Psyche
alle pijlers
Waarom denken sommige mensen steeds dat ik niets kan?
zondag 20 december 2020 om 11:35
Er zijn wat mensen in mijn omgeving die, als ik wat nieuws wil gaan ondernemen en daarover vertel, aangeven of ik wel zeker weet dat ik dat wil gaan doen, dat het allemaal wel heeeeeel moeilijk is en als ik dat wil gaan doen er echt rekening mee moet houden dat het mislukt.
Daartegenover staan andere mensen die vinden dat ik van alles heel goed doe en ervan uitgaan dat ik dat allemaal prima kan.
Als kind zijnde al werd ik thuis behoorlijk ontmoedigd om te beginnen aan bepaalde dingen. Ik wilde bijvoorbeeld muziek leren maken. Ze vonden dat als ik ooit in een bandje gitaar wilde leren spelen je wel heel goed moest zijn. (Verder werd er niet gesproken over les, dus dat ging niet door.)
Ook op school werden mijn creatieve skills niet ontwikkeld, ik kleurde buiten de lijntjes dus kon ik niet tekenen.
En zo kan ik heel veel voorbeelden opnoemen. Later, toen ik op mezelf ging wonen heb ik van alles ingehaald, ik ben gitaar gaan spelen (in een bandje), ben zanglessen gaan nemen (en heb gezongen in een bandje), ik heb een kunstopleiding gevolgd en afgerond.
Nu werk ik al heel lang als secretaresse maar heb daar nooit enige opleiding voor gevolgd. Dat was uiteraard niet mijn droombaan maar brengt wel het broodnodige geld in het laadje.
Ook hier kom ik weer die tegenstrijdige benaderingen tegen, zodra er nieuwe werkzaamheden uitgedeeld worden mag eerst een ander het doen. Als dat niet goed gaat of diegene heeft er geen zin meer in, dan gaat het naar mij.
Ik ben hierdoor mijn hele leven lang al ontzettend onzeker door geweest en heb het gevoel dat ik constant naast de pot pies. Inmiddels ben ik 53 en voel me soms ontzettend gefrustreerd omdat het maar niet opschiet met mij. Overal moet ik extra hard mijn best voor doen, met als resultaat de restjes van een ander of niets. Daarom zou ik het liefst mijn baan op willen zeggen en alleen nog maar doen waar ik (voor mijn gevoel) een enorme achterstand heb opgelopen. Alleen nog maar creatief bezig zijn maar dat gaat natuurlijk niet. Ik voel me niet zozeer ongelukkig, ik heb veel mooie dingen in mijn leven en kan trots zijn op wat ik wel heb bereikt ondanks de ontmoedigingen.
Blijft voor mij wel de vraag: ben ik te (over) gevoelig? Is dit "normaal"?
Daartegenover staan andere mensen die vinden dat ik van alles heel goed doe en ervan uitgaan dat ik dat allemaal prima kan.
Als kind zijnde al werd ik thuis behoorlijk ontmoedigd om te beginnen aan bepaalde dingen. Ik wilde bijvoorbeeld muziek leren maken. Ze vonden dat als ik ooit in een bandje gitaar wilde leren spelen je wel heel goed moest zijn. (Verder werd er niet gesproken over les, dus dat ging niet door.)
Ook op school werden mijn creatieve skills niet ontwikkeld, ik kleurde buiten de lijntjes dus kon ik niet tekenen.
En zo kan ik heel veel voorbeelden opnoemen. Later, toen ik op mezelf ging wonen heb ik van alles ingehaald, ik ben gitaar gaan spelen (in een bandje), ben zanglessen gaan nemen (en heb gezongen in een bandje), ik heb een kunstopleiding gevolgd en afgerond.
Nu werk ik al heel lang als secretaresse maar heb daar nooit enige opleiding voor gevolgd. Dat was uiteraard niet mijn droombaan maar brengt wel het broodnodige geld in het laadje.
Ook hier kom ik weer die tegenstrijdige benaderingen tegen, zodra er nieuwe werkzaamheden uitgedeeld worden mag eerst een ander het doen. Als dat niet goed gaat of diegene heeft er geen zin meer in, dan gaat het naar mij.
