Psyche
alle pijlers
Wat zouden jullie doen?
donderdag 31 mei 2018 om 17:57
Na wat traumatische verklaringen kreeg ik dwanggedachten, inmiddels al even terug. Ik ben er uiteindelijk vanaf gekomen.
Deze dwang was zo erg, vooral de seksuele dwanggedachten. Over dieren, kinderen, verschrikkelijk...
Ik zat er zo erg mee dat ik wat mensen in vertrouwen nam. De gedachten werden zo sterk omdat ik ze aandacht gaf dat ze echt gingen voelen in momenten. Toen de dwangklachten weg gingen verdwenen ook deze rare momenten die ''echt'' voelde.
Ik heb veel op forums over dwang vragen gesteld en gemaild met een psychiater gespecialiseerd in dwang. Daarom weet ik zeker dat het dwang was. Des te meer omdat de klachten verdwenen als ik ze geen aandacht meer gaf. En ik weet immers ook wie ik ben! Alleen destijds door de angst en dwangcirkel waar ik in zat niet altijd.
Ik heb vrienden ook wel eens wat door gemaild over een moment dat zulke rare seksuele dwang echt voelde, ik wist toen nog niet dat mijn klachten dwang waren dus dat kan raar lijken besef ik mij nu.
Echter ik zat er zo mee, ik moest het delen.
Het benauwd mij ineens enorm, dat zo een email kan worden uitgelegd als dat ik een freak ben, of iemand die op kinderen valt o.i.d. Ik heb later wel verteld dat het allemaal dwang is dus dat hebben ze voor zover ik weet ook aangenomen als de waarheid.
Op zich maakt het mij niet uit hoe mensen over mij denken maar om als pedo o.i.d. weggezet te worden , die gedachte laat mij letterlijk zweten.
Ik denk er zelfs over om mijn klachten van destijds bij een psycholoog m.b.t. dwang uit te spreken zodat officieel bevestigd wordt dat het dwang was. Dat is al wel per email aangegeven en ik weet dat ook 100% maar het is dan nog niet helemaal officieel. Alleen al de paar honderd aantekeningen die ik maakte om mijn dwang en angsten te laten begrijpen zijn denk al genoeg voor een diagnose. Maar dit vind ik ook wel weer erg ver gaan, immers het gaat nu goed met mij!
Deze dwang was zo erg, vooral de seksuele dwanggedachten. Over dieren, kinderen, verschrikkelijk...
Ik zat er zo erg mee dat ik wat mensen in vertrouwen nam. De gedachten werden zo sterk omdat ik ze aandacht gaf dat ze echt gingen voelen in momenten. Toen de dwangklachten weg gingen verdwenen ook deze rare momenten die ''echt'' voelde.
Ik heb veel op forums over dwang vragen gesteld en gemaild met een psychiater gespecialiseerd in dwang. Daarom weet ik zeker dat het dwang was. Des te meer omdat de klachten verdwenen als ik ze geen aandacht meer gaf. En ik weet immers ook wie ik ben! Alleen destijds door de angst en dwangcirkel waar ik in zat niet altijd.
Ik heb vrienden ook wel eens wat door gemaild over een moment dat zulke rare seksuele dwang echt voelde, ik wist toen nog niet dat mijn klachten dwang waren dus dat kan raar lijken besef ik mij nu.
Echter ik zat er zo mee, ik moest het delen.
Het benauwd mij ineens enorm, dat zo een email kan worden uitgelegd als dat ik een freak ben, of iemand die op kinderen valt o.i.d. Ik heb later wel verteld dat het allemaal dwang is dus dat hebben ze voor zover ik weet ook aangenomen als de waarheid.
Op zich maakt het mij niet uit hoe mensen over mij denken maar om als pedo o.i.d. weggezet te worden , die gedachte laat mij letterlijk zweten.
Ik denk er zelfs over om mijn klachten van destijds bij een psycholoog m.b.t. dwang uit te spreken zodat officieel bevestigd wordt dat het dwang was. Dat is al wel per email aangegeven en ik weet dat ook 100% maar het is dan nog niet helemaal officieel. Alleen al de paar honderd aantekeningen die ik maakte om mijn dwang en angsten te laten begrijpen zijn denk al genoeg voor een diagnose. Maar dit vind ik ook wel weer erg ver gaan, immers het gaat nu goed met mij!
donderdag 31 mei 2018 om 18:00
donderdag 31 mei 2018 om 18:08
Heb dit nog nooit eerder gepost...Schijnt wel vaker voor te komen deze klachten overigens. Dus daarom wellicht.
