Psyche
alle pijlers
vroeger misbruikt, invloed op relatie
vrijdag 15 november 2013 om 17:57
Ik loop er sinds het begin van mijn relatie tegenaan dat ik seks op een andere manier beleef dan mijn vriend.
Seks is iets wat voor mij voelt als een verplichting, iets wat ik mijn vriend gun. Ik geniet er zelf soms ook best van. Kom altijd klaar, vind het heerlijk om met mijn vriend te knuffelen.
Maar ik doe het niet omdat ik er zin in heb. Daarvoor is seks een te beladen onderwerp voor mij.
En daar baal ik ontzettend van
Want ik heb wel gesprekken met mijn vriend over hoe hij seks ervaart: iets wat je uit liefde doet. Omdat je van elkaar houdt, omdat je van elkaar wilt genieten, etc.
Zo voelt het dus voor hem. Maar seks voelt voor mij als één groot stress moment.
Ten eerste omdat ik vaak herinneringen krijg aan vroeger (beelden). Ten tweede omdat ik het aan de ene kant een heerlijk gevoel vind dat mijn vriend opgewonden van mij wordt, maar er aan de andere kant van walg.
Ten derde omdat ik zeer onzeker ben tijdens het seksen. Ik laat mij vriend leiden en hoop dat hij alles lekker vindt. Als ik bovenop hem zit, vindt hij het fijnst, maar daar voel ik me het onzekerst bij.
Het ergste moment vind ik als de seks voorbij is. Dan denk ik namelijk: gelukkig is het weer achter de rug
Maar na 1 dag begint de spanning zich alweer op te bouwen bij mij: je moet bijna weer..
Ik praat veel met mijn vriend, maar sommige dingen vind ik heel lastig uit te spreken. Want ik gun hem wel gewoon een normaal seksleven, dus probeer ik over mijn gevoelens heen te stappen.
Want als ik naar mijn gevoel luister, zouden we zo weinig seks hebben. Terwijl ik seks wel belangrijk vind in een relatie, ook omdat ik merk dat vriend er behoefte aan heeft en nouja, dat begrijp ik ook wel.
Het is zelfs zo erg dat ik er vaak tegenop zie om naar hem toe te gaan. Omdat ik denk: ik moet vanavond weer seks hebben. Ook al komt het er soms niet eens van. Ik kan dan helemaal niet van de avond genieten. Als het wel op seks uitdraait, ben ik blij als het afgelopen is. Elke keer weer die drempel over, pff.
Het liefst zou ik alleen maar lekker knuffelen en zoenen met mijn vriend. Maar ik begrijp ook wel dat seks bij een relatie hoort.
Één van de lastigste dingen om te doen vind ik pijpen. Ik vind dat ergens heel fijn om te doen, omdat mijn vriend er zo van geniet (hij houdt daar ontzettend van). Maar voor mij voelt het ook als iets wat moet, omdat hij het zo lekker vindt. Tijdens het voorspel denk ik altijd: shit, straks moet zijn penis weer in mijn mond
Ik wilde in ieder geval mijn verhaal even kwijt, want hier praat ik niet makkelijk met anderen over. Daarnaast ben ik benieuwd of er mensen zijn die helaas ook misbruikt zijn en hoe zij er mee omgaan in hun huidige seksleven.
Seks is iets wat voor mij voelt als een verplichting, iets wat ik mijn vriend gun. Ik geniet er zelf soms ook best van. Kom altijd klaar, vind het heerlijk om met mijn vriend te knuffelen.
Maar ik doe het niet omdat ik er zin in heb. Daarvoor is seks een te beladen onderwerp voor mij.
En daar baal ik ontzettend van
Want ik heb wel gesprekken met mijn vriend over hoe hij seks ervaart: iets wat je uit liefde doet. Omdat je van elkaar houdt, omdat je van elkaar wilt genieten, etc.
Zo voelt het dus voor hem. Maar seks voelt voor mij als één groot stress moment.
Ten eerste omdat ik vaak herinneringen krijg aan vroeger (beelden). Ten tweede omdat ik het aan de ene kant een heerlijk gevoel vind dat mijn vriend opgewonden van mij wordt, maar er aan de andere kant van walg.
Ten derde omdat ik zeer onzeker ben tijdens het seksen. Ik laat mij vriend leiden en hoop dat hij alles lekker vindt. Als ik bovenop hem zit, vindt hij het fijnst, maar daar voel ik me het onzekerst bij.
Het ergste moment vind ik als de seks voorbij is. Dan denk ik namelijk: gelukkig is het weer achter de rug
Maar na 1 dag begint de spanning zich alweer op te bouwen bij mij: je moet bijna weer..
Ik praat veel met mijn vriend, maar sommige dingen vind ik heel lastig uit te spreken. Want ik gun hem wel gewoon een normaal seksleven, dus probeer ik over mijn gevoelens heen te stappen.
Want als ik naar mijn gevoel luister, zouden we zo weinig seks hebben. Terwijl ik seks wel belangrijk vind in een relatie, ook omdat ik merk dat vriend er behoefte aan heeft en nouja, dat begrijp ik ook wel.
Het is zelfs zo erg dat ik er vaak tegenop zie om naar hem toe te gaan. Omdat ik denk: ik moet vanavond weer seks hebben. Ook al komt het er soms niet eens van. Ik kan dan helemaal niet van de avond genieten. Als het wel op seks uitdraait, ben ik blij als het afgelopen is. Elke keer weer die drempel over, pff.
Het liefst zou ik alleen maar lekker knuffelen en zoenen met mijn vriend. Maar ik begrijp ook wel dat seks bij een relatie hoort.
Één van de lastigste dingen om te doen vind ik pijpen. Ik vind dat ergens heel fijn om te doen, omdat mijn vriend er zo van geniet (hij houdt daar ontzettend van). Maar voor mij voelt het ook als iets wat moet, omdat hij het zo lekker vindt. Tijdens het voorspel denk ik altijd: shit, straks moet zijn penis weer in mijn mond
Ik wilde in ieder geval mijn verhaal even kwijt, want hier praat ik niet makkelijk met anderen over. Daarnaast ben ik benieuwd of er mensen zijn die helaas ook misbruikt zijn en hoe zij er mee omgaan in hun huidige seksleven.
vrijdag 15 november 2013 om 18:11
Hoi ik heb geen ervaring hier mee (ken wel mensen met deze ervaring) maar seks uit liefde en wederzijdse goedkeuring is iets anders dan uit macht. Kun je het zo niet leren zien? Wat een misbruiker doet is van iemand gebruik maken voor zichzelf. Jouw vriend wil dat jij geniet. Jij hebt nu ook iets te zeggen en toen niet!
sterkte want het lijkt me heel vervelend!
sterkte want het lijkt me heel vervelend!
vrijdag 15 november 2013 om 18:19
Hier herkenning. Ik vind er niks aan, heb gelukkig al tijd geen herbelevingen meer maar ik heb t, op de paar eerste keren na (met n nieuwe vriend als alles nog spannend is), nooit fijn gevonden. Konden daarom ook niet zwanger worden want we hadden te weinig/onregelmatig seks. Dat is opgelost met zelfinseminatie, maar t seks probleem is t zelfde gebleven. We zijn n aantal keer naar n seksuoloog geweest maar dat werkte ook niet echt omdat je volhardend moet zijn en blijven met de opdrachten die je meekrijgt.
Heel jammer vind ik t en mn vriend ook, maar tis niet anders. Heb jij wel een normaal libido?
Dat van mij is minimaal, dat helpt ook niet.
