Psyche
alle pijlers
Wat hielp jou uit je depressie?
woensdag 1 maart 2017 om 21:19
Ik wil hier graag een mooi en positief topic van maken.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
Ik zit middenin een ernstig depressie (aldus diagnose psycholoog) en het is soms heel moeilijk om het licht aan het einde van de tunnel te zien. Psycholoog heeft geadviseerd dat ik vooral verder ga met mijn studie, dus ik werk nu vanuit huis aan mijn verslagen. Ik heb volgende week donderdag een deadline en dat begint nu echt steeds meer op een dodenlijn te lijken... hoe dichter ik bij de deadline kom hoe minder er uit mijn vingers komt. Ik ben doodsbang om niet goed genoeg te zijn, waardoor ik helemaal blokkeer tijdens het typen van mijn verslagen. En dat terwijl het de laatste loodjes zijn... maar die zijn duidelijk het zwaarst. Ik heb een hele rits aan tegenslagen met school achter de rug en als ik zo doorga heb ik donderdag de volgende tegenslag. Ik ben daar ook enorm boos over en zou mezelf het liefst een flinke schop onder m'n kont verkopen maar ook dat heeft tot nu toe nog niet echt effect.
Ik heb psychologische hulp, maar dat is maar 1x per week (nu al 2 weken niet gehad, aangezien psych op vakantie was). Ik heb nu 5 sessies gehad, maar goed dat zet nog geen zoden aan de dijk. We zijn nu bezig met cognitieve gedragstherapie vanuit de 4 g's (gebeurtenis, gedachte, gevoel, gedrag). En vervolgens mijn gedachtes omdraaien. Maar dat is verdomde moeilijk, als ik m'n gedachte aanpas dan nog krijg ik m'n gevoel niet mee lijkt het wel. Zal ik ook allemaal met de psycholoog bespreken hoor, maar toch.
Ik ben benieuwd wie hier ervaring mee heeft (gehad) en wat jou helpt / heeft geholpen om met depressie om te gaan / eruit te komen? Wat zorgde ervoor dat je leven weer wat mooier werd?
Edit: Mocht iemand ook een depressie hebben of een depressie hebben gehad wees dan vooral welkom om hier je verhaal te delen. Zo helpen we elkaar.
maandag 2 oktober 2017 om 18:59
Het gaat er ook niet om dat je het leuk vindt. Als het goed is wordt er ook gezegd dat je de dingen moet doen die je normaal gesproken leuk vindt.
maandag 2 oktober 2017 om 19:02
Heel eerlijk krijg ik nog depressieve rillingen van de dingen die ik dit voorjaar deed die ik normaal leuk zou hebben gevonden (terrasje in de zon met 'n biertje, dagje naar Antwerpen fotograferen e.d.), maar op dat moment dus duidelijk niet. Mijn idee is pas dingen te doen op het moment dat je daar weer van kunt genieten. Soms moet je gewoon iets uitzitten. In huis, onder 'n dekentje.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 18:59Het gaat er ook niet om dat je het leuk vindt. Als het goed is wordt er ook gezegd dat je de dingen moet doen die je normaal gesproken leuk vindt.
maandag 2 oktober 2017 om 19:05
Mijn huisarts stelde voor om 'ns naar de praktijkondersteuner te gaan en daar heb ik toen wat keer mee gepraat, maar zij kwam niet tot de oorzaak en ik concludeerde dat ik daar dus niet zoveel mee opschoot. Toen heb ik 'n verwijzing gevraagd naar 'n psychologiepraktijk en daar had ik in 't begin het zelfde gevoel, tot ze me op ASS gingen onderzoeken en dat bij mij de basisoorzaak bleek te zijn.Cateautje schreef: ↑02-10-2017 18:59Ik lees dat jullie allemaal zoveel hulp en adviezen hebben gekregen. Ik heb het allemaal helemaal zelf moeten doen. Wel hulp gekregen op dit forum, maar geen psycholoog of medicijnen ofzo.
Nou was mijn depressie biologisch en had een duidelijk aanwijsbare oorzaak, maar vind het toch vreemd dat ik zomaar door de huisarts naar huis ben gestuurd en dat er niets voor mij is gedaan.
