Psyche
alle pijlers
Wel of geen brief sturen?
woensdag 29 november 2017 om 10:56
Ik zou graag jullie mening ergens over willen, dit omdat ik zelf enorm twijfel of het advies dat ik heb gekregen wel zo'n goed idee is.
In mijn schooltijd had ik een "beste vriend", deze vriendschap betekende heel veel voor mij en voelde gewoon goed en vertrouwd, iets dat ik niet heel snel heb bij mensen. Toen ik 18 was heeft hij mij van iets heel ergs beschuldigd, iets dat echt te bespottelijk voor woorden was en waarvan ik tot op de dag van vandaag niet begrijp dat hij dat van mij heeft kunnen denken. Daarnaast heeft, behalve deze beschuldiging, ook zijn gedrag mij erg gekwetst. Hij heeft zelfs iemand anders mij laten bedreigen en andere vrienden kwetsende opmerkingen laten maken. Helaas kan ik ivm privacy niet exact zeggen wat het is, het is namelijk heel erg herkenbaar.
Afijn, dat was einde vriendschap. Als ik hem nog weleens zag ergens dan dook hij letterlijk weg. Omdat ik echt nooit iets gedaan heb deed me dit allemaal veel pijn. Ik was echt heel gek met hem (platonisch).
Dit alles is 18 jaar geleden, in die 18 jaar heb ik dit lastig los kunnen laten. Ik ben iemand die veel droomt 's nachts en hij komt gerust 3 keer per week voorbij. Ik vind dat zo vervelend, elke keer heb ik na zo'n droom een rotgevoel.. Het zijn hele realistische dromen en allerlei scenario's. Dromen kun je niet stoppen helaas maar ik vind het vervelend. Kennelijk is ook mijn onderbewuste hier nog mee bezig. Ik kom hem in het echt trouwens nooit meer tegen.
Nu loop ik bij een psycholoog, voor iets heel anders, ik heb wat last van angsten, en kwam dit, na een zoveelste droom, ter sprake. De psycholoog raadde me aan om hem een brief te schrijven en hem daarin uit te leggen hoe hij mij gekwetst heeft en hem te vragen hoe hij dit ooit van mij heeft kunnen denken. Hij denkt dat het mij zal opluchten en dat dat goed zal zijn voor het "verwerkingsproces".
Ik weet eigenlijk niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ten eerste vind ik het best sneu om zoiets na 18 jaar weer op te rakelen. Als hij ook maar de kleinste behoefte gehad had aan contact dan had hij dat toch ook allang kunnen doen? Via facebook of zo? Daarnaast weet je niet hoe iemand gaat reageren, in ruzie heb ik geen zin, en ook zie ik het niet zitten om weken bij de brievenbus of op de priveberichten van facebook te wachten op een mogelijk antwoord. En, als er helemaal geen antwoord komt, je weer verdrietig te voelen. Kan de psycholoog wel zo mooi zeggen dat je het voor jezelf moet schrijven naar hem en geen antwoord moet verwachten, maar zo werkt het natuurlijk niet gevoelsmatig. En last but not least, ik heb het gevoel dat ik mezelf voor schut zet als ik dit allemaal ga opschrijven en versturen.
Kortom, ik zou graag jullie meningen willen weten, wat zouden jullie gedaan hebben?
In mijn schooltijd had ik een "beste vriend", deze vriendschap betekende heel veel voor mij en voelde gewoon goed en vertrouwd, iets dat ik niet heel snel heb bij mensen. Toen ik 18 was heeft hij mij van iets heel ergs beschuldigd, iets dat echt te bespottelijk voor woorden was en waarvan ik tot op de dag van vandaag niet begrijp dat hij dat van mij heeft kunnen denken. Daarnaast heeft, behalve deze beschuldiging, ook zijn gedrag mij erg gekwetst. Hij heeft zelfs iemand anders mij laten bedreigen en andere vrienden kwetsende opmerkingen laten maken. Helaas kan ik ivm privacy niet exact zeggen wat het is, het is namelijk heel erg herkenbaar.
