Psyche
alle pijlers
Wanneer vind jij “dat iemand er voor je is”
zondag 8 augustus 2021 om 19:44
Stel, je hebt iets moeilijk aan de hand. Vb. je bent depressief, je hebt een naaste verloren, je bent je werk kwijt geraakt of een ernstig ongeval gehad, … soms hoor je dan mensen zeggen: “ik ben er voor je”.
Dat is natuurlijk heel fijn van die persoon. Het kan een grote steun zijn. Maar hebben jullie al eens voor gehad dat “er iemand voor je is”, maar dit in de realiteit fel blijkt tegen te vallen. Vb. ondanks deze woorden krijg je toch geen steun van je partner…
Dit is overigens niet altijd negatief bedoeld. Ik kan me voorstellen dat je een persoon hebt die zegt er voor je te zijn, maar waar het gewoon niet lukt. Maar waar de bereidheid er wel is.
Wat zijn voor jullie signalen / acties dat de persoon er ook echt voor je wil zijn? Of dat de persoon er juist niet voor je is?
Ik heb dit recent nog meegemaakt, maar daar was duidelijk sprake van een mismatch, de persoon probeerde het echt wel maar het lukte niet. Het was frustrerend maar ik zal die persoon het dan ook écht niet kwalijk nemen, de intentie was er…
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en/of meningen.
Dat is natuurlijk heel fijn van die persoon. Het kan een grote steun zijn. Maar hebben jullie al eens voor gehad dat “er iemand voor je is”, maar dit in de realiteit fel blijkt tegen te vallen. Vb. ondanks deze woorden krijg je toch geen steun van je partner…
Dit is overigens niet altijd negatief bedoeld. Ik kan me voorstellen dat je een persoon hebt die zegt er voor je te zijn, maar waar het gewoon niet lukt. Maar waar de bereidheid er wel is.
Wat zijn voor jullie signalen / acties dat de persoon er ook echt voor je wil zijn? Of dat de persoon er juist niet voor je is?
Ik heb dit recent nog meegemaakt, maar daar was duidelijk sprake van een mismatch, de persoon probeerde het echt wel maar het lukte niet. Het was frustrerend maar ik zal die persoon het dan ook écht niet kwalijk nemen, de intentie was er…
Ben benieuwd naar jullie ervaringen en/of meningen.
goldenlove wijzigde dit bericht op 08-08-2021 19:45
Reden: Typfout
Reden: Typfout
0.09% gewijzigd
zondag 8 augustus 2021 om 19:57
'Ik ben er voor je' kan voor iedereen iets anders inhouden. Ik kan dat zelf ook niet zo goed inschatten, terwijl de algemene tendens is dat je dat maar moet kunnen aanvoelen... lastig, vind ik. Sommige mensen zijn daar wel goed in... en dat waarschijnlijk ook degenen die vinden dat een ander dat ook maar moet kunnen aanvoelen, maar dat kan lang niet iedereen.
Als iemand mij iets vraagt, ben ik altijd blij iets te kunnen doen. Maar ergens naar vragen is natuurlijk ook een soort van kwetsbaar opstellen. Spreek je je wel eens uit over je verwachtingen?
Als iemand mij iets vraagt, ben ik altijd blij iets te kunnen doen. Maar ergens naar vragen is natuurlijk ook een soort van kwetsbaar opstellen. Spreek je je wel eens uit over je verwachtingen?
zondag 8 augustus 2021 om 20:00
In de loop der jaren heb ik wel geleerd om dit soort dingen niet meer tegen mensen te zeggen. Omdat ik het niet altijd waar kan en wil maken.
Verder denk ik dat het vaak een onbewuste uitspraak is, omdat je het rot vindt wat iemand meemaakt of heeft meegemaakt, maar dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen of kan doen.
Als ik al iets in die trant tegen iemand wil zeggen, dan is het meer iets van: als er iets is, dan mag je mij bellen of appen, dan kijk ik of en wat ik voor je kan doen.