Gr dh
Heel jammer vind ik t en mn vriend ook, maar tis niet anders. Heb jij wel een normaal libido?
Dat van mij is minimaal, dat helpt ook niet.
Gr dh
vrijdag 15 november 2013 om 18:23
Ik praat er helaas nog veel minder makkelijk over en kan je hier al helemaal niet mee helpen. Maar je bent heus niet de enige. Er loopt nog een ander topic over het effect van misbruik op het volwassen leven. Je zal daar veel herkenning vinden, niet alleen op seksueel gebied.
http://mobiel.viva.nl/forum/list_messages/196746
You know how I know? Because I reeaally think so!
vrijdag 15 november 2013 om 19:03
Ik herken het, maar ben al een stapje verder in het proces dan jij, denk ik. Nog steeds is het voor mij een natuurlijke reactie om seks af te houden, ook al wil ik het wel. Als ik mijn vriend niet zie, heb ik zin in hem. Maar vlak voor we gaan vrijen is er iets in me wat er tegenin wil gaan. Puur omdat ik een tijd zo gefocust was op seks vermijden.
Wat heel veel scheelt (en wat jij duidelijk niet doet), is NOOIT over je grenzen heen gaan. Bij misbruik heb je dat natuurlijk niet in de hand, ik denk dat we daarom ook geen grenzen aangeven. We hebben immers door het misbruik geleerd dat onze grenzen niet belangrijk zijn. Maar dat zijn ze wel en dat moet je leren.
Bij mijn huidige vriend heb ik me voorgenomen nooit iets te doen wat ik niet wil. Dus ook geen 'zin maken', zoals ze weleens zeggen. Ik zeg nee als ik geen zin heb of als ik twijfel. Als ik twijfel om hem te pijpen doe ik het niet. Ook al had ik het dan achteraf misschien leuk gevonden. Op die manier heb ik geleerd dat ik zeggenschap heb over mijn eigen lijf.
Nu heb ik dus nog steeds dat gevoel dat ik een 'goede vriendin' ben als ik seks heb met hem, dat het mijn plicht is in de relatie om seks met hem te hebben en erna voel ik me ook een beetje alsof ik iets goeds heb gedaan. Maar dat kan ook gewoon zijn omdat ik het zo fijn vond en daar een soort trots gevoel van krijg. En dus een soort instinct om seks af te houden. Dan heb ik de hele dag zin en op het moment dat we gaan vrijen ineens niet meer.
Zoals je leest, ik ben er dus ook nog niet, maar kan inmiddels wel genieten van seks. Voor mij is het voornamelijk een positieve belevenis geworden, hopelijk zal dat voor jou ook zo zijn!
Het is in ieder geval belangrijk dat je dit met je vriend bespreekt en niet over je grenzen gaat. Je kan wel vinden dat je dit en dat moet, maar je gevoel moet er ook achter staan!
Wat heel veel scheelt (en wat jij duidelijk niet doet), is NOOIT over je grenzen heen gaan. Bij misbruik heb je dat natuurlijk niet in de hand, ik denk dat we daarom ook geen grenzen aangeven. We hebben immers door het misbruik geleerd dat onze grenzen niet belangrijk zijn. Maar dat zijn ze wel en dat moet je leren.
Bij mijn huidige vriend heb ik me voorgenomen nooit iets te doen wat ik niet wil. Dus ook geen 'zin maken', zoals ze weleens zeggen. Ik zeg nee als ik geen zin heb of als ik twijfel. Als ik twijfel om hem te pijpen doe ik het niet. Ook al had ik het dan achteraf misschien leuk gevonden. Op die manier heb ik geleerd dat ik zeggenschap heb over mijn eigen lijf.
Nu heb ik dus nog steeds dat gevoel dat ik een 'goede vriendin' ben als ik seks heb met hem, dat het mijn plicht is in de relatie om seks met hem te hebben en erna voel ik me ook een beetje alsof ik iets goeds heb gedaan. Maar dat kan ook gewoon zijn omdat ik het zo fijn vond en daar een soort trots gevoel van krijg. En dus een soort instinct om seks af te houden. Dan heb ik de hele dag zin en op het moment dat we gaan vrijen ineens niet meer.
Zoals je leest, ik ben er dus ook nog niet, maar kan inmiddels wel genieten van seks. Voor mij is het voornamelijk een positieve belevenis geworden, hopelijk zal dat voor jou ook zo zijn!
Het is in ieder geval belangrijk dat je dit met je vriend bespreekt en niet over je grenzen gaat. Je kan wel vinden dat je dit en dat moet, maar je gevoel moet er ook achter staan!
vrijdag 15 november 2013 om 19:30
Bedankt voor jullie lieve reacties, doet me goed.
Ook fijn de tip van het andere topic, lees daar heel veel herkenning!
Mijn vriend is op de hoogte van de gebeurtenissen. In het begin van onze relatie had ik last van dissociatie. Sinds een paar weken lukt het me om erbij te blijven en niet weg te raken in mijn hoofd. Dat vind ik al een hele winst
Toen heb ik mijn vriend wel uitgelegd waardoor het kwam. En tijdens onze relatie is het vaak ter sprake gekomen. Hij is de eerste persoon die ook dóór vraagt. Ik zeg bijv: ik zie beelden van vroeger. Dan vraagt hij: wat dan? Dan zeg ik: van mijn opa. Dan zegt hij: wat doet je opa dan? Dan zeg ik: ik moet dit en dat doen, etc.
Dit zorgt er voor mij voor dat ik het gevoel krijg dat mijn vriend écht wil luisteren en niet snel van het 'gezeur' af wil zijn. Als ik er over gepraat heb, is het meestal daarna ook snel goed en zijn de beelden weg. Maar de zin in seks is er dan natuurlijk niet opeens.
Wat voor mij ook al erg veel waard is, is dat ik mij niet meer vies voel na de seks. Het voelt veilig en vertrouwt bij mijn vriend.
Maar het probleem van dat het moet, verplicht is, is wel altijd aanwezig. De spanning en stress vooraf.
Soms vertel ik dat mijn vriend achteraf. Dan schrikt hij, voelt hij zich bijna schuldig dat we toch gesekst hebben. Maar ik zei ook tegen hem: jij kunt niet gedachtenlezen, ik moet het aangeven. Maar heel vaak doe ik dat dus niet. Achteraf soms wel en dan praten we erover. En elke keer weer zegt hij dat ik het vooraf wel aan mag/moet geven.
Soms krijg ik tijdens het voorspel herinneringen. Vriend merkt dat meteen, dan gaat hij niet verder. Ik kon altijd seks hebben door mijn gevoel uit te schakelen. Maar vriend stopt dan, hij wil seks met mij, contact met mij en niet op de automatische piloot. Ik vind dat erg lastig, wil juist graag seks zonder gevoel Maar weet niet of jullie begrijpen wat ik bedoel, vind het lastig uit te leggen.
Mijn libido is goed, ik heb vaak zin in mijn vriend. Maar het is zoals marianna82 aangeeft: op het moment zelf komt er een weerstand. Het idee van seks met mijn vriend is fijn, maar de uitwerking (met alle lichamelijke+ geestelijke reacties en gevolgen) is niet fijn.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Vind het heel fijn dat er gereageerd is, want weet hoe moeilijk het onderwerp is.
Dophertje, jammer dat jullie (nog) geen oplossing gevonden hebben. Blijft moeilijk he
MrsStanleyWalker en dankjewel voor je tip van het andere topic
marianna knap dat jij al iets verder bent en er inmiddels zo mee om kunt gaan.
innote, ik heb (genoeg?) hulp gehad. Vraag me af hoeveel er nog moet komen en of dit helemaal op te lossen is. Ook emdr gehad en dat heeft de nachtmerries en herbelevingen een heeeel stuk verminderd.