Afijn, dat was einde vriendschap. Als ik hem nog weleens zag ergens dan dook hij letterlijk weg. Omdat ik echt nooit iets gedaan heb deed me dit allemaal veel pijn. Ik was echt heel gek met hem (platonisch).
Dit alles is 18 jaar geleden, in die 18 jaar heb ik dit lastig los kunnen laten. Ik ben iemand die veel droomt 's nachts en hij komt gerust 3 keer per week voorbij. Ik vind dat zo vervelend, elke keer heb ik na zo'n droom een rotgevoel.. Het zijn hele realistische dromen en allerlei scenario's. Dromen kun je niet stoppen helaas maar ik vind het vervelend. Kennelijk is ook mijn onderbewuste hier nog mee bezig. Ik kom hem in het echt trouwens nooit meer tegen.
Nu loop ik bij een psycholoog, voor iets heel anders, ik heb wat last van angsten, en kwam dit, na een zoveelste droom, ter sprake. De psycholoog raadde me aan om hem een brief te schrijven en hem daarin uit te leggen hoe hij mij gekwetst heeft en hem te vragen hoe hij dit ooit van mij heeft kunnen denken. Hij denkt dat het mij zal opluchten en dat dat goed zal zijn voor het "verwerkingsproces".
Ik weet eigenlijk niet of ik het wel zo'n goed idee vind. Ten eerste vind ik het best sneu om zoiets na 18 jaar weer op te rakelen. Als hij ook maar de kleinste behoefte gehad had aan contact dan had hij dat toch ook allang kunnen doen? Via facebook of zo? Daarnaast weet je niet hoe iemand gaat reageren, in ruzie heb ik geen zin, en ook zie ik het niet zitten om weken bij de brievenbus of op de priveberichten van facebook te wachten op een mogelijk antwoord. En, als er helemaal geen antwoord komt, je weer verdrietig te voelen. Kan de psycholoog wel zo mooi zeggen dat je het voor jezelf moet schrijven naar hem en geen antwoord moet verwachten, maar zo werkt het natuurlijk niet gevoelsmatig. En last but not least, ik heb het gevoel dat ik mezelf voor schut zet als ik dit allemaal ga opschrijven en versturen.
Kortom, ik zou graag jullie meningen willen weten, wat zouden jullie gedaan hebben?
woensdag 29 november 2017 om 11:03
TO ik raad je met klem aan die brief schrijven. Zelf ook weleens gedaan op iemand waar ik boos op was, maakt veel los bij jezelf, dat schrijven. En dat is nou juist de bedoeling want dan komt het eruit en kun je het meer loslaten.
Opsturen is een tweede, als je dat echt niet zou willen kun je dat desnoods laten. Dan doe je het vooral voor jezelf. (En nogmaals ik weet uit ervaring dat dat echt oplucht)
Ik weet niet wat er gebeurt is en dat hoef ik ook niet te weten maar realiseer je dat het verleden het verleden is en je er geen meerwaarde aan hebt om daarin te blijven hangen.
Iemand vergeven doe je in de eerste plaats voor jezelf ben ik van mening.
Sterkte en succes
Opsturen is een tweede, als je dat echt niet zou willen kun je dat desnoods laten. Dan doe je het vooral voor jezelf. (En nogmaals ik weet uit ervaring dat dat echt oplucht)
Ik weet niet wat er gebeurt is en dat hoef ik ook niet te weten maar realiseer je dat het verleden het verleden is en je er geen meerwaarde aan hebt om daarin te blijven hangen.
Iemand vergeven doe je in de eerste plaats voor jezelf ben ik van mening.
Sterkte en succes
woensdag 29 november 2017 om 11:06
Ik zou de brief wel schrijven, maar als je deze niet wil verzenden, dan hoeft dat niet hoor. Ik heb ook vaak genoeg van me afgeschreven omdat het dan een warboel werd in mijn hoofd, maar deze niet verzonden.
