Psyche
alle pijlers
vriend mogelijk aan ad. :-(
vrijdag 16 april 2010 om 14:09
Hallo meiden,
Ik zit met het volgende: mijn vriend heeft op aanraden van zijn psycholoog een huisartsenbezoek gepland om anti-depressiva aan te vragen. Hele lichte, zegt hij.
Als ik zelf zo naar hem kijk, gaat het al zoveel beter dan maanden geleden, zónder medicijnen. Ik heb ook niet het idee dat hij depressief is. Althans, niet meer. En als ik hem diezelfde vraag stel, of hij denkt dat hij depressief is, dan zegt hij: eigenlijk niet meer echt.
Maar volgens de psycholoog heeft hij die anti-depressiva nodig omdat hij zelf niet uit zijn depressie kan komen en omdat hij daarmee zij problemen van vroeger kan aanpakken.
Ik vind het allemaal maar vreemd. En ik denk zelf (als ik eerlijk ben) dat hij meer baat heeft bij een psycholoog die op structurele basis afspraken met hem maakt dan eens in de drie weken. En hem handvaten geeft waarmee hij met zijn verleden om kan gaan.
Wat kan ik verwachten van de werking van anti-depressiva op hem?
Ik ben erg ongerust, want ik vind het zelf allemaal maar rommel (mijn vriend overigens ook, dat vind ik juist zo vreemd, want in zijn familie zitten veel mensen op de pillen, voor wat voor ziekten dan ook allemaal, en hij is daar heel fel op tegen). Ook denk ik dat hij het niet nodig heeft. Ik hoop ook niet dat hij van zo'n high-momenten gaat krijgen en flinke dips of dat hij er verslaafd aan raakt.
Soms zie ik ook wel wat positievere dingen, zoals dat hij misschien meer initiatief neemt met dingen, maar ook dat valt wel weer mee. En zo zit hij gewoon niet in elkaar.
Wie kan mij meer vertellen over anti-depressiva? Bijvoorbeeld welke dan lichte varianten zijn en welke zware. En bijvoorbeeld wat het echt met je doet.
Ik zit met het volgende: mijn vriend heeft op aanraden van zijn psycholoog een huisartsenbezoek gepland om anti-depressiva aan te vragen. Hele lichte, zegt hij.
Als ik zelf zo naar hem kijk, gaat het al zoveel beter dan maanden geleden, zónder medicijnen. Ik heb ook niet het idee dat hij depressief is. Althans, niet meer. En als ik hem diezelfde vraag stel, of hij denkt dat hij depressief is, dan zegt hij: eigenlijk niet meer echt.
Maar volgens de psycholoog heeft hij die anti-depressiva nodig omdat hij zelf niet uit zijn depressie kan komen en omdat hij daarmee zij problemen van vroeger kan aanpakken.
Ik vind het allemaal maar vreemd. En ik denk zelf (als ik eerlijk ben) dat hij meer baat heeft bij een psycholoog die op structurele basis afspraken met hem maakt dan eens in de drie weken. En hem handvaten geeft waarmee hij met zijn verleden om kan gaan.
Wat kan ik verwachten van de werking van anti-depressiva op hem?
Ik ben erg ongerust, want ik vind het zelf allemaal maar rommel (mijn vriend overigens ook, dat vind ik juist zo vreemd, want in zijn familie zitten veel mensen op de pillen, voor wat voor ziekten dan ook allemaal, en hij is daar heel fel op tegen). Ook denk ik dat hij het niet nodig heeft. Ik hoop ook niet dat hij van zo'n high-momenten gaat krijgen en flinke dips of dat hij er verslaafd aan raakt.
Soms zie ik ook wel wat positievere dingen, zoals dat hij misschien meer initiatief neemt met dingen, maar ook dat valt wel weer mee. En zo zit hij gewoon niet in elkaar.
