Psyche
alle pijlers
Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap
vrijdag 28 april 2023 om 10:16
Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
zondag 30 april 2023 om 13:17
Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.Marianneke schreef: ↑30-04-2023 11:58Foetus! Het is nog geen kind. Door het een kind te noemen en contact maken en voorbestemd te zeggen ben je wel degelijk TO aan het manipuleren.
En ik ben niet van plan mijn mening voor me te houden omdat er hier zoveel mensen pro abortus zijn. Ik mag mijn mening net zo goed uiten als iedereen.
zonneschijn202131 wijzigde dit bericht op 30-04-2023 13:19
Reden: Aanvulling
Reden: Aanvulling
18.14% gewijzigd
zondag 30 april 2023 om 13:20
Ik vind zelf niet dat ik iets heb gezegd dat verkeerd is of waar ik nu niet meer achter sta. Ik voel me dus in die zin niet aangesproken, maar ik vind desondanks de toon van je reacties onprettig en neerbuigend. Dat zal jij van die van mij ook wel vinden, dus dat is dan dat.dweedledee schreef: ↑30-04-2023 13:05Daar zullen jullie het helaas mee moeten doen. Voel je je aangesproken? Want jij liet je gisteravond ook behoorlijk gaan in dit topic.
zondag 30 april 2023 om 13:22
Het leeft niet, voelt niet en het is een foetus.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 13:17Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.
zondag 30 april 2023 om 13:23
Exact. Dus agree to disagree dan maar.Jufjoke schreef: ↑30-04-2023 13:20Ik vind zelf niet dat ik iets heb gezegd dat verkeerd is of waar ik nu niet meer achter sta. Ik voel me dus in die zin niet aangesproken, maar ik vind desondanks de toon van je reacties onprettig en neerbuigend. Dat zal jij van die van mij ook wel vinden, dus dat is dan dat.
zondag 30 april 2023 om 13:24
Ja, je vrouw gaat door een hel en ziet het allemaal niet meer zitten, en dan ga je zeggen "eindelijk had het universum mij iets gegund en nou gaat het niet door". Lekker voor de twee kinderen die je al hebt ook, dat zijn blijkbaar geen cadeautjes van het universum, want verkeerde geslacht.
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 30 april 2023 om 13:25
Inderdaad, is het niet even manipulatief om het leven in haar buik alleen te mogen duiden als foetus? To noemt notabene zelf het leven in haar buik ook 'kind'. Is het woord foetus niet volledig heenstappen over de gelaagdheid van hetgeen zij in haar buik heeft? Het leven in haar buik is niet alleen biologisch, maar ook bijvoorbeeld relationeel. Het niet mogen benoemen hiervan is toch eveneens manipulatief?Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 13:17Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.
En ik ben niet van plan mijn mening voor me te houden omdat er hier zoveel mensen pro abortus zijn. Ik mag mijn mening net zo goed uiten als iedereen.
zondag 30 april 2023 om 13:26
Nou huilie kaart... Het gaat ook over zijn toekomst met of zonder derde kind. Hij heeft bewust ingestemd met het proberen te krijgen van dat kind dus dat hij verdriet heeft, verward is en het moeilijk vindt van hoe het nu gaat en welke consequenties dat voor hem heeft, vind ik logisch en zelfs terecht. Ik zou hem een lul vinden als het hem niets deed en To met gierende banden bij de kliniek afzet.
zondag 30 april 2023 om 13:26
Het leeft niet? Het hartje klopt toch?
zondag 30 april 2023 om 13:29
Door de moeder.
Dat is de denkfout die je maakt: deze foetus is niet levensvatbaar (het woord zegt het al, er is nu geen sprake van leven en buiten de baarmoeder ook niet) en leeft dus inderdaad niet.
