Psyche
alle pijlers
Wanneer mag je jezelf vergeven voor slecht gedrag?
zondag 8 augustus 2010 om 12:11
Ik heb hier even een andere nick voor aangemaakt; schaam er nogal voor. Mijn probleem / vraag is de volgende; mag je jezelf toestaan jezelf te vergeven, ongeacht wat je gedaan hebt?
Natuurlijk komt die vraag niet uit de lucht vallen. Feit is namelijk dat ik een slecht persoon ben (geweest?). Ik heb gelogen, bedrogen, bewust slecht gepraat over mensen die me juist zo dierbaar zijn, mensen gekwetst, ik ben egoistisch geweest, heb op foute wijze aandacht geprobeerd te trekken, enz. Ik ben al een tijdje heel hard aan het werk om dat te veranderen en een ''goed'' mens te worden waarbij ik mensen niet meer pijn wil doen maar juist goed voor ze wil zijn. Dit gaat momenteel redelijk goed en ik merk dat ik heel, heel langzaam aan het veranderen ben. Dat is natuurlijk heel fijn; feit blijft alleen dat bovenstaande wel allemaal gebeurd is, en nog niet zo heel lang geleden (en ik maak nog steeds wel eens fouten; het gaat echt met vallen en opstaan). En dat zit me dwars. Want ik realiseer me daardoor dat het allemaal wel in me zit en dat ik me slap en zwak gedragen heb, soms misschien zelfs nog wel doe. En mezelf zomaar vergeven vind ik zo makkelijk; mezelf gewoon vergeven voor wat ik gedaan heb. Ik lees wel eens ergens dat jezelf vegeven heel belangrijk is, maar het lukt me dus niet. Hoe werkt zoiets? Staat er een bepaalde tijd voor voordat je jezelf mag vergeven voor bepaalde gedane zaken? Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''. Kortom: ik weet het niet zo goed. Wie heeft hier ervaring mee en hoe hebben jullie dat gedaan? Volgens mij een beetje vaag verhaal geworden; ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel.
Alvast bedankt!
Natuurlijk komt die vraag niet uit de lucht vallen. Feit is namelijk dat ik een slecht persoon ben (geweest?). Ik heb gelogen, bedrogen, bewust slecht gepraat over mensen die me juist zo dierbaar zijn, mensen gekwetst, ik ben egoistisch geweest, heb op foute wijze aandacht geprobeerd te trekken, enz. Ik ben al een tijdje heel hard aan het werk om dat te veranderen en een ''goed'' mens te worden waarbij ik mensen niet meer pijn wil doen maar juist goed voor ze wil zijn. Dit gaat momenteel redelijk goed en ik merk dat ik heel, heel langzaam aan het veranderen ben. Dat is natuurlijk heel fijn; feit blijft alleen dat bovenstaande wel allemaal gebeurd is, en nog niet zo heel lang geleden (en ik maak nog steeds wel eens fouten; het gaat echt met vallen en opstaan). En dat zit me dwars. Want ik realiseer me daardoor dat het allemaal wel in me zit en dat ik me slap en zwak gedragen heb, soms misschien zelfs nog wel doe. En mezelf zomaar vergeven vind ik zo makkelijk; mezelf gewoon vergeven voor wat ik gedaan heb. Ik lees wel eens ergens dat jezelf vegeven heel belangrijk is, maar het lukt me dus niet. Hoe werkt zoiets? Staat er een bepaalde tijd voor voordat je jezelf mag vergeven voor bepaalde gedane zaken? Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''. Kortom: ik weet het niet zo goed. Wie heeft hier ervaring mee en hoe hebben jullie dat gedaan? Volgens mij een beetje vaag verhaal geworden; ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel.
Alvast bedankt!
zondag 8 augustus 2010 om 13:11
Dat snap ik. Maar ik moet ook zeggen dat ik de ergere dingen hier niet durf neer te zetten.
Desondanks vind ik doelbewust negatief praten over mijn vriend, ouders, wie-dan-ook, niet fraai. Zeker niet als ik het ook nog wat aandik. Goede vraag; met welke intentie. Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.
Desondanks vind ik doelbewust negatief praten over mijn vriend, ouders, wie-dan-ook, niet fraai. Zeker niet als ik het ook nog wat aandik. Goede vraag; met welke intentie. Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.
zondag 8 augustus 2010 om 13:13
Eens met Pooky. Ik vind het ook niet zo vreselijk wat ik nu lees hoor. Iedereen laat zich wel eens negatief uit over ouders of vriend en ik denk dat de toehoorder heus ook wel door heeft dat dit soort dingen ingegeven kunnen zijn door het moment.