Ja klopt, gedachten niet maar het voelde soms echt in momenten...Dat schreef ik dan ook, nu weet ik dat het dwang was. Sinds ik het geen aandacht meer geef zijn die dwangmomenten weg maar ook de momenten dat het echt voelde.
Dus wat ik in het verleden schreef, overigens jaren terug, kan raar uitgelegd worden.
Overigens vraag ik mij wel af wie emails van 5 jaar terug bewaard, als ze dat überhaupt niet vergeten zijn maar toch.
Ja klopt, gedachten niet maar het voelde soms echt in momenten...Dat schreef ik dan ook, nu weet ik dat het dwang was. Sinds ik het geen aandacht meer geef zijn die dwangmomenten weg maar ook de momenten dat het echt voelde.
Dus wat ik in het verleden schreef, overigens jaren terug, kan raar uitgelegd worden.
Overigens vraag ik mij wel af wie emails van 5 jaar terug bewaard, als ze dat überhaupt niet vergeten zijn maar toch.
donderdag 31 mei 2018 om 18:17
Dat was ook mijn eerste gedachte.strikjemetstippels schreef: ↑31-05-2018 18:00Hey dit verhaal herken ik, is al eens eerder gepost.
En gedachten zijn geen handelen hè. Als mensen onder mijn hersenpan konden kijken dan zat ik al lang op een eiland in de Stille Oceaan vast geketend in een kasteel met allemaal mythische enge beesten om me binnen te houden.
donderdag 31 mei 2018 om 18:28
Kortom: er is niets aan de hand, niemand heeft je een pedoseksueel of iets gelijkaardigs genoemd en het gaat nu goed met je. Wat is dan het probleem? Is het feit dat de angstgedachte (dat dat wellicht toch ooit zou kunnen gebeuren) je zó bezighoudt dat je overweegt moeite te steken in een officieel stickertje niet een beetje... Dwangmatig?
donderdag 31 mei 2018 om 18:34
Ga naar je huisarts en laat je verwijzen naar een goede psychiater,
Stop ermee om je medische sores en evt geaardheid op internet te delen en in mails aan allerlei personen want het blijft daar staan en je schrijft die berichten terwijl je niet in goede doen bent. Zet de juiste stappen ipv je op internet of op schrift aan mensen leeg te laten lopen.
Stop ermee om je medische sores en evt geaardheid op internet te delen en in mails aan allerlei personen want het blijft daar staan en je schrijft die berichten terwijl je niet in goede doen bent. Zet de juiste stappen ipv je op internet of op schrift aan mensen leeg te laten lopen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
donderdag 31 mei 2018 om 18:41
Voor de duidelijkheid: het is niet mijn geaardheid.
Ik had zoals 1 op de 50 mensen in NL last van dwanggedachten.
En het is bekend dat HOCD, POCD etc etc in momenten echt kan voelen.
Hier een expert erover: https://moodsmith.com/hocd-thoughts-feel-real/
Huisarts of psychiater? En ik ben er nu vanaf dus waar slaat dat op, jullie lezen half en trekken conclusies.
Die emails zijn jaren terug. Ik zit hier nu even mee omdat ik ineens besef hoe stom dat was, lijkt mij vrij menselijk. En dan kan anoniem virtueel delen opluchten ja.
Ik had zoals 1 op de 50 mensen in NL last van dwanggedachten.
En het is bekend dat HOCD, POCD etc etc in momenten echt kan voelen.
Hier een expert erover: https://moodsmith.com/hocd-thoughts-feel-real/
Huisarts of psychiater? En ik ben er nu vanaf dus waar slaat dat op, jullie lezen half en trekken conclusies.
Die emails zijn jaren terug. Ik zit hier nu even mee omdat ik ineens besef hoe stom dat was, lijkt mij vrij menselijk. En dan kan anoniem virtueel delen opluchten ja.
donderdag 31 mei 2018 om 18:41
Ja daar zit wat inKoffiehagedis schreef: ↑31-05-2018 18:28Kortom: er is niets aan de hand, niemand heeft je een pedoseksueel of iets gelijkaardigs genoemd en het gaat nu goed met je. Wat is dan het probleem? Is het feit dat de angstgedachte (dat dat wellicht toch ooit zou kunnen gebeuren) je zó bezighoudt dat je overweegt moeite te steken in een officieel stickertje niet een beetje... Dwangmatig?
donderdag 31 mei 2018 om 18:44
Nou succes ermee hoor.Markk55 schreef: ↑31-05-2018 18:41Voor de duidelijkheid: het is niet mijn geaardheid.
