Psyche
alle pijlers
wat heb jullie gemaakt van je leven
maandag 2 maart 2009 om 10:18
Ik ben 47 en soms vraag ik mij af of ik wel iets zinnigs van mijn leven gemaakt heb. Ik heb een man, 3 kinderen en een huis dat is afbetaald. Mijn man heeft een goed werk maar ikzelf ben al sinds 6 jaar huisvrouw en vind dat maar niets. Mijn man is dikwijls op reis en heeft heel onregelmatige uren aldus is het voor mij onmogelijk om te gaan werken. En nu vraag ik mij af : is dit alles in het leven?
Wat betekent voor jullie : iets bereiken in je leven?
Wat betekent voor jullie : iets bereiken in je leven?
woensdag 4 maart 2009 om 10:51
quote:jenny1962 schreef op 04 maart 2009 @ 10:09:
Ik vind van mezelf wel dat ik al veel bereikt heb maar voor anderen is datgene wat ik heb misschien te weinig. Ik heb dit topic geopentd omdat die rotopmerking van "wat heb jij al bereikt in je leven?" van mijn zus kwam en mijn vader en dat doet natuurlijk pijn . Volgens hen telt alleen het financiele maar voor mij niet. Ik ben gelukkig met mijn kinderen en man en geniet van hen.
Wij gaan niet ieder weekend op stap of uit eten maar blijven thuis tv kijken of spelletjes doen maar dat is voor hen te weinig.
Ik geloof dat mijn vader dit van mij denkt omdat hij mijn studies betaald heeft en dat ik mijn diploma niet nodig heb om huisvrouw te zijn.
Maar mijn vader is niet de enige die zo erover denkt. In onze maatschappij word je met meer respect aangekeken als je veel hebt.
Wanneer jij daadwerkelijk gelukkig bent met je kinderen en man en van hen geniet, zou je niet zo gevoelig (hoeven) zijn voor de opmerkingen van je vader en zus.
In je openingsbericht lees ik ontevredenheid over je leven.
Wie hou je voor de gek? En waarom reken je het je vader en zus aan wanneer zij je op een gevoelige plek raken?
Ga eens bij jezelf te rade. Ben je daadwerkelijk gelukkig met je leven nu? Zo ja: hartstikke mooi! Geniet ervan en leg de opmerkingen naast je, omdat ze voor jou niet gelden. Vertel je familie dat jij zo gelukkig bent en het naar je zin hebt. En trek je er niets van aan dat zij voor andere doelen in het leven kiezen.
Ben je eigenlijk helemaal niet zo gelukkig met je leven en vind je van binnen dat je vader en zus wel eens gelijk zouden kunnen hebben? Ook niet erg. Dan kun je eens op een rijtje zetten voor jezelf wat het zou kunnen zijn om meer geluk/tevredenheid/voldaanheid aan je leven toe te voegen.
Praat er bijvoorbeeld eens over met je partner, vrienden, familie. Misschien hebben zij ook goede ideeen, want zij geven om je en kennen je. Je hoeft niet te doen wat zij zeggen, maar hun opinie is dan wel interessant.
Bepaal vervolgens wat je zelf vindt. En bekijk hoe je dat voldanere gevoel over je leven kunt bereiken, welke stappen je daarvoor kunt zetten.
Ik vind van mezelf wel dat ik al veel bereikt heb maar voor anderen is datgene wat ik heb misschien te weinig. Ik heb dit topic geopentd omdat die rotopmerking van "wat heb jij al bereikt in je leven?" van mijn zus kwam en mijn vader en dat doet natuurlijk pijn . Volgens hen telt alleen het financiele maar voor mij niet. Ik ben gelukkig met mijn kinderen en man en geniet van hen.
Wij gaan niet ieder weekend op stap of uit eten maar blijven thuis tv kijken of spelletjes doen maar dat is voor hen te weinig.
Ik geloof dat mijn vader dit van mij denkt omdat hij mijn studies betaald heeft en dat ik mijn diploma niet nodig heb om huisvrouw te zijn.
Maar mijn vader is niet de enige die zo erover denkt. In onze maatschappij word je met meer respect aangekeken als je veel hebt.
Wanneer jij daadwerkelijk gelukkig bent met je kinderen en man en van hen geniet, zou je niet zo gevoelig (hoeven) zijn voor de opmerkingen van je vader en zus.
In je openingsbericht lees ik ontevredenheid over je leven.
Wie hou je voor de gek? En waarom reken je het je vader en zus aan wanneer zij je op een gevoelige plek raken?
