Psyche
alle pijlers
Vreemde opvoeding gehad - nu last van?
vrijdag 23 februari 2018 om 14:20
Ga lekker op kamers en aan je eigen leven beginnen waarbij je lekker doet wat je zelf wil en omgaat met mensen die positief, lief en aardig voor je zijn.
Desnoods moet je maar wat meer lenen en er later iets langer over doen om je studieschuld af te betalen maar dat is het zeker waard om onder het juk van je ouders en die etters van broers uit te komen.
Mijn eerste kamertje was 3 bij 3 op een zolder met een schuin dak, vieze vloerbedekking en een verloederde gezamenlijke keuken maar ik vond het een paleis. Heerlijk, kon precies doen wat ik zelf wilde.
Hard studeren, zo mogelijk een bijbaantje erbij nemen en aan het einde van de maand soms brood met suiker of pindakaas eten omdat je geld op gegaan is in de kroeg. Dat is helemaal niet erg, dat hoort erbij en je kan later nog lang genoeg alles prima voor elkaar hebben.
Desnoods moet je maar wat meer lenen en er later iets langer over doen om je studieschuld af te betalen maar dat is het zeker waard om onder het juk van je ouders en die etters van broers uit te komen.
Mijn eerste kamertje was 3 bij 3 op een zolder met een schuin dak, vieze vloerbedekking en een verloederde gezamenlijke keuken maar ik vond het een paleis. Heerlijk, kon precies doen wat ik zelf wilde.
Hard studeren, zo mogelijk een bijbaantje erbij nemen en aan het einde van de maand soms brood met suiker of pindakaas eten omdat je geld op gegaan is in de kroeg. Dat is helemaal niet erg, dat hoort erbij en je kan later nog lang genoeg alles prima voor elkaar hebben.
vrijdag 23 februari 2018 om 14:23
Het klinkt alsof je ouders je bewust of onbewust zwaar onderschatten, zo van doe maar normaal en denk vooral niet dat je het recht hebt op al teveel geluk. Aangezien je al 21 jaar bij ze woont kan je je erop rekenen dat je dit bent gaan internaliseren.
Met andere woorden: in de wereld kan er veel meer dan jij denkt en jij kan veel meer dan je denkt.
Je kan je studie aan, die heb je niks voor niks gekozen en anderen kunnen het ook. Wie zegt dat jij niet intelligent en gemotiveerd bent. En als het zwaar wordt kan je altijd een tandje bijzetten en jezelf er doorheen slepen. Maar waarschijnlijk is dat niet eens nodig, haal je het gewoon.
Op kamers gaan kan ook, meer studenten doen dat. Als je niet op kamers kon tijdens je studie, waarom bestaan er dan zoveel studentenkamers?
Je zit vast in de dat is raar en dat is moeilijk van je ouders, maar daar kan jij niks aan doen. Stap 1 is jezelf uit de situatie halen en pas dan kan die mindset verdwijnen, als je er niet meer continu aan blootgesteld wordt.
Misschien ga je daar hulp bij nodig hebben, en misschien ook bij het zelfsta dig worden. Ik zou met een maatschappelijk werker praten, of iig ergens waar je een mix krijgt van psychishe en praktische hulp. Dat is niks om je voor te schamen. En zij kunnen je, als je eenmaal zelfstandig bent en waarschijnlijk dus ook steeds meer in gaat zien dat je ouders je tekort gedaan hebben, helpen met het verwerken van boosheid en andere emoties, bijv. Het missen van een warmer gezin, of hoe dit impact kan hebben als je zelf een gezin sticht.
Maar voor nu: schrijf je in, lees je in, zoek een lening, zoek een baantje, ga zsm op kamers.
En praat met je vrienden!
Met andere woorden: in de wereld kan er veel meer dan jij denkt en jij kan veel meer dan je denkt.
