Psyche
alle pijlers
Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap
vrijdag 28 april 2023 om 10:16
Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
zondag 30 april 2023 om 13:51
Dat het niet leeft en niks voelt is absoluut onwaar
zondag 30 april 2023 om 13:55
Zo zwart-wit is het niet. Er is niet voor niets een discussie over de maximale abortus termijn. En met 15 weken dan zit je op die grens.
zondag 30 april 2023 om 14:05
TO, volgens mij lopen er een aantal vragen in je hoofd en dit topic dit elkaar mbt de zwangerschap.
Wil ik eigenlijk echt nog een derde kind?
Wil ik NU nog een derde kind?
Wil ik nu DIT kind? (en dan bedoel ik niet alleen het geslacht)
Zijn we het komende jaar als ouders in staat om voor drie kinderen waaronder een baby te zorgen?
Welke praktische uitdagingen zijn er als we de zwangerschap doorzetten? En is het mogelijk die op te lossen?
Ben ik NU in staat om de zwangerschap door te zetten? Is er bepaalde hulp en ondersteuning mogelijk waardoor het wel zou kunnen?
De laatste twee vragen kun jij alleen zelf beantwoorden, maar je antwoord lijkt 'nee' te zijn. Je hebt echter proffesionele hulp nodig om dat echt goed helder te krijgen voor jezelf, dus goed dat je daarop aan gaat dringen morgen!
De overige vragen zijn niet alleen op jou van toepassing, want er zijn 2 ouders in beeld. Misschien helpt het om daar met je man over te (blijven) praten. Zeker zolang hulpverlening nog niet mogelijk is.
Je schrijft heel veel over jouw gevoel en jouw (momenteel beperkte) capaciteit om voor een baby te zorgen. Maar je man is er ook nog. Je wil hem niet te kort doen, maar misschien zegt het ook iets dat hij zo 'makkelijk' meegaat in de optie abortus. Hij kan de zwangerschap natuurlijk niet van je overnemen, maar wel de boel draaiende houden tijdens de zwangerschap en de zorg voor de baby ná de geboorte. Er is geen hulp vanuit familie en vrienden te verwachten zeg je, maar misschien kunnen jullie je wel betaalde hulp veroorloven(oppas, schoonmaakster, uitlaat voor de huisdieren, etc) om jullie in staat te stellen om te herstellen (jij) en voor het gezin te zorgen (hij). Uit jouw posts komt het echter niet over of hij bereid/in staat is om voor drie kinderen te zorgen als jij de zwangerschap besluit 'uit te zitten'. Als dat echt zo is, dan die je hem niet tekort, dan is gezinsuitbreiding voor jullie allebei gewoon niet haalbaar nu. En het is heel naar als jullie nu inderdaad die conclusie trekken, maar wel eentje die jullie samen kunnen trekken en die misschien wat druk van de keuzes op jouw bordje afhaalt.
En je geeft aan dat je rust nodig hebt. Is er een familielid/vriendin waar je de komende dagen kan logeren? Even weg uit de (confronterende) thuissituatie en slaap inhalen, telefoon uit en dit topic niet meer lezen, etc.
Ik hoop dat je morgen alsnog passende hulp krijg en wens je heel veel sterkte de komende tijd, wat je ook besluit.
PS Zullen we discussies over abortus naar een ander topic verplaatsen? TO denkt er duidelijk niet lichtzinnig over en weet inmiddels hoe het op deze termijn in zijn werk gaat. Verdere discussie daarover gaat haar niet helpen.
Wil ik eigenlijk echt nog een derde kind?
Wil ik NU nog een derde kind?
Wil ik nu DIT kind? (en dan bedoel ik niet alleen het geslacht)
Zijn we het komende jaar als ouders in staat om voor drie kinderen waaronder een baby te zorgen?
Welke praktische uitdagingen zijn er als we de zwangerschap doorzetten? En is het mogelijk die op te lossen?
