Psyche
alle pijlers
Wanneer zoek je hulp als je in de knoop zit?
woensdag 11 augustus 2021 om 13:01
Ik vraag me af wanneer hebben jullie hulp gezocht als je niet goed in je vel zit?
Momenteel zit ik met mezelf in de knoop. Ik ben in de 30, getrouwd en heb 4 kinderen. Lieve man en kids maar oh wat voel ik mij toch naar. Het is niet aan mij te zien of ik verberg het naar de buitenwereld. Ze zien me altijd als de relaxte moeder die altijd lacht.
Zelfs tegen mijn man vertel ik niet dat ik niet goed in mijn vel zit. Heb altijd gedacht dat het aan PMS ligt maar nu denk ik van niet. Ik ben zo negatief tegen mezelf. Constant het gevoel dat ik moet huilen.. Paar dagen geleden las ik voor mijn peuter huilend een boekje voor
. Hij snapte er niets van
Het is dat de kinderen mij bezig houden dan hoef ik niet aan mijzelf te denken. Eigenlijk voel ik mij een paar jaar al zo. Ik durf ook niets nieuws te ondernemen want ik zou het toch niet afmaken of ik kan het toch niet..
Het voelt als een enorme drempel om de huisarts hiervoor te gaan bellen want ik heb het gevoel dat wat ik voel niets voorstelt en er zijn wel ergere dingen op de wereld. Maarja ik wil me niet meer zo voelen.
Momenteel zit ik met mezelf in de knoop. Ik ben in de 30, getrouwd en heb 4 kinderen. Lieve man en kids maar oh wat voel ik mij toch naar. Het is niet aan mij te zien of ik verberg het naar de buitenwereld. Ze zien me altijd als de relaxte moeder die altijd lacht.
Zelfs tegen mijn man vertel ik niet dat ik niet goed in mijn vel zit. Heb altijd gedacht dat het aan PMS ligt maar nu denk ik van niet. Ik ben zo negatief tegen mezelf. Constant het gevoel dat ik moet huilen.. Paar dagen geleden las ik voor mijn peuter huilend een boekje voor
. Hij snapte er niets van
Het is dat de kinderen mij bezig houden dan hoef ik niet aan mijzelf te denken. Eigenlijk voel ik mij een paar jaar al zo. Ik durf ook niets nieuws te ondernemen want ik zou het toch niet afmaken of ik kan het toch niet..
Het voelt als een enorme drempel om de huisarts hiervoor te gaan bellen want ik heb het gevoel dat wat ik voel niets voorstelt en er zijn wel ergere dingen op de wereld. Maarja ik wil me niet meer zo voelen.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:05
Toch maar naar de huisarts. Er zijn altijd wel ergere dingen te bedenken, maar jij hebt hier last van. Misschien kun je wat handvatten krijgen van de praktijkondersteuner, of krijg je een verwijzing ergens heen.
Maar de eerste stap is de huisarts. Die is er ook voor problemen zoals jij die ervaart hè?
Sterkte.
Maar de eerste stap is de huisarts. Die is er ook voor problemen zoals jij die ervaart hè?
Sterkte.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 11 augustus 2021 om 13:06
Ik zou hier zeker wel hulp voor zoeken. Zeker omdat je vier kinderen hebt, wat als het op een dag nog slechter gaat en je helemaal uitvalt?
Veel huisartsenpraktijken hebben een praktijkondersteuner waar je laagdrempelig mee kunt praten. Dit is fijn als je nog niet terecht kan bij de GGZ (lange wachtlijsten momenteel), maar ook als je klachten niet zo ernstig zijn.
Dus ik zou naar de huisarts gaan en vertellen wat je hier post.
Veel huisartsenpraktijken hebben een praktijkondersteuner waar je laagdrempelig mee kunt praten. Dit is fijn als je nog niet terecht kan bij de GGZ (lange wachtlijsten momenteel), maar ook als je klachten niet zo ernstig zijn.
