Psyche
alle pijlers
Wel of geen brief sturen?
woensdag 29 november 2017 om 10:56
Ik zou graag jullie mening ergens over willen, dit omdat ik zelf enorm twijfel of het advies dat ik heb gekregen wel zo'n goed idee is.
In mijn schooltijd had ik een "beste vriend", deze vriendschap betekende heel veel voor mij en voelde gewoon goed en vertrouwd, iets dat ik niet heel snel heb bij mensen. Toen ik 18 was heeft hij mij van iets heel ergs beschuldigd, iets dat echt te bespottelijk voor woorden was en waarvan ik tot op de dag van vandaag niet begrijp dat hij dat van mij heeft kunnen denken. Daarnaast heeft, behalve deze beschuldiging, ook zijn gedrag mij erg gekwetst. Hij heeft zelfs iemand anders mij laten bedreigen en andere vrienden kwetsende opmerkingen laten maken. Helaas kan ik ivm privacy niet exact zeggen wat het is, het is namelijk heel erg herkenbaar.
Afijn, dat was einde vriendschap. Als ik hem nog weleens zag ergens dan dook hij letterlijk weg. Omdat ik echt nooit iets gedaan heb deed me dit allemaal veel pijn. Ik was echt heel gek met hem (platonisch).
Dit alles is 18 jaar geleden, in die 18 jaar heb ik dit lastig los kunnen laten. Ik ben iemand die veel droomt 's nachts en hij komt gerust 3 keer per week voorbij. Ik vind dat zo vervelend, elke keer heb ik na zo'n droom een rotgevoel.. Het zijn hele realistische dromen en allerlei scenario's. Dromen kun je niet stoppen helaas maar ik vind het vervelend. Kennelijk is ook mijn onderbewuste hier nog mee bezig. Ik kom hem in het echt trouwens nooit meer tegen.
Nu loop ik bij een psycholoog, voor iets heel anders, ik heb wat last van angsten, en kwam dit, na een zoveelste droom, ter sprake. De psycholoog raadde me aan om hem een brief te schrijven en hem daarin uit te leggen hoe hij mij gekwetst heeft en hem te vragen hoe hij dit ooit van mij heeft kunnen denken. Hij denkt dat het mij zal opluchten en dat dat goed zal zijn voor het "verwerkingsproces".
Ik weet eigenlijk niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ten eerste vind ik het best sneu om zoiets na 18 jaar weer op te rakelen. Als hij ook maar de kleinste behoefte gehad had aan contact dan had hij dat toch ook allang kunnen doen? Via facebook of zo? Daarnaast weet je niet hoe iemand gaat reageren, in ruzie heb ik geen zin, en ook zie ik het niet zitten om weken bij de brievenbus of op de priveberichten van facebook te wachten op een mogelijk antwoord. En, als er helemaal geen antwoord komt, je weer verdrietig te voelen. Kan de psycholoog wel zo mooi zeggen dat je het voor jezelf moet schrijven naar hem en geen antwoord moet verwachten, maar zo werkt het natuurlijk niet gevoelsmatig. En last but not least, ik heb het gevoel dat ik mezelf voor schut zet als ik dit allemaal ga opschrijven en versturen.
Kortom, ik zou graag jullie meningen willen weten, wat zouden jullie gedaan hebben?
In mijn schooltijd had ik een "beste vriend", deze vriendschap betekende heel veel voor mij en voelde gewoon goed en vertrouwd, iets dat ik niet heel snel heb bij mensen. Toen ik 18 was heeft hij mij van iets heel ergs beschuldigd, iets dat echt te bespottelijk voor woorden was en waarvan ik tot op de dag van vandaag niet begrijp dat hij dat van mij heeft kunnen denken. Daarnaast heeft, behalve deze beschuldiging, ook zijn gedrag mij erg gekwetst. Hij heeft zelfs iemand anders mij laten bedreigen en andere vrienden kwetsende opmerkingen laten maken. Helaas kan ik ivm privacy niet exact zeggen wat het is, het is namelijk heel erg herkenbaar.
