Psyche
alle pijlers
Wat moet ik doennn!!!
donderdag 19 februari 2009 om 20:39
Liefje, ga naar buiten! Zo simpel is het echt! Wandel een uur door het bos, hei, park of open veld. Niet somber door de stad oid, maar buiten buiten.
De zonnebank helpt ook. Evenals een fijne kappersknipbeurt. Sportschool toch maar meteen even meepakken in je rondje buiten. Gewoon wat informatie verzamelen met wat er allemaal te doen is.
Volgens mij zit je in een winterdepressie.
En ik weet dat het simpel klinkt: kom je stoel uit, jas aan en naar buiten. Het daadwerkelijk doen is toch weer anders. Maar eigenlijk is het wél zo simpel: opstaan, jas aan, naar buiten.
Sterkte!!
De zonnebank helpt ook. Evenals een fijne kappersknipbeurt. Sportschool toch maar meteen even meepakken in je rondje buiten. Gewoon wat informatie verzamelen met wat er allemaal te doen is.
Volgens mij zit je in een winterdepressie.
En ik weet dat het simpel klinkt: kom je stoel uit, jas aan en naar buiten. Het daadwerkelijk doen is toch weer anders. Maar eigenlijk is het wél zo simpel: opstaan, jas aan, naar buiten.
Sterkte!!
donderdag 19 februari 2009 om 20:40
Aangezien je aangeeft prikkeling nodig te hebben, bij deze, schop jezelf die stoel uit, ga dingen doen waar je weer energie van krijgt. Verwacht niet gelijk allerlei resultaten van je therapie, niets gaat vanzelf en therapie dus ook niet. Als je al de instelling hebt dat het op korte termijn niet helpt wat denk je er dan aan te hebben? lekker en goed maar je moet er niet in blijven hangen. Wees blij met je vriendinnen, als het echte vriendinnen zijn dan zijn ze geinteresseerd in je welzijn en zullen ze proberen je erbij te helpen maar dan moet je ze wel een kans geven, als jij doet alsof er niks aan de hand is en ze niet wilt " lastig vallen" dan geef je ze ook geen kans.
donderdag 19 februari 2009 om 20:41
Ik denk dat je een schop onder je kont nodig hebt. Eentje die je jezelf moet geven..
Je zit al in therapie, hebt geen vriend (ik ook niet. En?) en je wilt je vriendinnen niet lastig vallen.
Dus zul je het zelf moeten doen.
Begin met het niet aanzetten van je computer of TV 's ochtends. Dwing jezelf naar buiten te gaan. Een boodschap doen, een brief posten in een brievenbus een heel stuk verder op, lopen naar het CWI, weet ik veel.
Zet de eierwekker voor je TV-en PC-gebruik als je je niet kunt beheersen, daarna moe je iets anders gaan doen. Lees een boek (lekker naar buiten, naar de bieb), ga een cursus doen, vraag in het buurthuis of ze nog vrijwilligers nodig hebben.
Haal geen drank meer in huis of heel weinig. Op is op.
Kom op, schop jezelf onder je kont!
Je zit al in therapie, hebt geen vriend (ik ook niet. En?) en je wilt je vriendinnen niet lastig vallen.
Dus zul je het zelf moeten doen.
Begin met het niet aanzetten van je computer of TV 's ochtends. Dwing jezelf naar buiten te gaan. Een boodschap doen, een brief posten in een brievenbus een heel stuk verder op, lopen naar het CWI, weet ik veel.
Zet de eierwekker voor je TV-en PC-gebruik als je je niet kunt beheersen, daarna moe je iets anders gaan doen. Lees een boek (lekker naar buiten, naar de bieb), ga een cursus doen, vraag in het buurthuis of ze nog vrijwilligers nodig hebben.
Haal geen drank meer in huis of heel weinig. Op is op.
Kom op, schop jezelf onder je kont!
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
donderdag 19 februari 2009 om 20:47
Ja. Naar buiten. Is het zo simpel?
Ja, zo simpel is het imho idd. Lopen, rennen, frisse neus, nieuw uitzicht, frisse wind in de hersenpan.
Therapie heb je misschien niet eens nodig. Dat is weer zo passief, net als alle andere dingen die je al doet. Dan laat je het weer aan een ander over.
