Psyche
alle pijlers
Wat kan een psycholoog doen bij burn-out klachten
zondag 29 oktober 2023 om 08:02
Sinds een maand ben ik thuis met burn-out klachten.
Afgelopen jaren waren zwaar. Ik denk dat ik al zeker 13 jaar ieder jaar wel iets heb gehad. Partner die vreemd ging, kinderen ziek, kinderen zware psychische problemen, man chronisch ziek, beide ouders gestorven, veel overuren gedraaid, scheiding, 100 % alleenstaande ouder zijn.
Ik ben denk ik drie jaar geleden al een keer bij een psycholoog geweest maar wij hadden geen goede klik. Ze ging wroeten in mijn jeugd en voor mijn gevoel zit daar mijn huidige probleem niet.
Deze zomer paar keer bij de poh geweest en zij geeft aan dat ik zwaar overbelast ben. Te lang te veel.
Ik voel me ook niet depressief. Verdrietig soms maar vooral moe.
Ik had eigenlijk gehoopt dat ik na een paar weken thuis gewoon weer kon werken maar bij het idee dat ik morgen moet gaan werken blokkeert alles. Ik vind mijn werk leuk, ik doe het graag, ik mis mijn collega’s maar bij het idee dat ik moet raak ik in paniek.
Nu ben ik aan het bedenken wat ik moet doen. Ik wil naar de huisarts en bedrijfsarts en ik ben aan het denken over een psycholoog.
Maar wat kan die betekenen? Ik weet wat het probleem is.
Het is vooral het ‘doen’ wat ik niet meer trek.
En moeder en werknemer en partner en ga maar door. Maar een psycholoog neemt niet een taak over.
Wie heeft ervaring van een psycholoog bij burn-out-out klachten
Afgelopen jaren waren zwaar. Ik denk dat ik al zeker 13 jaar ieder jaar wel iets heb gehad. Partner die vreemd ging, kinderen ziek, kinderen zware psychische problemen, man chronisch ziek, beide ouders gestorven, veel overuren gedraaid, scheiding, 100 % alleenstaande ouder zijn.
Ik ben denk ik drie jaar geleden al een keer bij een psycholoog geweest maar wij hadden geen goede klik. Ze ging wroeten in mijn jeugd en voor mijn gevoel zit daar mijn huidige probleem niet.
Deze zomer paar keer bij de poh geweest en zij geeft aan dat ik zwaar overbelast ben. Te lang te veel.
Ik voel me ook niet depressief. Verdrietig soms maar vooral moe.
Ik had eigenlijk gehoopt dat ik na een paar weken thuis gewoon weer kon werken maar bij het idee dat ik morgen moet gaan werken blokkeert alles. Ik vind mijn werk leuk, ik doe het graag, ik mis mijn collega’s maar bij het idee dat ik moet raak ik in paniek.
Nu ben ik aan het bedenken wat ik moet doen. Ik wil naar de huisarts en bedrijfsarts en ik ben aan het denken over een psycholoog.
Maar wat kan die betekenen? Ik weet wat het probleem is.
Het is vooral het ‘doen’ wat ik niet meer trek.
En moeder en werknemer en partner en ga maar door. Maar een psycholoog neemt niet een taak over.
Wie heeft ervaring van een psycholoog bij burn-out-out klachten
zondag 29 oktober 2023 om 08:35
Dat lijkt mij stap 2, je moet in zo'n groep ook kunnen geven. En dat moet jij nu niet willen.lonelycat schreef: ↑29-10-2023 08:32Waar ik zelf wel aan het denken was een soort lotgenotengroep. Van ouders met kinderen met psychische problematiek.
Ik praat wel met vriendinnen en familie maar ik merk vaak dat ze niet snappen hoe het is. Er komt een wat rot reactie en die is ook oprecht bedoelt maar helemaal doordringen hoe afgelopen jaren zijn geweest snapt men niet
zondag 29 oktober 2023 om 08:38
Juist een reden om te gaan. Je hoeft niet alles zelf te bedenken en even een ander perspectief van een buitenstaander kan je al iets brengen.
