Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 om 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
donderdag 2 augustus 2018 om 16:26
Wat mij best wel heeft beïnvloedt in het maken en onderhouden van sociaal contact, is mijn pestverleden op de basisschool.
Het geval wil nu dat er pas geleden een oud-klasgenoot van mij van toen, het huis naast mij gekocht heeft. Die jongen is absoluut geen pester en bovendien ontzettend vriendelijk, vroeger al, en nu nog. Maar nu word ik dus wel vaker geconfronteerd met herinneringen uit het verleden.
Het geval wil nu dat er pas geleden een oud-klasgenoot van mij van toen, het huis naast mij gekocht heeft. Die jongen is absoluut geen pester en bovendien ontzettend vriendelijk, vroeger al, en nu nog. Maar nu word ik dus wel vaker geconfronteerd met herinneringen uit het verleden.
donderdag 2 augustus 2018 om 16:55
Voel me momenteel erg beroerd en neerslachtig (ondanks het prachtige weer).
Ergens heb ik het gevoel dat ik niet trouw en ook betrouwbaar genoeg ben geweest en daar voel ik me bijzonder naar over.
Lange tijd leek dit besef er niet te zijn.
Het vreet erg aan me en dat doet me erg down doen voelen.
Ergens heb ik hier een erg vervelend gevoel bij en ik wil hiermee dan ook gaan afrekenen.
Ergens heb ik het gevoel dat ik niet trouw en ook betrouwbaar genoeg ben geweest en daar voel ik me bijzonder naar over.
Lange tijd leek dit besef er niet te zijn.
Het vreet erg aan me en dat doet me erg down doen voelen.
Ergens heb ik hier een erg vervelend gevoel bij en ik wil hiermee dan ook gaan afrekenen.
donderdag 2 augustus 2018 om 18:33
Lee2017 schreef: ↑02-08-2018 16:55Voel me momenteel erg beroerd en neerslachtig (ondanks het prachtige weer).
Ergens heb ik het gevoel dat ik niet trouw en ook betrouwbaar genoeg ben geweest en daar voel ik me bijzonder naar over.
Lange tijd leek dit besef er niet te zijn.
Het vreet erg aan me en dat doet me erg down doen voelen.
Ergens heb ik hier een erg vervelend gevoel bij en ik wil hiermee dan ook gaan afrekenen.
Lise ja zo wordt je wel geconfronteerd inderdaad. Ik herken het helaas (bizar hoe vaak ik dit al heb gezegd). Niet in de zin dat er een oude bekende bij mij in de buurt woont, maar ik kom soms een oud-klasgenootje tegen in de stad. Zij is 1 van de pesters geweest. Schrok me wezenloos toen ik haar de 1e keer zag. Ik twijfelde even of ze het was (ze stond een eind verderop) maar toen ik haar hoorde praten wist ik het gelijk. Ze herkende me ook maar zei niks. Ik wilde omdraaien maar ik dacht: dan heeft ze me weer klein. Dus ben haar gepasseerd en heb recht voor me uitgekeken. Maar wel heel confronterend want ik werd gelijk weer herinnerd aan die periode op school. Op dat soort momenten raak ik wel snel van slag.
donderdag 2 augustus 2018 om 21:04
@Lee: wat vervelend voor je. Maar inzichten, hoe pijnlijk ze ook zijn, zijn nodig om te veranderen en verder te komen. Knap van je dat je dit onder ogen durft te zien.
Over pestverleden: dit heb ik zelf niet. Ik heb wel veel psychische problemen gehad op de middelbare school waardoor ik in het examenjaar nauwelijks meer naar school kwam en de wildste verhalen de ronde gingen. Ik heb me toen ook van iedereen vervreemd.
Het is een dorpse gemeente, veel 'ons kent ons'. Vorig jaar hier weer terug komen wonen.
Veel oud klasgenoten wonen nu ergens anders, maar het is altijd raar als ik er toch eentje tegenkom. We geven beiden geen blijk van herkenning ofzo.
Het maakt het voor mij ook moeilijk om bv een cafe hier ergens binnen te stappen, omdat ik daar niet mee geconfronteerd wil worden.
Ander vraagje... hoe oud zijn jullie allemaal? Alles is heel herkenbaar voor iedereen, meest gebruikte woord van dit topic, haha. Vraag me af of we in dezelfde generatie/levensfase zitten.
