Psyche
alle pijlers
Vriendschappen maken/onderhouden als volwassene
dinsdag 24 juli 2018 om 17:54
Naar aanleiding van een paar berichten elders op het forum, hierbij een nieuw topic.
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
Ik ben 27 en ik merk dat ik moeite heb om vriendschappen te maken en te onderhouden. Ik heb niet veel vriendinnen, en heb geen relatie.
Daarnaast wonen mijn vriendinnen hier niet in de buurt en omdat ze in een andere levensfase zitten (getrouwd, kinderen of zwanger) merk ik dat onze gesprekken niet meer zo zijn als vroeger.
1 vriendin ken ik al bijna 10 jaar. Ik kende ze via een ander forum en ze had toen net haar huidige partner ontmoet. Ik wist dat ze een kinderwens had en die is inmiddels ook uitgekomen. Maar ik merk de laatste jaren steeds meer, dat het contact steeds meer van mijn kant komt. Ik stel voor om af te spreken, waarop ze enthousiast reageert, maar dat er altijd wel iets tussenkomt. Ze vraagt ook amper meer hoe het met mij gaat, terwijl ik wel interesse in haar toon. En daarnaast zijn er wat dingen gebeurd waardoor ik onze vriendschap wel in twijfel begin te trekken. Ik heb mezelf voorgenomen om vanuit mezelf geen contact meer op te nemen voorlopig.
En tegelijkertijd irriteert het me dat het me niet lukt om vriendschappen te onderhouden. Ik zou zo graag een vriendin willen om een dagje weg te gaan, of om gewoon een middag bij elkaar over de vloer te komen.
Ik merk dat er op het forum ook wat mensen zijn die hiermee zitten, dus misschien dat we hier met elkaar over kunnen praten.
Misschien is het voor sommige een warrig verhaal, bij deze sorry, ik heb het zo kort mogelijk gehouden
dinsdag 31 juli 2018 om 15:57
Sorry, had hier nog niet op gereageerd haha.Nectarinepit schreef: ↑31-07-2018 12:08Wat jammer. Wel fijn dat je je eigen kamer had, dat maakt het al wat makkelijker denk ik. Nog iets speciaals gedaan?
Een weekje. Daarna een weekje thuis en dan weer een paar dagen weg, naar Nederland.
Oh leuk, vrijgezellenfeest! Veel plezier alvast. Wat gaan jullie doen?
We gaan kamperen en de dag erna een soort escape-room doen, daarna picknicken en als het weer meezit, iets op het water
dinsdag 31 juli 2018 om 16:34
Wat een mooi geschreven stuk.lise1985 schreef: ↑31-07-2018 11:33Ik ga het woord 'herkenbaarheid' vermijden in dit topic
Maar wat je schrijft Lee, is iets wat ik nooit durfde. Totdat een vriendin van mij er zelf over begon. We hebben toen een goed gesprek gehad over vriendschap en gedragingen en verwachtingen etc. Dat heeft me enorm geholpen.
Ze gaf me vooral aan dat je, in een echte vriendschap, ook op die vriendschap kunt vertrouwen. Dat je van het positieve uit moet gaan, dat het wel goed zit.
Net als bij een relatie eigenlijk.
Deze dierbare vriendin gaat nu een jaar naar het buitenland en, hoewel ik haar enorm ga missen, weet ik nu dat de vriendschap niet verwaterd.
Zelf ben ik ook altijd erg bang geweest voor dergelijke confrontaties.
Doordat ik ging vermijden, werd het alleen maar erger.
Ik kon de druk niet langer meer aan.
Irritaties konden zodanig toenemen, dat het escaleerde in conflicten etc.
Daar heb ik nu nog steeds erg veel last van (veel piekeren).
dinsdag 31 juli 2018 om 21:46
Ja het is een bepaald thema, iets in een kasteel dacht ik. Ben benieuwd, ik heb het ook nog nooit gedaanNectarinepit schreef: ↑31-07-2018 16:28Gezellig! Wat voor soort escape room gaan jullie doen? Een bepaald thema?
Wij gaan over een paar weken een escape room doen als personeelsuitje. Heb ik nog niet eerder gedaan, dus ik ben heel benieuwd.