Ik heb ook meerdere psychologen gehad en de één was waardeloos en de ander ontzettend waardevol. Het is jammer dat je dat van tevoren niet weet maar het kan wel echt de moeite waard zijn.
En zo'n lotgenotengroep is misschien ook weer vooral voor je kind (indirect) en niet zozeer voor jezelf? Ik bedoel, daar ligt de nadruk ook weer op kind, terwijl je nu juist even voor jezelf moet zorgen (maar misschien zie ik dat verkeerd, hoor?)..
zondag 29 oktober 2023 om 08:56
Je schrijft dat je veel taken hebt en daar niets aan kunt veranderen. Dan is het enige wat je wel kunt doen, je eigen belastbaarheid vergroten.
Een van de dingen die daarbij helpt, is dingen met anderen delen. Die lotgenotengroep lijkt me dan ook een heel goed idee. Ik heb twee goede vriendinnen die alleenstaand zijn met gehandicapte kinderen en ik zie bij hen wat ik bij jou lees: niemand begrijpt echt hoe zwaar het is.
Die psycholoog zou ik even laten zitten. Het lijkt mij op dit moment belangrijker dat je jezelf tijd en ruimte geeft om bij te komen en leuke dingen voor jezelf te doen in plaats van weer vanalles overhoop te halen. Bovendien: wachtlijst, afwachten of het klikt… alleen maar stress erbij.
Ik ben helemaal vóór therapeuten en ik heb er zelf verschillende bezocht. Maar in jouw geval zou ik het lekker uitstellen. Misschien wel kijken of je terecht kunt bij een haptonoom.
En zijn er mensen in je omgeving die je met praktische dingen kunnen helpen? Koken, schoonmaken, je mee uit wandelen nemen? Durf je dat te vragen? Mijn ervaring is dat mensen het fijn vinden om iets concreets voor je te doen.
Een van de dingen die daarbij helpt, is dingen met anderen delen. Die lotgenotengroep lijkt me dan ook een heel goed idee. Ik heb twee goede vriendinnen die alleenstaand zijn met gehandicapte kinderen en ik zie bij hen wat ik bij jou lees: niemand begrijpt echt hoe zwaar het is.
Die psycholoog zou ik even laten zitten. Het lijkt mij op dit moment belangrijker dat je jezelf tijd en ruimte geeft om bij te komen en leuke dingen voor jezelf te doen in plaats van weer vanalles overhoop te halen. Bovendien: wachtlijst, afwachten of het klikt… alleen maar stress erbij.
Ik ben helemaal vóór therapeuten en ik heb er zelf verschillende bezocht. Maar in jouw geval zou ik het lekker uitstellen. Misschien wel kijken of je terecht kunt bij een haptonoom.
En zijn er mensen in je omgeving die je met praktische dingen kunnen helpen? Koken, schoonmaken, je mee uit wandelen nemen? Durf je dat te vragen? Mijn ervaring is dat mensen het fijn vinden om iets concreets voor je te doen.
zondag 29 oktober 2023 om 09:07
Sommige psychologen graven inderdaad graag in je jeugd, maar niet allemaal. Je hebt bijvoorbeeld ook Acceptance and Commitment Therapy (ACT) dat juist gaat over het nu, wat nu voor jou belangrijk is en hoe je daar (mentaal) me omgaat. Zoiets lijkt me bij een burnout ook kunnen helpen.
anoniem_655778c911c2f wijzigde dit bericht op 29-10-2023 09:15
0.70% gewijzigd
zondag 29 oktober 2023 om 09:14
lonelycat, ik wil niet te veel in detail treden over mijn persoonlijke situatie maar neem van mij aan dat we elkaars hand kunnen schudden.