Ik ben midden twintig, werk nu zes jaar en ben twee jaar getrouwd. Man en ik zijn beiden gaan werken ipv studeren ondanks proberen, en hebben 'voorgelopen' op de rest daardoor. Qua samenwonen, huis kopen, trouwen.
Oude contacten waren al moeilijk op te pakken door de vervreemding door de psychische problemen van mijzelf, man idem dito. Maar zij waren nog lekker aan het studeren en feesten terwijl wij een woning en een baan hadden.
Dat maakte het lastig. En nu is het helemaal moeilijk om nieuwe contacten op te doen.
Over pestverleden: dit heb ik zelf niet. Ik heb wel veel psychische problemen gehad op de middelbare school waardoor ik in het examenjaar nauwelijks meer naar school kwam en de wildste verhalen de ronde gingen. Ik heb me toen ook van iedereen vervreemd.
Het is een dorpse gemeente, veel 'ons kent ons'. Vorig jaar hier weer terug komen wonen.
Veel oud klasgenoten wonen nu ergens anders, maar het is altijd raar als ik er toch eentje tegenkom. We geven beiden geen blijk van herkenning ofzo.
Het maakt het voor mij ook moeilijk om bv een cafe hier ergens binnen te stappen, omdat ik daar niet mee geconfronteerd wil worden.
Ander vraagje... hoe oud zijn jullie allemaal? Alles is heel herkenbaar voor iedereen, meest gebruikte woord van dit topic, haha. Vraag me af of we in dezelfde generatie/levensfase zitten.
Ik ben midden twintig, werk nu zes jaar en ben twee jaar getrouwd. Man en ik zijn beiden gaan werken ipv studeren ondanks proberen, en hebben 'voorgelopen' op de rest daardoor. Qua samenwonen, huis kopen, trouwen.
Oude contacten waren al moeilijk op te pakken door de vervreemding door de psychische problemen van mijzelf, man idem dito. Maar zij waren nog lekker aan het studeren en feesten terwijl wij een woning en een baan hadden.
Dat maakte het lastig. En nu is het helemaal moeilijk om nieuwe contacten op te doen.
zondag 5 augustus 2018 om 07:28
Het blijft ergens toch wel een rare gewaarwording dat ik in het verleden met bepaalde personen ben omgegaan en dat ik op sommige van hun finaal afgeknapt ben.
Niet dat ik hierin alleen maar met het vingertje naar de ander wil wijzen.
Er is veel misgegaan in de communicatie en van een aantal personen ben ik.behoorlijk vervreemd geraakt en soms groeten we elkaar zelfs niet eens meer.
Dat geeft wel een erg raar gevoel.
Al met al is het behoorlijk scheef gegroeid, ook door oplopende irritaties, onbegrip en veranderde behoeftes etc.
Toch vraag ik mij vaak af waarom het zo heeft moeten gaan en wat ik had kunnen doen om dit te voorkomen.
Niet dat ik hierin alleen maar met het vingertje naar de ander wil wijzen.
Er is veel misgegaan in de communicatie en van een aantal personen ben ik.behoorlijk vervreemd geraakt en soms groeten we elkaar zelfs niet eens meer.
Dat geeft wel een erg raar gevoel.
Al met al is het behoorlijk scheef gegroeid, ook door oplopende irritaties, onbegrip en veranderde behoeftes etc.
Toch vraag ik mij vaak af waarom het zo heeft moeten gaan en wat ik had kunnen doen om dit te voorkomen.
zondag 5 augustus 2018 om 10:55
Wat ik ook altijd lastig vind, is hoe te bepalen wanneer iemand een vriend is in plaats van een kennis. In de tijd dat ik nog omging met de mensen van het forum (niet dit forum, maar een ander forum) vond ik dat ook lastig. Ik zag enkele van hen als vriendinnen, maar ik had vaak het gevoel dat ik voor hen slechts een kennis was. Toen ik op een gegeven moment met een zware longontsteking in het ziekenhuis belandde en hen daarvan op de hoogte stelde werd er opmerkelijk koeltjes gereageerd. Mijn gevoel was dan toch juist. Ik deed er niet zoveel toe.
maandag 6 augustus 2018 om 10:40
@Fifi: Dat is zeker moeilijk. Ik ben nogal een workaholic geweest de afgelopen tijd en ben mede daardoor, al zal ik niet zeggen dat anderen er géén rol in hebben gespeeld, mijn vriendschappen kwijtgeraakt.
