Psyche
alle pijlers
WAT kan ik nog doen? weet het echt niet meer
zondag 22 november 2009 om 09:19
ik zit helemaal klem
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
zondag 22 november 2009 om 13:45
quote:Gravinnetje schreef op 22 november 2009 @ 13:40:
Ik heb ook die beruchte schop onder mijn reet gehad. Was er zeker niet blij mee maar mijn ogen gingen er wel door open en het was dus nodig. En die schop heb ik mezelf niet gegeven hoor, ik bleef lekker rondzwelgen in mijn problemen. Was namelijk veel makkelijker.
Het omschrijven is misschien niet helemaal duidelijk of correct maar neem me niet kwalijk. Wil ik het goed omschrijven dan heb ik een aantal pagina's nodig, ben daar niet zo goed in.
Ik begrijp je wel. Ik ben ook een groot voorstander van een schop om te krijgen en ook uit te delen.
Bij deze *SCHOP*
En nu maar oefenen in verwoorden als dat nog moeilijker gaat dan verwijten.
Ik heb ook die beruchte schop onder mijn reet gehad. Was er zeker niet blij mee maar mijn ogen gingen er wel door open en het was dus nodig. En die schop heb ik mezelf niet gegeven hoor, ik bleef lekker rondzwelgen in mijn problemen. Was namelijk veel makkelijker.
Het omschrijven is misschien niet helemaal duidelijk of correct maar neem me niet kwalijk. Wil ik het goed omschrijven dan heb ik een aantal pagina's nodig, ben daar niet zo goed in.
Ik begrijp je wel. Ik ben ook een groot voorstander van een schop om te krijgen en ook uit te delen.
Bij deze *SCHOP*
En nu maar oefenen in verwoorden als dat nog moeilijker gaat dan verwijten.
zondag 22 november 2009 om 13:53
Mozarella, ten eerste sterkte gewenst met je sitiuatie.
Dit alles komt mij wel bekend voor.Niet uit mijn eigen ouderlijk huis, maar van elders.
Heel rot, heel naar, heel wrang.
Maar zoals hierboven beschreven, je mot verder.
Kun je, je moeder niet eens uitnodigen, bij jou thuis en dan (vooral, zonder ruzie, verwijten,en anderzins gekissebis) alles eens rustig en kalm met haar bespreken, en zeggen hoeveel pijn deze situatie jou doet?.
Zij moet dan huiswaarts, is 1 op 1 met jou geweest, en kan dan de hele toestand eens rustig overdenken.
Tis maar een idee hoor.
Ook lees ik dat je een kind(eren) hebt. Hoe is hun contact met oma/opa nu. Dat mis ik een beetje in je verhaal.
Nogmaals sterkte gewenst.
Dit alles komt mij wel bekend voor.Niet uit mijn eigen ouderlijk huis, maar van elders.
Heel rot, heel naar, heel wrang.
Maar zoals hierboven beschreven, je mot verder.
Kun je, je moeder niet eens uitnodigen, bij jou thuis en dan (vooral, zonder ruzie, verwijten,en anderzins gekissebis) alles eens rustig en kalm met haar bespreken, en zeggen hoeveel pijn deze situatie jou doet?.
Zij moet dan huiswaarts, is 1 op 1 met jou geweest, en kan dan de hele toestand eens rustig overdenken.
Tis maar een idee hoor.
Ook lees ik dat je een kind(eren) hebt. Hoe is hun contact met oma/opa nu. Dat mis ik een beetje in je verhaal.
Nogmaals sterkte gewenst.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
