Voel me al jaren niet thuis in deze samenleving

Intotheunknown schreef: ↑

19-05-2024 20:29

Haha volgens mij word ik niet helemaal goed begrepen. Ik zeg dat ik vaker dat geluk zou willen voelen en de saamhorigheid en dat alles goed is.

Synthetische saamhorigheid is fijn maar van korte duur en je houdt er zware criminaliteit mee in stand. Als je zegt dat je meer saamhorigheid wilt dan is het eerste dat je zelf kunt doen stoppen met mdma.

Het gaat niet per se om die mdma natuurlijk. Dit topic gaat over meer liefde en geluk in plaats van geld en middelen. Maar als het dan op zelf offers brengen aankomt dan is het toch vooral 'de maatschappij' die iets zou moeten doen.

En verder profiteren we wel van het verdienmodel van de baas maar zelf mag de baas er niet rijk van worden. Hoezo eigenlijk niet. Zo werkt het toch als je een economie draaiende wil houden.

Misschien deze docu eens kijken: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/op-een-an ... nder-s1a3/

Intotheunknown schreef: ↑

19-05-2024 20:29

Haha volgens mij word ik niet helemaal goed begrepen. Ik zeg dat ik vaker dat geluk zou willen voelen en de saamhorigheid en dat alles goed is.

Hihi volgens mij begrijp je niet helemaal wat je zelf zegt.

prutsemie schreef: ↑

19-05-2024 22:43

Misschien deze docu eens kijken: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/op-een-an ... nder-s1a3/

Kan blijkbaar alleen in België worden bekeken.

Suniva schreef: ↑

19-05-2024 23:04

Kan blijkbaar alleen in België worden bekeken.

Spijtig, het gaat over een nog bestaande commune ergens in Vlaanderen, opgericht in de jaren '70 door hippies. https://debereklauw.be/

Omdat ik bovengenoemde gevoelens over de maatschappij niet herken, maar wel gegrepen ben door dit topic, was ik afgelopen weekend eens aan het denken: misschien zijn (mensen zoals ik, die dus geen last van dit probleem hebben) een onderdeel van het probleem dat er speelt. En is het een kleine moeite om iets te doen of te veranderen waardoor meer mensen zich wél meer gaan thuisvoelen en niet meer zo'n ontheemd gevoel over de maatschappij hebben.

Dus mijn vraag is, wat zouden we als mensen kunnen doen of veranderen zodat meer mensen zich een beetje gelukkiger gaan voelen?

Olea schreef: ↑

20-05-2024 10:36

Omdat ik bovengenoemde gevoelens over de maatschappij niet herken, maar wel gegrepen ben door dit topic, was ik afgelopen weekend eens aan het denken: misschien zijn (mensen zoals ik, die dus geen last van dit probleem hebben) een onderdeel van het probleem dat er speelt. En is het een kleine moeite om iets te doen of te veranderen waardoor meer mensen zich wél meer gaan thuisvoelen en niet meer zo'n ontheemd gevoel over de maatschappij hebben.

Dus mijn vraag is, wat zouden we als mensen kunnen doen of veranderen zodat meer mensen zich een beetje gelukkiger gaan voelen?

Interessant! Misschien kan je daarvoor een nieuw topic openen?

Olea schreef: ↑

20-05-2024 10:36

Omdat ik bovengenoemde gevoelens over de maatschappij niet herken, maar wel gegrepen ben door dit topic, was ik afgelopen weekend eens aan het denken: misschien zijn (mensen zoals ik, die dus geen last van dit probleem hebben) een onderdeel van het probleem dat er speelt. En is het een kleine moeite om iets te doen of te veranderen waardoor meer mensen zich wél meer gaan thuisvoelen en niet meer zo'n ontheemd gevoel over de maatschappij hebben.

Dus mijn vraag is, wat zouden we als mensen kunnen doen of veranderen zodat meer mensen zich een beetje gelukkiger gaan voelen?

Dat is toch onbegonnen werk? Als de maatschappij zich in de ene richting beweegt is de ene helft daar blij mee en de andere helft niet. Beweegt de maatschappij zich in de andere richting, dan zijn de rollen omgekeerd.

Is het niet een idee om echte problemen aan te pakken, ipv een paar klagers die alles hebben maar niets voelen proberen gelukkig te maken?

Volgens mij is "gelukkig" niet een permanente staat van zijn, maar meer een bijkomstigheid van hoe je jezelf verhoudt tot je levenssituatie.

Als deze paar mensen stoppen met het nastreven van geluk en zelf iets aan hun levenssituatie gaan doen zal dat dus waarschijnlijk veel meer opleveren.

