Psyche
alle pijlers
Wat is "normaal" opa/oma gedrag?
maandag 30 november 2020 om 18:00
Wat is normaal gedrag voor een opa/oma en daar bedoel ik mee:
Hoe is de band tussen je kind(eren) en opa en oma? Hoe vaak zien ze elkaar? Kun je bij ze terecht als er iets is? Kopen ze weleens een cadeautje? Gaan ze weleens op pad met de kleinkinderen?
Daar soort vragen...
De reden waarom; Ik heb het helaas niet getroffen met m'n ouders , ze haten me vanaf jongs af aan , althans; Zo komt het over. Beide hebben ze psychische problemen , dit is niet gediagnosticeerd maar iedereen in mijn omgeving weet dat het hele moeilijke mensen zijn. Heb ik bijvoorbeeld succes..dan zoeken ze een manier om mij te kleineren en liefde heb ik nooit gekend.
Om maar even een beeld te schetsen.
Ik heb eigenlijk alleen nog contact vanwege de kinderen , dat fluctueert want ze kunnen zomaar beslissen dat het contact weer stopt.
De reden waarom ik bovenstaande vraag stel is omdat ik benieuwd hoe een gezonde opa/oma relatie er nu uitziet.
Zodat ik voor mijzelf een soort graadmeter kan creëren en kan beslissen of ik dit nog wel wil.
Liefs
Hoe is de band tussen je kind(eren) en opa en oma? Hoe vaak zien ze elkaar? Kun je bij ze terecht als er iets is? Kopen ze weleens een cadeautje? Gaan ze weleens op pad met de kleinkinderen?
Daar soort vragen...
De reden waarom; Ik heb het helaas niet getroffen met m'n ouders , ze haten me vanaf jongs af aan , althans; Zo komt het over. Beide hebben ze psychische problemen , dit is niet gediagnosticeerd maar iedereen in mijn omgeving weet dat het hele moeilijke mensen zijn. Heb ik bijvoorbeeld succes..dan zoeken ze een manier om mij te kleineren en liefde heb ik nooit gekend.
Om maar even een beeld te schetsen.
Ik heb eigenlijk alleen nog contact vanwege de kinderen , dat fluctueert want ze kunnen zomaar beslissen dat het contact weer stopt.
De reden waarom ik bovenstaande vraag stel is omdat ik benieuwd hoe een gezonde opa/oma relatie er nu uitziet.
Zodat ik voor mijzelf een soort graadmeter kan creëren en kan beslissen of ik dit nog wel wil.
Liefs
maandag 30 november 2020 om 19:32
Dit. Ik heb niet de indruk dat je je kinderen iets onthoud door geen contact te houden met deze opa en oma.boekenlegger0 schreef: ↑30-11-2020 18:02Waarom wil je jouw ouders in het leven van je kinderen hebben? Jouw ouders lijken me geen personen die gaan zorgen voor fijne herinneringen voor je kinderen.
Soms kunnen moeilijke ouders zich ontpoppen tot mensen die oprecht geïnteresseerd zijn in hun kleinkinderen en daar vervolgens wel leuk mee omgaan, maar dat is hier vrij duidelijk niet het geval.
maandag 30 november 2020 om 19:34
Hoi allemaal,
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik besef mij heel goed dat het bij iedereen verschilt en dat leek mij nou juist zo leuk om te lezen.
En waarom ik de kinderen nog steeds contact laat houden?
Tja...mijn oudste heeft een redelijk band met ze , als in, ze ziet ze wekelijks sinds kort en vind het gezellig.
Wel is m'n oudste volledig bewust van de niet bestaande band tussen mij en hen , oma vind het nog weleens nodig om haar gevoelens omtrent mij te delen; gal spuwen.
Daar heb ik haar al meerdere malen op aangesproken en dat doet ze gelukkig wat minder.
Verder vind ik het lastig wat ik kan of moet verwachten, vandaar m'n vraag. Ze doen nooit iets leuks met ze , vragen niet aan mij of de kinderen wat ze qua kadootjes leuk vinden. Ze krijgen meestal een prulletje van het e.a. of tweedehands terwijl ze behoorlijk goed in de slappe was zitten. Niet dat het mij om kadootjes gaat maar het zou voor de kinderen zo nu en dan leuk zijn of om bijv een spelletje met ze spelen, naar de speeltuin gaan.
Maargoed, dat zijn details.
Jullie hebben gelijk dat het nogal bijzonder is dat ik mijn kinderen bij zulke giftige mensen laat...