Ook fijn de tip van het andere topic, lees daar heel veel herkenning!
Mijn vriend is op de hoogte van de gebeurtenissen. In het begin van onze relatie had ik last van dissociatie. Sinds een paar weken lukt het me om erbij te blijven en niet weg te raken in mijn hoofd. Dat vind ik al een hele winst
Toen heb ik mijn vriend wel uitgelegd waardoor het kwam. En tijdens onze relatie is het vaak ter sprake gekomen. Hij is de eerste persoon die ook dóór vraagt. Ik zeg bijv: ik zie beelden van vroeger. Dan vraagt hij: wat dan? Dan zeg ik: van mijn opa. Dan zegt hij: wat doet je opa dan? Dan zeg ik: ik moet dit en dat doen, etc.
Dit zorgt er voor mij voor dat ik het gevoel krijg dat mijn vriend écht wil luisteren en niet snel van het 'gezeur' af wil zijn. Als ik er over gepraat heb, is het meestal daarna ook snel goed en zijn de beelden weg. Maar de zin in seks is er dan natuurlijk niet opeens.
Wat voor mij ook al erg veel waard is, is dat ik mij niet meer vies voel na de seks. Het voelt veilig en vertrouwt bij mijn vriend.
Maar het probleem van dat het moet, verplicht is, is wel altijd aanwezig. De spanning en stress vooraf.
Soms vertel ik dat mijn vriend achteraf. Dan schrikt hij, voelt hij zich bijna schuldig dat we toch gesekst hebben. Maar ik zei ook tegen hem: jij kunt niet gedachtenlezen, ik moet het aangeven. Maar heel vaak doe ik dat dus niet. Achteraf soms wel en dan praten we erover. En elke keer weer zegt hij dat ik het vooraf wel aan mag/moet geven.
Soms krijg ik tijdens het voorspel herinneringen. Vriend merkt dat meteen, dan gaat hij niet verder. Ik kon altijd seks hebben door mijn gevoel uit te schakelen. Maar vriend stopt dan, hij wil seks met mij, contact met mij en niet op de automatische piloot. Ik vind dat erg lastig, wil juist graag seks zonder gevoel Maar weet niet of jullie begrijpen wat ik bedoel, vind het lastig uit te leggen.
Mijn libido is goed, ik heb vaak zin in mijn vriend. Maar het is zoals marianna82 aangeeft: op het moment zelf komt er een weerstand. Het idee van seks met mijn vriend is fijn, maar de uitwerking (met alle lichamelijke+ geestelijke reacties en gevolgen) is niet fijn.
Ik weet dat ik niet de enige ben. Vind het heel fijn dat er gereageerd is, want weet hoe moeilijk het onderwerp is.
Dophertje, jammer dat jullie (nog) geen oplossing gevonden hebben. Blijft moeilijk he
MrsStanleyWalker en dankjewel voor je tip van het andere topic
marianna knap dat jij al iets verder bent en er inmiddels zo mee om kunt gaan.
innote, ik heb (genoeg?) hulp gehad. Vraag me af hoeveel er nog moet komen en of dit helemaal op te lossen is. Ook emdr gehad en dat heeft de nachtmerries en herbelevingen een heeeel stuk verminderd.
zaterdag 16 november 2013 om 13:35
Dankjewel MSW. Ik zou ook wel in het andere topic mee willen schrijven. Maar ik zie dat daar al een beetje een vast groepje is, dus durf het niet zo goed, stom he? Heb er in ieder geval veel aan het topic te lezen.. worden zoveel herkenbare dingen geschreven. Heb het topic in 1 keer uitgelezen, riep veel emoties op, heftig.
Ik lees ook dat jij last hebt van dissociatie. Wat mij erg geholpen heeft is om erbij proberen te blijven dmv mijn zintuigen. Mij proberen te richten op de omgeving, dat ik niet in de situatie zit zoals vroeger. Ook dat mijn vriend niet aan me zit, maar wel mijn naam blijft herhalen helpt een stukje.
Verder helpt het om vooraf de signalen te herkennen. Dat ik me aan het afsluiten ben en dan proberen niet daarin mee te gaan. Maar moeilijk blijft het nog steeds, elke keer weer een strijd. Toch ga ik die strijd wel aan, want ik heb nu al geleerd er geregeld uit te kunnen komen en 'erbij' te blijven. Dat had ik nooit verwacht en toch lukt het me nu al geregeld
Neave
Appeline, dankjewel. Ja ik heb het erg getroffen met mijn vriend. Voel me wel schuldig dat hij hier nu ook mee te maken krijgt, gun hem het beste en ben ik dat wel??
Ik lees ook dat jij last hebt van dissociatie. Wat mij erg geholpen heeft is om erbij proberen te blijven dmv mijn zintuigen. Mij proberen te richten op de omgeving, dat ik niet in de situatie zit zoals vroeger. Ook dat mijn vriend niet aan me zit, maar wel mijn naam blijft herhalen helpt een stukje.
Verder helpt het om vooraf de signalen te herkennen. Dat ik me aan het afsluiten ben en dan proberen niet daarin mee te gaan. Maar moeilijk blijft het nog steeds, elke keer weer een strijd. Toch ga ik die strijd wel aan, want ik heb nu al geleerd er geregeld uit te kunnen komen en 'erbij' te blijven. Dat had ik nooit verwacht en toch lukt het me nu al geregeld
Neave
Appeline, dankjewel. Ja ik heb het erg getroffen met mijn vriend. Voel me wel schuldig dat hij hier nu ook mee te maken krijgt, gun hem het beste en ben ik dat wel??
zaterdag 16 november 2013 om 14:48
Het is geen vast groepje hoor, Blauwe Smurf. Schrijf gerust mee! Er hebben al veel verschillende mensen voor kortere of langere tijd meegeschreven.
Ik vind het trouwens ontzettend moedig dat jij dit topic geopend heb, als ik het mag zeggen. Over dit onderwerp heb ik alleen nog maar heel kort iets durven zeggen in de zelfhulpgroep waar ik sinds een tijdje aan meedoe (over de gevolgen van seksueel misbruik in je leven). Laat staan dat ik er ook maar iets over durfde te schrijven in het andere topic. En eens met eerdere poster: je vriend klinkt als een fijne betrokken persoon.
Ik vind het trouwens ontzettend moedig dat jij dit topic geopend heb, als ik het mag zeggen. Over dit onderwerp heb ik alleen nog maar heel kort iets durven zeggen in de zelfhulpgroep waar ik sinds een tijdje aan meedoe (over de gevolgen van seksueel misbruik in je leven). Laat staan dat ik er ook maar iets over durfde te schrijven in het andere topic. En eens met eerdere poster: je vriend klinkt als een fijne betrokken persoon.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 16 november 2013 om 20:09
Heel herkenbaar wat je schrijft, blauwe smurf. En ook ik vind het heel dapper dat je over dit onderwerp een topic opent.
Ik ben sinds kort begonnen met therapie specifiek gericht op de problemen met seksualiteit die ik ervaar. Het is online therapie, want hierover praten lukt me zelfs met mijn vriend nauwelijks. Ik vind het al heel moeilijk om voor die behandeling dingen op te schrijven, maar ik kwam er zelf echt niet meer uit en hoop hiermee wat vooruitgang te boeken. Ik ben nu bezig de gedachten en gevoelens die ik heb bij seks op te schrijven. Daarbij schrik ik ervan dat die gedachten en gevoelens nog precies zo zijn als aan het begin van mijn relatie (een jaar of zes geleden) toen het misbruik net stopte, terwijl ik tussen toen en nu zoveel positievere ervaringen met seksualiteit heb opgedaan.
