Psyche
alle pijlers
Voel me al jaren niet thuis in deze samenleving
zaterdag 18 mei 2024 om 09:39
Ik heb niks meer met deze maatschappij die gefixeerd is op geld, ambitie, werk, status, uiterlijke schoonheid, materialisme, verschillen tussen mensen in plaats van overeenkomsten. Waar liefde voor natuur en gevoeligheid als zwakte worden gezien en het individualisme hoogtij viert.
Er is verder niks mis met me, ben sociaal, gezond, heb een goede opleiding een mooie en leuke baan, prachtige kinderen en een mooi huis.
Herkenbaar?
Er is verder niks mis met me, ben sociaal, gezond, heb een goede opleiding een mooie en leuke baan, prachtige kinderen en een mooi huis.
Herkenbaar?
zaterdag 18 mei 2024 om 10:34
Hij is er, logisch, trots op. Is wat anders dan ergens gefixeerd op zijn.Kaarsjevoordesfeer schreef: ↑18-05-2024 09:44Je tweede alinea spreekt je eerste alinea toch volledig tegen?
In de tweede alinea vertel je trots over je mooie kinderen, je goede baan en je mooie huis. In je eerste alinea schop je tegen alles aan dat je zelf ook hebt, bent of doet.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 18 mei 2024 om 10:36
Hoezo is dit nou weer direct pochen? Hij benoemt wat feiten.Dahlia74 schreef: ↑18-05-2024 10:09Ik herken je beeld totaal niet. Ik volg geen social media, dat scheelt heel erg denk ik. Ik leid een goed, welliswaar wat teruggetrokken leven. Ik hoef nergens aan mee te doen, ik vergelijk mij niet met anderen en wat de buren vinden boeit mij niet. Verder zal het ongetwijfeld met je woonplek te maken hebben. In de ene gemeente is meer sociale verbinding dan de ander.
Jij doet het ook, zie je tweede alinea. Jij doet net zo hard mee aan wat jij vindt van de maatschappij. Pochen net goede opleiding, prachtige kinderen en mooi huis.
Honey, you should see me in a crown
zaterdag 18 mei 2024 om 10:37
Ik denk dat je onderschat hoe groot de druk is om mee te doen. Er zijn zelfs filosofen die zeggen dat onze samenleving in wezen totalitair is. Je kunt wel denken 'ik werk niet voor het geld' maar vervolgens kun je geen huis kopen of huren. Ben je echt vrij als je mag kiezen voor welke baas je je afbeult? Natuurlijk wil ik gerust werken, maar niet voor een baas die rijk wordt van mijn werk.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:39
De dingen die TO benoemd snap ik maar dat soort mensen, daar liggen mijn zorgen niet het meest. Ik doe ook helemaal niet mee in die maatschappij. Niks te presteren hier.Yildizlar2 schreef: ↑18-05-2024 10:20Hier kan ik mee instemmen maar dat is voor mijn gevoel wel wat anders dan to omschrijft .
Daarom schreef ik ook dit erbij.
Ik voel me niet thuis maar om andere redenen dan TO.
En het is niet alleen om het plat slaan van anders denken maar de haat en angst en verdrukking die weer lijkt op te komen: gewoon om wie je bent. Je geslacht, je gender, kleur ect.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:41
Ik denk eigenlijk dat mensen of de maatschappij niet veranderd zijn. Seksisme, racisme, oorlogen en dictators zijn er altijd geweest. In dezelfde mate als nu. Alleen werden we er vroeger niet 24/7 mee geconfronteerd door (social) media.Lucifee2024 schreef: ↑18-05-2024 10:10Ik ook niet, maar eigenlijk altijd al niet.
Nu helemaal niet meer. Als 'linkse woke' en een vrouw is de maatschappij nu een eng iets. Voel me gewoon niet fijn en veilig, nog minder dan ooit. En vind ook voor andere groepen dan mezelf echt heel naar en eng.
En dan ben ik nog wittig.
Seksisme en racisme en de LTBQ+ haat die je ineens overal mag spuwen zonder consequenties, oorlogen, facisten met macht. Leuk is anders.
Zelfs in ons land voel ik me zo.
De dingen die TO benoemd snap ik maar dat soort mensen, daar liggen mijn zorgen niet het meest. Ik doe ook helemaal niet mee in die maatschappij. Niks te presteren hier.
Maar hoor steeds meer rare dingen/opmerkingen en discussies over vrouwenrechten, haat tegen van alles en nog wat, gewoon in dagelijks leven die blijkbaar normaal geworden zijn en dat is in alle lagen. Dus niet alleen de mensen die wel gemaakt hebben in leven en genoeg hebben.