Wie kan mij meer vertellen over anti-depressiva? Bijvoorbeeld welke dan lichte varianten zijn en welke zware. En bijvoorbeeld wat het echt met je doet.
vrijdag 16 april 2010 om 14:27
Van wikipedia:
"Een antidepressivum (ook wel stemmingsverbeteraar genoemd) is een medicijn dat de intentie heeft de symptomen van een depressie te verminderen. Bij milde en matige depressie blijken antidepressiva niet effectief te zijn, aldus een meta-analyse die de eerste week van januari 2010 in de JAMA gepubliceerd werd. Alleen bij ernstige depressies hebben deze stoffen zin. [1]. De grote omzet van antidepressiva ligt echter vooral bij de matige en milde depressies."
"Een antidepressivum (ook wel stemmingsverbeteraar genoemd) is een medicijn dat de intentie heeft de symptomen van een depressie te verminderen. Bij milde en matige depressie blijken antidepressiva niet effectief te zijn, aldus een meta-analyse die de eerste week van januari 2010 in de JAMA gepubliceerd werd. Alleen bij ernstige depressies hebben deze stoffen zin. [1]. De grote omzet van antidepressiva ligt echter vooral bij de matige en milde depressies."
vrijdag 16 april 2010 om 14:27
@Dotje
Mijn vriend gebruikt nu al jaren AD vanwege agorafobie. Je gebruikt het natuurlijk liever niet, zonder medicijnen leven is nou eenmaal prettiger, maar ze hebben hem wel geholpen. Hij 'vaart er wel bij'. Het was even zoeken naar de juiste soort en dosering (iedereen is anders en reageert er weer anders op), maar nu gebruikt hij al een tijd dezelfde.
Als het niet nodig is, dan moet je het niet doen. Of het écht nodig is, kunnen wij niet zien. Is het een optie om een soort van second opinion te halen? Wat vind de psych ervan? Helaas is het onze ervaring dat de hulp die je krijgt niet altijd adequaat is. Als dat in jouw vriend's geval ook zo is, wees dan assertief. Kijk wat er nog meer mogelijk is, vraag de huisarts naar een andere psych, zoek alternatieve therapiën. Zo'n assertieve houding heeft mijn vriend veel gebracht, maar is lastig voor iemand die zich depressief voelt.
Tenslotte een vraag: Waarom vind je AD troep? Waar baseer je dat op?
Ik merk dat mensen er vaak heel (te, naar mijn mening) negatief over denken, zonder dat ze zich er echt in verdiept hebben. Dat is jammer, want er zijn flink wat mensen die er baat bij hebben en dankzij AD een gelukkig leven leiden.
Mijn vriend gebruikt nu al jaren AD vanwege agorafobie. Je gebruikt het natuurlijk liever niet, zonder medicijnen leven is nou eenmaal prettiger, maar ze hebben hem wel geholpen. Hij 'vaart er wel bij'. Het was even zoeken naar de juiste soort en dosering (iedereen is anders en reageert er weer anders op), maar nu gebruikt hij al een tijd dezelfde.
Als het niet nodig is, dan moet je het niet doen. Of het écht nodig is, kunnen wij niet zien. Is het een optie om een soort van second opinion te halen? Wat vind de psych ervan? Helaas is het onze ervaring dat de hulp die je krijgt niet altijd adequaat is. Als dat in jouw vriend's geval ook zo is, wees dan assertief. Kijk wat er nog meer mogelijk is, vraag de huisarts naar een andere psych, zoek alternatieve therapiën. Zo'n assertieve houding heeft mijn vriend veel gebracht, maar is lastig voor iemand die zich depressief voelt.
Tenslotte een vraag: Waarom vind je AD troep? Waar baseer je dat op?
Ik merk dat mensen er vaak heel (te, naar mijn mening) negatief over denken, zonder dat ze zich er echt in verdiept hebben. Dat is jammer, want er zijn flink wat mensen die er baat bij hebben en dankzij AD een gelukkig leven leiden.
vrijdag 16 april 2010 om 14:29
Nee, er bestaat geen lichte of zware AD.
