voel me veraden

beste forummers,



mijn (vriend) en ik gingen ergens wat drinken. tijdens dat mijn vriend naar de liep werd er aan mij gevraagt door een meid of hij mijn vriend was. ik had de dame uitgelgt dat we wel iets met elkaar hadden mar dat het nog niet helemaal duidelijk is tussen ons wat we nou eigenlijk hebben. we kunnen het goed met elkaar vinden er zijn ook gevoelens maar we hebben allebei een anderevisie op onze toekomst waardoor het als partners niet helemaal klikt. om het verhaal korter te maken komt het erop neer dat mevrouw (vriend wel zag zitten) dat liet ze duidelijk merken aan hem door complementjes te geven etc.. ik voelde me rot mij de situatie waardoor ik ben wegelopen. ik wist mij geen houding te geven omdat ik niet weet waar ik sta met zo een relatie en daarom ben ik maar weggelopen. (vriend) bleef lekker zitten. ze waren samen informatie aan het wisselen en ik moet zeggen dat ik me veraden voelde om het feit dat hij daar bleef zitten. later heb ik hem gevraagt om weg te gaan.buiten hebben we het er over gehad. hij was van mening dat ie kon merken dat ze hem wel zag zitten. later heb ik hem gevraagt waarom hij dan niet op stond en bij me kwam zitten en heb hem natuurlijk uitgelegt dat ik niet weet wat mijn plek is en mij geen houding wist te geven. Wat mij nu dwars zit is dat hij daar bleef zitten bij haar terwijl hij aan haar merkte dat er een spaning was tussen hun. jah dat hij dus ook geen vaste relatie met mij wil heeft te maken omdat ik een kind heb waardoor hij het gezins leven niet aan kan. maar ik hoorde hem wel vragen hoe oud haar kindje is. en voel ik mij nogal veraden. kan iemand mij begrijpen of ben ik gewoon te gevoelig. hij vind mijn reaktie nogal psygische omdat ik hem vertelde dat ik het gevoel heb dat ik me veraden voel en het gevoel heb dat hij haar ook wel zag zitten want anders kwam hij wel een tafel verderop zitten. hij vind dat hij de situatie onder controle had en vond het niet nodig om op te stappen. ik voel me niet op nummer 1 staan maar een extratjuh voor hem.



ik kan hier ook met niemand verder over praten. dus dat hij zegt dat ik psygische ben raakt me wel en begin aan me eigen te twijfelen. dames stel ik me eigen nou echt zo aan?