Psyche
alle pijlers
Vluchten van je angst...
dinsdag 10 januari 2017 om 01:00
Beste lezers,
Ik wil hier mijn verhaal kwijt. Ik heet Eric en ik ben 23 jaar. Mijn hele leven heb ik in angst en somberheid geleefd. Ben elke jaar op school gepest en buitengesloten. Bij het pesten ben ik vaak in elkaar geslagen, mensen hebben over mij heen gelopen, sigaretten op mij uitgedrukt etc. Al die tijd heb ik het allemaal moeten "slikken". En onlangs alles ben ik toch naar school gegaan en heb mn vmbo kader diploma gehaald.
Op het MBO ging het mis; ik trekte het niet meer en stopte met school. Huisarts verwees mij naar het GGZ. Kwa opvoeding is het ook behoorlijk mis gegaan; Er is mij nooit iets geleerd op sociaal vlak en heb heel veel dingen zelf moeten oplossen. Sindsdien heb ik ook lichamelijke klachten gekregen van de angst waaronder; hoge bloeddruk, diarree, buikpijn, braken. Sociale contacten lopen vrij moeilijk en zit ondertussen in een isolement. Ik wil zeer graag erbij horen en mensen om mn heen hebben. Maar de enige vrienden die ik heb zijn mijn medicijnen en alcohol. Ondanks 2 zelfmoordpogingen is het mij niet gelukt en wordt mij vertelt dat "ik niet dood mag gaan".
Ik slik momenteel twee antidepressiva's en zonodig gebruik ik Diazepam, Oxazepam en Lorazepam in angstige situaties. Daarbij drink ik ook alcohol om de depressie te onderdrukken. Ik leef zwaar verdoofd. Mijn familie vinden mij op een zombie lijken en vinden het een vreselijke uitzicht. Ik moet doorleven zeggen ze, maar hoe en waarom?
Ik wil hier mijn verhaal kwijt. Ik heet Eric en ik ben 23 jaar. Mijn hele leven heb ik in angst en somberheid geleefd. Ben elke jaar op school gepest en buitengesloten. Bij het pesten ben ik vaak in elkaar geslagen, mensen hebben over mij heen gelopen, sigaretten op mij uitgedrukt etc. Al die tijd heb ik het allemaal moeten "slikken". En onlangs alles ben ik toch naar school gegaan en heb mn vmbo kader diploma gehaald.
Op het MBO ging het mis; ik trekte het niet meer en stopte met school. Huisarts verwees mij naar het GGZ. Kwa opvoeding is het ook behoorlijk mis gegaan; Er is mij nooit iets geleerd op sociaal vlak en heb heel veel dingen zelf moeten oplossen. Sindsdien heb ik ook lichamelijke klachten gekregen van de angst waaronder; hoge bloeddruk, diarree, buikpijn, braken. Sociale contacten lopen vrij moeilijk en zit ondertussen in een isolement. Ik wil zeer graag erbij horen en mensen om mn heen hebben. Maar de enige vrienden die ik heb zijn mijn medicijnen en alcohol. Ondanks 2 zelfmoordpogingen is het mij niet gelukt en wordt mij vertelt dat "ik niet dood mag gaan".
Ik slik momenteel twee antidepressiva's en zonodig gebruik ik Diazepam, Oxazepam en Lorazepam in angstige situaties. Daarbij drink ik ook alcohol om de depressie te onderdrukken. Ik leef zwaar verdoofd. Mijn familie vinden mij op een zombie lijken en vinden het een vreselijke uitzicht. Ik moet doorleven zeggen ze, maar hoe en waarom?
dinsdag 10 januari 2017 om 01:37
Krijg je nu nog ondersteuning/hulp van de GGZ? Wat heb je allemaal al gedaan qua hulpverleningstrajecten?
Moeilijk en zwaar zeg. Als je helemaal geen plezier in het leven, denk ik dat je je naasten wel verschuldigd bent om erachter te komen waarom dat zo is en je ervoor te laten behandelen. Ze houden van je, daarom willen ze dat je leeft. Je moet niks natuurlijk maar het leven is wel mooi hoor, ze willen vast dat je in staat bent ervan te genieten, of tenminste een beetje. Ze willen vast dat je je beter gaat voelen. Mensen zeggen dan soms moeten, je 'moet' blijven leven terwijl ze bedoelen: blijf alsjeblieft want ik hou van je en wil niet dat je gaat.