Ik had zoals 1 op de 50 mensen in NL last van dwanggedachten.
En het is bekend dat HOCD, POCD etc etc in momenten echt kan voelen.
Hier een expert erover: https://moodsmith.com/hocd-thoughts-feel-real/
Huisarts of psychiater? En ik ben er nu vanaf dus waar slaat dat op, jullie lezen half en trekken conclusies.
Die emails zijn jaren terug. Ik zit hier nu even mee omdat ik ineens besef hoe stom dat was, lijkt mij vrij menselijk. En dan kan anoniem virtueel delen opluchten ja.
donderdag 31 mei 2018 om 18:44
Ik, ik heb nog wel oudere mails bewaard ook zeker als er zaken in stonden die ik niet wilde vergeten. Mijn mailbox is soms net een dagboek maar ook het dagboek van vrienden en vriendinnen van me.Markk55 schreef: ↑31-05-2018 18:08Heb dit nog nooit eerder gepost...Schijnt wel vaker voor te komen deze klachten overigens. Dus daarom wellicht.
Ja klopt, gedachten niet maar het voelde soms echt in momenten...Dat schreef ik dan ook, nu weet ik dat het dwang was. Sinds ik het geen aandacht meer geef zijn die dwangmomenten weg maar ook de momenten dat het echt voelde.
Dus wat ik in het verleden schreef, overigens jaren terug, kan raar uitgelegd worden.
Overigens vraag ik mij wel af wie emails van 5 jaar terug bewaard, als ze dat überhaupt niet vergeten zijn maar toch.
Soms lees ik er nog eens doorheen, of kom stokoude mails tegen (uit 2005 bv, vandaag nog) als ik eigenlijk een andere mail zoek mbv een trefwoord.
De persoon waar het over ging in die mail werd niet echt de hemel ingeprezen. Hij is 3 jaar geleden verongelukt en ik dacht alleen maar goh, wonderlijk hoe je brein soms werkt. In mijn gedachten was hij een vrolijke, vriendelijke goedzak geworden maar toen ik die mail las dacht ik eerlijk gezegd: dat is waar ook hij had ook zo zijn zwarte kantjes.. niet zo erg als wat jij beschrijft maar ook geen engeltje.
Wat ik me verder afvraag is waarom je nu, jaren later opeens zo in de stress schiet over mailtjes met zieke fantasiën. Hoe komt het dat dat allemaal opeens weer boven komt drijven? Het is toch al jaren geleden of gaat het weer niet goed met je? Dan zou ik zeker naar een psych gaan want therapie heb je nooit gehad begrijp ik en dat lijkt me -ook al heb je nu geen last meer van dergelijke gedachten- toch wel iets om eens te bespreken met een deskundig iemand.
Je kan ook hulp vragen hoe zoiets goed af te sluiten, bv wat nu, ik heb alles zwart op wit gezet en het maakt me onrustig dat anderen dat wellicht nog in hun mailbox hebben zitten. Is ook niet prettig dat kan ik me wel voorstellen.
Neem contact op met een psych en vraag hoe je deze periode helemaal af kan sluiten en bespreek meteen of het echt helemaal over is. Je hebt er hoe dan ook nog steeds last van.
Alleen daarom al zou ik het proberen op te lossen, en deze keer voorgoed zodat je het achter je kan laten.
donderdag 31 mei 2018 om 18:47
strikjemetstippels schreef: ↑31-05-2018 18:00Hey dit verhaal herken ik, is al eens eerder gepost.
En gedachten zijn geen handelen hè. Als mensen onder mijn hersenpan konden kijken dan zat ik al lang op een eiland in de Stille Oceaan vast geketend in een kasteel met allemaal mythische enge beesten om me binnen te houden.
Als ze bij iedereen onder hun hersenpan konden kijken zou je er niet lang alleen zitten schat ik zo in. Dat eiland zou eerder binnen no time overbevolkt zijn. Mark, ik heb ook in perioden van vreselijke stress dwanggedachten gehad. Toen ik er over ging praten bleek al snel dat heel veel mensen dat hadden maar er niet over durfden te praten. Zoek eens op intrusies, daar heb ik destijds veel van geleerd. Wat Strikje al zegt, jij bent je gedachten niet. Ik had ook echt afschuwelijke gedachten die ik 1000% zeker nooit in daden om zou zetten.
