Psyche
alle pijlers
WAT kan ik nog doen? weet het echt niet meer
zondag 22 november 2009 om 09:19
ik zit helemaal klem
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
zondag 22 november 2009 om 09:43
vaak helpt het om gewoon jezelf te blijven, en te laten zien dat jij je ook zelf kunt redden. Doe leuke dingen met je vrienden, en laat zien dat je hen niet overal voor nodig hebt. Net als je zus. Je eigen hacchie kunnen redden, en als jij laat zien dat je je goed voelt zoals je leeft, woont, en je zelf ook kunt redden, komen ze vanzelf vaak ook wel naar je toe. Even niet van jou kant af laten komen, en geef het de tijd. wacht tot zij naar jou toe komen dat ze zien dat je het oko zonder hen aan kan. Dat zag ik bij een vriendin van mij ook. die moeder staat nu elke week voor haar deur en is stik gezellig als ze samen bakkie doen. Misschien wat meer zelfstandiger worden of niet te afhankelijk???
En inderdaad. als je zus zo overkomt en je ma, laat ze dan lekker. ik snap dat het pijn doet,maar je zal zien dat je met vrienden om je heen net zo gelukkig kunt zijn. Dit contact doet je alleen maar pijn en ik zou me afvragen hoeveel het waard is om hier energie in te steken als je al veel probeerd. maar probeer sterk te zijn voor jezelf!!!
En inderdaad. als je zus zo overkomt en je ma, laat ze dan lekker. ik snap dat het pijn doet,maar je zal zien dat je met vrienden om je heen net zo gelukkig kunt zijn. Dit contact doet je alleen maar pijn en ik zou me afvragen hoeveel het waard is om hier energie in te steken als je al veel probeerd. maar probeer sterk te zijn voor jezelf!!!
zondag 22 november 2009 om 09:50
ja maar zo simpel is het niet. ik probeer al zeven jaar er zo mee om te gaan. nadat mijn oudes en mijn zus jarenlang met elkaar in de clinch hebben gelegen en ik me dit heel erg heb aangetrokken want ik zag mijn zus helemaal kapot gaan mager worden en zowaar in de goot belanden heb ik haar twee jaar lang geprobeerd te helpen met van alles. zij was amper aanspreekbaar zo getraumatiseerd was ze. toen ik wat problemen met mijn ouders kreeg hebben zij alles snel in de doofpot gedaan. ze maakte een WIJ. mijn zus ging enorm slijmen bij mijn ouders. toen ik haar aangaf dat ze dat niet moest doen (ik had gehoop dat ze mij ook wat zou steunen maar in plaats daarvan ging ze alleen maar slijmen) richtte ze zich op mijn oudesr met de woorden: ze wil ONS niet meer zien. mijn moeder is haar toen heel fel gaan verdedigen: ik zou haar kapot wille maken enz. dit heeft me enorm veel pijn gedaan
in de jaren erna heb ik alels gedaan om gelukkig te worden maar het knaagt elke dag. mijn zus heeft nergens last van. organiseert leuke dingen voor mijn ouders. gaat op reis. ik heb haar brieven gestuurd gemaild maar ze blijft heel star
ik red dit echt neit meer
in de jaren erna heb ik alels gedaan om gelukkig te worden maar het knaagt elke dag. mijn zus heeft nergens last van. organiseert leuke dingen voor mijn ouders. gaat op reis. ik heb haar brieven gestuurd gemaild maar ze blijft heel star
ik red dit echt neit meer
zondag 22 november 2009 om 09:59
nee en dat gaat ook niet. mijn moeder is van het type: ik geef geld ik geef je kleren dus ik ben een goede moeder. een keer praten is onmogelijk ook door de telefoon of life. zelfs al zou mijn moeder door rood licht rijden dan nog zal ze zeggen dat ze een goede moeder is omdat ze zo goed appeltaart kan bakken. daarnaast gaat ze letterlijk over lijken als je iets doet wat ze niet kan vatten of goed vindt ben je een vuile egoist. dit kan al zijn als je een keer voor jezelf kijkt bij de etos. mijn zus speelt een enorm toneelstuk. in het zicht van mijn moeder hangt ze de bezorgde oudere zus uit die zo haar zusje mist...het zo erg vindt dat haar zusje neit thuis komt
zondag 22 november 2009 om 10:03
Geloof je er nog in? Je zegt dat de problemen niet kunnen worden opgelost.quote:nee en dat gaat ook niet. Wat wil je nu dan horen? Als jij niet naar huis gaat wordt het nooit opgelost, naar jou zullen ze niet komen. Het is heel naar om in deze situatie te zitten maar met brieven, mails en telefoontjes gaat dit niet opgelost worden.