Blijft staan dat ik het goed van je vind dat je ermee bezig bent gegaan en dat ik vind dat je er constructief over praat schrijft.
Veel succes.
Blijft staan dat ik het goed van je vind dat je ermee bezig bent gegaan en dat ik vind dat je er constructief over praat schrijft.
Veel succes.
zondag 8 augustus 2010 om 13:14
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 13:11:
Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.Verdient niet de schoonheidsprijs maar is wel heel menselijk. Er zijn veel mensen die zo sterk zijn dat ze geen andere mensen nodig hebben om hun mening te ondersteunen. Maar anderen zijn toch er onzeker en hebben dat soms nodig. Neem aan dat dat ook jouw basisding is, jouw onzekerheid en angst dat je de dingen niet goed ziet?
Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.Verdient niet de schoonheidsprijs maar is wel heel menselijk. Er zijn veel mensen die zo sterk zijn dat ze geen andere mensen nodig hebben om hun mening te ondersteunen. Maar anderen zijn toch er onzeker en hebben dat soms nodig. Neem aan dat dat ook jouw basisding is, jouw onzekerheid en angst dat je de dingen niet goed ziet?
zondag 8 augustus 2010 om 13:15
ik lees niets wat niet volstrekt menselijk is. Het hoort min of meer bij opgroeien dat je op een zeker moment je ouders verketterd. en natuurlijk loopt je relatie niet altijd op rolletjes en dan blaas je stoom af bij vrienden, dat is natuurlijk niet genuanceerd.
Soms handel je primair vanuit een emotie, daar is niks mis mee, de nuance komt dan later wel. Verder is niemand roomser dan de paus
Soms handel je primair vanuit een emotie, daar is niks mis mee, de nuance komt dan later wel. Verder is niemand roomser dan de paus
zondag 8 augustus 2010 om 13:17
Kijk als jij hebt verzonnen dat je ouders je stelselmatig hebben mishandeld omdat je aandacht wilde, dan is het een ander verhaal.
Dan moet je onderzoeken waarom je zo graag die aandacht wilde dat je bereid was de waarheid geweld aan te doen en de mensen van wie houdt door het slijk te halen. Blijkbaar vond je je eigen behoefte belangrijker
Is het zoiets?
Ook dan is het nog niet heel bijzonder hoor, ik denk dat je echt niet de enige bent
Dan moet je onderzoeken waarom je zo graag die aandacht wilde dat je bereid was de waarheid geweld aan te doen en de mensen van wie houdt door het slijk te halen. Blijkbaar vond je je eigen behoefte belangrijker
Is het zoiets?
Ook dan is het nog niet heel bijzonder hoor, ik denk dat je echt niet de enige bent
zondag 8 augustus 2010 om 13:21
Misschien kan je eens tegen een aantal van deze mensen zeggen dat je soms nog terug denkt aan momenten in het verleden waarin je negatief was over een ander. En dat je je daar schuldig over voelt omdat de persoon veel beter verdient dan wat jij toen hebt vertelt. En dan benoemen wat je juist zo goed vindt aan je vriend (tegenover je ouders) of zeggen dat je vindt dat je ouders toch ook heel veel goed hebben gedaan.
Toen je die dingen zei over anderen zat je anders in elkaar dan nu en keek je anders tegen deze mensen aan. Door te zeggen dat dat beeld toen eigenlijk niet terecht was en dat je spijt hebt dat je er toen zo tegenaan keek maar je heel erg veel goed.
Hoewel ik niet vind dat je dat voor iedere negatieve uitlating moet doen hoor. Ik zeg ook wel eens iets over mijn ouders dat niet zo positief is of waar ik me aan erger terwijl ik dat niet altijd tegen mijn ouders zelf zeg. Ik denk dat heel veel mensen dat wel doen. Maak een afweging of het echt heel erg is wat je hebt gezegd. Misschien iets om samen met je therapeut te bespreken en te kijken op welke momenten je echt nog terug zou kunnen komen.
Toen je die dingen zei over anderen zat je anders in elkaar dan nu en keek je anders tegen deze mensen aan. Door te zeggen dat dat beeld toen eigenlijk niet terecht was en dat je spijt hebt dat je er toen zo tegenaan keek maar je heel erg veel goed.