Verder denk ik dat het vaak een onbewuste uitspraak is, omdat je het rot vindt wat iemand meemaakt of heeft meegemaakt, maar dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen of kan doen.
Als ik al iets in die trant tegen iemand wil zeggen, dan is het meer iets van: als er iets is, dan mag je mij bellen of appen, dan kijk ik of en wat ik voor je kan doen.
zondag 8 augustus 2021 om 20:00
Dat had ik dus ook in het begin. De ander “moet het maar aanvoelen” maar dat kan soms knap lastig zijn. Inmiddels probeer ik wel uit te spreken wat ik nodig heb maar kan het ook niet altijd onder woorden brengen. Of indien wel, krijg je een geforceerde reactie van hetgeen je vraagtvivinnetje schreef: ↑08-08-2021 19:57'Ik ben er voor je' kan voor iedereen iets anders inhouden. Ik kan dat zelf ook niet zo goed inschatten, terwijl de algemene tendens is dat je dat maar moet kunnen aanvoelen... lastig, vind ik. Sommige mensen zijn daar wel goed in... en dat waarschijnlijk ook degenen die vinden dat een ander dat ook maar moet kunnen aanvoelen, maar dat kan lang niet iedereen.
Als iemand mij iets vraagt, ben ik altijd blij iets te kunnen doen. Maar ergens naar vragen is natuurlijk ook een soort van kwetsbaar opstellen. Spreek je je wel eens uit over je verwachtingen?
zondag 8 augustus 2021 om 20:02
Zelfde ervaring. De meeste hulp en steun komt uit onverwachte hoek. Verder zijn mensen vooral met zichzelf bezig, ik ook als ik heel eerlijk ben.roosje1976 schreef: ↑08-08-2021 19:54Ik ben er inmiddels achter dat er maar weinig mensen “echt voor je zijn”. Ik heb een redelijk sociaal leven maar er is er maar ÉÉN die er idd altijd is. Dus tja.....
zondag 8 augustus 2021 om 20:04
Ja, ik snap wat je bedoelt. Maar ik ga er zelf niet van uit dat al mijn vrienden en kennissen “er voor mij zijn”. Ze hebben ook hun eigen leven en problemen, en dat is soms al voldoende voor hunzelf. Maar van mijn partner, zou ik denken, is het wel fijn als je op die persoon kan rekenen.viva-life22 schreef: ↑08-08-2021 20:00In de loop der jaren heb ik wel geleerd om dit soort dingen niet meer tegen mensen te zeggen. Omdat ik het niet altijd waar kan en wil maken.
Verder denk ik dat het vaak een onbewuste uitspraak is, omdat je het rot vindt wat iemand meemaakt of heeft meegemaakt, maar dat je niet zo goed weet wat je moet zeggen of kan doen.
Als ik al iets in die trant tegen iemand wil zeggen, dan is het meer iets van: als er iets is, dan mag je mij bellen of appen, dan kijk ik of en wat ik voor je kan doen.
zondag 8 augustus 2021 om 20:15
Door regelmatig van je te laten horen. En dat hoeft niet opdringerig en dagelijks maar eens in de zoveel tijd. En dan hoeft het echt niet perse over jou te gaan, iets over zichzelf of een goeie grap of iets luchtigs is ook prima. Gewoon dat de ander weet dat je niet vergeten bent, Al stuur je een foto van een wandeling die je aan het maken bent.
En niet zeggen 'als er iets is mag je me altijd bellen/vragen'. Die drempel is erg hoog om dat te gaan doen. En helemaal áls je dan toch durft te vragen diegene dan antwoord met 'geen tijd, druk'. Dat weerhoudt je ervan om nog eens te vragen. Als het echt zo is dat je geen tijd hebt, zeg dan iig 'dan heb ik geen tijd maar ik heb wel tijd op die en die dag'
En maak geen beloftes die je niet waar kan maken.