Je kan je studie aan, die heb je niks voor niks gekozen en anderen kunnen het ook. Wie zegt dat jij niet intelligent en gemotiveerd bent. En als het zwaar wordt kan je altijd een tandje bijzetten en jezelf er doorheen slepen. Maar waarschijnlijk is dat niet eens nodig, haal je het gewoon.
Op kamers gaan kan ook, meer studenten doen dat. Als je niet op kamers kon tijdens je studie, waarom bestaan er dan zoveel studentenkamers?
Je zit vast in de dat is raar en dat is moeilijk van je ouders, maar daar kan jij niks aan doen. Stap 1 is jezelf uit de situatie halen en pas dan kan die mindset verdwijnen, als je er niet meer continu aan blootgesteld wordt.
Misschien ga je daar hulp bij nodig hebben, en misschien ook bij het zelfsta dig worden. Ik zou met een maatschappelijk werker praten, of iig ergens waar je een mix krijgt van psychishe en praktische hulp. Dat is niks om je voor te schamen. En zij kunnen je, als je eenmaal zelfstandig bent en waarschijnlijk dus ook steeds meer in gaat zien dat je ouders je tekort gedaan hebben, helpen met het verwerken van boosheid en andere emoties, bijv. Het missen van een warmer gezin, of hoe dit impact kan hebben als je zelf een gezin sticht.
Maar voor nu: schrijf je in, lees je in, zoek een lening, zoek een baantje, ga zsm op kamers.
En praat met je vrienden!
vrijdag 23 februari 2018 om 14:48
Dit vat zo ongeveer mijn reactie wel samen. Ik denk dat jij veel meer kunt en bent dan je zelf denkt, maar dat je daar pas achterkomt als je op jezelf gaat. Hou dus op met je zo afhankelijk op te stellen en maak een stappenplan om uit huis te gaan.vivapimpelmees schreef: ↑23-02-2018 14:24Je ouders houden he 'klein'. Eerlijk gezegd kom je ook niet over als 21... maar jonger.
Da's niet jouw schuld maar je kunt er wel zelf wat aan doen.
Heb je iemand in je omgeving die je vertrouwt en waar je mee kan praten?
Ga dit nou niet dramatisch meedelen aan je ouders en broers want ik kan je op een briefje geven dat het dan weer uitlachen wordt en dat ze het je uit je hoofd gaan praten. Zet gewoon ZELF die stappen en kijk steeds een stukje vooruit. Wat heb je nodig? Waar moet je je inschrijven? Waar kun je netwerken voor een kamer? Regel wat goedkope huisraad bij een kringloop, dat soort dingetjes.
vrijdag 23 februari 2018 om 14:53
Laat ze een poepie ruiken! Je kunt het je kunt het je kunt het!
Schrijf je in voor een studentenkamer in de stad waar je studeert, doe die make-up op en draag de kleren die jij wilt dragen. En als je je ouders na een tijdje op jezelf wonen weer eens ziet dan geef je ze alleen maar een hele dikke knipoog als ze commentaar hebben op je levensstijl, hoe je eruit ziet, met wie je omgaat en hoe...want wat zal het! Ze houden je klein uit onvermogen over hoe je verandert en een eigen persoon wordt en uiten dat op een verschrikkelijk stomme manier.
Maar gelukkig: Je bent nu volwassen en jouw leven is jouw feestje!
Schrijf je in voor een studentenkamer in de stad waar je studeert, doe die make-up op en draag de kleren die jij wilt dragen. En als je je ouders na een tijdje op jezelf wonen weer eens ziet dan geef je ze alleen maar een hele dikke knipoog als ze commentaar hebben op je levensstijl, hoe je eruit ziet, met wie je omgaat en hoe...want wat zal het! Ze houden je klein uit onvermogen over hoe je verandert en een eigen persoon wordt en uiten dat op een verschrikkelijk stomme manier.
Maar gelukkig: Je bent nu volwassen en jouw leven is jouw feestje!
vrijdag 23 februari 2018 om 14:54
Je wordt bewust klein gehouden door je ouders, en je broers volgen het voorbeeld vaan je ouders door ook zo te doen tegen je.
