Psyche
alle pijlers
Waarschuwing, niet subtiel! Spijt geplande zwangerschap
vrijdag 28 april 2023 om 10:16
Ik wil jullie vragen om mij niet te veroordelen want geloof me, dat doe ik zelf echt al genoeg.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
Ik ben gepland zwanger, bijna 14 weken. En ik heb zo'n spijt. Ik wil niet meer zwanger zijn. Ik wil niet nog een kind. Ik heb er al 2, die wat ouder zijn, en dat is genoeg.
Even een korte situatieschets waardoor denk ik blijkt dat dit niet enkel de zwangerschapshormonen zijn..
Ik zit er al 1.5 jaar doorheen, met burnout achtige klachten, de oorzaak is een apart topic waard dus dat laat ik voor nu maar even in het midden. Een aantal stappen ondernomen om eruit te komen. Aanpassingen op werk om prikkels te verminderen, yoga, meer hulp accepteren van anderen, een coach etc. Het heeft geen effect. Ik blijf piekeren, moe zijn, alles is teveel en ales is vaak heel donker.
In mijn familie komen depressies veel voor. Ik ben bang dat ik inmiddels in die depressie zit. Mijn man en ik wilden al een tijdje wel een derde (ik heb een sterke voorkeur voor een meisje) maar we hadden en hebben geen zin in de zwangerschap en in de babytijd. Echter wilden we wel een groter gezin, later, zodat er meer mensen om de tafel zitten. Als onze ouders er niet meer zijn en er is minimaal contact met broers en zussen, dan hebben we voor onszelf alsnog een hoop gezelligheid gebouwd. We dachten, ach dat doen we wel even, ja het wordt pittig maar het wordt ook weer beter en dan zijn we vast blij.
Langere tijd lukte het niet om zwanger te worden hoewel we het niet heel actief hebben geprobeerd. Dat was ook oke. En ineens was het dan in februari toch raak. Ik schrok me kapot en de schrik sloeg me om het hart. Al gauw voelde ik me lichamelijk ook totaal ellendig. Misselijk, maagpijn, en zo zo zo zo moe en down. Mijn man nam alle taken over. Onze kinderen snapten er niets van, alle energie die ik kon vinden ging naar hun toe. Het idee dat ik me nog tot november alleen lichamelijk al zo moet voelen is zo deprimerend dat ik niet weet waar ik het zoeken moet. Ik worstel de dagen door tot het moment dat ik 's avonds zo moe ben dat ik eindelijk eventjes kan slapen. Tot ik een paar uur later wakker schrik, mijn hartslag richting de 200 gaat en de waarheid me weer in het gezicht slaat.
De eerste weken na de zwangerschapstest gingen langzaam voorbij en behalve me focussen op wanneer ik weer naar bed mocht had ik weinig ruimte voor andere dingen in mijn hoofd. Laat staan me richten op deze baby. Ik voelde ook geen connectie.
Paar echo's gehad, alles goed met het kind. Tot het nieuws dat het een jongen is. Hoe vreselijk het ook klinkt, ik wil geen jongen. Echt ik weet hoe erg dit is. Veroordeel me alsjeblieft niet. Ik walg van mezelf, ik verafschuw mezelf maar het ligt als een steen op mijn maag. En het vesterkt heel erg het gevoel van wat zijn wij stom geweest. Het triggert vanalles wat eigenlijk helemaal niks met het geslacht te maken heeft.
Waarom gaan we ons leven verstoren? We hebben het toch goed? Of nouja goed, ons huwelijk is weer een ander verhaal, we zijn elkaar al een paar jaar op en af kwijt. Of er nog echte liefde is weet ik niet. We zijn inmiddels wel een geoliede machine qua samenwerking thuis met de kinderen maar echt plezier met z'n 4 is er weinig. Ik durf niet te zeggen hoe het echt zit, ik denk dat de depressie me alles zwarter in laat zien dan dat het echt is dus de beslissing om te scheiden moet je ook niet nemen in tijden van depressie.
Ondertussen is mijn man in dit verhaal de rots. Hij is echter wel beinvloedbaar. Als ik zit te huilen en mijn zorgen uit gaat dat zaadje bij hem ook ontwikkelen waardoor hij het ook al heel snel niet meer zag zitten en we samen zaten te huilen hoe we zo stom hebben kunnen zijn.