Hoe komen jullie aan al die hulptroepen?
maandag 2 oktober 2017 om 19:18
Uitzitten is over het algemeen niet goed. Hoe minder prikkels, hoe dieper je in de depressie kan afzakken.redbulletje schreef: ↑02-10-2017 19:02Heel eerlijk krijg ik nog depressieve rillingen van de dingen die ik dit voorjaar deed die ik normaal leuk zou hebben gevonden (terrasje in de zon met 'n biertje, dagje naar Antwerpen fotograferen e.d.), maar op dat moment dus duidelijk niet. Mijn idee is pas dingen te doen op het moment dat je daar weer van kunt genieten. Soms moet je gewoon iets uitzitten. In huis, onder 'n dekentje.
Leuke dingen hoeven ook geen dagjes uit zij hè. Kan een kopje thee drinken met je moeder zijn, of de planten verzorgen, een ei bakken. Juist die normale dagelijkse dingen die voorheen prettig voelden zijn belangrijk om vol te houden.
maandag 2 oktober 2017 om 19:24
Hoe minder prikkels hoe beter 't met mij ging. En nu stel ik harde grenzen aan in hoeverre ik prikkels kan verdragen.MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 19:18Uitzitten is over het algemeen niet goed. Hoe minder prikkels, hoe dieper je in de depressie kan afzakken.
Leuke dingen hoeven ook geen dagjes uit zij hè. Kan een kopje thee drinken met je moeder zijn, of de planten verzorgen, een ei bakken. Juist die normale dagelijkse dingen die voorheen prettig voelden zijn belangrijk om vol te houden.
maandag 2 oktober 2017 om 19:36
Gek is dat he. Het eerste jaar heb ik hulp gehad van een praktijkondersteuner. Die hielp een beetje met het maken van een dagplanning enzo. Toen zei mijn school, als je nu geen goede hulp zoekt dan moet je stoppen met je studie, want zo kan het niet langer. Ik had toen ook suïcidale gedachten. Toen ineens kon ik wel doorgestuurd worden naar een psycholoog. Maar er vragen hier ook weleens mensen aan mij op het forum van huh hoezo heb je geen medicijnen gekregen?? Mijn psycholoog was daar absoluut op tegen, gezien de grote kans op hart- en vaatzieken en klachten erger kunnen worden als je jong begint met antidepressiva.Cateautje schreef: ↑02-10-2017 18:59Ik lees dat jullie allemaal zoveel hulp en adviezen hebben gekregen. Ik heb het allemaal helemaal zelf moeten doen. Wel hulp gekregen op dit forum, maar geen psycholoog of medicijnen ofzo.
Nou was mijn depressie biologisch en had een duidelijk aanwijsbare oorzaak, maar vind het toch vreemd dat ik zomaar door de huisarts naar huis ben gestuurd en dat er niets voor mij is gedaan.
Hoe komen jullie aan al die hulptroepen?
Dus hoe ze dat bepalen? Geen idee, echt vaag.
maandag 2 oktober 2017 om 19:36
Voor mij werkte het alleen maar deprimerend om de dingen te doen waarvan ik voorheen genoot. Dan komt het echt hard aan dat je er niks meer bij voelt.
Aan de normale dagelijkse dingen had ik wel genoeg. Opstaan, douchen, aankleden en ontbijt. Wandeling maken. Boodschap doen. Dat werk. Ik probeerde een ritme te hebben. Op tijd naar bed, normale tijd opstaan.
Daar hield het wel een beetje mee op. Ik had geen 65 uur kunnen maken in een week destijds.
Aan de normale dagelijkse dingen had ik wel genoeg. Opstaan, douchen, aankleden en ontbijt. Wandeling maken. Boodschap doen. Dat werk. Ik probeerde een ritme te hebben. Op tijd naar bed, normale tijd opstaan.