Geef ze een kans, wie weet vind je op een dag wel wat je nu mist in het leven. Zeg nooit nooit. Is er een reden dat sociale contacten niet goed verlopen? Heb je iets te doen, werk, hobby oid? Blijf actief, dat is belangrijk want zo in isolement blijven, dan zie je op een gegeven moment ook geen mogelijkheden meer. Blijf in contact met mensen, hoe dan ook, dat verzet de geest en heeft een helende werking.
Misschien kun je dit forum gebruiken als uitlaatklep en bron van mogelijk handige adviezen. Uiteindelijk moet je je leven zelf leven natuurlijk maar je kunt gedragen worden door anderen, op allerlei manieren. Geef nog niet op. Sterkte.
Moeilijk en zwaar zeg. Als je helemaal geen plezier in het leven, denk ik dat je je naasten wel verschuldigd bent om erachter te komen waarom dat zo is en je ervoor te laten behandelen. Ze houden van je, daarom willen ze dat je leeft. Je moet niks natuurlijk maar het leven is wel mooi hoor, ze willen vast dat je in staat bent ervan te genieten, of tenminste een beetje. Ze willen vast dat je je beter gaat voelen. Mensen zeggen dan soms moeten, je 'moet' blijven leven terwijl ze bedoelen: blijf alsjeblieft want ik hou van je en wil niet dat je gaat.
Geef ze een kans, wie weet vind je op een dag wel wat je nu mist in het leven. Zeg nooit nooit. Is er een reden dat sociale contacten niet goed verlopen? Heb je iets te doen, werk, hobby oid? Blijf actief, dat is belangrijk want zo in isolement blijven, dan zie je op een gegeven moment ook geen mogelijkheden meer. Blijf in contact met mensen, hoe dan ook, dat verzet de geest en heeft een helende werking.
Misschien kun je dit forum gebruiken als uitlaatklep en bron van mogelijk handige adviezen. Uiteindelijk moet je je leven zelf leven natuurlijk maar je kunt gedragen worden door anderen, op allerlei manieren. Geef nog niet op. Sterkte.
dinsdag 10 januari 2017 om 06:00
Nou ik weet niet of staffen echt nodig is hoor. Zo'n warrig verhaal dat het nauwelijks te volgen is. Mdma is erg gevaarlijk voor mensen met depressie omdat het je serotonine voorraad in 1 keer in je brein doet legen. De dag erna, zak je weg in diepere depressie omdat je serotonine op is. Ze noemen dat 'suicide tuesday' omdat de grootste dip de dag daarna komt en mensen daar dus daadwerkelijk heel suicidaal van worden. Dus ja, gevaarlijk advies.
dinsdag 10 januari 2017 om 08:09
Waarom? Nou, omdat je je niet klein moet laten krijgen. Veel meer mensen hebben allerlei akelige dingen meegemaakt maar zijn er toch uitgekomen. Makkelijk gezegd, ik weet het. Als je door anderen bent geleefd moet je jezelf weer hervinden en dat kan tijd kosten.
Zelf moest ik in het verleden van mijn eetstoornis afkomen en aankomen. Ik deed het toen niet voor mezelf maar voor anderen - ik zag zelf de noodzaak niet - maar het was nodig om de eerste stap te zetten. Achteraf ben ik toch blij dat ze me geholpen hebben, al was de hulpverlening ook een nare ervaring.
Hoewel ik geen voorstander ben van medicijnen denk ik dat je op dit moment misschien beter even medicijnen kan hebben om hier doorheen te komen.
Heel veel sterkte.
Zelf moest ik in het verleden van mijn eetstoornis afkomen en aankomen. Ik deed het toen niet voor mezelf maar voor anderen - ik zag zelf de noodzaak niet - maar het was nodig om de eerste stap te zetten. Achteraf ben ik toch blij dat ze me geholpen hebben, al was de hulpverlening ook een nare ervaring.
Hoewel ik geen voorstander ben van medicijnen denk ik dat je op dit moment misschien beter even medicijnen kan hebben om hier doorheen te komen.
Heel veel sterkte.
dinsdag 10 januari 2017 om 08:40
Het is herkenbaar, wat je beschrijft. Ik ging er weer anders mee om, ik had een hekel aan me suf voelen. Tja.. weet je, het is jouw leven en jij mag kiezen of je het de moeite waard vindt. Het probleem van zoveel nare ervaringen vanaf de basis is dat je eigenlijk niet veel keus lijkt te hebben, dan is het leven gewoon kut.