Hoewel ik niet vind dat je dat voor iedere negatieve uitlating moet doen hoor. Ik zeg ook wel eens iets over mijn ouders dat niet zo positief is of waar ik me aan erger terwijl ik dat niet altijd tegen mijn ouders zelf zeg. Ik denk dat heel veel mensen dat wel doen. Maak een afweging of het echt heel erg is wat je hebt gezegd. Misschien iets om samen met je therapeut te bespreken en te kijken op welke momenten je echt nog terug zou kunnen komen.
zondag 8 augustus 2010 om 13:52
Wat een goede adviezen worden hier gegeven. Ik kan hier heel veel mee. Bedankt.
En nee,ik heb niet verzonnen dat ik mishandeld ben oid. Ik heb wel geroepen dat ik mijn moeder helemaal geen leuk mens vind, dat ze manipuleert, emotioneel chanteert, totaal geen interesse in mij had als kind, kortzichtig is, meer van mijn zus houdt en dat ook laat merken, enz. Maar zo heb ik dat eerlijk gezegd ook wel eens ervaren; en soms nog, hooguit wat minder sterk dan ik had omschreven. Als ze dat zou weten, zou ik haar ongelofelijk veel pijn doen. Want ik zie (nu) dat het meer te maken heeft met haar eigen onvermogen. En daarbij; welke ouder doet het perfect? Geen een lijkt me. Dus om mijn ouders zo streng af te straffen vind ik vrij hard.
En voor wat betreft het andere; ik durf dat nog niet te plaatsen. Vind het zelf namelijk een idioot verhaal met schaamteloos gedrag. Ik ga erover nadenken of ik het zal plaatsen.
Nogmaals bedankt.
En nee,ik heb niet verzonnen dat ik mishandeld ben oid. Ik heb wel geroepen dat ik mijn moeder helemaal geen leuk mens vind, dat ze manipuleert, emotioneel chanteert, totaal geen interesse in mij had als kind, kortzichtig is, meer van mijn zus houdt en dat ook laat merken, enz. Maar zo heb ik dat eerlijk gezegd ook wel eens ervaren; en soms nog, hooguit wat minder sterk dan ik had omschreven. Als ze dat zou weten, zou ik haar ongelofelijk veel pijn doen. Want ik zie (nu) dat het meer te maken heeft met haar eigen onvermogen. En daarbij; welke ouder doet het perfect? Geen een lijkt me. Dus om mijn ouders zo streng af te straffen vind ik vrij hard.
En voor wat betreft het andere; ik durf dat nog niet te plaatsen. Vind het zelf namelijk een idioot verhaal met schaamteloos gedrag. Ik ga erover nadenken of ik het zal plaatsen.
Nogmaals bedankt.
zondag 8 augustus 2010 om 13:57
Je ziet al in dat je verkeerd bezig bent geweest en dat is volgens mij de belangrijkste stap in vooruitkomen. Of je je zo moet bezighouden met vergeving, weet ik niet. Het is uiteindelijk maar een woord (althans, in mijn beleving) en 'actions speak louder than words'. Wat betreft het opbiechten: als jij mensen ten onrechte in een kwaad daglicht hebt gezet, dan vind ik dat je reputaties moet redden door aan te geven dat je onwaarheden hebt verkondigd. Ik denk dat het wel goed komt met je, ondanks eventuele offers die je moet maken...
zondag 8 augustus 2010 om 13:58
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 13:11:
Dat snap ik. Maar ik moet ook zeggen dat ik de ergere dingen hier niet durf neer te zetten.
Desondanks vind ik doelbewust negatief praten over mijn vriend, ouders, wie-dan-ook, niet fraai. Zeker niet als ik het ook nog wat aandik. Goede vraag; met welke intentie. Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.
Dat verdiend de schoonheidsprijs ook niet.
Hele kudde mensen doen dat, ik ook en schaam me daar ook diep voor. En hoe ik mezelf ook voorneem om dat niet te doen, ik doe het nog steeds. Nou zijn er geen leugens, maar wel aandikken, zeker als ik boos ben.
Nou lees ik dat je geen fijne jeugd hebt gehad, dat herken ik wel. Meid, het lijkt me dat je andere aandachtspunten hebt dan het praten over anderen. Volgens mij ben je een fijne griet, want je denkt er serieus over na en wil je graag elke ochtend je spiegelbeeld met een goed gevoel begroeten.