Dat je in een burn-out zit betekent dat er iets moet veranderen. Een oudergroep kan steunend zijn bij de issues rondom je kind, maar zal jou niet veranderen. Een kokende vriendin, schoonmaakster en boodschappen bezorg dienst is een oplossing die je tijdelijk kan ontlasten, maar is als een pleister. Je hebt meer nodig.
Om ook op langere termijn nog op je benen te blijven staan (of er weer terug te komen) raad ik je echt aan om naar een therapeut te gaan. Ikzelf doe nu iets met ACT therapie. Ik heb moeite met therapeutisch geneuzel maar heb inmiddels wel het gevoel dat het over mij gaat, en het hebben van de regie in mijn leven. Ik kom steeds meer uit het denkpatroon van doorgaan en doorgaan.
Stuur me maar een pb als je meer wil weten.
Dat je in een burn-out zit betekent dat er iets moet veranderen. Een oudergroep kan steunend zijn bij de issues rondom je kind, maar zal jou niet veranderen. Een kokende vriendin, schoonmaakster en boodschappen bezorg dienst is een oplossing die je tijdelijk kan ontlasten, maar is als een pleister. Je hebt meer nodig.
Om ook op langere termijn nog op je benen te blijven staan (of er weer terug te komen) raad ik je echt aan om naar een therapeut te gaan. Ikzelf doe nu iets met ACT therapie. Ik heb moeite met therapeutisch geneuzel maar heb inmiddels wel het gevoel dat het over mij gaat, en het hebben van de regie in mijn leven. Ik kom steeds meer uit het denkpatroon van doorgaan en doorgaan.
Stuur me maar een pb als je meer wil weten.
zondag 29 oktober 2023 om 09:14
Lila-Linda schreef: ↑29-10-2023 08:16En weet je, dat het alleen lekker is,om een uurte mogen praten en huilen?
Dat vond ik dus echt NIET toen ik een burn-out had. Ik werd daar vooral nog vermoeider van.
•
zondag 29 oktober 2023 om 09:21
xynix schreef: ↑29-10-2023 08:56Je schrijft dat je veel taken hebt en daar niets aan kunt veranderen. Dan is het enige wat je wel kunt doen, je eigen belastbaarheid vergroten.
Een van de dingen die daarbij helpt, is dingen met anderen delen. Die lotgenotengroep lijkt me dan ook een heel goed idee. Ik heb twee goede vriendinnen die alleenstaand zijn met gehandicapte kinderen en ik zie bij hen wat ik bij jou lees: niemand begrijpt echt hoe zwaar het is.
Die psycholoog zou ik even laten zitten. Het lijkt mij op dit moment belangrijker dat je jezelf tijd en ruimte geeft om bij te komen en leuke dingen voor jezelf te doen in plaats van weer vanalles overhoop te halen. Bovendien: wachtlijst, afwachten of het klikt… alleen maar stress erbij.
Ik ben helemaal vóór therapeuten en ik heb er zelf verschillende bezocht. Maar in jouw geval zou ik het lekker uitstellen. Misschien wel kijken of je terecht kunt bij een haptonoom.
En zijn er mensen in je omgeving die je met praktische dingen kunnen helpen? Koken, schoonmaken, je mee uit wandelen nemen? Durf je dat te vragen? Mijn ervaring is dat mensen het fijn vinden om iets concreets voor je te doen.
Hier sluit ik me bij aan. De vraag is denk ik ook; hoe kan je zorgen dat je toe komt aan uitrusten, verwerken en vergroten van je veerkracht? Bij dat laatste helpt het wellicht te kijken naar de polyvagaal theorie.
Zou een meer lichaamsgerichte therapie iets voor je zijn, zonder te praten? Ik merkte zelf meteen effect van MNRI bijvoorbeeld.