Fijn om te lezen, Marianna82, dat jij seks nu vooral als positief ervaart, dat biedt hoop!
Ik ben sinds kort begonnen met therapie specifiek gericht op de problemen met seksualiteit die ik ervaar. Het is online therapie, want hierover praten lukt me zelfs met mijn vriend nauwelijks. Ik vind het al heel moeilijk om voor die behandeling dingen op te schrijven, maar ik kwam er zelf echt niet meer uit en hoop hiermee wat vooruitgang te boeken. Ik ben nu bezig de gedachten en gevoelens die ik heb bij seks op te schrijven. Daarbij schrik ik ervan dat die gedachten en gevoelens nog precies zo zijn als aan het begin van mijn relatie (een jaar of zes geleden) toen het misbruik net stopte, terwijl ik tussen toen en nu zoveel positievere ervaringen met seksualiteit heb opgedaan.
Fijn om te lezen, Marianna82, dat jij seks nu vooral als positief ervaart, dat biedt hoop!
zaterdag 16 november 2013 om 21:01
Lieve EV, dankjewel voor je reactie. Ik lees al heel lang mee op dit forum en vindt jou echt een hele bijzondere, mooie vrouw
Misschien dat ik binnenkort dan toch ook een reactie op het andere topic achterlaat, maar misschien blijft het daar ook wel bij meelezen..
Fijn dat je bij een zelfhulpgroep bent en al iets hebt durven zeggen. Snap dat dat heeel moeilijk is. Na jaren en jaren van zwijgen, opeens je mond open doen. Dat is een proces wat ook stapje voor stapje moet gaan en zeer kwetsbaar is. Ik hoop dat je dat ook goed beseft en jezelf die tijd gunt.
Granuaile, dankjewel.
Knap dat je toch met therapie gestart bent! Online kan ik goed begrijpen, praten is zo lastig.
Ik had tot een uur of 5 een rot weekend. Veel flashbacks, erg gesloten, veel huilbuien. Tot vriend me vroeg: heeft het met je opa te maken? Ja, maar dan nog erover praten.. Ik weet nooit hoe ik het moet zeggen, schaamte heerst nog veel, schuldgevoel.
Uiteindelijk goed gesprek gehad, precies verteld wat in de OP ook staat. Heel moeilijk.. paar keer was vriend me ook 'kwijt' kon geen contact met me krijgen. Maar na het gesprek zoveel opluchting! Voel dan weer me helemaal vrolijk, allemaal vlinders voor m'n vriend. Gevoelens die ik normaal afsluit, probeer vriend op afstand te houden. Maar dan is het open en daarna fijn geknuffeld met z'n 2en en zitten nu samen op de bank bij de open haard.
Ik weet heel goed dat praten helpt en werkt.. dat merkte ik vandaag ook weer. Maar het doen is een 2de en dat is moeilijk. Denk dat het bij mij ook stapje voor stapje gaat, als ik maar vooruit ga (soms 1 vooruit en 2 terug maar dan kom ik er ook wel)
Misschien dat ik binnenkort dan toch ook een reactie op het andere topic achterlaat, maar misschien blijft het daar ook wel bij meelezen..
Fijn dat je bij een zelfhulpgroep bent en al iets hebt durven zeggen. Snap dat dat heeel moeilijk is. Na jaren en jaren van zwijgen, opeens je mond open doen. Dat is een proces wat ook stapje voor stapje moet gaan en zeer kwetsbaar is. Ik hoop dat je dat ook goed beseft en jezelf die tijd gunt.
Granuaile, dankjewel.
Knap dat je toch met therapie gestart bent! Online kan ik goed begrijpen, praten is zo lastig.
Ik had tot een uur of 5 een rot weekend. Veel flashbacks, erg gesloten, veel huilbuien. Tot vriend me vroeg: heeft het met je opa te maken? Ja, maar dan nog erover praten.. Ik weet nooit hoe ik het moet zeggen, schaamte heerst nog veel, schuldgevoel.
Uiteindelijk goed gesprek gehad, precies verteld wat in de OP ook staat. Heel moeilijk.. paar keer was vriend me ook 'kwijt' kon geen contact met me krijgen. Maar na het gesprek zoveel opluchting! Voel dan weer me helemaal vrolijk, allemaal vlinders voor m'n vriend. Gevoelens die ik normaal afsluit, probeer vriend op afstand te houden. Maar dan is het open en daarna fijn geknuffeld met z'n 2en en zitten nu samen op de bank bij de open haard.
Ik weet heel goed dat praten helpt en werkt.. dat merkte ik vandaag ook weer. Maar het doen is een 2de en dat is moeilijk. Denk dat het bij mij ook stapje voor stapje gaat, als ik maar vooruit ga (soms 1 vooruit en 2 terug maar dan kom ik er ook wel)
zaterdag 16 november 2013 om 21:34
Ik zou het heel fijn vinden als je ook daar gaat meeschrijven en hier blijft schrijven, blauwesmurf27. Ik vind echt zoveel herkenning wat je schrijft en je verwoordt eigenlijk precies waar ik ook tegenaan loop. Ik ben zo blij dat jij zo stoer bent dat je dit stuk hebt durven aankaarten. ik heb het er het lef niet voor.
Je vriend klinkt fantastisch, het is net Stan. Fijn dat er zulke mannen rondlopen, heeft mij echt een stuk vertrouwen in de mensheid terug gegeven.
Ik voel me nog steeds wel eens schuldig dat hij door mij ook deze ellende door moet maken, ik had hem ook zoveel meer gegund eigenlijk. Maar over het algemeen zijn we echt heel gelukkig met elkaar, al bijna 17 jaar.
Je vriend klinkt fantastisch, het is net Stan. Fijn dat er zulke mannen rondlopen, heeft mij echt een stuk vertrouwen in de mensheid terug gegeven.
Ik voel me nog steeds wel eens schuldig dat hij door mij ook deze ellende door moet maken, ik had hem ook zoveel meer gegund eigenlijk. Maar over het algemeen zijn we echt heel gelukkig met elkaar, al bijna 17 jaar.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 16 november 2013 om 22:19
Herkenning bij anderen is fijn, maar tegelijkertijd doet het me zo'n pijn dat zoveel anderen dit ook mee moesten maken. Er wordt een stuk van jou afgepakt, in mijn geval was dat mijn jeugd. Opgroeien in een wereld vol leugens, wantrouwen, pijn.. Dat doet wat met een kind. Op zo'n jonge leeftijd al beelden voor ogen krijgen die je je levenlang niet meer wegkrijgt.. En dan het zwijgen, nu nog steeds niets durven zeggen.
Maar momenteel dus vooral heb ik verdriet over het feit dat mij van jongs af aan geleerd is dat seks een verplichting is. Iets wat stiekem moet gebeuren met het licht uit. Een geheim. Seks is iets geworden voor mij dat vies is. Waarbij je je gevoel moet uitschakelen en hopen dat het snel voorbij is. Ogen dicht en 'hem' zijn gang laten gaan
Pas sinds ik een relatie heb met mn huidige vriend, besef ik hoe verstoord mijn beeld van seks is. En gelukkig heb ik al een paar keer mogen ervaren hoe mooi seks is als het uit liefde is. Maar vaak genoeg vraag ik me af of die beelden van vroeger ooit niet meer dan herinneringen zullen zijn.. In plaats van nachtmerries herbelevingem triggers etc..
