Psyche
alle pijlers
Waarom voel ik het niet?
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:50
Ik loop al mijn hele leven met het volgende en ik wil er zooo graag vanaf, maar hoe???
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet. Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet.
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen.
Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken?
En wie herkent dit???
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet. Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet.
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen.
Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken?
En wie herkent dit???
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:57
Hoi Majo,
Dit herken ik echt 99% en het is heel erg vervelend
Heb je momenten waarop het minder is? Realiseer je je wel dat deze gedachten over jezelf en de dingen die je doet niet rationeel zijn? Mag je dat wel geloven van jezelf? Durf je dat te geloven?
Als je hier echt vanaf wil helpt het misschien om toch weer naar een psycholoog te gaan. Cognitieve gedragstherapie, misschien wel RET (Rationeel-Emotieve Therapie) kan wel helpen. Misschien helpt het je al om er iets over te lezen.
Maar uit eindelijk moet je zelf het werk doen, je moet jezelf dwingen om je gedachten te veranderen en daar ook in te geloven. Jij bent de enige die de gedachten patronen kunt veranderen. Als je daar hulp van een psycholoog of andere therapeut erbij nodig hebt is dat helemaal niet erg!
Veel succes (f)
Dit herken ik echt 99% en het is heel erg vervelend
Heb je momenten waarop het minder is? Realiseer je je wel dat deze gedachten over jezelf en de dingen die je doet niet rationeel zijn? Mag je dat wel geloven van jezelf? Durf je dat te geloven?
Als je hier echt vanaf wil helpt het misschien om toch weer naar een psycholoog te gaan. Cognitieve gedragstherapie, misschien wel RET (Rationeel-Emotieve Therapie) kan wel helpen. Misschien helpt het je al om er iets over te lezen.
Maar uit eindelijk moet je zelf het werk doen, je moet jezelf dwingen om je gedachten te veranderen en daar ook in te geloven. Jij bent de enige die de gedachten patronen kunt veranderen. Als je daar hulp van een psycholoog of andere therapeut erbij nodig hebt is dat helemaal niet erg!
Veel succes (f)
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:06
Hey Majo, misschien heb je iets aan deze site?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cognitieve_gedragstherapie
Ik heb dit soort therapie zelf gevolgd en met een positief resultaat...
Sterkte meis!
http://nl.wikipedia.org/wiki/Cognitieve_gedragstherapie
Ik heb dit soort therapie zelf gevolgd en met een positief resultaat...
Sterkte meis!
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:10
Poeh ja herkenbaar dit. Ik heb ook met twee vingers in mn neus het VWO gedaan. En heb nu (bijna) een universitaire studie achter de rug, alles gehaald binnen de 4 jaar (wel met hertentamens!) alleen de scriptie duurt wat langer . Ook tijdens deze studie bijna niks gedaan, 2 dagen van te voren leren voor een tentamen en gewoon tevreden zijn met een 6. Ik denk ook altijd dat het een hele makkelijke studie is, en zeker jouw uitspraak van 'door de mand vallen' komt me heel bekend voor! Ik ben heel bang om straks aan het werk te gaan en dat mensen dan zien dat ik echt niks heb opgestoken van mijn hele opleiding en dat ik er geen bal van kan.
Net als jij heb ik er ook op andere gebieden last van. Een soort gevoel van "ik ben er wel maar word toch niet serieus genomen".
Heel vervelend! Ik zou ook graag zelfverzekerder zijn! Denk er ook weleens aan om een afspraak te maken bij een psycholoog maar die stap durf ik niet te zetten. Dan heb ik het idee dat daar wordt gedacht "daar heb je weer zo'n typ" en dat ze alleen naar me luisteren omdat dat hun werk is (haha als ik dit zo opschrijf denk ik "stel je niet aan!!", maar zo voelt het wel).
Net als jij heb ik er ook op andere gebieden last van. Een soort gevoel van "ik ben er wel maar word toch niet serieus genomen".
Heel vervelend! Ik zou ook graag zelfverzekerder zijn! Denk er ook weleens aan om een afspraak te maken bij een psycholoog maar die stap durf ik niet te zetten. Dan heb ik het idee dat daar wordt gedacht "daar heb je weer zo'n typ" en dat ze alleen naar me luisteren omdat dat hun werk is (haha als ik dit zo opschrijf denk ik "stel je niet aan!!", maar zo voelt het wel).