Het geheim is namelijk, dat je het zelf moet maken in je leven. Dat betekent letterlijk; bewegen. Move your ass baby.
Ja, zo simpel is het imho idd. Lopen, rennen, frisse neus, nieuw uitzicht, frisse wind in de hersenpan.
Therapie heb je misschien niet eens nodig. Dat is weer zo passief, net als alle andere dingen die je al doet. Dan laat je het weer aan een ander over.
Het geheim is namelijk, dat je het zelf moet maken in je leven. Dat betekent letterlijk; bewegen. Move your ass baby.
donderdag 19 februari 2009 om 21:07
quote:Nijntje schreef op 19 februari 2009 @ 20:47:
Therapie heb je misschien niet eens nodig. Dat is weer zo passief, net als alle andere dingen die je al doet. Dan laat je het weer aan een ander over.
Of ze wel of geen therapie nodig heeft kan ik niet beoordelen. Actief worden kan inderdaad al een hele omslag betekenen. Maar om nou te zeggen dat dat je het bij therapie aan een ander over laat? Dan heb je echt geen idee hoe therapie in elkaar steekt....
Therapie heb je misschien niet eens nodig. Dat is weer zo passief, net als alle andere dingen die je al doet. Dan laat je het weer aan een ander over.
Of ze wel of geen therapie nodig heeft kan ik niet beoordelen. Actief worden kan inderdaad al een hele omslag betekenen. Maar om nou te zeggen dat dat je het bij therapie aan een ander over laat? Dan heb je echt geen idee hoe therapie in elkaar steekt....
donderdag 19 februari 2009 om 21:23
Door lage doelen te stellen. Niet meteen vinden dat je de hele dag ineens goed bezig moet zijn, geen tv meer mag kijken en je je goed moet voelen. Maar begin gewoon met iets kleins dat je wel voor elkaar kunt krijgen en prijs jezelf ervoor als het lukt. Denk dan niet dat het onbenullig is wat je gedaan hebt want echt, elke stap is er één en vaak is de eerste de moeilijkste.
Overigens zeg je dat je een aantal goede vriendinnen hebt. Nou, die kun je dan echt wel "lastig vallen" zoals jij dat noemt. Grote kans dat ze blij zijn dat jij ze in vertrouwen neemt en dat ze best wat voor je kunnen betekenen. Vraag bijv eens of zij iets met je willen ondernemen om vast een stap in de goede richting te nemen. En je kunt best met hun bespreken of zij vinden dat jij ze tot last bent of niet. Heel goed mogelijk dat dit gedachtes zijn die jij zelf invult in plaats van dat zij dit ook echt zo zien...
Succes!
Overigens zeg je dat je een aantal goede vriendinnen hebt. Nou, die kun je dan echt wel "lastig vallen" zoals jij dat noemt. Grote kans dat ze blij zijn dat jij ze in vertrouwen neemt en dat ze best wat voor je kunnen betekenen. Vraag bijv eens of zij iets met je willen ondernemen om vast een stap in de goede richting te nemen. En je kunt best met hun bespreken of zij vinden dat jij ze tot last bent of niet. Heel goed mogelijk dat dit gedachtes zijn die jij zelf invult in plaats van dat zij dit ook echt zo zien...
Succes!
donderdag 19 februari 2009 om 21:29
Ik herken het wel. Ik heb structuur nodig. Valt die weg, dan kost het me veel moeite om niet weg te zakken. Er zijn al wel wat goeie tips genoemd: pc en tv pas 's avonds aan, 's ochtends meteen iets doen waarvoor je naar buiten moet (boodschappen, sporten). Hulp vragen aan je vriendinnen. Een vriend van me heeft laatst zijn broer gevraagd of die wilde helpen zijn huis op te ruimen, omdat het voor hem zelf een steeds grotere berg werd om op te klimmen. Hij moest een flinke drempel over om die hulp te vragen, maar was wel blij dat hij het heeft gedaan. Met zijn tweeen lijkt het ineens niet meer zo'n onneembare hindernis.
En verder: probeer werk te vinden! Dan heb je vanzelf weer die structuur. Het is misschien niet makkelijk in deze economische crisis, maar al vind je maar iets voor een paar dagen in de week... Of anders vrijwilligerswerk?