Dus ik zou naar de huisarts gaan en vertellen wat je hier post.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:11
woensdag 11 augustus 2021 om 13:24
Gewoon de huisarts bellen voor een afspraak hoor! Daar zijn ze voor...
In jouw post lees ik zo tussen de regels door dat je waarschijnlijk iemand bent die niet snel klaagt en niet te koop loopt met waar je last van hebt.
Ik kan me voorstellen dat je daarom misschien al langere tijd overbelast bent en dat je emmertje langzaam volgelopen is en de druppels nu over de rand gaan.
Dan is het zaak om dat serieus te nemen. Hoe eerder je erbij bent met overbelastingsklachten, hoe beter het te behandelen is en voorkom je dat je helemaal uitvalt.
Een praktijkondersteuner kan je hierbij goed van dienst zijn om je leren beter om te gaan met belasting en hoe je mentaal goed voor jezelf kan zorgen zodat je een betere balans in belasting/ontspanning krijgt.
En eens met OvileHoover: vergeet niet aan jezelf te denken!
In jouw post lees ik zo tussen de regels door dat je waarschijnlijk iemand bent die niet snel klaagt en niet te koop loopt met waar je last van hebt.
Ik kan me voorstellen dat je daarom misschien al langere tijd overbelast bent en dat je emmertje langzaam volgelopen is en de druppels nu over de rand gaan.
Dan is het zaak om dat serieus te nemen. Hoe eerder je erbij bent met overbelastingsklachten, hoe beter het te behandelen is en voorkom je dat je helemaal uitvalt.
Een praktijkondersteuner kan je hierbij goed van dienst zijn om je leren beter om te gaan met belasting en hoe je mentaal goed voor jezelf kan zorgen zodat je een betere balans in belasting/ontspanning krijgt.
En eens met OvileHoover: vergeet niet aan jezelf te denken!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:30
wat voel ik mij toch naar
ik verberg het naar de buitenwereld
Zelfs tegen mijn man vertel ik niet dat ik niet goed in mijn vel zit
Ik ben zo negatief tegen mezelf. Constant het gevoel dat ik moet huilen
Eigenlijk voel ik mij een paar jaar al zo.
Als je dit zo onder elkaar leest, stelt het dan nog steeds niet voor? Het klinkt heel eenzaam en verdrietig, ik zou hier zeker hulp voor zoeken.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:31
jullie hebben vier kinderen, waarvan twee echt kleintjes toch? twee peuters?
Dan is het ook wijs, om eens goed te gaan kijken, naar je werklast. Hoeveel werk je, hoeveel werkt je man, hoeveel zorgtijd hebben jullie ieder
en bovenal: hoeveel tijd heb jij voor jezelf, echt helemaal voor jezelf?
want een arts kan je even helpen, maar je zult ook jezelf moeten genezen
Dan is het ook wijs, om eens goed te gaan kijken, naar je werklast. Hoeveel werk je, hoeveel werkt je man, hoeveel zorgtijd hebben jullie ieder
en bovenal: hoeveel tijd heb jij voor jezelf, echt helemaal voor jezelf?
want een arts kan je even helpen, maar je zult ook jezelf moeten genezen
woensdag 11 augustus 2021 om 13:37
Dank allen voor jullie berichtjes! Nou de eerste stap is gezet en ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts. As maandag dan kan ik er terecht.
@*Sikkepit* dat klopt helemaal! Ik zal ook nooit iemand zelfs mijn moeder niet vertellen waar ik mee zit. Fijn dat de VivaForum er is en kan ik het toch nog even kwijt
@Olivehoover ja wandelen is een goeie. Zal ik doen! Dank voor je tip!
@*Sikkepit* dat klopt helemaal! Ik zal ook nooit iemand zelfs mijn moeder niet vertellen waar ik mee zit. Fijn dat de VivaForum er is en kan ik het toch nog even kwijt
@Olivehoover ja wandelen is een goeie. Zal ik doen! Dank voor je tip!
woensdag 11 augustus 2021 om 13:43
@lilalinda dat klopt 2 peuters die zijn over een paar maanden 3 en 4. Ik werk zelf 10 a 12 uur in de week we hebben nooit oppas nodig gehad voor onze kids en man werkt ook veel vanuit huis. Dus als ik werk is hij thuis.
