Psyche
alle pijlers
voel me zo rot........na de bevalling......
maandag 27 juli 2009 om 09:48
hallo
in verband met herkenbaarheid zal ik proberen mijn situatie zo kort mogelijk neer te zetten
door veel pijn en verdriet heb ik een moeilijke zwangerschap gehad. ik ben volledig de draad kwijtgeraakt eigenlijk. de laatste helft heb ik helemal niets meer gedaan. me niet aangekleed en mezelf amper nog verzorgd. had ook eigenlijk geen contact met andere mensen. ben eigenlijk volledig weggekwijnd. heb nog wel snel wat dingetjes voor de baby geregeld, maar nooit met veel inzet of lol (en dat tewijl k juis ontzttend kan genieten van dingen regelen). tot het moment van de geboorte accepteerde ik dit volledig (het gaat nu niet geoed maar het gaat om de baby als die er is dan is ales goed)
maar acheraf zijn er heel veel dingen misgegaan die ik makkelijk had kunnen zien anakomen. ik ben gewoon echt apathisch geworden de tweede helft en heb hier enorm veel verdiet van. alles is snel geregeld. veel mensen zeggen: jij kon ook niets want jij was ziek. maar ik vind dat onzin, juist het ziekzijn kanje wat loslaten als je tch de rode draad vast kan houden bijvoorbeeld door je te verheugen op de komst van een vriendin of een bepaald tijschrift elek week. ik had helemaal geen richting meer. was altijd alleen thuis
nu een tijd later komt dat allemaal boven. ik denk wel dat ik hulp nodig heb.....herkent iemand dit?
in verband met herkenbaarheid zal ik proberen mijn situatie zo kort mogelijk neer te zetten
door veel pijn en verdriet heb ik een moeilijke zwangerschap gehad. ik ben volledig de draad kwijtgeraakt eigenlijk. de laatste helft heb ik helemal niets meer gedaan. me niet aangekleed en mezelf amper nog verzorgd. had ook eigenlijk geen contact met andere mensen. ben eigenlijk volledig weggekwijnd. heb nog wel snel wat dingetjes voor de baby geregeld, maar nooit met veel inzet of lol (en dat tewijl k juis ontzttend kan genieten van dingen regelen). tot het moment van de geboorte accepteerde ik dit volledig (het gaat nu niet geoed maar het gaat om de baby als die er is dan is ales goed)
maar acheraf zijn er heel veel dingen misgegaan die ik makkelijk had kunnen zien anakomen. ik ben gewoon echt apathisch geworden de tweede helft en heb hier enorm veel verdiet van. alles is snel geregeld. veel mensen zeggen: jij kon ook niets want jij was ziek. maar ik vind dat onzin, juist het ziekzijn kanje wat loslaten als je tch de rode draad vast kan houden bijvoorbeeld door je te verheugen op de komst van een vriendin of een bepaald tijschrift elek week. ik had helemaal geen richting meer. was altijd alleen thuis
nu een tijd later komt dat allemaal boven. ik denk wel dat ik hulp nodig heb.....herkent iemand dit?
maandag 27 juli 2009 om 09:51
Klink duidelijk als prenatale en postnatele depressie. De laatste heb ik ook gehad. Herken je dit:
Moe
futloos
huilbuien om niets
geen zin meer in het leven
geen zin meer in wat dan ook
alles lijkt moeilijk en zwaar
helemaal op wakker worden
Hulp zoeken lijkt mij sowieso verstandig. Ga naar de huisarts hiermee. Wees niet zo stom als ik om gewoon door te blijven emmeren hopen dat het voorbij gaat. Werkt niet, het komt dat geheid terug of blijft veel langer dan nodig is.