Ik heb geleerd door jaren therapie om deze mensen te zien als "ziek" en dat ze nooit zullen veranderen en er mssn trauma oid ten grondslag ligt.
Aan de andere kant: Ik heb zelf autisme en heb altijd keihard gewerkt om mee te draaien in de maatschappij en dat is mij ook gelukt. Ik heb een gelukkig leven. Dus het mag geen excuus zijn.
Ik merk echter wel dat ik soms weer erg depressief word van het contact, al die negativiteit en dan denk ik, kom op he.
Als ik nou een onmogelijk persoon zou zijn, prima. Maar dat ben ik niet. Ik heb een huis, een leuke baan, genoeg spaargeld en een sociaal leven. Waarom al die haat toch steeds.
Ik voel me dus nogal klem zitten...
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik besef mij heel goed dat het bij iedereen verschilt en dat leek mij nou juist zo leuk om te lezen.
En waarom ik de kinderen nog steeds contact laat houden?
Tja...mijn oudste heeft een redelijk band met ze , als in, ze ziet ze wekelijks sinds kort en vind het gezellig.
Wel is m'n oudste volledig bewust van de niet bestaande band tussen mij en hen , oma vind het nog weleens nodig om haar gevoelens omtrent mij te delen; gal spuwen.
Daar heb ik haar al meerdere malen op aangesproken en dat doet ze gelukkig wat minder.
Verder vind ik het lastig wat ik kan of moet verwachten, vandaar m'n vraag. Ze doen nooit iets leuks met ze , vragen niet aan mij of de kinderen wat ze qua kadootjes leuk vinden. Ze krijgen meestal een prulletje van het e.a. of tweedehands terwijl ze behoorlijk goed in de slappe was zitten. Niet dat het mij om kadootjes gaat maar het zou voor de kinderen zo nu en dan leuk zijn of om bijv een spelletje met ze spelen, naar de speeltuin gaan.
Maargoed, dat zijn details.
Jullie hebben gelijk dat het nogal bijzonder is dat ik mijn kinderen bij zulke giftige mensen laat...
Ik heb geleerd door jaren therapie om deze mensen te zien als "ziek" en dat ze nooit zullen veranderen en er mssn trauma oid ten grondslag ligt.
Aan de andere kant: Ik heb zelf autisme en heb altijd keihard gewerkt om mee te draaien in de maatschappij en dat is mij ook gelukt. Ik heb een gelukkig leven. Dus het mag geen excuus zijn.
Ik merk echter wel dat ik soms weer erg depressief word van het contact, al die negativiteit en dan denk ik, kom op he.
Als ik nou een onmogelijk persoon zou zijn, prima. Maar dat ben ik niet. Ik heb een huis, een leuke baan, genoeg spaargeld en een sociaal leven. Waarom al die haat toch steeds.
Ik voel me dus nogal klem zitten...
maandag 30 november 2020 om 19:37
Ik weet niet wat normaal is. Ik zag als kind mijn grootouders minstens 1 maal per week, vaak meer. Ze woonden op 10 minuten afstand van ons en ze woonden zo goed als naast elkaar (de achtertuinen grensden op 10 meter na aan elkaar), dus vaak liepen we heen en weer van de ene opa en oma naar de andere om even hallo te zeggen. En ik was bij beiden even welkom, logeerde er ook soms in het weekend, niet omdat mijn ouders even van me af wilden, maar omdat ik het zelf wilde, dat was een feestje, slapen bij opa en oma. Dus voor mij was dat de normale wereld. Maar ik besef dat die voor anderen héél anders kan zijn.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
maandag 30 november 2020 om 19:40
heppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:34
Ik merk echter wel dat ik soms weer erg depressief word van het contact, al die negativiteit en dan denk ik, kom op he.
Als ik nou een onmogelijk persoon zou zijn, prima. Maar dat ben ik niet. Ik heb een huis, een leuke baan, genoeg spaargeld en een sociaal leven. Waarom al die haat toch steeds.
Ik voel me dus nogal klem zitten...
Je hebt met je verstand wel door dat je eigenlijk niks aan ze hebt, maar je hart lijkt nog steeds te verlangen naar liefde en geborgenheid van hen. Die krijg je echter niet. Is het niet beter het contact stop te zetten? Denk dat kinderen ook niet zoveel hebben aan dit soort mensen, vooral omdat ze zelf af en toe het contact stopzetten.