Daar hield het wel een beetje mee op. Ik had geen 65 uur kunnen maken in een week destijds.
maandag 2 oktober 2017 om 19:39
Bij mij stelde iedereen al zo'n beetje AD voor (huisarts, praktijkondersteuner en daarna de gewone psych) maar ik ben er pas deze zomer mee begonnen. Vind het zelf wel 'n verbetering eerlijk gezegd! Minder piekerig en vooral méér schijt aan alles! En dat geeft me rust. Ook de wetenschap dat ik gewoon veel te weinig concentratie heb om ergens aan 't werk gezet te kunnen worden helpt me enorm!
maandag 2 oktober 2017 om 19:52
Wat heerlijk lijkt me dat zeg! Ik weet alleen niet of ik dat durf, mijn psycholoog is er vel op tegen. Wat ik wel op eigen houtje geprobeerd heb: valeriaan, melatonine, 5htp etc. 5htp hielp wel iets, alsof het alleen iets lichter was, maar dat mag je niet te lang gebruiken.redbulletje schreef: ↑02-10-2017 19:39Bij mij stelde iedereen al zo'n beetje AD voor (huisarts, praktijkondersteuner en daarna de gewone psych) maar ik ben er pas deze zomer mee begonnen. Vind het zelf wel 'n verbetering eerlijk gezegd! Minder piekerig en vooral méér schijt aan alles! En dat geeft me rust. Ook de wetenschap dat ik gewoon veel te weinig concentratie heb om ergens aan 't werk gezet te kunnen worden helpt me enorm!
maandag 2 oktober 2017 om 19:54
Ik heb al die lapmiddeltjes ook geprobeerd incl st. janskruid, maar bij mij werkte niets daarvan. Van St. Janskruid kreeg ik ook nog 'ns erg nare bijwerkingen zoals maagpijn omdat m'n maagbeschermer daardoor niet meer werkte (de pil werkt overigens ook niet mocht je het toch overwegen) Raar dat jouw psych je geen AD wil voorschrijven. Ik heb citalopram gekregen en ben vooralsnog dus erg tevreden.Jempo schreef: ↑02-10-2017 19:52Wat heerlijk lijkt me dat zeg! Ik weet alleen niet of ik dat durf, mijn psycholoog is er vel op tegen. Wat ik wel op eigen houtje geprobeerd heb: valeriaan, melatonine, 5htp etc. 5htp hielp wel iets, alsof het alleen iets lichter was, maar dat mag je niet te lang gebruiken.
maandag 2 oktober 2017 om 19:54
Ja dat herken ik wel. Ik ging daarom ook wel sociale dingen vermijden, omdat ik er super ongelukkig van werd. De 65 uur kan ik natuurlijk ook eigenlijk niet maken, hoewel ik wel op de automatische piloot functioneren is er niks leuks aan en heb niet het gevoel dat ik leef.SweetChili schreef: ↑02-10-2017 19:36Voor mij werkte het alleen maar deprimerend om de dingen te doen waarvan ik voorheen genoot. Dan komt het echt hard aan dat je er niks meer bij voelt.
Aan de normale dagelijkse dingen had ik wel genoeg. Opstaan, douchen, aankleden en ontbijt. Wandeling maken. Boodschap doen. Dat werk. Ik probeerde een ritme te hebben. Op tijd naar bed, normale tijd opstaan.
Daar hield het wel een beetje mee op. Ik had geen 65 uur kunnen maken in een week destijds.
maandag 2 oktober 2017 om 19:56
Sint Janskruid brrr daar kreeg ik echt last van mijn darmen van! helaasredbulletje schreef: ↑02-10-2017 19:54Ik heb al die lapmiddeltjes ook geprobeerd incl st. janskruid, maar bij mij werkte niets daarvan. Van St. Janskruid kreeg ik ook nog 'ns erg nare bijwerkingen zoals maagpijn omdat m'n maagbeschermer daardoor niet meer werkte (de pil werkt overigens ook niet mocht je het toch overwegen) Raar dat jouw psych je geen AD wil voorschrijven. Ik heb citalopram gekregen en ben vooralsnog dus erg tevreden.
En ik vind het ook wel raar. Ik ga er eens een topic over openen.
maandag 2 oktober 2017 om 20:02
andere topic over antidepressiva: psyche/jong-en-antidepressiva/list_messages/391897
Ik ga nu het forum afsluiten want heb nog die deadline en moet vroeg naar bed, ik lees snel weer bij!
