Psyche
alle pijlers
vriend mogelijk aan ad. :-(
vrijdag 16 april 2010 om 14:09
Hallo meiden,
Ik zit met het volgende: mijn vriend heeft op aanraden van zijn psycholoog een huisartsenbezoek gepland om anti-depressiva aan te vragen. Hele lichte, zegt hij.
Als ik zelf zo naar hem kijk, gaat het al zoveel beter dan maanden geleden, zónder medicijnen. Ik heb ook niet het idee dat hij depressief is. Althans, niet meer. En als ik hem diezelfde vraag stel, of hij denkt dat hij depressief is, dan zegt hij: eigenlijk niet meer echt.
Maar volgens de psycholoog heeft hij die anti-depressiva nodig omdat hij zelf niet uit zijn depressie kan komen en omdat hij daarmee zij problemen van vroeger kan aanpakken.
Ik vind het allemaal maar vreemd. En ik denk zelf (als ik eerlijk ben) dat hij meer baat heeft bij een psycholoog die op structurele basis afspraken met hem maakt dan eens in de drie weken. En hem handvaten geeft waarmee hij met zijn verleden om kan gaan.
Wat kan ik verwachten van de werking van anti-depressiva op hem?
Ik ben erg ongerust, want ik vind het zelf allemaal maar rommel (mijn vriend overigens ook, dat vind ik juist zo vreemd, want in zijn familie zitten veel mensen op de pillen, voor wat voor ziekten dan ook allemaal, en hij is daar heel fel op tegen). Ook denk ik dat hij het niet nodig heeft. Ik hoop ook niet dat hij van zo'n high-momenten gaat krijgen en flinke dips of dat hij er verslaafd aan raakt.
Soms zie ik ook wel wat positievere dingen, zoals dat hij misschien meer initiatief neemt met dingen, maar ook dat valt wel weer mee. En zo zit hij gewoon niet in elkaar.
Wie kan mij meer vertellen over anti-depressiva? Bijvoorbeeld welke dan lichte varianten zijn en welke zware. En bijvoorbeeld wat het echt met je doet.
Ik zit met het volgende: mijn vriend heeft op aanraden van zijn psycholoog een huisartsenbezoek gepland om anti-depressiva aan te vragen. Hele lichte, zegt hij.
Als ik zelf zo naar hem kijk, gaat het al zoveel beter dan maanden geleden, zónder medicijnen. Ik heb ook niet het idee dat hij depressief is. Althans, niet meer. En als ik hem diezelfde vraag stel, of hij denkt dat hij depressief is, dan zegt hij: eigenlijk niet meer echt.
Maar volgens de psycholoog heeft hij die anti-depressiva nodig omdat hij zelf niet uit zijn depressie kan komen en omdat hij daarmee zij problemen van vroeger kan aanpakken.
Ik vind het allemaal maar vreemd. En ik denk zelf (als ik eerlijk ben) dat hij meer baat heeft bij een psycholoog die op structurele basis afspraken met hem maakt dan eens in de drie weken. En hem handvaten geeft waarmee hij met zijn verleden om kan gaan.
Wat kan ik verwachten van de werking van anti-depressiva op hem?
Ik ben erg ongerust, want ik vind het zelf allemaal maar rommel (mijn vriend overigens ook, dat vind ik juist zo vreemd, want in zijn familie zitten veel mensen op de pillen, voor wat voor ziekten dan ook allemaal, en hij is daar heel fel op tegen). Ook denk ik dat hij het niet nodig heeft. Ik hoop ook niet dat hij van zo'n high-momenten gaat krijgen en flinke dips of dat hij er verslaafd aan raakt.
Soms zie ik ook wel wat positievere dingen, zoals dat hij misschien meer initiatief neemt met dingen, maar ook dat valt wel weer mee. En zo zit hij gewoon niet in elkaar.
Wie kan mij meer vertellen over anti-depressiva? Bijvoorbeeld welke dan lichte varianten zijn en welke zware. En bijvoorbeeld wat het echt met je doet.
zondag 18 april 2010 om 11:46
Jammer dat je er zo over denkt TO, want AD is echt niet alleen goed voor de zwaardere gevallen. Nu dwing je hem om er op eigen kracht te komen, terwijl het met AD zoveel makkelijker en sneller kan.
Als je iets aan bijvoorbeeld je hart hebt slik je toch ook gewoon medicijnen, dus waarom nu niet? Denk je nu echt dat je vriend dan "gek" is of verslaafd raakt?
Je lost er juist wel dingen mee op, omdat het je dat ruggesteuntje geeft om het verder zelf te doen en je klachten komen echt niet terug als je stopt met de AD. Het is namelijk geen symptoombestrijding.