Wat wel veranderd is, is het toekomstperspectief. Vroeger werd alles altijd beter. Dat is niet meer zo, deze generatie is de eerste die het slechter heeft dan hun ouders.
Ik maak me nu bv wel zorgen om mijn oude dag, als alleenstaande zonder kinderen. Vroeger wist je dat er wel een plekje voor je zou zijn in een bejaardenhuis of aanleunwoning met voldoende zorg om je heen. Dat is niet meer vanzelfsprekend. Misschien had ik zelfs wel overwogen kinderen te krijgen, als ik dit 30 jaar geleden had geweten.
Maar Berend, jij hebt een fijn huis, goede baan en leuke kinderen. Dus dat jij weinig hebt met de maatschappij, en de maatschappij ook niet met jou, moet voor jou niet zo'n probleem zijn lijkt me. Jij hebt je eigen mini maatschappij om je heen.
.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:44
Nou niet zo zeer trots. Ik ben geboren met een goed stel hersens, vandaar de goede en leuke baan. Maar dat is niet echt mijn verdienste. Zelfde voor het mooie huis. Ik heb geluk gehad het te kunnen kopen in de juiste periode, dat is ook niet mijn verdienste.
Gefixeerd inderdaad totaal niet. Hoewel ik het wel belangrijk vind om werk te hebben dat ik leuk vind en waarvan ik kan rondkomen
zaterdag 18 mei 2024 om 10:47
Misschien dat buiten sociale media nu meer normaal geworden is om dat te spuien in RL.impala schreef: ↑18-05-2024 10:41Ik denk eigenlijk dat mensen of de maatschappij niet veranderd zijn. Seksisme, racisme, oorlogen en dictators zijn er altijd geweest. In dezelfde mate als nu. Alleen werden we er vroeger niet 24/7 mee geconfronteerd door (social) media.
Wat wel veranderd is, is het toekomstperspectief. Vroeger werd alles altijd beter. Dat is niet meer zo, deze generatie is de eerste die het slechter heeft dan hun ouders.
En merk ook dat zaken die in mijn jeugd beetje verguisd werden als je haat ging verkondigen op verjaardagen, nu normale praatjes zijn overal of mensen stemmen massaal op hele vreemde volksvertegenwoordigers die rare dingen tweeten maar ook zulk beleid willen maken.
De generatie die het slechter heeft is trouwens de meest inclusieve generatie en willen wel kijken naar de problemen die er spelen, dus daar komen mijn zorgen en gevoel niet te passen vandaan.
Helaas luistert niemand naar ze.
anoniem_672bb4a395dd7 wijzigde dit bericht op 18-05-2024 10:54
32.45% gewijzigd
zaterdag 18 mei 2024 om 10:48
Weet ik. Althans, dat lijkt soms zo. En je kan enorme pech hebben. Maar de mensen die ik ken, die zelf gewoon oke zijn, hebben ook fijne kinderen en een goeie band met ze. In mijn familie is iedereen goed met zijn kinderen en hoe ouder iedereen wordt, hoe meer ze aan elkaar hebben.
De probleemgevallen in mijn omgeving (vrienden en kennissen) zijn de kinderen van ouders die zelf probleemgevallen zijn. En ook problemen hebben met hun ouders. It runs in the family.
.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:53
Er zijn ook uitzonderingen die pech hebben.impala schreef: ↑18-05-2024 10:48Weet ik. Althans, dat lijkt soms zo. En je kan enorme pech hebben. Maar de mensen die ik ken, die zelf gewoon oke zijn, hebben ook fijne kinderen en een goeie band met ze. In mijn familie is iedereen goed met zijn kinderen en hoe ouder iedereen wordt, hoe meer ze aan elkaar hebben.
De probleemgevallen in mijn omgeving (vrienden en kennissen) zijn de kinderen van ouders die zelf probleemgevallen zijn. En ook problemen hebben met hun ouders. It runs in the family.
De sterren wandlen, de tijd gaat, de klok zal slaan,.
zaterdag 18 mei 2024 om 10:55
Ik herken het wel deels, ook al probeer ik het zelf anders te doen en ben ik omringd met mensen die ook waarde hechten aan bewuster, trager, en duurzamer leven.
Hoe zit dat bij jou, hoe staan de mensen waar je mee omgaat hierin? Wat zijn de situaties waarin je de vervreemding het meest voelt? Zijn er dingen die je nu in je leven doet die je liever anders zou willen, en zijn daar mogelijkheden voor?