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:17
quote:Kwarktaart schreef op 28 oktober 2008 @ 14:15:
Als mensen een complimentje geven (over wat dan ook) denk ik meestal dat ze het niet menen maar het gewoon zeggen om aardig over te komen.
Maar je bent wel zo realistisch om te zeggen dat je je school met 2 vingers in je neus haalt. Dus je weet blijkbaar wel van jezelf dat je slim bent?
Als mensen een complimentje geven (over wat dan ook) denk ik meestal dat ze het niet menen maar het gewoon zeggen om aardig over te komen.
Maar je bent wel zo realistisch om te zeggen dat je je school met 2 vingers in je neus haalt. Dus je weet blijkbaar wel van jezelf dat je slim bent?
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:24
quote:yoyo2 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:17:
[...]
Maar je bent wel zo realistisch om te zeggen dat je je school met 2 vingers in je neus haalt. Dus je weet blijkbaar wel van jezelf dat je slim bent?Als ik het realistisch bekijk moet dat dan wel zo zijn ja. Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat over een onzeker gevoel, dat zich uit op heel veel verschillende vlakken. Wanneer je naar de feiten kijkt en dan naar je gevoel, blijkt je gevoel over jezelf niet te kloppen met de werkelijkheid.
[...]
Maar je bent wel zo realistisch om te zeggen dat je je school met 2 vingers in je neus haalt. Dus je weet blijkbaar wel van jezelf dat je slim bent?Als ik het realistisch bekijk moet dat dan wel zo zijn ja. Maar daar gaat het toch niet om? Het gaat over een onzeker gevoel, dat zich uit op heel veel verschillende vlakken. Wanneer je naar de feiten kijkt en dan naar je gevoel, blijkt je gevoel over jezelf niet te kloppen met de werkelijkheid.
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:41
quote:babado schreef op 28 oktober 2008 @ 14:14:
waarom wil je zo graag de beste zijn?Dit wil ze volgens mij niet? Ze wil wat meet zelfverzekerd zijn. Ik denk dat de reden dat ze zoveel bevestiging van anderen nodig heeft is omdat ze het zelf niet gelooft...en dan niet dat ze de beste is, maar dat ze überhaupt oké is. Verder is ze op haar studie tevreden met 6en en 7s, als ze de beste wilde zijn zou ze harder studeren en hogere cijfers halen. (of zeg ik het verkeerd TO?)
waarom wil je zo graag de beste zijn?Dit wil ze volgens mij niet? Ze wil wat meet zelfverzekerd zijn. Ik denk dat de reden dat ze zoveel bevestiging van anderen nodig heeft is omdat ze het zelf niet gelooft...en dan niet dat ze de beste is, maar dat ze überhaupt oké is. Verder is ze op haar studie tevreden met 6en en 7s, als ze de beste wilde zijn zou ze harder studeren en hogere cijfers halen. (of zeg ik het verkeerd TO?)
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:44
quote:yoyo2 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:15:
Je haalt je school makkelijk en je krijgt vaak bevestigingen van andere mensen. Wat zou je dan precies willen?
Die bevestigingen ook kunnen geloven/voelen. Of het kunnen voelen en geloven ook zonder die bevestigingen. Niet denken dat mensen alleen maar beleefd aan het doen zijn als ze complimenten geven.
Dat "door de mand vallen" herken ik ook wel. Dat had ik op de uni (ben gestopt, omdat ik de studie niet leuk vond) ik had steeds het idee dat ik "nep" aan het doen was, dat ik hoge cijfers haalde door een soort "toeval" en alsof ik anderen bedroog, want ik was eigenlijk niet zo slim als ik over kwam
Je haalt je school makkelijk en je krijgt vaak bevestigingen van andere mensen. Wat zou je dan precies willen?
Die bevestigingen ook kunnen geloven/voelen. Of het kunnen voelen en geloven ook zonder die bevestigingen. Niet denken dat mensen alleen maar beleefd aan het doen zijn als ze complimenten geven.
Dat "door de mand vallen" herken ik ook wel. Dat had ik op de uni (ben gestopt, omdat ik de studie niet leuk vond) ik had steeds het idee dat ik "nep" aan het doen was, dat ik hoge cijfers haalde door een soort "toeval" en alsof ik anderen bedroog, want ik was eigenlijk niet zo slim als ik over kwam
dinsdag 28 oktober 2008 om 14:48
[quote]runner84 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:44:
[...]