Olea schreef: ↑

20-05-2024 10:36

Omdat ik bovengenoemde gevoelens over de maatschappij niet herken, maar wel gegrepen ben door dit topic, was ik afgelopen weekend eens aan het denken: misschien zijn (mensen zoals ik, die dus geen last van dit probleem hebben) een onderdeel van het probleem dat er speelt. En is het een kleine moeite om iets te doen of te veranderen waardoor meer mensen zich wél meer gaan thuisvoelen en niet meer zo'n ontheemd gevoel over de maatschappij hebben.

Dus mijn vraag is, wat zouden we als mensen kunnen doen of veranderen zodat meer mensen zich een beetje gelukkiger gaan voelen?

Het lijkt me vooral dat als je ongelukkig bent, dat je dan zelf iets doet. En in dit specifieke geval is dat nog heel simpel ook. Wil je geen focus op geld, dan zoek je een andere baan die slecht betaalt en waar je wel voldoening uit haalt. En in theorie ben je dan gelukkiger. Of je komt erachter dat geld toch wel van belang is.

Misschien onbegonnen werk maar misschien is het ook wel iets heel kleins waar we met en voor elkaar rekening mee kunnen houden. Het zit hem misschien in iets heel kleins.

Ik doe er weinig moeite voor om te zijn zoals ik ben en herken mijzelf niet in het beeld van hoe To "de maatschappij" omschrijft met geld, ambitie, werk, status en uiterlijke schoonheid.

Misschien heeft ie gelijk en is dat wel degelijk zo maar dan zou mijn advies zijn: "word een beetje wereldvreemder, dan heb je dat allemaal niet zo door" maar dat vind ik ook een beetje raar klinken en te makkelijk mijzelf ervan af maken.

Olea schreef: ↑

20-05-2024 13:39

Misschien onbegonnen werk maar misschien is het ook wel iets heel kleins waar we met en voor elkaar rekening mee kunnen houden. Het zit hem misschien in iets heel kleins.

Zoals wat?

Olea schreef: ↑

20-05-2024 13:39

Misschien onbegonnen werk maar misschien is het ook wel iets heel kleins waar we met en voor elkaar rekening mee kunnen houden. Het zit hem misschien in iets heel kleins.

Ik doe er weinig moeite voor om te zijn zoals ik ben en herken mijzelf niet in het beeld van hoe To "de maatschappij" omschrijft met geld, ambitie, werk, status en uiterlijke schoonheid.

Misschien heeft ie gelijk en is dat wel degelijk zo maar dan zou mijn advies zijn: "word een beetje wereldvreemder, dan heb je dat allemaal niet zo door" maar dat vind ik ook een beetje raar klinken en te makkelijk mijzelf ervan af maken.

Maar hoezo zou jij to (of mensen als to).gelukkig moeten maken? Er is altijd wel iemand niet blij met wat je doet. Hoe ga je dat fixen dan?

Stel dat to zegt, nou ik zou blij worden als vreemden elkaar groeten op straat. Dus jij zegt voortaan enthousiast iedereen die je tegenkomt gedag.

En dan kom je mij tegen. En ik heb echt totaal geen behoefte aan 30 keer hoi hallo en dag zeggen als ik aan het wandelen ben. Dus, ik open een topic hier met nou, een beetje rust kan je tegenwoordig ook wel vergeten bij je dagelijkse wandelingetje. Wat dan?

bijtie schreef: ↑

20-05-2024 13:43

Zoals wat?

Dat weet ik dus niet. Dat moeten degenen aangeven die zeggen dat ze zich niet thuisvoelen of herkennen in deze maatschappij. Misschien doen we met z'n allen iets "verkeerd" waardoor een groot deel van de mensen die vervreemding ervaart.

Misschien zit het hem in iemand een keer voor een lunch uitnodigen? Of vragen hoe het ging na een sollicitatiegesprek?

Je kunt het toch niet alleen maar gooien op de mensen "die zich vervreemd voelen" zelf?

Suniva schreef: ↑

20-05-2024 13:48

Maar hoezo zou jij to (of mensen als to).gelukkig moeten maken? Er is altijd wel iemand niet blij met wat je doet. Hoe ga je dat fixen dan?

Stel dat to zegt, nou ik zou blij worden als vreemden elkaar groeten op straat. Dus jij zegt voortaan enthousiast iedereen die je tegenkomt gedag.

En dan kom je mij tegen. En ik heb echt totaal geen behoefte aan 30 keer hoi hallo en dag zeggen als ik aan het wandelen ben. Dus, ik open een topic hier met nou, een beetje rust kan je tegenwoordig ook wel vergeten bij je dagelijkse wandelingetje. Wat dan?

Lol, ja dat klopt inderdaad wel.