zondag 22 november 2009 om 10:07
quote:mozarella schreef op 22 november 2009 @ 09:19:
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
Afstand nemen. Je hoeft het contact niet te verbreken maar geef het wel een andere invulling. Luister niet naar negatieve verhalen en wees zelf ook niet negatief. Negeer het en probeer zoveel mogelijk aardig en geïnteresseerd te zijn.
En wat je verder kan doen, is uit de slachtofferrol te komen waarin je nu zit. Dat bedoel ik niet onaardig, maar het komt bij mij over alsof je continue bevestiging zoekt over "hoe oneerlijk het allemaal is". Ja, het is oneerlijk. Maar je kunt zo nog jaren doorgaan; veranderen kun je het toch niet.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
Afstand nemen. Je hoeft het contact niet te verbreken maar geef het wel een andere invulling. Luister niet naar negatieve verhalen en wees zelf ook niet negatief. Negeer het en probeer zoveel mogelijk aardig en geïnteresseerd te zijn.
En wat je verder kan doen, is uit de slachtofferrol te komen waarin je nu zit. Dat bedoel ik niet onaardig, maar het komt bij mij over alsof je continue bevestiging zoekt over "hoe oneerlijk het allemaal is". Ja, het is oneerlijk. Maar je kunt zo nog jaren doorgaan; veranderen kun je het toch niet.
zondag 22 november 2009 om 10:13
zondag 22 november 2009 om 10:18
Je kunt niets doen, behalve vrede proberen te vinden met jezelf en doen wat daarvoor nodig is. Je kunt het gedrag van je zus niet veranderen en ook niet dat van je moeder. Waar is je vader trouwens in dit verhaal?
Zoek mensen om je heen die jou wél eerlijk behandelen, die om jou geven zoals je bent. Heel veel sterkte!
Zoek mensen om je heen die jou wél eerlijk behandelen, die om jou geven zoals je bent. Heel veel sterkte!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 22 november 2009 om 10:20
Het hele: hij zei, zij zei, kun je verder vergeten. Want daar gaat het niet meer om, daar kom je niet uit. Het gaat om NU, wat voor relatie kun je NU met ze hebben.
Als het jou niet lukt het los te laten en dat is de enige oplossing, dan zou ik gaan werken aan dat loslaten. Je ouders veranderen of je zus tot een plotseling inzicht laten komen, dat gaat niet lukken. Waarschijnlijk ben je daar al zeven jaar mee bezig.
Als het jou niet lukt het los te laten en dat is de enige oplossing, dan zou ik gaan werken aan dat loslaten. Je ouders veranderen of je zus tot een plotseling inzicht laten komen, dat gaat niet lukken. Waarschijnlijk ben je daar al zeven jaar mee bezig.
zondag 22 november 2009 om 10:25
quote:mozarella schreef op 22 november 2009 @ 10:11:
ja maar het lukt met niet het los te laten.
Zolang je blijft "ja-maren" zit je in een negatieve vicieuze cirkel en dat gaat ten koste van je gezondheid en welzijn.
Om iemand anders te kunnen veranderen, moet je jezelf veranderen.
Loslaten gebeurt niet van de ene dag op de andere. Maar probeer het met kleine stapjes tegelijk en je zult wellicht niet alleen het verschil bij jezelf merken maar ook het verschil hoe andere mensen (familie) op je zullen reageren. Dit hoeft niet altijd positief te zijn maar je zult je er wel sterker door gaan voelen.
ja maar het lukt met niet het los te laten.
Zolang je blijft "ja-maren" zit je in een negatieve vicieuze cirkel en dat gaat ten koste van je gezondheid en welzijn.
Om iemand anders te kunnen veranderen, moet je jezelf veranderen.