Sorry voor de eventuele typfouten ik forum mobiel nu..
Maar momenteel dus vooral heb ik verdriet over het feit dat mij van jongs af aan geleerd is dat seks een verplichting is. Iets wat stiekem moet gebeuren met het licht uit. Een geheim. Seks is iets geworden voor mij dat vies is. Waarbij je je gevoel moet uitschakelen en hopen dat het snel voorbij is. Ogen dicht en 'hem' zijn gang laten gaan
Pas sinds ik een relatie heb met mn huidige vriend, besef ik hoe verstoord mijn beeld van seks is. En gelukkig heb ik al een paar keer mogen ervaren hoe mooi seks is als het uit liefde is. Maar vaak genoeg vraag ik me af of die beelden van vroeger ooit niet meer dan herinneringen zullen zijn.. In plaats van nachtmerries herbelevingem triggers etc..
Sorry voor de eventuele typfouten ik forum mobiel nu..
zaterdag 16 november 2013 om 22:42
ik snap je wel en ken het ook..
pijpen doe ik niet of heel zelden, voor de zwnagerschappen wel wat vaker maar alleen als het op dat moment voor mij goed genoeg voelt dan het walg idee, of te wel mijn vriend moet het voor elkaar hebben gekregen dat ik wel heel veel zin heb anders kan ik het niet,
in het begin deed ik het voor hem maar dan voelde ik mij achter af en tijdens misselijk en vies, ik moest dan moeite doen door te gaan en heb zelfs wel eens moeten huilen, en toen naja daarna dus alles aan vriend uitgelegd want die snapte er niks van.
seks kan ik wel fijn vinden met mijn man, maar hij moet wel hebben gezorgd dat ik zin krijg door gewoon heel lief voor me te zijn en op een fijne niet pushende manier intresse in mij en mijn lichaam te tonen kan dat wel , moet eerlijk zeggen sinds mijn zwangerschappen allemaal weer wat moeilijker omdat ik zoizo minder zin heb en wat gevoeliger ben maar oke.
ik kan alleen helemaal niet komen, op een moment dat ik waarschijnlijk normaal zou komen krijg ik hele erge buikkramp word misselijk, krijg hoofdpijn en ben in 1 klap droog.
het doet dan ook gewoon echt veel pijn.
dat vind ik voor al het moeilijkst ..
ik zit vanaf 11e om meerdere redenen bij een psycholoog, en ben nu zo ver met veel praten en praten met mijn man, en met psych en man samen, dat ik dus wel kan genieten van de intimiteit en mijn man * met mijn man*.
alleen kost het meer moeite om zin te krijgen, en kan ik dus apsoluut niet komen.
ik zeg 1 ding naja ga wel meer zeggen maar hier 1 ding, doe geen dingen tegen je zin dan maar een x een week of wat geen seks, het moet iets zijn wat je doet omdat je van elkaar houd en je fijn er bij voelt.
ik heb het heeeel vaak gedaan met tegen zin en hoe vaker ik het met tegen zin deed hoe moeilijker het werd het fijn te vinden en hoe meer ik die beelden in mijn hoofd kreeg, op een gegeven moment was het zelfs als ik bijvoorbeeld melk in de magnetron zette dat er op eens een beeld door mijn hoofd schoot en ik gewoon minuten heb staan huilen terwijl er op dat moment niks relevants gebeurde aan wat daar wat mee te maken had,
mijn man vind het heel jammer dat ik hem tegenwoordig eigenlijk niet meer pijp, maar hij snapt ook dat het op dit moment te veel voor mij is, ik ben de laatste tijd weer heel gevoelig en heb vaker nachtmerries en dergelijken en weet dat als ik t nu doe ik het voor hem doe, en ik zelf alleen een rot gevoel aan over hou.
de seks als ik het tegen mijn zin deed was voor hem vaak ook helemaal niet zo fijn, hij merkte echt wel dat ik me niet gaf en het ook niet kon. ik voelde me vaak vies terwijl ik heel veel van mijn man hou kon ik me na de seks met hem zelfs vies voelen want het moest toch? dan rende ik naar de douche en stond soms wel 1 a 2 uur gewoon verstijfd onder de douche of me 100 x te wassen..
toen man er dus na veel praten achter kwam hoe diep het zit en wat het met mij doet, begreep hij het, nu als ik niet wil dan trekt hij zich met bijvoorbeeld 1 hand op mijn bil of vraagt hij of ik hem alleen wil trekken, nee is nee en als ik het wil vind hij het fijn,
verder geeft hij wel aan als hij zin heeft in seks of probeerd het en een afweizing of nee blijft ook voor hem wel kwetsend maar hij begrijpt het en dan probeert hij het later of ene paar dagen later weer eens of doet het zelf..
hier is alleen 1 regel er komt geen porno in huis, in het begin heb ik het zelfs samen met hem geprobeerd te kijken maar ik werd er heel beroerd en triest van had dagen hele maal geen zin meer en zelfs een knuffel voelde als te veel, ik ben naar de wc gerend zo misselijk was ik.. tcha licht gewoon heel gevoelig, 1 het punt hoe ze bewegen kreunen, hoe nep het is, en de kans zo groot is dat ze het niet uit vrije wil doen. en daarnaast ben ik er gewoon heel onzeker van geworden en denk ik dan zeker qua pijpen zo zal ik het nooit doen, * ik vind het te hoerig en nep * maar het lijkt tegelijk perfect bedoel al die mannen daar vinden het o zo fijn.... en dan voel ik mij weer minder en kan ik me er weer gewoon niet toe zetten, dus dat is wel iets wat we afgesproken hebben. we proberen de intimiteit al is het trekken of hij zich zelf trekken zo veel mogelijk samen te beleven zeg maar..
maar in elk geval meisje zoek hulp, ik ben best ver gekomen op na dat de zwangerschappen me weer iets achter uit hebben gezet maar ik was toch al wel een behoorlijk eind..
en doe niks maar dan ook niks tegen je wil..
echt niet doen dat maakt het allemaal alleen maar erger en lastiger nu maar ook zeker in de toekomst..
* weet je vriend het? hoe reageerd hij op jou en het punt dat het zo is?
en houd hij rekening met je tijdens de seks?
en is hij pusherig qua de verwachting op seks?
pijpen doe ik niet of heel zelden, voor de zwnagerschappen wel wat vaker maar alleen als het op dat moment voor mij goed genoeg voelt dan het walg idee, of te wel mijn vriend moet het voor elkaar hebben gekregen dat ik wel heel veel zin heb anders kan ik het niet,
in het begin deed ik het voor hem maar dan voelde ik mij achter af en tijdens misselijk en vies, ik moest dan moeite doen door te gaan en heb zelfs wel eens moeten huilen, en toen naja daarna dus alles aan vriend uitgelegd want die snapte er niks van.
seks kan ik wel fijn vinden met mijn man, maar hij moet wel hebben gezorgd dat ik zin krijg door gewoon heel lief voor me te zijn en op een fijne niet pushende manier intresse in mij en mijn lichaam te tonen kan dat wel , moet eerlijk zeggen sinds mijn zwangerschappen allemaal weer wat moeilijker omdat ik zoizo minder zin heb en wat gevoeliger ben maar oke.
ik kan alleen helemaal niet komen, op een moment dat ik waarschijnlijk normaal zou komen krijg ik hele erge buikkramp word misselijk, krijg hoofdpijn en ben in 1 klap droog.