En als je grof gelogen hebt over iets....dan nog. Wederom vertel ik je dat het moedig van je is om de waarheid van je spiegelbeeld onder ogen te komen. Dat je daarin iemand ziet dat niet bij jou klopt maakt je een mens met goede intenties en een sterk mens. Ik bewonder dat echt! Schop jezelf niet te hard en accepteer de dingen die je hebt gedaan en de consequenties die daaruit volgen. Meer kan je niet doen bij het jezelf vergeven.
Dat snap ik. Maar ik moet ook zeggen dat ik de ergere dingen hier niet durf neer te zetten.
Desondanks vind ik doelbewust negatief praten over mijn vriend, ouders, wie-dan-ook, niet fraai. Zeker niet als ik het ook nog wat aandik. Goede vraag; met welke intentie. Om het gevoel te krijgen dat ik er niet alleen voor sta, maar dat mensen ook aan mijn kant staan. Om me daardoor sterker te voelen tegenover de gene over wie ik praat (ik heb dan immers iemand aan ''mijn kant''). En dat vind ik persoonlijk niet de schoonheidsprijs verdienen.
Dat verdiend de schoonheidsprijs ook niet.
Hele kudde mensen doen dat, ik ook en schaam me daar ook diep voor. En hoe ik mezelf ook voorneem om dat niet te doen, ik doe het nog steeds. Nou zijn er geen leugens, maar wel aandikken, zeker als ik boos ben.
Nou lees ik dat je geen fijne jeugd hebt gehad, dat herken ik wel. Meid, het lijkt me dat je andere aandachtspunten hebt dan het praten over anderen. Volgens mij ben je een fijne griet, want je denkt er serieus over na en wil je graag elke ochtend je spiegelbeeld met een goed gevoel begroeten.
En als je grof gelogen hebt over iets....dan nog. Wederom vertel ik je dat het moedig van je is om de waarheid van je spiegelbeeld onder ogen te komen. Dat je daarin iemand ziet dat niet bij jou klopt maakt je een mens met goede intenties en een sterk mens. Ik bewonder dat echt! Schop jezelf niet te hard en accepteer de dingen die je hebt gedaan en de consequenties die daaruit volgen. Meer kan je niet doen bij het jezelf vergeven.
zondag 8 augustus 2010 om 14:08
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 13:52:
Wat een goede adviezen worden hier gegeven. Ik kan hier heel veel mee. Bedankt.
En nee,ik heb niet verzonnen dat ik mishandeld ben oid. Ik heb wel geroepen dat ik mijn moeder helemaal geen leuk mens vind, dat ze manipuleert, emotioneel chanteert, totaal geen interesse in mij had als kind, kortzichtig is, meer van mijn zus houdt en dat ook laat merken, enz. Maar zo heb ik dat eerlijk gezegd ook wel eens ervaren; en soms nog, hooguit wat minder sterk dan ik had omschreven. Als ze dat zou weten, zou ik haar ongelofelijk veel pijn doen. Want ik zie (nu) dat het meer te maken heeft met haar eigen onvermogen. En daarbij; welke ouder doet het perfect? Geen een lijkt me. Dus om mijn ouders zo streng af te straffen vind ik vrij hard.
En voor wat betreft het andere; ik durf dat nog niet te plaatsen. Vind het zelf namelijk een idioot verhaal met schaamteloos gedrag. Ik ga erover nadenken of ik het zal plaatsen.
Nogmaals bedankt.Ik herken dit zo goed, dat het bijna pijnlijk is. En zeker dat over het afstraffen van jouw ouders. Wat ben je allemaal aan het doen in je hoofd?
Wat een goede adviezen worden hier gegeven. Ik kan hier heel veel mee. Bedankt.
En nee,ik heb niet verzonnen dat ik mishandeld ben oid. Ik heb wel geroepen dat ik mijn moeder helemaal geen leuk mens vind, dat ze manipuleert, emotioneel chanteert, totaal geen interesse in mij had als kind, kortzichtig is, meer van mijn zus houdt en dat ook laat merken, enz. Maar zo heb ik dat eerlijk gezegd ook wel eens ervaren; en soms nog, hooguit wat minder sterk dan ik had omschreven. Als ze dat zou weten, zou ik haar ongelofelijk veel pijn doen. Want ik zie (nu) dat het meer te maken heeft met haar eigen onvermogen. En daarbij; welke ouder doet het perfect? Geen een lijkt me. Dus om mijn ouders zo streng af te straffen vind ik vrij hard.
En voor wat betreft het andere; ik durf dat nog niet te plaatsen. Vind het zelf namelijk een idioot verhaal met schaamteloos gedrag. Ik ga erover nadenken of ik het zal plaatsen.