•
zondag 29 oktober 2023 om 09:29
Vermoedelijk stelt hij veel vragen: "En wat dacht je toen? Nee, voordat je dat zei moet je iets gedacht hebben". En dan wordt uitgerafeld waarom je dat dacht. Dan moet je, vooral tegen jezelf, heel eerlijk zijn en niet iets mooier maken dan het is. En zo krijg je inzicht in je werkelijke motieven.
Niet alle psychologen zullen dat doen maar aan de hand van tests jou indelen bij een soort therapie die mogelijk gaat werken.
Niet alle psychologen zullen dat doen maar aan de hand van tests jou indelen bij een soort therapie die mogelijk gaat werken.
Dan moet het maar zoals het kan
zondag 29 oktober 2023 om 09:33
Nu ik thuis ben redt ik mezelf op zich wel. Ik krijg alles geregeld. Ik zit me wel al een week af te vragen hoe ik dit alles deed en fulltime werken. Terwijl ik dat 5 weken geleden deed
Niet al mijn vriendinnen weten dat ik thuis zit. Ik heb het nog niet met iedereen gedeeld. Ergens heb ik daar geen zin in want dan moet ik gaan uitleggen en dan wil men misschien langskomen terwijl ik geen zin heb in sociaal gedoe. Ik wil gewoon rust.
Niet al mijn vriendinnen weten dat ik thuis zit. Ik heb het nog niet met iedereen gedeeld. Ergens heb ik daar geen zin in want dan moet ik gaan uitleggen en dan wil men misschien langskomen terwijl ik geen zin heb in sociaal gedoe. Ik wil gewoon rust.
zondag 29 oktober 2023 om 09:45
Ik weet het niet. Ik ben van nature redelijk nuchter en hard. Niet zozeer voor andere maar wel voor mezelf. Ik heb jaren gezegd dat hoort erbij. Ik kan dit, er zijn mensen die ergere dingen meemaken. Volgende week gaat het beter. En dat laatste lukt dus niet meer. Ik kan niet meer denken volgende week gaat het beter. Omdat er steeds wat is. Normaal lukt het mij om tijdens drie weken goede periode bij te tanken voor als er weer iets mis gaat en nu zijn die drie weken niet genoeg
zondag 29 oktober 2023 om 10:13
Ik heb het idee dat je nog niet helemaal doorhebt dat een burn-out niet even een paar weken thuis zitten is en dan weer gewoon op dezelfde voet verder.
Wat al eerder gezegd is, een psycholoog kan je helpen om dingen in een ander perspectief te zetten en je kunt dan ook patronen gaan doorbreken en dingen op een andere manier aan gaan pakken.
Wat al eerder gezegd is, een psycholoog kan je helpen om dingen in een ander perspectief te zetten en je kunt dan ook patronen gaan doorbreken en dingen op een andere manier aan gaan pakken.
zondag 29 oktober 2023 om 10:13
Maar waarom zou je hard voor jezelf moeten zijn?lonelycat schreef: ↑29-10-2023 09:45Ik weet het niet. Ik ben van nature redelijk nuchter en hard. Niet zozeer voor andere maar wel voor mezelf. Ik heb jaren gezegd dat hoort erbij. Ik kan dit, er zijn mensen die ergere dingen meemaken. Volgende week gaat het beter. En dat laatste lukt dus niet meer. Ik kan niet meer denken volgende week gaat het beter. Omdat er steeds wat is. Normaal lukt het mij om tijdens drie weken goede periode bij te tanken voor als er weer iets mis gaat en nu zijn die drie weken niet genoeg
zondag 29 oktober 2023 om 10:49
Dat mag je gewoon tegen je vriendinnen zeggen hè: het gaat niet goed met me, ik heb momenteel geen behoefte aan bezoek.lonelycat schreef: ↑29-10-2023 09:33Nu ik thuis ben redt ik mezelf op zich wel. Ik krijg alles geregeld. Ik zit me wel al een week af te vragen hoe ik dit alles deed en fulltime werken. Terwijl ik dat 5 weken geleden deed
Niet al mijn vriendinnen weten dat ik thuis zit. Ik heb het nog niet met iedereen gedeeld. Ergens heb ik daar geen zin in want dan moet ik gaan uitleggen en dan wil men misschien langskomen terwijl ik geen zin heb in sociaal gedoe. Ik wil gewoon rust.