Ik zit nu al een maand of twee ziek thuis. Hoewel ik geen vrienden meer heb, heb ik wel hele fijne contacten opgebouwd via het werk, al waren die altijd puur en alleen ophet werk.
Ze zeggen dat je je vrienden leert kennen, en dat is zeker zo. Er zijn een hoop collega's waar ik jaren close mee heb gewerkt die niks hebben laten weten.. Maar ook zeker berichten van mensen waar ik het absoluut niet van had verwacht. Heel prettig.
Ik zit nu al een maand of twee ziek thuis. Hoewel ik geen vrienden meer heb, heb ik wel hele fijne contacten opgebouwd via het werk, al waren die altijd puur en alleen ophet werk.
Ze zeggen dat je je vrienden leert kennen, en dat is zeker zo. Er zijn een hoop collega's waar ik jaren close mee heb gewerkt die niks hebben laten weten.. Maar ook zeker berichten van mensen waar ik het absoluut niet van had verwacht. Heel prettig.
maandag 6 augustus 2018 om 10:42
Dit herken ik ook. Sinds ik ziek ben merk ik pas welke mensen echt belangrijk zijn in mijn leven, en welke mensen vooral de schijn wilden ophouden dat ze in staat zijn een goede vriend te zijn.LoVaKo schreef: ↑06-08-2018 10:40@Fifi: Dat is zeker moeilijk. Ik ben nogal een workaholic geweest de afgelopen tijd en ben mede daardoor, al zal ik niet zeggen dat anderen er géén rol in hebben gespeeld, mijn vriendschappen kwijtgeraakt.
Ik zit nu al een maand of twee ziek thuis. Hoewel ik geen vrienden meer heb, heb ik wel hele fijne contacten opgebouwd via het werk, al waren die altijd puur en alleen ophet werk.
Ze zeggen dat je je vrienden leert kennen, en dat is zeker zo. Er zijn een hoop collega's waar ik jaren close mee heb gewerkt die niks hebben laten weten.. Maar ook zeker berichten van mensen waar ik het absoluut niet van had verwacht. Heel prettig.
Ik noem 'nieuwe mensen' tegenwoordig kennissen. Echte vrienden zijn schaars.
maandag 6 augustus 2018 om 11:05
Ik noem sinds het fiasco met de forummensen iedereen kennis. Ik dacht werkelijk dat wanneer je persoonlijke zaken deelde en ellenlange berichten over en weer stuurde, en ook samen eens op vakantie ging, dat je dat wel vriendschap kon noemen. Maar ik heb nooit kaas gegeten van serieuze vriendschappen, dus ik zal het mis hebben gehad. Neemt niet weg dat het me wel leuk lijkt om eens mee te maken hoe het is als je wel iemand een goede vriend(in) kunt noemen.
maandag 6 augustus 2018 om 12:32
De grens tussen vriend en kennis vind ik ook lastig te bepalen. Als ik met iemand meerdere raakpunten heb, het gevoel begrepen te worden en een paar keer afgesproken heb wat bevallen is, noem ik het vriendschap. Maar een hartsvriendin heb ik nooit gehad. Lijkt me ergens ook wel gevaarlijk. Stel dat het over gaat dan kan diegene alles wat je verteld hebt tegen je gaan gebruiken.
maandag 6 augustus 2018 om 13:04
Herkenbaar. Ook dat niet meer groetten. Terwijl ik met sommigen jaren heb opgetrokken. Waar ik en/of mijn ouders veel voor klaargestaan hebben. Net of je alleen op dat moment goed was voor ze. Ik ben nogal afwachtend met groeten. Meestal doe ik het alleen als ik zeker weet dat diegene me ziet. En dan ook vaak niet als eerste. Gauw denken dat hij/zij me niet wil zien.Lee2017 schreef: ↑05-08-2018 07:28Het blijft ergens toch wel een rare gewaarwording dat ik in het verleden met bepaalde personen ben omgegaan en dat ik op sommige van hun finaal afgeknapt ben.
Niet dat ik hierin alleen maar met het vingertje naar de ander wil wijzen.