En niet zeggen 'als er iets is mag je me altijd bellen/vragen'. Die drempel is erg hoog om dat te gaan doen. En helemaal áls je dan toch durft te vragen diegene dan antwoord met 'geen tijd, druk'. Dat weerhoudt je ervan om nog eens te vragen. Als het echt zo is dat je geen tijd hebt, zeg dan iig 'dan heb ik geen tijd maar ik heb wel tijd op die en die dag'
En maak geen beloftes die je niet waar kan maken.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
zondag 8 augustus 2021 om 20:17
Dus het gaat om wat jij wil van een partner als jij het moeilijk hebt?Goldenlove schreef: ↑08-08-2021 20:04Ja, ik snap wat je bedoelt. Maar ik ga er zelf niet van uit dat al mijn vrienden en kennissen “er voor mij zijn”. Ze hebben ook hun eigen leven en problemen, en dat is soms al voldoende voor hunzelf. Maar van mijn partner, zou ik denken, is het wel fijn als je op die persoon kan rekenen.
zondag 8 augustus 2021 om 20:19
Weinig mensen menen het echt als ze die zin zeggen. Dat heb ik al meermaals ondervonden. Na gebeurtenissen zoals je vermeldt in je openingspost besef je wel wie je echte vrienden zijn.
Voor mij houdt die zin in: af en toe appje sturen om te vragen hoe het gaat. Soms letterlijk vragen 'wat kan ik doen om je je beter te doen voelen'. Ook gewoon luisteren naar de problemen, niet altijd je eigen mening geven of zeggen wat die ander moet of niet moet. Een klankbord bieden gewoon.
Voor mij houdt die zin in: af en toe appje sturen om te vragen hoe het gaat. Soms letterlijk vragen 'wat kan ik doen om je je beter te doen voelen'. Ook gewoon luisteren naar de problemen, niet altijd je eigen mening geven of zeggen wat die ander moet of niet moet. Een klankbord bieden gewoon.
zondag 8 augustus 2021 om 20:25
Dit. Gewoon contact houden. Één keer per maand of zo. Als het echt niet goed gaat iets vaker.VGM1980 schreef: ↑08-08-2021 20:15Door regelmatig van je te laten horen. En dat hoeft niet opdringerig en dagelijks maar eens in de zoveel tijd. En dan hoeft het echt niet perse over jou te gaan, iets over zichzelf of een goeie grap of iets luchtigs is ook prima. Gewoon dat de ander weet dat je niet vergeten bent, Al stuur je een foto van een wandeling die je aan het maken bent.
Helpen opruimen, klussen of verhuizen vind ik ook wel een indicatie. Een keertje koken of boodschappen doen. Praktische dingen.
zondag 8 augustus 2021 om 20:39
Regelmatig even checken hoe het met iemand gaat. Contact houden. Wanneer je weet dat iemand een moeilijke tijd heeft, beschikbaar zijn om af te spreken, bellen of desnoods appen. Om erover te praten of gewoon te luisteren. Vragen waar de ander behoefte aan heeft. Ik heb zelf nooit het gevoel gehad dat anderen er niet voor me zijn als ik ze nodig heb. Ik vind het ook niet moeilijk om aan te geven wat ik “nodig” heb. En ik vind het gebaar vaak al goed genoeg. In de praktijk doe ik het toch echt zelf (iets verwerken, met een moeilijke situatie omgaan).
zondag 8 augustus 2021 om 20:41
Ja, zoiets. Maar ook andersom. Als mijn partner het moeilijk heeft, wil ik er ook voor hem zijn en dat het hem ook helpt, al is het maar een beetje. 1richtingsverkeer vind ik egoïstisch.FeeLucifer01 schreef: ↑08-08-2021 20:17Dus het gaat om wat jij wil van een partner als jij het moeilijk hebt?