Maar echt tijd voor mezelf heb ik als de kinderen op bed liggen. Ik moet ook echt leren om wat voor mezelf te doen want het enige waar ik aan denk is het huishouden en de kinderen.
Maar echt tijd voor mezelf heb ik als de kinderen op bed liggen
. Ik moet ook echt leren om wat voor mezelf te doen want het enige waar ik aan denk is het huishouden en de kinderen.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:46
leer Lief zijn voor jezelf, en dat begint met een gezonde dosis egoïsmeBoysmom3 schreef: ↑11-08-2021 13:43@lilalinda dat klopt 2 peuters die zijn over een paar maanden 3 en 4. Ik werk zelf 10 a 12 uur in de week we hebben nooit oppas nodig gehad voor onze kids en man werkt ook veel vanuit huis. Dus als ik werk is hij thuis.
Maar echt tijd voor mezelf heb ik als de kinderen op bed liggen
zoek een hobby waarvoor je het hus uit moet. Eis een middag in het weekend op
En ga buitenshuis werken ipv thuis
gun jezelf afstand tot je gezin
woensdag 11 augustus 2021 om 13:47
Goed zo Boysmom3!Boysmom3 schreef: ↑11-08-2021 13:37Dank allen voor jullie berichtjes! Nou de eerste stap is gezet en ik heb een afspraak gemaakt bij de huisarts. As maandag dan kan ik er terecht.
@*Sikkepit* dat klopt helemaal! Ik zal ook nooit iemand zelfs mijn moeder niet vertellen waar ik mee zit. Fijn dat de VivaForum er is en kan ik het toch nog even kwijt
@Olivehoover ja wandelen is een goeie. Zal ik doen! Dank voor je tip!
Fijn dat je gelijk doorgepakt hebt en al een afspraak hebt staan.
Probeer eerlijk te zijn over je situatie bij de huisarts, net zoals je hier gedaan hebt. Daarmee help je jezelf het beste.
Misschien is het ook goed om eens uit te zoeken waarom je nooit open bent als je ergens mee zit. Het is goed mogelijk dat hier een deel van je probleem zit en het zou heel fijn zijn als je daar anders mee om kan gaan.
Het klinkt alsof je leven zwaar en eenzaam is en ook dat je weinig vertrouwen in jezelf hebt en je zelfbeeld negatief is.
Het lijkt wel of je jezelf niet veel waard vindt en anderen boven jou gaan. Geen wonder dat je dat niet volhoudt en hoog tijd dat er aandacht komt voor jou! Ik hoop dat je jezelf dat gunt en inziet en leert dat het leven ook anders kan en jij evengoed een belangrijk onderdeel bent van dat leven. Dat je nu de moedige stap zet naar hulp is al een hele goeie opstap! Take care
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 11 augustus 2021 om 13:56
Helemaal eens!Klingklokje schreef: ↑11-08-2021 13:49Je verdient het om je niet zo rot te voelen, om je begrepen en gezien te voelen. Je bent meer dan alleen iemands partner of moeder. Zoek hulp, erkennen dat het niet zo goed gaat is juist sterk!
De waarheid heeft het ook niet makkelijk de laatste tijd.
woensdag 11 augustus 2021 om 14:00
Allereerst goed dat je de stap heb gezet om naar de huisarts te gaan!
Waarom vind je het zo moeilijk om dit aan je man of je moeder te vertellen? Ik denk dat t misschien heel veel kan opluchten als je je open stelt en je je nare gevoels deelt. Het is niet erg om niet altijd vrolijk te zijn. Ze houden van je en kunnen je wellicht steunen.
Waarom vind je het zo moeilijk om dit aan je man of je moeder te vertellen? Ik denk dat t misschien heel veel kan opluchten als je je open stelt en je je nare gevoels deelt. Het is niet erg om niet altijd vrolijk te zijn. Ze houden van je en kunnen je wellicht steunen.
woensdag 11 augustus 2021 om 21:06
Exact, geestelijk ziek is ook ziek!