Ben ik NU in staat om de zwangerschap door te zetten? Is er bepaalde hulp en ondersteuning mogelijk waardoor het wel zou kunnen?
De laatste twee vragen kun jij alleen zelf beantwoorden, maar je antwoord lijkt 'nee' te zijn. Je hebt echter proffesionele hulp nodig om dat echt goed helder te krijgen voor jezelf, dus goed dat je daarop aan gaat dringen morgen!
De overige vragen zijn niet alleen op jou van toepassing, want er zijn 2 ouders in beeld. Misschien helpt het om daar met je man over te (blijven) praten. Zeker zolang hulpverlening nog niet mogelijk is.
Je schrijft heel veel over jouw gevoel en jouw (momenteel beperkte) capaciteit om voor een baby te zorgen. Maar je man is er ook nog. Je wil hem niet te kort doen, maar misschien zegt het ook iets dat hij zo 'makkelijk' meegaat in de optie abortus. Hij kan de zwangerschap natuurlijk niet van je overnemen, maar wel de boel draaiende houden tijdens de zwangerschap en de zorg voor de baby ná de geboorte. Er is geen hulp vanuit familie en vrienden te verwachten zeg je, maar misschien kunnen jullie je wel betaalde hulp veroorloven(oppas, schoonmaakster, uitlaat voor de huisdieren, etc) om jullie in staat te stellen om te herstellen (jij) en voor het gezin te zorgen (hij). Uit jouw posts komt het echter niet over of hij bereid/in staat is om voor drie kinderen te zorgen als jij de zwangerschap besluit 'uit te zitten'. Als dat echt zo is, dan die je hem niet tekort, dan is gezinsuitbreiding voor jullie allebei gewoon niet haalbaar nu. En het is heel naar als jullie nu inderdaad die conclusie trekken, maar wel eentje die jullie samen kunnen trekken en die misschien wat druk van de keuzes op jouw bordje afhaalt.
En je geeft aan dat je rust nodig hebt. Is er een familielid/vriendin waar je de komende dagen kan logeren? Even weg uit de (confronterende) thuissituatie en slaap inhalen, telefoon uit en dit topic niet meer lezen, etc.
Ik hoop dat je morgen alsnog passende hulp krijg en wens je heel veel sterkte de komende tijd, wat je ook besluit.
PS Zullen we discussies over abortus naar een ander topic verplaatsen? TO denkt er duidelijk niet lichtzinnig over en weet inmiddels hoe het op deze termijn in zijn werk gaat. Verdere discussie daarover gaat haar niet helpen.
amaryllis wijzigde dit bericht op 30-04-2023 14:27
8.37% gewijzigd
zondag 30 april 2023 om 14:07
Nou, eerder schreef TO dit over wat man zou hebben gezegd:fashionvictim schreef: ↑30-04-2023 13:49Ja, omdat ik termen als huilie en egoïstisch echt volstrekt ongepast vind. Maar kennelijk moet alles wijken voor de heilige abortus.
“Tegelijkertijd zegt mijn man dat hij het niet alleen kan en wil, als ik er niet achter sta, om welke reden dan ook, dat we dan moeten kiezen voor het gezin wat er al is.”
Als hij dan daarna of daarnaast “dat het universum dan niks voor hem in petto heeft gehad (want die jongen mag er niet komen)” zegt, dan komt het op zijn minst manipulatief over en ik vind het ook wel vrij kortzichtig gezien de staat van TO.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 30 april 2023 om 14:12
Want hij mag alleen maar steunend en rationeel zijn? Ook als het zijn kind betreft?Chienandalou schreef: ↑30-04-2023 14:07Nou, eerder schreef TO dit over wat man zou hebben gezegd:
“Tegelijkertijd zegt mijn man dat hij het niet alleen kan en wil, als ik er niet achter sta, om welke reden dan ook, dat we dan moeten kiezen voor het gezin wat er al is.”