In dat opzicht denk ik wel altijd dat het de moeite waard is om een echte poging te wagen om te ontdekken of het leven voor jou ook leuk kan worden. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat ik heel blij ben dat ik er nog ben en dat mijn leven misschien niet 'perfect' is, en dat ik altijd wat dingetjes hou als restant van mijn ervaringen, maar dat ik ondertussen al jaren geniet van het er zijn.
Eén van de grootste valkuilen naar mijn idee is het isolement. Dat bevestigt schijnbaar telkens je gebrek aan waarde. Je bent wrs gebaat bij structuur, routine en sociale interactie. Misschien is laagdrempelig vrijwilligerswerk oid een optie? En misschien is er een topic op het forum waar je je aan kunt sluiten? Digitaal communiceren kan al enorm helpen. Daarbij heb je goede therapie nodig, iemand met wie het klikt en die jou helpt bij jezelf door de pijn en angst heen loodsen. Je kunt ervan blijven vluchten maar dan verbetert het iig niet. Het wordt dan alleen maar erger, angst is naar wat dat betreft. Het heeft confrontatie ermee nodig om te verminderen.
Wat er aan duisternis is, is wat je overgehouden hebt aan al je nare ervaringen. Dit kun je (grotendeels) opruimen. Dat kost tijd en inzet. Maar dan ziet het leven er heel anders uit.
In dat opzicht denk ik wel altijd dat het de moeite waard is om een echte poging te wagen om te ontdekken of het leven voor jou ook leuk kan worden. Uit eigen ervaring kan ik je zeggen dat ik heel blij ben dat ik er nog ben en dat mijn leven misschien niet 'perfect' is, en dat ik altijd wat dingetjes hou als restant van mijn ervaringen, maar dat ik ondertussen al jaren geniet van het er zijn.
Eén van de grootste valkuilen naar mijn idee is het isolement. Dat bevestigt schijnbaar telkens je gebrek aan waarde. Je bent wrs gebaat bij structuur, routine en sociale interactie. Misschien is laagdrempelig vrijwilligerswerk oid een optie? En misschien is er een topic op het forum waar je je aan kunt sluiten? Digitaal communiceren kan al enorm helpen. Daarbij heb je goede therapie nodig, iemand met wie het klikt en die jou helpt bij jezelf door de pijn en angst heen loodsen. Je kunt ervan blijven vluchten maar dan verbetert het iig niet. Het wordt dan alleen maar erger, angst is naar wat dat betreft. Het heeft confrontatie ermee nodig om te verminderen.
Wat er aan duisternis is, is wat je overgehouden hebt aan al je nare ervaringen. Dit kun je (grotendeels) opruimen. Dat kost tijd en inzet. Maar dan ziet het leven er heel anders uit.
dinsdag 10 januari 2017 om 09:37
Wat een baggertijd is dat geweest zeg en ik snap dat je het even helemaal niet ziet zitten. Anti depressiva kan helpen en therapie ook maar......... je moet een doel hebben en dat kan je halen maar dat gaat met vallen en opstaan. Het nadeel van het niet zien zitten en je zelf drogeren met drugs en/of alcohol is dat je gedachten en gevoelens helemaal met je op de loop gaan. Om uit zo'n diep dal te komen, waar jij nu in zit, moet je je koppie er bij houden. Eigenlijk begrijp je gewoon niet wat "leven" ,zoals anderen doen, nou precies inhoudt. Hoe voelt dat dan en moet je dat dan voelen en hoe kom je voorbij je angsten?
Het antwoord is om zo goed mogelijk mee te helpen in je therapie. Daadwerkelijk de opdrachten of suggesties die je krijgt uitproberen. Als je depressief bent wil je helemaal niks behalve je verstoppen. Die neiging maakt het nog erger. Je zou juist moeten bewegen, wandelen, zoek troost bij dieren en vraag of je mag helpen bij een kinderboerderij of asiel. Probeer elke dag een positief dingetje op te schrijven. iemand die je zomaar gedag zei of iets lekkers wat je gegeten hebt of iets moois wat je hebt gezien. Elke dag kijken of je positieve dingen kan zien in je omgeving of iets wat je zelf goed hebt gedaan, een dag geen alcohol drinken bv of jezelf gewoon een complimentje geven omdat je een boek hebt gelezen. Probeer weer interesse te krijgen voor wat er om je heen gebeurd.