Volgens mij moesten we een aantal vragen beantwoorden, en daarmee krijgen we een code, en zo kom je steeds verder in het spel ofzo. Klinkt erg leuk
Het is ook een heel leuk clubje. We zijn met een man of 6, waarvan ik iedereen ken. Ondanks dat ik 'het zusje van' ben, word ik wel altijd geaccepteerd door iedereen en behandelen ze me gewoon als ieder ander. Erg fijn.
dinsdag 31 juli 2018 om 22:06
Nectarinepit schreef: ↑26-07-2018 11:32Leuk idee! Daar zou ik voor openstaan, maar helaas woon ik niet in Nederland.
Rouge - oh, ik weet heus wel dat sommige mensen het expres doen. En toch steekt het dan een beetje.
Kwebbeltje - wat naar dat mensen je laten vallen zodra ze weten dat je autistisch bent. Het lijkt wel alsof ze er bang voor zijn en zich niet beseffen wat voor impact hun gedrag op jou heeft.
Lise - wat vervelend! Ik voeg me bij Kwebbeltje, in hoeverre zijn deze mensen op de hoogte van je ziekte? Neemt niet weg dat het vervelend en naar is als er niemand reageert. Even een berichtje sturen neemt geen uren in beslag.
ik weet het, voelt voor mij ook zo, iedereen geniet lekker van de zon en ik zit binnen omdat niemand tijd heeft 
ik heb 2 instagram account (een zakelijk een prive) en zit de laatste tijd veel meer op mijn zakelijke account vooral omdat ik soms een beetje cranky wordt van al die foto's die mensen plaatsen/comments
Relax we're all crazy, it's not a competition
dinsdag 31 juli 2018 om 23:41
Dat klinkt super Kwebbel!Kwebbeltje91 schreef: ↑31-07-2018 21:46Ja het is een bepaald thema, iets in een kasteel dacht ik. Ben benieuwd, ik heb het ook nog nooit gedaan
Volgens mij moesten we een aantal vragen beantwoorden, en daarmee krijgen we een code, en zo kom je steeds verder in het spel ofzo. Klinkt erg leuk
Het is ook een heel leuk clubje. We zijn met een man of 6, waarvan ik iedereen ken. Ondanks dat ik 'het zusje van' ben, word ik wel altijd geaccepteerd door iedereen en behandelen ze me gewoon als ieder ander. Erg fijn.
Veel plezier alvast!
dinsdag 31 juli 2018 om 23:51
Wil je alvast heel veel plezier wensen!Kwebbeltje91 schreef: ↑31-07-2018 21:46Ja het is een bepaald thema, iets in een kasteel dacht ik. Ben benieuwd, ik heb het ook nog nooit gedaan
Volgens mij moesten we een aantal vragen beantwoorden, en daarmee krijgen we een code, en zo kom je steeds verder in het spel ofzo. Klinkt erg leuk
Het is ook een heel leuk clubje. We zijn met een man of 6, waarvan ik iedereen ken. Ondanks dat ik 'het zusje van' ben, word ik wel altijd geaccepteerd door iedereen en behandelen ze me gewoon als ieder ander. Erg fijn.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:06
Ben benieuwd naar het volgende.
Hoe ervaren jullie verbroken vriendschappen?
En/of vriendschappen die niet goed meer lopen (dat het uit elkaar dreigt te groeien, het vertrouwen lijkt te missen etc)?
Zelf heb ik best wel last hiervan en ik pieker hier veel over.
Stel me continu de vraag wat ik beter of anders had kunnen doen.
Besef me ergens ook wel weer dat sommige situaties zijn zoals ze zijn en dat het moeilijk te voorkomen was.
Toch heb ik ergens wel steeds een soort van innerlijke strijd hierover.
Hier voer ik ook regelmatig gesprekken over met andere personen en ook mijn maatschappelijk werker.
Hoe ervaren jullie verbroken vriendschappen?
En/of vriendschappen die niet goed meer lopen (dat het uit elkaar dreigt te groeien, het vertrouwen lijkt te missen etc)?
Zelf heb ik best wel last hiervan en ik pieker hier veel over.
Stel me continu de vraag wat ik beter of anders had kunnen doen.
Besef me ergens ook wel weer dat sommige situaties zijn zoals ze zijn en dat het moeilijk te voorkomen was.