Ik ben hierdoor mijn hele leven lang al ontzettend onzeker door geweest en heb het gevoel dat ik constant naast de pot pies. Inmiddels ben ik 53 en voel me soms ontzettend gefrustreerd omdat het maar niet opschiet met mij. Overal moet ik extra hard mijn best voor doen, met als resultaat de restjes van een ander of niets. Daarom zou ik het liefst mijn baan op willen zeggen en alleen nog maar doen waar ik (voor mijn gevoel) een enorme achterstand heb opgelopen. Alleen nog maar creatief bezig zijn maar dat gaat natuurlijk niet. Ik voel me niet zozeer ongelukkig, ik heb veel mooie dingen in mijn leven en kan trots zijn op wat ik wel heb bereikt ondanks de ontmoedigingen.
Blijft voor mij wel de vraag: ben ik te (over) gevoelig? Is dit "normaal"?
zondag 20 december 2020 om 11:40
Sommige mensen vinden dat een uiting van support, omdst ze je voor teleurstellingen willen behoeden. Ik vind het nogal demotiverend. Het is namelijk vaak geen constructieve feedback waarmee je je plan ook echt kunt verbeteren, maar gewoon gezeik.
Er zijn ook mensen die niet snappen dat je in de ideeënfase een beetje met verschillende mensen wilt sparren, vóórdat je de beslissing neemt om wel of niet iets te gaan doen. Zij houden alles bij zich tot ze uitgebroed hebben.
Is gewoon verschil in aanpak. Kies mensen om je heen die je leven leuker en beter maken.
Mijn man is mijn grootste chearleader en kritikaster ineen. Als hij iets van een idee zegt is het ook doordacht en helpt het me om verder te komen. Dus van hem neem ik het serieus. Bij de rest haal ik m’n schouders op.
Er zijn ook mensen die niet snappen dat je in de ideeënfase een beetje met verschillende mensen wilt sparren, vóórdat je de beslissing neemt om wel of niet iets te gaan doen. Zij houden alles bij zich tot ze uitgebroed hebben.
Is gewoon verschil in aanpak. Kies mensen om je heen die je leven leuker en beter maken.
Mijn man is mijn grootste chearleader en kritikaster ineen. Als hij iets van een idee zegt is het ook doordacht en helpt het me om verder te komen. Dus van hem neem ik het serieus. Bij de rest haal ik m’n schouders op.
zondag 20 december 2020 om 11:43
zondag 20 december 2020 om 11:45
Ik herken dat wel. Bij mij was dat ook wel regelmatig zo. Dat was niet uit kwade bedoelingen, maar meer een soort beren op de weg zien van huis uit. Altijd voorzichtig willen zijn en vooral zoeken naar zekerheid.
Vroeger dacht ik dat ik schrijfster wilde worden. Dan hoorde ik ook hetzelfde "daar moet je wel heel goed voor zijn, maar heel weinig mensen lukt dat". Met de implicatie dat het mij niet zou lukken.
Het heeft me ook lang onzeker gemaakt, tot ik me realiseerde dat die mentaliteit echt iets is van die mensen. Zij zien beren op de weg. Zij zijn voorzichtig. Zij hebben heel veel behoefte aan zekerheid. Zij durven nauwelijks risico's te nemen. En dat is ok, voor hen. Het is geen oordeel, het is geen waarheid, het is alleen maar hoe zij denken.
De laatste paar jaar ben ik het zelf anders gaan doen. En dat voelt heel goed. Ik ga voor wat ik wil en waar ik helemaal achter sta.
Wat voor mij is veranderd is dat ik me realiseer dat je niet alleen dingen moet gaan doen (ook dingen waarvan jan en alleman zegt "kan niet") als je zeker weet dat ze lukken. Want dan kun je net zo goed gelijk achter de geraniums gaan zitten.
En jij doet dat! Dus wees trots op jezelf. En trek je niets aan van anderen, die anders over dingen denken. Als je echt, echt, echt je leven wil omgooien, dan ga je vanzelf kijken naar mogelijkheden. Sta je open voor kansen etc.
Ik doe nu iets (in de creatieve hoek) wat ik jaren geleden ook al wilde doen. Toen durfde ik niet want "kan (ik) toch niet". Nu ben ik er gewoon voor gegaan, omdat ik niets liever wilde. En die beren? Ach, daar deal ik mee indien ik ze tegenkom. Weet ik zeker dat wat ik nu doe een succes gaat worden? Nee, dat weet ik niet. Maar dat is geen reden om het niet te doen.
