Psyche
alle pijlers
Waak topic: wie waakt/praat/bidt mee?
donderdag 31 oktober 2019 om 20:34
Ik ben aan het waken en de uren gaan traag in het ziekenhuis Wie is er nog meer aan het waken of heeft mooie waakverhalen?
Mijn vader is al zeer op leeftijd en opgenomen omdat zijn kanker verergerde nu krijgt hij een slaapmiddel,nadat zijn conditie verslechterde.
Ineens verander je wereld compleet, ben je 24 uur in het ziekenhuis, en wordt dat je wereld. Ondanks zijn respectabele leeftijd heb ik veel moeite om hem los te laten, dat blijft wrs ook altijd met je ouders.
Mijn vader is al zeer op leeftijd en opgenomen omdat zijn kanker verergerde nu krijgt hij een slaapmiddel,nadat zijn conditie verslechterde.
Ineens verander je wereld compleet, ben je 24 uur in het ziekenhuis, en wordt dat je wereld. Ondanks zijn respectabele leeftijd heb ik veel moeite om hem los te laten, dat blijft wrs ook altijd met je ouders.
donderdag 31 oktober 2019 om 22:30
Heel veel sterkte. Heel veel jaren geleden heb ik bij mijn vader gewaakt. Ik heb er heel warme herinneringen aan. Hoewel ik het toen ook wel een beetje eng vond. Ik had nog nooit iemand zien sterven, ik was heel bang voor dat moment. De bubbel was wel heel fijn. We waren zo intiem allemaal, het was zo sereen. Al werd er ook wel gelachen en fijne herinneringen opgejaald Ik weet nog dat ik even de stad in ging met vriend, had echt iets nodig en dacht dat het goed zou zijn, even eruit. Ik kreeg bijna een paniekaanval. Ik kon de echte wereld toen niet aan en kon alleen maar bij papa zijn... het moment van overlijden, was ineens daar en overviel me toch enorm. Je kunt nooit echt voorbereid zijn. Maar ik had het voor geen goud willeb missen. Alles klopte, het was goed zo. Ik hoop dat jij hier ook zo op terug kunt kijken...
donderdag 31 oktober 2019 om 22:37
ja, ik heb dat moment van afscheid ook gepakt, mijn broer zal dat niet zo snel doen,pejeka schreef: ↑31-10-2019 21:58Ik ken die wakes, zowel bij mijn vader als moeder gedaan. Met liefde. En met gemengde gevoelens over de meerwaarde. Klinkt misschien hard, maar mijn vader is de laatste 24 uur eigenlijk niet meer bij kennis geweest en wat dan de meerwaarde is van erbij zijn op het moment dat hij de laatste adem uitblaast, ik had daar eigenlijk niks aan. De laatste momenten dat we wél konden communiceren en elkaar in de ogen kijken, die had ik voor geen goud willen missen. Tegelijkertijd, wie weet (en ik hoop het) wist hij dat ik er was op die laatste momenten en nogmaals, met liefde was ik daar voor hem.
Sterkte en nog meer sterkte, in elk geval, en veel liefde!
en daarna is hij in fases in slaap gebracht, maar het is niet zo dat je dan meteen vredig slaapt. er was nog veel onrust in het begin, pittig om te handelen.
donderdag 31 oktober 2019 om 22:38
Het schijnt dat het gehoor tot het laatst intact blijft dus ik denk dat je vader wel heeft meegekregen dat je er was al had je er zelf niets aan. Daarom waarschuwden wij ook altijd familie en vrienden om op hun woorden te letten omdat de bijna overledene hier nog wat van mee kan krijgen.pejeka schreef: ↑31-10-2019 21:58Ik ken die wakes, zowel bij mijn vader als moeder gedaan. Met liefde. En met gemengde gevoelens over de meerwaarde. Klinkt misschien hard, maar mijn vader is de laatste 24 uur eigenlijk niet meer bij kennis geweest en wat dan de meerwaarde is van erbij zijn op het moment dat hij de laatste adem uitblaast, ik had daar eigenlijk niks aan. De laatste momenten dat we wél konden communiceren en elkaar in de ogen kijken, die had ik voor geen goud willen missen. Tegelijkertijd, wie weet (en ik hoop het) wist hij dat ik er was op die laatste momenten en nogmaals, met liefde was ik daar voor hem.