zondag 8 augustus 2021 om 20:51
Een van mijn beste vriendinnen heeft toen we net 20 waren haar vader verloren. Terwijl ze net eindelijk weer ‘herenigd’ waren (contact hersteld). Ze had hem zo gemist. Maar enkele maanden later overleed hij. Ze ging er bijna aan onderdoor. Het ging echt héél erg slecht met haar. Ze durfde niet alleen te zijn, vooral ‘s nachts niet. Toen ben ik bijna twee maanden lang bij haar gaan logeren en zoveel mogelijk bij haar gebleven, omdat haar moeder op vakantie was. Een aantal jaar later overleed mijn naaste familielid. Ze belde me meteen op, of ik wel alleen kon zijn, zeker de eerste nachten. Ze wilde naar me toe komen. Echt super lief. Maar ik heb tegen haar gezegd dat dat niet nodig was. Ik vond haar telefoontje al meer dan genoeg. En ik kan goed alleen zijn. Juist als ik verdrietig ben, heb ik even wat tijd voor mezelf nodig om mezelf weer op de rit te krijgen.
zondag 8 augustus 2021 om 21:50
Ik vind dat er ook ergens limieten zitten aan er voor ''iemand zijn''. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk. Heel erg zorgen voor een ander gaat ook vaak ten koste van jezelf weet ik uit ervaring.
Zelf ben ik altijd vrij loyaal, hier en daar een berichtje, maar weet ook uit ervaring dat als ik minder in mijn vel zit, ik ook niet kan verwachten dat mensen constant met mij bezig zijn.
Zelf ben ik altijd vrij loyaal, hier en daar een berichtje, maar weet ook uit ervaring dat als ik minder in mijn vel zit, ik ook niet kan verwachten dat mensen constant met mij bezig zijn.
zondag 8 augustus 2021 om 21:51
Dat heeft alles met draaglast en draagkracht te maken, en dat kan je niet voor een ander bepalen.
Dat kan ook sterk wisselen op momenten in het leven.
Iemand verweet mij ooit dat ik elke dag in de sportschool zat en er niet voor haar was in een moeilijke periode. Dat klopte.
De vriendschap is op de klippen gelopen. Ze heeft nooit geweten dat de sportschool mijn houvast en redding in het leven is geweest toen omdat ik zélf het leven niet aan kon (als was het dus in de vorm van ernstig dwangmatig gedrag - coping). Laat staan dat ik haar kon helpen.
Dat kan ook sterk wisselen op momenten in het leven.
Iemand verweet mij ooit dat ik elke dag in de sportschool zat en er niet voor haar was in een moeilijke periode. Dat klopte.
De vriendschap is op de klippen gelopen. Ze heeft nooit geweten dat de sportschool mijn houvast en redding in het leven is geweest toen omdat ik zélf het leven niet aan kon (als was het dus in de vorm van ernstig dwangmatig gedrag - coping). Laat staan dat ik haar kon helpen.
zondag 8 augustus 2021 om 21:58
Dat ligt aan die persoon, iedereen is anders en heeft hele andere dingen nodig. Of wil bepaalde zaken helemaal niet van anderen. Of aan anderen geven.Goldenlove schreef: ↑08-08-2021 20:41Ja, zoiets. Maar ook andersom. Als mijn partner het moeilijk heeft, wil ik er ook voor hem zijn en dat het hem ook helpt, al is het maar een beetje. 1richtingsverkeer vind ik egoïstisch.
zondag 8 augustus 2021 om 22:18
Perkele schreef: ↑08-08-2021 21:50Ik vind dat er ook ergens limieten zitten aan er voor ''iemand zijn''. Je bent zelf verantwoordelijk voor je eigen geluk. Heel erg zorgen voor een ander gaat ook vaak ten koste van jezelf weet ik uit ervaring.
Zelf ben ik altijd vrij loyaal, hier en daar een berichtje, maar weet ook uit ervaring dat als ik minder in mijn vel zit, ik ook niet kan verwachten dat mensen constant met mij bezig zijn.
Er voor iemand zijn betekend niet dat je de rol van mantelzorger op je neemt, of dat je alle weken boodschappen doet/schoonmaakt/kookt etc. Er voor iemand zijn hoeft niet fysiek te zijn. Wat ik al eerder aan gaf, iemand het idee geven dat diegene niet vergeten is.
En dat kan al zijn door een grappige quote van Rumag bijvoorbeeld naar iemand te appen. Bij wijze van. Of iets grappigs van jezelf 'wat denk je wat ik nu weer mee maak!'.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