Een psycholoog heeft geen medicijnen gestudeerd en kan het ook niet voorschrijven maar het kan wel een (tijdelijk) ondersteunend middel zijn om 'diepere' problemen op te gaan lossen.
Het probleem met AD is dat het de emoties vervlakt en dat het een wisselwerking heeft op de beshandeling en gemoedstoestand.
Ik heb nog een linkje voor je opgezocht, is het makkelijker uitgelegd:
http://www.zielenknijper. ... -antidepressiva-voor.html
Een psycholoog heeft geen medicijnen gestudeerd en kan het ook niet voorschrijven maar het kan wel een (tijdelijk) ondersteunend middel zijn om 'diepere' problemen op te gaan lossen.
Het probleem met AD is dat het de emoties vervlakt en dat het een wisselwerking heeft op de beshandeling en gemoedstoestand.
Ik heb nog een linkje voor je opgezocht, is het makkelijker uitgelegd:
http://www.zielenknijper. ... -antidepressiva-voor.html
Nee echt?
vrijdag 16 april 2010 om 14:36
vrijdag 16 april 2010 om 14:38
Ik ben niet anti-AD en ik heb ze zelf ook jaren geleden kort geslikt. Uit ervaring kan ik je melden dat - als het alleen ter ondersteuning bij een lichte depressie is - het niet verslavend is, je er niet high van wordt, je geen stemmingswisselingen krijgt, je geen dips krijgt, je niet vlak wordt, maar dat je alleen een ruggensteuntje krijgt om uit die depressie te kunnen stappen.
Zie het dus eerst even aan en oordeel dan pas.....
Zie het dus eerst even aan en oordeel dan pas.....
vrijdag 16 april 2010 om 14:38
Hoi!
Ik heb zelf een poosje AD gebruikt en dat was helemaal niks. Nu ben ik nogal gevoelig voor medicatie en reageer ik overal overdreven erg op, dus erg objectief is dit niet te noemen. Ik ging rond 13:00 'uit'. Dan viel ik gewoon half weg en dan was ik niet bepaald meer in staat om nog dingen te doen. Bij mij ging dit niet over, dus de pillen heb ik lekker weggegooid en ik ben er zelf uit gekomen.
Maar ik heb ook een vriendinnetje van mij helemaal zien opknappen. Het ging al wat beter met haar, maar door de start met de AD heeft ze zichzelf in een ruk uit de put kunnen trekken. En die put was echt diep! Natuurlijk is het dan niet meteen over, maar het heeft haar enorm geholpen.
Zij had overigens in de begin periode ook dat ze zich slapjes voelde, maar bij haar ging dit wel weg op den duur.
Dat zijn dus twee verhalen. Ik ben zelf altijd erg voor het uit proberen van medicatie. Wanneer iets niet blijkt te werken stop je er gewoon weer mee. Toen mijn psych daar niet aan mee wilde werken heb ik opgezegd en heb ik de pillen weggeflikkerd. Nooit vergeten: je zit nergens aan vast. Al schrijven nog zo veel dokters je nog zo veel voor. maar met uit proberen is ook niets mis. Wie weet werkt iets wel geweldig voor hem en wordt je vriend er heel gelukkig van!
Maar vergeet ook niet dat het echt een paar weken duurt voordat de medicatie aanslaat, dat is geen lulpraatje van apothekers ofzo.
Ik heb zelf een poosje AD gebruikt en dat was helemaal niks. Nu ben ik nogal gevoelig voor medicatie en reageer ik overal overdreven erg op, dus erg objectief is dit niet te noemen. Ik ging rond 13:00 'uit'. Dan viel ik gewoon half weg en dan was ik niet bepaald meer in staat om nog dingen te doen. Bij mij ging dit niet over, dus de pillen heb ik lekker weggegooid en ik ben er zelf uit gekomen.
