Wel of geen 2e

05-12-2017 07:48 12 berichten
Alle reacties Link kopieren
Op dit moment weet ik het even niet meer.

We hebben een dochter van ruim 1 jaar. Na 9 maanden gingen we proberen voor een 2e het was meteen raak. Helaas bleek bij 8 weken dat het een leeg vruchtzakje was. Dmv curretage is deze weggehaald. Ik zou anders nu een half jaar zwanger zijn. Helaas ook nu weer ongesteld geworden.

Elke maand komt bij mij de vraag opnieuw terug wil ik nog wel een 2e. Ik was blij met de 2e zwangerschap. Maar mijn biologisch klokje tikt heel hard. Ik word over een paar maanden 35 en mijn man 39. Het leeftijdverschil word steeds groter tussen de 2. Mijn dochter word nu wat meer zelfstandig en vind dit een heerlijke periode maar heb ik weer zin om terug naar af te gaan naar de slapeloze nachten. Ik heb wel altijd gezegd dat ik een 2e wilde maar wel voor mijn 36e. Maar nu voelt het steeds meer als het wil toch niet lukken. Ik heb ook weer zin om te gaan reizen. En dat zie ik makkelijker gebeuren met 1 kind dan met 2 kinderen. Mijn man wil wel graag een 2e maar legt de keuze bij mij.

OP dit moment neig ik steeds meer naar nee ik wil geen 2e. Maar vind ik dat over een paar jaar ook nog. Krijg ik dan geen spijt van niet een 2e. Zoveel gedachtes in mijn hoofd en krijg ze maar niet op een rijtje. Mij had het heerlijk geleken om nu weer een kleintje te hebben. Maar over 9 maanden klinkt zover weg. Dan kan onze dochter zoveel meer. Dan begin je weer helemaal overnieuw.

Of is het gewoon de angst. Zo bang voor nog een miskraam. (Voor onze dochter ook nog een miskraam gehad)

Ik kan vanavond pas op reacties reageren.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat je je keuze heel erg laat afhangen van de miskraam. Ik weet nog hoe verdrietig ik was. Over je leeftijd en tijd tussen de 2 zou ik mij niet druk maken. 35 is nog hartstikke jong en je kindje is pas 1 jaar.
Lastig. Er is hier laatst ook een topic over geopend. Wellicht kun je deze nog vinden. Werden redelijk wat reacties gegeven.

Zelf heb ik 1 dochtertje, gaat richting de 3. Ik wil zelf bewust 1 kindje. Maar partner zou graag een 2e zien. Een aantal redenen die jij benoemt zie ik ook als "obstakel" om niet voor een 2e te gaan.

Het blijft hier een lastige kwestie. Vooral omdat ik de komende 6 jaar (waarschijnlijk) sowieso nog wel vruchtbaar ben.
Alle reacties Link kopieren
als je dit post bij ´Psyche´ lijkt me, dat je nog niet klaar bent voor een 2e
Alle reacties Link kopieren
Hey Angel ik snap je gevoel van angst voor miskramen heel goed. En je twijfel voor een tweede ook. Daar heb ik zelf ook een flinke tijd aan getwijfeld. En die twijfel komt soms ook weer even terug al weet ik dat ik het eigenlijk wel gewoon wil.

Voor mij is een leeftijdsverschil van een jaar of 3 juist ideaal, ik had het niet eerder gewild. Juist omdat de eerste wat zelfstandiger is en je daarom beter kunt uitleggen wanneer je met de baby bezig bent. Ik ben ook bang voor de slapeloze nachten (onze dochter is tot ruim anderhalf) een hele slechte slaper geweest. Het opnieuw beginnen klinkt zwaar maar ik denk dat je er de tweede keer weer heel anders mee omgaat dan een eerste keer.

Qua leeftijd, ja ik denk dat het prima kan wanneer je 36 of ouder bent. Veel vriendinnen van mij beginnen laat met kinderen en zijn ook eind 30 wanneer ze klaar zijn denk ik. Heb je een zware eerste zwangerschap gehad? Dat je het daarom niet aandurft misschien?

Niemand op dit forum kan je vertellen wat te doen maar misschien krijg je inzichten die je kunnen helpen een keuze te maken. Weet je, volgens mij heeft iedereen een ideaalbeeld van het leeftijdsverschil tussen de kinderen maar het is gewoon iets dat je niet kunt plannen. Is de wens voor een tweede groot genoeg? Ik denk dat je je dat moet afvragen. Omdat na lang nadenken het antwoord bij mij ja is ben ik ervoor gegaan.