Toch heb ik ergens wel steeds een soort van innerlijke strijd hierover.
Hier voer ik ook regelmatig gesprekken over met andere personen en ook mijn maatschappelijk werker.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:13
Ik heb hetzelfde Lee. Ik vraag me continu af of het aan mij ligt, waardoor ik meestal nog wat onzekerder word.
De situatie met mijn vriendin heb ik met meerdere mensen besproken. Die geven mij eigenlijk wel gelijk en ze bevestigen ook mijn gevoel.
Ik denk wel dat ik het de laatste jaren steeds meer overleg met mensen. Op school deed ik dat niet, als ik er klaar mee was, was het ook echt klaar. Wat dan soms wel voor ongemakkelijke situaties zorgde.
Het blijft altijd lastig he, als je je niet lekker voelt in een vriendschap.
De situatie met mijn vriendin heb ik met meerdere mensen besproken. Die geven mij eigenlijk wel gelijk en ze bevestigen ook mijn gevoel.
Ik denk wel dat ik het de laatste jaren steeds meer overleg met mensen. Op school deed ik dat niet, als ik er klaar mee was, was het ook echt klaar. Wat dan soms wel voor ongemakkelijke situaties zorgde.
Het blijft altijd lastig he, als je je niet lekker voelt in een vriendschap.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:21
Zeer herkenbaar ook, Kwebbeltje.
Vooral ook die laatste zin.
Daar heb ik ook erg veel last van.
In het verleden heb ik met bepaalde verbroken vriendschappen het gevoel gehad dat we emotioneel elkaar te veel in de weg zaten en ook erg verstrengeld met elkaar waren.
Dat kan soms erg beklemmend zijn en voor veel negatieve energie zorgen.
Het meest vervelende is ook nog dat ik vaak vond dat het contact niet meer goed liep en dat de ander zich daar nauwelijks tot niet bewust van was.
Dat maakte me nog gefrustreerder en machtelozer.
Vaak vermoed ik dat ik niet open genoeg ben geweest en daardoor heb ik weer het gevoel gekregen dat ik niet eerlijk gehandeld heb.
Daar baal ik van en heb daardoor veel last van schuldgevoelens en piekeren.
Dat wil ik echt voortaan zien te voorkomen.
Ook door spanningen en irritaties niet te laten oplopen en hierover open te zijn (gevoelens uiten etc).
Maar het blijft behoorlijk complex.
Vooral ook die laatste zin.
Daar heb ik ook erg veel last van.
In het verleden heb ik met bepaalde verbroken vriendschappen het gevoel gehad dat we emotioneel elkaar te veel in de weg zaten en ook erg verstrengeld met elkaar waren.
Dat kan soms erg beklemmend zijn en voor veel negatieve energie zorgen.
Het meest vervelende is ook nog dat ik vaak vond dat het contact niet meer goed liep en dat de ander zich daar nauwelijks tot niet bewust van was.
Dat maakte me nog gefrustreerder en machtelozer.
Vaak vermoed ik dat ik niet open genoeg ben geweest en daardoor heb ik weer het gevoel gekregen dat ik niet eerlijk gehandeld heb.
Daar baal ik van en heb daardoor veel last van schuldgevoelens en piekeren.
Dat wil ik echt voortaan zien te voorkomen.
Ook door spanningen en irritaties niet te laten oplopen en hierover open te zijn (gevoelens uiten etc).
Maar het blijft behoorlijk complex.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:32
Ik ben een piekeraar en achterom kijker wat dat betreft. Heel lang heb ik vriendschappen van de basisschool gemist. De tijd dat het bijna vanzelf ging, dat er altijd wel iemand te vinden was om mee te vragen. Misschien meer dat dan sommige personen zelf. Want hoewel ik leuke tijden met ze heb gehad, waren ze lang niet altijd trouw in afspraken. Op de klassenreünie 3 jaar terug stonden ze versteld dat ik nog zoveel wist van toen. Zij hadden dat veel minder. Bij een paar zei ik in een Facebookgesprek dat ik het zo'n mooie tijd vond. Zij ook, maar hebben er nu niks meer mee. Ik in real life ook niet. In mijn hoofd echter wel. Ze zouden niet willen ruilen met hun leven nu. Ik soms eigenlijk wel, in sociaal opzicht dan, niet het schoolleven zelf. Maar toen de reünie over was besefte ik dat het niet voor niks verwaterd was. Ook al was het leuk hen weer te zien. We zijn te verschillend geworden. Ik vind het jammer dat mensen zo veranderen. Maar dat kun je niet voorkomen.Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 14:06Ben benieuwd naar het volgende.