het doet dan ook gewoon echt veel pijn.
dat vind ik voor al het moeilijkst ..
ik zit vanaf 11e om meerdere redenen bij een psycholoog, en ben nu zo ver met veel praten en praten met mijn man, en met psych en man samen, dat ik dus wel kan genieten van de intimiteit en mijn man * met mijn man*.
alleen kost het meer moeite om zin te krijgen, en kan ik dus apsoluut niet komen.
ik zeg 1 ding naja ga wel meer zeggen maar hier 1 ding, doe geen dingen tegen je zin dan maar een x een week of wat geen seks, het moet iets zijn wat je doet omdat je van elkaar houd en je fijn er bij voelt.
ik heb het heeeel vaak gedaan met tegen zin en hoe vaker ik het met tegen zin deed hoe moeilijker het werd het fijn te vinden en hoe meer ik die beelden in mijn hoofd kreeg, op een gegeven moment was het zelfs als ik bijvoorbeeld melk in de magnetron zette dat er op eens een beeld door mijn hoofd schoot en ik gewoon minuten heb staan huilen terwijl er op dat moment niks relevants gebeurde aan wat daar wat mee te maken had,
mijn man vind het heel jammer dat ik hem tegenwoordig eigenlijk niet meer pijp, maar hij snapt ook dat het op dit moment te veel voor mij is, ik ben de laatste tijd weer heel gevoelig en heb vaker nachtmerries en dergelijken en weet dat als ik t nu doe ik het voor hem doe, en ik zelf alleen een rot gevoel aan over hou.
de seks als ik het tegen mijn zin deed was voor hem vaak ook helemaal niet zo fijn, hij merkte echt wel dat ik me niet gaf en het ook niet kon. ik voelde me vaak vies terwijl ik heel veel van mijn man hou kon ik me na de seks met hem zelfs vies voelen want het moest toch? dan rende ik naar de douche en stond soms wel 1 a 2 uur gewoon verstijfd onder de douche of me 100 x te wassen..
toen man er dus na veel praten achter kwam hoe diep het zit en wat het met mij doet, begreep hij het, nu als ik niet wil dan trekt hij zich met bijvoorbeeld 1 hand op mijn bil of vraagt hij of ik hem alleen wil trekken, nee is nee en als ik het wil vind hij het fijn,
verder geeft hij wel aan als hij zin heeft in seks of probeerd het en een afweizing of nee blijft ook voor hem wel kwetsend maar hij begrijpt het en dan probeert hij het later of ene paar dagen later weer eens of doet het zelf..
hier is alleen 1 regel er komt geen porno in huis, in het begin heb ik het zelfs samen met hem geprobeerd te kijken maar ik werd er heel beroerd en triest van had dagen hele maal geen zin meer en zelfs een knuffel voelde als te veel, ik ben naar de wc gerend zo misselijk was ik.. tcha licht gewoon heel gevoelig, 1 het punt hoe ze bewegen kreunen, hoe nep het is, en de kans zo groot is dat ze het niet uit vrije wil doen. en daarnaast ben ik er gewoon heel onzeker van geworden en denk ik dan zeker qua pijpen zo zal ik het nooit doen, * ik vind het te hoerig en nep * maar het lijkt tegelijk perfect bedoel al die mannen daar vinden het o zo fijn.... en dan voel ik mij weer minder en kan ik me er weer gewoon niet toe zetten, dus dat is wel iets wat we afgesproken hebben. we proberen de intimiteit al is het trekken of hij zich zelf trekken zo veel mogelijk samen te beleven zeg maar..
maar in elk geval meisje zoek hulp, ik ben best ver gekomen op na dat de zwangerschappen me weer iets achter uit hebben gezet maar ik was toch al wel een behoorlijk eind..
en doe niks maar dan ook niks tegen je wil..
echt niet doen dat maakt het allemaal alleen maar erger en lastiger nu maar ook zeker in de toekomst..
* weet je vriend het? hoe reageerd hij op jou en het punt dat het zo is?
en houd hij rekening met je tijdens de seks?
en is hij pusherig qua de verwachting op seks?
zaterdag 16 november 2013 om 23:11
Pfff, kindvandemaan. Jouw verhaal komt ook hard binnen. Ik ga proberen of ik het allemaal op een rijtje kan krijgen en mijn verhaal op zijn minst ergens op papier ofzo kan krijgen. Hier neerzetten kan ik niet. Ik zit hele tijd te typen en te wissen. Maar ik ben door de hele kermis rondom de MMM om zwanger te worden en mijn zwangerschap ook flink op achterstand gezet.
Ik was vandaag ook best wel van de leg door dit topic, gewoon er niet bij met mijn hoofd en dan doe ik altijd van die domme dingen. Zoals niet reageren als het verkeerslicht op rood staat, gewoon doorrijden. Dat soort toestanden. En dan probeer ik mezelf er bij te krijgen, maar dat lukt gewoon niet, alsof ik in een soort vacuüm zit. Ik moet echt van dat dissociëren af.
Ik was vandaag ook best wel van de leg door dit topic, gewoon er niet bij met mijn hoofd en dan doe ik altijd van die domme dingen. Zoals niet reageren als het verkeerslicht op rood staat, gewoon doorrijden. Dat soort toestanden. En dan probeer ik mezelf er bij te krijgen, maar dat lukt gewoon niet, alsof ik in een soort vacuüm zit. Ik moet echt van dat dissociëren af.
You know how I know? Because I reeaally think so!
zaterdag 16 november 2013 om 23:27
quote:MrsStanleyWalker schreef op 16 november 2013 @ 23:11:
Pfff, kindvandemaan. Jouw verhaal komt ook hard binnen. Ik ga proberen of ik het allemaal op een rijtje kan krijgen en mijn verhaal op zijn minst ergens op papier ofzo kan krijgen. Hier neerzetten kan ik niet. Ik zit hele tijd te typen en te wissen. Maar ik ben door de hele kermis rondom de MMM om zwanger te worden en mijn zwangerschap ook flink op achterstand gezet.
Ik was vandaag ook best wel van de leg door dit topic, gewoon er niet bij met mijn hoofd en dan doe ik altijd van die domme dingen. Zoals niet reageren als het verkeerslicht op rood staat, gewoon doorrijden. Dat soort toestanden. En dan probeer ik mezelf er bij te krijgen, maar dat lukt gewoon niet, alsof ik in een soort vacuüm zit. Ik moet echt van dat dissociëren af.
het is goed van je af te schrijven, doe het voor je zelf gewoon in een word documentje of met pen en papier, als je het fijn vind kan je het altijd je partner laten lezen als praten bijvoorbeeld niet goed lukt,
en hier ging eerste zwangerschap nog best goed, had veel stress veel te regelen en veel aan mijn hoofd heb niet genoten van de zwangerschap maar ook niet heel veel moeite met het verleden gehad zeg maar.. maar nu de 2e er meer rust is ik al een kleine heb rond hupsen en alles, ben ik veel gevoeliger en is het ook voor mijn lichaam gewoon eigenlijk te veel allemaal. en kon ik eerste tijd geen enkele aanraking vn mijn man echt warderen heb er echt weer moeite voor moeten doen hem toe te laten.
de eerste x hem vertellen hoe het zit heb ik toen der tijd tijdens het werk gedaan omdat ik er zo in zat ik me net op werk kon consentreren en toen besloten het allemaal op te schrijven toen ik er tijd voor had. daarna ging werken ook wat beter omdat ik het wel even kwijt was.