Nogmaals bedankt.Ik herken dit zo goed, dat het bijna pijnlijk is. En zeker dat over het afstraffen van jouw ouders. Wat ben je allemaal aan het doen in je hoofd?
zondag 8 augustus 2010 om 14:08
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 12:11:
Ik heb hier even een andere nick voor aangemaakt; schaam er nogal voor. Mijn probleem / vraag is de volgende; mag je jezelf toestaan jezelf te vergeven, ongeacht wat je gedaan hebt?
Je beseft wat jouw aandeel is neemt verantwoording voor dit aandeel en hebt de keuze gemaakt te leren van vroegere keuzes om te zorgen dat je anders kiest in wellicht vergelijkbare emotie.
Sta jezelf alsjeblieft toe om je zelf te vergeven en het goed te vinden dat je zo gekozen hebt echter dit niet meer zo te willen.
Vergeven van jezelf en je zelf goed vinden ondanks de keuzes die je maakte is namelijk in mijn ogen de start van daadwerklijke gedragverandering . Tevens mijns inziens nodig om in balans de voor jou betere keuzes in bepaalde emotie te maken in je leven.
Ik heb hier even een andere nick voor aangemaakt; schaam er nogal voor. Mijn probleem / vraag is de volgende; mag je jezelf toestaan jezelf te vergeven, ongeacht wat je gedaan hebt?
Je beseft wat jouw aandeel is neemt verantwoording voor dit aandeel en hebt de keuze gemaakt te leren van vroegere keuzes om te zorgen dat je anders kiest in wellicht vergelijkbare emotie.
Sta jezelf alsjeblieft toe om je zelf te vergeven en het goed te vinden dat je zo gekozen hebt echter dit niet meer zo te willen.
Vergeven van jezelf en je zelf goed vinden ondanks de keuzes die je maakte is namelijk in mijn ogen de start van daadwerklijke gedragverandering . Tevens mijns inziens nodig om in balans de voor jou betere keuzes in bepaalde emotie te maken in je leven.
zondag 8 augustus 2010 om 14:10
Neem je voor niet meer over andere mensen te praten. Helemaal niet meer. Mijn opa was zo: hij weigerde altijd over andere mensen te spreken. 'Vroeger' vond ik dan, dat iemand geen mening had, nu zie ik er de wijsheid van in. Negativiteit slaat ook terug op jezelf: iedere keer als jij negatief bent over jezelf, over anderen, wordt die negativiteit met jou geassocieerd.
Ik heb een hele vervelende jeugd gehad, was ongelooflijk eenzaam. Vond het in die tijd prima om lelijk over anderen te praten, ik voelde mezelf dan beter.
Ik vond ook, dat je best een 'pittige mening' mocht hebben, ik voelde me dan belangrijker. Hé, afzeiken was toch zeker leuk?
En als iemand niet deugde, vond ik dat ook volkomen terecht.
Nu denk ik daar anders over. Het is een zwaktebod. Ik heb daarbij veel aan mijn man gehad, die altijd positief is, en nooit over anderen roddelt of kwaadspreekt. Ook niet 'voor de grap', als leuke opmerking, zoals ook vaak gebeurt.
En echt, ik voel me daar veel beter bij. Als anderen over mij kwaadspreken, kijk ik daar ook anders naar. Zij doorlopen hun eigen proces, en ik heb daar op een bepaalde manier begrip voor.
Ik heb een hele vervelende jeugd gehad, was ongelooflijk eenzaam. Vond het in die tijd prima om lelijk over anderen te praten, ik voelde mezelf dan beter.
Ik vond ook, dat je best een 'pittige mening' mocht hebben, ik voelde me dan belangrijker. Hé, afzeiken was toch zeker leuk?
En als iemand niet deugde, vond ik dat ook volkomen terecht.
Nu denk ik daar anders over. Het is een zwaktebod. Ik heb daarbij veel aan mijn man gehad, die altijd positief is, en nooit over anderen roddelt of kwaadspreekt. Ook niet 'voor de grap', als leuke opmerking, zoals ook vaak gebeurt.
En echt, ik voel me daar veel beter bij. Als anderen over mij kwaadspreken, kijk ik daar ook anders naar. Zij doorlopen hun eigen proces, en ik heb daar op een bepaalde manier begrip voor.
zondag 8 augustus 2010 om 14:21
quote:Melpomene wrote on 08 August 2010 @ 14:17:
Dat is voor mij ook vergeving. Vergeving is niet, dat je dingen ineens goedkeurt. Je accepteert dat ze gebeurd zijn.