Ik ga nu het forum afsluiten want heb nog die deadline en moet vroeg naar bed, ik lees snel weer bij!
maandag 2 oktober 2017 om 20:08
Jij hebt een prikkelverwerkingsstoornis en zal dus niet onder de meesten vallen.redbulletje schreef: ↑02-10-2017 19:24Hoe minder prikkels hoe beter 't met mij ging. En nu stel ik harde grenzen aan in hoeverre ik prikkels kan verdragen.
maandag 2 oktober 2017 om 20:09
klopt dat dat vast anders zal liggenMoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 20:08Jij hebt een prikkelverwerkingsstoornis en zal dus niet onder de meesten vallen.
maandag 2 oktober 2017 om 20:29
Bij mij was gewoon bezig blijven met het dagelijkse leven, sporten en AD hetgeen wat mij er uiteindelijk bovenop heeft geholpen. Of in ieder geval niet meer zo diep te zitten. TO, als je dokter je geen AD wil voorschrijven en je denkt echt dat je daar baat bij zou kunnen hebben, is het misschien een idee om eens naar een ander te gaan? Als je zelfs aan zelfmoord hebt gedacht, dan lijken eventuele hart- en vaatziekten op latere leeftijd niet het belangrijkste waar zo'n arts zich druk over moet maken, want die leeftijd ga je dan toch al niet halen dankzij de depressie om het maar even bot te zeggen. Trouwens, ik slik zelf cholesterol- en bloeddrukpillen en mijn hele familie hangt van hart- en vaatziekten aan elkaar. Nog nooit heeft een arts tegen mij gezegd dat ik geen AD kon slikken, ben ook nooit gewaarschuwd. En volgens mij staat het ook niet in de bijsluiter, zal morgen eens kijken.
Creativity is intelligence having fun
maandag 2 oktober 2017 om 20:37
Kan dat zomaar? Hoe kom ik daar? Via psycholoog?MoirenPhae schreef: ↑02-10-2017 20:17Jempo, laat je anders eens adviseren door een psychiater. Die heeft er voor geleerd, een psycholoog niet. Na dat consult kan je altijd nog besluiten of je wel of geen medicatie wil.
maandag 2 oktober 2017 om 20:44
Nah, ik denk niet dat jouw psycholoog daar de aangewezen persoon voor is. Die is anti AD dus die zal niet van harte meewerken. De huisarts kan je doorverwijzen maar je kunt ook gewoon zelf een psychiater opbellen en een afspraak maken. Moet je waarschijnlijk wel zelf betalen maar ik zou daar het geld wel voor overhebben als ik geen licht meer zie aan het eind van de tunnel. Maar goed, probeer eerst de huisarts even.
Creativity is intelligence having fun
maandag 2 oktober 2017 om 20:48
Valt gewoon onder je verzekering volgens mij.Kirby schreef: ↑02-10-2017 20:44Nah, ik denk niet dat jouw psycholoog daar de aangewezen persoon voor is. Die is anti AD dus die zal niet van harte meewerken. De huisarts kan je doorverwijzen maar je kunt ook gewoon zelf een psychiater opbellen en een afspraak maken. Moet je waarschijnlijk wel zelf betalen maar ik zou daar het geld wel voor overhebben als ik geen licht meer zie aan het eind van de tunnel. Maar goed, probeer eerst de huisarts even.
maandag 2 oktober 2017 om 20:50
Dit klinkt of je echt teveel hooi op je vork neemt. Echt, ga wat minder werken en mail die docent gewoon. Uit ervaring met mijn zoons weet ik dat docenten echt wel hart voor hun leerlingen hebben en met je mee willen denken. Met wat ik van je lees denk ik ook dat jouw psycholoog geen goede match is met jou. Je klinkt in ieder geval niet als iemand die enorm veel baat heeft bij die gesprekken. Dat is helemaal niet raar, soms klikt het gewoon niet en kun je beter naar iemand anders gaan.