Olea schreef: ↑

20-05-2024 13:39

Ik doe er weinig moeite voor om te zijn zoals ik ben en herken mijzelf niet in het beeld van hoe To "de maatschappij" omschrijft met geld, ambitie, werk, status en uiterlijke schoonheid.

Mwa - ik herken wel bepaalde dingen en ben zelf ook niet ambitieloos of niet bezig met geld verdienen. Tegelijkertijd zegt dat niet dat de maatschappij inhoudsloos is of mensen ALLEEN maar bezig zijn met dat soort zaken.
En ik zie ook wel goede ontwikkelingen. Er is gelukkig tegenwoordig ook aandacht voor welbevinden, mentale gezondheid en zijn wie je bent (seksuele geaardheid). Dat was 50 jaar geleden wel anders bijvoorbeeld.

Olea schreef: ↑

20-05-2024 13:50

Dat weet ik dus niet. Dat moeten degenen aangeven die zeggen dat ze zich niet thuisvoelen of herkennen in deze maatschappij. Misschien doen we met z'n allen iets "verkeerd" waardoor een groot deel van de mensen die vervreemding ervaart.

Misschien zit het hem in iemand een keer voor een lunch uitnodigen? Of vragen hoe het ging na een sollicitatiegesprek?

Je kunt het toch niet alleen maar gooien op de mensen "die zich vervreemd voelen" zelf?

Wie? De TO?

En waarom kan je het daar niet op gooien, jij en ik hebben onszelf toch ook te verhouden tot een samenleving waarin we leven?

Be the change you want to see. Wat ontslaat TO van die verantwoordelijkheid? Zo te lezen is het een gezond en welopgeleid mens die weldegelijk een positie heeft verworven in deze maatschappij.

Maar Baggal, dat komt dan misschien ook doordat dat in de (werk)omgeving waar jij in verkeert een rol speelt toch?

Je kunt toch niet zo in het algemeen zeggen dat het tegenwoordig allemaal veel meer om uiterlijk vertoon en materialisme draait?

Bepaalde werkomgevingen oké. Als je in een winstgevend bedrijf werkt of voor een cosmetica product of de reclamewereld etc. Dat snap ik. Maar vaak zit je daar meestal als het een wereld is die (enigszins) bij je past of je altijd al bekend is geweest.

Voor mij is dat bijv echt heel ver van mijn bed show. Maar misschien is die wereld wel dominanter en aanweziger dan ik merk of last van heb?

bijtie schreef: ↑

20-05-2024 14:00

Wie? De TO?

En waarom kan je het daar niet op gooien, jij en ik hebben onszelf toch ook te verhouden tot een samenleving waarin we leven?

Be the change you want to see. Wat ontslaat TO van die verantwoordelijkheid? Zo te lezen is het een gezond en welopgeleid mens die weldegelijk een positie heeft verworven in deze maatschappij.

Wil ook niet zeggen dat TO er helemaal niks voor hoeft te doen (al is dat makkelijk praten want dat doe ik zelf ook niet heel bewust) maar ik was benieuwd waarin dat verschil zit. Het kan niet alleen de manier van denken zijn.

Olea schreef: ↑

20-05-2024 14:07

Wil ook niet zeggen dat TO er helemaal niks voor hoeft te doen (al is dat makkelijk praten want dat doe ik zelf ook niet heel bewust) maar ik was benieuwd waarin dat verschil zit. Het kan niet alleen de manier van denken zijn.

Waarom niet. Voor mij is een samenleving net als het klimaat. Ik kan mijn bijdrage leveren maar ik kan het nooit veranderen, alleen mezelf er anders toe verhouden als ik er last van heb.

Of als ik een topic start dat de zomers steeds warmer worden en ik me daar niet goed bij voel, gaan jullie dan allemaal dingen anders doen?

Bijtie, interessante vraag. Ik zou me dan niet per se afvragen wat ik anders moet doen maar wel hoe het komt dat anderen er slechter tegen kunnen dan ik.

Die kwestie is misschien ietsje lastiger dan die over de maatschappij omdat ik denk dat zomers statistisch gezien wel droger en warmer zijn geworden en niet iedereen goed tegen hitte kan.

Maar dan zou ik me ook nog afvragen waarom zoveel mensen er last van hebben als ik dat niet zo ervaar.

Zoveel zijn het er niet. 1 TO en een paar gelijkgestemden die erover klagen.

Ik zou ook niet zeggen dat ik me erg thuisvoel in de maatschappij, dat heb ik altijd al gehad. Maar het is natuurlijk onzin om dat te wijten aan de hele maatschappij, net alsof die er wat aan kan doen dat ie de maatschappij is. "De hel, dat zijn de anderen."

Geld, status, uiterlijk: bedoel je niet gewoon de economie die draait op consumptie en perverse prikkels?