En verder: probeer werk te vinden! Dan heb je vanzelf weer die structuur. Het is misschien niet makkelijk in deze economische crisis, maar al vind je maar iets voor een paar dagen in de week... Of anders vrijwilligerswerk?
donderdag 19 februari 2009 om 21:46
quote:Liefje83 schreef op 19 februari 2009 @ 20:30:
Hallo allemaal,
Zal proberen niet zo'n lang verhaal ervan te maken.
Ben erg ontevreden met mijn leven en heb volgens mij nu de mogelijkheid los te gaan.. te doen wat ik daadwerkelijk wil. Ben namelijk werkloos. Ja, verre reizen maken zit er niet in, maar opstaan en direct gaan schilderen ipv te gaan werken wel. Heb de mogelijkheid te gaan sporten, schrijven, nadenken over wat ik echt wil qua werk... de mogelijkheden zijn er voor alles!
Besef ten eerste in wat voor luxe positie je zit. Je hoeft niet te werken en toch krijg je poen, je kan gewoon lekker gaan schilderen, sporten whatever...
Maar ik doe niks. Kom niet uit mijn stoel, voel me klote over mezelf en mijn vette buik, ken de hele tv programmering uit mijn hoofd, drink veel alcohol en blow te vaak.
Geen alcohol kopen, niet meer naar de coffeeshop. Laat die TV uit en sleep je vette buik van de bank... . Als jij blijft zitten met een joint in je mondhoek en glas wijn in je handen (probeer jezelf eens te zien door de ogen van een cameraploeg die onverwacht binnen zou komen, je zou je toch kapot schamen...)
Zit al in therapie hoor.. psycho analyse.. maar dat werkt op lange termijn en niet op korte termijn.
Maar wil niet zeggen dat jij NU hoeft te vegeteren voor de TV...
Heb geen vriend en voel me eenzaam daardoor, heb een paar goede vriendinnen die ik niet wil lastigvallen met mijn gedoe en die het ook erg druk hebben ennn.. dat is t.
Het is toch super dat je goede vriendinnen hebt!! Koester ze, doe eens wat extra's voor ze (je hebt tijd zat), bak een taart voor ze oid.
Heb voor de rest niks. Vind mijn leven heel erg leeg.
Doe er dan wat aan!! Ga vrijwilligerswerk doen, begin een studie, ga iedere dag minimaal 2 uur sporten (iedere ochtend en iedere middag, geeft je direct structuur).
Heb geen reden tot leven maar vind niet dat ik 'het recht' heb er een eind aan te maken.Er zijn mensen die het erger hebben immers.
Ga dan wat doen, onderneem iets en zorg dat je een reden hebt om te leven. Er vereenzamen mensen in tehuizen, asiels weten niet hoe ze het hebben. Allemaal plaatsen waar JIJ helpt een verschil te maken... Kom hé, er zijn mensen met dodelijke ziekten die zich nog inzetten voor anderen en positief in het leven staan. Vergelijk je daar eens mee...durf je jezelf nu nog in de spiegel aan te kijken??
Wat kan mij helpen hier uit te komen? Ik heb prikkeling nodig, geen wanhoop en eenzaamheid!Kortom: de schop onder je kont is dringend nodig. Stop met zwelgen in zelfmedelijden...
Hallo allemaal,
Zal proberen niet zo'n lang verhaal ervan te maken.
Ben erg ontevreden met mijn leven en heb volgens mij nu de mogelijkheid los te gaan.. te doen wat ik daadwerkelijk wil. Ben namelijk werkloos. Ja, verre reizen maken zit er niet in, maar opstaan en direct gaan schilderen ipv te gaan werken wel. Heb de mogelijkheid te gaan sporten, schrijven, nadenken over wat ik echt wil qua werk... de mogelijkheden zijn er voor alles!
Besef ten eerste in wat voor luxe positie je zit. Je hoeft niet te werken en toch krijg je poen, je kan gewoon lekker gaan schilderen, sporten whatever...
Maar ik doe niks. Kom niet uit mijn stoel, voel me klote over mezelf en mijn vette buik, ken de hele tv programmering uit mijn hoofd, drink veel alcohol en blow te vaak.
