Wel of niet een klacht indienen?

Ik zou zeker wel een klacht indienen. Jij hebt van tevoren aangegeven dat je dit niet wilde en het is alsnog gebeurd. Stond het ook op papier dat je geen toestemming gaf hiervoor?

Die brieven zijn toch aan je huisarts verstuurd? Of is het een overdracht van psych 1 aan psych 2 ?

Heb je ook gevraagd hoe dit heeft kunnen gebeuren? Misschien een misverstand, interne miscommunicatie binnen de praktijk, een onhandige stagiair die verkeerd begreep wat ze met die brieven moest doen?? (al lijkt dat laatste me sterk, maar goed...)



Je hebt duidelijk aangegeven dat je dit juist absoluut niet wilde, dus als blijkt dat ze dat domweg hebben genegeerd of dat het pure stommigheid van ze is geweest, zou ik zeker een klacht indienen ja. Erg slordig en onverantwoordelijk van ze.

je hebt terecht aangegeven dat je geen info overdracht wilde... dat is je recht, wat psych 1 geschonden heeft.

Als je er zelf achter staat zou ik een klacht indienen.

Ik zou ook een klacht indienen ik weet dat informatie die over de patient gaat altijd eerst met de patient overlegd moet worden of het door gestuurd mag worden en ook mag je die informatie lezen

dit is schending van het beroepsgeheim van de psych. Ik zou zeker een klacht indienen.

Wat gebeurt er eigenlijk als je echt een klacht zou indienen?

Krijgt de desbetreffende psycholoog dan te horen 'foei, niet meer doen' , of worden er echt maatregelen getroffen?

Ik zou ook een klacht indienen. Ten eerste is er geen gehoor gegeven aan je verzoek en ten tweede is de inhoud van de brieven (meervoud, het is dus tweemaal gebeurd) die niet verstuurd dienden te worden niet met je besproken. Het lijkt mij sterk dat dit een foutje is. Terugdraaien kun je dit helaas niet meer, maar je kunt wel d.m.v. een klacht laten zien dat je niet met je laat sollen...

Jaren geleden heb ik een klacht ingediend tegen mijn psych. Ik was het niet eens met de diagnose en de behandeling.

Ik moest toen verschijnen voor een klachtencommissie van het GGZ. De psych was er ook met haar leidinggevende en de commissie bestond uit 3 personen.

Om mij bij te staan kreeg ik een hulpverlener toegewezen die ik 5 minuten voor aanvang van de sessie ontmoette. Dat is volgens mij niet verplicht, maar ik gaf hier de voorkeur aan omdat ik niet wist wat me te wachten stond.



Denk goed na waar je aan begint. Ik vond de situatie erg stressvol en voelde me erg alleen. Voor een 'grote' groep mensen en onder toeziend oog en oor van mijn psych moest ik mijn verhaal doen.

Mijn klacht is slechts gedeeltelijk gegrond verklaard. Mijn klacht over de diagnose en haar behandelingswijze is afgewezen.

Mijn patientendossier heb ik laten vernietigen. Misschien zou je dat kunnen aanvragen voor dat deel waar je 1e psych aan heeft bijgedragen.

Het hoeft niet altijd zo te zijn dat je voor een klachtencommissie zoals miimi moet komen.



Vraag bij de ggz wat de mogelijkheden qua klachtenafhandeling zijn. Melden dat je dit toch wel een heel vervelende "slordigheid" vindt, zou ik je wel aanraden. Of dit een officiële klacht moet zijn, is een tweede.



Persoonlijk zou ik eerst een brief naar psych 1 schrijven of het gesprek aangaan, wordt er niet voldoende op gereageerd, ga dan verder. Dat is ook de normale volgorde: eerst contact opnemen met de medewerker waar het om gaat ipv naar de klachtencommissie te gaan. Op je eigen werk zou je toch ook willen dat het zo gaat nietwaar?

Eens met Singalala.

Een klacht klinkt en is zwaarder dan dat je eerst gaat informeren wat er verkeerd is gegaan.