En zoals gezegd, heb je geen andere mensen in je leven die een beetje zo'n rol op zich willen nemen?
maandag 30 november 2020 om 19:44
Je zit niet klem. Je wil niet oordelen over je ouders en je wil geen keuze maken. Maar jij bent de volwassene in het leven van je kinderen en wanneer ziek mensen jou het leven zuur maken, waarom zou je je kinderen daar dan aan blijven blootstellen.heppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:34Hoi allemaal,
Bedankt voor al jullie reacties!
Ik besef mij heel goed dat het bij iedereen verschilt en dat leek mij nou juist zo leuk om te lezen.
En waarom ik de kinderen nog steeds contact laat houden?
Tja...mijn oudste heeft een redelijk band met ze , als in, ze ziet ze wekelijks sinds kort en vind het gezellig.
Wel is m'n oudste volledig bewust van de niet bestaande band tussen mij en hen , oma vind het nog weleens nodig om haar gevoelens omtrent mij te delen; gal spuwen.
Daar heb ik haar al meerdere malen op aangesproken en dat doet ze gelukkig wat minder.
Verder vind ik het lastig wat ik kan of moet verwachten, vandaar m'n vraag. Ze doen nooit iets leuks met ze , vragen niet aan mij of de kinderen wat ze qua kadootjes leuk vinden. Ze krijgen meestal een prulletje van het e.a. of tweedehands terwijl ze behoorlijk goed in de slappe was zitten. Niet dat het mij om kadootjes gaat maar het zou voor de kinderen zo nu en dan leuk zijn of om bijv een spelletje met ze spelen, naar de speeltuin gaan.
Maargoed, dat zijn details.
Jullie hebben gelijk dat het nogal bijzonder is dat ik mijn kinderen bij zulke giftige mensen laat...
Ik heb geleerd door jaren therapie om deze mensen te zien als "ziek" en dat ze nooit zullen veranderen en er mssn trauma oid ten grondslag ligt.
Aan de andere kant: Ik heb zelf autisme en heb altijd keihard gewerkt om mee te draaien in de maatschappij en dat is mij ook gelukt. Ik heb een gelukkig leven. Dus het mag geen excuus zijn.
Ik voel me dus nogal klem zitten...
Ik heb een nichtje van 5. Ik heb altijd iets leuks voor haar in een huis, een knutselcadeau, een voorleesboek, een cadeau voor de feestdagen of haar verjaardag. We gaan altijd naar de speeltuin of het zwembad tenzij het slecht weer is dan bakken we cupcakes die we versieren. Een spelletje doen we altijd.
Indien jij niet afhankelijk bent van je ouders dan zit je niet klem.
Ik zou evt samen met je kinderen langsgaan 1x per 2 weken, maar ik zou je kinderen niet (lang) met ze alleen laten.
Ze zijn niet geschikt voor kinderen.
viva-amber wijzigde dit bericht op 30-11-2020 19:48
24.87% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 30 november 2020 om 19:45
Wat een fijne ervaring Pejeka!
@Zonmuis, mijn ratio weet idd dat het beter is zonder contact. Sowieso is het een knipperlicht relatie , in de tijden dat het contact verbroken was heb ik zoveel rust en voel ik mij veel gelukkiger.
Het contact is ivm Corona weer aangehaald, moeder was nogal ziek, vandaar.
Ik heb in mijn omgeving gelukkig lieve vrienden en vriendinnen die er ook voor de kinderen zijn en daar ben ik heel dankbaar voor!
@Zonmuis, mijn ratio weet idd dat het beter is zonder contact. Sowieso is het een knipperlicht relatie , in de tijden dat het contact verbroken was heb ik zoveel rust en voel ik mij veel gelukkiger.
Het contact is ivm Corona weer aangehaald, moeder was nogal ziek, vandaar.
Ik heb in mijn omgeving gelukkig lieve vrienden en vriendinnen die er ook voor de kinderen zijn en daar ben ik heel dankbaar voor!
maandag 30 november 2020 om 19:47
Momenteel halen ze de oudste 1x per week op om naar sport te brengen.viva-amber schreef: ↑30-11-2020 19:42Ben je afhankelijk van je ouders omdat zij oppassen terwijl je werkt? Of in financieel opzicht?
Verder passen ze niet op.
