Psyche
alle pijlers
Voor iemand herkenbaar?
zaterdag 3 februari 2018 om 23:55
Hallo,
Ik heb steun en adviezen nodig.
Mijn allerliefste mama is 3 weken geleden onverwachts overleden....
Nu ben ik al heel lang bekend met angststoornissen wat de laatste jaren redelijk goed ging, maar ik ben zo ontzettend verdrietig en overstuur en mis haar zo erg, dat ik heen kant op kan met mezelf.
Mijn lichaam zit vol angst en wat voel ik me bang nu, mijn moeder altijd mijn grote steun en toeverlaat is er niet meer.
Totaal reddeloos en verloren ik kan me niet voorstellen hoe ik dit moet overleven.
Ik voel me 3 jaar en wil mijn mama .....
Ik heb steun en adviezen nodig.
Mijn allerliefste mama is 3 weken geleden onverwachts overleden....
Nu ben ik al heel lang bekend met angststoornissen wat de laatste jaren redelijk goed ging, maar ik ben zo ontzettend verdrietig en overstuur en mis haar zo erg, dat ik heen kant op kan met mezelf.
Mijn lichaam zit vol angst en wat voel ik me bang nu, mijn moeder altijd mijn grote steun en toeverlaat is er niet meer.
Totaal reddeloos en verloren ik kan me niet voorstellen hoe ik dit moet overleven.
Ik voel me 3 jaar en wil mijn mama .....
Ik heb geen goede tips voor je. Maar ik wilde je wel even een virtuele knuffel geven!! Heel veel sterkte. Het is een volstrekt normale rouw-reactie denk ik, maar daar heb je natuurlijk niks aan...
zondag 4 februari 2018 om 00:09
Je rouwt, iedereen die iemand verliest rouwt. Jij ook. Rouw bestaat uit het voelen van eenzaamheid en diep verdriet. Door de angststoornissen ervaar jij het alsof je reddeloos bent. Neem maandag direct contact op met de hulpverleners die jij hebt of hebt gehad. Dit is een periode waarin jij om hulp moet gaan vragen.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 4 februari 2018 om 00:15
En wat hoe heb jij ooit in psychische begeleiding geleerd om met jouw angsten om te gaan? Wat zijn die stappen? Je hebt een plan/draaiboek gevolgd om in een zware periode zaken aan te kunnen pakken? Pas deze dan nu toe, dit is een moment om je die stappen te herinneren en aan te pakken.
Nogmaals: bel met de hulpverleners die je hebt of die je ooit had. Jij hebt nu even een steuntje in de rug nodig.
Nogmaals: bel met de hulpverleners die je hebt of die je ooit had. Jij hebt nu even een steuntje in de rug nodig.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 4 februari 2018 om 00:17
Ga toch op regelmatige basis hierheen, jouw angsten zorgen nu voor een gevoel van wantrouwen en onprettigheid. Dit snap ik echt maar jij hebt nu wel behoefte aan begeleiding.Engelsdropspikkels schreef: ↑04-02-2018 00:14ben bij vervanger geweest maar dat is toch heel anders .
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 4 februari 2018 om 01:16
Ja, bijvoorbeeld angst om alleen te zijn, of angst voor dat het nooit meer goed komt. Ja mensen zonder angststoornissen kunnen ook angsten voelen in rouw. Buiten dat jij natuurlijk Engelsdropspikkels bent en uniek, ben je qua gevoelens dus niet anders dan anderen want niets menselijks is een lezer hier vreemd. Hoogstens ga jij wel anders met jouw gevoelens om.
enn wijzigde dit bericht op 04-02-2018 01:25
12.62% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
zondag 4 februari 2018 om 01:18
Wat ontzettend naar voor je! 
Ik kan niet zo goed antwoord geven op je laatste vraag. Omdat ik zelf ook redelijk "angstgevoelig" ben en dit zelf wel ervaren heb (in vlagen, niet non-stop)na het overlijden van een dierbare. Het lijkt me dat dit wel een vrij "algemeen" onderdeel van rouw is en dat veel mensen dan al niet in fases angst ervaren. Ik denk dat het sowieso voor jou verstandig is in gesprek te blijven met de therapeut, en als je bij deze geen klik hebt om een andere te vragen. Het is niet niks allemaal.
Ik wens je heel veel sterkte!!
Ik kan niet zo goed antwoord geven op je laatste vraag. Omdat ik zelf ook redelijk "angstgevoelig" ben en dit zelf wel ervaren heb (in vlagen, niet non-stop)na het overlijden van een dierbare. Het lijkt me dat dit wel een vrij "algemeen" onderdeel van rouw is en dat veel mensen dan al niet in fases angst ervaren. Ik denk dat het sowieso voor jou verstandig is in gesprek te blijven met de therapeut, en als je bij deze geen klik hebt om een andere te vragen. Het is niet niks allemaal.
Ik wens je heel veel sterkte!!
zondag 4 februari 2018 om 01:20
zondag 4 februari 2018 om 01:33
Ten eerste heel veel sterkte!