Afijn, dat was einde vriendschap. Als ik hem nog weleens zag ergens dan dook hij letterlijk weg. Omdat ik echt nooit iets gedaan heb deed me dit allemaal veel pijn. Ik was echt heel gek met hem (platonisch).
Dit alles is 18 jaar geleden, in die 18 jaar heb ik dit lastig los kunnen laten. Ik ben iemand die veel droomt 's nachts en hij komt gerust 3 keer per week voorbij. Ik vind dat zo vervelend, elke keer heb ik na zo'n droom een rotgevoel.. Het zijn hele realistische dromen en allerlei scenario's. Dromen kun je niet stoppen helaas maar ik vind het vervelend. Kennelijk is ook mijn onderbewuste hier nog mee bezig. Ik kom hem in het echt trouwens nooit meer tegen.
Nu loop ik bij een psycholoog, voor iets heel anders, ik heb wat last van angsten, en kwam dit, na een zoveelste droom, ter sprake. De psycholoog raadde me aan om hem een brief te schrijven en hem daarin uit te leggen hoe hij mij gekwetst heeft en hem te vragen hoe hij dit ooit van mij heeft kunnen denken. Hij denkt dat het mij zal opluchten en dat dat goed zal zijn voor het "verwerkingsproces".
Ik weet eigenlijk niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ten eerste vind ik het best sneu om zoiets na 18 jaar weer op te rakelen. Als hij ook maar de kleinste behoefte gehad had aan contact dan had hij dat toch ook allang kunnen doen? Via facebook of zo? Daarnaast weet je niet hoe iemand gaat reageren, in ruzie heb ik geen zin, en ook zie ik het niet zitten om weken bij de brievenbus of op de priveberichten van facebook te wachten op een mogelijk antwoord. En, als er helemaal geen antwoord komt, je weer verdrietig te voelen. Kan de psycholoog wel zo mooi zeggen dat je het voor jezelf moet schrijven naar hem en geen antwoord moet verwachten, maar zo werkt het natuurlijk niet gevoelsmatig. En last but not least, ik heb het gevoel dat ik mezelf voor schut zet als ik dit allemaal ga opschrijven en versturen.
Kortom, ik zou graag jullie meningen willen weten, wat zouden jullie gedaan hebben?
woensdag 29 november 2017 om 13:27
Ik denk dat ik dan zeker een rotgevoel zou hebben, het zou voor mij denk ik voelen als wederom een afwijzing. Eigenlijk zou ik het gewoon fijn vinden als het contact van zijn kant zou komen, dat hij mij een bericht zou sturen met de vraag hoe het gaat of iets in die trant. Nu voelt het eigenlijk alsof het hem geen zak interesseert. Wellicht is dat ook zo, we zijn natuurlijk 18 jaar verder een hij heeft ook zijn eigen leven opgebouwd net als ik. Ik baal gewoon van het gevoel dat ik erbij heb. Ik wil ook dat het mij niet interesseert, maar helaas doet het mij dat dus wel.Lizzy75 schreef: ↑29-11-2017 11:54Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken wat je verwacht van het sturen van de brief.
Als je alleen je hart wilt luchten en verder niets van hem verwacht, dan zou je de brief kunnen versturen: Als hij niet reageert is het goed en als hij wel reageert is het ook goed.
Als hij begripvol reageert, dan kun je het daarna afsluiten met een goed gevoel.
Als hij lullig reageert, heb je dan een rotgevoel? Maar dat heb je nu ook, dus tja, zoveel erger kan het toch niet worden? Of wel?
woensdag 29 november 2017 om 13:33
Zou het wel doen.
Het maakt niet uit of het 18 of 80 jaar geleden is.