Het is niet eerlijk dat jou dit moest overkomen terwijl anderen lekker makkelijk lijken te leven terwijl helemaal terug moet naar de basis om jezelf weer helemaal op te bouwen en toch........ wat gebeurd is, is nu eenmaal gebeurd, je verleden kan je niet veranderen maar op het heden en de toekomst kan je wel grip krijgen. Zorg dat je meer energie krijgt om de strijd aan te gaan en er is nog een hoop te winnen.
Het antwoord is om zo goed mogelijk mee te helpen in je therapie. Daadwerkelijk de opdrachten of suggesties die je krijgt uitproberen. Als je depressief bent wil je helemaal niks behalve je verstoppen. Die neiging maakt het nog erger. Je zou juist moeten bewegen, wandelen, zoek troost bij dieren en vraag of je mag helpen bij een kinderboerderij of asiel. Probeer elke dag een positief dingetje op te schrijven. iemand die je zomaar gedag zei of iets lekkers wat je gegeten hebt of iets moois wat je hebt gezien. Elke dag kijken of je positieve dingen kan zien in je omgeving of iets wat je zelf goed hebt gedaan, een dag geen alcohol drinken bv of jezelf gewoon een complimentje geven omdat je een boek hebt gelezen. Probeer weer interesse te krijgen voor wat er om je heen gebeurd.
Het is niet eerlijk dat jou dit moest overkomen terwijl anderen lekker makkelijk lijken te leven terwijl helemaal terug moet naar de basis om jezelf weer helemaal op te bouwen en toch........ wat gebeurd is, is nu eenmaal gebeurd, je verleden kan je niet veranderen maar op het heden en de toekomst kan je wel grip krijgen. Zorg dat je meer energie krijgt om de strijd aan te gaan en er is nog een hoop te winnen.
dinsdag 10 januari 2017 om 10:29
Wat zou je willen? Kun je iets concreets noemen wat je heel graag nog wil bereiken, of wat je heel graag nog zou willen doen of willen zien?
Zet dat eens op papier. Ga dan, samen met hulpverlening, op zoek naar wat er nodig is om dat te bereiken.
Een voorbeeld:
Doel: naar Disneyland
Wat is daarvoor nodig:
Geld (sparen of werken dus)
Emotioneel stabiel zijn
Iemand om mee te gaan
Paar woorden Frans en/of Engels spreken
Vervoer
Telefoonnummers van hulpverlening voor het geval dat
Uitzoeken welke opties er zijn voor vervoer en verblijf
Uitzoeken of er een goeie actie is, met korting of gratis maaltijden oid
Bedenken welke attracties je wil doen
Zoals je ziet, kun je een vaak een aantal dingen meteen al aan beginnen. Sparen, wat woordjes leren, dat soort dingen. Dat maakt dat het een stuk bereikbaarder voelt en dat je ook voortgang zult blijven zien.
Schrijf zelf eens een of meerdere doelen op, en ga dan met je hulpverlening kijken wat je daarvoor nodig hebt.
Zet dat eens op papier. Ga dan, samen met hulpverlening, op zoek naar wat er nodig is om dat te bereiken.
Een voorbeeld:
Doel: naar Disneyland
Wat is daarvoor nodig:
Geld (sparen of werken dus)
Emotioneel stabiel zijn
Iemand om mee te gaan
Paar woorden Frans en/of Engels spreken
Vervoer
Telefoonnummers van hulpverlening voor het geval dat
Uitzoeken welke opties er zijn voor vervoer en verblijf
Uitzoeken of er een goeie actie is, met korting of gratis maaltijden oid
Bedenken welke attracties je wil doen
Zoals je ziet, kun je een vaak een aantal dingen meteen al aan beginnen. Sparen, wat woordjes leren, dat soort dingen. Dat maakt dat het een stuk bereikbaarder voelt en dat je ook voortgang zult blijven zien.
Schrijf zelf eens een of meerdere doelen op, en ga dan met je hulpverlening kijken wat je daarvoor nodig hebt.
dinsdag 10 januari 2017 om 10:59
Sommige mensen hebben van jongs af aan pech en hoe vaker pech hoe moeilijker het wordt om het kronkelige levenspad weer recht te buigen. Je zit dan vaak met diverse problemen als faalangst, wantrouwen, gebrek aan liefde, belangstelling en populariteit, behoefte aan macht en controle en krijg dat maar weer op een acceptabel niveau.