Hoe ervaren jullie verbroken vriendschappen?
En/of vriendschappen die niet goed meer lopen (dat het uit elkaar dreigt te groeien, het vertrouwen lijkt te missen etc)?
Zelf heb ik best wel last hiervan en ik pieker hier veel over.
Stel me continu de vraag wat ik beter of anders had kunnen doen.
Besef me ergens ook wel weer dat sommige situaties zijn zoals ze zijn en dat het moeilijk te voorkomen was.
Toch heb ik ergens wel steeds een soort van innerlijke strijd hierover.
Hier voer ik ook regelmatig gesprekken over met andere personen en ook mijn maatschappelijk werker.
Een verbroken collega vriendschap zie ik nog bijna elke dag op het werk. Maar die vriendschap heb ik nooit gemist. Ondanks dat we leuke dingen deden. Ze ligt zo vaak in de clinch met mensen. Dan denk ik: blij dat het voorbij is.
woensdag 1 augustus 2018 om 14:48
Lijkt me ook best wel een lastige situatie, met die collega, hondenmens.
Het is echter beter om zulke vriendschappen te verbreken; helemaal als het iemand is die voortdurend conflicten veroorzaakt.
Zelf heb ik zulke vriendschappen in het verleden ook gehad; waarbij ik continu spanning en irritatie en een gebrekkige communicatie ervoer.
Bij zulke contacten kun je snel aanvaringen krijgen.
Niet dat ik zelf de makkelijkste ben (ben ook wel overgevoelig en snel teruggetrokken).
Het zijn echter vaak bepaalde type persoonlijkheden; 'veel willen uitdelen, maar niets willen incasseren' (als je wat over hun zegt, staan ze direct op hun achterste benen).
Ze kijken vaak niet naar zichzelf en pikken bepaalde signalen niet op (zoals met grenzen die je aan probeert te geven).
Het lijkt ook vaak een bepaald patroon wat zich voortdurend in stand houd.
Buitengewoon moeilijk om dit te doorbreken.
Het is echter beter om zulke vriendschappen te verbreken; helemaal als het iemand is die voortdurend conflicten veroorzaakt.
Zelf heb ik zulke vriendschappen in het verleden ook gehad; waarbij ik continu spanning en irritatie en een gebrekkige communicatie ervoer.
Bij zulke contacten kun je snel aanvaringen krijgen.
Niet dat ik zelf de makkelijkste ben (ben ook wel overgevoelig en snel teruggetrokken).
Het zijn echter vaak bepaalde type persoonlijkheden; 'veel willen uitdelen, maar niets willen incasseren' (als je wat over hun zegt, staan ze direct op hun achterste benen).
Ze kijken vaak niet naar zichzelf en pikken bepaalde signalen niet op (zoals met grenzen die je aan probeert te geven).
Het lijkt ook vaak een bepaald patroon wat zich voortdurend in stand houd.
Buitengewoon moeilijk om dit te doorbreken.
woensdag 1 augustus 2018 om 16:02
Dit. Al uit zich dat teruggetrokken zijn in afwachtend. Een andere single-vriendin gaf aan dat ik te weinig initiatief neem. En het haar niet duidelijk is wat ik qua prikkels wel en niet kan verdragen. Ik krijg dat haar ook niet duidelijk, ondanks vaak uitleggen. Dan denk ik: Kan ze of WIL ze het niet snappen en draaft ze haar zin door? Toen ik het eens korter samenvatte dacht ze dat ik helemaal niet meer wilde afspreken. Dan komt het weer te hard over blijkbaar. Vermoeiend. Over die collega. Niemand begrijpt haar, iedereen is zo gemeen tegen haar. Maar als je wat tegen haar zegt blijft ze daarop terugkomen hoe gekwetst ze wel is. Ze blijft er over door gaan en stopt niet vanzelf. Dat zal haar overgevoeligheid zijn. Niet kunnen loslaten. Dat begrijp ik wel, maar het kan voor een ander heel benauwend zijn.Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 14:48Lijkt me ook best wel een lastige situatie, met die collega, hondenmens.