1 maal thuis zij ik tegen hem dat hij het moest lezen en we het er later nog wel over zouden hebben. uit eindelijk trok hij me bij zich opschoot en heeft het gelezen terwijl ik heel stil op zijn schoot zat en moeite moest doen niet weg te lopen....
mijn zus doet of het niks is die zegt letterlijk ach kinderen willen die dingen ontdekken was vast niet zo bedoelt..
terwijl het van mijn 9 de tot 16de is geweest en hun zelf toen de 1e * oudste tussen de ik denk 14de en 18de en de ander tussen de 14 en 16 zo iets..
en dat waren een soort broers van mij..
en ik weet zeker dat je met die leeftijd niet meer kinderlijk naief ontdekt * denk aan doktertje spelen*..
maarja ik was daar nieuw, ik wou mijn nieuwe thuis behouden en wist niet hoe ik nee moest zeggen,of wat te doen. ik wist dat ik niet naar hun ouders kon want wat dan? wat als ze me niet geloofden dan was ik mijn nieuwe thuis kwijt, wat als ze me wel geloofden, dan was ik waarschijnlijk ook 1 mij thuis kwijt. en 2 zou ik een gezin slopen terwijl ik uit een uitelkaar getrokken gezin kom..
en ik weet zeker dat ze zelf ook weten en wisten dat het niet mijn wil was.ook omdat het groot deel was als ik sliep,
ik heb een hele tijd mijn vriend ook niet volledig vertrouwd naast me werd ik snachts geschrokken wakker om tot de conclussie te komen dat hij gewoon zen arm om me heen sloeg in zijn slaap..
maar ik heb dus nooit met iemand echt kunnen praten, tot nu mijn man die luisterd wel en de psycholoog ook. en die veroordelen mij niet, en proberen mij te helpen.
en ja ik ben begonnen met schijven dat leek me makkelijker dan vertellen hoe zeg je zo iets op eens voor het eerst...
maar onze relatie is nu na heel veel praten wel heel goed, ja de intimiteit kan zeker op het moment velen malen beter en vaker, maar daar werken we na de geboorte van ons ukje als alles rustig is wel weer aan:)
Pfff, kindvandemaan. Jouw verhaal komt ook hard binnen. Ik ga proberen of ik het allemaal op een rijtje kan krijgen en mijn verhaal op zijn minst ergens op papier ofzo kan krijgen. Hier neerzetten kan ik niet. Ik zit hele tijd te typen en te wissen. Maar ik ben door de hele kermis rondom de MMM om zwanger te worden en mijn zwangerschap ook flink op achterstand gezet.
Ik was vandaag ook best wel van de leg door dit topic, gewoon er niet bij met mijn hoofd en dan doe ik altijd van die domme dingen. Zoals niet reageren als het verkeerslicht op rood staat, gewoon doorrijden. Dat soort toestanden. En dan probeer ik mezelf er bij te krijgen, maar dat lukt gewoon niet, alsof ik in een soort vacuüm zit. Ik moet echt van dat dissociëren af.
het is goed van je af te schrijven, doe het voor je zelf gewoon in een word documentje of met pen en papier, als je het fijn vind kan je het altijd je partner laten lezen als praten bijvoorbeeld niet goed lukt,
en hier ging eerste zwangerschap nog best goed, had veel stress veel te regelen en veel aan mijn hoofd heb niet genoten van de zwangerschap maar ook niet heel veel moeite met het verleden gehad zeg maar.. maar nu de 2e er meer rust is ik al een kleine heb rond hupsen en alles, ben ik veel gevoeliger en is het ook voor mijn lichaam gewoon eigenlijk te veel allemaal. en kon ik eerste tijd geen enkele aanraking vn mijn man echt warderen heb er echt weer moeite voor moeten doen hem toe te laten.
de eerste x hem vertellen hoe het zit heb ik toen der tijd tijdens het werk gedaan omdat ik er zo in zat ik me net op werk kon consentreren en toen besloten het allemaal op te schrijven toen ik er tijd voor had. daarna ging werken ook wat beter omdat ik het wel even kwijt was.
1 maal thuis zij ik tegen hem dat hij het moest lezen en we het er later nog wel over zouden hebben. uit eindelijk trok hij me bij zich opschoot en heeft het gelezen terwijl ik heel stil op zijn schoot zat en moeite moest doen niet weg te lopen....
mijn zus doet of het niks is die zegt letterlijk ach kinderen willen die dingen ontdekken was vast niet zo bedoelt..
terwijl het van mijn 9 de tot 16de is geweest en hun zelf toen de 1e * oudste tussen de ik denk 14de en 18de en de ander tussen de 14 en 16 zo iets..
en dat waren een soort broers van mij..
en ik weet zeker dat je met die leeftijd niet meer kinderlijk naief ontdekt * denk aan doktertje spelen*..
maarja ik was daar nieuw, ik wou mijn nieuwe thuis behouden en wist niet hoe ik nee moest zeggen,of wat te doen. ik wist dat ik niet naar hun ouders kon want wat dan? wat als ze me niet geloofden dan was ik mijn nieuwe thuis kwijt, wat als ze me wel geloofden, dan was ik waarschijnlijk ook 1 mij thuis kwijt. en 2 zou ik een gezin slopen terwijl ik uit een uitelkaar getrokken gezin kom..
en ik weet zeker dat ze zelf ook weten en wisten dat het niet mijn wil was.ook omdat het groot deel was als ik sliep,
ik heb een hele tijd mijn vriend ook niet volledig vertrouwd naast me werd ik snachts geschrokken wakker om tot de conclussie te komen dat hij gewoon zen arm om me heen sloeg in zijn slaap..
maar ik heb dus nooit met iemand echt kunnen praten, tot nu mijn man die luisterd wel en de psycholoog ook. en die veroordelen mij niet, en proberen mij te helpen.
en ja ik ben begonnen met schijven dat leek me makkelijker dan vertellen hoe zeg je zo iets op eens voor het eerst...
maar onze relatie is nu na heel veel praten wel heel goed, ja de intimiteit kan zeker op het moment velen malen beter en vaker, maar daar werken we na de geboorte van ons ukje als alles rustig is wel weer aan:)
zaterdag 16 november 2013 om 23:30
Wat naar dat je zoveel last hebt van dissociatie MrsStanleyWalker. Ik had dat eerder ook heel erg, maar het gaat een stuk beter (afgezien van tijdens seks dan). Ben wel wat zweverig of afwezig soms, maar niet meer zo erg dat er ongelukken van (kunnen) komen. Ik ga even nadenken wat mij heeft geholpen om er minder last van te hebben, wie weet zit er iets bij waar je wat aan hebt.
Vind het fijn dat dit topic er is, hoewel het ook heel naar is dat zoveel mensen hiermee worstelen. Veel herkenning.
Vind het fijn dat dit topic er is, hoewel het ook heel naar is dat zoveel mensen hiermee worstelen. Veel herkenning.
zondag 17 november 2013 om 12:02
MSW, herkenbaar hoor, wat je schrijft over dissociatie. Ik ben meer dan eens met mijn fiets een supermarkt in gefietst bijvoorbeeld en door het gebrek aan tijdsbesef soms om 5 uur 's ochtends/'s nachts op mijn werk gezeten (me af te vragen waar mijn collega's waren).
Kindvandemaan geeft ook goede tips wat betreft het opschrijven van je verhaal. Al is het met pen en papier of op de pc, waar jij je prettig bij voelt. En schrijf het voor jezelf, niemand hoeft het te lezen. Mocht je daarna toch behoefte hebben het verhaal te delen, dan kun je dan altijd nog die keuze maken. Hier op het forum is er natuurlijk ook ruimte voor jouw verhaal, maar dat is jouw keuze. Het is jouw verhaal, dus jij mag beslissen, waar jij je prettig bij voelt.