Misschien is het opschrijven van alles wat je nu nog dwarszit al genoeg.
Misschien is het opschrijven van alles wat je nu nog dwarszit al genoeg.
Sjongejongejongejonge........
woensdag 29 november 2017 om 11:08
Ja, de psycholoog heeft ook aangeraden de brief te versturen. Hij zei nog dat als ik zijn adres niet wist het ook heel makkelijk via facebook kon vandaag de dag (psych is een wat oudere man).
Het heeft voor mij niet met vergeving te maken trouwens, vergeven heb ik hem allang. Ik voel me gewoon heel gekwetst dat hij dergelijke dingen van mij heeft kunnen denken. In het verleden bezig zijn heeft ook helemaal geen nut, ik doe dat ook niet bewust. Die dromen komen gewoon.
Het heeft voor mij niet met vergeving te maken trouwens, vergeven heb ik hem allang. Ik voel me gewoon heel gekwetst dat hij dergelijke dingen van mij heeft kunnen denken. In het verleden bezig zijn heeft ook helemaal geen nut, ik doe dat ook niet bewust. Die dromen komen gewoon.
woensdag 29 november 2017 om 11:14
Mijn eerste reactie was ook 'brief schrijven maar niet versturen'.
Maar tijdens het lezen van de reacties dacht ik of het misschien wat is om via Facebook wel contact te zoeken. En dan niet met het idee 'ik kom even een verhaal van 18 jaar geleden oprakelen' maar meer zo van 'Hey ik zie je voorbij komen op Facebook, dat is lang geleden hoe gaat het nu met je?'
Als hij nog zo vaak in je dromen voorkomt is het blijkbaar nog wel erg belangrijk voor je toch?
Maat dat is maar een hersenspinsel, ik ben geen psycholoog. ☺
Maar tijdens het lezen van de reacties dacht ik of het misschien wat is om via Facebook wel contact te zoeken. En dan niet met het idee 'ik kom even een verhaal van 18 jaar geleden oprakelen' maar meer zo van 'Hey ik zie je voorbij komen op Facebook, dat is lang geleden hoe gaat het nu met je?'
Als hij nog zo vaak in je dromen voorkomt is het blijkbaar nog wel erg belangrijk voor je toch?
Maat dat is maar een hersenspinsel, ik ben geen psycholoog. ☺
Herinner gisteren, droom van morgen, maar leef vandaag!
woensdag 29 november 2017 om 11:25
Dat denk ik niet. Je hebt nog geen vrede met de situatie anders blijf je er niet mee bezig. Je neemt het hem nog steeds kwalijk. Zo blijkt ook uit je OP.GinnyJones schreef: ↑29-11-2017 11:08Ja, de psycholoog heeft ook aangeraden de brief te versturen. Hij zei nog dat als ik zijn adres niet wist het ook heel makkelijk via facebook kon vandaag de dag (psych is een wat oudere man).
Het heeft voor mij niet met vergeving te maken trouwens, vergeven heb ik hem allang. Ik voel me gewoon heel gekwetst dat hij dergelijke dingen van mij heeft kunnen denken. In het verleden bezig zijn heeft ook helemaal geen nut, ik doe dat ook niet bewust. Die dromen komen gewoon.
woensdag 29 november 2017 om 11:32
stel dat je de brief verstuurt, wat gebeurt er dan?
- Hij negeert de brief, je hoort nooit meer iets (en dat gaat knagen)
- Hij reageert en ontkent dat het gebeurt is (voel jij je even lullig)
- Hij reageert en erkent, maar bagatelliseert (ook lullig)
Dan is er nog de kans, dat hij het erkent, en sorry zegt... Maar als hij zo´n spijt heeft... had hij allang contact gezocht.
De kans, dat brief versturen positief uit gaat pakken is miniem!