Ja, precies.
Ik merk dat mensen het helaas wel heel vaak zo interpreteren of uitleggen. Ik vergeef mezelf, dus mag niemand me ooit nog aanspreken op de fouten die ik heb gemaakt, ondanks dat anderen er nog last van hebben. Hetzelfde systeem als biechten, ook zo niet-constructief...
Dat is voor mij ook vergeving. Vergeving is niet, dat je dingen ineens goedkeurt. Je accepteert dat ze gebeurd zijn.
Ja, precies.
Ik merk dat mensen het helaas wel heel vaak zo interpreteren of uitleggen. Ik vergeef mezelf, dus mag niemand me ooit nog aanspreken op de fouten die ik heb gemaakt, ondanks dat anderen er nog last van hebben. Hetzelfde systeem als biechten, ook zo niet-constructief...
zondag 8 augustus 2010 om 14:26
quote:Ligeia schreef op 08 augustus 2010 @ 14:21:
[...]
Ja, precies.
Ik merk dat mensen het helaas wel heel vaak zo interpreteren of uitleggen. Ik vergeef mezelf, dus mag niemand me ooit nog aanspreken op de fouten die ik heb gemaakt, ondanks dat anderen er nog last van hebben. Hetzelfde systeem als biechten, ook zo niet-constructief...Vergeven is ook loslaten. Als iemand mij een enorme dreun geeft, kunnen er daarvoor honderden redenen zijn, maar een dreun blijft een dreun. Die pijn is er gewoon. Wellicht begrijp je het op een bepaald moment, en dat kan best schelen, maar punt blijft dat je gewond bent geraakt. Je kunt dat achter je laten door het los te laten, omdat het geen enkel nut heeft om er stil bij te blijven staan, en je verder moet. Met omzien in wrok schaadt je alleen jezelf.
[...]
Ja, precies.
Ik merk dat mensen het helaas wel heel vaak zo interpreteren of uitleggen. Ik vergeef mezelf, dus mag niemand me ooit nog aanspreken op de fouten die ik heb gemaakt, ondanks dat anderen er nog last van hebben. Hetzelfde systeem als biechten, ook zo niet-constructief...Vergeven is ook loslaten. Als iemand mij een enorme dreun geeft, kunnen er daarvoor honderden redenen zijn, maar een dreun blijft een dreun. Die pijn is er gewoon. Wellicht begrijp je het op een bepaald moment, en dat kan best schelen, maar punt blijft dat je gewond bent geraakt. Je kunt dat achter je laten door het los te laten, omdat het geen enkel nut heeft om er stil bij te blijven staan, en je verder moet. Met omzien in wrok schaadt je alleen jezelf.
zondag 8 augustus 2010 om 14:33
zondag 8 augustus 2010 om 14:34
quote:Melpomene schreef op 08 augustus 2010 @ 14:10:
Neem je voor niet meer over andere mensen te praten. Helemaal niet meer. Mijn opa was zo: hij weigerde altijd over andere mensen te spreken. 'Vroeger' vond ik dan, dat iemand geen mening had, nu zie ik er de wijsheid van in. Negativiteit slaat ook terug op jezelf: iedere keer als jij negatief bent over jezelf, over anderen, wordt die negativiteit met jou geassocieerd.
Ik heb een hele vervelende jeugd gehad, was ongelooflijk eenzaam. Vond het in die tijd prima om lelijk over anderen te praten, ik voelde mezelf dan beter.
Ik vond ook, dat je best een 'pittige mening' mocht hebben, ik voelde me dan belangrijker. Hé, afzeiken was toch zeker leuk?
En als iemand niet deugde, vond ik dat ook volkomen terecht.
Nu denk ik daar anders over. Het is een zwaktebod. Ik heb daarbij veel aan mijn man gehad, die altijd positief is, en nooit over anderen roddelt of kwaadspreekt. Ook niet 'voor de grap', als leuke opmerking, zoals ook vaak gebeurt.
En echt, ik voel me daar veel beter bij. Als anderen over mij kwaadspreken, kijk ik daar ook anders naar. Zij doorlopen hun eigen proces, en ik heb daar op een bepaalde manier begrip voor.Ik ga dit advies zeker ten harte nemen. Ik denk dat het uiteindelijk ook altijd meer kwaad doet dan goed. En vooral je laatste alinea kan ik me goed voorstellen. Bedankt voor je reactie.