Maar zelfmoord lijkt mij toch altijd nóg lastiger dan zo goed mogelijk, zonder al teveel verwachtingen overeind te blijven staan tot de volgende dag. Want je hoeft maar één dag he. Elke dag heeft zijn eigen portie problemen maar vaak ook een paar leuke dingetjes.
Behalve gewoon overeind te blijven zonder te vluchten in verdoving zou ik voorlopig verder geen verwachtingen hebben. Het moet wel al te gek gaan als je geen passend baantje zou kunnen krijgen en af en toe een praatje kan maken met iemand die je wel aardig vindt.
Sterkte en succes!
Maar zelfmoord lijkt mij toch altijd nóg lastiger dan zo goed mogelijk, zonder al teveel verwachtingen overeind te blijven staan tot de volgende dag. Want je hoeft maar één dag he. Elke dag heeft zijn eigen portie problemen maar vaak ook een paar leuke dingetjes.
Behalve gewoon overeind te blijven zonder te vluchten in verdoving zou ik voorlopig verder geen verwachtingen hebben. Het moet wel al te gek gaan als je geen passend baantje zou kunnen krijgen en af en toe een praatje kan maken met iemand die je wel aardig vindt.
Sterkte en succes!
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
dinsdag 10 januari 2017 om 13:14
quote:blueeyes*3 schreef op 10 januari 2017 @ 10:29:
Wat zou je willen? Kun je iets concreets noemen wat je heel graag nog wil bereiken, of wat je heel graag nog zou willen doen of willen zien?
Zet dat eens op papier. Ga dan, samen met hulpverlening, op zoek naar wat er nodig is om dat te bereiken.
Een voorbeeld:
Doel: naar Disneyland
Wat is daarvoor nodig:
Geld (sparen of werken dus)
Emotioneel stabiel zijn
Iemand om mee te gaan
Paar woorden Frans en/of Engels spreken
Vervoer
Telefoonnummers van hulpverlening voor het geval dat
Uitzoeken welke opties er zijn voor vervoer en verblijf
Uitzoeken of er een goeie actie is, met korting of gratis maaltijden oid
Bedenken welke attracties je wil doen
Zoals je ziet, kun je een vaak een aantal dingen meteen al aan beginnen. Sparen, wat woordjes leren, dat soort dingen. Dat maakt dat het een stuk bereikbaarder voelt en dat je ook voortgang zult blijven zien.
Schrijf zelf eens een of meerdere doelen op, en ga dan met je hulpverlening kijken wat je daarvoor nodig hebt.Ik denk dat iemand die depressief is en aan zelfmoord denkt, niet zoveel vrolijke doelen heeft. Ik denk dat deze tip beter past bij iemand die even een dipje heeft.
Wat zou je willen? Kun je iets concreets noemen wat je heel graag nog wil bereiken, of wat je heel graag nog zou willen doen of willen zien?
Zet dat eens op papier. Ga dan, samen met hulpverlening, op zoek naar wat er nodig is om dat te bereiken.
Een voorbeeld:
Doel: naar Disneyland
Wat is daarvoor nodig:
Geld (sparen of werken dus)
Emotioneel stabiel zijn
Iemand om mee te gaan
Paar woorden Frans en/of Engels spreken
Vervoer
Telefoonnummers van hulpverlening voor het geval dat
Uitzoeken welke opties er zijn voor vervoer en verblijf
Uitzoeken of er een goeie actie is, met korting of gratis maaltijden oid
Bedenken welke attracties je wil doen
Zoals je ziet, kun je een vaak een aantal dingen meteen al aan beginnen. Sparen, wat woordjes leren, dat soort dingen. Dat maakt dat het een stuk bereikbaarder voelt en dat je ook voortgang zult blijven zien.
Schrijf zelf eens een of meerdere doelen op, en ga dan met je hulpverlening kijken wat je daarvoor nodig hebt.Ik denk dat iemand die depressief is en aan zelfmoord denkt, niet zoveel vrolijke doelen heeft. Ik denk dat deze tip beter past bij iemand die even een dipje heeft.
woensdag 11 januari 2017 om 21:21
Bedankt voor al jullie lieve reacties.