Geen alcohol kopen, niet meer naar de coffeeshop. Laat die TV uit en sleep je vette buik van de bank... . Als jij blijft zitten met een joint in je mondhoek en glas wijn in je handen (probeer jezelf eens te zien door de ogen van een cameraploeg die onverwacht binnen zou komen, je zou je toch kapot schamen...)
Zit al in therapie hoor.. psycho analyse.. maar dat werkt op lange termijn en niet op korte termijn.
Maar wil niet zeggen dat jij NU hoeft te vegeteren voor de TV...
Heb geen vriend en voel me eenzaam daardoor, heb een paar goede vriendinnen die ik niet wil lastigvallen met mijn gedoe en die het ook erg druk hebben ennn.. dat is t.
Het is toch super dat je goede vriendinnen hebt!! Koester ze, doe eens wat extra's voor ze (je hebt tijd zat), bak een taart voor ze oid.
Heb voor de rest niks. Vind mijn leven heel erg leeg.
Doe er dan wat aan!! Ga vrijwilligerswerk doen, begin een studie, ga iedere dag minimaal 2 uur sporten (iedere ochtend en iedere middag, geeft je direct structuur).
Heb geen reden tot leven maar vind niet dat ik 'het recht' heb er een eind aan te maken.Er zijn mensen die het erger hebben immers.
Ga dan wat doen, onderneem iets en zorg dat je een reden hebt om te leven. Er vereenzamen mensen in tehuizen, asiels weten niet hoe ze het hebben. Allemaal plaatsen waar JIJ helpt een verschil te maken... Kom hé, er zijn mensen met dodelijke ziekten die zich nog inzetten voor anderen en positief in het leven staan. Vergelijk je daar eens mee...durf je jezelf nu nog in de spiegel aan te kijken??
Wat kan mij helpen hier uit te komen? Ik heb prikkeling nodig, geen wanhoop en eenzaamheid!Kortom: de schop onder je kont is dringend nodig. Stop met zwelgen in zelfmedelijden...
donderdag 19 februari 2009 om 22:04
quote:mips schreef op 19 februari 2009 @ 21:46:
Kom hé, er zijn mensen met dodelijke ziekten die zich nog inzetten voor anderen en positief in het leven staan. Vergelijk je daar eens mee...durf je jezelf nu nog in de spiegel aan te kijken??
Als ik lees dat Liefje83 in therapie zit en zichzelf niets waard vindt, vraag ik me af of dit helpt. Ik maak over het algemeen mijn eigen misere groter door te vinden dat ik geen enkel recht heb me eventjes alleen of klote te voelen, want er zijn anderen die het veel erger hebben. En dan vind ik dat ik net zo stoer en sterk moet zijn als mensen met dodelijke ziektes die toch positief in het leven staan, en voldoe daarmee niet aan mijn eigen hoge eisen, voel me vervolgens waardeloos en kan zo al helemaal niks meer betekenen voor de medemens.
Voor mijzelf helpt het beter om mezelf wat zwakte te gunnen en mezelf er niet direct om te veroordelen. Om mezelf juist wel nog in de spiegel te kunnen aankijken, om te kijken naar welke dingen ik wel goed heb aangepakt die dag. Zoals iemand al schrijft: kleine stapjes!
Wees mild voor jezelf, Liefje83. Als je gevoel van eigenwaarde al laag is, helpt een schop onder je kont vaak juist averechts: je trapt jezelf verder naar beneden. Wees mild, accepteer dat je je eventjes wat minder voelt, accepteer dat je niet zo goed met lege dagen om kunt gaan, en gun jezelf dat je je beter gaat voelen, door de lege dagen te vullen, met de tips die al zijn gegeven, zodat je uiteindelijk net zo'n geesteskracht zult hebben als zo'n dodelijk zieke persoon
Kom hé, er zijn mensen met dodelijke ziekten die zich nog inzetten voor anderen en positief in het leven staan. Vergelijk je daar eens mee...durf je jezelf nu nog in de spiegel aan te kijken??
Als ik lees dat Liefje83 in therapie zit en zichzelf niets waard vindt, vraag ik me af of dit helpt. Ik maak over het algemeen mijn eigen misere groter door te vinden dat ik geen enkel recht heb me eventjes alleen of klote te voelen, want er zijn anderen die het veel erger hebben. En dan vind ik dat ik net zo stoer en sterk moet zijn als mensen met dodelijke ziektes die toch positief in het leven staan, en voldoe daarmee niet aan mijn eigen hoge eisen, voel me vervolgens waardeloos en kan zo al helemaal niks meer betekenen voor de medemens.