Maar ik heb het gevoel dat je toch niet wilt luisteren en alleen maar bevestiging zoekt bij de negatieve verhalen en de positieve verhalen naast je neer legt. Je hebt vanaf het begin al een mening en die laat je niet los en dat vind ik erg jammer, vooral voor je vriend.
Als je iets aan bijvoorbeeld je hart hebt slik je toch ook gewoon medicijnen, dus waarom nu niet? Denk je nu echt dat je vriend dan "gek" is of verslaafd raakt?
Je lost er juist wel dingen mee op, omdat het je dat ruggesteuntje geeft om het verder zelf te doen en je klachten komen echt niet terug als je stopt met de AD. Het is namelijk geen symptoombestrijding.
Maar ik heb het gevoel dat je toch niet wilt luisteren en alleen maar bevestiging zoekt bij de negatieve verhalen en de positieve verhalen naast je neer legt. Je hebt vanaf het begin al een mening en die laat je niet los en dat vind ik erg jammer, vooral voor je vriend.
zondag 18 april 2010 om 12:34
quote:iris1969 schreef op 18 april 2010 @ 11:46:
Jammer dat je er zo over denkt TO, want AD is echt niet alleen goed voor de zwaardere gevallen. Nu dwing je hem om er op eigen kracht te komen, terwijl het met AD zoveel makkelijker en sneller kan.
Als je iets aan bijvoorbeeld je hart hebt slik je toch ook gewoon medicijnen, dus waarom nu niet? Denk je nu echt dat je vriend dan "gek" is of verslaafd raakt?
Je lost er juist wel dingen mee op, omdat het je dat ruggesteuntje geeft om het verder zelf te doen en je klachten komen echt niet terug als je stopt met de AD. Het is namelijk geen symptoombestrijding.
Maar ik heb het gevoel dat je toch niet wilt luisteren en alleen maar bevestiging zoekt bij de negatieve verhalen en de positieve verhalen naast je neer legt. Je hebt vanaf het begin al een mening en die laat je niet los en dat vind ik erg jammer, vooral voor je vriend.Voor de behandeling van depressie wordt altijd een combinatie van pillen en therapie aangeraden. Nooit alleen pillen.
Jammer dat je er zo over denkt TO, want AD is echt niet alleen goed voor de zwaardere gevallen. Nu dwing je hem om er op eigen kracht te komen, terwijl het met AD zoveel makkelijker en sneller kan.
Als je iets aan bijvoorbeeld je hart hebt slik je toch ook gewoon medicijnen, dus waarom nu niet? Denk je nu echt dat je vriend dan "gek" is of verslaafd raakt?
Je lost er juist wel dingen mee op, omdat het je dat ruggesteuntje geeft om het verder zelf te doen en je klachten komen echt niet terug als je stopt met de AD. Het is namelijk geen symptoombestrijding.
Maar ik heb het gevoel dat je toch niet wilt luisteren en alleen maar bevestiging zoekt bij de negatieve verhalen en de positieve verhalen naast je neer legt. Je hebt vanaf het begin al een mening en die laat je niet los en dat vind ik erg jammer, vooral voor je vriend.Voor de behandeling van depressie wordt altijd een combinatie van pillen en therapie aangeraden. Nooit alleen pillen.
zondag 18 april 2010 om 12:39
quote:iris1969 schreef op 17 april 2010 @ 22:25:
Ik ben het niet eens met Mazou, want een huisarts kent je vaak veel langer en dus beter dan een psychiater die je vaak maar 1 keer heeft gezien. De huisarts is dus best in staat om AD voor te schrijven.
De huisarts heeft slechts beperkte kennis van psychiatrie en de medicatie die daarbij komt kijken. Bovendien kent een huisarts je misschien lang en goed, maar dat wil niet zeggen dat die jouw psyche goed begrijpt.
Bovendien is het een algemeen bekend staand feit dat huisartsen slecht controleren op gegeven medicatie bij psychische klachten. Ik heb dat zelf meerdere malen ondervonden en mij daarover verbaasd.
quote:Verder ben ik ook geen voorstander van intensieve therapie, want al dat gegraaf in jezelf en je verleden maakt je eerder somberder dan dat het helpt. Wel kan kortstondige praktijkgerichte cognitieke therapie waar Snoek het over heeft heel nuttig zijn, omdat het heel concreet en oplossingsgericht is.Waar haal je dat vandaan, dat je alleen maar somberder wordt van intensieve therapie? Veel mensen zijn wel gebaat bij intensieve vormen van therapie, misschien niet op de korte termijn, wel op de lange termijn.