Vroeger dacht ik dat ik schrijfster wilde worden. Dan hoorde ik ook hetzelfde "daar moet je wel heel goed voor zijn, maar heel weinig mensen lukt dat". Met de implicatie dat het mij niet zou lukken.
Het heeft me ook lang onzeker gemaakt, tot ik me realiseerde dat die mentaliteit echt iets is van die mensen. Zij zien beren op de weg. Zij zijn voorzichtig. Zij hebben heel veel behoefte aan zekerheid. Zij durven nauwelijks risico's te nemen. En dat is ok, voor hen. Het is geen oordeel, het is geen waarheid, het is alleen maar hoe zij denken.
De laatste paar jaar ben ik het zelf anders gaan doen. En dat voelt heel goed. Ik ga voor wat ik wil en waar ik helemaal achter sta.
Wat voor mij is veranderd is dat ik me realiseer dat je niet alleen dingen moet gaan doen (ook dingen waarvan jan en alleman zegt "kan niet") als je zeker weet dat ze lukken. Want dan kun je net zo goed gelijk achter de geraniums gaan zitten.
En jij doet dat! Dus wees trots op jezelf. En trek je niets aan van anderen, die anders over dingen denken. Als je echt, echt, echt je leven wil omgooien, dan ga je vanzelf kijken naar mogelijkheden. Sta je open voor kansen etc.
Ik doe nu iets (in de creatieve hoek) wat ik jaren geleden ook al wilde doen. Toen durfde ik niet want "kan (ik) toch niet". Nu ben ik er gewoon voor gegaan, omdat ik niets liever wilde. En die beren? Ach, daar deal ik mee indien ik ze tegenkom. Weet ik zeker dat wat ik nu doe een succes gaat worden? Nee, dat weet ik niet. Maar dat is geen reden om het niet te doen.
anoniem_401292 wijzigde dit bericht op 20-12-2020 11:47
1.54% gewijzigd
zondag 20 december 2020 om 11:50
zondag 20 december 2020 om 11:56
Kan om verscheidene redenen zijn dat men dit doet in het ergste geval hebben ze werkelijk het idee dat je zult falen en weinig vertrouwen in je.
Wat de reden ook is voor jou is dit heel ontmoedigend natuurlijk dus zou ik je adviseren deze mensen nietmeer te vertellen over jouw plannen en ambities want dan kunnen ze je ook het plezier en enthousiasme ervan niet ontnemen.
Je hebt al aan jezelf bewezen dat je het allemaal wel kunt immers, dus je bent gewoon hartstikke capabel. Als je dat zelf maar weet en er vertrouwen in hebt doet de mening van de rest er niet toe.
Kan zijn dat je inderdaad ook wat onzeker overkomt aangezien op het werk je ook een beetje achtergesteld voelt. Daar zou je met een coach aan kunnen werken of gewoon keihard eisen dat jij ook de nieuwere klusjes krijg toebedeeld.
Neem aan dat je daar al een poos werkt en dus ook kunt aantonen dat jij je werk goed doet en dan is er geen reden om jou ergens van buiten te sluiten.
Soms moet je ook gewoon vechten om te krijgen waar je recht ophebt.
Wat de reden ook is voor jou is dit heel ontmoedigend natuurlijk dus zou ik je adviseren deze mensen nietmeer te vertellen over jouw plannen en ambities want dan kunnen ze je ook het plezier en enthousiasme ervan niet ontnemen.
Je hebt al aan jezelf bewezen dat je het allemaal wel kunt immers, dus je bent gewoon hartstikke capabel. Als je dat zelf maar weet en er vertrouwen in hebt doet de mening van de rest er niet toe.
Kan zijn dat je inderdaad ook wat onzeker overkomt aangezien op het werk je ook een beetje achtergesteld voelt. Daar zou je met een coach aan kunnen werken of gewoon keihard eisen dat jij ook de nieuwere klusjes krijg toebedeeld.
Neem aan dat je daar al een poos werkt en dus ook kunt aantonen dat jij je werk goed doet en dan is er geen reden om jou ergens van buiten te sluiten.