Voor mijzelf helpt het beter om mezelf wat zwakte te gunnen en mezelf er niet direct om te veroordelen. Om mezelf juist wel nog in de spiegel te kunnen aankijken, om te kijken naar welke dingen ik wel goed heb aangepakt die dag. Zoals iemand al schrijft: kleine stapjes!
Wees mild voor jezelf, Liefje83. Als je gevoel van eigenwaarde al laag is, helpt een schop onder je kont vaak juist averechts: je trapt jezelf verder naar beneden. Wees mild, accepteer dat je je eventjes wat minder voelt, accepteer dat je niet zo goed met lege dagen om kunt gaan, en gun jezelf dat je je beter gaat voelen, door de lege dagen te vullen, met de tips die al zijn gegeven, zodat je uiteindelijk net zo'n geesteskracht zult hebben als zo'n dodelijk zieke persoon
donderdag 19 februari 2009 om 22:29
Heb niet alle reacties gelezen, maar weet een beetje hoe het is. Het is zo irritant om 'niets' te moeten antwoorden op de vraag: 'wat heb je gedaan vandaag?' Ben zelf naar een uitzendbureau gegaan en heb ze bijna gesmeekt om werk. Ook al is het niet wat je wilt, je bent er wel uit en daarnaast heb je ook weer verhalen. Misschien werkt het stimulerend, als je dan bezig bent, ga je vanzelf op zoek naar iets beters.
Het is makkelijk om te zeggen dat je jezelf een schop onder de kont moet geven als je eenmaal een patroon hebt.
Als de baan nog niet lukt, probeer dan misschien gewoon een dag van tevoren een plan te maken. Als je je daar aan kan houden, werkt het vast ook beter om het nog een keer te doen.
Succes! Je mag niet denken dat je het niet waard bent hoor.
Het is makkelijk om te zeggen dat je jezelf een schop onder de kont moet geven als je eenmaal een patroon hebt.
Als de baan nog niet lukt, probeer dan misschien gewoon een dag van tevoren een plan te maken. Als je je daar aan kan houden, werkt het vast ook beter om het nog een keer te doen.
Succes! Je mag niet denken dat je het niet waard bent hoor.
donderdag 19 februari 2009 om 22:41
quote:Liefje83 schreef op 19 februari 2009 @ 21:55:
Het lijkt altijd of ik niet serieus wordt genomen als ik iemand (subtiel) om hulp vraag.. kom altijd heel sterk over.
Misschien moet je dit iets minder subtiel doen...Je lijkt erg streng voor jezelf en ik krijg de indruk dat je ook vindt dat je sterk over moet komen. Maar anderen kunnen echt niet van buiten zien hoe jij je voelt...
Tja, wat betreft de tips. Ik snap dat het moeilijk is om ze uit te voeren, maar uiteindelijk ben jij de enige die iets kan veranderen. Je zal de eerste stap moeten zetten en daarom moet je ook met een kleine stap beginnen. Wat dit is moet je voor jezelf bepalen. Blijkt dat het nog niet lukt dan is de stap nog te groot en moet je een lager doel stellen. Eventueel kan je een soort van "ranglijst" in moeilijkheid opstellen zodat je het op kan bouwen en ook weet welk doel je voor ogen hebt. Maar pas dan wel op dat je niet te streng bent voor jezelf en vindt dat je die lijst snel wil doorlopen...
Overigens vind ik dat een aantal mensen hier denkt dat het echt zo simpel is om dit probleem op te lossen. Op andere topics lees ik vak veel begrip voor mensen met een depressie. Het stikt hier van de mensen die aan de AD zijn. Maar nu TO hier over somberheids/leegtegevoel klachten schrijft, moet ze zichzelf maar een schop onder haar kont geven. Helaas is dit niet zo makkelijk, anders zou ze dat heus wel doen!
Het lijkt altijd of ik niet serieus wordt genomen als ik iemand (subtiel) om hulp vraag.. kom altijd heel sterk over.