Ga eens bij jezelf te rade. Ben je daadwerkelijk gelukkig met je leven nu? Zo ja: hartstikke mooi! Geniet ervan en leg de opmerkingen naast je, omdat ze voor jou niet gelden. Vertel je familie dat jij zo gelukkig bent en het naar je zin hebt. En trek je er niets van aan dat zij voor andere doelen in het leven kiezen.
Ben je eigenlijk helemaal niet zo gelukkig met je leven en vind je van binnen dat je vader en zus wel eens gelijk zouden kunnen hebben? Ook niet erg. Dan kun je eens op een rijtje zetten voor jezelf wat het zou kunnen zijn om meer geluk/tevredenheid/voldaanheid aan je leven toe te voegen.
Praat er bijvoorbeeld eens over met je partner, vrienden, familie. Misschien hebben zij ook goede ideeen, want zij geven om je en kennen je. Je hoeft niet te doen wat zij zeggen, maar hun opinie is dan wel interessant.
Bepaal vervolgens wat je zelf vindt. En bekijk hoe je dat voldanere gevoel over je leven kunt bereiken, welke stappen je daarvoor kunt zetten.
woensdag 4 maart 2009 om 12:49
quote:Eowynn_ schreef op 04 maart 2009 @ 10:32:
[...]
Juist hier hebben mensen heel weinig last van familiedruk, vergeleken bij andere landen. Je mag hier over het algemeen trouwen met wie je wilt, studeren wat je wilt en je leven inrichten zoals je wilt. Je kunt hier namelijk prima functioneren zónder je familie, en dat is in veel landen wel anders. Geen goedkeuring van je familie betekend ook geen levensonderhoud, bijvoorbeeld.
Vergeleken met veel mensen in niet-westerse landen mogen wij allen natuurlijk in onze handjes knijpen over de ongekende vrijheid en mogelijkheden om onze levens in te richten zoals we dat zelf graag willen.
Goed om het ook van die kant te bekijken, maar daarmee is Jenny waarschijnlijk niet van haar 'knagende' gevoel af dat er iets aan haar leven ontbreekt.
Jenny, dat jouw vader je studie heeft betaald betekent naar mijn mening niet dat hij je de rest van je leven zijn wil en oordeel kan en mag opleggen. Je bent in de veertig! Dat zou ik niet over mijn kant laten gaan, of gewoon negeren. Wat anderen van jouw leven en keuzes vinden, lijkt me niet relevant. Maar ik begrijp wel dat die 'afwijzing' die je beschrijft, je kwetst of dwars zit. Mijn moeder heeft er een handje van om haar mening als de enig juiste te presenteren, zo van 'zo hoort het'. Ik ben nu 32 en ik vind het vaak nog steeds moeilijk om haar 'dwingende' en ongevraagde adviezen met een glimlach naast me neer te leggen. Dat komt omdat het toch als afwijzing voelt als ik iets doe wat niet in haar straatje past.
Ik denk dat als je iets nieuws oppakt, het vanuit jezelf moeten komen ipv dat je van anderen laat afhangen wat dat zou moeten zijn. Dat valt wrsch niet mee want het vraagt zelfinzicht en doorzettingsvermogen, maar je haalt er mogelijk meer voldoening uit.
Doe je voordeel met de adviezen hier en probeer het oordeel van je familie naast je neer te leggen. Bedenk: je vader en zus hebben die invloed op jou omdat jij dat toestaat. Mssch kun je proberen om op een vriendelijke manier je grenzen aan te geven.
Hoi Evidenza
[...]
Juist hier hebben mensen heel weinig last van familiedruk, vergeleken bij andere landen. Je mag hier over het algemeen trouwen met wie je wilt, studeren wat je wilt en je leven inrichten zoals je wilt. Je kunt hier namelijk prima functioneren zónder je familie, en dat is in veel landen wel anders. Geen goedkeuring van je familie betekend ook geen levensonderhoud, bijvoorbeeld.
Vergeleken met veel mensen in niet-westerse landen mogen wij allen natuurlijk in onze handjes knijpen over de ongekende vrijheid en mogelijkheden om onze levens in te richten zoals we dat zelf graag willen.
Goed om het ook van die kant te bekijken, maar daarmee is Jenny waarschijnlijk niet van haar 'knagende' gevoel af dat er iets aan haar leven ontbreekt.