Kan het zijn dat er te weinig duidelijkheid is gegeven (van beide kanten) dat je niet wilde dat de huisarts op de hoogte werd gesteld? Staat het in je dossier dat je geen overdracht wilde naar beide zijden?



Je kan altijd nog een Pvp-er (patienten vertrouwens persoon) inschakelen. Voor extra info kan je naar www.pvp.nl

misschien heb je hier wat aan?quote: Een klacht is een uiting van ongenoegen en die kan overal over gaan. Een klacht kan om meer gaan dan fouten. Ook in het contact met de hulpverlener of in de organisatie van de

zorg kan van alles misgaan. Het gaat om zaken die volgens u anders hadden moeten of kunnen verlopen. De aard en de ernst van de klachten kunnen dus zeer verschillend zijn.



Het is altijd zinvol om uw klacht aan uw hulpverlener te melden. Alleen dan kan hij of zij er eventueel wat aan doen. Door uw klacht te melden maakt u duidelijk dat er volgens u iets

gedaan moet worden. Bovendien krijgt de hulpverlener de kans de zorg te verbeteren. Daarmee helpt u niet alleen uzelf. Andere cliënten profiteren daar ook van.



U heeft altijd het recht om een klacht in te dienen. Iedere instelling hoort een klachtenreglement te hebben; vraag er naar! Indien u in behandeling bent bij een onafhankelijk behandelaar die is aangesloten bij een overkoepelende belangen vereniging,

dan kunt u ook hier uw beklag doen.



Hieronder volgt een lijst van mogelijkheden voor het bespreekbaar maken of indienen van een klacht, min of meer in de volgorde die u het best kunt volgen:



· Allereerst kunt u uw klacht bespreken met de hulpverlener zelf.

Een klacht met een hulpverlener bespreken is vaak moeilijk. Hier volgen enkele tips die u kunnen helpen:

- Reageer zo snel mogelijk. Hoe langer u wacht, hoe moeilijker het vaak wordt. Alleen wanneer u erg geëmotioneerd bent, kunt u de zaak beter een paar dagen laten bezinken.

- Maak een aparte afspraak als uw kwestie niet snel kan worden afgedaan. Geef daarbij kort aan waarover u wilt praten. Dan kan uw hulpverlener zich ook op het gesprek voorbereiden.

- Schrijf van tevoren voor uzelf op waarover u wilt praten

- Bedenk van tevoren wat u met het gesprek wilt bereiken.

- Probeer het gesprek zo zakelijk mogelijk te houden

- Bent u bang voor een negatieve reactie? Zeg dat dan tegen hem/haar.

- Neem iemand mee ter ondersteuning, wanneer u daar behoefte aan heeft. Laat dit wel van tevoren aan uw hulpverlener weten, zodat deze zich niet overvallen voelt.

- Wees bereid om samen tot een oplossing te komen. Wanneer u uw hulpverlener eigenlijk al heeft veroordeeld en u eigenlijk niet naar hem wilt luisteren, kan het gesprek geen

oplossing brengen. Een werkelijk gesprek aangaan betekent dat u open staan voor zijn uitleg.

- Geef uw hulpverlener de kans zaken te herstellen.



· Reageert deze niet, dan zijn er de volgende mogelijkheden binnen de instelling:

- U kunt naar een meerdere van die hulpverlener gaan;

- naar de bewoners/cliënten/familie/bezoekersraad;

- naar een klachtencommissie

- in een psychiatrisch ziekenhuis kunt u naar de patiëntenvertrouwenspersoon gaan

- u kunt u een brief schrijven naar de directie of het bestuur van de instelling.

· Helpt dit niet, dan komt u buiten de instelling terecht. Afhankelijk van de klacht, bij: een belangenorganisatie van cliënten, een buro voor rechtshulp, de Regionale Inspectie, het

Medisch Tuchtcollege, Klachtenburo’s Gezondheidszorg of de Officier van Justitie. Een Informatie- en Klachtenburo Gezondheidszorg kan u adviseren of het voor u zinvol is om

uw klacht aan een bepaalde instantie voor te leggen.