Die bevestigingen ook kunnen geloven/voelen. Of het kunnen voelen en geloven ook zonder die bevestigingen. Niet denken dat mensen alleen maar beleefd aan het doen zijn als ze complimenten geven.
Dat "door de mand vallen" herken ik ook wel. Dat had ik op de uni (ben gestopt, omdat ik de studie niet leuk vond) ik had steeds het idee dat ik "nep" aan het doen was, dat ik hoge cijfers haalde door een soort "toeval" en alsof ik anderen bedroog, want ik was eigenlijk niet zo slim als ik over kwam 8-P[/quote]
haha, heel erg herkenbaar!
[...]
Die bevestigingen ook kunnen geloven/voelen. Of het kunnen voelen en geloven ook zonder die bevestigingen. Niet denken dat mensen alleen maar beleefd aan het doen zijn als ze complimenten geven.
Dat "door de mand vallen" herken ik ook wel. Dat had ik op de uni (ben gestopt, omdat ik de studie niet leuk vond) ik had steeds het idee dat ik "nep" aan het doen was, dat ik hoge cijfers haalde door een soort "toeval" en alsof ik anderen bedroog, want ik was eigenlijk niet zo slim als ik over kwam 8-P[/quote]
haha, heel erg herkenbaar!
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:03
Het is gewoon makkelijker, maar wel hinderlijk voor jezelf, om negatief te denken. Durf maar eens te zeggen: dit heb ik goed gedaan, ik ben best leuk, ik heb wat te bieden, ik waardeer mezelf. Hartstikke lastig om dat oprecht te zeggen van jezelf. Dus twijfelen, negatief zijn en zeggen dat je iets niet kunt is een soort 'safe haven'. Maar het is ook een valkuil. Het breekt je nu op, maar het is zo'n gewoonte geworden en het voelt veilig en vertrouwd om jezelf te bekritiseren. Het is een hele klus dit vertrouwde gedrag los te laten en het lef te hebben positief te zijn over jezelf. Dat kan geen psych. voor jou doen, dit moet je zelf doen
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:03
quote:yoyo2 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:15:
Je haalt je school makkelijk en je krijgt vaak bevestigingen van andere mensen. Wat zou je dan precies willen?Als alles je maar komt aanvliegen, als je nooit eens moeite hoeft te doen, dan ben je ook nooit eens trots op iets wat je gedaan hebt. Er is nooit iets waarvan je kunt zeggen "kijk, ik heb hiervoor gewerkt en ik heb dit toch maar even gedaan gekregen". Alles wat je bereikt voelt als niet terzakedoend, vooral niet als je ziet hoe andere mensen kunnen genieten van een eigen succesje. Dat gevoel ken je niet. Volgens mij (maar misschien is dit projectie :o) wil TO ook eens trots op zichzelf zijn.
Je haalt je school makkelijk en je krijgt vaak bevestigingen van andere mensen. Wat zou je dan precies willen?Als alles je maar komt aanvliegen, als je nooit eens moeite hoeft te doen, dan ben je ook nooit eens trots op iets wat je gedaan hebt. Er is nooit iets waarvan je kunt zeggen "kijk, ik heb hiervoor gewerkt en ik heb dit toch maar even gedaan gekregen". Alles wat je bereikt voelt als niet terzakedoend, vooral niet als je ziet hoe andere mensen kunnen genieten van een eigen succesje. Dat gevoel ken je niet. Volgens mij (maar misschien is dit projectie :o) wil TO ook eens trots op zichzelf zijn.
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:04
quote:yoyo2 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:50:
En hoe kijk je dan tegen iemand aan die de mavo of havo heeft gedaan en met veel moeite hoge cijfers haalt?
(sorry, ik bedoel het niet verkeerd, maar ik snap het niet zo goed)
Het is heel irrationeel, dus je kunt nu we allemaal logische vragen gaan stellen, maar dat zal niet helpen haha
Andere mensen zie ik gewoon normaal, als iemand hard werkt om goede cijfers op de havo te halen zie ik dat gewoon zoals het is. Het is het beeld dat ik van mezelf heb dat vertekend is.