Ik zit met mijn handen in mijn haar. De angst heeft mij zoveel in z'n greep dat ik er niet zelf uitkom. Iedere keer als ik niet verdoofd bent komt al de gevoelens boven. Ik ben zelf niet zo sociaal ingesteld, ik heb ook niet echt vrienden nodig heb ik het idee. Maar toch wil ik niet eenzaam zijn en heb ik last van verlatingsangst. Vrienden die ik nog heb bind ik mij aan vast. Ik neem ze in een soort van bescherming. Maak me zorgen om hun situaties. En al dit zorgt ervoor dat ik dagenlang niet kan slapen. Nu ben ik niet echt verdoofd en voel ik alles. Het is echt verschrikkelijk. Dat het een week of iets angst verzorgt is niet erg, dat is ff doorbijten. Maar ik heb al m'n hele leven angst en de laatste jaren is het alleen maar erger geworden.
Hoe kom ik deze cirkel uit? En hoe kan ik ervoor zorgen dat ik geen zorgen maak om mijn vrienden? Die mensen schrikken zich ook dood als ik vertel dat ik de hele tijd zorgen om hun maak en erdoor niet kan slapen.
Ik zit met mijn handen in mijn haar. De angst heeft mij zoveel in z'n greep dat ik er niet zelf uitkom. Iedere keer als ik niet verdoofd bent komt al de gevoelens boven. Ik ben zelf niet zo sociaal ingesteld, ik heb ook niet echt vrienden nodig heb ik het idee. Maar toch wil ik niet eenzaam zijn en heb ik last van verlatingsangst. Vrienden die ik nog heb bind ik mij aan vast. Ik neem ze in een soort van bescherming. Maak me zorgen om hun situaties. En al dit zorgt ervoor dat ik dagenlang niet kan slapen. Nu ben ik niet echt verdoofd en voel ik alles. Het is echt verschrikkelijk. Dat het een week of iets angst verzorgt is niet erg, dat is ff doorbijten. Maar ik heb al m'n hele leven angst en de laatste jaren is het alleen maar erger geworden.
Hoe kom ik deze cirkel uit? En hoe kan ik ervoor zorgen dat ik geen zorgen maak om mijn vrienden? Die mensen schrikken zich ook dood als ik vertel dat ik de hele tijd zorgen om hun maak en erdoor niet kan slapen.
woensdag 11 januari 2017 om 21:32
woensdag 11 januari 2017 om 21:48
Ik weet niet of je dit kunt, ik kan me voorstellen dat het heel moeilijk is met hoe je je voelt, maar misschien helpt mediteren je een beetje. Ik heb dat zelf ook een periode veel gedaan, en zeker als je het vaker doet gaat het vruchten afwerpen want dan weet je geest dat er even rust aan komt en gaat het sneller.
Comfortabel gaan zitten, ogen sluiten en rustig diep inademen naar je onderbuik. Even adem vasthouden en dan rustig en diep uitademen, daarbij kun je je voorstellen dat er angst en onrust je lijf uitgaat met je uitademing. Zo blijven ademhalen, paar tellen inademen, even vasthouden, paar tellen uitademen.
Je hoofd leeg maken is mij nooit gelukt, er gebeurt altijd wel wat . Maar je kunt wel een beetje afstand nemen van je gedachten en gevoelens, als je er naar kijkt ipv dat je er middenin zit. Gewoon kijken en accepteren dat dit zo in jou leeft. Er niets mee moeten of willen, beetje naar kijken en rustig blijven ademen. En dan zo een tijdje zitten.
Misschien kun je er wat mee en helpt het een beetje. Er zijn heel veel meditatie-instructies te vinden op internet, op youtube ook voorgelezen meditaties, kan ook fijn zijn. En het is misschien een druppel op een gloeiende plaat maar ik heb er zelf wel baat bij gehad, misschien jij ook
Comfortabel gaan zitten, ogen sluiten en rustig diep inademen naar je onderbuik. Even adem vasthouden en dan rustig en diep uitademen, daarbij kun je je voorstellen dat er angst en onrust je lijf uitgaat met je uitademing. Zo blijven ademhalen, paar tellen inademen, even vasthouden, paar tellen uitademen.
Je hoofd leeg maken is mij nooit gelukt, er gebeurt altijd wel wat . Maar je kunt wel een beetje afstand nemen van je gedachten en gevoelens, als je er naar kijkt ipv dat je er middenin zit. Gewoon kijken en accepteren dat dit zo in jou leeft. Er niets mee moeten of willen, beetje naar kijken en rustig blijven ademen. En dan zo een tijdje zitten.