Een oude vriend uit 1950 toevoegen als fb vriend is wel geaccepteerd, gezellig keuvelen over vroeger prima maar zodra het serieus wordt dan zijn mensen geneigd te zeggen 'Laat maar niet doen je staat voor schut o.i.d'.
Wat is voor schut staan in deze denk ik dan maar.
Heb zelf contact met iemand, dit was een ex, opgenomen na ook lange tijd, ben blij dat ik het gedaan heb.
Ik was destijds fout en het antwoord wat ik wel kreeg was een ongezouten zware mail zonder pardon echter ben ik hoe negatief ook weer met beide voeten op de grond beland.
Het is mij niet vergeven aldus en dat is ook een punt achter die beslissing destijds van mij.
Jij zit aan de andere kant en zou me niet heel druk maken hoe je overkomt en dergelijke.
Je hoeft geen lange mail te sturen met alle details want de persoon weet waar het over gaat.
Laat daarin naar voren komen dat jij onschuldig was.
Het maakt niet uit of het 18 of 80 jaar geleden is.
Een oude vriend uit 1950 toevoegen als fb vriend is wel geaccepteerd, gezellig keuvelen over vroeger prima maar zodra het serieus wordt dan zijn mensen geneigd te zeggen 'Laat maar niet doen je staat voor schut o.i.d'.
Wat is voor schut staan in deze denk ik dan maar.
Heb zelf contact met iemand, dit was een ex, opgenomen na ook lange tijd, ben blij dat ik het gedaan heb.
Ik was destijds fout en het antwoord wat ik wel kreeg was een ongezouten zware mail zonder pardon echter ben ik hoe negatief ook weer met beide voeten op de grond beland.
Het is mij niet vergeven aldus en dat is ook een punt achter die beslissing destijds van mij.
Jij zit aan de andere kant en zou me niet heel druk maken hoe je overkomt en dergelijke.
Je hoeft geen lange mail te sturen met alle details want de persoon weet waar het over gaat.
Laat daarin naar voren komen dat jij onschuldig was.
woensdag 29 november 2017 om 14:17
Dit.
Hij is je waarschijnlijk al lang vergeten en je zadelt hem dan met een probleem op.
Ooit heb ik een kaart gehad van een oude vriendin, het was overduidelijk dat het voor háár verwerking was, ik kon er niks mee. Ze had hem beter niet kunnen opsturen of ritueel kunnen verbranden.
Ik vond het een egoïstisch iets.
Het was btw andere situatie. Zij had mij gekwetst en wou dat goedmaken. Of moest dat waarschijnlijk van haar psycholoog. Voor mij was het allang geen probleem meer.
woensdag 29 november 2017 om 14:33
1950 was ik nog niet helemaal geboren, maar als iemand uit 1980 mij opzoekt op FB, en ik vond het toen een takkewijf of een klootzak, dan ga ik absoluut niet met hem/haar keuvelen hoorDonna1971 schreef: ↑29-11-2017 13:33Zou het wel doen.
Het maakt niet uit of het 18 of 80 jaar geleden is.
Een oude vriend uit 1950 toevoegen als fb vriend is wel geaccepteerd, gezellig keuvelen over vroeger prima maar zodra het serieus wordt dan zijn mensen geneigd te zeggen 'Laat maar niet doen je staat voor schut o.i.d'.
woensdag 29 november 2017 om 14:52
Dit. Jullie waren 18 jaar, en iedereen maakt fouten. Zou me niks verbazen als hij een heel andere visie op dit verhaal heeft (waarmee ik niet wil zeggen dat je er naast zit, maar tijd verbloemt herinneringen). Ik kan me haast niet voorstellen dat je er iets mee op zou schieten.Gele_Suikerspin schreef: ↑29-11-2017 14:20Ik verwacht niet dat je een reactie van hem terug krijgt. Je moet niks van hem verwachten.
Het is jou probleem en jij moet het verwerken. Helaas kun je hem daar niet mee opzadelen.