Het is echter beter om zulke vriendschappen te verbreken; helemaal als het iemand is die voortdurend conflicten veroorzaakt.
Zelf heb ik zulke vriendschappen in het verleden ook gehad; waarbij ik continu spanning en irritatie en een gebrekkige communicatie ervoer.
Bij zulke contacten kun je snel aanvaringen krijgen.
Niet dat ik zelf de makkelijkste ben (ben ook wel overgevoelig en snel teruggetrokken).
Het zijn echter vaak bepaalde type persoonlijkheden; 'veel willen uitdelen, maar niets willen incasseren' (als je wat over hun zegt, staan ze direct op hun achterste benen).
Ze kijken vaak niet naar zichzelf en pikken bepaalde signalen niet op (zoals met grenzen die je aan probeert te geven).
Het lijkt ook vaak een bepaald patroon wat zich voortdurend in stand houd.
Buitengewoon moeilijk om dit te doorbreken.
woensdag 1 augustus 2018 om 19:39
verschilt, sommige denk ik niet eens meer aan, en andere kunnen me heel lang dwars zitten. zoals een van mijn beste vriendinnen die opeen uit het niets het contact verbrak heb er heel veel moeite meegehad.Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 14:06Ben benieuwd naar het volgende.
Hoe ervaren jullie verbroken vriendschappen?
En/of vriendschappen die niet goed meer lopen (dat het uit elkaar dreigt te groeien, het vertrouwen lijkt te missen etc)?
Zelf heb ik best wel last hiervan en ik pieker hier veel over.
Stel me continu de vraag wat ik beter of anders had kunnen doen.
Besef me ergens ook wel weer dat sommige situaties zijn zoals ze zijn en dat het moeilijk te voorkomen was.
Toch heb ik ergens wel steeds een soort van innerlijke strijd hierover.
Hier voer ik ook regelmatig gesprekken over met andere personen en ook mijn maatschappelijk werker.
qua niet meer goed lopen, hangt het van de persoon af, hebben we een goeie klik dan doe ik mijn best om het te herstellen of te houden anders laat ik het gaan.
zit nu in een situatie waarbij het fout dreigt te lopen teminste ik voelde de laatste keer veel spanning heeft meerdere oorzaken maar hoop dat het nog te herstellen anders gaat het heel lastig worden.
Relax we're all crazy, it's not a competition
woensdag 1 augustus 2018 om 21:36
Zeer herkenbaar ook, Rouge
Zelf heb ik trouwens steeds meer het gevoel dat ik in het verleden soms te snel met bepaalde vriendschappen ben afgehaakt.
Dit kan echter ook weer mijn eigen onzekerheid zijn en is het wellicht toch beter zo.
Blijft lastig in te schatten toch wel; vooral met situaties uit het verleden.
Zelf heb ik trouwens steeds meer het gevoel dat ik in het verleden soms te snel met bepaalde vriendschappen ben afgehaakt.
Dit kan echter ook weer mijn eigen onzekerheid zijn en is het wellicht toch beter zo.
Blijft lastig in te schatten toch wel; vooral met situaties uit het verleden.
woensdag 1 augustus 2018 om 22:12
Ja echt precies dit. Ik heb dat gevoel ook.Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 21:36Zeer herkenbaar ook, Rouge
Zelf heb ik trouwens steeds meer het gevoel dat ik in het verleden soms te snel met bepaalde vriendschappen ben afgehaakt.
Dit kan echter ook weer mijn eigen onzekerheid zijn en is het wellicht toch beter zo.
Blijft lastig in te schatten toch wel; vooral met situaties uit het verleden.
Maar aan de andere kant denk ik: Misschien was ik nog te jong en wilde ik graag die zekerheid hebben dat het ging lukken, terwijl dat op dat moment niet zo was. Maar ik was inderdaad ook zo onzeker en wilde niet wachten totdat het beter ging.
Nu ik terugkijk op verschillende vriendschappen, zou ik het heel anders hebben aangepakt.
woensdag 1 augustus 2018 om 22:12
donderdag 2 augustus 2018 om 08:02
Zeer herkenbaar LoVaKo en Kwebbeltje.