Ik denk dat een maandje pauze nemen misschien kan helpen om even samen hierover te praten en te genieten van de feestdagen. Dat gaan wij denk ik ook doen de komende maand. Even geen gedoe met zwanger worden rond de feestdagen en niets drinken, opletten met eten. Dat doe ik natuurlijk met gemak als ik zwanger ben maar dat misschien zwanger zijn is vreselijk vind ik. Liever duidelijk wel of niet. En dan ben ik net een maand bezig :facepalm: Succes!
Alle reacties Link kopieren
Bij ons lukte het ook niet toen onze zoon 2 was. Omdat het niet lukte zijn we nog eens goed na gegaan waarom we een tweede wilde en we kwamen tot de conclusie dat we het eigenlijk niet zo nodig vonden. Het 'willen' zoals bij de eerste was er niet zo, het was meer omdat het zo hoort en een kind is 'zo zielig'.

Wij zijn heel blij met onze zoon hij is niet zielig en we zijn heel blij met onze keuze van toen.

Spijt kan je overal van krijgen, geef het nog wat langer de tijd. Ga bij jezelf na of en waarom je een tweede wil voordat je een keuze maakt, zou mijn advies zijn.
Interviewer: And you see an equivalence between the idea of god and the idea of a fairy or a Leprechaun??? Dawkins: The evidence of both is equally poor! :-)
Alle reacties Link kopieren
Geen moeilijke zwangerschap gehad maar heb wel de hele tijd werkloos thuis gezeten. Ik vond er niet veel aan. Bevalling ook niet geweldig. Zou graag nog een normale bevalling willen. Maar kijk niet slecht terug op mijn bevalling.

Ibaoh de moet is er idd vanaf.
Alle reacties Link kopieren
Vlammetje ik moet zeggen we hebben geluk met onze dochter is een echte slaapkop en sliep al snel door. Ook 1 die snel is gaan lopen. Loopt qua ontwikkeling voor.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken je twijfel zo! Ik heb ook een dochtertje van 1,5 gekregen na een oi traject in t Z-H. Ben er nu al over aan het nadenken omdat wij wel rekening moeten houden met een jaar voor ik weer zwanger raak als dat zou lukken en dan nog 9 mnd zwangerschap.

Ik weet het ook gewoon echt niet, ik vind kinderen en vooral mijn eigen meisje heerlijk ik geniet zo van haar. Wil wel een tweede om die reden nog keer zwanger zijn nog keer zo een klein baby’tje en het lijkt me gezellig om een wat groter gezin te hebben.

Wat wil ik niet dan. Twee lijkt me druk. Ik ben niet een vrouw die alleen moeder wil zijn. Ik ben ooo actief in mijn werk, en heb naast veel vrienden ook nog twee eigen paarden. Lukt nu eindelijk weer beter met dochtertje om wat op de wei te doen. Zoals dekens op en af doen deed ik echt niet met haar in de draagzak. Nu hobbelt ze lekker mee op de wei en vind de paardjes geweldig. 1 kind kan ik later makkelijker mee nemen met rijden als ze dat leuk vind.

Partner zegt dat veel van onze vrienden nog beginnen aan kinderen dus dat we met gezamenlijke activiteiten nog wel even rekening moeten houden met kleine kinderen dus is het voor hem geen probleem om nog weer een tijd in de luiers te zitten.
( we hebben een soort familie vriendengroep heel bijzonder doen regelmatig gezamenlijke vakanties enzo ons dochtertje is het 2e kindje binnen de groep en de kindjes gaan eigenlijk heel makkelijk mee in de groep wordt als vanzelf rekening mee gehouden door de rest en iedereen vind ze super leuk en is betrokken)

Kortom ik kan je ook niet helpen twijfel net zo hard. Maar wat is t lastig! Ik heb mezelf iets meer tijd gegeven dan maar iets groter leeftijdsverschil als nr twee nog komt. Ideaal voor mij was 2 2,5 jaar leeftijdsverschil maar goed ik vind mijn zusje ook super leuk en wij schelen vijf jaar dus ik probeer dat los te laten.
where ever you go, go with your heart
Alle reacties Link kopieren
Skawa ik wou dat we die tijd hadden maar mijn grens is echt bij nog 35 zijn bij bevalling.

Hierdoor kan ik niet zeggen we wachten een jaar en kijken dan.

Ik merk wel dat ik gewoon weer wil genieten. De dagen na de ovulatie staan in het teken van ben ik wel of niet zwanger. Los laten lukt niet Joe hard ik ook probeer.
Alle reacties Link kopieren
Loslaten is idd super moeilijk! Ik ben nog maar net bezig en al zo aan het letten op alles. Vreselijk is dat. En als je dat dan meerdere maanden hebt. Er relaxed mee omgaan klinkt zo simpel maar dat misschien zwanger zijn is echt ingewikkeld.
Alle reacties Link kopieren
Gisteren lang gesprek gehad.
Waar het op neer komt de teleurstelling van elke keer weer ongesteld worden kan ik niet mee om gaan. Helaas in dit geval heelt de tijd de wond van de curretage niet. Elke keer weer ongesteld worden hakt er zwaar in. En dan moeten we op een gegeven moment beslissen wanneer is het genoeg. Elke keer de teleurstelling die per maand zwaarder word. Op dit moment zijn we er nog niet over uit. Maar ik denk dat we sowieso niet lang meer door gaan met proberen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven