Psyche
alle pijlers
waarheid op tafel,
vrijdag 11 juni 2010 om 12:00
schijn ophouden..
Ik ben er gister achter gekomen hoe mijn eigen familie eigenlijk tegen mij aankijkt.. Hard heel hard was dat voor mij.We hebben opzich, vond ik, een goede band.
Ik werd gister gevraagd of ik mee wou met mijn zus..gewoon heel impulsief..dus zonder na te denken en omda het me heel leuk leek, ja gezegd. even wat dingen geregeld en hup op de trein
gestapt Super leuke dag dat wel. dus het is wat tegenstrijdig. Maar ik zag mijn kans schoon om eens goed met mijn zus te praten. In de trein haha nog wel. Met voorbedachte raden zodat
er niet te veel en te hard gepraat kon worden.
zij zegt dat ze het niet begrijpt.Dat ik ben wie ik ben en bepaalde grenzen heb.Omdat zei ze(grenzen) niet heeft.Nouja dat respecteer. Ik had ook wel met haar te doen , dat ze het misschien wel heel moeilijk heeft dat haar zusje zo is.Toch dacht ik als ik het uitleg(*was rustig in de trein) dan kan ze misschien wat meer begrip krijgen heeft ze wat rust ofzo, minder zorgen.
waarop ze antwoorde van "nouja ik heb dat niet en ik voel me ook wel eens goed kut, maar ik ga toch ook door, dan kan een ander dat ook dat verwacht ik dan tenminste"
nou het is dat ik een rugleuning had anders was ik stijl achterover geslagen...Ze had gewoon echt niet geluisterd.Ik bleef rustig..ik heb het voor- en nadeel dat ik bijna overal wel in kan komen.. En zeg van nou kijk,ga IK over mijn grenzen dan doe ik het zelf bewust zodat ik later weer een beetje meer aan kan. (zo werkt het vaak bij mij zo kom ik steeds verder) maar zeg ik. Gaat iemand anders over mijn grenzen heen, wat jij dus altijd doet je respecteerd ze niet, dan kan ik daar zo weinig mee en daarbij laat ik me door jou en mama wel over mij heen lopen, uit bescherming voor jullie.Jullie zijn heel uitgesproken, kort lontje etc.Dat kan ik zo moeilijk handelen i.v.m wat ik meegemaakt heb.Met het ongeluk dat mijn stofjes ook nog eens niet goed werken.dubbel op. dan weigert mijn lichaam gewoon ook.zo simpel is het.
nee zegt ze, als je geestelijk iets hebt kan je lichaam nog wel is bij mij ook zo. als ik dit zo terug lees even dan begrijp ik haar kant ook wel.En heb ik alleen maar met haar te doen dat ze het gevoel heeft altijd maar door te moeten gaan met mega grote stappen. nooit eens rust.Ik liet haar gister bewust over mijn grenzen heen gaan toen we op de terug weg alleen waren.Ik Had de nasleep er wel voor over.Ik was ook ergens wel blij dat ik mijn
problemen erken en er veel aan doe.En dat ik er uiteindelijk wel kom. En ik werd bang dat dat bij haar niet het geval zou zijn.
het ging nog even door..
Ik lig wel eens een paar dagen op bed, omdat ik mijn gedachten dan niet de baas ben. met de daarbij behorende flashbacks emoties noem maar op. Het is dan 1 groot zooitje.Dan staat mijn leven even stil dus het balen komt er dan ook nog eens bij.Inmiddels heb ik geleerd, mezelf geleerd. dat mezelf helemaal afzonderen schrijven en slapen (*en pillen) een heel goed middel is om weer "normaal" te worden. Zodatik weer funcioneer hoe de maatschappij dat verwacht. Maar het kost toch een kracht en het is gewoon heel moeilijk.Maar ik om er altijd weer uit gelukkig. En als ik er dan ook uit ben dan is alles ook goed.Sta ik vol in het leven doe veel, maar wel met mate;), alles op orde, praatjes en geaard.en het tegenstrijdige daarvan weer is..Dat ik wel constant een beetje verdriet voel en pijn.Dat heb ik al zo lang dat is wel een soort van gewend maar het is er wel. En ik ga het niet meer weg
stoppen.Ja ok soms wel dan heb ik er gewoon even geen zinin...komt wel weer dubbel zo hard terug als ik het weer toelaat.daarbij moet ik ook altijd vechten tegen paranoia achterdocht omdat de baas te zijn. En dat gaat me heel goed af al zeg ik het zelf.Ik praat dan ook veel met hulpverleners die me laten relativeren. En ik heb,nu, goede hulpverleners hoor heb ik echt geluk mee...
naar aanleiding van dat dit laatste stukje...lig wel eens een paar dagen op bed....nou dat was uit den boze volgens mij zus.Dat kon niet en ik had een trap onder mijn reet nodig.Toen dacht ik dus ,ja maar heb jij mij niet gezien afgelopen jaren hoe ik er bij heb gelopen hoe ik heb gevochten en hoeveel ik heb moeten incasseren en vooral hoeveel ik stukjes van mijn leven uit handen heb moeten geven, door mezelf te laten helpen.(*instellingen)hoeveel onmacht ik over mezelf heb gehad,omdat ik dat uit handen moest geven. Wel met de gedachte dat ik er later de vruchten van zou plukken.IK zei het allemaal wat anders in haar taal zoda tik hoopte dat ze het zou begrijpen.
niet dus*zucht*. dus uiteindelijk, we waren nog lang niet waar we wezen moesten, zei ik van ik heb graag dat je accepteerd dat ik ben zo als ik ben.Dat als ik een grens aan geef dat niet voor niks is. (*en toen op haar geweten ingespeeld en dat hielp wonder boven wonder) of wil je weer dat ik in een ggz kom zwaar in de war ...."nou nee dat wil ik ook niet" zei ze
dus ik van nou dan....heb jij het ervoor over om je zin door te drijven als je zusje daar gewoon nie tmee om kan gaan.
beetje flauw van mij ik weet het en misschien ook wat overdreven omdat stel het gebeurt weerdat ik opgenomen word het gevaar bestaat zij zichzelf de schuld geeft.Vooral omdat ze het niet verdient ze is eigenlijk wel heel lief, en heeft veel voor haar kiezen gehad.En ja zij heeft het vermogen om door te gaan en daar ben ik trots op dat ze zo is.En dat heb ik haar ok gezegd dat ik meer dan1000% respect voor haar heb op dat gebied.
eindelijk bij mijn huis,en al met al wel een hele leuke dag met elkaar..het was niet 1 en al geneuzel over mij..ook andere dingen over haar plannen enzo.heel leuk allemaal.Maar ik had onderweg besloten, en dat veranderd wel weer ken mezelf, dat ik maar niet mee op vakantie ging dat dat niet goed zou zijn voor hun en mij.ik vermaak me wel tien dagen met mijn vriendinnetjes.
ik mijn moeder bellen, ik zat er toch wel mee..om hier nou een crisis dienst over te bellen haha nee dat doe ik niet..ik probeerde het verhaal te doen ik moest het kwijt anders kon ik niet slapen, het was al twaalf uur snachts.
NOu echt mensen hou je vast... komt zij er ook nog eens over heen. Met onbegrip het niet snappen het moeilijk ...
en dat terwijl mij tot gister avond 24.00 altijd wijs is gemaakt dat ze me respecteerden als ik mijn grenzen aan gaf.Dat het wel moeilijk was maar dat het goed van mij was.Dat ik goed bezig was en ik er wel zou komen.Dat verhaal ga ik niet ook nog helemaal schrijven haha..maar nouja ik voel me belazerd, dit omdat ze verschillende trainingen heeft gevolgd. Van de stofjes in mijn hoofd tot ervaringen(*al weet ze lang niet alles van wat er gebeurd is) maar 1 ding is al erg genoeg dacht ik zo.Als ze meer zou weten nou dan kan ze niet meer met zichzelf leven dat weet ik nu al..dan is haar schuld gevoel te groot.
Nouja hier moet ik maar mee omgaan denk ik.Ik wist niet wat ik voelde maar ik vanmorgen gepraat en ik kwam er achter van Ja ik ben boos.en dit keer niet op mijzelf. nog een ding die gezegd zijn in telefoon gesprek..
-ik misbruik mijn dingen om dingen niet te hoeven doen(verschuilen)
hard kei hard..ik ben er klaar mee voor nu geld ik ga niet mee op vakantie nu ik weet wat ze daadwerklijk denken als ik op vakantie tijd voor mezelf neem.Dat is het niet waard. ik hou van ze en wil ze beschermen tegen zulke gedachten.ik ga voorlopig ook niet naar ze toe, ik ga haar(mijnmoeder) wel even bellen ..en ik heb geleerd jaja ik leer overal uit.Vandaag is de dag dat ik niet meer over me heen laat lopen.
want het doet pijn van mijn tenen tot mijn hoofd, en dat is neit overdreven
ik dacht altijd dat ik een fijne groep mensen om mij heen had, en dat is wel zo maar nu
weet ik de waarheid. Het is niet echt. ze zien me niet als volwaardig. maar ik blijf vechten het komt goed.In mijn tempo dat wel.
Ik ben er gister achter gekomen hoe mijn eigen familie eigenlijk tegen mij aankijkt.. Hard heel hard was dat voor mij.We hebben opzich, vond ik, een goede band.
Ik werd gister gevraagd of ik mee wou met mijn zus..gewoon heel impulsief..dus zonder na te denken en omda het me heel leuk leek, ja gezegd. even wat dingen geregeld en hup op de trein
gestapt Super leuke dag dat wel. dus het is wat tegenstrijdig. Maar ik zag mijn kans schoon om eens goed met mijn zus te praten. In de trein haha nog wel. Met voorbedachte raden zodat
er niet te veel en te hard gepraat kon worden.
zij zegt dat ze het niet begrijpt.Dat ik ben wie ik ben en bepaalde grenzen heb.Omdat zei ze(grenzen) niet heeft.Nouja dat respecteer. Ik had ook wel met haar te doen , dat ze het misschien wel heel moeilijk heeft dat haar zusje zo is.Toch dacht ik als ik het uitleg(*was rustig in de trein) dan kan ze misschien wat meer begrip krijgen heeft ze wat rust ofzo, minder zorgen.
waarop ze antwoorde van "nouja ik heb dat niet en ik voel me ook wel eens goed kut, maar ik ga toch ook door, dan kan een ander dat ook dat verwacht ik dan tenminste"
nou het is dat ik een rugleuning had anders was ik stijl achterover geslagen...Ze had gewoon echt niet geluisterd.Ik bleef rustig..ik heb het voor- en nadeel dat ik bijna overal wel in kan komen.. En zeg van nou kijk,ga IK over mijn grenzen dan doe ik het zelf bewust zodat ik later weer een beetje meer aan kan. (zo werkt het vaak bij mij zo kom ik steeds verder) maar zeg ik. Gaat iemand anders over mijn grenzen heen, wat jij dus altijd doet je respecteerd ze niet, dan kan ik daar zo weinig mee en daarbij laat ik me door jou en mama wel over mij heen lopen, uit bescherming voor jullie.Jullie zijn heel uitgesproken, kort lontje etc.Dat kan ik zo moeilijk handelen i.v.m wat ik meegemaakt heb.Met het ongeluk dat mijn stofjes ook nog eens niet goed werken.dubbel op. dan weigert mijn lichaam gewoon ook.zo simpel is het.
nee zegt ze, als je geestelijk iets hebt kan je lichaam nog wel is bij mij ook zo. als ik dit zo terug lees even dan begrijp ik haar kant ook wel.En heb ik alleen maar met haar te doen dat ze het gevoel heeft altijd maar door te moeten gaan met mega grote stappen. nooit eens rust.Ik liet haar gister bewust over mijn grenzen heen gaan toen we op de terug weg alleen waren.Ik Had de nasleep er wel voor over.Ik was ook ergens wel blij dat ik mijn
problemen erken en er veel aan doe.En dat ik er uiteindelijk wel kom. En ik werd bang dat dat bij haar niet het geval zou zijn.
het ging nog even door..
Ik lig wel eens een paar dagen op bed, omdat ik mijn gedachten dan niet de baas ben. met de daarbij behorende flashbacks emoties noem maar op. Het is dan 1 groot zooitje.Dan staat mijn leven even stil dus het balen komt er dan ook nog eens bij.Inmiddels heb ik geleerd, mezelf geleerd. dat mezelf helemaal afzonderen schrijven en slapen (*en pillen) een heel goed middel is om weer "normaal" te worden. Zodatik weer funcioneer hoe de maatschappij dat verwacht. Maar het kost toch een kracht en het is gewoon heel moeilijk.Maar ik om er altijd weer uit gelukkig. En als ik er dan ook uit ben dan is alles ook goed.Sta ik vol in het leven doe veel, maar wel met mate;), alles op orde, praatjes en geaard.en het tegenstrijdige daarvan weer is..Dat ik wel constant een beetje verdriet voel en pijn.Dat heb ik al zo lang dat is wel een soort van gewend maar het is er wel. En ik ga het niet meer weg
stoppen.Ja ok soms wel dan heb ik er gewoon even geen zinin...komt wel weer dubbel zo hard terug als ik het weer toelaat.daarbij moet ik ook altijd vechten tegen paranoia achterdocht omdat de baas te zijn. En dat gaat me heel goed af al zeg ik het zelf.Ik praat dan ook veel met hulpverleners die me laten relativeren. En ik heb,nu, goede hulpverleners hoor heb ik echt geluk mee...
naar aanleiding van dat dit laatste stukje...lig wel eens een paar dagen op bed....nou dat was uit den boze volgens mij zus.Dat kon niet en ik had een trap onder mijn reet nodig.Toen dacht ik dus ,ja maar heb jij mij niet gezien afgelopen jaren hoe ik er bij heb gelopen hoe ik heb gevochten en hoeveel ik heb moeten incasseren en vooral hoeveel ik stukjes van mijn leven uit handen heb moeten geven, door mezelf te laten helpen.(*instellingen)hoeveel onmacht ik over mezelf heb gehad,omdat ik dat uit handen moest geven. Wel met de gedachte dat ik er later de vruchten van zou plukken.IK zei het allemaal wat anders in haar taal zoda tik hoopte dat ze het zou begrijpen.
niet dus*zucht*. dus uiteindelijk, we waren nog lang niet waar we wezen moesten, zei ik van ik heb graag dat je accepteerd dat ik ben zo als ik ben.Dat als ik een grens aan geef dat niet voor niks is. (*en toen op haar geweten ingespeeld en dat hielp wonder boven wonder) of wil je weer dat ik in een ggz kom zwaar in de war ...."nou nee dat wil ik ook niet" zei ze
dus ik van nou dan....heb jij het ervoor over om je zin door te drijven als je zusje daar gewoon nie tmee om kan gaan.
beetje flauw van mij ik weet het en misschien ook wat overdreven omdat stel het gebeurt weerdat ik opgenomen word het gevaar bestaat zij zichzelf de schuld geeft.Vooral omdat ze het niet verdient ze is eigenlijk wel heel lief, en heeft veel voor haar kiezen gehad.En ja zij heeft het vermogen om door te gaan en daar ben ik trots op dat ze zo is.En dat heb ik haar ok gezegd dat ik meer dan1000% respect voor haar heb op dat gebied.
eindelijk bij mijn huis,en al met al wel een hele leuke dag met elkaar..het was niet 1 en al geneuzel over mij..ook andere dingen over haar plannen enzo.heel leuk allemaal.Maar ik had onderweg besloten, en dat veranderd wel weer ken mezelf, dat ik maar niet mee op vakantie ging dat dat niet goed zou zijn voor hun en mij.ik vermaak me wel tien dagen met mijn vriendinnetjes.
ik mijn moeder bellen, ik zat er toch wel mee..om hier nou een crisis dienst over te bellen haha nee dat doe ik niet..ik probeerde het verhaal te doen ik moest het kwijt anders kon ik niet slapen, het was al twaalf uur snachts.
NOu echt mensen hou je vast... komt zij er ook nog eens over heen. Met onbegrip het niet snappen het moeilijk ...
en dat terwijl mij tot gister avond 24.00 altijd wijs is gemaakt dat ze me respecteerden als ik mijn grenzen aan gaf.Dat het wel moeilijk was maar dat het goed van mij was.Dat ik goed bezig was en ik er wel zou komen.Dat verhaal ga ik niet ook nog helemaal schrijven haha..maar nouja ik voel me belazerd, dit omdat ze verschillende trainingen heeft gevolgd. Van de stofjes in mijn hoofd tot ervaringen(*al weet ze lang niet alles van wat er gebeurd is) maar 1 ding is al erg genoeg dacht ik zo.Als ze meer zou weten nou dan kan ze niet meer met zichzelf leven dat weet ik nu al..dan is haar schuld gevoel te groot.
Nouja hier moet ik maar mee omgaan denk ik.Ik wist niet wat ik voelde maar ik vanmorgen gepraat en ik kwam er achter van Ja ik ben boos.en dit keer niet op mijzelf. nog een ding die gezegd zijn in telefoon gesprek..
