Waarom leg ik de lat zo hoog?

In therapie is al een paar keer naar voren gekomen dat ik op zo ongeveer alle gebieden de lat voor mezelf heel erg hoog leg. Vervolgens kan ik nooit aan die hoge verwachtingen voldoen en daar wordt ik niet gelukkiger van. Ik besef heel goed dat als ik de lat lager zou leggen ik waarschijnlijk een stuk tevredener zou zijn op een aantal gebieden en dus een stuk minder depressief. De vraag waar ik geen antwoord op kan vinden is waarom ik dat dan doe en wat mij dat oplevert. En ook wat het mij oplevert om daaraan vast te blijven houden, want de lat lager leggen lukt niet echt, hoewel ik het nut er wel van inzie. Ik heb ook geen idee hoe ik dat zou moeten doen.



Dingen die me te binnen schieten als ik over dit onderwerp nadenk zijn dat alleen perfectie de moeite waard is, (waarom in 's hemelsnaam?? Wie zegt dat??), dat ik die hoge lat nodig heb om naar verbetering te streven en me te ontwikkelen en niet stil te blijven staan. Maar in plaats van dat die hoge lat mijn ontwikkeling stimuleert, blijf ik stilstaan omdat de wetenschap dat ik die perfectie nooit kan bereiken, me verlamt. Perfectie is toch niet te bereiken, dus hoef ik het ook niet te proberen. Het levert me dus een excuus op om niks te doen en veilig te blijven zitten waar ik zit. Maar er speelt vast nog meer mee, alleen kom ik daar niet op. Ik heb geen idee waar die drang naar perfectie vandaan komt. Als ik dat zou weten, zou ik misschien ook weten hoe ik er van af kom.



Ik ben nog volop in discussie hierover met mijn therapeute en zij stimuleert mij eerst zoveel mogelijk te proberen hier zelf antwoorden op te vinden voordat zij suggesties doet en sturend optreedt. Dat ik ondanks therapie nog steeds met deze vragen zit, betekent dus niet dat de therapie niet werkt of de therapeute niet deugt. Het is een fase waar ik nog maar net aan begonnen ben en de therapeute stuurt me als het ware eerst zelf op onderzoek uit. Vandaar dit topic. Waarom leg ik de lat zo hoog? En hoe neem ik met minder genoegen? Wie denkt en filosofeert mee op de vroege zondagmorgen?

Ik ben weer terug o het forum. Ik wil iedereen bedanken voor de reacties. Met sommige kan ik iets, met anderen niets, maar het is even teveel werk en te emotioneel om op iedereen te reageren. Maar ik ben zeker interessante gezichtspunten tegengekomen waar ik iets mee kan of die me tot verder nadenken en zoeken stimuleren.