Maak je moeder trots door je er door heen te vechten! Met alles wat zij jou heeft geleerd. Je bent NIET alleen. Heel cliché, maar de tijd heelt (bijna) alle wonden. Geef al je pijn en verdriet de ruimte, maar zet ook altijd door! Makkelijk is het niet en wordt het niet. Maar ook jij kan dit!
Veel liefs
Maak je moeder trots door je er door heen te vechten! Met alles wat zij jou heeft geleerd. Je bent NIET alleen. Heel cliché, maar de tijd heelt (bijna) alle wonden. Geef al je pijn en verdriet de ruimte, maar zet ook altijd door! Makkelijk is het niet en wordt het niet. Maar ook jij kan dit!
Veel liefs
zondag 4 februari 2018 om 01:45
Dank jullie wel, het doet me goed om hier te praten .
Het is inderdaad de angst van dit komt nooooooooit meer goed, ik kan dit niet handelen, vliegt me enorm aan.
Mijn hele leven is dit mijn aller- allergrootste angst geweest mijn moeder verliezen.
De huisarts waar ik ontzettend veel steun aan heb zegt dan hou de angst en rouw uit elkaar maar dat is niet zo makkelijk .
Ik vind het zo moeilijk om mezelf af te leiden dingen die ik eerder leuk vond boeien me niks.
Maar wil me zo graag ietsje beter voelen en niet zp reddeloos
Het is inderdaad de angst van dit komt nooooooooit meer goed, ik kan dit niet handelen, vliegt me enorm aan.
Mijn hele leven is dit mijn aller- allergrootste angst geweest mijn moeder verliezen.
De huisarts waar ik ontzettend veel steun aan heb zegt dan hou de angst en rouw uit elkaar maar dat is niet zo makkelijk .
Ik vind het zo moeilijk om mezelf af te leiden dingen die ik eerder leuk vond boeien me niks.
Maar wil me zo graag ietsje beter voelen en niet zp reddeloos
zondag 4 februari 2018 om 07:31
Och meis, gecondoleerd! 
Ik heb niet echt advies, alleen de cliché uitspraken dat de tijd heelt, maar begrijp dat je daar nu niets aan hebt. Ik vind wat Enn zegt wel een goede, hulp vragen en niet voor schamen of zo. Hoe moeilijk het nu ook is, het word beter! Maar die angst moet je echt gaan aanpakken, dan word het voor jou dragelijker en nog één ding, je kunt meer dan je je zelf denkt! Een dikke knuffel
Ik heb niet echt advies, alleen de cliché uitspraken dat de tijd heelt, maar begrijp dat je daar nu niets aan hebt. Ik vind wat Enn zegt wel een goede, hulp vragen en niet voor schamen of zo. Hoe moeilijk het nu ook is, het word beter! Maar die angst moet je echt gaan aanpakken, dan word het voor jou dragelijker en nog één ding, je kunt meer dan je je zelf denkt! Een dikke knuffel
''Geen woorden maar daden''
zondag 4 februari 2018 om 07:52
TO, mijn vader is 2,5 week geleden overleden (niet geheel onverwacht, maar het ging wel heel snel). Ik herken het gevoel van paniek wel. Ik had dat heel sterk vlak voordat we de diagnose kregen. Ik dacht echt dat ik niet zonder mijn vader kon. Sterker nog, ik was heel erg boos (niet op hem, maar op zijn ziek zijn) en voelde me echt verlaten (ook al was hij er toen nog).
Nu hij weg is, is dat gevoel wel minder maar ik heb nu angst dat mijn moeder iets overkomt. Ik heb verder geen angststoornissen, dus ja, ook zonder kun je dus wel degelijk angst voelen. Wat is het precies waar je bang voor bent? Dat je het niet alleen kunt of dat je je moeder nooit weer zal zien? Weet je wat het is dat je zo bang maakt?
Wat mij helpt is niet te ver vooruit kijken. Ik bekijk het van dag tot dag. Dan is het nog te overzien. Boodschappen, werk, vrienden... verder niet te veel. Ik merk dat alles heel veel energie kost en ik heel erg moe ben. Ik heb gisteren bijvoorbeeld zo'n beetje de hele dag geslapen. Ik geef daar ook gewoon maar aan toe. Rouwen is vermoeiend. Dikke knuffel voor je, het is niet makkelijk.
Nu hij weg is, is dat gevoel wel minder maar ik heb nu angst dat mijn moeder iets overkomt. Ik heb verder geen angststoornissen, dus ja, ook zonder kun je dus wel degelijk angst voelen. Wat is het precies waar je bang voor bent? Dat je het niet alleen kunt of dat je je moeder nooit weer zal zien? Weet je wat het is dat je zo bang maakt?
Wat mij helpt is niet te ver vooruit kijken. Ik bekijk het van dag tot dag. Dan is het nog te overzien. Boodschappen, werk, vrienden... verder niet te veel. Ik merk dat alles heel veel energie kost en ik heel erg moe ben. Ik heb gisteren bijvoorbeeld zo'n beetje de hele dag geslapen. Ik geef daar ook gewoon maar aan toe. Rouwen is vermoeiend. Dikke knuffel voor je, het is niet makkelijk.
lady_day wijzigde dit bericht op 04-02-2018 07:56
Reden: .
