Psyche
alle pijlers
Wanneer mag je jezelf vergeven voor slecht gedrag?
zondag 8 augustus 2010 om 12:11
Ik heb hier even een andere nick voor aangemaakt; schaam er nogal voor. Mijn probleem / vraag is de volgende; mag je jezelf toestaan jezelf te vergeven, ongeacht wat je gedaan hebt?
Natuurlijk komt die vraag niet uit de lucht vallen. Feit is namelijk dat ik een slecht persoon ben (geweest?). Ik heb gelogen, bedrogen, bewust slecht gepraat over mensen die me juist zo dierbaar zijn, mensen gekwetst, ik ben egoistisch geweest, heb op foute wijze aandacht geprobeerd te trekken, enz. Ik ben al een tijdje heel hard aan het werk om dat te veranderen en een ''goed'' mens te worden waarbij ik mensen niet meer pijn wil doen maar juist goed voor ze wil zijn. Dit gaat momenteel redelijk goed en ik merk dat ik heel, heel langzaam aan het veranderen ben. Dat is natuurlijk heel fijn; feit blijft alleen dat bovenstaande wel allemaal gebeurd is, en nog niet zo heel lang geleden (en ik maak nog steeds wel eens fouten; het gaat echt met vallen en opstaan). En dat zit me dwars. Want ik realiseer me daardoor dat het allemaal wel in me zit en dat ik me slap en zwak gedragen heb, soms misschien zelfs nog wel doe. En mezelf zomaar vergeven vind ik zo makkelijk; mezelf gewoon vergeven voor wat ik gedaan heb. Ik lees wel eens ergens dat jezelf vegeven heel belangrijk is, maar het lukt me dus niet. Hoe werkt zoiets? Staat er een bepaalde tijd voor voordat je jezelf mag vergeven voor bepaalde gedane zaken? Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''. Kortom: ik weet het niet zo goed. Wie heeft hier ervaring mee en hoe hebben jullie dat gedaan? Volgens mij een beetje vaag verhaal geworden; ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel.
Alvast bedankt!
Natuurlijk komt die vraag niet uit de lucht vallen. Feit is namelijk dat ik een slecht persoon ben (geweest?). Ik heb gelogen, bedrogen, bewust slecht gepraat over mensen die me juist zo dierbaar zijn, mensen gekwetst, ik ben egoistisch geweest, heb op foute wijze aandacht geprobeerd te trekken, enz. Ik ben al een tijdje heel hard aan het werk om dat te veranderen en een ''goed'' mens te worden waarbij ik mensen niet meer pijn wil doen maar juist goed voor ze wil zijn. Dit gaat momenteel redelijk goed en ik merk dat ik heel, heel langzaam aan het veranderen ben. Dat is natuurlijk heel fijn; feit blijft alleen dat bovenstaande wel allemaal gebeurd is, en nog niet zo heel lang geleden (en ik maak nog steeds wel eens fouten; het gaat echt met vallen en opstaan). En dat zit me dwars. Want ik realiseer me daardoor dat het allemaal wel in me zit en dat ik me slap en zwak gedragen heb, soms misschien zelfs nog wel doe. En mezelf zomaar vergeven vind ik zo makkelijk; mezelf gewoon vergeven voor wat ik gedaan heb. Ik lees wel eens ergens dat jezelf vegeven heel belangrijk is, maar het lukt me dus niet. Hoe werkt zoiets? Staat er een bepaalde tijd voor voordat je jezelf mag vergeven voor bepaalde gedane zaken? Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''. Kortom: ik weet het niet zo goed. Wie heeft hier ervaring mee en hoe hebben jullie dat gedaan? Volgens mij een beetje vaag verhaal geworden; ik hoop dat duidelijk is wat ik bedoel.
Alvast bedankt!
zondag 8 augustus 2010 om 12:17
Nou, ik begrijp wel enigszins waarom ik bepaalde zaken zo gedaan heb (ben ook bezig met therapie en daarin leer ik ook heel goed waar mijn gedrag vandaan komt), maar dat rechtvaardigt het allemaal niet en is geen excuus. Teleurstellingen en pijn horen bij het leven; is in geen geval een vrijbrief om dat gedrag te vertonen wat ik heb gedaan.
zondag 8 augustus 2010 om 12:17
Beseffen dat je zo slecht bezig bent geweest en het oprecht proberen te veranderen is al een hele, hele, hele goede stap in de juiste richting.