Ik ben ook regelmatig hiervoor bij de huisarts geweest en die man neemt het altijd serieus en de tijd voor me, hoe druk het ook is.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
woensdag 11 augustus 2021 om 21:52
Inderdaad ik zie ook in dat ik het serieus moet nemen. Meestal dan wuif of lach ik het weg. Of dan denk ik dat ik het wel zelf kan oplossen. Maar dat gaat niet. En waarom ik het er niet met mijn naasten over kan hebben. Ik wil me niet zo kwetsbaar openstellen en ik kan mijzelf dan niet goed uiten of dan zeg ik dat het allemaal wel meevalt of dan maak ik het kleiner dan het eigenlijk is.
woensdag 11 augustus 2021 om 22:09
Goed dat je naar de huisarts gaat to.Boysmom3 schreef: ↑11-08-2021 21:52Inderdaad ik zie ook in dat ik het serieus moet nemen. Meestal dan wuif of lach ik het weg. Of dan denk ik dat ik het wel zelf kan oplossen. Maar dat gaat niet. En waarom ik het er niet met mijn naasten over kan hebben. Ik wil me niet zo kwetsbaar openstellen en ik kan mijzelf dan niet goed uiten of dan zeg ik dat het allemaal wel meevalt of dan maak ik het kleiner dan het eigenlijk is.
Probeer jezelf eens als een vriendin te zien. Wat zou je zeggen als je kinderen of een vriendin bij je kwam dat ze zich ze voelde? Zou je dat dan zwak oid vinden?
woensdag 11 augustus 2021 om 23:09
Wat goed dat je de huisarts hebt gebeld voor een afspraak, dat is een moedige eerste stap. Het klinkt alsof dit gevoel al een poos als een donkere wolk over je hangt, en dat is heel naar en eenzaam. Zeker als je naar de buitenwereld toe dagelijks dat toneelstukje op moet voeren van de vrolijke vrouw.
Als ik het moeilijk vind om iets te delen met anderen, dan probeer ik me voor te stellen hoe ik me voel als zij iets met me delen. Als mijn partner (of een vriendin of collega) mij in vertrouwen neemt over hun gevoelens, geeft mij dat het gevoel dat ik ertoe doe. Dat diegene mij voldoende vertrouwt om kwetsbaar te zijn. Je schrijft dat je een lieve man hebt, hoe zou het voelen als je dit met je man zou delen? Je hebt daarin zelf de regie hoeveel je wilt delen, maar al zou je alleen maar vertellen dat je maandag naar de dokter gaat om te praten over dit donkere gevoel. Je hoeft het niet alleen te doen, echt niet. Je bent het waard om gehoord en gezien te worden, en ik kan me alleen maar voorstellen dat je man heel graag betrokken wil zijn.
Ik heb geen gezin en partner, maar ik herken veel van het masker van 'de lachende vrouw'. Tot ik 7 jaar geleden een burn-out kreeg, en leerde dat kwetsbaarheid een kracht is. Aan de juiste mensen durfde ik te laten zien dat ik niet altijd in-control was en dat ik even door een zware periode ging. Dat was heel bevrijdend: er ging zoveel energie verloren aan laten zien dat alles goed ging, terwijl ik van binnen opbrandde. Later vertelden meerdere mensen dat zij het echt heel fijn vonden dat ik hen in vertrouwen had genomen en hun waardering en liefde voor mij alleen maar dieper was geworden omdat ik hen toestond mij te helpen.
Wat mij ENORM geholpen heeft in deze fase, is het werk van Brene Brown over schaamte en kwetsbaarheid. Haar TED-talk over de kracht van kwetsbaarheid is waanzinnig, net als haar boeken, waarvan ik De Moed van Imperfectie en De Kracht van Kwetsbaarheid heel waardevol vind.
Veel sterkte, ik hoop dat er gauw meer licht voor je komt!