Loslaten gebeurt niet van de ene dag op de andere. Maar probeer het met kleine stapjes tegelijk en je zult wellicht niet alleen het verschil bij jezelf merken maar ook het verschil hoe andere mensen (familie) op je zullen reageren. Dit hoeft niet altijd positief te zijn maar je zult je er wel sterker door gaan voelen.
zondag 22 november 2009 om 10:27
zondag 22 november 2009 om 10:28
ik zou graag hier met mensen over willen praten op msn
mijn verhaal doen
mijn msn is mozarelladay@hotmail.com
hoop dat mensen me toe willen voegen
mijn verhaal doen
mijn msn is mozarelladay@hotmail.com
hoop dat mensen me toe willen voegen
zondag 22 november 2009 om 10:34
Je zus heeft waarschijnlijk een ingang gezien naar een beter contact met jullie ouders, door zich eensgezind met hen te verklaren ten koste van jou. Jarenlang was zij hun doelwit. Nu heeft zij die rol weten over te hevelen naar jou en is zij hem kwijt. Ik denk dat je dit kunt zien als een schreeuw om ouderlijke aandacht van je zus. Eigenlijk best zielig dus. Neemt niet weg dat jij hier nu de dupe van bent.
Een mening is als een erectie. Je hebt er zo een, maar dan moet je hem nog staande zien te houden. Anders wordt het al snel slap gelul...
zondag 22 november 2009 om 10:38
Mozarella, ik wil je best toevoegen op MSN, maar dan om je een schop onder je kont te verkopen.
Ja, je zus is gemeen.
En ja, je moeder is ook niet aardig.
En ja, het is heel oneerlijk.
En nu: wat ga je daaraan doen?
Grijp jezelf in je kraag! Je bent veel meer dan de zus van een gemene zus en de dochter van een onaardige moeder!
Ja, je zus is gemeen.
En ja, je moeder is ook niet aardig.
En ja, het is heel oneerlijk.
En nu: wat ga je daaraan doen?
Grijp jezelf in je kraag! Je bent veel meer dan de zus van een gemene zus en de dochter van een onaardige moeder!
zondag 22 november 2009 om 10:41
quote:mozarella schreef op 22 november 2009 @ 10:27:
ik heb al zoveel geprobeerd aan therapien. pscychologen (duizenden euro's)
leuke cursussen gedaan (fotografie huizen inrichten om mezelf ook wat waard te blijven vinden)
maar het lukt me niet. ik vind het zo gemeen wat mijn zus doet. ze blijft maar liegen. en de boel verdraaienDoor bij "vreemde mensen" op MSN je verhaal te gaan doen, verander je niets aan de situatie. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en -als ik eerlijk ben- vind ik jouw halsstarrigheid in deze naar het egocentrische neigen. Jij bent het slachtoffer en jij bent zielig en jij wil dit bevestigd krijgen; zelfs van vreemden als het moet.
ik heb al zoveel geprobeerd aan therapien. pscychologen (duizenden euro's)
leuke cursussen gedaan (fotografie huizen inrichten om mezelf ook wat waard te blijven vinden)
maar het lukt me niet. ik vind het zo gemeen wat mijn zus doet. ze blijft maar liegen. en de boel verdraaienDoor bij "vreemde mensen" op MSN je verhaal te gaan doen, verander je niets aan de situatie. Jij bent verantwoordelijk voor je eigen geluk en -als ik eerlijk ben- vind ik jouw halsstarrigheid in deze naar het egocentrische neigen. Jij bent het slachtoffer en jij bent zielig en jij wil dit bevestigd krijgen; zelfs van vreemden als het moet.
zondag 22 november 2009 om 10:41
Kruip eerst eens uit je slachtofferrol! Je zwelgt namelijk in zelfmedelijden.
Ja, je familie komt niet over als een gezellige familie, maar jij bent inmiddels ook een volwassen vrouw (neem ik aan, weet niet hoe oud je bent). Gedraag je dan ook volwassen. Leef je eigen leven en niet dat van je familie.