Beseffen dat je maar een mens bent met al je tekortkomingen is ook al een goed iets.
Hebben de mensen die jij benadeeld hebt je vergeven? Zo ja, dan wordt het helemaal tijd dat jij jezelf vergeeft.
Beseffen dat je maar een mens bent met al je tekortkomingen is ook al een goed iets.
Hebben de mensen die jij benadeeld hebt je vergeven? Zo ja, dan wordt het helemaal tijd dat jij jezelf vergeeft.
Ja, dat vind ik echt.
zondag 8 augustus 2010 om 12:18
Ik denk dat het al een hele stap voor jezelf is dat je inziet wat je aan het doen was. Je hoeft jezelf niet te kwellen lijkt me als je nu een beter mens wilt worden, daar ben je mee bezig dus waarom het jezelf zo moeilijk maken? Heb je wel de mensen die je gekwetst hebt verteld dat je er mee zit? Misschien dat die confrontatie voor jou jezelf weer in het reine brengt.
zondag 8 augustus 2010 om 12:21
Misschien rechtvaardigt het je gedrag niet, maar nu inzien waardoor het werd veroorzaakt en de wil om er iets aan te doen is een hele goede stap in de juiste richting. Daar mag je jezelf best alvast een schouderklopje voor geven.
Verder, wat mijn voorgangsters hier zeggen zou een excuus aan de mensen die je hebt gekwetst nog een goede stap kunnen zijn.
Succes!
Verder, wat mijn voorgangsters hier zeggen zou een excuus aan de mensen die je hebt gekwetst nog een goede stap kunnen zijn.
Succes!
zondag 8 augustus 2010 om 12:23
Oprecht spijt hebben betekent niet alleen dat je je schuldig voelt over wat je gedaan hebt, maar ook dat je probeert het goed te maken. Dat vergt soms meer dan alleen excuses aanbieden, maar ook bv schade vergoeden of extra moeite voor iemand doen. Immateriele schade kun je niet vergoeden, maar je kunt bv wel iets goedmaken door, ik noem maar wat, een lastige of vervelende klus voor iemand op te knappen.
Als je dat allemaal achter de rug hebt, wordt het ook makkelijker om jezelf te vergeven.
Als je dat allemaal achter de rug hebt, wordt het ook makkelijker om jezelf te vergeven.
zondag 8 augustus 2010 om 12:25
Bedankt voor de reacties.
Voor een deel van mijn gedrag (hetgeen direct zichtbaar en merkbaar) heb ik excuses aangeboden en ben ik voor vergeven. Maar er is een deel wat nog geheim is (liegen, slecht praten over dierbaren tegenover derden, enz.) en ik weet niet wat ik daarmee moet. Opbiechten? Dan doe ik mensen enorm pijn en ik raak mensen kwijt. Als dat laatste de consequentie is dan is dat heel erg maar helemaal mijn eigen verdienste, maar ik zou het vreselijk vinden.
Voor een deel van mijn gedrag (hetgeen direct zichtbaar en merkbaar) heb ik excuses aangeboden en ben ik voor vergeven. Maar er is een deel wat nog geheim is (liegen, slecht praten over dierbaren tegenover derden, enz.) en ik weet niet wat ik daarmee moet. Opbiechten? Dan doe ik mensen enorm pijn en ik raak mensen kwijt. Als dat laatste de consequentie is dan is dat heel erg maar helemaal mijn eigen verdienste, maar ik zou het vreselijk vinden.
zondag 8 augustus 2010 om 12:32
Wat goed dat je hiermee bezig bent en erover nadenkt!
Kijk eens of je onderstaande concreet kunt maken:
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 12:11: Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''.
Niet per se voor hier hoor, maar voor mezelf. Wat houdt 'verder kunnen' voor jou in, wat is daar anders in dan dat er nu is? En wat heb je daarvoor nodig? Wie bepaalt die richtlijnen en aan wie wil jij verantwoordelijkheid afdragen, of vind je dat je die af te dragen hebt...?