Misschien moet je dit iets minder subtiel doen...Je lijkt erg streng voor jezelf en ik krijg de indruk dat je ook vindt dat je sterk over moet komen. Maar anderen kunnen echt niet van buiten zien hoe jij je voelt...
Tja, wat betreft de tips. Ik snap dat het moeilijk is om ze uit te voeren, maar uiteindelijk ben jij de enige die iets kan veranderen. Je zal de eerste stap moeten zetten en daarom moet je ook met een kleine stap beginnen. Wat dit is moet je voor jezelf bepalen. Blijkt dat het nog niet lukt dan is de stap nog te groot en moet je een lager doel stellen. Eventueel kan je een soort van "ranglijst" in moeilijkheid opstellen zodat je het op kan bouwen en ook weet welk doel je voor ogen hebt. Maar pas dan wel op dat je niet te streng bent voor jezelf en vindt dat je die lijst snel wil doorlopen...
Overigens vind ik dat een aantal mensen hier denkt dat het echt zo simpel is om dit probleem op te lossen. Op andere topics lees ik vak veel begrip voor mensen met een depressie. Het stikt hier van de mensen die aan de AD zijn. Maar nu TO hier over somberheids/leegtegevoel klachten schrijft, moet ze zichzelf maar een schop onder haar kont geven. Helaas is dit niet zo makkelijk, anders zou ze dat heus wel doen!
donderdag 19 februari 2009 om 23:56
Ik ken deze situatie, zit er zelf ook een beetje in. Wat kan helpen is om een paar taken voor de dag te bedenken zodat je een beetje gevoel van nut hebt als je die af hebt. Je moet jezelf dus elke dag een paar doelen stellen en probeer elke dag wel even iemand te spreken of te zien (ik weet uit eigen ervaring dat dit heel moeilijk is, omdat iedereen aan het werk is).
Sterkte!
Sterkte!
vrijdag 20 februari 2009 om 12:16
Dit gaat iets verder dan het niet willen of gewoon niet doen. Het lukt niet..dat is erg herkenbaar voor mij met mn burnout..Je hebt nu erg veel keuze wat je zou willen doen..misschien is het goed je daarop te richten om uit te zoeken wat je graag wilt doen en wat binnen de mogelijkheden ligt. Een simpele schop onder je kont is hier denk ik niet aan de orde. Je zei dat je bij het uitzendburo langs bent geweest? Dat is een prima plek om meer dingen neer te leggen. Zij kunnen je helpen met verschillende tests wat bij je zou passen en wat je zou willen, ook hebben ze opleidingsmogelijkheden, ze kunnen je er iig over adviseren. Ik denk als jij eruit bent wat je wil gaan doen, dit je positieve energie geeft en je meer zin krijgt om je dag in te vullen. Wat pennylane zegt is helemaal waar..het begint met kleine doelen en reken jezelf niet af op wat je niet doet, maar op wat je wel doet. En maandag is een goede gelegenheid om de situatie te bespreken waar je nu in zit. Het klopt dat je zelf de stappen moet ondernemen om je weer beter te voelen, maar vraag er hulp bij. Je valt vriendinnen niet lastig, als het goede vriendinnen zijn. Mensen willen graag laten zien dat ze om je geven, juist door je hierbij te helpen. Je vraagt ook niet veel van ze, draai het eens om als een vriendin bij jou zou komen hiermee en hoe jij erop zou reageren. Alcohol en pillen moet je wel mee uitkijken trouwens!! Veel sterkte! Oja en doe wat liefs voor jezelf
Luister naar je hart, want dat klopt
vrijdag 20 februari 2009 om 13:09
Je vindt je even leeg en kunt niet uit je stoel komen......ja, hard, maar waar je zult wel moeten. Niemand komt jouw leven voor je vullen, niemand komt je de leuke dingen aandragen.
Dus kom uit je stoel en begin ergens mee. Schilder, zoek een sportmaatje en laat de tv voor de avond. Alcohol en blowen zorgen er alleen maar voor dat je dat hangerige gevoel blijft houden dus of sterk beperken of kappen met die zooi.