Als hij dan daarna of daarnaast “dat het universum dan niks voor hem in petto heeft gehad (want die jongen mag er niet komen)” zegt, dan komt het op zijn minst manipulatief over en ik vind het ook wel vrij kortzichtig gezien de staat van TO.
zondag 30 april 2023 om 14:13
Ik vind dat oordelen over die man net zo ongepast zijn als oordelen over TO. Want als we zo gaan beginnen valt er natuurlijk ook voldoende te zeggen over de argumentatie van TO. Het is niet alleen voor haar een moeilijke situatie hè?Chienandalou schreef: ↑30-04-2023 14:07Nou, eerder schreef TO dit over wat man zou hebben gezegd:
“Tegelijkertijd zegt mijn man dat hij het niet alleen kan en wil, als ik er niet achter sta, om welke reden dan ook, dat we dan moeten kiezen voor het gezin wat er al is.”
Als hij dan daarna of daarnaast “dat het universum dan niks voor hem in petto heeft gehad (want die jongen mag er niet komen)” zegt, dan komt het op zijn minst manipulatief over en ik vind het ook wel vrij kortzichtig gezien de staat van TO.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 april 2023 om 14:14
Sorry maar daar had TO aan moeten denken voor ze aan deze geplande zwangerschap begon. En als zij dat niet kan vanwege haar labiele toestand is er ook nog een man in het spel hé die hoort te zeggen: zullen we dat maar niet doen. Het kindje heeft die keuze niet dus ga je voor hem beslissen dat ie dood moet. Er zijn echt nog wel andere opties te bedenken. Mensen roepen hier, naar mijn idee veel en veel te snel, doe maar een abortus.Marianneke schreef: ↑30-04-2023 11:48Ik ben verbaasd hoeveel forummers meer belang hechten aan de toekomst van de foetus dan aan die van de twee kinderen die er al zijn en de twee ouders daarvan die er volledig doorheen zitten. Ook vader zit tegen burnout aan. Dit zijn toch geen omstandigheden waarin nog een kind een goed idee is? Denk aan de meisjes die er al zijn!
zondag 30 april 2023 om 14:17
Het gaat er mij om dat het wel degelijk leeft. Wat je dood maakt als je een abortus ondergaat.Chienandalou schreef: ↑30-04-2023 13:30Maar dat heeft niets met goedpraten te maken. Bij zwangerschap zijn dit gewoon de juiste termen: embryo tot 9 (11) weken, foetus vanaf dan tot geboorte. En na de geboorte heb je een kindje/baby.
zondag 30 april 2023 om 14:19
O zeker niet maar iemand schrijft dat de anti abortus lui de waarheid niet verkondigen. En een tegengeluid tegenover het overgrote deel pro abortus mensen hier kan m.i. helemaal geen kwaad om TO te helpen een goede beslissing te maken.toulouse_74 schreef: ↑30-04-2023 13:47Je moet je wel afvragen of jouw anti-abortusstandpunt helpend is voor TO.
'O ik laat geen abortus doen want Zonneschijn is tegen'.
Wat helpt het TO dat jij loopt te verkondigen dat je principieel tegen abortus bent? Dat is de hulpvraag van TO toch niet?
Het voegt niks toe, TO weet ook wel dat er op deze wereld mensen voor en tegen zijn.
zondag 30 april 2023 om 14:22
Precies, het is voor hen beiden een hele nare en verdrietige situatie waarvan je van beiden niet alleen maar logica kan verwachten. Beiden hebben ze steun en hulp nodig. Heel raar dat er woorden als huillie of manipulatief worden gebruikt als het gaat om een man die ook van alles tegelijk voelt.fashionvictim schreef: ↑30-04-2023 14:13Ik vind dat oordelen over die man net zo ongepast zijn als oordelen over TO. Want als we zo gaan beginnen valt er natuurlijk ook voldoende te zeggen over de argumentatie van TO. Het is niet alleen voor haar een moeilijke situatie hè?
zondag 30 april 2023 om 14:26
Misschien moet je even beter lezen.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 14:19O zeker niet maar iemand schrijft dat de anti abortus lui de waarheid niet verkondigen. En een tegengeluid tegenover het overgrote deel pro abortus mensen hier kan m.i. helemaal geen kwaad om TO te helpen een goede beslissing te maken.