Soms moet je ook gewoon vechten om te krijgen waar je recht ophebt.
zondag 20 december 2020 om 11:58
Ik denk dat mensen iets zien, wat je onbedoeld uitstraalt. Aangezien het een thema is in leven zal je wellicht al verwachten/anticiperen dat ze zo iets gaat gebeuren en neem je die rol al op je. (Metafoor: verwachten dat je geslagen wordt en dan al in de verdediging houding schieten)
Ik had overigens niet verwacht dat dit een topic van jouw zou zijn. Online kom je niet zo over in ieder geval!
Ik had overigens niet verwacht dat dit een topic van jouw zou zijn. Online kom je niet zo over in ieder geval!
Dit is een blok tekst dat toegevoegd kan worden aan de berichten die je maakt. Er is limiet van 255 tekens.
zondag 20 december 2020 om 12:03
Vaak helpt het om jezelf een (professionele) spiegel voor te houden en uit te vinden waar het vandaan komt. Ik heb vaak gezien dat mensen dachten benadeeld te worden door anderen maar eigenlijk zichzelf onbewust blokkeerden.
Vooral ook het denken dat het anderen altijd komt aanwaaien is heel vervelend gedrag, jij weet niet welke moeite andere mensen moeten doen. Als jij iets wilt dan zal je daar actief mee bezig moeten gaan.
Vooral ook het denken dat het anderen altijd komt aanwaaien is heel vervelend gedrag, jij weet niet welke moeite andere mensen moeten doen. Als jij iets wilt dan zal je daar actief mee bezig moeten gaan.
zondag 20 december 2020 om 12:11
Even een wat persoonlijker reactie:
@Vlindertje 1991: lief van je, dankjewel
@lilalinda: een coach heb ik al gehad, daaruit kwam dat ik qua beroepsgroep het beste het onderwijs in zou kunnen gaan.
Verder schrijf je: "Het kan niet anders, dan dat jij hen "laat zien", dat jij iets niet wil of kan." ik denk dat het meer is dat ze DENKEN te zien dat ik iets niet wil of kan. Zodra ik het oppak en laat zien dat ik het wel kan zijn ze hoogst verbaasd
@Bouza52:dit herken ik he-le-maal! Wat ik mis is inderdaad mijn persoonlijke "chearleader", ik heb in het verleden een relatie gehad (met kinderen), maar die ex van mij was verre van een chearleader.
@Noia: het heeft mij altijd heel hard geraakt, maar na mijn 40e ben ik gaan denken: "ik vind mijzelf wel degelijk goed in het een en ander. Als een ander dat niet vindt dan ligt dat probleem dan maar bij die ander". Helaas komt het blijkbaar bij tijd en wijle toch weer terug. Misschien ben ik de laatste tijd weer te druk in mijn hoofd en niet druk genoeg met mijzelf.
@Dwaler: daar zit inderdaad ook een loei van een waarheid in. Op school moest je binnen de lijntjes kleuren, in de breedste zin van het woord. Als je anders was, dan was het/ je niet goed. Dan werden anderen genoemd als het goede voorbeeld voor jou.
Ik vind het super dat je uiteindelijk iets bent gaan doen wat goed bij je past en waar je je goed bij voelt!
@windring: ook uiterlijk zal inderdaad meespelen. Ik was altijd een schattig kind, en later als volwassene een "leuk vrouwtje". Dat zal met lengte te maken hebben en ook met de bouw van mijn gezicht. (Ik ben 162 lang en de bouw van mijn gezicht is kinderlijk)
@moreina: op het gebied van werk heb ik al coaching gehad (via het 40+ traject van de overheid) en ik geeft het steevast aan als ik bepaalde werkzaamheden graag wil doen. Het zijn nooit moeilijke taken, dus voor mij zou ik ze voor de afwisseling willen doen. Ze worden echter wel vaak gepresenteerd als een moeilijke taak.
@Vlindertje 1991: lief van je, dankjewel
@lilalinda: een coach heb ik al gehad, daaruit kwam dat ik qua beroepsgroep het beste het onderwijs in zou kunnen gaan.