Als je misschien denkt dat er wéér zo'n betweter voor je zit, die zelf nog niks voor de kiezen heeft gehad.....vergeet het. Mijn shit is niet te min. Maar nu heb ik geen tijd meer voor een virtuele schop onder je gaat, of voor begrip, want ik moet met dochter naar de neuroloog.
Dus kom uit je stoel en begin ergens mee. Schilder, zoek een sportmaatje en laat de tv voor de avond. Alcohol en blowen zorgen er alleen maar voor dat je dat hangerige gevoel blijft houden dus of sterk beperken of kappen met die zooi.
Als je misschien denkt dat er wéér zo'n betweter voor je zit, die zelf nog niks voor de kiezen heeft gehad.....vergeet het. Mijn shit is niet te min. Maar nu heb ik geen tijd meer voor een virtuele schop onder je gaat, of voor begrip, want ik moet met dochter naar de neuroloog.
vrijdag 20 februari 2009 om 13:53
Blowen kan je depressie versterken als je er vatbaar voor bent dus dat zou ik als eerste de deur uitgooien.
Minder je drankgebruik..
Dat zijn al 2 grote stappen die je kan nemen.
Probeer niet meteen heel je leven om te gooien want dat werkt vaak averechts.
Je zegt dat jouw therapie helpt op latere basis en niet nu.
Kun je geen therapie krijgen die jouw nu helpt?
Ga kleine dingen ondernemen.. al is het maar een half uurtje per dag.
Probeer het elke dag op dezelfde tijd te doen zodat je routine krijgt.
Ik weet dat het moeilijk is want ik zit er zelf middenin..
Minder je drankgebruik..
Dat zijn al 2 grote stappen die je kan nemen.
Probeer niet meteen heel je leven om te gooien want dat werkt vaak averechts.
Je zegt dat jouw therapie helpt op latere basis en niet nu.
Kun je geen therapie krijgen die jouw nu helpt?
Ga kleine dingen ondernemen.. al is het maar een half uurtje per dag.
Probeer het elke dag op dezelfde tijd te doen zodat je routine krijgt.
Ik weet dat het moeilijk is want ik zit er zelf middenin..
If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they`ll kill you
vrijdag 20 februari 2009 om 19:50
Een simpele, praktische oplossing: doe het niet alleen.
Ga een schrijfcursus volgen, richt een schrijfgroepje op of sluit je aan bij een bestaande groep. Zie Stichting Schrijven
Je krijgt dan al een beetje structuur van buitenaf opgelegd.
Zelfde geldt voor sporten: doe een cursus, zoek een teamsport uit, of een individuele sport waarbij je een maatje nodig hebt (zoals klimmen), of zoek een maatje. Sportclub te duur? Andere oplossingen: als je graag fietst, kun je ook als vrijwilligerswerk met een gehandicapte op de tandem. Als je wilt wandelen, kun je met een maatje of met een groep lange-afstandswandelingen afspreken.
Zelfde geldt voor nadenken over je werk. Zoek iemand die je wil coachen, een vriendin, of begin een intervisiegroepje met mensen uit dezelfde branche. Online kun je ook vaak mensen vinden.
En onderschat het niet! Jezelf structuur opleggen, zonder enig kader, is een van de moeilijkste dingen die er zijn. Ook voor mensen die van zichzelf al vrij gedisciplineerd zijn.
Ga een schrijfcursus volgen, richt een schrijfgroepje op of sluit je aan bij een bestaande groep. Zie Stichting Schrijven
Je krijgt dan al een beetje structuur van buitenaf opgelegd.
Zelfde geldt voor sporten: doe een cursus, zoek een teamsport uit, of een individuele sport waarbij je een maatje nodig hebt (zoals klimmen), of zoek een maatje. Sportclub te duur? Andere oplossingen: als je graag fietst, kun je ook als vrijwilligerswerk met een gehandicapte op de tandem. Als je wilt wandelen, kun je met een maatje of met een groep lange-afstandswandelingen afspreken.
Zelfde geldt voor nadenken over je werk. Zoek iemand die je wil coachen, een vriendin, of begin een intervisiegroepje met mensen uit dezelfde branche. Online kun je ook vaak mensen vinden.
En onderschat het niet! Jezelf structuur opleggen, zonder enig kader, is een van de moeilijkste dingen die er zijn. Ook voor mensen die van zichzelf al vrij gedisciplineerd zijn.