Het is echt wel mogelijk om op kamers te gaan. Ja, je zal een bijbaan moeten nemen en waarschijnlijk wat moeten lenen bij DUO. Dit is echter de moeite waard voor de vrijheid die ermee krijgt om jezelf te kunnen zijn.
Je ouders en je broer doen raar, jij bent jij en je mag er zijn. Je vrienden zien dat, je toenmalige vriend zag dat, en iedereen die je nog gaat ontmoeten ziet dat ook. Je leven moet nog volop beginnen, dus leef zoals jij wil leven.
Het is echt wel mogelijk om op kamers te gaan. Ja, je zal een bijbaan moeten nemen en waarschijnlijk wat moeten lenen bij DUO. Dit is echter de moeite waard voor de vrijheid die ermee krijgt om jezelf te kunnen zijn.
Je ouders en je broer doen raar, jij bent jij en je mag er zijn. Je vrienden zien dat, je toenmalige vriend zag dat, en iedereen die je nog gaat ontmoeten ziet dat ook. Je leven moet nog volop beginnen, dus leef zoals jij wil leven.
vrijdag 23 februari 2018 om 15:05
Sinds ik op mezelf woon zijn er ook een hele hoop dingen veranderd in de omgang met mijn familie, als je nog thuiswoont is het bv veel lastiger om een keer goed boos te worden want je zit daarna nog met elkaar opgescheept. Ookal zou je een heisa maken ze nemen je niet serieus en dat komt omdat jij toch geen kant opkunt. Soms moeten er gevolgen zijn voordat mensen je serieus nemen.
Als er over mij heen werd gedenderd kwam ik gewoon een hele poos niet opdagen. Uiteindelijk komt men dan zelf met hangende pootjes vragen wat er aan de hand is en dwing je hen om jou serieus te nemen.
We leven gelukkig in een werelddeel waarin je de vrije keuze hebt om te gaan en staan waar je wilt.
In vele landen ben je tot aan de dood overgeleverd aan de grillen van je familie en is daar verder niks aan te doen dus tel je zegeningen en ga als de sodemieter uithuis.
Zodra je zelfstandig woont kun je respect gaan afdwingen en ervoor zorgen dat dit ophoudt.
Als er over mij heen werd gedenderd kwam ik gewoon een hele poos niet opdagen. Uiteindelijk komt men dan zelf met hangende pootjes vragen wat er aan de hand is en dwing je hen om jou serieus te nemen.
We leven gelukkig in een werelddeel waarin je de vrije keuze hebt om te gaan en staan waar je wilt.
In vele landen ben je tot aan de dood overgeleverd aan de grillen van je familie en is daar verder niks aan te doen dus tel je zegeningen en ga als de sodemieter uithuis.
Zodra je zelfstandig woont kun je respect gaan afdwingen en ervoor zorgen dat dit ophoudt.
vrijdag 23 februari 2018 om 15:27
Ja dat is een rare opvoeding, ze houden je klein en stimuleren je niet. Ik kan mij voorstellen dat je je zo voelt.
Maar lieverd gewoon doen wat jij leuk vind, dus lekker je eigen op gaan maken, leuke kleren gaan dragen! Ze zouden je juist moeten aanmoedigen en je moeten steunen.
Ik zou je als tip willen geven, praat met iemand die je vertrouwd, zoek hulp!
En inderdaad ik denk dat het goed is als je op kamers ga wonen...het voelt vast eng om op jezelf te gaan maar dat gaat ook weer over.
Je mag trots zijn op jezelf, je doet een studie, en je ziet in dat het gedrag van je ouders en broers niet normaal is.
Je kan het echt hoor, laat ze maar zien dat je het red en je eigen boontjes kan doppen. En jezelf iedere dag complimentjes geven, want je bent een heel mooi persoon, je mag er zijn !
