Psyche
alle pijlers
WAT kan ik nog doen? weet het echt niet meer
zondag 22 november 2009 om 09:19
ik zit helemaal klem
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
om herkenning te voorkomen zal ik proberen hieronder heel simpel mijn situatie voor te stellen:
in ons gezin is een ontzettend spanningsveld. mijn zus heeft in het verleden veel problemen met mijn ouders gehad. dit is voor een deel in mijn ogen onterecht geweest vanuit de kant van mijn ouders ik heb mijn zus toen altijd gesteund.. toen ik later eendelfde soor problemenmet mijn ouders kreeg liet mijn zus me compleet zitten. door "haar eigen hachie te redden" kon zij haar verleden met mijn ouders snel vergeten. hierdoor ben ik in eerste instantie erg teleurgesteld in mijn zus geraakt. mijn moeder heeft hier al die tijd bovenop gezeten en er een heel ander verhaal van gemaakt: ik zou mijn zus bekritiseren, kapot willen maken enz. ondertussen hangt mijn zus de ontwetendheid uit, geeft mijn ouders in hun gezicht aan dat ze mij zo mist, geeft hun veel kadootjes met de woorden: van mij wil ze ze niet. hiermee kweekt ze nog meer goodwill bij mijn moeder die me elke dag wel verwijt hoe mensenhatend ik ben. als ik persoonlijke dingen aan mijn zus vraag reageert ze geirriteerd of reageert ze niet.
dit is nu al zoveel jaar bezig
ik zou graag bv in een msnsessie met meerder vrouwen tegelijk mijn hele verhaal doen. zodat er misschien suggesties komen waar ik zelf nog nooit aan gedacht heb. ik heb bij psychologen gelopen. ik heb familie ingeschakeld. iedereen zegt hetzelfde: hartstikke gemeen, laat die mensen ze zijn het niet waard.
maar ik mis de lieve en goede kant van mijn moeder elke dag
wat kan ik doen?
zondag 22 november 2009 om 10:57
zondag 22 november 2009 om 10:58
zondag 22 november 2009 om 11:00
quote:mozarella schreef op 22 november 2009 @ 10:54:
ja dat klopt
maar ik kan niet leven met die onrechtvaardige gevoel. dat gaat gewoon niet.
daarnaast mis ik mijn moeder heel erg
hoe moet ik dan veranderen?
Ja, je kunt wel leven met het onrechtvaardige gevoel. Zodra jij iemand anders niet de verantwoording geeft hoe jij je voelt, heb je de eerste stap al gezet.
Als je je moeder mist, bouw dan een band met haar op zonder een verwachtingspatroon van haar te hebben. Ga samen winkelen, een dagje naar de SPA, op vakantie, nodig haar uit om koffie bij je te komen drinken. Praat over van alles en nog wat, behalve over familie zaken. Haal goede herinneringen met haar op. Laat een positieve indruk bij haar achter. Stuur haar een lief kaartje zo nu en dan, bel haar op om te vragen hoe het gaat, vertel iets leuks over jezelf.
WEES POSITIEF!
ja dat klopt
maar ik kan niet leven met die onrechtvaardige gevoel. dat gaat gewoon niet.
daarnaast mis ik mijn moeder heel erg
hoe moet ik dan veranderen?
Ja, je kunt wel leven met het onrechtvaardige gevoel. Zodra jij iemand anders niet de verantwoording geeft hoe jij je voelt, heb je de eerste stap al gezet.
Als je je moeder mist, bouw dan een band met haar op zonder een verwachtingspatroon van haar te hebben. Ga samen winkelen, een dagje naar de SPA, op vakantie, nodig haar uit om koffie bij je te komen drinken. Praat over van alles en nog wat, behalve over familie zaken. Haal goede herinneringen met haar op. Laat een positieve indruk bij haar achter. Stuur haar een lief kaartje zo nu en dan, bel haar op om te vragen hoe het gaat, vertel iets leuks over jezelf.
WEES POSITIEF!
zondag 22 november 2009 om 11:03
Mozarella, ik erger me eerlijk gezegd een beetje aan jouw reacties. Je bent wellicht terecht teleurgesteld in je familie en ja, ik snap dat verdriet hebt om het contact met je moeder en je zus. Maar je blijft zo ontzettend hangen in je reacties. Je zegt dat allerlei therapieen niet hebben geholpen. Dat ligt denk ik ook wel een beetje aan jezelf. Je komt namelijk over als iemand die niet geholpen wil worden. Wat ik al eerder schreef: je zwelgt in zelfmedelijden. In je andere topic las ik dat je tegen de 40 loopt, gedraag je dan ook zo en neem je leven in eigen handen.