Ik lees het weleens dat grootouders op de kinderen passen als de ouder werkt , dat zou voor mij echt WOW zijn en zeker niet zo'n topic openen
maandag 30 november 2020 om 19:53
Niet in die zin maar mijn oudste vind het wel gezellig bij ze....Ontneem ik haar dat dan niet?
maandag 30 november 2020 om 19:56
Ik zou het contact begrenzen. 1x per week de oudste ophalen en af en toe langs gaan en erbij blijven is meer dan genoeg. Meer zit er niet in. Ik zou verder geen 'normaal' contact afdwingen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
maandag 30 november 2020 om 19:58
Oh, dat is mooi. Dat je zulke leuke mensen kentheppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:45Wat een fijne ervaring Pejeka!
@Zonmuis, mijn ratio weet idd dat het beter is zonder contact. Sowieso is het een knipperlicht relatie , in de tijden dat het contact verbroken was heb ik zoveel rust en voel ik mij veel gelukkiger.
Het contact is ivm Corona weer aangehaald, moeder was nogal ziek, vandaar.
Ik heb in mijn omgeving gelukkig lieve vrienden en vriendinnen die er ook voor de kinderen zijn en daar ben ik heel dankbaar voor!
Als het jou veel gelukkiger maakt, dan zou ik er mee stoppen, ook als moeder ziek is.
Ze hadden vroeger ook niet zoveel medelijden met jou, dus je kan best aan jezelf denken, vooral omdat ze nog steeds niet leuk zijn.
maandag 30 november 2020 om 19:59
Nee, want oma zorgt voor een loyaliteitsconflict door kind te melden hoe zwart je bent.heppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:53Niet in die zin maar mijn oudste vind het wel gezellig bij ze....Ontneem ik haar dat dan niet?
Waarom moet je kind dat horen? Die paar momenten kan kind echt wel missen.
Pas op dat jij niet de aandacht en liefde via je kinderen van je ouders alsnog probeert te krijgen. Want je hoopt nog altijd op goedkeuring, want kijk eens wat een fijne kinderen ik heb!
Stop met deze mensen. Ze voegen alleen maar ellende toe. Geen ontspanning of vrolijkheid.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
maandag 30 november 2020 om 20:01
Mijn ouders zijn de beste opa en oma die ik en mijn kinderen kunnen wensen. Ze passen op 1 dag in de week en bij noodgevallen. We eten er elke zondagavond ( dit vinden we allemaal leuk, het is geen verplichting). Ze zijn betrokken in het leven van de kinderen, als ze iets leuks of spannends hebben dan bellen ze altijd even hoe dat was of wensen succes. Opa gaat graag mee nata de zwemles als papa niet kan ivm werk. Ze gaan ook regelmatig met ze op pad naar museum of dierentuin. Oma koopt wel eens iets kleins voor ze of iets van kleding als ze iets leuks ziet.
We vieren de feestdagen met hen.
Als ze hier op de koffie komen dan spelen ze altijd met hen, niks is te gek.
De kinderen zijn altijd blij ze te zien.
De andere opa en oma doen niks van bovenstaande. We gaan er op de koffie of zij hier maar dan zeggen ze hoi en dag en praten met de volwassenen. Ik heb dat erg jammer gevonden maar ik probeer het te accepteren. Je kunt het niet afdwingen. Zij zijn zo en mijn ouders zijn weer anders. Iedereen vult die rol in op zijn eigen manier waarbij ze zich prettig voelen. Mijn moeder heeft vriendinnen die graag hun eigen leven behouden en niet oppassen. Dat kan en dat mag.
Maar ik kan me wel voorstellen dat je het wellicht anders had voorgesteld. Als er ook sprake is van problematiek dan moet je er wellicht niks van verwachten en je eigen plan trekken.
We vieren de feestdagen met hen.
Als ze hier op de koffie komen dan spelen ze altijd met hen, niks is te gek.
De kinderen zijn altijd blij ze te zien.
De andere opa en oma doen niks van bovenstaande. We gaan er op de koffie of zij hier maar dan zeggen ze hoi en dag en praten met de volwassenen. Ik heb dat erg jammer gevonden maar ik probeer het te accepteren. Je kunt het niet afdwingen. Zij zijn zo en mijn ouders zijn weer anders. Iedereen vult die rol in op zijn eigen manier waarbij ze zich prettig voelen. Mijn moeder heeft vriendinnen die graag hun eigen leven behouden en niet oppassen. Dat kan en dat mag.