- Hij negeert de brief, je hoort nooit meer iets (en dat gaat knagen)
- Hij reageert en ontkent dat het gebeurt is (voel jij je even lullig)
- Hij reageert en erkent, maar bagatelliseert (ook lullig)
Dan is er nog de kans, dat hij het erkent, en sorry zegt... Maar als hij zo´n spijt heeft... had hij allang contact gezocht.
De kans, dat brief versturen positief uit gaat pakken is miniem!
woensdag 29 november 2017 om 11:33
Misschien vind hij het juist fijn om wat van je te horen. Ik denk dat als je de brief op zo'n manier schrijft dat je het bij jezelf houdt (dus niet beschuldigend naar hem toe) je er weinig kwaads mee kunt doen.
En aangezien het zo blijft hangen bij je denk ik ook dat contact zoeken wel de beste weg is. Niks heb je al, een uitleg en/of een sorry kun je eventueel alsnog krijgen.
En aangezien het zo blijft hangen bij je denk ik ook dat contact zoeken wel de beste weg is. Niks heb je al, een uitleg en/of een sorry kun je eventueel alsnog krijgen.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
woensdag 29 november 2017 om 11:34
Nee, zou ik niet doen.
Ik heb dat ook met dromen, echt heel erg ook en dan overdag nog allemaal flitsen uit die dromen die telkens op doemen. Ik vind dat ook naar.
Maar de realiteit is geen droom. Het is 18 jaar geleden, grote kans dat hij je is vergeten, en jullie waren super jong. Vrij absurd dat die psycholoog jou dat aan raadt eigenlijk.
Ik heb dat ook met dromen, echt heel erg ook en dan overdag nog allemaal flitsen uit die dromen die telkens op doemen. Ik vind dat ook naar.
Maar de realiteit is geen droom. Het is 18 jaar geleden, grote kans dat hij je is vergeten, en jullie waren super jong. Vrij absurd dat die psycholoog jou dat aan raadt eigenlijk.
woensdag 29 november 2017 om 11:36
Hoezo? Kan toch zijn dat hij dat uit schaamte niet doet. Of het allang vergeten is, kan ook. Maar ook dat wil niet per definitie zeggen dat hij niets positiefs bij te dragen heeft na al die jaren.lilalinda schreef: ↑29-11-2017 11:32stel dat je de brief verstuurt, wat gebeurt er dan?
- Hij negeert de brief, je hoort nooit meer iets (en dat gaat knagen)
- Hij reageert en ontkent dat het gebeurt is (voel jij je even lullig)
- Hij reageert en erkent, maar bagatelliseert (ook lullig)
Dan is er nog de kans, dat hij het erkent, en sorry zegt... Maar als hij zo´n spijt heeft... had hij allang contact gezocht.
De kans, dat brief versturen positief uit gaat pakken is miniem!
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
woensdag 29 november 2017 om 11:40
als hij zich schaamt gaat het het echt niet erkennen hoor
dan reageert hij niet of ontkent alles
woensdag 29 november 2017 om 11:52
Of dat zo is weet ik niet. Hij heeft blijkbaar iets heel rots gedaan en als hij zich daar 18 jaar later nog steeds voor zou schamen lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat hij er op in zou gaan als ze contact opneemt. Het zou dan namelijk ook zijn moment zijn om van z'n schaamtegevoel af te komen.
Maar goed, dat is allemaal hypothetisch.
Well, that didn't work.
~An Autobiography~
~An Autobiography~
woensdag 29 november 2017 om 11:54
Ik denk dat je voor jezelf moet bedenken wat je verwacht van het sturen van de brief.
Als je alleen je hart wilt luchten en verder niets van hem verwacht, dan zou je de brief kunnen versturen: Als hij niet reageert is het goed en als hij wel reageert is het ook goed.
Als hij begripvol reageert, dan kun je het daarna afsluiten met een goed gevoel.
Als hij lullig reageert, heb je dan een rotgevoel? Maar dat heb je nu ook, dus tja, zoveel erger kan het toch niet worden? Of wel?
Als je alleen je hart wilt luchten en verder niets van hem verwacht, dan zou je de brief kunnen versturen: Als hij niet reageert is het goed en als hij wel reageert is het ook goed.