En wat is er mis met kerst in je eentje onder de kerstboom met je kindje. In plaats van dat je kijkt naar wat je niet hebt, kun je misschien kijken naar wat je wel hebt.
En wat is er mis met kerst in je eentje onder de kerstboom met je kindje. In plaats van dat je kijkt naar wat je niet hebt, kun je misschien kijken naar wat je wel hebt.
zondag 22 november 2009 om 11:20
Een aantal dingen vind ik vreemd in je verhaal. In jouw optiek was je zus dus getraumatiseerd door problemen met de ouders. En nu heeft ze het weer heel gezellig en leuk. Natuurlijk, contactherstel kan, maar ik kan mij moeilijk voorstellen dat het contact weer fantastisch is als je zo bent geschaad door je ouders. Dat ook op zijn minst opmerkelijk is, is dat je je zus via digitale correspondentie of anderzins probeert duidelijk te maken hoe zij zich moet gedragen. En dat kan natuurlijk niet. Je werkt daarmee het geklaag van zus tegenover moeder en jouw positie als vreemde dochter alleen maar in de hand. Als ik dat zou doen bij mijn zussen, dan zou ongeveer hetzelfde gebeuren. Jij houdt haar (dan wel bewust of onbewust) verantwoordelijk voor het slechte contact met je moeder, waardoor de omgang met elkaar alleen maar verslechtert. Als jij aan contactherstel wil werken, doe dat dan alleen met moeder. Probeer niet je zus te instrueren zodat zij jou in een minder kwaad daglicht zal zetten. Dat gaat nooit werken. Het beste dat je kunt doen is inderdaad je eigen leven leiden. En dat leven is af en toe heel onrechtvaardig, ook binnen het eigen gezinsleven. Omdat dit voor jou niet te dragen valt, zou ik hulp zoeken. Nog een keer. Het hoogst haalbare is jezelf te leren hier mee om te gaan, en mogelijk zélf (dus niet via zus of wat dan ook) een constructieve stap te zetten richting contactherstel. Ga naar de huisarts en vraag een verwijsbrief. Een psycholoog kan gewoon vergoed worden. Je kunt niet verwachten dat mensen je willen toevoegen op msn. Zij/wij zijn niet geschikt daarvoor, je moet dat echt binnen je eigen netwerk gaan zoeken. Succes!
zondag 22 november 2009 om 11:49
Door het zelf heel graag te willen en er hard aan te gaan werken, volgens mij ben je nog niet zover als je blijft roepen dat ze zo gemeen zijn en dat je het niet meer weet allemaal....
Denk maar zo, iedereen overkomt wel dingen die niet eerlijk zijn en dat is niet evenredig verdeeld maar het enige wat je eraan kunt doen is proberen erdoor te groeien.
succes!
Denk maar zo, iedereen overkomt wel dingen die niet eerlijk zijn en dat is niet evenredig verdeeld maar het enige wat je eraan kunt doen is proberen erdoor te groeien.
succes!
zondag 22 november 2009 om 12:43
Mens wat ben je verzuurd zeg. Alleen nog maar bezig om je gelijk te halen. Waarom laat je het hele verhaal nou eens niet rusten en ga eens naar je ouders toe om een kopje thee te drinken en het weer te bespreken. En je zus? Nou die komt vanzelf wel eens langs als jij daar aan je kopje thee zit. Laat haar aanschuiven, geef haar een kop thee en vraag hoe het gaat. Benader alles gewoon eens positief en laat het verleden eens rusten.
zondag 22 november 2009 om 13:13
Vreselijk die slachtofferrol waar je je in verschuilt!Laat je zus en (lieve(???) moeder het lekker samen uitzoeken met kerst,en geniet van je eigen gezin,focus je daar maar eens op ipv dat verbitterde van je!Dat geef je door aan je eigen kinderen hoor,altijd maar dat geklaag....
En over je lieve kant van je moeder? Heb je nog niets positiefs over haar horen zeggen,dus wat nou lief?
Ik vind echt dat je een probleem maakt,waar je toch niets aan kan doen ...... en dat zij zei,jij zei,en toen zei ik gedoe.... behoorlijk zandbak niveau....je bent een volwassen vrouw,gedraag je daar dan ook naar!
En over je lieve kant van je moeder? Heb je nog niets positiefs over haar horen zeggen,dus wat nou lief?