Misschien kun je er wat mee en helpt het een beetje. Er zijn heel veel meditatie-instructies te vinden op internet, op youtube ook voorgelezen meditaties, kan ook fijn zijn. En het is misschien een druppel op een gloeiende plaat maar ik heb er zelf wel baat bij gehad, misschien jij ook
donderdag 12 januari 2017 om 00:47
Ik heb yoga geprobeerd een half jaar lang. Ik werd er niet rustig door en kreeg mn hoofd niet leeg. Wat ik ook geprobeerd zijn naar de sportschool, zwemmen, dagbesteding. Helaas heb ik het niet kunnen vasthouden en belandde weer in dezelfde cirkel. Ik ben echt compleet uitgeput en snap echt niet meer hoe ik nou in godsnaam verder moet.
Jongens rond mijn leeftijd hebben al een vriend of vriendin en ik zit nog half levend thuis. Het is echt elke dag een afweging maken of ik verder wil leven of niet. Het hier neergooien geeft redelijk wat rust maar is ook geen oplossing
Jongens rond mijn leeftijd hebben al een vriend of vriendin en ik zit nog half levend thuis. Het is echt elke dag een afweging maken of ik verder wil leven of niet. Het hier neergooien geeft redelijk wat rust maar is ook geen oplossing
vrijdag 13 januari 2017 om 05:49
Misschien een lotgenoten groep of forum een idee. Denk dat herkenning en erkenning van mensen die hetzelfde pest verleden hebben meegemaakt misschien kan helpen. Jullie kunnen ervaringen delen elkaar wellicht ontmoeten als het digitaal is en er hoeft maar een iemand tussen te zitten waarmee het klikt en dat kan al het begin zijn om beetje uit het isolement te komen.
vrijdag 13 januari 2017 om 17:40
quote:mayou schreef op 10 januari 2017 @ 05:45:
AlexB ik heb je gestaft voor het geven van dit advies. Gevaarlijk en onzinnig!s;aat ook nergens op als je weet wat die antdepressiva met je doet. is dat wel wat beters. iets slechts bestaat al niet een in mijn ogen dus advies is gewoon advies hoe hij ermee omgaat oke moet hij weten. zou niet fijn zijn als je lichaam geen serotonine meer aan kan maken. hoe kan je gelukkiger worden van antidepressiva als je serotonine wordt gedrukt?
AlexB ik heb je gestaft voor het geven van dit advies. Gevaarlijk en onzinnig!s;aat ook nergens op als je weet wat die antdepressiva met je doet. is dat wel wat beters. iets slechts bestaat al niet een in mijn ogen dus advies is gewoon advies hoe hij ermee omgaat oke moet hij weten. zou niet fijn zijn als je lichaam geen serotonine meer aan kan maken. hoe kan je gelukkiger worden van antidepressiva als je serotonine wordt gedrukt?
Gain more, waste less, spend efficiently, learn. Its not about money!
vrijdag 13 januari 2017 om 18:05
Allereerst
Angst is ellende
Als je voor ggz hulp open staat zou ik er zeker voor gaan. Er is ook praktische hulp vanuit de ggz als je de dag nauwelijks doorkomt, bijvoorbeeld vanuit een crisisteam, want therapie heeft vaak wachtlijsten en dan kan je met zoiets opkrabbelen en overbruggen. Of heb je al ggz hulp?
Angst is ellende
Als je voor ggz hulp open staat zou ik er zeker voor gaan. Er is ook praktische hulp vanuit de ggz als je de dag nauwelijks doorkomt, bijvoorbeeld vanuit een crisisteam, want therapie heeft vaak wachtlijsten en dan kan je met zoiets opkrabbelen en overbruggen. Of heb je al ggz hulp?
vrijdag 13 januari 2017 om 18:06
Alex B, niemand wordt gelukkig van antidepressiva, zo werkt het niet. Ze zorgen ervoor dat iemand niet te depressief wordt. Mensen kunnen heel apatisch worden van depressie. Of suicidaal. Antidepressiva zijn meer medicijnen die iemand net een klein beetje minder somber maakt. Maar dat kleine beetje kan net genoeg zijn om de boel zelf weer op te starten. Zo zie ik het tenminste.