Maar lieverd gewoon doen wat jij leuk vind, dus lekker je eigen op gaan maken, leuke kleren gaan dragen! Ze zouden je juist moeten aanmoedigen en je moeten steunen.
Ik zou je als tip willen geven, praat met iemand die je vertrouwd, zoek hulp!
En inderdaad ik denk dat het goed is als je op kamers ga wonen...het voelt vast eng om op jezelf te gaan maar dat gaat ook weer over.
Je mag trots zijn op jezelf, je doet een studie, en je ziet in dat het gedrag van je ouders en broers niet normaal is.
Je kan het echt hoor, laat ze maar zien dat je het red en je eigen boontjes kan doppen. En jezelf iedere dag complimentjes geven, want je bent een heel mooi persoon, je mag er zijn !
vrijdag 23 februari 2018 om 15:53
Zo, die weten jou wel de grond in te boren, zeg! Van je eigen familie moet je het maar hebben. Pijnlijk en schandalig!
Speelt een streng geloof een rol in hun gedrag?
Als het kan, zou ik zeker op kamers gaan. Heb je vriendinnen die het huis al uit zijn en van wie je de kunst kunt afkijken? Die jou hier en daar kunnen helpen?
Heb je een bijbaan?
Hoe vinden ze het dat jij studeert?
Is je moeder geen zelf geen vrouwelijke type? Hebben je broers een relatie en zo ja, wat voor type vrouwen zijn dat dan?
Ze proberen je klein te houden, onwetend, thuis te houden.
Wat vals als jij vriendelijk glimlacht naar de caissière, je zo'n rotopmerking van ze krijgt.
Het wordt echt tijd dat jij aan jezelf gaan denken en je eigen leven opbouwt.
Speelt een streng geloof een rol in hun gedrag?
Als het kan, zou ik zeker op kamers gaan. Heb je vriendinnen die het huis al uit zijn en van wie je de kunst kunt afkijken? Die jou hier en daar kunnen helpen?
Heb je een bijbaan?
Hoe vinden ze het dat jij studeert?
Is je moeder geen zelf geen vrouwelijke type? Hebben je broers een relatie en zo ja, wat voor type vrouwen zijn dat dan?
Ze proberen je klein te houden, onwetend, thuis te houden.
Wat vals als jij vriendelijk glimlacht naar de caissière, je zo'n rotopmerking van ze krijgt.
Het wordt echt tijd dat jij aan jezelf gaan denken en je eigen leven opbouwt.
vrijdag 23 februari 2018 om 19:03
Lening bovenop je studifinciering en lekker op eigen benen staan! Daar zal je echt van opknappen.
Ik vind je familie heel irritant klinken zo. Respectloos ook. In het make up verhaal herken ik wel wat. Ik kom uit een familie waar dat eigenlijk niet veel gedaan wordt. Ijdelheid wordt niet echt begrepen. Ik durfde daardoor ook heel lang geen make up op te doen. Mijn vader zei ook altijd dat hij van vrouwen hield in een spijkerbroek en zonder make up. Jurkjes, hakken, make up, oksels scheren, hij vind het onzin. Mijn moeder ook trouwens. Ik voel me er goed bij en heb op den duur beseft dat het wel mijn ding was, pech dan als het niet die van hen was. Tegenwoordig ben ik er heel blij mee. Ik kan daar echt van genieten, jurkjes aan doen , lekker mezelf optutten. Ze accepteren het ook gewoon nu. Ze zijn trots dat ik gewoon lekker mezelf ben. Ik denk dat je wat steviger in je schoenen moet komen te staan. Als jou het niets doet wat je ouders vinden, wordt het waarschijnlijk wel minder. Bepaal voor jezelf wat je wel en niet wilt. En dan ga je daar ook echt voor. Jij bepaald hoe je je leven leeft. Alleen jij en niemand anders! En lekker uit huis meid! Gaat je vast en zeker goed doen.