Verder schrijf je: "Het kan niet anders, dan dat jij hen "laat zien", dat jij iets niet wil of kan." ik denk dat het meer is dat ze DENKEN te zien dat ik iets niet wil of kan. Zodra ik het oppak en laat zien dat ik het wel kan zijn ze hoogst verbaasd
@Bouza52:dit herken ik he-le-maal! Wat ik mis is inderdaad mijn persoonlijke "chearleader", ik heb in het verleden een relatie gehad (met kinderen), maar die ex van mij was verre van een chearleader.
@Noia: het heeft mij altijd heel hard geraakt, maar na mijn 40e ben ik gaan denken: "ik vind mijzelf wel degelijk goed in het een en ander. Als een ander dat niet vindt dan ligt dat probleem dan maar bij die ander". Helaas komt het blijkbaar bij tijd en wijle toch weer terug. Misschien ben ik de laatste tijd weer te druk in mijn hoofd en niet druk genoeg met mijzelf.
@Dwaler: daar zit inderdaad ook een loei van een waarheid in. Op school moest je binnen de lijntjes kleuren, in de breedste zin van het woord. Als je anders was, dan was het/ je niet goed. Dan werden anderen genoemd als het goede voorbeeld voor jou.
Ik vind het super dat je uiteindelijk iets bent gaan doen wat goed bij je past en waar je je goed bij voelt!
@windring: ook uiterlijk zal inderdaad meespelen. Ik was altijd een schattig kind, en later als volwassene een "leuk vrouwtje". Dat zal met lengte te maken hebben en ook met de bouw van mijn gezicht. (Ik ben 162 lang en de bouw van mijn gezicht is kinderlijk)
@moreina: op het gebied van werk heb ik al coaching gehad (via het 40+ traject van de overheid) en ik geeft het steevast aan als ik bepaalde werkzaamheden graag wil doen. Het zijn nooit moeilijke taken, dus voor mij zou ik ze voor de afwisseling willen doen. Ze worden echter wel vaak gepresenteerd als een moeilijke taak.
zondag 20 december 2020 om 12:11
Kan het zijn dat je onbewust, anticiperend op negatieve reacties, al een soort twijfel uitstraalt?
Ik herken het wel van vroeger. Nu bespreek ik bepaalde ideeën en plannen niet meer met die mensen, maar deel ik het ze mede als een feit nadat ik de beslissing heb genomen. Niet: "ik zit eraan te denken om...", maar een: "ik heb me opgegeven voor X en het begint morgen. Leuk hè".
Ik herken het wel van vroeger. Nu bespreek ik bepaalde ideeën en plannen niet meer met die mensen, maar deel ik het ze mede als een feit nadat ik de beslissing heb genomen. Niet: "ik zit eraan te denken om...", maar een: "ik heb me opgegeven voor X en het begint morgen. Leuk hè".
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 20 december 2020 om 12:21
@apollos_belt: het zou mijn uitstraling kunnen zijn, maar als ik al meerder keren heb bewezen het "gewoon" goed te kunnen dan zou het vertrouwen er weleens mogen zijn lijkt me.
Wel grappig dat je een dergelijk topic niet van mij had verwacht! Mijn uitstraling is hier natuurlijk niet te zien dus blijkbaar zit er geen overeenstemming tussen wat ik uitstraal en wat ik verbaal communiceer. (Mooi leerpuntje, daar ga ik eens goed over nadenken!)
@Lillybit: "Vooral ook het denken dat het anderen altijd komt aanwaaien is heel vervelend gedrag, jij weet niet welke moeite andere mensen moeten doen. Als jij iets wilt dan zal je daar actief mee bezig moeten gaan." Jammer dat je dat zegt, lillybit, daarmee wek je de indruk dat je denkt dat ik niets ervoor wil doen. Als je even terugleest kun je lezen dat dat juist niet zo is.
@Malibu82: privë breng ik het inderdaad al zo, toch komen er dan weer de commentaren en bezwaren. Op mijn werk gaat het om werkzaamheden die verdeeld/ ergens ondergebracht moeten worden. Daarvan geef ik dan aan dat ik dat graag wil doen. (Eigenlijk op dezelfde manier als dat de anderen doen.)
Wel grappig dat je een dergelijk topic niet van mij had verwacht! Mijn uitstraling is hier natuurlijk niet te zien dus blijkbaar zit er geen overeenstemming tussen wat ik uitstraal en wat ik verbaal communiceer. (Mooi leerpuntje, daar ga ik eens goed over nadenken!)