Jenny, dat jouw vader je studie heeft betaald betekent naar mijn mening niet dat hij je de rest van je leven zijn wil en oordeel kan en mag opleggen. Je bent in de veertig! Dat zou ik niet over mijn kant laten gaan, of gewoon negeren. Wat anderen van jouw leven en keuzes vinden, lijkt me niet relevant. Maar ik begrijp wel dat die 'afwijzing' die je beschrijft, je kwetst of dwars zit. Mijn moeder heeft er een handje van om haar mening als de enig juiste te presenteren, zo van 'zo hoort het'. Ik ben nu 32 en ik vind het vaak nog steeds moeilijk om haar 'dwingende' en ongevraagde adviezen met een glimlach naast me neer te leggen. Dat komt omdat het toch als afwijzing voelt als ik iets doe wat niet in haar straatje past.
Ik denk dat als je iets nieuws oppakt, het vanuit jezelf moeten komen ipv dat je van anderen laat afhangen wat dat zou moeten zijn. Dat valt wrsch niet mee want het vraagt zelfinzicht en doorzettingsvermogen, maar je haalt er mogelijk meer voldoening uit.
Doe je voordeel met de adviezen hier en probeer het oordeel van je familie naast je neer te leggen. Bedenk: je vader en zus hebben die invloed op jou omdat jij dat toestaat. Mssch kun je proberen om op een vriendelijke manier je grenzen aan te geven.
Hoi Evidenza
woensdag 4 maart 2009 om 13:01
quote:jenny1962 schreef op 04 maart 2009 @ 10:09:
Ik vind van mezelf wel dat ik al veel bereikt heb maar voor anderen is datgene wat ik heb misschien te weinig.
In onze maatschappij word je met meer respect aangekeken als je veel hebt.
Het 'veel hebben' in materieel opzicht vind ik onvoldoende om een 'oordeel' te vellen of een ander geslaagd is in het leven. Ik heb er zowieso moeite mee dat mensen hun eigen waarden op anderen projecteren.
Wat ik wil toevoegen aan de discussie is dat de materiele kant namelijk vaak nietszeggend is. Wie weet wat er bij die 'geslaagde mensen' achter de voordeur speelt. Denk aan psychische problemen, een ziek of onhandelbaar kind, geldproblemen, een verslaving, huiselijk geweld, een liefdeloos huwelijk, vreemdgaan, eenzaamheid.
Ook daarom lijkt het me zinloos om je eigen leven aan dat van een ander af te meten.
Ik vind van mezelf wel dat ik al veel bereikt heb maar voor anderen is datgene wat ik heb misschien te weinig.
In onze maatschappij word je met meer respect aangekeken als je veel hebt.
Het 'veel hebben' in materieel opzicht vind ik onvoldoende om een 'oordeel' te vellen of een ander geslaagd is in het leven. Ik heb er zowieso moeite mee dat mensen hun eigen waarden op anderen projecteren.
Wat ik wil toevoegen aan de discussie is dat de materiele kant namelijk vaak nietszeggend is. Wie weet wat er bij die 'geslaagde mensen' achter de voordeur speelt. Denk aan psychische problemen, een ziek of onhandelbaar kind, geldproblemen, een verslaving, huiselijk geweld, een liefdeloos huwelijk, vreemdgaan, eenzaamheid.
Ook daarom lijkt het me zinloos om je eigen leven aan dat van een ander af te meten.
woensdag 4 maart 2009 om 21:40
Sinds ik samenwoon met mijn vriend werk ik part time omdat ik diverse studies doe. Het is me nog niet gelukt om een vaste part time baan te vinden dus doe ik steeds tijdelijke baantjes via een uitzendbureau. Dit gaat eigenlijk heel goed, ik heb altijd werk gehad, en heb nu dan eindelijk een baantje waarbij uiteindelijk zal worden overgegaan op een vast contract.
Net als de TO merk ik ook veel van de standaarden goede baan, geld, materieel = persoonlijke waardigheid en iets bereikt hebben in je leven. Ik merk dat mensen zich soms wantrouwend opstellen omdat ik vaak van baan ben gewisseld in de afgelopen tijd. Ik wordt er ook erg moe van, dat mensen de hele tijd vragen 'hoe het op mijn werk gaat'. Ik begrijp rationeel nog wel dat ze dit ook vriendelijk kunnen bedoelen. Dat het niet meteen een veroordeling is. Maar de energie is behoorlijk weg uit dit soort gesprekken voor mij...
Je voelt dat mensen soort van 'zoekende' zijn naar informatie om over te oordelen. Naar de bevestiging dat je een klaplopert bent of toch net niet. Dat de nadruk zo op werk en prestatie kwam te liggen was ik op een bepaald punt wel heel erg zat met vanmiddag in een langdurige huilbui als diepte punt (dit na het zoveelste telefoontje dat alleen maar een 'hoe is het op je wérk bevatte).