Ik voelde me echt verschrikkelijk. Een monster, psycho. Mijn walgelijkste gedachten heb ik nooit kunnen of durven uitspreken. Achteraf ben ik daar wel blij om, zeker als ik jouw verhaal lees. Des te meer ik te weten kwam over intrusies, des temeer dat de dwanggedachten afnamen en ik heb er gelukkig nog amper last van. Ik wens iemand hooguit nog een Japanse duizendknoop of de eeuwige genitale jeuk met te korte armpjes. Laat degenen die belangrijk voor je zijn lezen over intrusies en stop geen energie in mensen die het niet willen begrijpen.
donderdag 31 mei 2018 om 18:53
Nee van die nare gedachten ben ik 100% af. Maar heb soms nog wel last van onzekerheid zoals de kans dat iemand alsnog iets erg van je denkt. Wellicht speelt ook mee dat ik vroeger vaak thuis het zwarte schaap was. Ik ben negatieve aandacht wel veel gewend dus denk ook te snel dat er negatief over mij gedacht wordt.Lenn12345 schreef: ↑31-05-2018 18:44Ik, ik heb nog wel oudere mails bewaard ook zeker als er zaken in stonden die ik niet wilde vergeten. Mijn mailbox is soms net een dagboek maar ook het dagboek van vrienden en vriendinnen van me.
Soms lees ik er nog eens doorheen, of kom stokoude mails tegen (uit 2005 bv, vandaag nog) als ik eigenlijk een andere mail zoek mbv een trefwoord.
De persoon waar het over ging in die mail werd niet echt de hemel ingeprezen. Hij is 3 jaar geleden verongelukt en ik dacht alleen maar goh, wonderlijk hoe je brein soms werkt. In mijn gedachten was hij een vrolijke, vriendelijke goedzak geworden maar toen ik die mail las dacht ik eerlijk gezegd: dat is waar ook hij had ook zo zijn zwarte kantjes.. niet zo erg als wat jij beschrijft maar ook geen engeltje.
Wat ik me verder afvraag is waarom je nu, jaren later opeens zo in de stress schiet over mailtjes met zieke fantasiën. Hoe komt het dat dat allemaal opeens weer boven komt drijven? Het is toch al jaren geleden of gaat het weer niet goed met je? Dan zou ik zeker naar een psych gaan want therapie heb je nooit gehad begrijp ik en dat lijkt me -ook al heb je nu geen last meer van dergelijke gedachten- toch wel iets om eens te bespreken met een deskundig iemand.
Je kan ook hulp vragen hoe zoiets goed af te sluiten, bv wat nu, ik heb alles zwart op wit gezet en het maakt me onrustig dat anderen dat wellicht nog in hun mailbox hebben zitten. Is ook niet prettig dat kan ik me wel voorstellen.
Neem contact op met een psych en vraag hoe je deze periode helemaal af kan sluiten en bespreek meteen of het echt helemaal over is. Je hebt er hoe dan ook nog steeds last van.
Alleen daarom al zou ik het proberen op te lossen, en deze keer voorgoed zodat je het achter je kan laten.
donderdag 31 mei 2018 om 18:54
Dit is een momentopname. 99% van de tijd gaat het goed hoor...Ben ik bezig met positieve zaken. Snel geoordeeld maar klopt niet.Koffiehagedis schreef: ↑31-05-2018 18:52Dus... Wat nu? Want eerlijk gezegd kom je nu niet over als een stabiel persoon zonder psychische problemen, of zonder dwang.
donderdag 31 mei 2018 om 19:07
Niet 'snel' geoordeeld, maar wel selectief geoordeeld op de informatie die jijzelf met ons deelt. Die is namelijk best zorgelijk. Dat je hier echt zo mee bezig kunt houden vind ik niet gezond. Is dat volgens jou echt zo'n vreemd oordeel?
donderdag 31 mei 2018 om 19:15
Dan wordt het m.i. hoog tijd dat je daar toch eens naar gaat kijken, je hebt er wel degelijk nog last van. Onzekerheid, denken dat een ander vreselijke dingen over je denkt... klinkt niet echt helemaal onbezorgd.Markk55 schreef: ↑31-05-2018 18:53Nee van die nare gedachten ben ik 100% af. Maar heb soms nog wel last van onzekerheid zoals de kans dat iemand alsnog iets erg van je denkt. Wellicht speelt ook mee dat ik vroeger vaak thuis het zwarte schaap was. Ik ben negatieve aandacht wel veel gewend dus denk ook te snel dat er negatief over mij gedacht wordt.