@Lillybit: "Vooral ook het denken dat het anderen altijd komt aanwaaien is heel vervelend gedrag, jij weet niet welke moeite andere mensen moeten doen. Als jij iets wilt dan zal je daar actief mee bezig moeten gaan." Jammer dat je dat zegt, lillybit, daarmee wek je de indruk dat je denkt dat ik niets ervoor wil doen. Als je even terugleest kun je lezen dat dat juist niet zo is.
@Malibu82: privë breng ik het inderdaad al zo, toch komen er dan weer de commentaren en bezwaren. Op mijn werk gaat het om werkzaamheden die verdeeld/ ergens ondergebracht moeten worden. Daarvan geef ik dan aan dat ik dat graag wil doen. (Eigenlijk op dezelfde manier als dat de anderen doen.)
zondag 20 december 2020 om 12:21
Zoek een loopbaan coach. Mogelijk heb je vanuit je werk een opleidingsbudget wat je kan gebruiken. Het heeft mij geholpen om zekerder te zijn, zelf initiatief te nemen en uit te denken welke richting ik op wil.
Mijn ervaring qua werk (en dus geen idee of dat bij jou speelt) :
- werkzaamheden worden niet pas bepaald als er bekend wordt gemaakt wie het gaat doen. Mensen hebben dan al aangegeven iets te willen doen, of hebben zelf het idee geopperd dat er werkzaamheden moeten worden uitgevoerd. Dus ga in gesprek met je leidinggevende, bespreek dat je extra uitdagingen zoekt, geef voorbeelden van wat je graag had willen doen enz.
- bedenk wat je zou willen doen ipv je baan en zet daar stappen in. Je hoeft niet meteen te stoppen, je kan ook kijken of je een dag minder kan werken. Of bv je huidige functie maar in een andere sector die meer aansluit.
Mijn ervaring qua werk (en dus geen idee of dat bij jou speelt) :
- werkzaamheden worden niet pas bepaald als er bekend wordt gemaakt wie het gaat doen. Mensen hebben dan al aangegeven iets te willen doen, of hebben zelf het idee geopperd dat er werkzaamheden moeten worden uitgevoerd. Dus ga in gesprek met je leidinggevende, bespreek dat je extra uitdagingen zoekt, geef voorbeelden van wat je graag had willen doen enz.
- bedenk wat je zou willen doen ipv je baan en zet daar stappen in. Je hoeft niet meteen te stoppen, je kan ook kijken of je een dag minder kan werken. Of bv je huidige functie maar in een andere sector die meer aansluit.
zondag 20 december 2020 om 12:28
Ik herken dit wat jij zegt een beetje van een collega van me. Ze wil alles heel graag doen en leren maar ze blijft zelf erg op de achtergrond waardoor het mij energie kost om het haar te laten doen. De eerste paar keer vraag je nog of ze die taak wil doen maar als ze daarna zelf op de achtergrond blijft dan denk ik van nouja dan doe ik het zelf wel. Misschien dat je onbewust onzekerheid uitstraalt en dat mensen je daardoor ontlasten? Ik zeg maar wat hoor ik ken je verder niet. Hoeven echt geen verkeerde intenties te zijn in ieder geval.
zondag 20 december 2020 om 12:29
Dat is dan ontzettend oneerlijk en zou ik me niet zomaar bij neerleggen.Theamuts schreef: ↑20-12-2020 12:11
@moreina: op het gebied van werk heb ik al coaching gehad (via het 40+ traject van de overheid) en ik geeft het steevast aan als ik bepaalde werkzaamheden graag wil doen. Het zijn nooit moeilijke taken, dus voor mij zou ik ze voor de afwisseling willen doen. Ze worden echter wel vaak gepresenteerd als een moeilijke taak.
Doorvragen wat er dan precies zo moeilijk aan is en waarom er gedacht wordt dat jij dit niet kan.
Kun je ook gelijk aangeven dat je al eerder taken hebt overgenomen waarvan in eerste instantie gedacht werd dat het te moeilijk voor jou zou zijn dus je hebt al aangetoond dat je het wél kunt.
Misschien ook een keer een gesprek aangaan met de (team)manager hierover, dat dit een frustratiepuntje voor je is en dat je niet helemaal snapt waarom jou bepaalde dingen in eerste instantie geweigerd worden terwijl je wel de skills ervoor hebt.