Toen heb ik besloten dat ik mensen die alleen daarmee bezig zijn voor MIJ niet nuttig zijn. Dat ik weet dat ik goed bezig ben en geen baantjes fuckuppert ben omdat er 1 toevallig niet zo lekker liep en de rest sowieso tijdelijk was en dat ik het zat ben dat mensen zo linialerig bezig zijn, ga een fucking cursus meetkunde doen en leef je uit maar laat mij met rust met je rare gewoontes. Zo. En ik heb dus vanmiddag besloten, dat ik zulke vragen niet meer beantwoord. Gewoon keihard op ignore. En dat ik gewoon ga praten over de dingen die IK belangrijk vind en als zij daar niet in mee gaan, dat ik dan gewoon aangeef dat ik geïnterreseerd ben ik hen als mens, niet zozeer als werknemer, en dat ik hoop dat ze hetzelfde voor mij voelen.
In mijn leven is het nu eenmaal niet zo dat werk op 1 staat qua waarden. Ik wil mn eigen broek op kunnen houden and thats about it far as it goes... Als mensen zich daar niet in kunnen vinden is dat heel jammer, maar hebben we blijkbaar niet het soort vriendschap dat voor MIJ waarde heeft.
Well. Misschien heb je hier wat aan.
Net als de TO merk ik ook veel van de standaarden goede baan, geld, materieel = persoonlijke waardigheid en iets bereikt hebben in je leven. Ik merk dat mensen zich soms wantrouwend opstellen omdat ik vaak van baan ben gewisseld in de afgelopen tijd. Ik wordt er ook erg moe van, dat mensen de hele tijd vragen 'hoe het op mijn werk gaat'. Ik begrijp rationeel nog wel dat ze dit ook vriendelijk kunnen bedoelen. Dat het niet meteen een veroordeling is. Maar de energie is behoorlijk weg uit dit soort gesprekken voor mij...
Je voelt dat mensen soort van 'zoekende' zijn naar informatie om over te oordelen. Naar de bevestiging dat je een klaplopert bent of toch net niet. Dat de nadruk zo op werk en prestatie kwam te liggen was ik op een bepaald punt wel heel erg zat met vanmiddag in een langdurige huilbui als diepte punt (dit na het zoveelste telefoontje dat alleen maar een 'hoe is het op je wérk bevatte).
Toen heb ik besloten dat ik mensen die alleen daarmee bezig zijn voor MIJ niet nuttig zijn. Dat ik weet dat ik goed bezig ben en geen baantjes fuckuppert ben omdat er 1 toevallig niet zo lekker liep en de rest sowieso tijdelijk was en dat ik het zat ben dat mensen zo linialerig bezig zijn, ga een fucking cursus meetkunde doen en leef je uit maar laat mij met rust met je rare gewoontes. Zo. En ik heb dus vanmiddag besloten, dat ik zulke vragen niet meer beantwoord. Gewoon keihard op ignore. En dat ik gewoon ga praten over de dingen die IK belangrijk vind en als zij daar niet in mee gaan, dat ik dan gewoon aangeef dat ik geïnterreseerd ben ik hen als mens, niet zozeer als werknemer, en dat ik hoop dat ze hetzelfde voor mij voelen.
In mijn leven is het nu eenmaal niet zo dat werk op 1 staat qua waarden. Ik wil mn eigen broek op kunnen houden and thats about it far as it goes... Als mensen zich daar niet in kunnen vinden is dat heel jammer, maar hebben we blijkbaar niet het soort vriendschap dat voor MIJ waarde heeft.
Well. Misschien heb je hier wat aan.
zondag 8 maart 2009 om 17:51
iets bereikt in je leven ....
M.i. heb ik je iets bereikt in je leven als je je een doel hebt gesteld om te bereiken en je hebt dat doel behaald. Wil niet zeggen dat jij of de omgeving dan gelukkig bent want onderweg kom je vast nieuwe dingen tegen die je wel zou willen bereiken. Misschien heb je pas echt iets bereikt als je ook nog heel tevreden bent. Voor dat tevreden zijn moet je dan weer niet teveel willen bereiken want dan ben je steeds bezig met reiken .....duss snap je?
Ik denk dat je aardig wat bereikt hebt, het belangrijkst in het leven is toch liefde denk ik. Mocht je nog wat leuks willen doen in Spanje en mensen ontmoeten....Flamencoles. Ik doe het sinds kort en vind het erg leuk...
Veel plezier in het deel van Europa waar de zon wel schijnt:)
M.i. heb ik je iets bereikt in je leven als je je een doel hebt gesteld om te bereiken en je hebt dat doel behaald. Wil niet zeggen dat jij of de omgeving dan gelukkig bent want onderweg kom je vast nieuwe dingen tegen die je wel zou willen bereiken. Misschien heb je pas echt iets bereikt als je ook nog heel tevreden bent. Voor dat tevreden zijn moet je dan weer niet teveel willen bereiken want dan ben je steeds bezig met reiken .....duss snap je?