En nu? Er staan afpraken met de verloskundige en de huisarts. We komen hier niet alleen uit en doorheen. Abortus? Wat voor monster ben ik dan, dat ik een gezond kind vermoord omdat ik me toch heb bedacht.
Ik voel me zo zo vreselijk en wil het allemaal niet meer, ik eet niet, slaap niet en alles is zwart. Maar ik moet toch een manier zien te vinden, ik moet er zijn voor mijn oudere kinderen.
Ik weet niet eens wat ik wil met dit verhaal, in elk geval alsjeblieft geen harde en boze woorden want echt, ik weet het allemaal. Misschien is er iemand met ervaring?
Bedankt voor het lezen.
zondag 30 april 2023 om 11:58
Zeedier schreef: ↑30-04-2023 11:52Dat is echt volledig jouw invulling. Ik geef niet voor niets aan dat contact maken en aan je keuze om de zwangerschap te beindigen denken, misschien wel een heel vredig gevoeld geeft aan TO. Niet alle kindjes die groeien in de buik zijn bestemd om op aarde te leven. En daar heeft TO (medische) grond voor.
Foetus! Het is nog geen kind. Door het een kind te noemen en contact maken en voorbestemd te zeggen ben je wel degelijk TO aan het manipuleren.
Coffee is never my cup of tea
zondag 30 april 2023 om 11:59
Dit dus.Marianneke schreef: ↑30-04-2023 11:48Ik ben verbaasd hoeveel forummers meer belang hechten aan de toekomst van de foetus dan aan die van de twee kinderen die er al zijn en de twee ouders daarvan die er volledig doorheen zitten. Ook vader zit tegen burnout aan. Dit zijn toch geen omstandigheden waarin nog een kind een goed idee is? Denk aan de meisjes die er al zijn!
zondag 30 april 2023 om 12:00
Eens. De wanhoop van TO spat van het scherm, maar het is natuurlijk veel makkelijker om TO’s situatie af te doen “als niet lekker in haar vel”. Vooral als je je anti-abortus propaganda wilt uitdragen. Zo niet kies.Murgatroyd schreef: ↑30-04-2023 11:51Zeker als die afzwakking strategisch wordt ingezet om een best wel riskante keuze te promoten.
Dat dat kut voor TO is om te lezen is natuurlijk ondergeschikt. Walgelijk vind ik het.
zondag 30 april 2023 om 12:02
heb je ook gelezen dat TO eigenlijk helemaal geen zwangerschap wilde, geen baby wilde, maar gewoon een derde kind, het liefste al lekker zelfstandig net als haar andere kinderen?Paska schreef: ↑30-04-2023 11:03TO ik lees dat je vooral heel veel invult over hoe erg het straks allemaal zal zijn met een jongen. Maar jij kan niet in de toekomst kijken. Je weet het niet. Het is allemaal invulling gebaseerd op angst en onzekerheid. Dat zijn hele slechte raadgevers. De kans dat het straks anders is dan dat jij nu bedenkt is erg groter, zo niet groter dan de kans dat het precies zo is als je je nu voorstelt. Je moet natuurlijk zelf weten of je een abortus zal ondergaan, maar dat is wel een radicale en definitieve oplossing voor iets dat je niet zeker weet.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 30 april 2023 om 12:05
Zeker. Ik heb ook gelezen dat er al twee kinderen zijn, die niet onder toezicht staan van jeugdzorg of wat dan ook. Het is niet zo dat TO niet in staat is tot moederschap of het verzorgen van jonge kinderen.
zondag 30 april 2023 om 12:06
Dankjewel voor je reactie, ik vind het goed dat je dit noemt, aangezien het zeker niet mijn bedoeling is om ranja te manipuleren. Woordkeus is een hele belangrijke in deze en ik begrijp dat mijn woordkeus teveel kleur geeft, waar ik juist de neutraliteit probeer op te zoeken.Marianneke schreef: ↑30-04-2023 11:58Foetus! Het is nog geen kind. Door het een kind te noemen en contact maken en voorbestemd te zeggen ben je wel degelijk TO aan het manipuleren.
zondag 30 april 2023 om 12:06
Ik doe niet aan anti abortus propaganda. Doe eens normaal mens!dweedledee schreef: ↑30-04-2023 12:00Eens. De wanhoop van TO spat van het scherm, maar het is natuurlijk veel makkelijker om TO’s situatie af te doen “als niet lekker in haar vel”. Vooral als je je anti-abortus propaganda wilt uitdragen. Zo niet kies.