En hoe kijk je dan tegen iemand aan die de mavo of havo heeft gedaan en met veel moeite hoge cijfers haalt?
(sorry, ik bedoel het niet verkeerd, maar ik snap het niet zo goed)
Het is heel irrationeel, dus je kunt nu we allemaal logische vragen gaan stellen, maar dat zal niet helpen haha
Andere mensen zie ik gewoon normaal, als iemand hard werkt om goede cijfers op de havo te halen zie ik dat gewoon zoals het is. Het is het beeld dat ik van mezelf heb dat vertekend is.
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:06
quote:JWvB schreef op 28 oktober 2008 @ 15:03:
[...]
Als alles je maar komt aanvliegen, als je nooit eens moeite hoeft te doen, dan ben je ook nooit eens trots op iets wat je gedaan hebt. Er is nooit iets waarvan je kunt zeggen "kijk, ik heb hiervoor gewerkt en ik heb dit toch maar even gedaan gekregen". Alles wat je bereikt voelt als niet terzakedoend, vooral niet als je ziet hoe andere mensen kunnen genieten van een eigen succesje. Dat gevoel ken je niet. Volgens mij (maar misschien is dit projectie :o) wil TO ook eens trots op zichzelf zijn.Ja en nee. Ik herken zeker wel wat je schrijft, maar aan de andere kant weet ik ook dat je keihard kunt werken voor iets en dan alsnog niet trots op jezelf "mag" zijn van jezelf. Dan verzin je allerlei dingen die je prestatie "minder" maken...
[...]
Als alles je maar komt aanvliegen, als je nooit eens moeite hoeft te doen, dan ben je ook nooit eens trots op iets wat je gedaan hebt. Er is nooit iets waarvan je kunt zeggen "kijk, ik heb hiervoor gewerkt en ik heb dit toch maar even gedaan gekregen". Alles wat je bereikt voelt als niet terzakedoend, vooral niet als je ziet hoe andere mensen kunnen genieten van een eigen succesje. Dat gevoel ken je niet. Volgens mij (maar misschien is dit projectie :o) wil TO ook eens trots op zichzelf zijn.Ja en nee. Ik herken zeker wel wat je schrijft, maar aan de andere kant weet ik ook dat je keihard kunt werken voor iets en dan alsnog niet trots op jezelf "mag" zijn van jezelf. Dan verzin je allerlei dingen die je prestatie "minder" maken...
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:08
quote:yoyo2 schreef op 28 oktober 2008 @ 14:50:
En hoe kijk je dan tegen iemand aan die de mavo of havo heeft gedaan en met veel moeite hoge cijfers haalt?
(sorry, ik bedoel het niet verkeerd, maar ik snap het niet zo goed)Even voor mezelf sprekend: daar heb ik een heleboel respect voor. Ik vind dat stoer, als iemand het uiterste uit zichzelf weet te halen. Maar aan de drs. titel die ik tussen neus en lippen doorgehaald heb, daar hecht ik veel minder waarde. Ik heb er immers niet mijn best voor gedaan.
En hoe kijk je dan tegen iemand aan die de mavo of havo heeft gedaan en met veel moeite hoge cijfers haalt?
(sorry, ik bedoel het niet verkeerd, maar ik snap het niet zo goed)Even voor mezelf sprekend: daar heb ik een heleboel respect voor. Ik vind dat stoer, als iemand het uiterste uit zichzelf weet te halen. Maar aan de drs. titel die ik tussen neus en lippen doorgehaald heb, daar hecht ik veel minder waarde. Ik heb er immers niet mijn best voor gedaan.
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:08
Misschien niet makkelijk te veranderen, maar zou het helpen jezelf niet steeds met anderen te vergelijken? wat maakt het uit of anderen beter of slechter zingen, bakken of werken? Als jij het leuk, goed en fijn vindt, is het prima! maar prima is waarschijnlijk niet goed genoeg :-)quote:Majo1979 schreef op 28 oktober 2008 @ 13:50:
Ik loop al mijn hele leven met het volgende en ik wil er zooo graag vanaf, maar hoe???
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet. Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet.
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen.
Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken?
En wie herkent dit???
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.
Ik loop al mijn hele leven met het volgende en ik wil er zooo graag vanaf, maar hoe???
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet. Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet.
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen.
Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken?
En wie herkent dit???
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:10
quote:Majo1979 schreef op 28 oktober 2008 @ 13:50:
Ik loop al mijn hele leven met het volgende en ik wil er zooo graag vanaf, maar hoe???
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Als je dat maar blijft herhalen dan geloof je het uiteindelijk zelf. Kan je aantonen dat je iets niet kan, niet goed doet of niet genoeg bent?? Nee? Dan ben je jezelf in negatieve zaken aan het bevestigen.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Stel dat dat waar zou zijn, wat dan nog? Blijkbaar was het gevoel om "dommer" te zijn niet sterk genoeg om jezelf 1000% in te zetten en enkel negens en tienen te halen. Je hebt genoegen genomen met zessen en zevens.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. Je weet dus dondersgoed dat je niet dom bent, je komt op mij over dat je constant bevestiging wil. Waarom? Je weet dat je zonder inzet wat kan bereiken? Wat is het punt nu??
En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet.
Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. Wat wil je daarmee zeggen? alsof er iemand ooit vraagt hoeveel herexamens je hebt gehad. Totaal irrelevant...De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En al die mensen die je complimenten geven zijn gek/dom?? Lijkt me niet, je krijgt complimenten. Blijkbaar doe je je werk goed, wederom: wat wil je nu? Meer complimenten???En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet. Idee: waarom stop je ermee het "te willen voelen". Wat dan? Dan ben je pas echt gelukkig? Pas dan heeft het leven zin? ....???
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen. Er zullen vast wel mensen zijn die beter zingen, so what? Ze vragen jou omdat ze jou er graag bij hebben. Wat is het punt nu???Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Wat heb je concreet al geprobeerd om dat te bereiken en heb je je al afgevraagd waarom het zo belangrijk voor je is?? Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Kan ik me voorstellen, werd al behoorlijk moe toen ik je OP las. Ben je niet gewoon aan beetje aan het zeuren en dreinen om bevestiging?? Je praat jezelf constant naar beneden maar tegelijkertijd bevestig je alsmaar dat je toch echt heel slim bent. Is de welbekende "schop onder kont" niet eens heel hard nodig.
Je maakt van niets een enorm probleem. Je bent slim, leuk, getalenteerd maar jij wil het "voelen". Waarom in hemelsnaam??
Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken? Schop onder je kont? Je hebt namelijk niets te klagen. Je praat jezelf een complex aan als ik dit zo lees
En wie herkent dit??? Nee, absoluut niet!
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.Als ik zo'n verhaal bij mijn vriendinnen ophang dan krijg ik toch echt antwoorden als: stop eens even met zeuren etc. Is er niemand in de omgeving die je eens een fikse duw in de rug geeft en je vertelt dat je meer dan de moeite waard bent maar nu echt moet stoppen met zeuren??
ps, nog even over je resultaten tijdens je studie:
het is niet heel gek om niets te doen behalve wat colleges volgen en daarmee een 6/7 te halen. Zo heb ik mijn diploma deels bij elkaar gehaald. Als ik precies dat zou doen wat moest en nog wat extra zou ik ook hogere punten hebben gehaald. Maar ik vond het leuker/belangrijker mijn tijd aan andere zaken als werk en studiegerelateerde activiteiten (en de kroeg haha) te besteden
Ik loop al mijn hele leven met het volgende en ik wil er zooo graag vanaf, maar hoe???
Ik ben ontzettend onzeker, denk altijd dat ik dingen niet kan, niet goed doe of niet genoeg ben.
Als je dat maar blijft herhalen dan geloof je het uiteindelijk zelf. Kan je aantonen dat je iets niet kan, niet goed doet of niet genoeg bent?? Nee? Dan ben je jezelf in negatieve zaken aan het bevestigen.
Heb mijn VWO doorlopen zonder noemenswaardige inzet. Studeerde nooit en haalde dan weliswaar altijd een 6 of 7, maar haalde het wel. Soms moest ik bijzetten. Dan ging ik hard leren en dan haalde ik zo een 9 of 10. Maar toch had ik altijd het gevoel dat ik dommer was als anderen.
Stel dat dat waar zou zijn, wat dan nog? Blijkbaar was het gevoel om "dommer" te zijn niet sterk genoeg om jezelf 1000% in te zetten en enkel negens en tienen te halen. Je hebt genoegen genomen met zessen en zevens.