Gewend aan negatieve aandacht. Vroeger het zwarte schaap thuis.
Al met al genoeg om eens een paar gesprekken met een geschoolde hulpverlener over te voeren. Bel morgen je huisarts en lees je OP voor.
Het lijkt me toch fijn als je van die onzekerheid en de nare herinneringen aan 'vroeger' af kan komen, toch?
Je raakt snel in een spiraal naar beneden als je voor anderen gaat lopen denken, zeker als dat negatieve gedachten zijn. Je doet jezelf tekort: gun jezelf wat steun en hulp.
Vroeger kreeg je dat niet of niet genoeg; tijd voor een inhaalslag. Nu ben jij even aan de beurt, ook jij mag lekker in je vel zitten en relaxt door het leven gaan ipv piekerend over wat anderen van je denken, of weten, of denken te weten
Sterkte!
donderdag 31 mei 2018 om 19:15
Ik maak mij niet meer druk om gedachten die ik niet meer heb maar om wat mensen met wie ik een en ander deelde erover kunnen denken, daar stond ik nooit bij stil. Lijkt mij menselijk.
donderdag 31 mei 2018 om 19:23
Niet in deze mate. Een stickertje willen halen bij een psycholoog vanwege deze angsten is geen normale gedachte, en is geen normaal gedrag.
donderdag 31 mei 2018 om 19:51
Hoe zouden jullie hier dan mee omgaan? Ik hoor alleen maar wat ik zou moeten doen maar ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Het is inderdaad wel 5 jaar terug dat ik zoiets rond mailde en idd nooit wat raars gehoord. Het is dat ik deze periode heb afgesloten en ineens overdenk hoe maf het was...Dat is niet meteen erg en ook niet ernstig ofzo.
Ik ga geen diagnose ''halen'' ik schrijf ''Maar dit vind ik ook wel weer erg ver gaan, immers het gaat nu goed met mij!'' Het is een gedachte die ik deel. Ik zeg immers zelf ook dat dit ver gaat.
Het is inderdaad wel 5 jaar terug dat ik zoiets rond mailde en idd nooit wat raars gehoord. Het is dat ik deze periode heb afgesloten en ineens overdenk hoe maf het was...Dat is niet meteen erg en ook niet ernstig ofzo.
Ik ga geen diagnose ''halen'' ik schrijf ''Maar dit vind ik ook wel weer erg ver gaan, immers het gaat nu goed met mij!'' Het is een gedachte die ik deel. Ik zeg immers zelf ook dat dit ver gaat.
donderdag 31 mei 2018 om 19:57
Ik zie niet dat er iets is waar mee omgegaan moet worden. Het is 5 jaar geleden. Het zou wellicht eens in de zoveel tijd een paar minuten in mijn gedachten zijn, en dan weer vervliegen. Meer gedachten zou ik er niet besteden aan iets dat zo lang geleden is, en zo irrelevant in het nu.
donderdag 31 mei 2018 om 20:50
Als het goed gaat is het toch goed?Markk55 schreef: ↑31-05-2018 19:51Hoe zouden jullie hier dan mee omgaan? Ik hoor alleen maar wat ik zou moeten doen maar ik ben benieuwd naar jullie meningen.
Het is inderdaad wel 5 jaar terug dat ik zoiets rond mailde en idd nooit wat raars gehoord. Het is dat ik deze periode heb afgesloten en ineens overdenk hoe maf het was...Dat is niet meteen erg en ook niet ernstig ofzo.
Ik ga geen diagnose ''halen'' ik schrijf ''Maar dit vind ik ook wel weer erg ver gaan, immers het gaat nu goed met mij!'' Het is een gedachte die ik deel. Ik zeg immers zelf ook dat dit ver gaat.
Heb mijn mening gegeven, ik snap de vraag niet denk ik dus laat maar bij nader inzien.
anoniem_360241 wijzigde dit bericht op 31-05-2018 21:52
Reden: edit
Reden: edit
19.32% gewijzigd
donderdag 31 mei 2018 om 21:21
Kan jouw tekst zeker waarderen Lenn. Bedankt daarvoor.Lenn12345 schreef: ↑31-05-2018 20:50Ik heb je toch een behoorlijk lang antwoord gegeven met mijn mening. En met wat je imo het beste kunt doen.
Wat wil je nou precies horen, dat je goed bezig bent?
Nou komtie: je bent goed bezig. Lekker zo laten en zo af en toe als het je teveel wordt open je weer een topic. Tis zo simpel.