Als het goede vriendinnen zijn, zullen ze dat gewoon begrijpen en je grenzen respecteren.
Sterkte
Ik kom oorspronkelijk uit Ironië. Dat ligt naast de Sarcastische zee.
zondag 29 oktober 2023 om 11:02
Ik heb ook ASS en angstklachten, maar ik zit ook al tijden in een burnout door slechte relaties, trauma, overprikkeling en ik had jarenlang alleen medicatie en geen echte therapie.
Nu werken we aan mijn zelfbeeld en waarom ik van mezelf perfect moet zijn, geen grenzen stel, waarom ik alles zo ver laat komen dat ik overweldigd ben en dan steeds uitval op het werk (al meermaals ziekgemeld laatste 3 jaar).. ook gaan we kijken naar waarom ik zo'n faalangst heb voor feedback. Dat zijn allemaal dingen die bijdragen.
Bij mij dus extreem laag zelfbeeld, zeer hoge eisen en stress.
Nu werken we aan mijn zelfbeeld en waarom ik van mezelf perfect moet zijn, geen grenzen stel, waarom ik alles zo ver laat komen dat ik overweldigd ben en dan steeds uitval op het werk (al meermaals ziekgemeld laatste 3 jaar).. ook gaan we kijken naar waarom ik zo'n faalangst heb voor feedback. Dat zijn allemaal dingen die bijdragen.
Bij mij dus extreem laag zelfbeeld, zeer hoge eisen en stress.
zondag 29 oktober 2023 om 11:05
Ja, dat kan zeker meespelen. Zou best kunnen dat je op dit moment meer hebt aan een overgangsconsulent dan een psycholoog.
zondag 29 oktober 2023 om 12:01
lonelycat schreef: ↑29-10-2023 09:45
Ik weet het niet. Ik ben van nature redelijk nuchter en hard. Niet zozeer voor andere maar wel voor mezelf. Ik heb jaren gezegd dat hoort erbij. Ik kan dit, er zijn mensen die ergere dingen meemaken. Volgende week gaat het beter. En dat laatste lukt dus niet meer. Ik kan niet meer denken volgende week gaat het beter. Omdat er steeds wat is. Normaal lukt het mij om tijdens drie weken goede periode bij te tanken voor als er weer iets mis gaat en nu zijn die drie weken niet genoeg
Je zit sowieso in een nare situatie en je voelt je niet lekker. Tijd om tijd voor jezelf te maken en milder voor jezelf te worden. De moeheid komt ergens vandaan. Ik lees nergens hoe je er bij komt om naar een psycholoog te gaan. Je moet van niemand hè? Natuurlijk kan die helpen, maar alleen op basis van een hulpvraag van jou. Die lees ik nergens, want je pareert elke suggestie die we geven. Dat mag, maar je hebt dus ergens anders behoefte aan.
Misschien een burn-out gespecialiseerde coach? Bij een burn-out is het belangrijk om echt zelf te gaan voelen wat je voelt en daar naar handelen en leven. Ookal lijkt het mss nu alsof je niets praktisch kunt veranderen aan je situatie, er kan toch echt een boel. Als je het nut er van inziet en snapt wat het je gaat opleveren (minder stress, meer hulp en dus meer eigen tijd).