Daarna naar het HBO gegaan. Universiteit durfde ik niet, stel dat ik te dom zou zijn. Vervolgens het HBO wederom moeiteloos doorlopen. Zonder veel inzet haalde ik al mijn vakken. Wederom met zesjes, maar ik haalde het wel. Je weet dus dondersgoed dat je niet dom bent, je komt op mij over dat je constant bevestiging wil. Waarom? Je weet dat je zonder inzet wat kan bereiken? Wat is het punt nu??
En dan had ik altijd het gevoel, ben ik nou zo slim of is de opleiding zo laag van niveau. Ja, dan uiteraard het laatste, want zo slim ben ik helemaal niet.
Vanuit de opleiding kreeg ik gemixte signalen. Mijn mentor vond me maar middelmatig, ik haalde namelijk maar een 6 of 7. Heb echter nooit (als enige van de groep) een hertentamen gehad. Wat wil je daarmee zeggen? alsof er iemand ooit vraagt hoeveel herexamens je hebt gehad. Totaal irrelevant...De coördinator van de opleiding vond me juist weer erg goed, gezien het tempo waarin ik de opleiding heb afgerond.
En nu ben ik aan het werk en ik word overladen met complimenten. Maar toch ben ik continue bang dat ik door de mand val, want… zo goed ben ik toch helemaal niet. En al die mensen die je complimenten geven zijn gek/dom?? Lijkt me niet, je krijgt complimenten. Blijkbaar doe je je werk goed, wederom: wat wil je nu? Meer complimenten???En wederom krijg ik de bevestiging dat ik dat wel ben, maar ik voel het niet. En wat wil ik dat graag voelen, maar het lukt niet. Idee: waarom stop je ermee het "te willen voelen". Wat dan? Dan ben je pas echt gelukkig? Pas dan heeft het leven zin? ....???
Ik heb dit niet alleen op het gebied van leren en werken. Ik zing en naar ik begrijp van andere mensen, niet onverdienstelijk. Word gevraagd voor bruidsmissen, feesten, uithelpen bij koren. Maar… wederom denk ik dat alle anderen veel beter zingen. Er zullen vast wel mensen zijn die beter zingen, so what? Ze vragen jou omdat ze jou er graag bij hebben. Wat is het punt nu???Verder kook en bak ik graag, maar ik wil 100 keer horen of het lekker is. En dan nog twijfel ik. Maakt niet uit of ik het dan zelf lekker vind.
Ik wil zo graag zelfverzekerd zijn, maar het lukt me niet. Wat heb je concreet al geprobeerd om dat te bereiken en heb je je al afgevraagd waarom het zo belangrijk voor je is?? Ik verspil zoveel energie, omdat ik me steeds druk maak over alles. Kan ik me voorstellen, werd al behoorlijk moe toen ik je OP las. Ben je niet gewoon aan beetje aan het zeuren en dreinen om bevestiging?? Je praat jezelf constant naar beneden maar tegelijkertijd bevestig je alsmaar dat je toch echt heel slim bent. Is de welbekende "schop onder kont" niet eens heel hard nodig.
Je maakt van niets een enorm probleem. Je bent slim, leuk, getalenteerd maar jij wil het "voelen". Waarom in hemelsnaam??
Wat kan ik hier aan doen? Ik ben een tijdje onder behandeling geweest bij een psycholoog. Misschien toch weer een nieuwe afspraak maken? Schop onder je kont? Je hebt namelijk niets te klagen. Je praat jezelf een complex aan als ik dit zo lees
En wie herkent dit??? Nee, absoluut niet!
Excuses voor het lange verhaal. Moest het even kwijt.Als ik zo'n verhaal bij mijn vriendinnen ophang dan krijg ik toch echt antwoorden als: stop eens even met zeuren etc. Is er niemand in de omgeving die je eens een fikse duw in de rug geeft en je vertelt dat je meer dan de moeite waard bent maar nu echt moet stoppen met zeuren??
ps, nog even over je resultaten tijdens je studie:
het is niet heel gek om niets te doen behalve wat colleges volgen en daarmee een 6/7 te halen. Zo heb ik mijn diploma deels bij elkaar gehaald. Als ik precies dat zou doen wat moest en nog wat extra zou ik ook hogere punten hebben gehaald. Maar ik vond het leuker/belangrijker mijn tijd aan andere zaken als werk en studiegerelateerde activiteiten (en de kroeg haha) te besteden
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:10
quote:JWvB schreef op 28 oktober 2008 @ 15:08:
Maar aan de drs. titel die ik tussen neus en lippen doorgehaald heb, daar hecht ik veel minder waarde. Ik heb er immers niet mijn best voor gedaan.