Bovendien kan het zijn dat je nogmaals wordt gekwetst.
woensdag 29 november 2017 om 15:20
Met zo’n brief verander je het verleden echt niet. Door die brief te schrijven blijf je in het verleden hangen.
Zo’n psychiater zegt soms ook maar wat. Het zijn niet altijd de beste adviezen.
Als er maar enigszins een kans is dat een botte reactie óf geen reactie op je brief je zou kunnen kwetsen, doe het dan niet.
Volgens mij kun je alleen maar slechter worden van zo’n brief versturen.
Schrijf een verhaal in je dagboek en laat het daarbij.
Zo’n psychiater zegt soms ook maar wat. Het zijn niet altijd de beste adviezen.
Als er maar enigszins een kans is dat een botte reactie óf geen reactie op je brief je zou kunnen kwetsen, doe het dan niet.
Volgens mij kun je alleen maar slechter worden van zo’n brief versturen.
Schrijf een verhaal in je dagboek en laat het daarbij.
woensdag 29 november 2017 om 15:34
Of hij reageert met een inhoudelijke reactie, waarop je zal moeten erkennen dat het allemaal wat minder uit de lucht gegrepen was dan je had willen horen. Moet je daar weer mee dealen.lilalinda schreef: ↑29-11-2017 11:32stel dat je de brief verstuurt, wat gebeurt er dan?
- Hij negeert de brief, je hoort nooit meer iets (en dat gaat knagen)
- Hij reageert en ontkent dat het gebeurt is (voel jij je even lullig)
- Hij reageert en erkent, maar bagatelliseert (ook lullig)
Dan is er nog de kans, dat hij het erkent, en sorry zegt... Maar als hij zo´n spijt heeft... had hij allang contact gezocht.
De kans, dat brief versturen positief uit gaat pakken is miniem!
Los daarvan, het nut van brieven schrijven en die niet versturen is me altijd volledig ontgaan. Teveel mensen zeggen dat ze er baat bij hebben om dat te negeren, maar ik heb de grootste moeite er in te geloven.
woensdag 29 november 2017 om 15:44
Ik ben mijn leven lang altijd erg van het 'uitspreken' geweest. Past goed bij mij.
Dus ik zou zeker de brief schrijven én versturen.
Maar... je moet je inderdaad wapenen tegen 'geen reactie' of een vervelende reactie.
Maar wie weet kan je het daarna wel loslaten.
Dat hij al contact gezocht zou hebben als hij spijt had? Nee, dat denk ik niet. Mensen blijven hier juist vaak mee zitten.
De kans dat hij het destijds heel anders heeft beleefd en inmiddels door is gegaan met zijn leven, die acht ik wel het grootst.
Mensen beseffen vaak niet als ze iemand tot op het bot kwetsen (hoewel je het hem in dit geval wel duidelijk hebt gemaakt toen).
Mocht hij niet reageren, kan je het hier nog van je afschrijven?
Dus ik zou zeker de brief schrijven én versturen.
Maar... je moet je inderdaad wapenen tegen 'geen reactie' of een vervelende reactie.
Maar wie weet kan je het daarna wel loslaten.
Dat hij al contact gezocht zou hebben als hij spijt had? Nee, dat denk ik niet. Mensen blijven hier juist vaak mee zitten.
De kans dat hij het destijds heel anders heeft beleefd en inmiddels door is gegaan met zijn leven, die acht ik wel het grootst.
Mensen beseffen vaak niet als ze iemand tot op het bot kwetsen (hoewel je het hem in dit geval wel duidelijk hebt gemaakt toen).
Mocht hij niet reageren, kan je het hier nog van je afschrijven?
woensdag 29 november 2017 om 15:46
woensdag 29 november 2017 om 15:53
Dit vind ik een goed advies, het wel of niet sturen laten afhangen van of je met elke mogelijke reactie om kan gaan.Lizzy75 schreef: ↑29-11-2017 11:54Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken wat je verwacht van het sturen van de brief.