Daarom exact is abortus geen moord.
zondag 30 april 2023 om 13:29
Want? Hij mag geen gevoel voor zijn eigen kind hebben maar moet haar juichend afzetten bij de abortuskliniek ofzo? Nu ben je ineens een lul als je verheugt op je ongeboren kind?Murgatroyd schreef: ↑30-04-2023 13:24Ja, je vrouw gaat door een hel en ziet het allemaal niet meer zitten, en dan ga je zeggen "eindelijk had het universum mij iets gegund en nou gaat het niet door". Lekker voor de twee kinderen die je al hebt ook, dat zijn blijkbaar geen cadeautjes van het universum, want verkeerde geslacht.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 april 2023 om 13:30
Maar dat heeft niets met goedpraten te maken. Bij zwangerschap zijn dit gewoon de juiste termen: embryo tot 9 (11) weken, foetus vanaf dan tot geboorte. En na de geboorte heb je een kindje/baby.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 13:17Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.
En ik ben niet van plan mijn mening voor me te houden omdat er hier zoveel mensen pro abortus zijn. Ik mag mijn mening net zo goed uiten als iedereen.
Wanna grow up to be
Be a debaser
Be a debaser
zondag 30 april 2023 om 13:36
Klopt, dat is precies wat ik zeg. Hij moet haar juichend laten aborteren en iedereen die zich verheught op een kind is een lul.fashionvictim schreef: ↑30-04-2023 13:29Want? Hij mag geen gevoel voor zijn eigen kind hebben maar moet haar juichend afzetten bij de abortuskliniek ofzo? Nu ben je ineens een lul als je verheugt op je ongeboren kind?
Je vraagt je wel eens af: 'Waar hebben wij het aan verdiend?
zondag 30 april 2023 om 13:36
Het is denk ik aan TO om de woordkeuze te bepalen. Ik vond het destijds vreselijk dat er in het ziekenhuis steeds over ‘je kindje’ werd gesproken terwijl ik daar was om de zwangerschap te laten afbreken. Mij hielp het om afstand te houden en het zo abstract en rationeel mogelijk te benaderen, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Blijft staan dat ‘kindje’ een bepaalde vertedering oproept, en dat is onder deze omstandigheden misschien pijnlijk.Zeedier schreef: ↑30-04-2023 13:25Inderdaad, is het niet even manipulatief om het leven in haar buik alleen te mogen duiden als foetus? To noemt notabene zelf het leven in haar buik ook 'kind'. Is het woord foetus niet volledig heenstappen over de gelaagdheid van hetgeen zij in haar buik heeft? Het leven in haar buik is niet alleen biologisch, maar ook bijvoorbeeld relationeel. Het niet mogen benoemen hiervan is toch eveneens manipulatief?
zondag 30 april 2023 om 13:39
Je zou, uit die enorme bus met empathie die je schijnt te hebben, eens even kunnen meevoelen met to.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 13:17Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.
En ik ben niet van plan mijn mening voor me te houden omdat er hier zoveel mensen pro abortus zijn. Ik mag mijn mening net zo goed uiten als iedereen.
Die zich hondsberoerd voelt, geestelijk en lichamelijk. Die weet dat ze deze foetus niet de liefde kan geven die het nodig heeft om een mooi mens te worden. Die aan alles voelt dat deze zwangerschap nu niet het juiste is. Die ervoor wil zorgen dat het leven van vier mensen de moeite waard blijft.
Daar zou je ook mee kunnen meeleven. En als dat dan zo lastig is, omdat je zo erg vindt dat wat wettelijk en wetenschappelijk vastgesteld een goede uitweg is? Dan hoef je dat hier niet te uiten he. Je kunt dit onderwerp ook vermijden. Je hoeft je punt niet te maken omdat je denkt dat er te licht over abortus wordt gedacht.
Want geloof me, dat doet niemand. Maar to klinkt heel beschermend naar de kinderen die er wel zijn, door deze zwangerschap te willen beëindigen. Het is ook echt niet raar om dit abortus om medische redenen te noemen.
Het enige wat haar tegenhoudt zijn mensen zoals jij die hun overtuiging boven wet en wetenschap stellen en haar gek maken met verhalen over doodmaken, baby hakken en moord.