Neem je voor niet meer over andere mensen te praten. Helemaal niet meer. Mijn opa was zo: hij weigerde altijd over andere mensen te spreken. 'Vroeger' vond ik dan, dat iemand geen mening had, nu zie ik er de wijsheid van in. Negativiteit slaat ook terug op jezelf: iedere keer als jij negatief bent over jezelf, over anderen, wordt die negativiteit met jou geassocieerd.
Ik heb een hele vervelende jeugd gehad, was ongelooflijk eenzaam. Vond het in die tijd prima om lelijk over anderen te praten, ik voelde mezelf dan beter.
Ik vond ook, dat je best een 'pittige mening' mocht hebben, ik voelde me dan belangrijker. Hé, afzeiken was toch zeker leuk?
En als iemand niet deugde, vond ik dat ook volkomen terecht.
Nu denk ik daar anders over. Het is een zwaktebod. Ik heb daarbij veel aan mijn man gehad, die altijd positief is, en nooit over anderen roddelt of kwaadspreekt. Ook niet 'voor de grap', als leuke opmerking, zoals ook vaak gebeurt.
En echt, ik voel me daar veel beter bij. Als anderen over mij kwaadspreken, kijk ik daar ook anders naar. Zij doorlopen hun eigen proces, en ik heb daar op een bepaalde manier begrip voor.Ik ga dit advies zeker ten harte nemen. Ik denk dat het uiteindelijk ook altijd meer kwaad doet dan goed. En vooral je laatste alinea kan ik me goed voorstellen. Bedankt voor je reactie.
zondag 8 augustus 2010 om 14:38
quote:Ligeia schreef op 08 augustus 2010 @ 14:33:
Eens. Al vind ik wel dat je pas echt kunt en mag loslaten als je de confrontatie bent aangegaan. De wond goed schoonmaken dus (en dat kán natuurlijk best nog eens even bijten) en dan verbinden en laten genezen...Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?
Eens. Al vind ik wel dat je pas echt kunt en mag loslaten als je de confrontatie bent aangegaan. De wond goed schoonmaken dus (en dat kán natuurlijk best nog eens even bijten) en dan verbinden en laten genezen...Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?
zondag 8 augustus 2010 om 14:52
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 14:38:
[...]
Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?
Ga voor jezelf na: heeft het zin iets op te biechten? Ik bedoel, het lijkt me weinig zin hebben nu nog iemand te gaan vertellen, dat je je vijf of tien jaar geleden lelijk over hem of haar hebt uitgelaten.
Denk hierbij niet alleen aan jezelf, maar ook aan de ander. Dit soort dingen gaan opbiechten of vertellen alleen om je er zélf beter over te voelen, is ook niet goed. Wat heeft het voor invloed op de ander, als je het gaat doen? Ga niet zomaar dingen opbiechten zonder bij de consequenties stil te staan. Anders ben je weer net zo bezig als vroeger, toen je kwaadsprak zonder te beseffen wat het gevolg zou kunnen zijn.
Voorbeeld: ik heb lang geleden ook wel eens iets lelijks over de ene vriendin aan de andere verteld. NU kan ik me daar heel rot over voelen en spijt het mij oprecht, maar ik kan het niet meer veranderen. Ik kan alleen mezelf veranderen. Stel je voor, dat ik nu die vriendin ga opbellen en zeggen: goh, ik wil nog even kwijt, dat ik in 2005 over jou heb geroddeld met X, en dit en dat verteld heb. Heeft dat echt zin?
Of heeft je kwaadspreken duidelijke gevolgen gehad? Hebben mensen er ruzie door gekregen, en zou opheldering van jouw kant daarin nog helpen? Ik noem maar wat.
Laat het anders rusten. Bedenk ook, dat veel mensen dit doen of gedaan hebben. Het is vaak onderdeel van een heel web van relaties onderling. Dat maakt het niet beter of slechter, maar het is ook een wisselwerking. Begint er nu iemand tegen mij te roddelen, dan maak ik daar een eind aan. Ik zeg iets van: "Joh, het zal allemaal wel, maar ik hoef dit niet te weten". En beëindig ik het gesprek erover. Maar de meeste mensen roddelen best graag, en zetten zo'n gesprek met grote interesse voort. Dat schept een soort voedingsbodem. Stap daar nu uit.
[...]
Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?
Ga voor jezelf na: heeft het zin iets op te biechten? Ik bedoel, het lijkt me weinig zin hebben nu nog iemand te gaan vertellen, dat je je vijf of tien jaar geleden lelijk over hem of haar hebt uitgelaten.