Maar ik heb ook een vriendinnetje van mij helemaal zien opknappen. Het ging al wat beter met haar, maar door de start met de AD heeft ze zichzelf in een ruk uit de put kunnen trekken. En die put was echt diep! Natuurlijk is het dan niet meteen over, maar het heeft haar enorm geholpen.
Zij had overigens in de begin periode ook dat ze zich slapjes voelde, maar bij haar ging dit wel weg op den duur.
Dat zijn dus twee verhalen. Ik ben zelf altijd erg voor het uit proberen van medicatie. Wanneer iets niet blijkt te werken stop je er gewoon weer mee. Toen mijn psych daar niet aan mee wilde werken heb ik opgezegd en heb ik de pillen weggeflikkerd. Nooit vergeten: je zit nergens aan vast. Al schrijven nog zo veel dokters je nog zo veel voor. maar met uit proberen is ook niets mis. Wie weet werkt iets wel geweldig voor hem en wordt je vriend er heel gelukkig van!
Maar vergeet ook niet dat het echt een paar weken duurt voordat de medicatie aanslaat, dat is geen lulpraatje van apothekers ofzo.
zaterdag 17 april 2010 om 12:52
quote:Liezebetje schreef op 16 april 2010 @ 14:38:
Nooit vergeten: je zit nergens aan vast. Al schrijven nog zo veel dokters je nog zo veel voor. maar met uit proberen is ook niets mis. Wie weet werkt iets wel geweldig voor hem en wordt je vriend er heel gelukkig van!
Maar vergeet ook niet dat het echt een paar weken duurt voordat de medicatie aanslaat, dat is geen lulpraatje van apothekers ofzo.
Liezebetje, misschien werkt het inderdaad geweldig, dat kan. Maar hij zit nu net in zijn laatste 4-6 weken van afstuderen, dus het zou klote zijn als het niet werkt en misschien zelfs slechter gaat. Op de maneir zoals hij nu is, kan hij dat afstuderen wel volhouden. Daarna heeft hij 3 maanden vakantie.
En ik ben er dus bang voor dat een huisarts dat veel te snel voorschrijft en er zelf dus veel te weingi vanaf weet. zoals hierboven al meerdere malen werd gesuggereerd dat ze eigenlijk alleen maar door psychiaters voorgeschreven zouden moeten worden, ben ik het dus eens.
Mijn vriend loopt bij een schoolpsycholoog.
@ Suus0105, bedankt voor de link. Ik stuur hem gelijk ook nara hem door. Dan kan hij het zelf ook even lezen.
Het zou echt fijn zijn als hij een boost zou krijgen en het hem zou helpen. Maar zou hij dit ook niet alleen kunnen?? Al duurt het dan wellicht iets langer.
Maar als je inderdaad niet makkelijk van de medicijnen af kan komen en moet afbouwen, etc etc. En ontwenningsverschijnselen kan krijgen....
Of ik krijg er een vriend door die helemaal niet zichzelf meer is.
Ik zit zelf ook niet al te goed in mijn vel en kan het op dit moment niet aan om hem te ondersteunen als het helemaal mis zou gaan. Of ook nog zijn verantwoordelijkheden op mij te nemen. Of op wat voor manieren nog meer voor hem te zorgen. Want dat doe ik al te veel soms.
@ Iris1969, hoe lang heb jij ze geslikt en wat was er met jou toen aan de hand?
Nooit vergeten: je zit nergens aan vast. Al schrijven nog zo veel dokters je nog zo veel voor. maar met uit proberen is ook niets mis. Wie weet werkt iets wel geweldig voor hem en wordt je vriend er heel gelukkig van!
Maar vergeet ook niet dat het echt een paar weken duurt voordat de medicatie aanslaat, dat is geen lulpraatje van apothekers ofzo.
Liezebetje, misschien werkt het inderdaad geweldig, dat kan. Maar hij zit nu net in zijn laatste 4-6 weken van afstuderen, dus het zou klote zijn als het niet werkt en misschien zelfs slechter gaat. Op de maneir zoals hij nu is, kan hij dat afstuderen wel volhouden. Daarna heeft hij 3 maanden vakantie.