Maar je hebt het toch naar mooi even gedaan dan?
Er zijn genoeg mensen met kwaliteiten en talenten die ze totaal niet benutten!
Maar aan de drs. titel die ik tussen neus en lippen doorgehaald heb, daar hecht ik veel minder waarde. Ik heb er immers niet mijn best voor gedaan.
Maar je hebt het toch naar mooi even gedaan dan?
Er zijn genoeg mensen met kwaliteiten en talenten die ze totaal niet benutten!
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:48
jammer dat je je zo druk maakt zonde van je energie hoor.
ik heb weliswaar geen uni, maar wel mijn mavo havo en mbo diploma fluitend gehaald. ik ben niet trots op mijn diplomas, maar heb er ook absoluut geen negatief gevoel over! die dingen heb je gewoon nodig om aan de bak te komen, thats it.
je hoeft niet 'perse' een trots gevoel te hebben over je diplomas, waar haal je dat idee vandaan? veel mensen benijden mij ook, krijg complimenten in de trant van dat heb je toch maar even gedaan ( ook korte tijd alles gehaald) ik bedank hartelijk voor het compliment maar voel er niet iets speciaals bij ofzo...
ook niet het feit dat jij je vwo en uni gehaald hebt in korte tijd, tja wat moet ik daarvan vinden dan? lekker belangrijk!
vind andere dingen veel interessanter aan een persoon ( en aan mezelf) nl, hoe sta je in het leven, hoe ga je met anderen om?
misschien zoek je wel een ander soort uitdaging. bijv zieke en behoeftige mensen helpen, dat je daar wel een trots en dankbaar gevoel aan overhoudt? ik zeg maar wat hoor maar misschien moet je je eigenwaarde in heel andere dingen gaan zoeken dan in je werkprestaties en je diplomas.
ik heb weliswaar geen uni, maar wel mijn mavo havo en mbo diploma fluitend gehaald. ik ben niet trots op mijn diplomas, maar heb er ook absoluut geen negatief gevoel over! die dingen heb je gewoon nodig om aan de bak te komen, thats it.
je hoeft niet 'perse' een trots gevoel te hebben over je diplomas, waar haal je dat idee vandaan? veel mensen benijden mij ook, krijg complimenten in de trant van dat heb je toch maar even gedaan ( ook korte tijd alles gehaald) ik bedank hartelijk voor het compliment maar voel er niet iets speciaals bij ofzo...
ook niet het feit dat jij je vwo en uni gehaald hebt in korte tijd, tja wat moet ik daarvan vinden dan? lekker belangrijk!
vind andere dingen veel interessanter aan een persoon ( en aan mezelf) nl, hoe sta je in het leven, hoe ga je met anderen om?
misschien zoek je wel een ander soort uitdaging. bijv zieke en behoeftige mensen helpen, dat je daar wel een trots en dankbaar gevoel aan overhoudt? ik zeg maar wat hoor maar misschien moet je je eigenwaarde in heel andere dingen gaan zoeken dan in je werkprestaties en je diplomas.
dinsdag 28 oktober 2008 om 15:52
Volgens mij heeft het helemaal niets te maken met "je trots willen voelen" of dat je daar alleen je eigenwaarde in zoekt. Tenminste, bij mij niet.
Het is lastig uit te leggen. Ik spreek nu voor mezelf. Ik "doe maar wat". Dat wil niet zeggen dat het allemaal zo slecht is wat ik doe, maar de complimenten die ik krijg van mijn collega's kloppen niet. En daar komt ook dat gevoel van door de mand vallen vandaan.
Het is lastig uit te leggen. Ik spreek nu voor mezelf. Ik "doe maar wat". Dat wil niet zeggen dat het allemaal zo slecht is wat ik doe, maar de complimenten die ik krijg van mijn collega's kloppen niet. En daar komt ook dat gevoel van door de mand vallen vandaan.