Ik ben het niet eens met Mazou, want een huisarts kent je vaak veel langer en dus beter dan een psychiater die je vaak maar 1 keer heeft gezien. De huisarts is dus best in staat om AD voor te schrijven.
De huisarts heeft slechts beperkte kennis van psychiatrie en de medicatie die daarbij komt kijken. Bovendien kent een huisarts je misschien lang en goed, maar dat wil niet zeggen dat die jouw psyche goed begrijpt.
Bovendien is het een algemeen bekend staand feit dat huisartsen slecht controleren op gegeven medicatie bij psychische klachten. Ik heb dat zelf meerdere malen ondervonden en mij daarover verbaasd.
quote:Verder ben ik ook geen voorstander van intensieve therapie, want al dat gegraaf in jezelf en je verleden maakt je eerder somberder dan dat het helpt. Wel kan kortstondige praktijkgerichte cognitieke therapie waar Snoek het over heeft heel nuttig zijn, omdat het heel concreet en oplossingsgericht is.Waar haal je dat vandaan, dat je alleen maar somberder wordt van intensieve therapie? Veel mensen zijn wel gebaat bij intensieve vormen van therapie, misschien niet op de korte termijn, wel op de lange termijn.
zondag 18 april 2010 om 14:34
quote:Mazou schreef op 18 april 2010 @ 12:34:
[...]
Voor de behandeling van depressie wordt altijd een combinatie van pillen en therapie aangeraden. Nooit alleen pillen.Nee, dat is niet waar. In het stepped care model zoals gebruikt wordt binnen de GGZ is eerste stap medicatie en als dat niet voldoende is CGT. Maar voor lichtere depressies is AD echt niet altijd nodig. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die alleen CGT gehad hebben het minste last hebben van terugval, zelfs minder dan mensen die daarnaast AD geslikt hebben. Dat komt doordat ze een manier geleerd hebben om hun klachten zelf aan te pakken en doordat ze (door de ervaring dat het gelukt is) ook echt het vertrouwen hebben dat ze dat kunnen. Wat Iris zegt, dat medicatie ook echt wat oplost klopt dan ook niet helemaal. Het gaat wel vnl om symptoombestrijding, maar daardoor komt er weer meer ruimte om ook echt iets aan je cognities en gedrag te veranderen. Ik ben dan ook zeker niet tegen medicatie, maar het is ook niet altijd echt nodig. Als iemand niet wil is dat helemaa ok. Maar dat zou ik als ik TO was wel echt aan haar vriend overlaten.
[...]
Voor de behandeling van depressie wordt altijd een combinatie van pillen en therapie aangeraden. Nooit alleen pillen.Nee, dat is niet waar. In het stepped care model zoals gebruikt wordt binnen de GGZ is eerste stap medicatie en als dat niet voldoende is CGT. Maar voor lichtere depressies is AD echt niet altijd nodig. Uit onderzoek is gebleken dat mensen die alleen CGT gehad hebben het minste last hebben van terugval, zelfs minder dan mensen die daarnaast AD geslikt hebben. Dat komt doordat ze een manier geleerd hebben om hun klachten zelf aan te pakken en doordat ze (door de ervaring dat het gelukt is) ook echt het vertrouwen hebben dat ze dat kunnen. Wat Iris zegt, dat medicatie ook echt wat oplost klopt dan ook niet helemaal. Het gaat wel vnl om symptoombestrijding, maar daardoor komt er weer meer ruimte om ook echt iets aan je cognities en gedrag te veranderen. Ik ben dan ook zeker niet tegen medicatie, maar het is ook niet altijd echt nodig. Als iemand niet wil is dat helemaa ok. Maar dat zou ik als ik TO was wel echt aan haar vriend overlaten.
zondag 18 april 2010 om 17:52
@ Mazou: ik basseer mijn ideeën geheel op mijn eigen ervaring. In mijn geval was intensieve therapie zinloos en maakte me alleen nog maar somberder (van al dan navelgestaar), terwijl ik er met AD zonder therapie (dat kan dus ook!) zo weer bovenop was. Verder is mijn huisarts wel zeer betrokken en kundig en ik vertrouw hem dan ook blind als hij mij medicijnen voorschrijft. Vandaar dat ik dus zeer over AD te spreken ben en de positieve kanten aan TO wil belichten.
Maar in het geval van TO vind ik het niet goed (wel begrijpelijk) dat zij nu voor haar vriend lijkt te beslissen wat hij moet gaan doen. Dit is niet haar zaak, maar dat van haar vriend, de huisarts en de psycholoog en daar dient zij buiten te blijven. Niet allen omdat ze niet de kennis en de ervaring heeft om over AD te oordelen en ook omdat haar vriend een volwassen man is die het recht heeft over zijn eigen leven te beslissen.