Ik vind echt dat je een probleem maakt,waar je toch niets aan kan doen ...... en dat zij zei,jij zei,en toen zei ik gedoe.... behoorlijk zandbak niveau....je bent een volwassen vrouw,gedraag je daar dan ook naar!
zondag 22 november 2009 om 13:16
quote:misspoez schreef op 22 november 2009 @ 12:50:
Wauw, van een vriendelijke duw in de goede richting zoals van gravin krijgt de burger echt weer moed!
??? Verklaar je nader?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Alle "zachte" reacties tot nu geven alleen maar als reactie: ja maar. Ze dringen dus neit door. En verder vind ik niet dat ik nou zou ontzettend hard ben, eerder realistisch. Je kunt blijven hangen in het oude zeer maar je komt er geen stap mee verder. (en ik spreek als ervaringsdeskundige)
Wauw, van een vriendelijke duw in de goede richting zoals van gravin krijgt de burger echt weer moed!
??? Verklaar je nader?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Alle "zachte" reacties tot nu geven alleen maar als reactie: ja maar. Ze dringen dus neit door. En verder vind ik niet dat ik nou zou ontzettend hard ben, eerder realistisch. Je kunt blijven hangen in het oude zeer maar je komt er geen stap mee verder. (en ik spreek als ervaringsdeskundige)
gravinnetje wijzigde dit bericht op 22-11-2009 13:19
Reden: typefoutje
Reden: typefoutje
% gewijzigd
zondag 22 november 2009 om 13:19
Eens met de vorige posters.
Ik begrijp je wel, je zit er zo midden in dat je het nog niet kan vatten dat de sleutel bij jezelf ligt.
Wat je zus en je moeder doen, onredelijk of niet, dat is aan hen.
Het is aan jou hoe je ermee omgaat en wat je ermee doet.
Jij maakt jouw eigen leven.
Oftewel, je kunt je wel druk blijven maken, maar het verandert niets. Sterker nog, je maakt het jezelf alleen maar moeilijk.
Het zijn niet zozeer je moeder en je zus die je leven zuur maken, dat doe je voornamelijk zelf door het te cultiveren.
Ik begrijp je wel, je zit er zo midden in dat je het nog niet kan vatten dat de sleutel bij jezelf ligt.
Wat je zus en je moeder doen, onredelijk of niet, dat is aan hen.
Het is aan jou hoe je ermee omgaat en wat je ermee doet.
Jij maakt jouw eigen leven.
Oftewel, je kunt je wel druk blijven maken, maar het verandert niets. Sterker nog, je maakt het jezelf alleen maar moeilijk.
Het zijn niet zozeer je moeder en je zus die je leven zuur maken, dat doe je voornamelijk zelf door het te cultiveren.
zondag 22 november 2009 om 13:22
Het kan toch zijn dat TO gewoon gelijk heeft? Er zijn tig gezinnen waarin er één gezinslid de lul is. En wanneer diegene in het gareel gaat lopen, er een volgende zondebok gezocht moet worden om het systeem draaiende te houden. In dat geval heb je de keuze tussen mee blijven draaien in het ongezonde systeem, of je er aan onttrekken, maar dan ben je je familie kwijt. Beide opties zijn best akelig.
zondag 22 november 2009 om 13:27
Je hebt gelijk, Loomii. Het is allemaal heel akelig. En als je dan tegen jezelf blijft zeggen hoe akelig en oneerlijk het allemaal wel niet is, schiet je er helemaal geen steek mee op. TO heeft vast gelijk, maar ze vraagt hoe ze daarmee verder moet. En dat is dus volgens mij NIET door de hele tijd te blijven verzuchten hoe lastig en naar en akelig het allemaal is.
zondag 22 november 2009 om 13:31
quote:Gravinnetje schreef op 22 november 2009 @ 13:16:
[...]
??? Verklaar je nader?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Alle "zachte" reacties tot nu geven alleen maar als reactie: ja maar. Ze dringen dus neit door. En verder vind ik niet dat ik nou zou ontzettend hard ben, eerder realistisch. Ja, geweldig realistisch. "Neem een lekker kopje thee en blijf het positief bekijken."
[...]
??? Verklaar je nader?
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Alle "zachte" reacties tot nu geven alleen maar als reactie: ja maar. Ze dringen dus neit door. En verder vind ik niet dat ik nou zou ontzettend hard ben, eerder realistisch. Ja, geweldig realistisch. "Neem een lekker kopje thee en blijf het positief bekijken."
zondag 22 november 2009 om 13:33
quote:korenwolf schreef op 22 november 2009 @ 13:31:
[...]
Ja, geweldig realistisch. "Neem een lekker kopje thee en blijf het positief bekijken."