Wij hebben halfjaarlijks éen op éen gesprekken met de teammanager en dat is ideaal om dit soort dingen aan te kaarten.
zondag 20 december 2020 om 12:30
Theamuts schreef: ↑20-12-2020 12:21
@Malibu82: privë breng ik het inderdaad al zo, toch komen er dan weer de commentaren en bezwaren. Op mijn werk gaat het om werkzaamheden die verdeeld/ ergens ondergebracht moeten worden. Daarvan geef ik dan aan dat ik dat graag wil doen. (Eigenlijk op dezelfde manier als dat de anderen doen.)
Bah, dat is zeker vervelend.
Dat er in de privé sfeer alsnog commentaren en bezwaren komen, herken ik wel. Maar intussen heb ik al zo vaak mijn eigen pad getrokken dat ik me daar niets meer van aantrek. De blikken zie ik nog wel, maar ze weten intussen dat ik me niet meer door hen laat overtuigen. En één keer heb ik met een big smile geantwoord dat het dan maar goed was dat zij mij niet waren. Dat hielp
Qua werk, weet je leidinggevende dat je graag meer wil doen?
Edit: Lees nu pas je eerdere post
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
zondag 20 december 2020 om 12:34
Als toevoeging hierop:Moreina schreef: ↑20-12-2020 12:29Dat is dan ontzettend oneerlijk en zou ik me niet zomaar bij neerleggen.
Doorvragen wat er dan precies zo moeilijk aan is en waarom er gedacht wordt dat jij dit niet kan.
Kun je ook gelijk aangeven dat je al eerder taken hebt overgenomen waarvan in eerste instantie gedacht werd dat het te moeilijk voor jou zou zijn dus je hebt al aangetoond dat je het wél kunt.
Misschien ook een keer een gesprek aangaan met de (team)manager hierover, dat dit een frustratiepuntje voor je is en dat je niet helemaal snapt waarom jou bepaalde dingen in eerste instantie geweigerd worden terwijl je wel de skills ervoor hebt.
Wij hebben halfjaarlijks éen op éen gesprekken met de teammanager en dat is ideaal om dit soort dingen aan te kaarten.
Zie het als een onderhandeling. Wat is er nodig om het wel te mogen doen? En zijn er afspraken te maken over volgende opdrachten als deze succesvol is uitgevoerd? Daarnaast kan je ook op het proces zelf kritiek geven, dus eerlijke verdeling van taken. En goed bijhouden wat je al hebt gedaan zodat je ook aan kan geven waar je succesvol in was.
zondag 20 december 2020 om 12:34
Loopbaancoaching heb ik al gehad. Daaruit bleek dat ik het beste het onderwijs in zou kunnen gaan. Ik heb in het (verre) verleden al een onderwijsbevoegdheid gehaald voor een creatief vak en heb later mijn propedeuse gehaald voor de verkorte pabo. (Die heb ik niet afgemaakt.)327 schreef: ↑20-12-2020 12:21Zoek een loopbaan coach. Mogelijk heb je vanuit je werk een opleidingsbudget wat je kan gebruiken. Het heeft mij geholpen om zekerder te zijn, zelf initiatief te nemen en uit te denken welke richting ik op wil.
Mijn ervaring qua werk (en dus geen idee of dat bij jou speelt) :
- werkzaamheden worden niet pas bepaald als er bekend wordt gemaakt wie het gaat doen. Mensen hebben dan al aangegeven iets te willen doen, of hebben zelf het idee geopperd dat er werkzaamheden moeten worden uitgevoerd. Dus ga in gesprek met je leidinggevende, bespreek dat je extra uitdagingen zoekt, geef voorbeelden van wat je graag had willen doen enz.
- bedenk wat je zou willen doen ipv je baan en zet daar stappen in. Je hoeft niet meteen te stoppen, je kan ook kijken of je een dag minder kan werken. Of bv je huidige functie maar in een andere sector die meer aansluit.
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar de zijinstroom mogelijkheden voor het basisonderwijs. In mijn regio bleken er (nog) geen vacatures te zijn voor zijinstromers, wel zou ik op eigen houtje de verkorte pabo opnieuw kunnen doen. Helaas heb ik daar geen tijd en geld voor, ik ben alleenstaand dus moet voor mijn eigen boterham zorgen.