Denk hierbij niet alleen aan jezelf, maar ook aan de ander. Dit soort dingen gaan opbiechten of vertellen alleen om je er zélf beter over te voelen, is ook niet goed. Wat heeft het voor invloed op de ander, als je het gaat doen? Ga niet zomaar dingen opbiechten zonder bij de consequenties stil te staan. Anders ben je weer net zo bezig als vroeger, toen je kwaadsprak zonder te beseffen wat het gevolg zou kunnen zijn.
Voorbeeld: ik heb lang geleden ook wel eens iets lelijks over de ene vriendin aan de andere verteld. NU kan ik me daar heel rot over voelen en spijt het mij oprecht, maar ik kan het niet meer veranderen. Ik kan alleen mezelf veranderen. Stel je voor, dat ik nu die vriendin ga opbellen en zeggen: goh, ik wil nog even kwijt, dat ik in 2005 over jou heb geroddeld met X, en dit en dat verteld heb. Heeft dat echt zin?
Of heeft je kwaadspreken duidelijke gevolgen gehad? Hebben mensen er ruzie door gekregen, en zou opheldering van jouw kant daarin nog helpen? Ik noem maar wat.
Laat het anders rusten. Bedenk ook, dat veel mensen dit doen of gedaan hebben. Het is vaak onderdeel van een heel web van relaties onderling. Dat maakt het niet beter of slechter, maar het is ook een wisselwerking. Begint er nu iemand tegen mij te roddelen, dan maak ik daar een eind aan. Ik zeg iets van: "Joh, het zal allemaal wel, maar ik hoef dit niet te weten". En beëindig ik het gesprek erover. Maar de meeste mensen roddelen best graag, en zetten zo'n gesprek met grote interesse voort. Dat schept een soort voedingsbodem. Stap daar nu uit.
zondag 8 augustus 2010 om 14:56
quote:evilwoman wrote on 08 August 2010 @ 14:38:
[...]
Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?Tja, dat is voor iedereen anders natuurlijk, maar ik zou zelf wel alles opbiechten - ook al zou dat mensen kwetsen- , omdat ik vind dat iedereen recht heeft op de volledige waarheid. Eerder zou ik niet verder kunnen...
[...]
Maar dat vind ik dus juist lastig; wat bedoel je met schoonmaken? Alles opbiechten of je gedrag veranderen, of allebei?Tja, dat is voor iedereen anders natuurlijk, maar ik zou zelf wel alles opbiechten - ook al zou dat mensen kwetsen- , omdat ik vind dat iedereen recht heeft op de volledige waarheid. Eerder zou ik niet verder kunnen...
zondag 8 augustus 2010 om 15:04
Pooky, ik ga je niet quoten want je wilt je post zo weer weghalen, maar het is een reactie op je post van 14.50 uur.
Wat een heftig verhaal. En wat een kracht komt er in naar voren. Je lijkt me een heel sterk mens en heel knap hoe je dat zo hebt weten te veranderen en hebt kunnen plaatsen in de (oude) context. Mag ik ook nog vragen hoe je tot dat punt bent gekomen op je 28e? Was er een bepaalde knop die omging? En ging het dan van het een op het andere moment goed?
Verder: ik herken mezelf grotendeels in je. Ook mijn gedrag heeft veel verwoest, mensen pijn gedaan, mezelf overigens ook pijn gedaan, enz. En ik hoop echt met heel mijn hart dat ik het vermogen heb om net als jij zo te veranderen dat ik ook over enige tijd zit te huilen omdat ik zo blij ben met de veranderingen die ik heb weten te bewerkstelligen.
Wat een heftig verhaal. En wat een kracht komt er in naar voren. Je lijkt me een heel sterk mens en heel knap hoe je dat zo hebt weten te veranderen en hebt kunnen plaatsen in de (oude) context. Mag ik ook nog vragen hoe je tot dat punt bent gekomen op je 28e? Was er een bepaalde knop die omging? En ging het dan van het een op het andere moment goed?
Verder: ik herken mezelf grotendeels in je. Ook mijn gedrag heeft veel verwoest, mensen pijn gedaan, mezelf overigens ook pijn gedaan, enz. En ik hoop echt met heel mijn hart dat ik het vermogen heb om net als jij zo te veranderen dat ik ook over enige tijd zit te huilen omdat ik zo blij ben met de veranderingen die ik heb weten te bewerkstelligen.