U kunt om vele redenen besluiten om geen werk te maken van uw klacht over een hulpverlener of instelling. Of u iets met uw klacht wilt doen, moet u zelf afwegen. Laat u zich daar wel over adviseren/informeren. U kunt overwegen om de klacht alleen te melden bij bijvoorbeeld een klachtenburo. Mogelijk kunnen zij uw ervaringen gebruiken, bijvoorbeeld in

overleg met een instelling uit http://www.informentaal.nl/brochures/PD ... echten.pdf



(sorry voor belabberde leesbaarheid)

Ehm, het is heel standaard voor artsen om bij een ziekenhuisopname ene brief nar je huisarts te sturen. Dan weet je huisarts ook waarvoor je behandeld bent, of er dingen zijn waar de huisarts op moet letten bij later medicijnen voorschrijven enz enz.



Natuurlijk kun je dit als patient ook zelf vertellen "ik heb mijn arm gebroken", maar als je zelf vertelt "ik ben allergisch voor antibiotica" dan gaat het al mis, want welke antibiotica dan?





Kortom: vaak is het ontzettend handig én nodig dat informatie uitgewisseld wordt tussen behandelaars. Ook bij de ggz en al helemaal als je medicatie gebruikt voor psychische klachten.





Maar ik snap wel dat jouw vertrouwen is beschaamd. En dat is klote. Maar dit is eigenlijk niet terug te draaien helaas. Je kunt enkel voorkomen dat het anderen overkomt.



Ze werkt nog bij dezelfde ggz, dus waarschijnlijk kun je haar nog wel persoonlijk hierop aanspreken. Maak een afspraak en zeg waar het over gaat.

Lukt dat niet, dan kaart je het aan via andere wegen bij de ggz. Misschien is zo'n patientenvetrouwensperson iets voor je?

Ik zou een andere huisarts zoeken.

Het is heel belangrijk dat jouw huisarts op de hoogte wordt gehouden over jouw welzijn en bij wie je in behandeling bent. Dat er interne communicatie is omtrent je behandeling is cruciaal. De huisarts is hoogstwaarschijnlijk niet je gehele omgeving aan het informeren over jouw gegevens, dan heb je het over schending en kan je een klacht indienen. Dat hij procedureel wel moet weten wat er gaande is, lijkt me evident. Mocht je de huisarts niet fijn vinden, dan moet je hem ontslaan en een andere zoeken. Eentje die je wel fijn vindt. Het proces willen veranderen is ondoenlijk en niet wenselijk. Succes.

Ik vind het niet gek dat de huisarts niet goed op de hoogte is van psyche, dat hoeft hij ook niet.

Hij is niet de aangewezen persoon om een diagnose te stellen.

Ieder zijn vakgebied toch.

Daar doen psychologen al een hele tijd over, dat kan je toch niet verwachten van een huisats?

Die bestrijdt alleen de symptonen en stuurt je door naar een specialist.

Toen ik bij de psycholoog was, heeft die ook info door gegeven aan de huisarts(wwar ik geen rpobleem in zie trouwens), maar wel netjes overlegt toen er papieren naar het UWV moesten.



Ik denk dat huisartsen niet gezien worden als DERDE, omdat het misschien ook een hoofdbehandelaar is.



Ik denk trouwens wel, ook al moet je er toestemming voor geven, dat je problemen krijgt met het UWV als je weigert.

quote:Juiaatje schreef op 24 maart 2010 @ 17:11:

Ik had hier wel degelijk toestemming voor "moeten" geven dan....zo is officieel de procedure...Als zij vinden dat het noodzakelijk is dat er informatie naar de huisarts gaat dan vind ik dat ze dit eerst moeten overleggen...en sowieso vind ik het niet kunnen dat er informatie naar de huisarts gaat waarvan de client niet eens op de hoogte is...Je hebt zelf als patient recht op inzage van je dossier. Bijna niemand maakt er gebruik van, maar je mag best een arts of psych vragen of je de brief naar de huisarts of je dossier mag inzien. Of het goed voor je is, is een tweede. Veel jargon zul je niet begrijpen of anders opvatten wanneer je het door google haalt bv. Maar het kan wel.