Ik vind het hier wel makkelijk gezegd dat je er ook gewoon voor kunt kiezen om in een huisje in de natuur te wonen. Die keuze is niet voor iedereen weggelegd. En het is ook heel individualistisch gedacht. Ook als je je eigen leven kunt inrichten volgens je eigen waarden, ben je nog niet los van de maatschappij waarin we leven.
Hoe zit dat bij jou, hoe staan de mensen waar je mee omgaat hierin? Wat zijn de situaties waarin je de vervreemding het meest voelt? Zijn er dingen die je nu in je leven doet die je liever anders zou willen, en zijn daar mogelijkheden voor?
Ik vind het hier wel makkelijk gezegd dat je er ook gewoon voor kunt kiezen om in een huisje in de natuur te wonen. Die keuze is niet voor iedereen weggelegd. En het is ook heel individualistisch gedacht. Ook als je je eigen leven kunt inrichten volgens je eigen waarden, ben je nog niet los van de maatschappij waarin we leven.
What a nuanced anxiety
zaterdag 18 mei 2024 om 10:55
Zeg ik toch. Maar die kans is een heel stuk kleiner als je zelf uit een liefdevolle en stabiele omgeving komt.
However, ik ben - afgezien van de egoïstische motieven die ik net noemde - ook wel blij dat ik geen kinderen heb. Want het leven is niet echt een feestje, in welke maatschappij dan ook, en eindigt altijd met de aftakeling van je geliefden en jijzelf. Dus het vooruitzicht is sowieso altijd kut.
.
zaterdag 18 mei 2024 om 11:14
Het is belangrijk dat je bewust leert afstand te nemen. Ik stel me dan voor dat ik er een stap vanaf zet; uit de situatie stap die beklemmend voelt. Dat kan dus letterlijk zijn, maar vaak is het bewust uit een idee/gedachte/overtuiging stappen die me een rotgevoel geeft, me angstig maakt. En eigenlijk gaat het meteen daarna weer beter. We leven in een wereld waar je (vooral als 'gevoelig' iemand) met alles aan de haal kunt gaan. Je kunt overal wat van vinden, bij voelen. En dat zijn vaak geen positieve gevoelens. Trek je grenzen. Waar vind je dat je bij betrokken móet zijn van jezelf (wellicht kun je daar nog over nadenken of het wèrkelijk nodig is dat je je daar druk om maakt?) en waar vind je dat het prima is om mee bezig te zijn (geeft genoeg positieve ervaringen/gevoelens).
Eigenlijk 'leert' deze wereld, deze tijd, deze maatschappij, deze cultuur, mij, dat ik het beste bewust met alles om kan gaan. Dus bewust nadenken over wat ik wil, wat ik niet wil, dus wéét waarom, voor mezelf. Ik wil me niet ergens in laten duwen, ergens terecht komen waar ik niet wil zijn omdat ik (zogenaamd) geen andere keus heb. Ik heb altijd een andere keus; ook al gaat een kant niet altijd voor iedereen positief uitpakken. Het is belangrijk voor mezelf dat ik mijzelf leer kennen, voor mezelf opkom, verantwoordelijkheid neemt voor mezelf in deze wereld.
Hiermee bedoel ik dat je de keuze hebt ergens anders over na te gaan denken, of de keuze hebt weg te gaan uit een situatie die niet goed voelt. Er zijn veel 'grote' zaken waarin je niet een keuze hebt. Dat bedoel ik hier niet mee.
Eigenlijk 'leert' deze wereld, deze tijd, deze maatschappij, deze cultuur, mij, dat ik het beste bewust met alles om kan gaan. Dus bewust nadenken over wat ik wil, wat ik niet wil, dus wéét waarom, voor mezelf. Ik wil me niet ergens in laten duwen, ergens terecht komen waar ik niet wil zijn omdat ik (zogenaamd) geen andere keus heb. Ik heb altijd een andere keus; ook al gaat een kant niet altijd voor iedereen positief uitpakken. Het is belangrijk voor mezelf dat ik mijzelf leer kennen, voor mezelf opkom, verantwoordelijkheid neemt voor mezelf in deze wereld.
Hiermee bedoel ik dat je de keuze hebt ergens anders over na te gaan denken, of de keuze hebt weg te gaan uit een situatie die niet goed voelt. Er zijn veel 'grote' zaken waarin je niet een keuze hebt. Dat bedoel ik hier niet mee.
raver wijzigde dit bericht op 18-05-2024 11:34
8.09% gewijzigd
zaterdag 18 mei 2024 om 11:31
Doe het lekker niet. Ik heb vrienden die afgelegen in een tinyhouse wonen met moestuin en paar kippetjes. Door hun lage kosten hoeven ze maar weinig te werken. Bij voorkeur ook online nog.