Dat dat kut voor TO is om te lezen is natuurlijk ondergeschikt. Walgelijk vind ik het.
zondag 30 april 2023 om 12:09
ik vind het juist in het belang van de toekomst van de foetus om heel goed na te denken of het verstandig is om de zwangerschap voort te zettenMarianneke schreef: ↑30-04-2023 11:48Ik ben verbaasd hoeveel forummers meer belang hechten aan de toekomst van de foetus dan aan die van de twee kinderen die er al zijn en de twee ouders daarvan die er volledig doorheen zitten. Ook vader zit tegen burnout aan. Dit zijn toch geen omstandigheden waarin nog een kind een goed idee is? Denk aan de meisjes die er al zijn!
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 30 april 2023 om 12:11
TO, ik wil je adviseren even een break van dit topic te nemen en verder te kijken met je man en de professionals.
Fijn dat je aan sommige posts wel wat hebt, maar ik zie je ook reageren op de misschien niet helpende posts. Dat mag natuurlijk, maar deze reacties gaan er ook zijn. Simpelweg omdat zo’n onderwerp als dit topic dat doet met mensen. Je hebt voor- en tegenstanders, mensen die verdriet hebben om een kinderwens, mensen die aanslaan op het genderstuk. Dat is misschien niet helpend voor jou, maar ook deze mensen mogen hun mening verkondigen.
Zet je schermen even uit en ga vandaag iets doen waar je enigszins rust uit haalt.
Fijn dat je aan sommige posts wel wat hebt, maar ik zie je ook reageren op de misschien niet helpende posts. Dat mag natuurlijk, maar deze reacties gaan er ook zijn. Simpelweg omdat zo’n onderwerp als dit topic dat doet met mensen. Je hebt voor- en tegenstanders, mensen die verdriet hebben om een kinderwens, mensen die aanslaan op het genderstuk. Dat is misschien niet helpend voor jou, maar ook deze mensen mogen hun mening verkondigen.
Zet je schermen even uit en ga vandaag iets doen waar je enigszins rust uit haalt.
zondag 30 april 2023 om 12:13
On topic;
TO, heel veel sterkte gewenst , wat je beslissing ook is.
Probeer alsjeblieft niet te googlen , je pijnigt jezelf daarmee. Ook willen sommigen je hier een schuldgevoel aanpraten, ontzettend gemeen en al helemaal in zo’n kwetsbaar topic. Ik zou zelf ook niet meer lezen/ posten hier als ik jou was maar dat moet je zelf weten natuurlijk.
Ik wens je het allerbeste vrouw.
hallohallo321 wijzigde dit bericht op 10-05-2023 20:40
Reden: Te lang/te persoonlijk
Reden: Te lang/te persoonlijk
29.63% gewijzigd
Geen motto
zondag 30 april 2023 om 12:17
ze wil geen zwangerschap en helemaal opnieuw een baby grootbrengen. Ze wil een af kind, een meisje zodat er gezellig veel mensen aan tafel zitten.
Ze zitten nu al niet gezellig aan tafel, hun huwelijk staat onder spanning, TO zat er al aardig doorheen en ze wil geen jongen.
En ja dan kun je idd afwachten hoe het na de geboorte zal gaan en misschien gaat het dan hartstikke goed. Maar misschien gaat het dan nog veel erger mis en is er wel een klein jochie de dupe, omdat zijn moeder niet in staat is om van hem te houden. Die wel ziet dat zij wel van zijn zusjes houdt.
Links of rechtsom, TO heeft hulp nodig, haar man heeft hulp nodig en hun kinderen hebben hulp nodig.
Ranja, bel voor mijn part de SEH, laat je man bellen, maar doe iets.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 30 april 2023 om 12:19
Lieve TO,
Een paar concrete dingen die in mij opkomen.
Is het mogelijk om jullie kinderen een paar dagen uit logeren te laten gaan? Ze hebben vakantie neem ik aan. Dan hebben jullie even niet de zorg voor de kinderen bij het nemen van deze beslissing.
En ik zou je ziekmelden op werk, want je bent ziek. En kijk of je man zich deze week kan vrijmaken van werk.
Dan plannen jullie deze week in voor het nemen van de beslissing.
Is er iemand in jullie omgeving die jullie kan helpen? Een goede vriendin? Die niet vol in de emotie zit en eventueel meekan naar de verloskundige of huisarts en daar kan doorpakken? Want ik denk echt dat je met spoed naar de pop poli moet. Neem iemand mee die daarop blijft aandringen, dan hoeven jullie dat zelf niet te doen. En print jouw reacties in dit topic inderdaad uit en laat ze lezen aan de huisarts en verloskundige. Dat geeft duidelijk weer hoe erg je in de knoop zit.
Vraag aan de huisarts of hij voor deze week iets kalmerends voor je kan voorschrijven. Dan kan je hopelijk slapen en krijg je een iets helderder hoofd. Er zijn middelen die je kortdurend mag gebruiken bij een zwangerschap en al deze stress lijkt me ook niet goed, dus ik kan me voorstellen dat de huisarts dit doet.
Mij helpt het om bij dit soort grote beslissingen te denken: ik ga een weloverwogen beslissing nemen. Er is geen goed of fout, iedere keuze gaat consequenties hebben die je van tevoren kan inschatten, maar nooit zeker weet. En als je later spijt voelt, kan je dat weerleggen door te denken: ik heb die keuze weloverwogen gemaakt en meer kon ik niet doen.
En sterkte. Je bent geen slecht mens, je hebt alleen een slechte keuze gemaakt
en zoekt nu naar een oplossing.
Een paar concrete dingen die in mij opkomen.
Is het mogelijk om jullie kinderen een paar dagen uit logeren te laten gaan? Ze hebben vakantie neem ik aan. Dan hebben jullie even niet de zorg voor de kinderen bij het nemen van deze beslissing.
En ik zou je ziekmelden op werk, want je bent ziek. En kijk of je man zich deze week kan vrijmaken van werk.
Dan plannen jullie deze week in voor het nemen van de beslissing.
Is er iemand in jullie omgeving die jullie kan helpen? Een goede vriendin? Die niet vol in de emotie zit en eventueel meekan naar de verloskundige of huisarts en daar kan doorpakken? Want ik denk echt dat je met spoed naar de pop poli moet. Neem iemand mee die daarop blijft aandringen, dan hoeven jullie dat zelf niet te doen. En print jouw reacties in dit topic inderdaad uit en laat ze lezen aan de huisarts en verloskundige. Dat geeft duidelijk weer hoe erg je in de knoop zit.
Vraag aan de huisarts of hij voor deze week iets kalmerends voor je kan voorschrijven. Dan kan je hopelijk slapen en krijg je een iets helderder hoofd. Er zijn middelen die je kortdurend mag gebruiken bij een zwangerschap en al deze stress lijkt me ook niet goed, dus ik kan me voorstellen dat de huisarts dit doet.
Mij helpt het om bij dit soort grote beslissingen te denken: ik ga een weloverwogen beslissing nemen. Er is geen goed of fout, iedere keuze gaat consequenties hebben die je van tevoren kan inschatten, maar nooit zeker weet. En als je later spijt voelt, kan je dat weerleggen door te denken: ik heb die keuze weloverwogen gemaakt en meer kon ik niet doen.
En sterkte. Je bent geen slecht mens, je hebt alleen een slechte keuze gemaakt
en zoekt nu naar een oplossing.
zondag 30 april 2023 om 12:21
En jij komt op mij over als de andere kant van de medaille. Of eigenlijk op mij nóg fanatieker. Minstens zo naar, vind ik.dweedledee schreef: ↑30-04-2023 12:10Dan toch maar wat zorgvuldiger je woorden formuleren. Ook al vind je dat onzin. Want zo kom je namelijk wél over.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
zondag 30 april 2023 om 12:25
Dat mag. Ik heb overigens een neutrale mening tov abortus. Maatwerk, vind ik het. Ik vind het overigens wel schokkend dat er zo op een kwetsbare TO wordt ingehakt. En je kunt én mag alles van mij vinden, maar daar maak ik me in ieder geval niet schuldig aan.
zondag 30 april 2023 om 12:36
Leuke vraag hoor, maar totaal kolder om aan iemand te stellen die al flink de weg kwijt is.
zondag 30 april 2023 om 12:41
Toch lijkt het me net zo reeel om te benoemen dat een door de vader vurig gewenste zoon aborteren waarschijnlijk ook je huwelijk geen goed zal doen.rosanna08 schreef: ↑30-04-2023 12:17ze wil geen zwangerschap en helemaal opnieuw een baby grootbrengen. Ze wil een af kind, een meisje zodat er gezellig veel mensen aan tafel zitten.