Ik zou het echt gaan zoeken in betekenisvolle dingen en intrinsiek geluk. Stukje zelfexpressie, verbinding met de wereld om je heen, muziek en kunst, dat soort dingen.

bijtie schreef: ↑

20-05-2024 14:48

Zoveel zijn het er niet. 1 TO en een paar gelijkgestemden die erover klagen.

Ik zou ook niet zeggen dat ik me erg thuisvoel in de maatschappij, dat heb ik altijd al gehad. Maar het is natuurlijk onzin om dat te wijten aan de hele maatschappij, net alsof die er wat aan kan doen dat ie de maatschappij is. "De hel, dat zijn de anderen."

Ach misschien valt het ook wel mee hoor met alle mensen die zich niet thuisvoelen in "de maatschappij", waar zit dat voor jou in, als je dat wil zeggen?

Ik denk dat het ook niet zo heel erg is om je niet thuis te voelen in de maatschappij, als je je maar thuisvoelt in je eigen leven.

To, heb je dat gevoel wel?

Ik vind het een mooie vraag Olea.

Ik kan alleen vanuit mezelf spreken natuurlijk, maar ik zie wel een paar aannames in de antwoorden hierboven die precies illustreren waar ik zelf wel wat moeite mee heb.

Bijvoorbeeld: als je iets moeilijk vindt aan de maatschappij of ergens last van hebt en dat uit, dan verwacht je dat de hele wereld zich aan jou aanpast. En je moet juist precies het omgekeerde doen: jezelf aanpassen.

Ik vind dat te zwart-wit en individualistisch gesteld. Ik kan vaststellen dat er - bijvoorbeeld - maatschappelijk gezien een verwachting heerst dat je fulltime werkt en dat als dat niet kan, dat je dan tekortschiet. Vindt iedereen dat? Nee, natuurlijk niet. Maar bedenk hoe je je zou voelen als je nu je baan zou verliezen en van een uitkering moet leven. Doet dat iets met je eigenwaarde? Voel je je nutteloos? Is er schaamte? Dan kunnen mensen nog zo hard roepen dat je natuurlijk echt heus niet een profiteur bent, jij niet, maar hoe je behandeld wordt door bijvoorbeeld uitkeringsinstanties en hoe mensen casual reageren op mensen die niet werken, dat vertelt wel degelijk een heel ander verhaal. En dat verhaal nestelt zich in ons, en de één is daar gevoeliger voor dan de ander.

En ook al heb ik wel degelijk de keuze gemaakt om part-time te werken en een leven te leiden dat mij past (wat een luxe is die niet iedereen zich kan veroorloven), en ben ik omringd met mensen die dat ook niet van mij verwachten, die negatieve stem is daarmee niet zomaar verdwenen.
En dit is breder dan ikzelf: ik herken in mijn omgeving en mijn onderzoek dat mensen voelen dat zij tekortschieten ten opzichte van het maatschappelijke ideaal, en dat heeft impact op hun zelfbeeld en welzijn. Zelfs als niemand ooit letterlijk tegen ze heeft gezegd 'je bent een loser als je niet minstens hbo doet', is het wel degelijk een dominant geluid in onze maatschappij dat hoger opgeleid = beter. Of dat een onvoldoende halen erg is. Of dat de waarde van een mens is wat hij/zij aan belasting binnenbrengt.

Natuurlijk is het dan goed om daarop te reflecteren en te proberen je daar minder van aan te trekken en je eigen koers te varen en verantwoordelijkheid te nemen voor je eigen gevoel... En toch. Het is te makkelijk om dit neer te leggen bij het individu, alsof er helemaal niets te verbeteren is aan onze maatschappij.
Het is ook een signaal dat een groep mensen niet kan floreren. Voor degenen die wél floreren is dat soms lastig voor te stellen: je hebt hier toch alle kansen? Kan het jou wat schelen wat anderen denken? Maar dat vind ik te makkelijk, want het is mens-eigen om je wel degelijk wat aan te trekken van wat anderen denken. Mensen zijn ook afhankelijk van elkaar en van het systeem. Je nergens iets van aan hoeven trekken is een privilege, en de problemen waar mensen tegenaan lopen wegzetten als slachtofferig geklaag is een weigering de ander serieus te nemen.

Onze maatschappij is niet perfect, en het kan beter. Daarmee zeg ik niet dat alles anders moet. Ik weet niet eens of het wel kán. Want niet voor elk probleem is een duidelijke schuldige en een kant-en-klare oplossing. Dan nog is het denk ik waardevol om te kijken waar mensen vastlopen, waar de dingen niet goed werken, ook al is het niet meteen op te lossen. Wegkijken of het bij de persoon die vastloopt neerleggen, is het ontkennen van de verantwoordelijkheid die we voor elkaar hebben.