Moet ze dan in dat zure gevoel blijven rondhangen? Of ze onderneemt actie (het kopje thee) of ze laat het achter zich en gaat verder met haar eigen leven. Uit haar verhaal haal ik echter dat ze wel contact wil met haar ouders en niet alles wil verbreken.
Nu draait ze in rondjes en zal ze niet verder kunnen gaan, alleen maar meer zwelgen in dat negatieve gevoel. Dat schiet lekker op, dan kun je beter een kopje thee nemen.......
[...]
Ja, geweldig realistisch. "Neem een lekker kopje thee en blijf het positief bekijken."
Moet ze dan in dat zure gevoel blijven rondhangen? Of ze onderneemt actie (het kopje thee) of ze laat het achter zich en gaat verder met haar eigen leven. Uit haar verhaal haal ik echter dat ze wel contact wil met haar ouders en niet alles wil verbreken.
Nu draait ze in rondjes en zal ze niet verder kunnen gaan, alleen maar meer zwelgen in dat negatieve gevoel. Dat schiet lekker op, dan kun je beter een kopje thee nemen.......
zondag 22 november 2009 om 13:35
quote:Gravinnetje schreef op 22 november 2009 @ 13:33:
[...]
Moet ze dan in dat zure gevoel blijven rondhangen? Of ze onderneemt actie (het kopje thee) of ze laat het achter zich en gaat verder met haar eigen leven. Uit haar verhaal haal ik echter dat ze wel contact wil met haar ouders en niet alles wil verbreken.
Nu draait ze in rondjes en zal ze niet verder kunnen gaan, alleen maar meer zwelgen in dat negatieve gevoel. Dat schiet lekker op, dan kun je beter een kopje thee nemen.......
Je hebt het zelf ervaren schrijf je. Ging je er toen ook zo wijs mee om? Of heb je zelf ook een periode gehad waarbij je na verloop van tijd jezelf pas een schop gaf?
Waarschijnlijk het laatste.
Je hebt gelijk met je stelling, echter je verwijt haar iets en dat is niet handig. Je kunt haar beter van adviezen voorzien en die mogen best pittig zijn. Maar nu klink jij nogal verongelijkt en lijkt me dat het je doel niet is.
[...]
Moet ze dan in dat zure gevoel blijven rondhangen? Of ze onderneemt actie (het kopje thee) of ze laat het achter zich en gaat verder met haar eigen leven. Uit haar verhaal haal ik echter dat ze wel contact wil met haar ouders en niet alles wil verbreken.
Nu draait ze in rondjes en zal ze niet verder kunnen gaan, alleen maar meer zwelgen in dat negatieve gevoel. Dat schiet lekker op, dan kun je beter een kopje thee nemen.......
Je hebt het zelf ervaren schrijf je. Ging je er toen ook zo wijs mee om? Of heb je zelf ook een periode gehad waarbij je na verloop van tijd jezelf pas een schop gaf?
Waarschijnlijk het laatste.
Je hebt gelijk met je stelling, echter je verwijt haar iets en dat is niet handig. Je kunt haar beter van adviezen voorzien en die mogen best pittig zijn. Maar nu klink jij nogal verongelijkt en lijkt me dat het je doel niet is.
zondag 22 november 2009 om 13:40
Ik heb ook die beruchte schop onder mijn reet gehad. Was er zeker niet blij mee maar mijn ogen gingen er wel door open en het was dus nodig. En die schop heb ik mezelf niet gegeven hoor, ik bleef lekker rondzwelgen in mijn problemen. Was namelijk veel makkelijker.
Het omschrijven is misschien niet helemaal duidelijk of correct maar neem me niet kwalijk. Wil ik het goed omschrijven dan heb ik een aantal pagina's nodig, ben daar niet zo goed in.
Het omschrijven is misschien niet helemaal duidelijk of correct maar neem me niet kwalijk. Wil ik het goed omschrijven dan heb ik een aantal pagina's nodig, ben daar niet zo goed in.
zondag 22 november 2009 om 13:43
Het is een gezegde, Gravin en betekent dat het de toon is die bepaalt wat je zegt, niet de woorden. Nu kun je hier de toon niet horen van wat jij wilde zeggen maar het veelvuldige gebruik van 'eens' en het feit dat je haar 'mens' noemt in plaats van bij haar naam geeft in mijn ogen aan dat het geen bepaald vriendelijke bedoeling had. Overigens"mensen in een slachtofferrol hebben weinig aan schoppen onder hun reet; dat bevestigt ze alleen maar in hun gelijk.