Want het klinkt allemaal mooi hoor, 'jezelf vergeven' en 'verder kunnen' en 'boete doen' en weet ik wat allemaal nog meer... maar kijk eens wat dat concreet inhoudt, wat je nou eigenlijk specifiek wilt. Natuurlijk hoef je dat hier niet uit te leggen, maar misschien helpt het je verder. Succes!
Kijk eens of je onderstaande concreet kunt maken:
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 12:11: Ik wil het mezelf ook niet te gemakkelijk maken; ik vind best dat ik met mijn neus door het stof mag gaan alvorens ik ''verder kan''.
Niet per se voor hier hoor, maar voor mezelf. Wat houdt 'verder kunnen' voor jou in, wat is daar anders in dan dat er nu is? En wat heb je daarvoor nodig? Wie bepaalt die richtlijnen en aan wie wil jij verantwoordelijkheid afdragen, of vind je dat je die af te dragen hebt...?
Want het klinkt allemaal mooi hoor, 'jezelf vergeven' en 'verder kunnen' en 'boete doen' en weet ik wat allemaal nog meer... maar kijk eens wat dat concreet inhoudt, wat je nou eigenlijk specifiek wilt. Natuurlijk hoef je dat hier niet uit te leggen, maar misschien helpt het je verder. Succes!
zondag 8 augustus 2010 om 12:33
Is er een kans dat het uitkomt (van dat liegen)? Ik ben normaal erg voor eerlijkheid, maar zoals jij ook al zegt, mensen kunnen nog meer gekwetst worden, en de kans dat ze niet meer met je willen omgaan terwijl jij nu waarschijnlijk alle steun kunt gebruiken is groot.
Dus als de aangerichte schade voor die mensen niet al te groot is zou ik het denk ik niet opbiechten...
Je kunt het niet terugdraaien, maar je praat het tenminste niet goed en je onderneemt stappen om te veranderen en misschien zelfs iets goed te maken. Val jezelf niet al te hard.
En ik vind de vraag van Ayla wel goed, heb je hierover met je therapeut gepraat?
Dus als de aangerichte schade voor die mensen niet al te groot is zou ik het denk ik niet opbiechten...
Je kunt het niet terugdraaien, maar je praat het tenminste niet goed en je onderneemt stappen om te veranderen en misschien zelfs iets goed te maken. Val jezelf niet al te hard.
En ik vind de vraag van Ayla wel goed, heb je hierover met je therapeut gepraat?
zondag 8 augustus 2010 om 12:33
Lieve meid, het feit dat je dit inziet is de eerste stap. Je hoeft echt niet voor elke misstap apart vergeving te gaan vragen.
Ik herken de dingen je beschrijft wel, toen ik veel jonger was dan nu zat ik ook heel anders in elkaar. In de kortzichtigheid van dat mment en die periode besef je niet, dat je verkeerd bezig bent. Nu kijk je er op terug, en zie je het wel.
Waarom zou je mensen nu nog meer pijn gaan doen om jezelf te kunnen vergeven? Dat is niet reëel, en dat klopt ook niet. Je hebt het gedaan, het ligt achter je, het is voorbij. Het is niet meer te veranderen. Wees blij dat je deze verandering door maakt, en ga verder. Mocht je er ooit over in gesprek raken met de mensen die het betreft, wees er dan eerlijk over, maar ga geen dingen onthullen die hen misschien nog meer pijn doen.
Zie het als een periode uit het verleden en ga het nu beter doen. Iedereen heeft tijden dat hij of zij het minder goed doet. En we zullen daar allemaal mee moeten leren leven.
Ik herken de dingen je beschrijft wel, toen ik veel jonger was dan nu zat ik ook heel anders in elkaar. In de kortzichtigheid van dat mment en die periode besef je niet, dat je verkeerd bezig bent. Nu kijk je er op terug, en zie je het wel.
Waarom zou je mensen nu nog meer pijn gaan doen om jezelf te kunnen vergeven? Dat is niet reëel, en dat klopt ook niet. Je hebt het gedaan, het ligt achter je, het is voorbij. Het is niet meer te veranderen. Wees blij dat je deze verandering door maakt, en ga verder. Mocht je er ooit over in gesprek raken met de mensen die het betreft, wees er dan eerlijk over, maar ga geen dingen onthullen die hen misschien nog meer pijn doen.