Creativity is intelligence having fun
maandag 2 oktober 2017 om 21:08
Godallemachtig, geen wonder dat het niet gaat. Een fulltime premaster, gemiste weken inhalen en dan ook nog drie dagen werken? Leef je in een parallel universum waar de weken acht dagen hebben? Lieverd, dit gaat 'm zo niet worden. Dit is vast niet wat je horen wilt, maar je zegt het zelf al: je voelt je altijd gehaast. En je bent pas net begonnen. Ga je dit echt nog jaren volhouden? Je kunt het nu al niet aan.Jempo schreef: ↑02-10-2017 16:39Wat lief, dankjewel! Omdat mijn hogeschool te laat was met het aanleveren van mijn diploma kon ik pas een maand later beginnen met mijn premaster. Hierdoor moet ik de gemiste studieweken inhalen. Het gaat om een fulltime premaster. Daarnaast werk ik nog 3 dagen in de week. Een erg volle agenda dus. Ik maak wel altijd een goede planning voor mezelf en doe ook dagelijks yoga en meditatie. Toch voel ik me eigenlijk altijd gehaast en dat heeft niet zo'n goede invloed op mijn depressie.
Mijn ouders zeggen dat zoveel mensen studeren naast hun baan en dat die het ook gewoon kunnen, dus dat het mij ook gewoon lukt. Soms heb ik ook wel ineens zo'n energieboost, dan ga ik er gewoon voor. Maar ik heb ook nog vaak zo'n gevoel dat ik het leven niet aankan, zoals nu.
Ik kan het mis hebben (mensen met meer ervaring op dit vlak dan ik, corrigeer me gerust als ik het mis heb) maar volgens mij mogen psychologen sowieso geen medicijnen voorschrijven, dat mogen alleen artsen. Ga eens naar je huisarts en kijk of je een consult met een psychiater kunt krijgen. Van mij hoeft niemand tegen zijn/haar zin aan de pillen, maar win in elk geval eens deskundig advies in.
Wat betreft dat leuke dingen doen: het is inderdaad een kuladvies als het betekent: ga naar de Efteling! Toen ik zwaar depressief was had je me een week in Disneyland kunnen zetten en dat zou niets geholpen hebben (deels omdat ik niet van Disney houd, maar dat is weer een heel ander verhaal
). Wat mij wel helpt als het even niet goed gaat: kleine dingen doen die goed voor me zijn. Bij mij is dat: gezonde en lekkere maaltijden koken, naar karate les gaan, een stapel fijne boeken uit de bieb halen, een skypesessie met mijn broer. Mijn depressie verdwijnt daar niet van maar de zwarte wolken worden wel iets minder zwart. Hoe dan ook, leuke dingen doen helpt niet als je jezelf structureel te veel druk oplegt. Ik zeg niet dat je radicale beslissingen moet nemen en moet stoppen met je studie of iets dergelijks, maar ik wil je als ervaringsdeskundige wel op het hart drukken om niet dezelfde fouten te maken als ik. Ik heb mazzel gehad dat ik er nog ben, en ik gun het niemand om zo diep te gaan als ik zat. Nu kan je nog op de rem trappen, dus negeer deze signalen niet. Je hebt deze gevoelens echt niet voor niets.
maandag 2 oktober 2017 om 21:18
Als ik jou was zou ik ook wat meer lak hebben aan wat je ouders vinden. Ga op kamers, geniet van het studentenleven.
Ja die studieschuld is kut, maar het is uiteindelijk ook een investering in je toekomst. Ik denk dat je daar meer aan hebt dan alleen maar werken/studeren. Want als je eenmaal dat masterdiploma hebt, ga je het echt niet opeens minder druk krijgen en tegen die tijd zijn ook de prioriteiten van je vriendinnen veranderd.
Ik heb zelf veel baat gehad bij AD. Ik weet niet of ik het leven zonder nog lang had volgehouden.
Ja die studieschuld is kut, maar het is uiteindelijk ook een investering in je toekomst. Ik denk dat je daar meer aan hebt dan alleen maar werken/studeren. Want als je eenmaal dat masterdiploma hebt, ga je het echt niet opeens minder druk krijgen en tegen die tijd zijn ook de prioriteiten van je vriendinnen veranderd.
Ik heb zelf veel baat gehad bij AD. Ik weet niet of ik het leven zonder nog lang had volgehouden.
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
M. Python