Ik weet het niet. Ik ben van nature redelijk nuchter en hard. Niet zozeer voor andere maar wel voor mezelf. Ik heb jaren gezegd dat hoort erbij. Ik kan dit, er zijn mensen die ergere dingen meemaken. Volgende week gaat het beter. En dat laatste lukt dus niet meer. Ik kan niet meer denken volgende week gaat het beter. Omdat er steeds wat is. Normaal lukt het mij om tijdens drie weken goede periode bij te tanken voor als er weer iets mis gaat en nu zijn die drie weken niet genoeg
Je zit sowieso in een nare situatie en je voelt je niet lekker. Tijd om tijd voor jezelf te maken en milder voor jezelf te worden. De moeheid komt ergens vandaan. Ik lees nergens hoe je er bij komt om naar een psycholoog te gaan. Je moet van niemand hè? Natuurlijk kan die helpen, maar alleen op basis van een hulpvraag van jou. Die lees ik nergens, want je pareert elke suggestie die we geven. Dat mag, maar je hebt dus ergens anders behoefte aan.
Misschien een burn-out gespecialiseerde coach? Bij een burn-out is het belangrijk om echt zelf te gaan voelen wat je voelt en daar naar handelen en leven. Ookal lijkt het mss nu alsof je niets praktisch kunt veranderen aan je situatie, er kan toch echt een boel. Als je het nut er van inziet en snapt wat het je gaat opleveren (minder stress, meer hulp en dus meer eigen tijd).
zondag 29 oktober 2023 om 12:04
Een psycholoog lijkt me best zinvol voor het langetermijneffect, maar volgens mij heb je ook iemand nodig die voor nu even met je meedenkt over wat je op kortere termijn kan doen, met een wat meer praktische insteek. Met een psycholoog ga je meer met al het onderliggende aan de slag en dat is heel zinvol, maar op korte termijn heb je er praktisch nog niet zoveel aan. Zou een maatschappelijk werker daarvoor iets zijn?
zondag 29 oktober 2023 om 14:24
Hey TO, wat een rottijd moet dit voor je zijn. Ik lees een paar dingen in je posts die ik er even uithaal:
Ik lees vooral dat je van de overbelasting af wilt. Dat 'het doen' niet meer lukt. Geen leuke boodschap, maar daar is geen quick fix voor. Alle zorgen die je hebt zijn er voor lange tijd (man, kind) en je hebt ze ook al 13 jaar. Het idee dat je met een beetje praktische hulp dit allemaal kan overwinnen werkt misschien heel even, maar als er weer een nieuwe tegenslag komt ga jij geheid weer om. Omdat je al zo lang met al die druk leeft. Je kan dus nu wel een quick fix bedenken, maar dat gaat je op lange termijn niet helpen.
Tegelijkertijd lees ik een schreeuw om hulp maar een enorm wantrouwen naar psychologen. "De laatste psycholoog vond ik niet passend dus ik zie er het nut niet van in" schrijf je. Dat is vrij kort door de bocht, je kan niet alle psychs over één kam scheren. Je hebt in ieder geval niet de juiste psycholoog gevonden. Ik denk dat heel veel mensen die therapie zoeken niet meteen een klik hebben met de eerste. Soms moet je even een paar intakes doen voor je een klik hebt. Iedere psych heeft weer een andere specialiteit en visie, dus je moet op zoek naar eentje die aansluit bij je behoeften. Er zijn superveel therapieën en je hoeft heus niet altijd over je verleden te praten. Maar zeker als de problemen al 13 jaar spelen en jij al die jaren al overbelast bent, dan lijkt het me dat je wel iets mee moet met de laatste 13 jaar. En over het nut van therapie; ik denk dat jij echt moet werken aan je mentale weerbaarheid. Waarmee ik niet wil zeggen dat ie niet goed is, maar meer dat ie misschien wel te goed is. Het nut van therapie kan zijn dat je leert om meer in balans te blijven en beter om te gaan met tegenslagen. En zoals ik al zei, die ga je blijven houden dus beter leer je mentaal sterker te worden. En om hulp vragen (want het klinkt alsof je niet iemand bent die makkelijk om hulp vraagt).