En ik ben er dus bang voor dat een huisarts dat veel te snel voorschrijft en er zelf dus veel te weingi vanaf weet. zoals hierboven al meerdere malen werd gesuggereerd dat ze eigenlijk alleen maar door psychiaters voorgeschreven zouden moeten worden, ben ik het dus eens.
Mijn vriend loopt bij een schoolpsycholoog.
@ Suus0105, bedankt voor de link. Ik stuur hem gelijk ook nara hem door. Dan kan hij het zelf ook even lezen.
Het zou echt fijn zijn als hij een boost zou krijgen en het hem zou helpen. Maar zou hij dit ook niet alleen kunnen?? Al duurt het dan wellicht iets langer.
Maar als je inderdaad niet makkelijk van de medicijnen af kan komen en moet afbouwen, etc etc. En ontwenningsverschijnselen kan krijgen....
Of ik krijg er een vriend door die helemaal niet zichzelf meer is.
Ik zit zelf ook niet al te goed in mijn vel en kan het op dit moment niet aan om hem te ondersteunen als het helemaal mis zou gaan. Of ook nog zijn verantwoordelijkheden op mij te nemen. Of op wat voor manieren nog meer voor hem te zorgen. Want dat doe ik al te veel soms.
@ Iris1969, hoe lang heb jij ze geslikt en wat was er met jou toen aan de hand?
zaterdag 17 april 2010 om 14:31
Ik heb ze 3 maanden geslikt om het laatste extra steuntje te krijgen uit mijn lichte depressie te komen die ongeveer een half jaar duurde.
Ik had geen last van bijwerkingen, ik veranderde niet van karakter (ik werd wel minder somber) en ik had geen ontwenningsverschijnselen toen ik weer stopte.
Ik vind eerlijk gezegd dat je er veel te zwaar naar kijkt. Het zijn natuurlijk geen koekjes, maar het is ook weer niet zo dat hij verdoofd in bed zal blijven liggen. Als het goed is blijft hij gewoon zichzelf, alleen minder somber en kan hij dus beter aan zichzelf werken.
Ik had geen last van bijwerkingen, ik veranderde niet van karakter (ik werd wel minder somber) en ik had geen ontwenningsverschijnselen toen ik weer stopte.
Ik vind eerlijk gezegd dat je er veel te zwaar naar kijkt. Het zijn natuurlijk geen koekjes, maar het is ook weer niet zo dat hij verdoofd in bed zal blijven liggen. Als het goed is blijft hij gewoon zichzelf, alleen minder somber en kan hij dus beter aan zichzelf werken.
zaterdag 17 april 2010 om 14:34
quote:suuz1981 schreef op 16 april 2010 @ 20:36:
Goed om te bedenken dat je er niet zomaar meer vanaf komt...
Onzin. Als je ze maar kort gebruikt raak je echt niet gelijk verslaafd. Je bouwt ze gewoon rustig af (binnen een week of twee)en dan heb je (bijna) geen last van ontwenningsverschijnselen (misschien wat hoofdpijn).
Het is echt niet zo dat de vriend van TO nu gelijk in een dwangbuis moet worden afgevoerd omdat hij kortstondig AD slikt.
Goed om te bedenken dat je er niet zomaar meer vanaf komt...
Onzin. Als je ze maar kort gebruikt raak je echt niet gelijk verslaafd. Je bouwt ze gewoon rustig af (binnen een week of twee)en dan heb je (bijna) geen last van ontwenningsverschijnselen (misschien wat hoofdpijn).