Moe
futloos
huilbuien om niets
geen zin meer in het leven
geen zin meer in wat dan ook
alles lijkt moeilijk en zwaar
helemaal op wakker worden
Hulp zoeken lijkt mij sowieso verstandig. Ga naar de huisarts hiermee. Wees niet zo stom als ik om gewoon door te blijven emmeren hopen dat het voorbij gaat. Werkt niet, het komt dat geheid terug of blijft veel langer dan nodig is.
maandag 27 juli 2009 om 09:53
ik heb in mijn zw. juist de ha gewaarschuwd:het gaat niet goed! ben ook no naar een pscycholoog en een maatschappelijk werkser geweest maar die zeiden allemaal: ach ja....het komt wel goe djoh. als je straks je kindje in je armen hebt....
ik weet gewoon van meelf dat als ik even "aan de hand" was genomen ze van; wat wil je doen? wat kan je? heb je dit al? nog even volhouden! ofzo dan was het een stuk minder zwaar geweest.
ik weet gewoon van meelf dat als ik even "aan de hand" was genomen ze van; wat wil je doen? wat kan je? heb je dit al? nog even volhouden! ofzo dan was het een stuk minder zwaar geweest.
maandag 27 juli 2009 om 09:55
ik heb bijna alles zelf moeten doen. nooit geholpen. hetminste erg vond ik nog het zorgen voor de kleine. of de gebroken nachten. hou zielsveel van min kindje. maar heb zoveel verdriet. omdat ik gewoon niets deed. het voelde ehct alsof je eerst tien wekenlang alleen maar computerspelletjes speelt. en dan naar je wiksundeexamen fietst zonder te kijken of je wel iets bij je hebt van een geodriehoek of dat je weet hoelaat het examen is. en achteraf haal je toch net die 5,5. maar snap je van jezelf neit dat je het zo hebt gedaan
(beetje rare vergelijking maar het voelde allemaal zo onvorobereid)
(beetje rare vergelijking maar het voelde allemaal zo onvorobereid)
maandag 27 juli 2009 om 09:56
En even heel praktisch: hoe oud is je kleintje? Heb je al opvang geregeld? Want de hele dag met een baby thuiszitten kan op zich al deprimerend zijn, laat staan in deze staat. Voel je niet schuldig om even alleen te willen zijn om niets te doen, te slapen of anderzins tot rust te komen. Dat heb je nodig.
Wat zijn je plannen met betrekking tot werken? Gaat het wel goed met de kleine kwa gezondheid? Helpt je partner (als deze er is) je met de verzorging?
Wees vooral niet bang hulp te vragen of voel je niet te goed om hulp te vragen. Zeker 10 procent van de vrouwen heeft dit na de bevalling. Je bent echt de enige niet. En je kan er gewoon weer bovenop komen. Bedenk je, dat het die hormonen zijn die je zo doen voelen, dit ben jij zelf niet echt.
Wat zijn je plannen met betrekking tot werken? Gaat het wel goed met de kleine kwa gezondheid? Helpt je partner (als deze er is) je met de verzorging?
Wees vooral niet bang hulp te vragen of voel je niet te goed om hulp te vragen. Zeker 10 procent van de vrouwen heeft dit na de bevalling. Je bent echt de enige niet. En je kan er gewoon weer bovenop komen. Bedenk je, dat het die hormonen zijn die je zo doen voelen, dit ben jij zelf niet echt.
maandag 27 juli 2009 om 09:58
ik kom idd amper buiten. ik denk zel fook aan ee ppd maar het had gewoon niet gehoeve daar ken ik nezelf het beste voor. ik was op het laatst gewoon een dier alles stonk en was een rotzooi. dat heeft heel vernederend gevoeld. had zo graag alles wat beter geregeld.
ik ken ook vrouwen die bv negen maanden nergens last van hebben, leuke dingen doen enz. en dan bv niet aan hun kindje kunnen wennen of er niet tegen kunenn dat hn kind meer aandacht krijgt. die krijgen dan ook een pnd
ik weet gewoon van mezelf dat mij dat niet zou overkomen. hou enorm veel van mijn kind doe alles ervoor.
ik ken ook vrouwen die bv negen maanden nergens last van hebben, leuke dingen doen enz. en dan bv niet aan hun kindje kunnen wennen of er niet tegen kunenn dat hn kind meer aandacht krijgt. die krijgen dan ook een pnd
ik weet gewoon van mezelf dat mij dat niet zou overkomen. hou enorm veel van mijn kind doe alles ervoor.
maandag 27 juli 2009 om 09:59
Heb je trouwens iemand om mee te nemen naar de dokter? Je moeder, een goede vriendin, iemand die ziet dat het niet goed gaat met je en een eerlijk beeld hiervan kan schetsen? Als ik naar mezelf kijk heb ik de neiging altijd rooskleuriger te zijn naar artsen over mezelf dan het daadwerkelijk is, of ik klap dicht. Dan is een extra persoon wel zo handig om mee te nemen.
maandag 27 juli 2009 om 10:01
Ik heb hier geen ervaring mee, maar ik weet wel uit ervaring dat je psychisch zo in de war kunt zijn dat je je later afvraagt wat je in hemelsnaam bezielde.