Zie het als een periode uit het verleden en ga het nu beter doen. Iedereen heeft tijden dat hij of zij het minder goed doet. En we zullen daar allemaal mee moeten leren leven.
zondag 8 augustus 2010 om 12:35
quote:evilwoman schreef op 08 augustus 2010 @ 12:25:
Bedankt voor de reacties.
Voor een deel van mijn gedrag (hetgeen direct zichtbaar en merkbaar) heb ik excuses aangeboden en ben ik voor vergeven. Maar er is een deel wat nog geheim is (liegen, slecht praten over dierbaren tegenover derden, enz.) en ik weet niet wat ik daarmee moet. Opbiechten? Dan doe ik mensen enorm pijn en ik raak mensen kwijt. Als dat laatste de consequentie is dan is dat heel erg maar helemaal mijn eigen verdienste, maar ik zou het vreselijk vinden.
Wat niet weet, wat niet deert. Dus ik zou het niet allemaal opbiechten. Wie help je daarmee?
Zeggen dat je verandert bent en spijt hebt, heeft je omgeving ook niet veel aan. Die willen zien en merken dat je verandert bent en daar gaat tijd overheen.
Ook jezelf vergeven mag (moet), maar kost tijd. Als jij daadwerkelijk verandert en straks echt al een hele tijd geen rotstreken meer hebt uitgehaald, dan kun je enigszins mild en vergevingsgezind terugkijken op de evil woman die je ooit was, maar gelukkig niet meer bent.
Dan heeft vergeven zin. Want dan heb je het achter je gelaten.
Jezelf vandaag vergeven en het morgen weer doen, heeft geen zin.
(overigens is het ook niet nuttig om jezelf nu heel erg rot en onwaardig en schuldig te voelen. Dat heeft namelijk de schijn van slachtoffergedrag ipv de verantwoordelijkheid nemen voor wat je hebt uitgevroten).
Bedankt voor de reacties.
Voor een deel van mijn gedrag (hetgeen direct zichtbaar en merkbaar) heb ik excuses aangeboden en ben ik voor vergeven. Maar er is een deel wat nog geheim is (liegen, slecht praten over dierbaren tegenover derden, enz.) en ik weet niet wat ik daarmee moet. Opbiechten? Dan doe ik mensen enorm pijn en ik raak mensen kwijt. Als dat laatste de consequentie is dan is dat heel erg maar helemaal mijn eigen verdienste, maar ik zou het vreselijk vinden.
Wat niet weet, wat niet deert. Dus ik zou het niet allemaal opbiechten. Wie help je daarmee?
Zeggen dat je verandert bent en spijt hebt, heeft je omgeving ook niet veel aan. Die willen zien en merken dat je verandert bent en daar gaat tijd overheen.
Ook jezelf vergeven mag (moet), maar kost tijd. Als jij daadwerkelijk verandert en straks echt al een hele tijd geen rotstreken meer hebt uitgehaald, dan kun je enigszins mild en vergevingsgezind terugkijken op de evil woman die je ooit was, maar gelukkig niet meer bent.
Dan heeft vergeven zin. Want dan heb je het achter je gelaten.
Jezelf vandaag vergeven en het morgen weer doen, heeft geen zin.
(overigens is het ook niet nuttig om jezelf nu heel erg rot en onwaardig en schuldig te voelen. Dat heeft namelijk de schijn van slachtoffergedrag ipv de verantwoordelijkheid nemen voor wat je hebt uitgevroten).
zondag 8 augustus 2010 om 12:35
Beste Evil,
Je kunt op elk moment van de dag ervoor kiezen om jezelf te vergeven. Daarvoor hoef je niet per se door het stof, maar jezelf vergeven betekend ook de gevolgen van jouw gedrag accepteren. Maar dan ook echt accepteren en jezelf niet als zielig vogeltje zien.
Ik vind het heel moedig van je om jezelf een spiegel voor te zetten en dat je ermee aan de slag gaat. Heel veel sterkte en veel succes!
Je kunt op elk moment van de dag ervoor kiezen om jezelf te vergeven. Daarvoor hoef je niet per se door het stof, maar jezelf vergeven betekend ook de gevolgen van jouw gedrag accepteren. Maar dan ook echt accepteren en jezelf niet als zielig vogeltje zien.