Ik vind je familie heel irritant klinken zo. Respectloos ook. In het make up verhaal herken ik wel wat. Ik kom uit een familie waar dat eigenlijk niet veel gedaan wordt. Ijdelheid wordt niet echt begrepen. Ik durfde daardoor ook heel lang geen make up op te doen. Mijn vader zei ook altijd dat hij van vrouwen hield in een spijkerbroek en zonder make up. Jurkjes, hakken, make up, oksels scheren, hij vind het onzin. Mijn moeder ook trouwens. Ik voel me er goed bij en heb op den duur beseft dat het wel mijn ding was, pech dan als het niet die van hen was. Tegenwoordig ben ik er heel blij mee. Ik kan daar echt van genieten, jurkjes aan doen , lekker mezelf optutten. Ze accepteren het ook gewoon nu. Ze zijn trots dat ik gewoon lekker mezelf ben. Ik denk dat je wat steviger in je schoenen moet komen te staan. Als jou het niets doet wat je ouders vinden, wordt het waarschijnlijk wel minder. Bepaal voor jezelf wat je wel en niet wilt. En dan ga je daar ook echt voor. Jij bepaald hoe je je leven leeft. Alleen jij en niemand anders! En lekker uit huis meid! Gaat je vast en zeker goed doen.
vrijdag 23 februari 2018 om 19:08
vrijdag 23 februari 2018 om 22:34
Weet je het maakt niet uit wat je doet, ze lachen toch wel dus doe gewoon lekker wat je zelf wilt. Laat ze maar lachen, dit is wat jij bent en wat jij wilt en dat hebben ze maar te accepteren. Het kan je ook sterker maken door je er niets meer van aan te trekken. Hun probleem, niet de jouwe (meer).
Het klinkt als een jongens huishouding waarin vrouwelijkheid niet erg geaccepteerd wordt (mascare, bh) en waar je één van de guys moet zijn ofzo. Nou dat ben je niet, je bent een vrouw en je draagt make up en leuke kleren. Dus als ik jou was zou ik dat ook aan hun vertellen + dat ze het te accepteren hebben.
Verder lekker je eigen weg volgen en niet op je in laten praten dat je dingen niet kan. Zoek je eigen weg en blijf in jezelf geloven. Zo te horen heb je je door genoeg heen geworsteld en sta je toch nog overeind. Daar mag je trots op zijn en zelfvertrouwen uit halen.
Het klinkt als een jongens huishouding waarin vrouwelijkheid niet erg geaccepteerd wordt (mascare, bh) en waar je één van de guys moet zijn ofzo. Nou dat ben je niet, je bent een vrouw en je draagt make up en leuke kleren. Dus als ik jou was zou ik dat ook aan hun vertellen + dat ze het te accepteren hebben.
Verder lekker je eigen weg volgen en niet op je in laten praten dat je dingen niet kan. Zoek je eigen weg en blijf in jezelf geloven. Zo te horen heb je je door genoeg heen geworsteld en sta je toch nog overeind. Daar mag je trots op zijn en zelfvertrouwen uit halen.
zaterdag 24 februari 2018 om 11:06
Het is niet dom. Het is heel pijnlijk en verdrietig om te lezen hoe afgewezen je bent geweest en hoe jij als persoon, jouw autonomie ontkend is en zelfs belachelijk gemaakt.
Een eerste stap is je losmaken van de mensen die je zo hebben opgevoed. Dus wél op kamers gaan. En ik kan me ook voorstellen dat een psychotherapeut zoeken om je zelfbeeld wat gezonder te krijgen geen overbodige luxe is.
