen anderen op, maar heb sterk het gevoel dat dat andersom totaal niet het geval is.
Dat gevoel ik ik veelal ook met veel mensen.
Voel wat dat betreft vaak ook een enorm afstand.
maandag 21 juni 2021 om 17:43
Excuses, dan heb ik je verkeerd begrepen. Je schreef dat je het ook altijd pijnlijk om te lezen dat mensen ondanks vrienden en baan toch ongelukkig zijn. Ik zeg dan weer dat een ander vanuit een ander perspectief naar jouw leven kan kijken en datzelfde kan denken.
maandag 21 juni 2021 om 21:13
Waarom kan je niet genieten? Heb je vaak stress of voel je je gejaagd?roosje1976 schreef: ↑21-06-2021 20:47Nee ik vind het leven zeker niet altijd leuk. Ik kan niet genieten en kijk alleen maar naar andere. Sterker nog...ik vind mijn eigen karakter niet leuk. Moet er iets mee gaan doen...
Is het de omgeving waar je leeft, de mensen waar je mee omgaat? Het werk wat je doet?
Ik heb 't ook vaak hoor. Genieten Jan alleen in 't weekend. Door de week een paar schamele uurtjes vrije tijd waarin je niet veel kan. Vind het leven alleen pas echt leuk als ik helemaal vrij ben en weg van verplichtingen, telefoon en alles waarmee je geleefd word. Dat is toch geen leven.
maandag 21 juni 2021 om 21:34
Polderbewoner schreef: ↑21-06-2021 21:13Waarom kan je niet genieten? Heb je vaak stress of voel je je gejaagd?
Is het de omgeving waar je leeft, de mensen waar je mee omgaat? Het werk wat je doet?
Ik heb 't ook vaak hoor. Genieten Jan alleen in 't weekend. Door de week een paar schamele uurtjes vrije tijd waarin je niet veel kan. Vind het leven alleen pas echt leuk als ik helemaal vrij ben en weg van verplichtingen, telefoon en alles waarmee je geleefd word. Dat is toch geen leven.
roosje1976 wijzigde dit bericht op 21-06-2021 22:15
24.86% gewijzigd