Het is echt niet zo dat de vriend van TO nu gelijk in een dwangbuis moet worden afgevoerd omdat hij kortstondig AD slikt.
zaterdag 17 april 2010 om 21:46
Hee Dotje, het is niet zo eng als het lijkt hoor, die AD. Ik ga half mei afbouwen (na 2,5jr) en mijn vriend binnenkort ook (na een half jaar). Wij zijn duo-slikkers Alle gekheid: dat we het allebei nodig hadden is puur toeval maar we hebben er allebei erg veel aan gehad. We zijn niet 'raar' of anders geworden, sterker nog, we werden er leuker van! Er zijn geen zware of lichte AD, wel kun je de dosering zwaarder of lichter maken.
Maar het allerbelangrijkste: je vriend moet niet 'zomaar' aan de AD, als hij het niet eens is met de psych. Tip: hij kan zich door laten verwijzen naar een psychiater. Dan word je eerst goed onderzocht middels vragenlijsten, dan heb je een gesprek met een arts en daarna wordt helder wat de behandelopties zijn: praten, pillen of een combi.
Cognitieve therapie heeft mij ook erg veel goed gedaan. Klinkt ook enger dan het is: het was eerder een soort training, niks geen gegraaf in het verleden maar heel praktisch het hier en nu aanpakken.
Succes!
Maar het allerbelangrijkste: je vriend moet niet 'zomaar' aan de AD, als hij het niet eens is met de psych. Tip: hij kan zich door laten verwijzen naar een psychiater. Dan word je eerst goed onderzocht middels vragenlijsten, dan heb je een gesprek met een arts en daarna wordt helder wat de behandelopties zijn: praten, pillen of een combi.
Cognitieve therapie heeft mij ook erg veel goed gedaan. Klinkt ook enger dan het is: het was eerder een soort training, niks geen gegraaf in het verleden maar heel praktisch het hier en nu aanpakken.
Succes!
zaterdag 17 april 2010 om 21:50
Ow en over het afbouwen: ik slik Efexor 75mg (lichtste dosering) en ga afbouwen door gedurende één maand 37,5 mg te slikken. Dat is een afbouwdosering dus. En dan stop ik. Als het goed is zal ik weinig afbouwverschijnselen hebben, omdat ik ook weinig bijwerkingen had in het begin. Dus nee, je kunt niet patsboem stoppen, je moet afbouwen maar natuurlijk kun je op den duur wel stoppen. Oké er zijn mensen die het de rest van hun leven nodig hebben, en misschien ga ik straks ontdekken dat ik daarbij hoor. Maar ieder verhaal is anders.
anoniem_20420 wijzigde dit bericht op 17-04-2010 21:52
Reden: er moest nog ff wat bij
Reden: er moest nog ff wat bij
% gewijzigd
zaterdag 17 april 2010 om 21:57
Ik ben het met je eens TO en ik vind het ook vreemd dat de psycholoog hier liever voor lijkt te kiezen dan voor een meer intensieve vorm van therapie.
Een psycholoog kan geen AD voorschrijven want die is geen arts. Je kunt het wel een HA laten doen, maar huisartsen schrijven AD vaak veel te snel voor en bovendien controleren ze vaak slecht.
Dus als je vriend het wil gaan slikken, zou ik het door een psychiater laten voorschrijven. Een psychiater is de echte professional op dit gebied en die controleert veel beter of de medicijnen goed werken.
Bovendien kan een psychiater vaak veel beter dan een HA inschatten of pillen werkelijk noodzakelijk zijn. Een psychiater heeft veel beter inzicht op psychische problematiek dan een HA en kan een betere inschatting maken van wat voor uitwerking bepaalde medicijnen zullen hebben.
Een psycholoog kan geen AD voorschrijven want die is geen arts. Je kunt het wel een HA laten doen, maar huisartsen schrijven AD vaak veel te snel voor en bovendien controleren ze vaak slecht.
Dus als je vriend het wil gaan slikken, zou ik het door een psychiater laten voorschrijven. Een psychiater is de echte professional op dit gebied en die controleert veel beter of de medicijnen goed werken.