Ik vind het heel moedig van je om jezelf een spiegel voor te zetten en dat je ermee aan de slag gaat. Heel veel sterkte en veel succes!
zondag 8 augustus 2010 om 12:35
En ik zou mijn aandacht richten op wat je nu kunt doen. Inderdaad wat Smormel zegt.
Ga na of het functie heeft voor een ander om iets op te biechten. B.v.: welke functie heeft het als jij een dierbare vertelt dat je slecht over hem of haar gepraat hebt? Als dat alleen de functie 'dan voel ik me beter' of 'dan kan ik mezelf vergeven' heeft, zou ik er nog eens twee keer over nadenken, want het heeft dan geen functie voor degene om wie het draait. Als het wel belangrijk is voor die ander, bijvoorbeeld omdat je weet dat diegene nu anders behandelt wordt door de derde persoon, dan zou ik dat met die laatste opnemen en het op die manier goedmaken. Kortom: zoek eens uit waarom je iets zou willen doen (of juist niet) en kijk of dat de juiste motieven zijn.
Ga na of het functie heeft voor een ander om iets op te biechten. B.v.: welke functie heeft het als jij een dierbare vertelt dat je slecht over hem of haar gepraat hebt? Als dat alleen de functie 'dan voel ik me beter' of 'dan kan ik mezelf vergeven' heeft, zou ik er nog eens twee keer over nadenken, want het heeft dan geen functie voor degene om wie het draait. Als het wel belangrijk is voor die ander, bijvoorbeeld omdat je weet dat diegene nu anders behandelt wordt door de derde persoon, dan zou ik dat met die laatste opnemen en het op die manier goedmaken. Kortom: zoek eens uit waarom je iets zou willen doen (of juist niet) en kijk of dat de juiste motieven zijn.
zondag 8 augustus 2010 om 12:59
Bedankt voor alle goede adviezen!
Ik heb nog niet alles met mijn therapeut besproken maar ga dit wel doen.
Ik herken trouwens heel veel in wat Melpomene de ''kortzichtigheid van het moment'' noemt. Want veel dingen zijn op die manier de wereld in gekomen. Achteraf was ik dan op zoek naar goedkeurig op de korte termijn, aandacht, iemand die me het gevoel gaf met me mee te voelen, enz. Op dat moment leek het een goede keuze om dingen te delen; achteraf voel ik me daar dus niet goed over.
Ik realiseer me overigens dat ik nogal vaag blijf. Ik zal een concreet voorbeeld noemen. Ik heb altijd om bepaalde redenen een pijnlijke en moeizame relatie met mijn ouders gehad. In mijn jeugd behoorlijk last van gehad en nu nog (en daar ben ik nu dus ook mee aan het werk). Ik heb me tegen verschillende mensen zeer negatief uitgelaten over mijn ouders zonder daarbij te noemen dat ze op hun manier wel altijd het beste met me voorhadden en dat ik zie dat ze nu hun stinkende best doen voor mij; de wil is er dus wel. Dat voelt niet lekker.
Ander voorbeeld; ik heb ook over mijn vriend negatief gepraat tegenover derden (ook bekenden en het stomme hier in is: zelfs mijn ouders). Dat had destijds eveneens zijn redenen en dat doe ik momenteel dus niet meer. Maar toch voelt dat als een smet op de relatie en verraad naar mijn vriend.
Hiltje, wat jij zegt vind ik ook heel treffend. Jezelf vandaag vergeven en het morgen weer doen heeft geen zin inderdaad. En veranderen kost tijd. Ook dat heb ik inderdaad gemerkt. Afgelopen februari is bij mij het kwartje gevallen hoe slecht ik altijd bezig was en heb toen op papier gezet wat ik niet goed had gedaan en waar ik naartoe wilde. Ik dacht toen dat ik vanaf dat moment al veranderd was, maar ik realiseer me nu dat ik (en anderen) pas sinds kort kleine veranderingen waarneem. Blijkbaar zit er tijd tussen het maken van de keuze en het daadwerkelijk veranderen. In ieder geval, bij mij. En misschien lukt het me daarom nog niet om mezelf te vergeven, omdat ik weet dat ik er nog niet ben en nog steeds wel eens fouten maak, hetzij minder frequent en in veel mindere mate.