Reden: .
2.17% gewijzigd
zondag 4 februari 2018 om 07:58
Ik wil er nog even bij zetten, dat ik het herken! Ik heb zelf ook een angststoornis en ik heb buiten mijn beste maatje om, die ook mijn steun en toeverlaat is, niemand, geen verdere familie of zo en ik herken dus ook de angst om hem te verliezen. Want wat dan? Zoveel sterkte voor iedereen!
''Geen woorden maar daden''
zondag 4 februari 2018 om 09:19
Bij rouw hoort een achtbaan van emoties en angst is een hele normale emotie in dat proces. Bovendien hebben we bijna allemaal een “zwakke plek” en speelt die “zwakke plek” vaak het eerste op bij rouw. De ene persoon krijgt misschien meer last van migraine, de ander heeft rugklachten die dan verergeren, en bij jou uit het zich dus in een (tijdelijke) toename van jouw angstklachten. Daar is echt niets geks aan.
Geef het vooral tijd, want 3 weken is zo kort. Iedereen rouwt op zijn eigen manier, maar bijna niemand is daar in 3 weken alweer klaar mee. Meestal begint het dan pas net, en het is heel normaal als dat proces maanden (en soms zelfs jaren) duurt. Je leven zoals je dat kende is nu voorgoed veranderd, zonder dat je dat zelf wilde of daar een keuze in had. Dat is niet niks, en daar mag je verdriet om hebben en de tijd voor nemen om je aan de nieuwe situatie aan te passen.
Sterkte!
Geef het vooral tijd, want 3 weken is zo kort. Iedereen rouwt op zijn eigen manier, maar bijna niemand is daar in 3 weken alweer klaar mee. Meestal begint het dan pas net, en het is heel normaal als dat proces maanden (en soms zelfs jaren) duurt. Je leven zoals je dat kende is nu voorgoed veranderd, zonder dat je dat zelf wilde of daar een keuze in had. Dat is niet niks, en daar mag je verdriet om hebben en de tijd voor nemen om je aan de nieuwe situatie aan te passen.
Sterkte!
zondag 4 februari 2018 om 09:55
je kan je moeder niet meer eren door nu door te gaan met leven.
je moeder is er niet meer, maar jij bent er nog wel. jij bent niet dood gegaan.
iemand verliezen is heel heftig, dat kost tijd. en je nieuwe psycholoog kan je daar echt bij helpen.
sterkte!
je moeder is er niet meer, maar jij bent er nog wel. jij bent niet dood gegaan.
iemand verliezen is heel heftig, dat kost tijd. en je nieuwe psycholoog kan je daar echt bij helpen.
sterkte!
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 4 februari 2018 om 12:46
@ladyday ook jij heel veel sterkte.. ik ken dat ook nog mijn vader overleed 17 jaar geleden toen had ik dat ook, zo bang dat ook iets met mijn moeder zou gebeuren . Maar dat slijt echt weer . Mijn angst is denk ik de angst dat ik dit niet kan leven zonder mijn moeder.
Ik voel me heel verloren ofzo
Bang voor de toekomst bang voor de angst ik weet het niet zo goed
Ik voel me heel verloren ofzo
Bang voor de toekomst bang voor de angst ik weet het niet zo goed
zondag 4 februari 2018 om 20:38
En als je nu zo kijkt naar bijvoorbeeld de afgelopen week? Kon je dat aan?
Ik snap het angstige gevoel wel hoor (en dit is zonder dat ik er een angststoornis bij heb). Het voelt alsof je helemaal 'alleen' bent. Een soort existentiele angst of zo.
Wat mij momenteel helpt, en dat klinkt misschien heel gek, is dat mijn beste vriendin ook net haar vader verloren is (en haar moeder 3 jaar eerder) en ook zij ligt niet gebroken op de vloer. Ze heeft verdriet, maar ze gaat wel door met het leven.
Niet te ver vooruit kijken. Je weet niet wat 'de toekomst' gaat brengen, maar je kunt wel van vandaag het beste maken, denk ik dan maar. Ook als je heel erg veel verdriet hebt.
Je zit in een lastig parket. Ik heb met je te doen.
Ik snap het angstige gevoel wel hoor (en dit is zonder dat ik er een angststoornis bij heb). Het voelt alsof je helemaal 'alleen' bent. Een soort existentiele angst of zo.
Wat mij momenteel helpt, en dat klinkt misschien heel gek, is dat mijn beste vriendin ook net haar vader verloren is (en haar moeder 3 jaar eerder) en ook zij ligt niet gebroken op de vloer. Ze heeft verdriet, maar ze gaat wel door met het leven.
Niet te ver vooruit kijken. Je weet niet wat 'de toekomst' gaat brengen, maar je kunt wel van vandaag het beste maken, denk ik dan maar. Ook als je heel erg veel verdriet hebt.
Je zit in een lastig parket. Ik heb met je te doen.
zondag 4 februari 2018 om 21:08