Er is veel misgegaan in de communicatie en van een aantal personen ben ik.behoorlijk vervreemd geraakt en soms groeten we elkaar zelfs niet eens meer.
Dat geeft wel een erg raar gevoel.
Al met al is het behoorlijk scheef gegroeid, ook door oplopende irritaties, onbegrip en veranderde behoeftes etc.
Toch vraag ik mij vaak af waarom het zo heeft moeten gaan en wat ik had kunnen doen om dit te voorkomen.
maandag 6 augustus 2018 om 14:16
Precies dit. Ik merk dit bij mezelf de laatste tijd ook. Vroeger noemde ik iemand al gauw een vriend(in). Tegenwoordig ben ik er veel voorzichtiger in.hondenmens schreef: ↑06-08-2018 12:32De grens tussen vriend en kennis vind ik ook lastig te bepalen. Als ik met iemand meerdere raakpunten heb, het gevoel begrepen te worden en een paar keer afgesproken heb wat bevallen is, noem ik het vriendschap. Maar een hartsvriendin heb ik nooit gehad. Lijkt me ergens ook wel gevaarlijk. Stel dat het over gaat dan kan diegene alles wat je verteld hebt tegen je gaan gebruiken.
maandag 6 augustus 2018 om 15:31
Raar is dat inderdaad.hondenmens schreef: ↑06-08-2018 13:04Herkenbaar. Ook dat niet meer groetten. Terwijl ik met sommigen jaren heb opgetrokken. Waar ik en/of mijn ouders veel voor klaargestaan hebben. Net of je alleen op dat moment goed was voor ze. Ik ben nogal afwachtend met groeten. Meestal doe ik het alleen als ik zeker weet dat diegene me ziet. En dan ook vaak niet als eerste. Gauw denken dat hij/zij me niet wil zien.
Alsof je in een 'vorig leven' met diegene(n) bent omgegaan en nu totale vreemden bent voor elkaar.
dinsdag 7 augustus 2018 om 18:46
Ja dat heb ik met mijn vriendin op het moment.
We kennen elkaar nu bijna 10 jaar denk ik, en we hebben een jaar geen contact gehad vanwege ruzie. Toen ik haar na dat jaar een berichtje stuurde, reageerde ze daarop en kregen we weer contact. Maar toch is het sindsdien anders. Sinds ze een kind heeft is haar leven daarop aangepast. Logisch natuurlijk maar toch merk ik dat we steeds minder te praten hebben.
We kennen elkaar nu bijna 10 jaar denk ik, en we hebben een jaar geen contact gehad vanwege ruzie. Toen ik haar na dat jaar een berichtje stuurde, reageerde ze daarop en kregen we weer contact. Maar toch is het sindsdien anders. Sinds ze een kind heeft is haar leven daarop aangepast. Logisch natuurlijk maar toch merk ik dat we steeds minder te praten hebben.
Ik ben er nog!
woensdag 8 augustus 2018 om 17:34
Fijne vakantie gehad?
Op de verjaardag van mijn zus heb ik heel lang zitten met praten die PTSS heeft, net als ik. Echt een opluchting om in het echt met iemand te praten die hetzelfde ervaart, die begrijpt waar ik het over heb. Ik heb haar telefoonnummer gekregen, maar weet nu niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken.
Ik denk dat hier iets moois uit op kan komen, aangezien zij al ver in haar behandeling is. Anders zouden we elkaar misschien problemen aanpraten.
Maar weet niet zo goed hoe op dit moment.
Op de verjaardag van mijn zus heb ik heel lang zitten met praten die PTSS heeft, net als ik. Echt een opluchting om in het echt met iemand te praten die hetzelfde ervaart, die begrijpt waar ik het over heb. Ik heb haar telefoonnummer gekregen, maar weet nu niet zo goed hoe ik dit aan moet pakken.
Ik denk dat hier iets moois uit op kan komen, aangezien zij al ver in haar behandeling is. Anders zouden we elkaar misschien problemen aanpraten.
Maar weet niet zo goed hoe op dit moment.
woensdag 8 augustus 2018 om 20:03
Oh spannend Lovako. Fijn dat je haar telefoonnummer hebt, maar dan komt inderdaad de vraag hoe je het aanpakt. Misschien dat je iets kunt zeggen van; wat lief dat je je telefoonnummer hebt gegeven. Hoe gaat het met je?