Bovendien kan een psychiater vaak veel beter dan een HA inschatten of pillen werkelijk noodzakelijk zijn. Een psychiater heeft veel beter inzicht op psychische problematiek dan een HA en kan een betere inschatting maken van wat voor uitwerking bepaalde medicijnen zullen hebben.
zaterdag 17 april 2010 om 22:25
Ik ben het niet eens met Mazou, want een huisarts kent je vaak veel langer en dus beter dan een psychiater die je vaak maar 1 keer heeft gezien. De huisarts is dus best in staat om AD voor te schrijven.
Verder ben ik ook geen voorstander van intensieve therapie, want al dat gegraaf in jezelf en je verleden maakt je eerder somberder dan dat het helpt. Wel kan kortstondige praktijkgerichte cognitieke therapie waar Snoek het over heeft heel nuttig zijn, omdat het heel concreet en oplossingsgericht is.
O ja, ik ben net als Schuddebuikje ook patsboem in 1 keer gestopt en dat ging ook prima.
Ik neem aan dat je je vriend wilt helpen om hier doorheen te komen en daarom raad ik je aan open naar AD te blijven kijken en niet direct alles af te wijzen door alleen maar beren op de weg te zien.
Verder ben ik ook geen voorstander van intensieve therapie, want al dat gegraaf in jezelf en je verleden maakt je eerder somberder dan dat het helpt. Wel kan kortstondige praktijkgerichte cognitieke therapie waar Snoek het over heeft heel nuttig zijn, omdat het heel concreet en oplossingsgericht is.
O ja, ik ben net als Schuddebuikje ook patsboem in 1 keer gestopt en dat ging ook prima.
Ik neem aan dat je je vriend wilt helpen om hier doorheen te komen en daarom raad ik je aan open naar AD te blijven kijken en niet direct alles af te wijzen door alleen maar beren op de weg te zien.
zondag 18 april 2010 om 01:02
Er is wel verschil tussen antidepressiva, de klassieke medicatie (tricyclisch of MAO-remmers) zijn zwaarder dan de SSRI's. Deze worden dan tegenwoordig ook standaard als eerste voorgeschreven en als dat niet werkt wordt meestal op een tricyclische overgegaan. Maar goed, je vriend zou dus een SSRI krijgen en waarschijnlijk in een lage dosering,
Jammer dat er zo veel horror verhalen de rondte doen over AD. Heel veel mensen hebben er veel baat bij. Natuurlijk zijn er ook behoorlijk wat mensen die last van bijwerkingen hebben, maar voor het grootste deel van de mensen die ik heb gezien (en dat zijn er heel wat aangezien ik binnen de GGZ werk) wogen de bijwerkingen niet op tegen het effect dat de medicatie had op de stemming. Je verandert er niet door, je krijgt juist weer meer de kans om jezelf te zijn. Het is ook niet waar dat je er niet vanaf komt. Het kan zijn dat je bij het afbouwen (of evt. ineens stoppen bij een lage dosering) er even wat last van hebt, eigenlijk net zo als dat je vaak in de beginperiode dat je AD slikt last hebt van tijdelijke bijwerkingen. Wanneer je lang genoeg doorslikt na het opknappen van de depressie, komt de depressie niet direct terug na het stoppen van de medicatie. Er is dus ook geen verslavend effect.
Wel kijg ik uit je verhaal de indruk dat het misschien inderdaad niet zo nodig is. Als hij het prima vindt zo en nog steeds verbetering ervaart, waarom dan niet proberen met alleen cgt behandeling? Overigens doen schoolpsychologen dat volgens mij doorgaan niet echt, die zijn meestal meer steunend en structurerend bezig. Misschien een idee om een psycholoog binnen de eerste lijn te zoeken?