Het is geen moord. Het is het beëindigen van een zwangerschap in een fase en op een manier waarvan na heel veel onderzoek is vast komen te staan dat dit het beste is. Dat mag je voor jezelf niet willen en dat is prima, maar blijf niet als een doorgedraaide anti abortus activist maar haar beschuldigen van zaken die niet waar zijn. Want zolang je dat doet, weerleg ik je woorden en bescherm to tegen je opjuttende praat. Ik voel me verd.rie als zo’n beschermbuddy van vrouwen die een abortus ondergaan en de mannen die daar demonstreren wegjaagt.
Sorry to. Ik hoop dat je snel contact legt met fiom, want daar zitten de onpartijdige vrouwen die je zoekt. Met ervaring en kennis.
(En stop met googlen. Conservatieve/anti abortus activisten hebben het internet weten vol te proppen met emodrama. Baseer je op informatie van het fiom)
zondag 30 april 2023 om 13:40
Een foetus leeft niet zelfstandig maar leeft natuurlijk wel degelijk. Anders zou een foetus ook niet in de baarmoeder kunnen overlijden.
zondag 30 april 2023 om 13:44
Ja ik begrijp zeker wat je zegt en ik snap dat het niet de bedoeling is om het voor TO nog moeilijker te maken en dat is vanuit mij ook zeker niet de bedoeling. Maar ik begrijp uit de reacties van TO dat ze al precies in die pijn zit en die pijn hoeven wij niet weg te maken toch? Ze mag dit toch ook allemaal voelen en delen, zonder dat dit meteen door iedereen weggemaakt moet worden?samarinde schreef: ↑30-04-2023 13:36Het is denk ik aan TO om de woordkeuze te bepalen. Ik vond het destijds vreselijk dat er in het ziekenhuis steeds over ‘je kindje’ werd gesproken terwijl ik daar was om de zwangerschap te laten afbreken. Mij hielp het om afstand te houden en het zo abstract en rationeel mogelijk te benaderen, maar dat is natuurlijk voor iedereen anders. Blijft staan dat ‘kindje’ een bepaalde vertedering oproept, en dat is onder deze omstandigheden misschien pijnlijk.
zondag 30 april 2023 om 13:47
Jeetje. Dat schrijft ze niet, dat maak jij ervan.fashionvictim schreef: ↑30-04-2023 13:29Want? Hij mag geen gevoel voor zijn eigen kind hebben maar moet haar juichend afzetten bij de abortuskliniek ofzo? Nu ben je ineens een lul als je verheugt op je ongeboren kind?
Dag is nooit zo nat of zun schient aaltied wat.
zondag 30 april 2023 om 13:47
Je moet je wel afvragen of jouw anti-abortusstandpunt helpend is voor TO.Zonneschijn202131 schreef: ↑30-04-2023 13:17Zo goed praten dat je iets levends dood maakt....als je de keuze voor een abortus maakt zie dan ook onder ogen hoe het is.
En ik ben niet van plan mijn mening voor me te houden omdat er hier zoveel mensen pro abortus zijn. Ik mag mijn mening net zo goed uiten als iedereen.
'O ik laat geen abortus doen want Zonneschijn is tegen'.
Wat helpt het TO dat jij loopt te verkondigen dat je principieel tegen abortus bent? Dat is de hulpvraag van TO toch niet?
Het voegt niks toe, TO weet ook wel dat er op deze wereld mensen voor en tegen zijn.
zondag 30 april 2023 om 13:50
Alsof pushen dan wel goed is. Denk je nu werkelijk dat dat de toon is die een hulpverlener aan zou slaan, dat agressieve gepush?toulouse_74 schreef: ↑30-04-2023 13:47Je moet je wel afvragen of jouw anti-abortusstandpunt helpend is voor TO.
'O ik laat geen abortus doen want Zonneschijn is tegen'.
Wat helpt het TO dat jij loopt te verkondigen dat je principieel tegen abortus bent? Dat is de hulpvraag van TO toch niet?
Het voegt niks toe, TO weet ook wel dat er op deze wereld mensen voor en tegen zijn.
Am Yisrael Chai!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