Maar ik kan me wel voorstellen dat je het wellicht anders had voorgesteld. Als er ook sprake is van problematiek dan moet je er wellicht niks van verwachten en je eigen plan trekken.
maandag 30 november 2020 om 20:03
Klinkt heerlijk voor een kindpejeka schreef: ↑30-11-2020 19:37Ik weet niet wat normaal is. Ik zag als kind mijn grootouders minstens 1 maal per week, vaak meer. Ze woonden op 10 minuten afstand van ons en ze woonden zo goed als naast elkaar (de achtertuinen grensden op 10 meter na aan elkaar), dus vaak liepen we heen en weer van de ene opa en oma naar de andere om even hallo te zeggen. En ik was bij beiden even welkom, logeerde er ook soms in het weekend, niet omdat mijn ouders even van me af wilden, maar omdat ik het zelf wilde, dat was een feestje, slapen bij opa en oma. Dus voor mij was dat de normale wereld. Maar ik besef dat die voor anderen héél anders kan zijn.
maandag 30 november 2020 om 20:15
heppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:34Jullie hebben gelijk dat het nogal bijzonder is dat ik mijn kinderen bij zulke giftige mensen laat...
Ik heb geleerd door jaren therapie om deze mensen te zien als "ziek" en dat ze nooit zullen veranderen en er mssn trauma oid ten grondslag ligt.
Ook bij zieke mensen ben je niet verplicht contact te houden. Je doet het niet alleen jezelf aan, maar nu dus ook je kinderen.
maandag 30 november 2020 om 20:19
Dit. Je kind wordt gemanipuleerd, dat zou ik mijn kinderen willen besparen.Doreia* schreef: ↑30-11-2020 19:59Nee, want oma zorgt voor een loyaliteitsconflict door kind te melden hoe zwart je bent.
Waarom moet je kind dat horen? Die paar momenten kan kind echt wel missen.
Pas op dat jij niet de aandacht en liefde via je kinderen van je ouders alsnog probeert te krijgen. Want je hoopt nog altijd op goedkeuring, want kijk eens wat een fijne kinderen ik heb!
Stop met deze mensen. Ze voegen alleen maar ellende toe. Geen ontspanning of vrolijkheid.
maandag 30 november 2020 om 20:49
Kinderen voelen ook haarfijn aan dat zulke dingen in de lucht hangen en proberen dan te compenseren door zichzelf van hun beste kant te laten zien. Dus de oudste is ook eerder geneigd wat meer mooi weer te spelen bij opa en oma, want mama vindt dat fijn ondanks dat oma soms hele nare dingen over mama zegt.Doreia* schreef: ↑30-11-2020 19:59Nee, want oma zorgt voor een loyaliteitsconflict door kind te melden hoe zwart je bent.
Waarom moet je kind dat horen? Die paar momenten kan kind echt wel missen.
Pas op dat jij niet de aandacht en liefde via je kinderen van je ouders alsnog probeert te krijgen. Want je hoopt nog altijd op goedkeuring, want kijk eens wat een fijne kinderen ik heb!
Stop met deze mensen. Ze voegen alleen maar ellende toe. Geen ontspanning of vrolijkheid.
maandag 30 november 2020 om 20:57
Dit klinkt wat mij betreft alsof er een hele duidelijke grens wordt overschreden. Negativiteit van oma wordt op kleindochter voortgezet.heppydepeppy12 schreef: ↑30-11-2020 19:34
Wel is m'n oudste volledig bewust van de niet bestaande band tussen mij en hen , oma vind het nog weleens nodig om haar gevoelens omtrent mij te delen; gal spuwen.
Daar heb ik haar al meerdere malen op aangesproken en dat doet ze gelukkig wat minder.
Je kinderen een opa en oma gunnen klinkt heel logisch en begrijpelijk. Maar je moet ze ook beschermen. En het klinkt alsof opa en oma mensen zijn waartegen bescherming nodig is.
maandag 30 november 2020 om 21:20
Hier beetje zelfde spanning, en gewoon helaas stapje voor stapje een hogere muur moeten bouwen omdat mijn moeder te grensoverschrijdend bleef.
Toen zoon baby/ peutertje was nog geprobeerd daar zelf met hem te logeren, later teruggeschroefd naar soms bezoek, daarna af en toe bij ons ontvangen, nog geprobeerd haar ergens mee naar toe te nemen zodat ze niet in mijn huis zat (dierentuin, borrelen bij restaurantje in bos), maar ook dat trok in niet en leverde zoon weinig op.