Als hij begripvol reageert, dan kun je het daarna afsluiten met een goed gevoel.
Als hij lullig reageert, heb je dan een rotgevoel? Maar dat heb je nu ook, dus tja, zoveel erger kan het toch niet worden? Of wel?
woensdag 29 november 2017 om 12:05
is het ook hoor, puur hypothetischPoppy4 schreef: ↑29-11-2017 11:52Of dat zo is weet ik niet. Hij heeft blijkbaar iets heel rots gedaan en als hij zich daar 18 jaar later nog steeds voor zou schamen lijkt het me niet onwaarschijnlijk dat hij er op in zou gaan als ze contact opneemt. Het zou dan namelijk ook zijn moment zijn om van z'n schaamtegevoel af te komen.
Maar goed, dat is allemaal hypothetisch.
Maar, er zijn weinig mensen die heel bewust echt enorme rot-dingen doen.
En... zich daarna alles aantrekken
ik denk dat brief versturen TO iets gaat opleveren
woensdag 29 november 2017 om 12:16
Ik heb wel eens aan de andere kant van deze situatie gestaan. Toen ik een jaar of 15 was heb ik onder groepsdruk (want ik wilde er zo graag bij horen) één van mijn oudste vriendinnen ontzettend gekwetst en daarna buiten gesloten. Dit vind ik nog steeds het ergste wat ik ooit gedaan heb en af en toe denk ik er nog aan.
Als zij mij zo'n brief zou schrijven zou ik hem juist wel graag ontvangen zodat ik kan lezen hoe dit voor haar was en om te weten hoe en of ze er overheen is gekomen én om die ingang te gebruiken om alsnog te laten weten hoeveel spijt ik altijd heb gehad.
Dit schrijvend bedenk ik me dat ik wellicht haar zelf aan ga schrijven...
Als zij mij zo'n brief zou schrijven zou ik hem juist wel graag ontvangen zodat ik kan lezen hoe dit voor haar was en om te weten hoe en of ze er overheen is gekomen én om die ingang te gebruiken om alsnog te laten weten hoeveel spijt ik altijd heb gehad.
Dit schrijvend bedenk ik me dat ik wellicht haar zelf aan ga schrijven...
woensdag 29 november 2017 om 12:25
Volgens de psych is die zo te traceren via faceboek?
Als jij op zijn profiel gaat zoeken krijgt hij te zien ken je die en die of die, dan komt ook je naam te voorschijn mocht je hem vinden.
Die brief kan je misschien voor jezelf schrijven, maar niet versturen.
Wat als hij toen er anders overdacht dan dat je nu doet? Of er komt nog meer oud zeer naar boven?
Als jij op zijn profiel gaat zoeken krijgt hij te zien ken je die en die of die, dan komt ook je naam te voorschijn mocht je hem vinden.
Die brief kan je misschien voor jezelf schrijven, maar niet versturen.
Wat als hij toen er anders overdacht dan dat je nu doet? Of er komt nog meer oud zeer naar boven?
woensdag 29 november 2017 om 12:26
wow knap!HaPu schreef: ↑29-11-2017 12:16
Als zij mij zo'n brief zou schrijven zou ik hem juist wel graag ontvangen zodat ik kan lezen hoe dit voor haar was en om te weten hoe en of ze er overheen is gekomen én om die ingang te gebruiken om alsnog te laten weten hoeveel spijt ik altijd heb gehad.
Dit schrijvend bedenk ik me dat ik wellicht haar zelf aan ga schrijven...
woensdag 29 november 2017 om 13:22
Ja, dit heb ik hem destijds al gezegd.. Of hij me gelooft weet ik natuurlijk niet maar de beschuldiging was dusdanig krankzinnig dat ik me niet kan voorstellen dat een "normaal" mens dat blijft denken over iemand. Maar goed, wat er in zijn hoofd omgaat en is gegaan weet ik niet. Het contact is daarna compleet weggevallen.