Al heb ik tegelijkertijd het idee dat je geen zin hebt om uit je comfortzone te komen met een therapeut. Omdat je een quick fix wilt. Is dat zo? Waarom is het eng om dieper in te gaan op de oorsprong van je overbelasting?
Een praktische korte termijn oplossing is naast een constructieve oplossing ook belangrijk. Ga daarvoor naar je huisarts. Als je geen groot netwerk hebt kan je wellicht via je huisarts door naar de gemeente/sociaal maatschappelijk werk, die moeten ook wel speciale regelingen hebben voor extra hulp. En begrip en (h)erkenning is in jouw geval ook heel welkom, zoals je zelf al bedacht hebt in de vorm van een lotgenotengroep. En zeg tegen je omgeving "het gaat niet meer en ik heb je hulp nodig". Ook al ben je even teleurgesteld in sommige vriendinnen, er zijn heus mensen die er wel voor je willen zijn.
En ik lees:Ik ben denk ik drie jaar geleden al een keer bij een psycholoog geweest maar wij hadden geen goede klik. Ze ging wroeten in mijn jeugd en voor mijn gevoel zit daar mijn huidige probleem niet.
Deze zomer paar keer bij de poh geweest en zij geeft aan dat ik zwaar overbelast ben. Te lang te veel. (...) Ik wil naar de huisarts en bedrijfsarts en ik ben aan het denken over een psycholoog.
Maar wat kan die betekenen? Ik weet wat het probleem is.
Het is vooral het ‘doen’ wat ik niet meer trek.
En moeder en werknemer en partner en ga maar door. Maar een psycholoog neemt niet een taak over.
Ik vraag mij af wat de nut van therapie is als de klachten komen van langdurige overbelasting. Ik wil echt wel geholpen worden maar wel op de juiste manier. (...) Ik wil wel hulp maar ik weet niet wat de best passende hulp is. Omdat de laatste psycholoog voor mij als niet passend voelde zie ik daar niet het nut van in. Plus dat de wachttijden best lang zijn.
Ik lees vooral dat je van de overbelasting af wilt. Dat 'het doen' niet meer lukt. Geen leuke boodschap, maar daar is geen quick fix voor. Alle zorgen die je hebt zijn er voor lange tijd (man, kind) en je hebt ze ook al 13 jaar. Het idee dat je met een beetje praktische hulp dit allemaal kan overwinnen werkt misschien heel even, maar als er weer een nieuwe tegenslag komt ga jij geheid weer om. Omdat je al zo lang met al die druk leeft. Je kan dus nu wel een quick fix bedenken, maar dat gaat je op lange termijn niet helpen.
Tegelijkertijd lees ik een schreeuw om hulp maar een enorm wantrouwen naar psychologen. "De laatste psycholoog vond ik niet passend dus ik zie er het nut niet van in" schrijf je. Dat is vrij kort door de bocht, je kan niet alle psychs over één kam scheren. Je hebt in ieder geval niet de juiste psycholoog gevonden. Ik denk dat heel veel mensen die therapie zoeken niet meteen een klik hebben met de eerste. Soms moet je even een paar intakes doen voor je een klik hebt. Iedere psych heeft weer een andere specialiteit en visie, dus je moet op zoek naar eentje die aansluit bij je behoeften. Er zijn superveel therapieën en je hoeft heus niet altijd over je verleden te praten. Maar zeker als de problemen al 13 jaar spelen en jij al die jaren al overbelast bent, dan lijkt het me dat je wel iets mee moet met de laatste 13 jaar. En over het nut van therapie; ik denk dat jij echt moet werken aan je mentale weerbaarheid. Waarmee ik niet wil zeggen dat ie niet goed is, maar meer dat ie misschien wel te goed is. Het nut van therapie kan zijn dat je leert om meer in balans te blijven en beter om te gaan met tegenslagen. En zoals ik al zei, die ga je blijven houden dus beter leer je mentaal sterker te worden. En om hulp vragen (want het klinkt alsof je niet iemand bent die makkelijk om hulp vraagt).