Mijn laatste poging was om haar uit te nodigen was voor het "weekslot" van zoon op school. Dat voelde voor haar als een hele eer (die andere oma niet kreeg), maar was van mij uit bedacht omdat ze dan gewoon haar klep moest houden en voor zich kijken. Plan was om dan ergens bitterballen te doen met haar en zoon en dan de boel op te breken. Maar 1 week voor het zover was, had ze me al weer helemaal op de kast met allerlei manipulatieve acties. Ik was het ZO zat... Dus ik was Corona extreem dankbaar: ze mocht niet komen want ze woont in Brabant. Een week later gingen de scholen helemaal dicht. Nu laat ik Corona lekker de afstand dicteren...
Zoon is inmiddels 10,5 en ik had dit niet durven beslissen als ik niet eerst AL die stapjes gezet had om te checken of ze toch echt niet voor rede vatbaar was. Ik weet nu dat het antwoord helaas nee is, en dat het nooit kan veranderen.
Toen zoon baby/ peutertje was nog geprobeerd daar zelf met hem te logeren, later teruggeschroefd naar soms bezoek, daarna af en toe bij ons ontvangen, nog geprobeerd haar ergens mee naar toe te nemen zodat ze niet in mijn huis zat (dierentuin, borrelen bij restaurantje in bos), maar ook dat trok in niet en leverde zoon weinig op.
Mijn laatste poging was om haar uit te nodigen was voor het "weekslot" van zoon op school. Dat voelde voor haar als een hele eer (die andere oma niet kreeg), maar was van mij uit bedacht omdat ze dan gewoon haar klep moest houden en voor zich kijken. Plan was om dan ergens bitterballen te doen met haar en zoon en dan de boel op te breken. Maar 1 week voor het zover was, had ze me al weer helemaal op de kast met allerlei manipulatieve acties. Ik was het ZO zat... Dus ik was Corona extreem dankbaar: ze mocht niet komen want ze woont in Brabant. Een week later gingen de scholen helemaal dicht. Nu laat ik Corona lekker de afstand dicteren...
Zoon is inmiddels 10,5 en ik had dit niet durven beslissen als ik niet eerst AL die stapjes gezet had om te checken of ze toch echt niet voor rede vatbaar was. Ik weet nu dat het antwoord helaas nee is, en dat het nooit kan veranderen.
maandag 30 november 2020 om 21:37
.boekenlegger0 schreef: ↑30-11-2020 18:02Waarom wil je jouw ouders in het leven van je kinderen hebben? Jouw ouders lijken me geen personen die gaan zorgen voor fijne herinneringen voor je kinderen.
Dit.
En hier zou ik mijn kinderen helemaal niet aan willen blootstellen. Hou zelf de regie!k heb eigenlijk alleen nog contact vanwege de kinderen , dat fluctueert want ze kunnen zomaar beslissen dat het contact weer stopt.
dinsdag 1 december 2020 om 06:17
dinsdag 1 december 2020 om 07:00
Mijn oma was een heks. Ik heb er gelukkig geen echt trauma aan overgehouden, maar als ik ooit een keer aan haar denk omdat ik het niet kan helpen, denk ik aan die keer dat ik als klein kind vol trots een borduurwerkje liet zien. "De volgende keer moet je de bovenste draadjes van de steken dezelfde kant op staan!". Dat was het enige dat ze erover zei, tegen een kind van vijf.
Ik weet niet hoe je ouders met de kinderen zijn, maar als het geen liefdevolle band is (en waarom zouden ze dat met de kleinkinderen wel kunnen), ga er alsjeblieft niet meer heen, in het belang van je kinderen.
Ik weet niet hoe je ouders met de kinderen zijn, maar als het geen liefdevolle band is (en waarom zouden ze dat met de kleinkinderen wel kunnen), ga er alsjeblieft niet meer heen, in het belang van je kinderen.
dinsdag 1 december 2020 om 07:26
De opa en oma hier kochten wel cadeautjes, veel ook, maar als bijvoorbeeld een kind cars-autootjes leuk vond en gevraagd had (met de bedoeling: 1), kwamen zij met 50 gewone tweedehands autoojes van Marktplaats. Ze hadden verder ook maar beperkt interesse in wat er in de kinderen omging. Ze praatten óver de kinderen in plaats van ertégen. Als ze aandacht wilden, grepen ze er eentje vast of lokten ze hem met nóg een cadeautje. Tja, dat werkt niet. De kinderen hebben echt niets met de oma die er nu nog is. Helemaal niets.