In een andere regio was er een project opgestart voor de werving van zijinstromers. Daar heb ik me voor opgegeven, maar ben helaas niet geselecteerd.
Het frappante is dat mijn omgeving nou juist aangeeft mij zoiets helemaal zou zien doen. Als ik echt wil dan moet ik daar veel geld in steken (wat ik niet heb) en zal het waarschijnlijk wel gaan lukken.
zondag 20 december 2020 om 12:40
Helaas ben ik op mijn werk al een paar keer flink op mijn vingers getikt door dit soort vragen en opmerkingen. Het is geen veilige werkomgeving wat dit betreft. Ik ben al een aantal jaren af en toe aan het solliciteren. Uiteraard zou het op een nieuwe werkplek beter moeten zijn, daarom wil ik niet op eenzelfde soort baan binnen een zelfde soort organisatie terecht komen.327 schreef: ↑20-12-2020 12:34Als toevoeging hierop:
Zie het als een onderhandeling. Wat is er nodig om het wel te mogen doen? En zijn er afspraken te maken over volgende opdrachten als deze succesvol is uitgevoerd? Daarnaast kan je ook op het proces zelf kritiek geven, dus eerlijke verdeling van taken. En goed bijhouden wat je al hebt gedaan zodat je ook aan kan geven waar je succesvol in was.
Uiteraard is dat, zeker op mijn leeftijd, geen makkie.
zondag 20 december 2020 om 12:47
Ik heb een ander soort coaching gehad, niet gericht op een andere baan maar meer op mijn onzekerheid en achtergrond, dus waarom lukte bepaalde dingen me niet. Daar heb ik veel aan gehad, met oa aandacht voor hoe ik ben opgegroeid en hoe mezelf beter te presenteren. Dus de achtergrond aanpakken ipv concrete loopbaan actie. Of dat uiteindelijk wel, maar daar zat een traject voor. Met het idee dat een andere loopbaan de oorzaken niet oplost, dus je dit gewoon meeneemt naar een volgende baan.Theamuts schreef: ↑20-12-2020 12:34Loopbaancoaching heb ik al gehad. Daaruit bleek dat ik het beste het onderwijs in zou kunnen gaan. Ik heb in het (verre) verleden al een onderwijsbevoegdheid gehaald voor een creatief vak en heb later mijn propedeuse gehaald voor de verkorte pabo. (Die heb ik niet afgemaakt.)
Vervolgens ben ik op zoek gegaan naar de zijinstroom mogelijkheden voor het basisonderwijs. In mijn regio bleken er (nog) geen vacatures te zijn voor zijinstromers, wel zou ik op eigen houtje de verkorte pabo opnieuw kunnen doen. Helaas heb ik daar geen tijd en geld voor, ik ben alleenstaand dus moet voor mijn eigen boterham zorgen.
In een andere regio was er een project opgestart voor de werving van zijinstromers. Daar heb ik me voor opgegeven, maar ben helaas niet geselecteerd.
Het frappante is dat mijn omgeving nou juist aangeeft mij zoiets helemaal zou zien doen. Als ik echt wil dan moet ik daar veel geld in steken (wat ik niet heb) en zal het waarschijnlijk wel gaan lukken.
Misschien kan je kijken naar alternatieven voor lesgeven. Is bijles een optie? Je wil de creatieve kant op, kan je daar les in geven? Op persoonlijke titel, of via bv volksuniversiteit?
zondag 20 december 2020 om 12:50
Vroeger had ik een vriendin die altijd ergens aan ging beginnen, er ontzettend over zat op te scheppen en uiteindelijk nooit iets afmaakte. Omdat ik haar inmiddels wel kende ging ik echt niet in op al haar zogenaamde dingen die ze ging doen. Ik dacht, ik geef je de complimenten wel als je het ook echt doet en afmaakt.
Daarnaast herken ik het ook wel als je ergens gewoon goed in bent, maar dat mensen dat niet van je willen geloven of aannemen. Dat is dan inderdaad zo ontzettend frustrerend.
Daarnaast herken ik het ook wel als je ergens gewoon goed in bent, maar dat mensen dat niet van je willen geloven of aannemen. Dat is dan inderdaad zo ontzettend frustrerend.