Daarnaast “herken” ik jouw nickname van een aantal van jouw eigen topics. Hierdoor denk ik dat jij momenteel vooral vanuit projectie reageert. Ik denk dat dat niet helpend is. Niet voor jou en zeker niet voor TO.
zondag 30 april 2023 om 14:28
Toch waag ik het er weer even op: ik ben noch voor, noch tegen abortus (ooit zelf een abortus gehad waar ik blijvende spijt van heb), maar ik vraag me serieus af of een abortus TO niet eerder kwaad doet dan goed.
Net zo goed als dat ik me afvraag of het houden van het kindje voor haar en het gezin positief dan wel negatief uit zal vallen.
We weten dat niet. De steunende reacties van mensen die vóór abortus zijn zullen zwaar wegen voor TO omdat ze op het ogenblik van de zwangerschap af wil. Maar ze is nu kapot, op, labiel. Een dergelijke keuze kan ook helemaal verkeerd uitpakken.
Daarom is het goed dat ze de beste hulp krijgt, zodat ze niet in paniek een keuze maakt.
En haar man heeft wel degelijk een stem vind ik! Die zit nu ook in een vreselijke situatie!
Net zo goed als dat ik me afvraag of het houden van het kindje voor haar en het gezin positief dan wel negatief uit zal vallen.
We weten dat niet. De steunende reacties van mensen die vóór abortus zijn zullen zwaar wegen voor TO omdat ze op het ogenblik van de zwangerschap af wil. Maar ze is nu kapot, op, labiel. Een dergelijke keuze kan ook helemaal verkeerd uitpakken.
Daarom is het goed dat ze de beste hulp krijgt, zodat ze niet in paniek een keuze maakt.
En haar man heeft wel degelijk een stem vind ik! Die zit nu ook in een vreselijke situatie!
zondag 30 april 2023 om 14:31
Ik heb even een topic aangemaakt om discussie over abortus verder te voeren. In de breedste zin, dus ook of het überhaupt wenselijk is dat het mag en tot welke termijn dan. Misschien kunnen jullie daar verder discussiëren over of een foetus wel/geen gevoel heeft, wat goede (en slechte) redenen voor een abortus zijn, etc.
Leek me prettiger voor TO.
zwanger/abortus/list_messages/498248
Leek me prettiger voor TO.
zwanger/abortus/list_messages/498248
zondag 30 april 2023 om 14:35
Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 14:14Sorry maar daar had TO aan moeten denken voor ze aan deze geplande zwangerschap begon. En als zij dat niet kan vanwege haar labiele toestand is er ook nog een man in het spel hé die hoort te zeggen: zullen we dat maar niet doen. Het kindje heeft die keuze niet dus ga je voor hem beslissen dat ie dood moet. Er zijn echt nog wel andere opties te bedenken. Mensen roepen hier, naar mijn idee veel en veel te snel, doe maar een abortus.
Noem er eens een paar die constructief en helpend zouden kunnen zijn voor de TO.
I wanna live my life with the volume full!
zondag 30 april 2023 om 14:36
Nee, dat zeg ik niet.Lollypop04 schreef: ↑30-04-2023 14:12Want hij mag alleen maar steunend en rationeel zijn? Ook als het zijn kind betreft?
Het is en blijft een lastig iets wat beiden verdriet zal doen. Maar aan de ene kant zeggen dat je niet alleen alles wil opvangen/verzorgen en aan de andere kant dat het universum niks voor hem in petto heeft gehad schuurt voor mij wel.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 30 april 2023 om 14:40
Chienandalou schreef: ↑30-04-2023 14:36Nee, dat zeg ik niet.