-ik misbruik mijn dingen om dingen niet te hoeven doen(verschuilen)
hard kei hard..ik ben er klaar mee voor nu geld ik ga niet mee op vakantie nu ik weet wat ze daadwerklijk denken als ik op vakantie tijd voor mezelf neem.Dat is het niet waard. ik hou van ze en wil ze beschermen tegen zulke gedachten.ik ga voorlopig ook niet naar ze toe, ik ga haar(mijnmoeder) wel even bellen ..en ik heb geleerd jaja ik leer overal uit.Vandaag is de dag dat ik niet meer over me heen laat lopen.
want het doet pijn van mijn tenen tot mijn hoofd, en dat is neit overdreven
ik dacht altijd dat ik een fijne groep mensen om mij heen had, en dat is wel zo maar nu
weet ik de waarheid. Het is niet echt. ze zien me niet als volwaardig. maar ik blijf vechten het komt goed.In mijn tempo dat wel.
vrijdag 11 juni 2010 om 16:26
Ha liefgrietje,
Ik heb/krijg wel het idee dat je constructief met je eigen (lastige) situaties om kan gaan! Als je even niet meer met je beide benen op de grond staat, kan je wat ongenuanceerd reageren/denken (althans dat bemerk ik bij mezelf soms in ieder geval), maar als je dan wel weer met je beide benen op de grond staat, dan kan je weer gaan kijken hoe je constructief met de situatie om kan gaan. En ik heb het idee dat je jezelf best goed snapt; dat je weet wat werkt voor jou en wat niet en dat is al iets heel belangrijks!
Ik heb/krijg wel het idee dat je constructief met je eigen (lastige) situaties om kan gaan! Als je even niet meer met je beide benen op de grond staat, kan je wat ongenuanceerd reageren/denken (althans dat bemerk ik bij mezelf soms in ieder geval), maar als je dan wel weer met je beide benen op de grond staat, dan kan je weer gaan kijken hoe je constructief met de situatie om kan gaan. En ik heb het idee dat je jezelf best goed snapt; dat je weet wat werkt voor jou en wat niet en dat is al iets heel belangrijks!
anoniem_103853 wijzigde dit bericht op 11-06-2010 16:27
Reden: woord vergeten
Reden: woord vergeten
% gewijzigd
vrijdag 11 juni 2010 om 16:31
vrijdag 11 juni 2010 om 16:37
ja dat klopt wel. Ik ken mezelf heel goed.Alleen soms val ik toch nog even in die valkuil dat ik denk dat ik met beide benen op de grond sta maar dat dus niet zo is.dan schaam ik me ook wel weer.wel weer een leerpunt, dat als het me echt heel erg dwars zit eerst maar even mijn monde houden en wanneer de emotie gedaald is het goed onder woorden brengen.
er is ook veel gebeurd afgelopen tijd. ik ben verhuisd naar een andere stad. veel nieuwe vrienden erbij gekregen, ook veel onderhoud. mezelf tegen gekomen door dat het me niet meer aankwam waaien, dat was ook de reden dat ik weg ben gegaan. ik wou het zelf doen allemaal. Een leuke jongen waar ik contact mee heb, die mij overigens wel aardig kent hoor en weet van mijn dingen maar niet te, gewoon gedosseerd.voorbereiding op opleiding en nieuwe hulpverlening.
misschien dat ik daarom wat obstinaat ben....
er is ook veel gebeurd afgelopen tijd. ik ben verhuisd naar een andere stad. veel nieuwe vrienden erbij gekregen, ook veel onderhoud. mezelf tegen gekomen door dat het me niet meer aankwam waaien, dat was ook de reden dat ik weg ben gegaan. ik wou het zelf doen allemaal. Een leuke jongen waar ik contact mee heb, die mij overigens wel aardig kent hoor en weet van mijn dingen maar niet te, gewoon gedosseerd.voorbereiding op opleiding en nieuwe hulpverlening.
misschien dat ik daarom wat obstinaat ben....
maandag 14 juni 2010 om 15:59
hai ik heb er veel aan gehad..
dank jullie wel..
ik ben alleen vaker druk dan dat ik tijd heb voor een forum..helaas..vind het wel een leuk forum..dus nouja verwijder ofzo dit topic is misschien een idee..
update..ik heb veel recht getrokken heb de oorzaak maar bij mijzelf gezocht.puntjes op de i gezet..En ik heb voorlopig weer even rust, maar dat zal wel niet lang duren haha..
nu even een bakkie koffie en dan weer gaan:D
dank jullie allen
dank jullie wel..ik ben alleen vaker druk dan dat ik tijd heb voor een forum..helaas..vind het wel een leuk forum..dus nouja verwijder ofzo dit topic is misschien een idee..
update..ik heb veel recht getrokken heb de oorzaak maar bij mijzelf gezocht.puntjes op de i gezet..En ik heb voorlopig weer even rust, maar dat zal wel niet lang duren haha..
nu even een bakkie koffie en dan weer gaan:D
dank jullie allen