Die staan grotendeels buiten de maatschappij en vinden dat heel prettig.
Maar zij kopen zeer zelden kleding, hebben geen mooie dingen, prijzige vakanties, hobbies en het vervoer gaat grotendeels op de fiets. Eten weken lang vooral kool als dat rijp is (of bieten).
Veel zaken zijn uiteindelijk wel ook een keuze.
Die staan grotendeels buiten de maatschappij en vinden dat heel prettig.
Maar zij kopen zeer zelden kleding, hebben geen mooie dingen, prijzige vakanties, hobbies en het vervoer gaat grotendeels op de fiets. Eten weken lang vooral kool als dat rijp is (of bieten).
Veel zaken zijn uiteindelijk wel ook een keuze.
zaterdag 18 mei 2024 om 11:33
Heel herkenbaar Berend. Ik worstel daar ook mee. Ik vind de maatschappij best “leeg” eigenlijk. Alles lijkt te draaien om geld, consumeren en materialisme.
Het is natuurlijk hoe je er zelf in staat, maar toch is dit het algemene beeld wat ik heb. Tel hierbij op dat velen van ons thuis zitten in een burn-out of met stress gerelateerde klachten en je ziet dat we verkeerd bezig zijn. Leven zou moeten draaien om zingeving, verbinding, verdieping en liefde voor elkaar en de natuur. Persoonlijk mis ik deze zaken in mijn leven, mensen zijn toch alleen maar met zichzelf bezig .
Het is natuurlijk hoe je er zelf in staat, maar toch is dit het algemene beeld wat ik heb. Tel hierbij op dat velen van ons thuis zitten in een burn-out of met stress gerelateerde klachten en je ziet dat we verkeerd bezig zijn. Leven zou moeten draaien om zingeving, verbinding, verdieping en liefde voor elkaar en de natuur. Persoonlijk mis ik deze zaken in mijn leven, mensen zijn toch alleen maar met zichzelf bezig .
zaterdag 18 mei 2024 om 11:35
deze maatschappij die gefixeerd is op geld, ambitie, werk, status, uiterlijke schoonheid, materialisme, verschillen tussen mensen in plaats van overeenkomsten
Ik zal wel heel bijzondere familie/vrienden/kennissen hebben, maar ik herken hier niet veel in. Als iemand promotie maakt feliciteer ik diegene, en niemand die aan mij vraagt ‘of ik nu nog steeds in functie X werk’. Ik geef niks om spullen, heb mijn goede kwaliteit meubels (en veel kleding) al vele jaren, mijn ooit nieuw gekochte auto is 16 jaar oud. Niemand die daar iets over vindt of zegt, want totaal onbelangrijk.
Waarom til jij zo zwaar aan wat in jouw ogen ‘de maatschappij’ is? Je kunt toch kiezen om daar niet aan mee te doen, je schouders er over op te halen en je eigen plan te trekken?
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
zaterdag 18 mei 2024 om 11:38
Nou, dit is wel waar natuurlijk:himalaya schreef: ↑18-05-2024 11:35Ik zal wel heel bijzondere familie/vrienden/kennissen hebben, maar ik herken hier niet veel in. Als iemand promotie maakt feliciteer ik diegene, en niemand die aan mij vraagt ‘of ik nu nog steeds in functie X werk’. Ik geef niks om spullen, heb mijn goede kwaliteit meubels (en veel kleding) al vele jaren, mijn ooit nieuw gekochte auto is 16 jaar oud. Niemand die daar iets over vindt of zegt, want totaal onbelangrijk.
Waarom til jij zo zwaar aan wat in jouw ogen ‘de maatschappij’ is? Je kunt toch kiezen om daar niet aan mee te doen, je schouders er over op te halen en je eigen plan te trekken?
Leven zou moeten draaien om zingeving, verbinding, verdieping en liefde voor elkaar en de natuur. Persoonlijk mis ik deze zaken in mijn leven, mensen zijn toch alleen maar met zichzelf bezig
Een praatje maken en contact leggen gaat tegenwoordig best moeilijk, iedereen die ergens alleen is (ov, horeca) is verdiept in zijn telefoon.