Het is en blijft een lastig iets wat beiden verdriet zal doen. Maar aan de ene kant zeggen dat je niet alleen alles wil opvangen/verzorgen en aan de andere kant dat het universum niks voor hem in petto heeft gehad schuurt voor mij wel.
Ik begrijp haar man wel. Hij zit er vast helemaal doorheen en dan doe je zulke uitspraken.
Ze hebben samen voor de zwangerschap gekozen. Man vindt het daarbij nog eens geweldig dat het een zoontje wordt en dan gaat het niet meer door.
zondag 30 april 2023 om 14:50
Geen pro of contra abortus reactie, maar TO, ik vraag me af of een abortus werkelijk de uitweg is hier. Ik vrees dat die abortus zelf ook een hele stroom aan negatieve gedachten en emoties met zich zal meebrengen, waardoor je depressie misschien nog erger wordt. Het is niet dat het verhaal eindigt met een abortus...
zondag 30 april 2023 om 14:52
Dit helpt TO dat je over mij persoonlijk begint en wat een aanname.dweedledee schreef: ↑30-04-2023 14:26Misschien moet je even beter lezen.
Daarnaast “herken” ik jouw nickname van een aantal van jouw eigen topics. Hierdoor denk ik dat jij momenteel vooral vanuit projectie reageert. Ik denk dat dat niet helpend is. Niet voor jou en zeker niet voor TO.
zondag 30 april 2023 om 14:55
Waarom? Hoezo mag hij niet verschillende dubbele gevoelens en gedachten hebben naast elkaar? Het niet in zijn eentje willen doen maar als partners en gezin naast zorgen om zijn vrouw naast verdriet om hun zoontje die door hem gewenst is maar er waarschijnlijk niet komt. Hoezo is ambivalentie bij hem schurend en bij haar niet?Chienandalou schreef: ↑30-04-2023 14:36Nee, dat zeg ik niet.
Het is en blijft een lastig iets wat beiden verdriet zal doen. Maar aan de ene kant zeggen dat je niet alleen alles wil opvangen/verzorgen en aan de andere kant dat het universum niks voor hem in petto heeft gehad schuurt voor mij wel.
zondag 30 april 2023 om 14:56
Dat wil ik best doen maar die zijn al genoemd en ik krijg het gevoel dat je dat niet mag zeggen, want de meesten vinden dat alleen een abortus helpt.
Maar ik wil het best vanuit mijn perspectief zeggen. Ik zou adviseren te kijken naar opties zoals afstaan na de geboorte. En wie weet voelt TO zich na de geboorte wel heel anders en wil ze het toch houden.
zondag 30 april 2023 om 14:58
Overigens ik weet niet waar jij precies op doelt maar anders is in het in mijn geval niet zo heel logisch dat ik anti abortus ben....maar misschien doel jij op heel andere dingen die jij van mij gezien hebt.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 14:52Dit helpt TO dat je over mij persoonlijk begint en wat een aanname.
zondag 30 april 2023 om 15:11
Maar zo werkt dat toch niet? Dat je dan een oproep doet "wie wil er misschien een kind?" en dat die mensen dan alles in orde maken voor de komst en dan zeggen "ik wil hem toch terug"? Bovendien lijkt het erop dat TO het niet ziet zitten om de zwangerschap uit te dragen en te bevallen.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 14:56Dat wil ik best doen maar die zijn al genoemd en ik krijg het gevoel dat je dat niet mag zeggen, want de meesten vinden dat alleen een abortus helpt.
Maar ik wil het best vanuit mijn perspectief zeggen. Ik zou adviseren te kijken naar opties zoals afstaan na de geboorte. En wie weet voelt TO zich na de geboorte wel heel anders en wil ze het toch houden.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 30 april 2023 om 15:19
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