Ergens probeer ik wel trouw te blijven; als ik echter een onbestemd gevoel begin te krijgen en steeds meer negatieve energie ervaar, heb ik ook de neiging om op den duur de stekker eruit te trekken.
Niet leuk natuurlijk.
Soms moet je echter voor jezelf kiezen.
Helemaal als bepaalde contacten je uit balans brengen.
Ergens probeer ik wel trouw te blijven; als ik echter een onbestemd gevoel begin te krijgen en steeds meer negatieve energie ervaar, heb ik ook de neiging om op den duur de stekker eruit te trekken.
Niet leuk natuurlijk.
Soms moet je echter voor jezelf kiezen.
Helemaal als bepaalde contacten je uit balans brengen.
donderdag 2 augustus 2018 om 08:30
Misschien hebben we inderdaad hoge verwachtingen. Degenen die ik ken met een vriendengroep, daar is altijd wel drama.
En ik heb geen zin in drama...
Zou wel gewoon wat losse contacten willen hebben, of gewoon een bevriend stelletje waar je af en toe mee gaat borrelen, of een spelletjesavond mee doet.
En ik heb geen zin in drama...
Zou wel gewoon wat losse contacten willen hebben, of gewoon een bevriend stelletje waar je af en toe mee gaat borrelen, of een spelletjesavond mee doet.
donderdag 2 augustus 2018 om 09:53
Ja precies dit.LoVaKo schreef: ↑02-08-2018 08:30Misschien hebben we inderdaad hoge verwachtingen. Degenen die ik ken met een vriendengroep, daar is altijd wel drama.
En ik heb geen zin in drama...
Zou wel gewoon wat losse contacten willen hebben, of gewoon een bevriend stelletje waar je af en toe mee gaat borrelen, of een spelletjesavond mee doet.
donderdag 2 augustus 2018 om 12:03
dat heb ik juist niet, ik ben wat dat betreft heel trouw.Lee2017 schreef: ↑01-08-2018 21:36Zeer herkenbaar ook, Rouge
Zelf heb ik trouwens steeds meer het gevoel dat ik in het verleden soms te snel met bepaalde vriendschappen ben afgehaakt.
Dit kan echter ook weer mijn eigen onzekerheid zijn en is het wellicht toch beter zo.
Blijft lastig in te schatten toch wel; vooral met situaties uit het verleden.
ik zeg altijd :
het klinkt hard, maar het voelt voor mij echt zo, ik ga ver voor mijn vriendschappen vooral als de band goed en sterk en het moment dat je me buitensluit of iets doet wat niet door de beugel kan dan is het klaar voor mij
Relax we're all crazy, it's not a competition
donderdag 2 augustus 2018 om 14:55
Wat ik ook moeilijk vind is om oprecht interesse te tonen in dingen waar ik niks mee heb. Mijn single-vriendin heeft gevraagd of ik eens mee wil gaan kijken als ze gaat zingen in de kerk. Ze zingt in een koor. Het is pas in September en ze weet nog niet precies welke datum. Maar ik heb helemaal niks met alles wat met kerk en geloof te maken heeft. Vind dat enorm saaie kost. In overleg met mijn moeder heb ik "ja" gezegd. Maar meer om gewenst gedrag te vertonen. Niet omdat ik er zin in heb.
donderdag 2 augustus 2018 om 16:23
In dit geval zou ik ook wel gaan ja, ondanks dat het mij ook niks lijkt. Gewoon, één keertje om interesse te tonen.hondenmens schreef: ↑02-08-2018 14:55Wat ik ook moeilijk vind is om oprecht interesse te tonen in dingen waar ik niks mee heb. Mijn single-vriendin heeft gevraagd of ik eens mee wil gaan kijken als ze gaat zingen in de kerk. Ze zingt in een koor. Het is pas in September en ze weet nog niet precies welke datum. Maar ik heb helemaal niks met alles wat met kerk en geloof te maken heeft. Vind dat enorm saaie kost. In overleg met mijn moeder heb ik "ja" gezegd. Maar meer om gewenst gedrag te vertonen. Niet omdat ik er zin in heb.
Maar als een vriendin vraagt of ik mee ga naar het strand, bedank ik vriendelijk. Ik hou daar gewoon niet van en daar ben ik dan ook eerlijk in.