Granualie, ben ook benieuwd wat jou geholpen heeft de dissociatie te verminderen. Hier gaat het ook de goede kant op, maar soms... niet.
Ben het verder helemaal met je eens m.b.t. dit topic. Vond het moeilijk op te starten, de OP te maken. Maar heeft me nu al zoveel opgeleverd. En tegelijkertijd inderdaad zo naar dat teveel mensen zich hierin herkennen.
Kindvandemaan, bedankt voor je reactie en adviezen. Wat jij zegt over: doe niks tegen je zin. Dat zegt mijn vriend elke keer tegen mij. Maar vaak zijn we aan het zoenen en knuffelen en dan krijg ik een herinnering en dan denk ik: ik kan nu toch niet stoppen? Terwijl hij zo opgewonden is.. Dus dan zet ik maar door, tanden op elkaar zeg maar. Wat natuurlijk heel verkeerd is, ja, dat snap ik. Maar ik wil het moment ook niet verpesten door te zeggen dat we moeten stoppen.
Achteraf praten we er dan weer over. Vriend zegt dat hij het wel merkt, omdat ik op die momenten ook droog word. Dus dan zegt hij ook tijdens de seks: lieverd, wat is er? En dan blokkeer ik helemaal. Want dan kan ik er niet omheen draaien, mijn lichaam verraadt me voor mijn gevoel.
Dus om antwoord te geven op je vragen: mijn vriend steunt me er meer in dan ik mezelf. Ik wil er voor weglopen, hij wil juist dat ik niks doe tegen mijn zin. Een paar keer is het zelfs gebeurd dat ik hem vertelde wat mij overkomen is en dat hij erom moest huilen. Volgens hem deed het hem zo'n pijn dat zulke mensen bestaan (m'n opa bijv.) en dat ze me zo beschadigd hebben. Voor mij heeft dat erg geholpen. Ik dacht: misschien is het inderdaad wel erg wat er gebeurd is? En is het helemaal niet vreemd dat ik er nog zoveel last van heb..
Vriend en ik hebben ook een kinderwens. Mag ik vragen waardoor het komt dat de zwangerschap vaak voor een terugval zorgt? Komt dat doordat je lichaam verandert, door de hormonen, de bevalling, alles bij elkaar of nog andere dingen? Ik zie ook tegen de zwangerschap op (mocht het ons gegund zijn) maar ik snap niet precies waar dat aan ligt..
Kindvandemaan, zo te lezen heb jij ook het nodige meegemaakt. Heel herkenbaar en naar om te lezen dat je niks durfde te zeggen, omdat je dan je thuis kwijt zou raken.
Kindvandemaan geeft ook goede tips wat betreft het opschrijven van je verhaal. Al is het met pen en papier of op de pc, waar jij je prettig bij voelt. En schrijf het voor jezelf, niemand hoeft het te lezen. Mocht je daarna toch behoefte hebben het verhaal te delen, dan kun je dan altijd nog die keuze maken. Hier op het forum is er natuurlijk ook ruimte voor jouw verhaal, maar dat is jouw keuze. Het is jouw verhaal, dus jij mag beslissen, waar jij je prettig bij voelt.
Granualie, ben ook benieuwd wat jou geholpen heeft de dissociatie te verminderen. Hier gaat het ook de goede kant op, maar soms... niet.
Ben het verder helemaal met je eens m.b.t. dit topic. Vond het moeilijk op te starten, de OP te maken. Maar heeft me nu al zoveel opgeleverd. En tegelijkertijd inderdaad zo naar dat teveel mensen zich hierin herkennen.
Kindvandemaan, bedankt voor je reactie en adviezen. Wat jij zegt over: doe niks tegen je zin. Dat zegt mijn vriend elke keer tegen mij. Maar vaak zijn we aan het zoenen en knuffelen en dan krijg ik een herinnering en dan denk ik: ik kan nu toch niet stoppen? Terwijl hij zo opgewonden is.. Dus dan zet ik maar door, tanden op elkaar zeg maar. Wat natuurlijk heel verkeerd is, ja, dat snap ik. Maar ik wil het moment ook niet verpesten door te zeggen dat we moeten stoppen.
Achteraf praten we er dan weer over. Vriend zegt dat hij het wel merkt, omdat ik op die momenten ook droog word. Dus dan zegt hij ook tijdens de seks: lieverd, wat is er? En dan blokkeer ik helemaal. Want dan kan ik er niet omheen draaien, mijn lichaam verraadt me voor mijn gevoel.
Dus om antwoord te geven op je vragen: mijn vriend steunt me er meer in dan ik mezelf. Ik wil er voor weglopen, hij wil juist dat ik niks doe tegen mijn zin. Een paar keer is het zelfs gebeurd dat ik hem vertelde wat mij overkomen is en dat hij erom moest huilen. Volgens hem deed het hem zo'n pijn dat zulke mensen bestaan (m'n opa bijv.) en dat ze me zo beschadigd hebben. Voor mij heeft dat erg geholpen. Ik dacht: misschien is het inderdaad wel erg wat er gebeurd is? En is het helemaal niet vreemd dat ik er nog zoveel last van heb..
Vriend en ik hebben ook een kinderwens. Mag ik vragen waardoor het komt dat de zwangerschap vaak voor een terugval zorgt? Komt dat doordat je lichaam verandert, door de hormonen, de bevalling, alles bij elkaar of nog andere dingen? Ik zie ook tegen de zwangerschap op (mocht het ons gegund zijn) maar ik snap niet precies waar dat aan ligt..
Kindvandemaan, zo te lezen heb jij ook het nodige meegemaakt. Heel herkenbaar en naar om te lezen dat je niks durfde te zeggen, omdat je dan je thuis kwijt zou raken.
zondag 17 november 2013 om 12:09
Ik kan je wel iets vertellen over de terugval tijdens zwangerschap (net je stuk gelezen). Het is een heel lijfelijk iets, en (.. gewoonlijk dan) onomkeerbaar. En iedereen ziet dat je dus seks hebt gehad, dat was wat ik ook dacht in die tijd. Tegelijk was ik ook trots op mijn lijf: dat ik dus een echte vrouw was en dat dit kon. Het wonderlijke van zwanger zijn, een mensje op de wereld zetten, een persoontje dat er eerst nog niet was en met zijn/haar komst je leven verandert, dat vond ik ook heel mooi. Heel veel tegenstrijdige gevoelens.
Maar ik heb heel lang ertegenaan gehikt, kinderen krijgen. Het kind kun je niet meer terugsturen als het niet bevalt. En ik wou een kind dit leven niet aandoen (omdat ik er zelf zoveel moeite mee had). Toch heb ik in zoverre toen mijn angst wel onder ogen gezien dat ik het besluit nam het heel anders te doen dan mijn eigen ouders het gedaan hebben met mij, en daar heb ik me altijd voor ingezet en nog steeds.
Maar ik heb heel lang ertegenaan gehikt, kinderen krijgen. Het kind kun je niet meer terugsturen als het niet bevalt. En ik wou een kind dit leven niet aandoen (omdat ik er zelf zoveel moeite mee had). Toch heb ik in zoverre toen mijn angst wel onder ogen gezien dat ik het besluit nam het heel anders te doen dan mijn eigen ouders het gedaan hebben met mij, en daar heb ik me altijd voor ingezet en nog steeds.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