Hier een drukke week voor de boeg. Vakantie is weer voorbij. Afgelopen weekend het vrijgezellenfeest van mijn zus gehad, erg veel lol gehad. Gisteren weer gewerkt, vandaag het sporten weer opgepakt. Sportinstructeur stelde voor om me aan te sluiten bij een fitness-groep. Dat is 1 keer per week, een groepje van maximaal 8 mensen die dan samen gaan fitnessen. Het lijkt me wel leuk om te doen, maar wil eerst even een tijdje zelf gaan sporten om weer in het ritme te komen. Wie weet doe ik dan leuke contacten op, als ik me daarbij aansluit.
Hier een drukke week voor de boeg. Vakantie is weer voorbij. Afgelopen weekend het vrijgezellenfeest van mijn zus gehad, erg veel lol gehad. Gisteren weer gewerkt, vandaag het sporten weer opgepakt. Sportinstructeur stelde voor om me aan te sluiten bij een fitness-groep. Dat is 1 keer per week, een groepje van maximaal 8 mensen die dan samen gaan fitnessen. Het lijkt me wel leuk om te doen, maar wil eerst even een tijdje zelf gaan sporten om weer in het ritme te komen. Wie weet doe ik dan leuke contacten op, als ik me daarbij aansluit.
donderdag 9 augustus 2018 om 17:13
Lovako - ja, heerlijk! Goed bij kunnen komen van de hitte de afgelopen weken in een (veel) kouder oord. Ik zou een luchtig berichtje sturen, iets in de trant van "leuk dat je me je telefoonnummer hebt gegeven. Hoe is het?" en dan kijken hoe het verder loopt,
Klinkt als een goede kans om mensen te ontmoeten, Kwebbeltje. Al snap ik wel dat je eerst zelf wilt gaan sporten, dat zou ik ook willen denk ik. Ik vind het moeilijk om me meteen te binden aan een verplichting als ik niet helemaal zeker weet of ik het wel leuk vindt.
Klinkt als een goede kans om mensen te ontmoeten, Kwebbeltje. Al snap ik wel dat je eerst zelf wilt gaan sporten, dat zou ik ook willen denk ik. Ik vind het moeilijk om me meteen te binden aan een verplichting als ik niet helemaal zeker weet of ik het wel leuk vindt.
donderdag 9 augustus 2018 om 17:16
Gisteren even een zuur momentje gehad.
Vriendin van me was jarig. Ze viert dat nooit, maar nu had een andere vriendin van haar een verrassingsfeestje voor haar georganiseerd. Ik was ook uitgenodigd, maar dankzij mijn gezondheid was ik niet in staat te komen.
Vanochtend krijg ik een appje van vriendin dat ze gisteren zo lief verrast is door haar vriendinnen.
Ze wist niet dat ik ook uitgenodigd was, blijkbaar. Ik weet dat ze het niet naar bedoelde, maar het kwam op mij een beetje over alsof ik blijkbaar niet meer als vriendin beschouwt wordt.
Gelukkig had ze vrij snel daarna wel door hoe het zat en gaf ze dat ook wel aan, maar het stak bij mij wel even.
Vriendin van me was jarig. Ze viert dat nooit, maar nu had een andere vriendin van haar een verrassingsfeestje voor haar georganiseerd. Ik was ook uitgenodigd, maar dankzij mijn gezondheid was ik niet in staat te komen.
Vanochtend krijg ik een appje van vriendin dat ze gisteren zo lief verrast is door haar vriendinnen.
Ze wist niet dat ik ook uitgenodigd was, blijkbaar. Ik weet dat ze het niet naar bedoelde, maar het kwam op mij een beetje over alsof ik blijkbaar niet meer als vriendin beschouwt wordt.
Gelukkig had ze vrij snel daarna wel door hoe het zat en gaf ze dat ook wel aan, maar het stak bij mij wel even.
donderdag 9 augustus 2018 om 23:51
Thanks lieverd.
Vriendin stuurde me later nog een berichtje dat ik gemist werd.
Verder speelt mee dat ik de organiserende vriendin totaal niet mag, omdat ze heel denigrerend is naar vriendin toe, bijna op het manipulerende af. Helaas heeft vriendin dat niet echt door.
Het is dus vooral hoe het op mij overkwam, dat is naderhand wel recht gezet. Maar het steekt wel.