.
zaterdag 18 mei 2024 om 11:42
Mooi stukje!Raver schreef: ↑18-05-2024 11:14Het is belangrijk dat je bewust leert afstand te nemen. Ik stel me dan voor dat ik er een stap vanaf zet; uit de situatie stap die beklemmend voelt. Dat kan dus letterlijk zijn, maar vaak is het bewust uit een idee/gedachte/overtuiging stappen die me een rotgevoel geeft, me angstig maakt. En eigenlijk gaat het meteen daarna weer beter. We leven in een wereld waar je (vooral als 'gevoelig' iemand) met alles aan de haal kunt gaan. Je kunt overal wat van vinden, bij voelen. En dat zijn vaak geen positieve gevoelens. Trek je grenzen. Waar vind je dat je bij betrokken móet zijn van jezelf (wellicht kun je daar nog over nadenken of het wèrkelijk nodig is dat je je daar druk om maakt?) en waar vind je dat het prima is om mee bezig te zijn (geeft genoeg positieve ervaringen/gevoelens).
Eigenlijk 'leert' deze wereld, deze tijd, deze maatschappij, deze cultuur, mij, dat ik het beste bewust met alles om kan gaan. Dus bewust nadenken over wat ik wil, wat ik niet wil, dus wéét waarom, voor mezelf. Ik wil me niet ergens in laten duwen, ergens terecht komen waar ik niet wil zijn omdat ik (zogenaamd) geen andere keus heb. Ik heb altijd een andere keus; ook al gaat een kant niet altijd voor iedereen positief uitpakken. Het is belangrijk voor mezelf dat ik mijzelf leer kennen, voor mezelf opkom, verantwoordelijkheid neemt voor mezelf in deze wereld.
Hiermee bedoel ik dat je de keuze hebt ergens anders over na te gaan denken, of de keuze hebt weg te gaan uit een situatie die niet goed voelt. Er zijn veel 'grote' zaken waarin je niet een keuze hebt. Dat bedoel ik hier niet mee.
zaterdag 18 mei 2024 om 11:43
Waarom til jij zo zwaar aan wat in jouw ogen ‘de maatschappij’ is? Je kunt toch kiezen om daar niet aan mee te doen, je schouders er over op te halen en je eigen plan te trekken?
Ik denk dat het meer komt door een soort teleurstelling. Ga de weg eens op, alles draait om ikke, ikke ikke. Of met Corona: idem, alle schappen leeg in de supermarkt. Steeds meer mensen die zichtbaar schijt hebben aan wat anderen vinden qua fatsoensnormen .
Producten die steeds duurder worden omwille van een select clubje die wéér rijker wil worden. Het niet meer luisteren naar elkaar. De samenleving is gecompliceerd en individueel geworden en je kunt je hier wel “los” van proberen te maken maar je word er hoe dan ook mee geconfronteerd en dat is soms best vervelend en vermoeiend.
Ik denk dat het meer komt door een soort teleurstelling. Ga de weg eens op, alles draait om ikke, ikke ikke. Of met Corona: idem, alle schappen leeg in de supermarkt. Steeds meer mensen die zichtbaar schijt hebben aan wat anderen vinden qua fatsoensnormen .
Producten die steeds duurder worden omwille van een select clubje die wéér rijker wil worden. Het niet meer luisteren naar elkaar. De samenleving is gecompliceerd en individueel geworden en je kunt je hier wel “los” van proberen te maken maar je word er hoe dan ook mee geconfronteerd en dat is soms best vervelend en vermoeiend.
zaterdag 18 mei 2024 om 11:46
Berend, zou het ook kunnen zijn dat je eigen ervaren leegte/ gebrek aan zingeving ook meespeelt en dat je misschien ook stoort?
De maatschappij is zo’n ontzettend ruim begrip, zou het kunnen zijn dat je eigen leegte projecteert op “de maatschappij”?
Voor mij is dat in ieder geval zo; ik ben een snel en soms onrustig persoon die steeds weer moeite moet doen om stil te staan bij mezelf en mijn eigen behoeften. Dit lukt vaak ook niet en frustreert. Ik vind het zelf heel moeilijk om mijn eigen leegte onder ogen te zien (deze is niet perse meer/ groter dan bij anderen merk ik, maar wel méér dan ik zou willen).
Weet niet zeker of je het gelezen hebt, herken je leegheid bij jezelf?
De maatschappij is zo’n ontzettend ruim begrip, zou het kunnen zijn dat je eigen leegte projecteert op “de maatschappij”?
Voor mij is dat in ieder geval zo; ik ben een snel en soms onrustig persoon die steeds weer moeite moet doen om stil te staan bij mezelf en mijn eigen behoeften. Dit lukt vaak ook niet en frustreert. Ik vind het zelf heel moeilijk om mijn eigen leegte onder ogen te zien (deze is niet perse meer/ groter dan bij anderen merk ik, maar wel méér dan ik zou willen).
Weet niet zeker of je het gelezen hebt, herken je leegheid bij jezelf?
dip wijzigde dit bericht op 18-05-2024 17:49
5.45% gewijzigd
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