Al heb ik tegelijkertijd het idee dat je geen zin hebt om uit je comfortzone te komen met een therapeut. Omdat je een quick fix wilt. Is dat zo? Waarom is het eng om dieper in te gaan op de oorsprong van je overbelasting?
Een praktische korte termijn oplossing is naast een constructieve oplossing ook belangrijk. Ga daarvoor naar je huisarts. Als je geen groot netwerk hebt kan je wellicht via je huisarts door naar de gemeente/sociaal maatschappelijk werk, die moeten ook wel speciale regelingen hebben voor extra hulp. En begrip en (h)erkenning is in jouw geval ook heel welkom, zoals je zelf al bedacht hebt in de vorm van een lotgenotengroep. En zeg tegen je omgeving "het gaat niet meer en ik heb je hulp nodig". Ook al ben je even teleurgesteld in sommige vriendinnen, er zijn heus mensen die er wel voor je willen zijn.
zondag 29 oktober 2023 om 14:45
Rare conclusie. Iemand is zwaar overbelast, kan geen keuzes meer maken, kan geen sociale contacten meer aan. En dan zeg jij: “wil niet uit comfortzone?”Pimpelmeesje87 schreef: ↑29-10-2023 14:24
Al heb ik tegelijkertijd het idee dat je geen zin hebt om uit je comfortzone te komen met een therapeut. Omdat je een quick fix wilt.
Ik noem dat geen onwil, ik noem dat uitputting.
zondag 29 oktober 2023 om 15:44
.
Als je bij een psycholoog op alles 'ja, maar...' gaat antwoorden gaat de psycholoog niets voor je kunnen doen. Dit gezegd hebbende, mensen die overbelast zijn zien vaak geen mogelijkheden om iets anders te doen, er is geen ruimte of flexibiliteit meer, je bent op. Dus het is niet zo gek als dat nu zo voelt voor je, maar is een symptoom van de overbelasting.
Bij een psycholoog ga je onderzoeken wat maakt dat je tegen de dingen aan loopt waar je tegenaan loopt en wat er nodig is om dat te verhelpen. Dat kunnen heel uiteenlopende dingen zijn. Als je 'gewoon' te veel op je bordje hebt gehad, dan zou rust voldoende moeten zijn om te herstellen (dit kan soms wel een tijd duren, 5 weken is echt nog kort!) Anders is het vaak nodig om te onderzoeken welke patronen in jezelf tot de overbelasting hebben geleid en wat je kan doen om die patronen te veranderen. Dat veranderen gaat vaak tegen je gevoel in, maar dat is logisch want dat patroon voelde het meest veilig/bekend/logisch heel lang anders was het geen patroon geworden. Veranderen vraagt dus tijd, inzet en de bereidheid om te overwegen of er misschien een andere waarheid dan die in jouw hoofd zit en dat actief te gaan onderzoeken. Patronen kun je in het hier en nu veranderen, maar soms is het helpend om inderdaad te 'wroeten in het verleden'. Je kan het hierover hebben met de psycholoog, wat jouw voorkeur is. Daarnaast hebben psychologen vaak ook eigen visies/voorkeuren wat dit betreft.
Een behandeling voor burnout wordt niet vergoed vanuit de basisverzekering, dus via de huisarts je laten verwijzen is niet genoeg (tenzij je zelf wil betalen). Via je werkgever zijn vaak mogelijkheden wat betreft een traject of financiering van een traject (bijv. psycholoog).
Je zou ook kunnen kijken naar een haptotherapeut. Dit wordt vaak vergoed vanuit de aanvullende verzekering.
Je idee van een lotgenotengroep is een goeie! Heeft jouw kind een behandelaar? Daar zou je kunnen vragen of ze bekend zijn met dit soort groepen of organisaties. Of kent jouw kind zelf lotgenoten, dan zou je met die ouders misschien iets kunnen opstarten samen.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