Een eerste stap is je losmaken van de mensen die je zo hebben opgevoed. Dus wél op kamers gaan. En ik kan me ook voorstellen dat een psychotherapeut zoeken om je zelfbeeld wat gezonder te krijgen geen overbodige luxe is.
zaterdag 24 februari 2018 om 11:10
Natuurlijk zeggen ze dat. Je brengt de veilige dynamiek binnen het gezin in gevaar als je de zondebok, de bliksemafleider verwijdert. ZIJ hebben iets te verliezen als jij het huis uitgaat. Echt verschrikkelijk dat jij in die rol bent gezet.Filipapo001 schreef: ↑23-02-2018 14:01Ja Mn ouders zeggen meer of min, dat is veels te duur dat ga je echt niet redden.
Je moet eerst maar kijken of je je studie wel redt.
Ik heb wel vrienden, maar vertel Mn verhaal eigenlijk nooit tegen ze..
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 24-02-2018 11:11
5.44% gewijzigd
zaterdag 24 februari 2018 om 13:05
Hoe is het nu met je ? heb je wat aan alle tips? Ik merk aan mijzelf dat ik te doen heb met je. Ik ben zelf moeder van 2 dochters, de oudste een paar jaar jonger dan dat jij bent. Bijna iedereen zegt dat het goed voor je is om op eigen benen te gaan staan op kamers te gaan. Ik kan mij voorstellen dat dat misschien spannend s voor je en er allerlei negatieve gedachten boven komen, kan ik dat wel? hoe ga ik dat betalen ? Misschien kan je iets bij lenen, of een bijbaan ?
Sterkte ermee , dikke knuffel
Sterkte ermee , dikke knuffel
zaterdag 24 februari 2018 om 13:45
Ik sluit me bij de rest aan, die zeggen dat je ouders je klein houden.
Het is heel belangrijk voor jou om boven jezelf uit te stijgen en die studie niet met gewoon goed gevolg af te maken, maar met héel goed gevolg en later een succesvol leven te gaan leiden. Dat kun je!
Wat ik me ook afvraag is hoe jouw broers zijn. Zij worden evengoed op een rare manier opgevoed en daar kunnen ze behoorlijk last mee gaan krijgen later als ze een relatie krijgen. Want ik kan me niet voorstellen dat die correct gaan omgaan met hun vriendin.
Het is heel belangrijk voor jou om boven jezelf uit te stijgen en die studie niet met gewoon goed gevolg af te maken, maar met héel goed gevolg en later een succesvol leven te gaan leiden. Dat kun je!
Wat ik me ook afvraag is hoe jouw broers zijn. Zij worden evengoed op een rare manier opgevoed en daar kunnen ze behoorlijk last mee gaan krijgen later als ze een relatie krijgen. Want ik kan me niet voorstellen dat die correct gaan omgaan met hun vriendin.
zaterdag 24 februari 2018 om 14:21
Je verhaal is deels herkenbaar. Uit huis gaan en het contact op een heel laag pitje hielp hier. Uiteindelijk hechtte ik niet meer aan hun oordeel en raakte het uitlachen me niet meer. Toch heb ik nog steeds last van de gevolgen. Ik leg de lat heel hoog voor mezelf en cijfer mezelf helaas nog steeds vaak weg.
Ga je eigen leven leven. Laat ze lekker in hun sop gaarkoken.
Ga je eigen leven leven. Laat ze lekker in hun sop gaarkoken.
Kerel, kerel, kerel, kerel! Ik sta paf!
zaterdag 24 februari 2018 om 14:50
Daar lijkt dit gestoorde gezin mij niet gevoelig voor.EuthanasiaPsychotica schreef: ↑24-02-2018 11:01Kan je niet boos worden op je ouders? Dus echt woedend om te laten merken dat je het niet leuk vindt?
zaterdag 24 februari 2018 om 20:43
Dit.
Je hoeft hier geen specifieke diagnose te hebben voor het een en of ander. Het is op kamers voor mensen die tussen wal en schip vallen. Wel voor in principe maar één jaar. Maar uiteraard wordt je begeleidt bij de zoektocht naar een geheel zelfstandige studentenkamer daarna. De begeleiding bij kamers met kansen is in hoeverre JIJ begeleiding wil. Het is dus niet 'begeleid wonen'.