Er zijn nog enkele punten die me erg in de weg zitten (en ook best erg zijn) en waarvan een derde bekende is van de naasten. Kortom: risico op uitkomen en dat zou niet heel best zijn. Ik denk dat ik eerst met de specifieke derde een gesprek aanga en het dan misschien met haar bespreek?
Ik heb nog niet alles met mijn therapeut besproken maar ga dit wel doen.
Ik herken trouwens heel veel in wat Melpomene de ''kortzichtigheid van het moment'' noemt. Want veel dingen zijn op die manier de wereld in gekomen. Achteraf was ik dan op zoek naar goedkeurig op de korte termijn, aandacht, iemand die me het gevoel gaf met me mee te voelen, enz. Op dat moment leek het een goede keuze om dingen te delen; achteraf voel ik me daar dus niet goed over.
Ik realiseer me overigens dat ik nogal vaag blijf. Ik zal een concreet voorbeeld noemen. Ik heb altijd om bepaalde redenen een pijnlijke en moeizame relatie met mijn ouders gehad. In mijn jeugd behoorlijk last van gehad en nu nog (en daar ben ik nu dus ook mee aan het werk). Ik heb me tegen verschillende mensen zeer negatief uitgelaten over mijn ouders zonder daarbij te noemen dat ze op hun manier wel altijd het beste met me voorhadden en dat ik zie dat ze nu hun stinkende best doen voor mij; de wil is er dus wel. Dat voelt niet lekker.
Ander voorbeeld; ik heb ook over mijn vriend negatief gepraat tegenover derden (ook bekenden en het stomme hier in is: zelfs mijn ouders). Dat had destijds eveneens zijn redenen en dat doe ik momenteel dus niet meer. Maar toch voelt dat als een smet op de relatie en verraad naar mijn vriend.
Hiltje, wat jij zegt vind ik ook heel treffend. Jezelf vandaag vergeven en het morgen weer doen heeft geen zin inderdaad. En veranderen kost tijd. Ook dat heb ik inderdaad gemerkt. Afgelopen februari is bij mij het kwartje gevallen hoe slecht ik altijd bezig was en heb toen op papier gezet wat ik niet goed had gedaan en waar ik naartoe wilde. Ik dacht toen dat ik vanaf dat moment al veranderd was, maar ik realiseer me nu dat ik (en anderen) pas sinds kort kleine veranderingen waarneem. Blijkbaar zit er tijd tussen het maken van de keuze en het daadwerkelijk veranderen. In ieder geval, bij mij. En misschien lukt het me daarom nog niet om mezelf te vergeven, omdat ik weet dat ik er nog niet ben en nog steeds wel eens fouten maak, hetzij minder frequent en in veel mindere mate.
Er zijn nog enkele punten die me erg in de weg zitten (en ook best erg zijn) en waarvan een derde bekende is van de naasten. Kortom: risico op uitkomen en dat zou niet heel best zijn. Ik denk dat ik eerst met de specifieke derde een gesprek aanga en het dan misschien met haar bespreek?
zondag 8 augustus 2010 om 13:06
quote:pooky schreef op 08 augustus 2010 @ 13:02:
Ben je niet een ietsie pietsie te hard voor jezelf?
Ik zeg niet dat het goed is wat je hebt gedaan, want daar ben je nog te vaag over, maar ik lees nog steeds niet iets wereldschokkends waarvoor de gesel nog te min zou zijn.Helemaal eens. Kan er ook nog niets wereldschokkends uithalen wat een redelijk normaal mens ook niet zou doen. Tenzij je echt hele lelijke beschadigende dingen hebt gezegd. Hangt ook af van de intentie die je het meegeeft als je "negatief" praat. Is het je hart luchten of doelbewust om mensen zwart te maken?
Ben je niet een ietsie pietsie te hard voor jezelf?
Ik zeg niet dat het goed is wat je hebt gedaan, want daar ben je nog te vaag over, maar ik lees nog steeds niet iets wereldschokkends waarvoor de gesel nog te min zou zijn.Helemaal eens. Kan er ook nog niets wereldschokkends uithalen wat een redelijk normaal mens ook niet zou doen. Tenzij je echt hele lelijke beschadigende dingen hebt gezegd. Hangt ook af van de intentie die je het meegeeft als je "negatief" praat. Is het je hart luchten of doelbewust om mensen zwart te maken?