Ja, je familie komt niet over als een gezellige familie, maar jij bent inmiddels ook een volwassen vrouw (neem ik aan, weet niet hoe oud je bent). Gedraag je dan ook volwassen. Leef je eigen leven en niet dat van je familie.
zondag 22 november 2009 om 10:43
ja ik weet het
het erge is dat ik eerst een paar jaar het maar heb gelaten. ik gaf mijn zus aan dat het zo niet werkte voor me en dat ik nu de dupe werd. toen zij niets deed dacht nog (!!!!) kennelijk heeft zij dit nodig dat gun ik haar (ja hoe achterlijk ik weet het!)
maar nu dinsd een tijdje probeer ik haar met brieven en emails toch zover te krijgen dat ze toch wat dingen anders gaat zeggen of gaat toegeven. in hun verhaal zal ik namelijk nooit meegaan omdat het gewoon echt niet klopt. zij heeft nu zichzelf kunnen rehabiliteren (en geloof me, er is inmiddels geen land ter wereld dat ze niet gezien heeft) maar ik wil voordat mijn oudders sterven (zijn niet ziek maar wel wat ouder) terug gezet worden in mijn recht zodat ik op een juiste manier mijn moeder nog een keer kan zien.
maar izj blijft liegen. alles verdraaien. een oom heeft nog geprobeerd te bemiddelen. daar loog ze zelfs tegen
ze zei:
Wij wisten helemaal niet dat het slecht ging met ****
wat raar dat ze u daar van op de hoogte stelt en haar eigen famlie niet
kan je nagaan. dit is de oom die ze zelf om bemiddeling heeft gevraagd toen het slehct ging met haar en haar ouders
mijn oom bleef doorvragen en toen haakte ze snel af
het erge is dat ik eerst een paar jaar het maar heb gelaten. ik gaf mijn zus aan dat het zo niet werkte voor me en dat ik nu de dupe werd. toen zij niets deed dacht nog (!!!!) kennelijk heeft zij dit nodig dat gun ik haar (ja hoe achterlijk ik weet het!)
maar nu dinsd een tijdje probeer ik haar met brieven en emails toch zover te krijgen dat ze toch wat dingen anders gaat zeggen of gaat toegeven. in hun verhaal zal ik namelijk nooit meegaan omdat het gewoon echt niet klopt. zij heeft nu zichzelf kunnen rehabiliteren (en geloof me, er is inmiddels geen land ter wereld dat ze niet gezien heeft) maar ik wil voordat mijn oudders sterven (zijn niet ziek maar wel wat ouder) terug gezet worden in mijn recht zodat ik op een juiste manier mijn moeder nog een keer kan zien.
maar izj blijft liegen. alles verdraaien. een oom heeft nog geprobeerd te bemiddelen. daar loog ze zelfs tegen
ze zei:
Wij wisten helemaal niet dat het slecht ging met ****
wat raar dat ze u daar van op de hoogte stelt en haar eigen famlie niet
kan je nagaan. dit is de oom die ze zelf om bemiddeling heeft gevraagd toen het slehct ging met haar en haar ouders
mijn oom bleef doorvragen en toen haakte ze snel af
zondag 22 november 2009 om 10:45
nou zo is het niet echt
het is meer zo van dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen. tuurlijk voel ik me een slachtoffer maar wil zeker niet in een hoekje zitten. er is zoveel te doen in het leven dat weet ik.
toch knaagt het elke dag aan me. straks is het weer kerst. tuurlijk probeer ik er zelf wat van te maken. een kerstboom. maar toch voel je elke keer weer die steek: mijn zus maakt er weer een gezellig feest van voor mijn ouders (en nee dat vind ik niet erg ben echt niet jaloers en ja blij voor haar dat ze nu weer een goede band heeft)
maar het toneelstuk eromheen...
ik vind het echt heel erg
het is meer zo van dat ik gewoon niet meer weet wat ik moet doen. tuurlijk voel ik me een slachtoffer maar wil zeker niet in een hoekje zitten. er is zoveel te doen in het leven dat weet ik.
toch knaagt het elke dag aan me. straks is het weer kerst. tuurlijk probeer ik er zelf wat van te maken. een kerstboom. maar toch voel je elke keer weer die steek: mijn zus maakt er weer een gezellig feest van voor mijn ouders (en nee dat vind ik niet erg ben echt niet jaloers en ja blij voor haar dat ze nu weer een goede band heeft)
maar het toneelstuk eromheen...
ik vind het echt heel erg
zondag 22 november 2009 om 10:49