Maar in het geval van TO vind ik het niet goed (wel begrijpelijk) dat zij nu voor haar vriend lijkt te beslissen wat hij moet gaan doen. Dit is niet haar zaak, maar dat van haar vriend, de huisarts en de psycholoog en daar dient zij buiten te blijven. Niet allen omdat ze niet de kennis en de ervaring heeft om over AD te oordelen en ook omdat haar vriend een volwassen man is die het recht heeft over zijn eigen leven te beslissen.
maandag 19 april 2010 om 09:22
Iris, ik denk dat je het bij het verkeerde eind hebt. Ik dwing hem tot niks. het is zijn keuze en die moet ik accepteren.
Misschien is het wel goed voor hem, maar hij komt helemaal niet depressief op mij over. Dus ik heb het gevoel dat die psycholoog een probleem maakt dat er niet is. Om het maar even zo kort door de bocht te zeggen.
Ik denk zelf dat hij beter gebaat is bij een betere behandeling.
Inderdaad Mazou, met alleen pillen zou het wel een hele simpele oplossing zijn. Ik kan me gewoon niet voorstellen dta alleen pillen je problemen en verleden oplossen.
Maar ik denk dat zijn therapie bij die schoolpsycholoog niet toereikend is.
Ik hoorde inmiddels van een kennis van mij dat zij ook bij die psycholoog heeft gelopen en op een gegeven moment naar een ander is gegaan omdat die psycholoog haar niet verder kon helpen. Dus mijn vermoedens zijn nu niet eens geheel ongegrond.
Zijn huisarts ziet hem bijna nooit, dus kent hem ook niet echt. Bovendien heeft die hem de laatste keer (2 a 3 jaar geleden) een verkeerde diagnose gesteld en naar huis gestuurd terwijl hij naar het ziekenhuis had gemoeten. Dus tja...
Laat het duidelijk zijn dat ik niks voor mijn vriend beslis. Ik wil er gewoon meer over weten, want hij doet dat zelf niet. En daarmee hem in ieder geval een beetje vertellen over wat het is. Als hij besluit om die pillen te nemen moet hij dat doen. Dan kan ik hem alleen nog maar proberen te steunen. Al ben ik daar bang voor, want ik ben zelf ook niet in opperbeste staat.
Ach ja. Hij is op dit moment naar de huisarts, dus ben benieuwd.
Met ad is hij opeens wel écht ziek voor mijn gevoel. Die gedachte is moeilijk te bevatten. Ik kan gewoon weinig incasseren op dit moment. Dus ik vind het moeilijk om dat aan te kunnen en hem te helpen.
Zijn er mensen die er niet zelf aan hebben gezeten, maar wel een vriend, partner of andere nabije familie/vriend hebben gehad. Positieve/negatieve ervaringen? Tips?
Hopelijk komt hij dalijk terug en heeft hij ze niet meegekregen.
Mara als hij ze wel heeft, hoop ik dat het hem helpt.
Het vreemde is dat ik me afvraag wat er dan zal veranderen, want echt drepressief is hij niet volgens mij.
Misschien is het wel goed voor hem, maar hij komt helemaal niet depressief op mij over. Dus ik heb het gevoel dat die psycholoog een probleem maakt dat er niet is. Om het maar even zo kort door de bocht te zeggen.
Ik denk zelf dat hij beter gebaat is bij een betere behandeling.
Inderdaad Mazou, met alleen pillen zou het wel een hele simpele oplossing zijn. Ik kan me gewoon niet voorstellen dta alleen pillen je problemen en verleden oplossen.
Maar ik denk dat zijn therapie bij die schoolpsycholoog niet toereikend is.
Ik hoorde inmiddels van een kennis van mij dat zij ook bij die psycholoog heeft gelopen en op een gegeven moment naar een ander is gegaan omdat die psycholoog haar niet verder kon helpen. Dus mijn vermoedens zijn nu niet eens geheel ongegrond.
Zijn huisarts ziet hem bijna nooit, dus kent hem ook niet echt. Bovendien heeft die hem de laatste keer (2 a 3 jaar geleden) een verkeerde diagnose gesteld en naar huis gestuurd terwijl hij naar het ziekenhuis had gemoeten. Dus tja...
Laat het duidelijk zijn dat ik niks voor mijn vriend beslis. Ik wil er gewoon meer over weten, want hij doet dat zelf niet. En daarmee hem in ieder geval een beetje vertellen over wat het is. Als hij besluit om die pillen te nemen moet hij dat doen. Dan kan ik hem alleen nog maar proberen te steunen. Al ben ik daar bang voor, want ik ben zelf ook niet in opperbeste staat.