Als je alleen je hart wilt luchten en verder niets van hem verwacht, dan zou je de brief kunnen versturen: Als hij niet reageert is het goed en als hij wel reageert is het ook goed.
Als hij begripvol reageert, dan kun je het daarna afsluiten met een goed gevoel.
Als hij lullig reageert, heb je dan een rotgevoel? Maar dat heb je nu ook, dus tja, zoveel erger kan het toch niet worden? Of wel?
Wat iemand anders ook al zei: grote kans dat hij zich het voorval anders herinnert dan jij.
Bijna niemand doet uit het niets heel erg raar, daar hebben ze (van tevoren of achteraf) een reden voor of een legitimatie. De kans is groot dat je, zelfs als hij reageert, niet de verklaring krijgt die voor jou bevredigend is.
Ik vind het opvallend dat je nog heel erg bezig lijkt met wat hij over je denkt. Dat gaat over die beschuldiging van vroeger en over het feit dat je bang bent sneu over te komen en voor schut te staan als je wel weer contact zoekt. Het gaat erom dat jij achter je handelingen kan staan en jezelf recht in de spiegel aan kan kijken. Stel dat hij niet reageert of het raar vindt, wat dan? Is het dan een slecht idee om die brief te sturen als het jou wel helpt om dit los te laten? Of wil je niet loslaten, maar bevestiging dat hij weet dat jij niets fout hebt gedaan?
What a nuanced anxiety
woensdag 29 november 2017 om 15:58
Oja, en dit inderdaad!tyche schreef: ↑29-11-2017 15:53Ik vind het opvallend dat je nog heel erg bezig lijkt met wat hij over je denkt. Dat gaat over die beschuldiging van vroeger en over het feit dat je bang bent sneu over te komen en voor schut te staan als je wel weer contact zoekt. Het gaat erom dat jij achter je handelingen kan staan en jezelf recht in de spiegel aan kan kijken. Stel dat hij niet reageert of het raar vindt, wat dan? Is het dan een slecht idee om die brief te sturen als het jou wel helpt om dit los te laten? Of wil je niet loslaten, maar bevestiging dat hij weet dat jij niets fout hebt gedaan?
Het maakt niet uit of het lang geleden is of dat je wellicht voor schut staat.
Echt niet.
woensdag 29 november 2017 om 17:39
Heel eerlijk? Ik wil niets meer met de vriendschap. In dat opzicht ben ik er echt klaar mee. Maar het idee dat hij mogelijk nog steeds denkt dat ik hem iets dergelijks wilde aandoen vind ik gewoon heel erg kwetsend. Misschien is het dus toch dat ik wil dat hij weet dat ik nergens iets mee te maken had, sterker nog, er überhaupt niks vanaf wist. Maar inderdaad kan je je afvragen wat de meerwaarde daarvan is.tyche schreef: ↑29-11-2017 15:53Dit vind ik een goed advies, het wel of niet sturen laten afhangen van of je met elke mogelijke reactie om kan gaan.
Wat iemand anders ook al zei: grote kans dat hij zich het voorval anders herinnert dan jij.
Bijna niemand doet uit het niets heel erg raar, daar hebben ze (van tevoren of achteraf) een reden voor of een legitimatie. De kans is groot dat je, zelfs als hij reageert, niet de verklaring krijgt die voor jou bevredigend is.
Ik vind het opvallend dat je nog heel erg bezig lijkt met wat hij over je denkt. Dat gaat over die beschuldiging van vroeger en over het feit dat je bang bent sneu over te komen en voor schut te staan als je wel weer contact zoekt. Het gaat erom dat jij achter je handelingen kan staan en jezelf recht in de spiegel aan kan kijken. Stel dat hij niet reageert of het raar vindt, wat dan? Is het dan een slecht idee om die brief te sturen als het jou wel helpt om dit los te laten? Of wil je niet loslaten, maar bevestiging dat hij weet dat jij niets fout hebt gedaan?