Sterkte en nog meer sterkte, in elk geval, en veel liefde!
donderdag 31 oktober 2019 om 22:39
och jeetje, een klein meisje.TijdvoorTaart schreef: ↑31-10-2019 20:46Een paar jaar geleden heb ik met mijn broers en zussen gewaakt bij ons kleine nichtje.
Het was eigenlijk heel fijn om zo bij elkaar te zijn en dit samen te delen.
Fijn klinkt misschien stom, want liever niet natuurlijk, maar als het dan toch moest, dan maar zo zeg maar.
Hopelijk heb jij ook iemand bij je om af en toe vast te houden of eens een grapje mee te maken, want je moet zo nu en dan ook kunnen ontladen.
Sterkte
we wisselen af met broer en schoonzus, ik ben zelf weduwe, dus als ik thuis kom moet ik eigenlijk eerst de kinderen troosten.
maar ik heb werk helemaal geskipt en kom later wel aan mezelf toe,
donderdag 31 oktober 2019 om 22:58
Dat is mij inderdaad bekend. Maar zodra hij wegzonk in zijn laatste slaap, heb ik weinig meer gezegd tegen of over hem. Hooguit een woord met zijn huisarts, die regelmatig langs kwam, en dan hadden we het er gewoon over dat pa lag te slapen. En dat dat goed was. De rest van de tijd zat ik naast zijn bed een boek te herlezen, uit de ouderlijke bibliotheek, dat altijd één van mijn favorieten was geweest, en dat ik al tientallen keren gelezen hád, maar dat ik met genoegen nog een keer las. Nu ligt dat boek (sindsdien gesloten) bij mij thuis, en het gekke is dat ik het niet meer open wil doen tot nu toe, het is alsof het een metafoor is voor het gesloten zijn van het leven van mijn ouders. Maar deze winter ga ik het lezen, mét alle tranen en herinneringen van dien.prada schreef: ↑31-10-2019 22:38Het schijnt dat het gehoor tot het laatst intact blijft dus ik denk dat je vader wel heeft meegekregen dat je er was al had je er zelf niets aan. Daarom waarschuwden wij ook altijd familie en vrienden om op hun woorden te letten omdat de bijna overledene hier nog wat van mee kan krijgen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
vrijdag 1 november 2019 om 06:39
Ik vind het interessant wat je hier zegt.
Mijn vader viel ook ineens dood neer, zo'n 7 jaar geleden nu. En ofschoon ik er kapot van was heb ik het idee dat ik dat minder zwaar vond dan de afgelopen 6 jaar toekijken wat de kanker met mijn moeder doet.
Ik hoop dat wanneer alles voorbij is, ik dan ook terugkijk op het waken als een speciaal moment, en niet alleen maar als meer ellende.
Dank je voor het delen.
Het was zo donker dat ik overal lichtpuntjes zag.
vrijdag 1 november 2019 om 10:13
Mooi gebaar. Sterktepejeka schreef: ↑31-10-2019 22:58Dat is mij inderdaad bekend. Maar zodra hij wegzonk in zijn laatste slaap, heb ik weinig meer gezegd tegen of over hem. Hooguit een woord met zijn huisarts, die regelmatig langs kwam, en dan hadden we het er gewoon over dat pa lag te slapen. En dat dat goed was. De rest van de tijd zat ik naast zijn bed een boek te herlezen, uit de ouderlijke bibliotheek, dat altijd één van mijn favorieten was geweest, en dat ik al tientallen keren gelezen hád, maar dat ik met genoegen nog een keer las. Nu ligt dat boek (sindsdien gesloten) bij mij thuis, en het gekke is dat ik het niet meer open wil doen tot nu toe, het is alsof het een metafoor is voor het gesloten zijn van het leven van mijn ouders. Maar deze winter ga ik het lezen, mét alle tranen en herinneringen van dien.
vrijdag 1 november 2019 om 13:21
Ik mocht niet waken bij mijn vader omdat er een (zeeeer geringe) kans was op een soort van herstel. En hij alle rust nodig had. Dus zelfs in stilte een boek lezend en alleen maar zijn hand vasthouden mocht niet.
En oh oh wat vond ik dát frustrerend. Nu ik erover schrijf en eraan terugdenk voel ik het meteen weer. Dat die arme man daar in zijn eentje lag op de IC en er niet bij mochten zijn
ik voelde me zo machteloos.
Gelukkig waren we er wel bij toen hij overleed.
En oh oh wat vond ik dát frustrerend. Nu ik erover schrijf en eraan terugdenk voel ik het meteen weer. Dat die arme man daar in zijn eentje lag op de IC en er niet bij mochten zijn
ik voelde me zo machteloos.Gelukkig waren we er wel bij toen hij overleed.
'Tell people there's an invisible man in the sky who created the universe, and the vast majority will believe you. Tell them the paint is wet, and they have to touch it to be sure.' -George Carlin
vrijdag 1 november 2019 om 14:22
ach das ook wat, verdrietigVlammendeTroela schreef: ↑01-11-2019 13:21Ik mocht niet waken bij mijn vader omdat er een (zeeeer geringe) kans was op een soort van herstel. En hij alle rust nodig had. Dus zelfs in stilte een boek lezend en alleen maar zijn hand vasthouden mocht niet.
En oh oh wat vond ik dát frustrerend. Nu ik erover schrijf en eraan terugdenk voel ik het meteen weer. Dat die arme man daar in zijn eentje lag op de IC en er niet bij mochten zijn
Gelukkig waren we er wel bij toen hij overleed.
vrijdag 1 november 2019 om 17:27
Feniks, mijn deelneming.
En ook aan iedereen die verdriet heeft om iemand die is weggevallen. Sterkte allemaal.
Vandaag is het in België het feest van Allerheiligen. Dan herdenken wij onze doden. Mensen gaan naar de kerkhoven en gaan bij het graf van hun geliefden/naasten/voorouders staan.
Bij ons een officiële 'feest'dag. Daarmee bedoel ik dat het een vrije, betaalde dag is. Heeft Nederland ook een dag waarop jullie je doden herdenken. Ik weet dat 4 mei bij jullie de dodenherdenking is, maar is dat niet enkel voor oorlogsslachtoffers?
1 november vind ik persoonlijk wel een 'mooie' dag om de doden te herdenken: kerkhoven vol afgevallen bladeren, soms mistig weer, de donkerte valt al vroeger in. Allemaal factoren die bijdragen tot een dag van bezinning.
En ook aan iedereen die verdriet heeft om iemand die is weggevallen. Sterkte allemaal.
Vandaag is het in België het feest van Allerheiligen. Dan herdenken wij onze doden. Mensen gaan naar de kerkhoven en gaan bij het graf van hun geliefden/naasten/voorouders staan.
Bij ons een officiële 'feest'dag. Daarmee bedoel ik dat het een vrije, betaalde dag is. Heeft Nederland ook een dag waarop jullie je doden herdenken. Ik weet dat 4 mei bij jullie de dodenherdenking is, maar is dat niet enkel voor oorlogsslachtoffers?
1 november vind ik persoonlijk wel een 'mooie' dag om de doden te herdenken: kerkhoven vol afgevallen bladeren, soms mistig weer, de donkerte valt al vroeger in. Allemaal factoren die bijdragen tot een dag van bezinning.
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 01-11-2019 17:40
40.22% gewijzigd