Nu zie je dat, maar op dat moment kon je er echt niks aan doen. Je huisarts zou je kunnen doorverwijzen. Dat je bereid bent om er met iemand over te praten is al een grote stap hoor!
Nu zie je dat, maar op dat moment kon je er echt niks aan doen. Je huisarts zou je kunnen doorverwijzen. Dat je bereid bent om er met iemand over te praten is al een grote stap hoor!
maandag 27 juli 2009 om 10:01
quote:pndepressief schreef op 27 juli 2009 @ 09:58:
ik kom idd amper buiten. ik denk zel fook aan ee ppd maar het had gewoon niet gehoeve daar ken ik nezelf het beste voor. ik was op het laatst gewoon een dier alles stonk en was een rotzooi. dat heeft heel vernederend gevoeld. had zo graag alles wat beter geregeld.
ik ken ook vrouwen die bv negen maanden nergens last van hebben, leuke dingen doen enz. en dan bv niet aan hun kindje kunnen wennen of er niet tegen kunenn dat hn kind meer aandacht krijgt. die krijgen dan ook een pnd
ik weet gewoon van mezelf dat mij dat niet zou overkomen. hou enorm veel van mijn kind doe alles ervoor.Lieverd, ik herken je verhaal. Ik was ook echt superwoman voor die zwangerschap en hormonen. Ik kon alles aan en daarna was ik een grote huillie. Huilen om alles de hele dag door. Douchen was al teveel moeite. Het huishouden was een drama. Overal lag vanalles op de grond: kranten, speelgoed, de afwas liep weg. Dit hoort er echt allemaal bij! Hoe is het financieel met je? Zou je bijvoorbeeld 2 uurtjes in de week een huishoudster kunnen betalen. Dit scheel enorm veel stress en een rommelig huis minder. Ik word altijd helemaal gek in de chaos en voel me dan doodongelukkig.
ik kom idd amper buiten. ik denk zel fook aan ee ppd maar het had gewoon niet gehoeve daar ken ik nezelf het beste voor. ik was op het laatst gewoon een dier alles stonk en was een rotzooi. dat heeft heel vernederend gevoeld. had zo graag alles wat beter geregeld.
ik ken ook vrouwen die bv negen maanden nergens last van hebben, leuke dingen doen enz. en dan bv niet aan hun kindje kunnen wennen of er niet tegen kunenn dat hn kind meer aandacht krijgt. die krijgen dan ook een pnd
ik weet gewoon van mezelf dat mij dat niet zou overkomen. hou enorm veel van mijn kind doe alles ervoor.Lieverd, ik herken je verhaal. Ik was ook echt superwoman voor die zwangerschap en hormonen. Ik kon alles aan en daarna was ik een grote huillie. Huilen om alles de hele dag door. Douchen was al teveel moeite. Het huishouden was een drama. Overal lag vanalles op de grond: kranten, speelgoed, de afwas liep weg. Dit hoort er echt allemaal bij! Hoe is het financieel met je? Zou je bijvoorbeeld 2 uurtjes in de week een huishoudster kunnen betalen. Dit scheel enorm veel stress en een rommelig huis minder. Ik word altijd helemaal gek in de chaos en voel me dan doodongelukkig.
maandag 27 juli 2009 om 10:02
Volgens mij zit je (wellicht naast een prenatale en postnatale depressie) met een hartstikke schuldgevoel over hoe je je gedroeg en voelde tijdens je zwangerschap. Niet doen! Het is gegaan zoals het is gegaan, daar kun je niets meer aan veranderen. Zoek info over prenatale en postnatale depressie, dan begrijp je jezelf wellicht ook wat beter.
Verder, dring aan bij je huisarts. Geef aan hoe je je voelt. Je hebt recht op hulp en ondersteuning, en het is ook wel zo fijn als je je prettig voelt ten opzichte van je kindje (en dus niet belemmerd wordt door schuldgevoelens).
Niet afwachten, actie! Succes en sterkte!