Ik denk dat je aardig wat bereikt hebt, het belangrijkst in het leven is toch liefde denk ik. Mocht je nog wat leuks willen doen in Spanje en mensen ontmoeten....Flamencoles. Ik doe het sinds kort en vind het erg leuk...
Veel plezier in het deel van Europa waar de zon wel schijnt:)
zondag 8 maart 2009 om 18:01
quote:wereldmeid schreef op 04 maart 2009 @ 13:01:
[...]
Het 'veel hebben' in materieel opzicht vind ik onvoldoende om een 'oordeel' te vellen of een ander geslaagd is in het leven. Ik heb er zowieso moeite mee dat mensen hun eigen waarden op anderen projecteren.
Wat ik wil toevoegen aan de discussie is dat de materiele kant namelijk vaak nietszeggend is. Wie weet wat er bij die 'geslaagde mensen' achter de voordeur speelt. Denk aan psychische problemen, een ziek of onhandelbaar kind, geldproblemen, een verslaving, huiselijk geweld, een liefdeloos huwelijk, vreemdgaan, eenzaamheid.
Ook daarom lijkt het me zinloos om je eigen leven aan dat van een ander af te meten.Als de materiele kant van 't verhaal voornamelijk vergaart wordt door de partner vind ik niet dat je dat als je eigen verdienste kunt zien. Je kunt je ook geestelijk proberen te verrijken door je creativiteit te ontplooien ipv thuis te blijven zitten.
[...]
Het 'veel hebben' in materieel opzicht vind ik onvoldoende om een 'oordeel' te vellen of een ander geslaagd is in het leven. Ik heb er zowieso moeite mee dat mensen hun eigen waarden op anderen projecteren.
Wat ik wil toevoegen aan de discussie is dat de materiele kant namelijk vaak nietszeggend is. Wie weet wat er bij die 'geslaagde mensen' achter de voordeur speelt. Denk aan psychische problemen, een ziek of onhandelbaar kind, geldproblemen, een verslaving, huiselijk geweld, een liefdeloos huwelijk, vreemdgaan, eenzaamheid.
Ook daarom lijkt het me zinloos om je eigen leven aan dat van een ander af te meten.Als de materiele kant van 't verhaal voornamelijk vergaart wordt door de partner vind ik niet dat je dat als je eigen verdienste kunt zien. Je kunt je ook geestelijk proberen te verrijken door je creativiteit te ontplooien ipv thuis te blijven zitten.
zondag 8 maart 2009 om 18:54
Wat doet het er toe wat een ander vind wat iets bereiken in je leven betekent? Het gaat erom wat jij vind als iets bereiken in je leven, ook al is dat 3 kinderen verzorgen, je huishouden runnen, directeur van een bank zijn, een dierenasiel runnen etc. Dat is toch heel persoonlijk? Wat maakt jou gelukkig in je leven, dat zijn de dingen waar iedereen aan werkt om voor elkaar te krijgen denk ik. En wat de ambitie van mijn buurman is , hoeft niet mijn ambitie te zijn en vice versa.
Dat geldt dus net zo goed voor ouders. Lekker belangrijk dat mijn ouders mij liever iets anders zagen doen dan dat ik nu doe. Het is mijn leven, en mijn keuzes. Wat hun doen om zichzelf gelukkig te maken zijn ook mijn keuzes niet. Maar druk maak ik me er niet om.
Ik denk dat het sowieso inherent is aan ouders, zo vaak hoor je dat ze voor hun kinderen een ander soort leven bedacht hadden. Ik heb de goedkeuring niet meer nodig van mijn ouders, ik weet dat ik goed bezig ben en geef mezelf wel schouderklopjes. Ben tenslotte geen 16 meer.
Dat geldt dus net zo goed voor ouders. Lekker belangrijk dat mijn ouders mij liever iets anders zagen doen dan dat ik nu doe. Het is mijn leven, en mijn keuzes. Wat hun doen om zichzelf gelukkig te maken zijn ook mijn keuzes niet. Maar druk maak ik me er niet om.
Ik denk dat het sowieso inherent is aan ouders, zo vaak hoor je dat ze voor hun kinderen een ander soort leven bedacht hadden. Ik heb de goedkeuring niet meer nodig van mijn ouders, ik weet dat ik goed bezig ben en geef mezelf wel schouderklopjes. Ben tenslotte geen 16 meer.