Jammer dat er zo veel horror verhalen de rondte doen over AD. Heel veel mensen hebben er veel baat bij. Natuurlijk zijn er ook behoorlijk wat mensen die last van bijwerkingen hebben, maar voor het grootste deel van de mensen die ik heb gezien (en dat zijn er heel wat aangezien ik binnen de GGZ werk) wogen de bijwerkingen niet op tegen het effect dat de medicatie had op de stemming. Je verandert er niet door, je krijgt juist weer meer de kans om jezelf te zijn. Het is ook niet waar dat je er niet vanaf komt. Het kan zijn dat je bij het afbouwen (of evt. ineens stoppen bij een lage dosering) er even wat last van hebt, eigenlijk net zo als dat je vaak in de beginperiode dat je AD slikt last hebt van tijdelijke bijwerkingen. Wanneer je lang genoeg doorslikt na het opknappen van de depressie, komt de depressie niet direct terug na het stoppen van de medicatie. Er is dus ook geen verslavend effect.
Wel kijg ik uit je verhaal de indruk dat het misschien inderdaad niet zo nodig is. Als hij het prima vindt zo en nog steeds verbetering ervaart, waarom dan niet proberen met alleen cgt behandeling? Overigens doen schoolpsychologen dat volgens mij doorgaan niet echt, die zijn meestal meer steunend en structurerend bezig. Misschien een idee om een psycholoog binnen de eerste lijn te zoeken?
zondag 18 april 2010 om 01:13
Ik gebruik AD wegens een claustrofobie en ik zal het altijd moeten blijven slikken. De eerste 2 weken waren erg heftig, (ik kreeg er paniekaanvallen van en voelde me heel raar) maar na 6 weken merkte ik wat verbetering. Later nog meer.
Ik ben echt blij ermee, het is een stuk minder geworden. Ik durf weer meer. Helaas is het niet weg, maar dat zou waarschijnlijk ook teveel zijn om van te verwachten.
De eerste weken kunnen heel zwaar zijn, maar ik vind het het waard.
Ik ben echt blij ermee, het is een stuk minder geworden. Ik durf weer meer. Helaas is het niet weg, maar dat zou waarschijnlijk ook teveel zijn om van te verwachten.
De eerste weken kunnen heel zwaar zijn, maar ik vind het het waard.
zondag 18 april 2010 om 09:42
Espy, ik heb inderdaad ook al voorgesteld om een andere psycholoog te zoeken. Maar het is lastig om met mijn vriend hierover te praten.
Ik heb gisteren wel even met hem gepraat erover en toen zei hij dat hij naar de huisarts gaat om er eens over te praten en dat hij er zelf ook niet positief tegenover staat, 'maar als er geen andere oplossing is en het hem helpt'. Volgens mij denkt hij dat dat de makkelijkste manier is. Maar ik vraag me af of je er dingen mee oplost...
Ik heb gisteren wel even met hem gepraat erover en toen zei hij dat hij naar de huisarts gaat om er eens over te praten en dat hij er zelf ook niet positief tegenover staat, 'maar als er geen andere oplossing is en het hem helpt'. Volgens mij denkt hij dat dat de makkelijkste manier is. Maar ik vraag me af of je er dingen mee oplost...
zondag 18 april 2010 om 09:46
Ik denk overigens wel dat er inderdada mensen zijn die er baat bij hebben. Maar dan denk ik meer aan mensen met angststoornissen, psychoses, of zware depressies.
Ik denk dat hij (en wij samen) hier wel uit kan komen zonder medicatie.
Hetgeen waar hij bang voor is, is als hij straks na de zomer weer aan de slag moet, het moeilijk gaat krijgen wat betreft motivatie.
Mijn mening is dat dit inderdaad beter met cognitieve therapie is op te lossen. En volgens mij biedt die schoolpsycholoog dat niet aan.
Ik denk dat hij (en wij samen) hier wel uit kan komen zonder medicatie.
Hetgeen waar hij bang voor is, is als hij straks na de zomer weer aan de slag moet, het moeilijk gaat krijgen wat betreft motivatie.
Mijn mening is dat dit inderdaad beter met cognitieve therapie is op te lossen. En volgens mij biedt die schoolpsycholoog dat niet aan.