Verder, dring aan bij je huisarts. Geef aan hoe je je voelt. Je hebt recht op hulp en ondersteuning, en het is ook wel zo fijn als je je prettig voelt ten opzichte van je kindje (en dus niet belemmerd wordt door schuldgevoelens).
Niet afwachten, actie! Succes en sterkte!
maandag 27 juli 2009 om 10:05
ik heb allemaal nachtmerrries met (in mijn ogen) koorts erbij iig veel zweten enzo
ik had zo graag geholpen willen worden
even iemand die me wat meer op het rechte pad hielp (heb je wel een kinderwagen? zal ik eens kijken in de winkel wat een goede is? zal ik je een keer ophalen?)
dan had ik me heel sterk gevoeld. had heel graag alles netjes geordend gehad maar zag dat niet meer.....had zoveel plezeier beleefd aan bv een geboortekaartje ontwerpen....40 weken duren zo lang hoor
ik had zo graag geholpen willen worden
even iemand die me wat meer op het rechte pad hielp (heb je wel een kinderwagen? zal ik eens kijken in de winkel wat een goede is? zal ik je een keer ophalen?)
dan had ik me heel sterk gevoeld. had heel graag alles netjes geordend gehad maar zag dat niet meer.....had zoveel plezeier beleefd aan bv een geboortekaartje ontwerpen....40 weken duren zo lang hoor
maandag 27 juli 2009 om 10:07
maandag 27 juli 2009 om 10:08
Oei herkenbaar en het klinkt alsof je NU hulp nodig hebt. Je partner moet echt dringend hulp voor je gaan zoeken of zorgen dat je serieus genomen wordt. Ook ik heb een PPD gehad bij mijn vorige dochter en dat is echt niet iets wat je lichtzinnig moet opnemen.
Ik ben echter wel erg verbaasd dat ubethaupt niemand heeft ingegrepen tijdens je zwangerschap want het klinkt als erg serieus.
Probeer met het laatste beetje energie wat je hebt de partner en de HA te overtuigen dat je klachten echt serieus zijn en je hulp nodig hebt. Het kan niet langer zo.
Ik ben echter wel erg verbaasd dat ubethaupt niemand heeft ingegrepen tijdens je zwangerschap want het klinkt als erg serieus.
Probeer met het laatste beetje energie wat je hebt de partner en de HA te overtuigen dat je klachten echt serieus zijn en je hulp nodig hebt. Het kan niet langer zo.
Verander wat je niet kunt accepteren en accepteer wat je niet kunt veranderen
maandag 27 juli 2009 om 10:08
quote:pndepressief schreef op 27 juli 2009 @ 10:05:
ik heb allemaal nachtmerrries met (in mijn ogen) koorts erbij iig veel zweten enzo
ik had zo graag geholpen willen worden
even iemand die me wat meer op het rechte pad hielp (heb je wel een kinderwagen? zal ik eens kijken in de winkel wat een goede is? zal ik je een keer ophalen?)
dan had ik me heel sterk gevoeld. had heel graag alles netjes geordend gehad maar zag dat niet meer.....had zoveel plezeier beleefd aan bv een geboortekaartje ontwerpen....40 weken duren zo lang hoor
Och de nachtmerrie, daar zeg je wat. Had ik ook. Voornamelijk dat er iets verschrikkelijks met mijn kind zou gebeuren of hele rare enge dingen over monsters met tig hoofden enzo.
Hoelang geleden ben je bevallen?
ik heb allemaal nachtmerrries met (in mijn ogen) koorts erbij iig veel zweten enzo
ik had zo graag geholpen willen worden
even iemand die me wat meer op het rechte pad hielp (heb je wel een kinderwagen? zal ik eens kijken in de winkel wat een goede is? zal ik je een keer ophalen?)
dan had ik me heel sterk gevoeld. had heel graag alles netjes geordend gehad maar zag dat niet meer.....had zoveel plezeier beleefd aan bv een geboortekaartje ontwerpen....40 weken duren zo lang hoor
Och de nachtmerrie, daar zeg je wat. Had ik ook. Voornamelijk dat er iets verschrikkelijks met mijn kind zou gebeuren of hele rare enge dingen over monsters met tig hoofden enzo.
Hoelang geleden ben je bevallen?