Ach ja. Hij is op dit moment naar de huisarts, dus ben benieuwd.
Met ad is hij opeens wel écht ziek voor mijn gevoel. Die gedachte is moeilijk te bevatten. Ik kan gewoon weinig incasseren op dit moment. Dus ik vind het moeilijk om dat aan te kunnen en hem te helpen.
Zijn er mensen die er niet zelf aan hebben gezeten, maar wel een vriend, partner of andere nabije familie/vriend hebben gehad. Positieve/negatieve ervaringen? Tips?
Hopelijk komt hij dalijk terug en heeft hij ze niet meegekregen.
Mara als hij ze wel heeft, hoop ik dat het hem helpt.
Het vreemde is dat ik me afvraag wat er dan zal veranderen, want echt drepressief is hij niet volgens mij.
maandag 19 april 2010 om 11:44
Hij is net terug en de huisarts heeft gezegd dat het niet nodig is en bij een lichte depressie niet goed genoeg helpt.
Gelukkig maar.
Alle zorgen voor niets.
Ik ga hem in ieder geval door die laatste paar weken van het afstuderen heen slepen. Het gaat helemaal goed komen!
Ik ben wel opgelucht en blij dat de huisarts ze niet zomaar klakkeloos heeft voorgeschreven. En dat mijn vriend op dit moment vrolijk achter de computer zit. (zonder ad!)
Gelukkig maar.
Alle zorgen voor niets.
Ik ga hem in ieder geval door die laatste paar weken van het afstuderen heen slepen. Het gaat helemaal goed komen!
Ik ben wel opgelucht en blij dat de huisarts ze niet zomaar klakkeloos heeft voorgeschreven. En dat mijn vriend op dit moment vrolijk achter de computer zit. (zonder ad!)
dinsdag 20 april 2010 om 19:45
Met ad is hij opeens wel écht ziek voor mijn gevoel. Dat is inderdaad een gevoel, niet de realiteit. Met of zonder pillen, depressie is depressie. Als je hoofdpijn hebt en je neemt een paracetamolletje, is je hoofdpijn dan pas échte hoofdpijn?
Maar fijn dat je vriend tevreden is met het consult van de huisarts. Overigens heeft een lichte dosering AD mij geholpen bij een lichte depressie, dus waar de huisarts vandaan haalt dat AD in dat geval niet goed (genoeg) zou helpen... Dat verschilt per persoon.
Alhoewel ik positief ben over mijn eigen AD gebruik, en over het AD gebruik van mijn partner, zou ik cognitieve therapie ook prefereren boven medicatie. Als ik zonder had gekund, had ik het gedaan. Maar ik heb eerst al het andere geprobeerd, en pas toen dat niet hielp ben ik AD gaan slikken. Met succes dus.
Kan me voorstellen dat je vriend het ook zonder doet, AD gaan slikken kan altijd nog. Succes, hopelijk kom jij ook vlot wat beter in je vel.
Maar fijn dat je vriend tevreden is met het consult van de huisarts. Overigens heeft een lichte dosering AD mij geholpen bij een lichte depressie, dus waar de huisarts vandaan haalt dat AD in dat geval niet goed (genoeg) zou helpen... Dat verschilt per persoon.
Alhoewel ik positief ben over mijn eigen AD gebruik, en over het AD gebruik van mijn partner, zou ik cognitieve therapie ook prefereren boven medicatie. Als ik zonder had gekund, had ik het gedaan. Maar ik heb eerst al het andere geprobeerd, en pas toen dat niet hielp ben ik AD gaan slikken. Met succes dus.
Kan me voorstellen dat je vriend het ook zonder doet, AD gaan slikken kan altijd nog. Succes, hopelijk kom jij ook vlot wat beter in je vel.
woensdag 21 april 2010 om 22:24
Fijn dat je vriend zo'n verstandige huisarts heeft Dotje83.
Veel huisartsen krijgen namelijk giften aan van ad (en andere medicijnen) fabrikanten wanneer ze veel voorschrijven, en verschillende laten zich daardoor heus wel - al dan niet bewust-
door leiden.
En therapie,... niet van dat langdurige en navelstaarderige, maar kort en concreet.
Veel huisartsen krijgen namelijk giften aan van ad (en andere medicijnen) fabrikanten wanneer ze veel voorschrijven, en verschillende laten zich daardoor heus wel - al dan niet bewust-
door leiden.
En therapie,... niet van dat langdurige en navelstaarderige, maar kort en concreet.