Ze zitten nu al niet gezellig aan tafel, hun huwelijk staat onder spanning, TO zat er al aardig doorheen en ze wil geen jongen.
En ja dan kun je idd afwachten hoe het na de geboorte zal gaan en misschien gaat het dan hartstikke goed. Maar misschien gaat het dan nog veel erger mis en is er wel een klein jochie de dupe, omdat zijn moeder niet in staat is om van hem te houden. Die wel ziet dat zij wel van zijn zusjes houdt.
Links of rechtsom, TO heeft hulp nodig, haar man heeft hulp nodig en hun kinderen hebben hulp nodig.
Ranja, bel voor mijn part de SEH, laat je man bellen, maar doe iets.
Am Yisrael Chai!
zondag 30 april 2023 om 12:42
Ik weet dat het voor TO nu echt zwart is. Juist daarom kan ze niet helder nadenken. Ik heb verschillende keren van heel dichtbij meegemaakt dat iemand zwaar depressief was en kampte met angst en paniek. En juist daarom weet ik dat je, als je je zo voelt, totaal niet in staat bent om goede beslissingen te nemen. Voor jezelf en voor anderen.
zondag 30 april 2023 om 12:43
Nou precies dat inderdaad. Ik vind het echt bijzonder naar om te lezen hoe er hier naar iemand die álles met een zwarte bril ziet wordt geduwd in de richting van abortus. Waarom niet de focus op het proberen om de bril zo snel mogelijk met hulp van professionals minder zwart te krijgen, zodat ze een weldoordachte keuze kan maken.
Dát zou volgens mij ook de hulpvraag richting de verloskundige moeten zijn. Niet alleen meer info over hoe een abortus wel of niet er uit ziet. Maar hoe kan TO zo goed mogelijk ondersteund worden om zelf met haar man hier een goede keuze in te maken, zodat niet de depressie/burn-out (en wat pusherige mensen op een forum) die maakt.
zondag 30 april 2023 om 12:43
oh zeker, het zou me verbazen als dit huwelijk uberhaupt stand gaat houden. Maar een kind op de wereld zetten om je huwelijk te redden, lijkt me ook niet de oplossing.fashionvictim schreef: ↑30-04-2023 12:41Toch lijkt het me net zo reeel om te benoemen dat een door de vader vurig gewenste zoon aborteren waarschijnlijk ook je huwelijk geen goed zal doen.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 30 april 2023 om 12:45
Voor dit, nogal onzeker qua uitkomst, traject is weinig tijd beschikbaar.Cherry-3 schreef: ↑30-04-2023 12:43Nou precies dat inderdaad. Ik vind het echt bijzonder naar om te lezen hoe er hier naar iemand die álles met een zwarte bril ziet wordt geduwd in de richting van abortus. Waarom niet de focus op het proberen om de bril zo snel mogelijk met hulp van professionals minder zwart te krijgen, zodat ze een weldoordachte keuze kan maken.
Dát zou volgens mij ook de hulpvraag richting de verloskundige moeten zijn. Niet alleen meer info over hoe een abortus wel of niet er uit ziet. Maar hoe kan TO zo goed mogelijk ondersteund worden om zelf met haar man hier een goede keuze in te maken, zodat niet de depressie/burn-out (en wat pusherige mensen op een forum) die maakt.
To heeft hulp nodig. Dat zijn we allemaal met elkaar eens.
zondag 30 april 2023 om 12:45
Heel erg mee eens. Maar op het Vivaforum is men zeer fanatiek pro-abortus en wordt iedereen die niet staat te juichen om zeer late abortussen in de hoek van anti-abortusfundamentalisten geduwd. Want abortus is het antwoord op alles.Cherry-3 schreef: ↑30-04-2023 12:43Nou precies dat inderdaad. Ik vind het echt bijzonder naar om te lezen hoe er hier naar iemand die álles met een zwarte bril ziet wordt geduwd in de richting van abortus. Waarom niet de focus op het proberen om de bril zo snel mogelijk met hulp van professionals minder zwart te krijgen, zodat ze een weldoordachte keuze kan maken.
Dát zou volgens mij ook de hulpvraag richting de verloskundige moeten zijn. Niet alleen meer info over hoe een abortus wel of niet er uit ziet. Maar hoe kan TO zo goed mogelijk ondersteund worden om zelf met haar man hier een goede keuze in te maken, zodat niet de depressie/burn-out (en wat pusherige mensen op een forum) die maakt.
Am Yisrael Chai!
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
