Psyche
alle pijlers
Wel of niet starten anit depressiva
dinsdag 12 september 2017 om 18:51
Hallo,
Al maanden gaat het op en af met mij, het begon met ernstige vermoeidheidsklachten, paniekaanvallen en de bijhorende lichamelijke klachten. Net ne de vakantie voelde ik me even wat beter maar helaas viel ik heel snel weer terug nadat ik weer volop aan het werk was gegaan. Vermoeidheid , de gehele dag een super gespannen gevoel in me lijf en piekeren tot ik er gillend gek van wordt. Ik zit nu ziek thuis dus de vermoeidheid is te doen maar nu voel ik me heel de dag gespannen, piekeren en echt totaal leeg (geestelijke vermoeidheid). Ik heb mezelf elke keer een schop onder de kont gegeven maar ik kan niet meer...
Afijn ik heb vd week een intake bij de psycholoog en ga dan ws beginnen met therapie. Maar daarnaast werd ik zo gek van mezelf dat de huisarts in goed overleg anti depressiva heeft voorgeschreven die ook voor angstklachten werkt.
Maar nu komt het, nu ik dat medicijn in huis heb durf ik niet meer zo goed en begin ik sterk te twijfelen. Op en Afbouwen is een hel wat als ik er niet van af kom etc etc.
Wie heeft er ervaringen? Voor of tegens en waarom?
Alvast bedankt!
Al maanden gaat het op en af met mij, het begon met ernstige vermoeidheidsklachten, paniekaanvallen en de bijhorende lichamelijke klachten. Net ne de vakantie voelde ik me even wat beter maar helaas viel ik heel snel weer terug nadat ik weer volop aan het werk was gegaan. Vermoeidheid , de gehele dag een super gespannen gevoel in me lijf en piekeren tot ik er gillend gek van wordt. Ik zit nu ziek thuis dus de vermoeidheid is te doen maar nu voel ik me heel de dag gespannen, piekeren en echt totaal leeg (geestelijke vermoeidheid). Ik heb mezelf elke keer een schop onder de kont gegeven maar ik kan niet meer...
Afijn ik heb vd week een intake bij de psycholoog en ga dan ws beginnen met therapie. Maar daarnaast werd ik zo gek van mezelf dat de huisarts in goed overleg anti depressiva heeft voorgeschreven die ook voor angstklachten werkt.
Maar nu komt het, nu ik dat medicijn in huis heb durf ik niet meer zo goed en begin ik sterk te twijfelen. Op en Afbouwen is een hel wat als ik er niet van af kom etc etc.
Wie heeft er ervaringen? Voor of tegens en waarom?
Alvast bedankt!
dinsdag 12 september 2017 om 23:59
He meissie,
Wat goed dat je therapie aangaat! Ik ben net als enkele vriendinnen zowel zelf therapeut, als ook zelf in therapie geweest. Ik denk dat therapie vaak wat tijd vraagt voor het verlichting biedt, al is dat natuurlijk heel persoonlijk. Ik weet van een vriendin dat tijdelijke antidepressiva haar erg heeft geholpen in een moeilijk jaar, tot haar therapie aansloeg. Het haalde net de scherpe randjes er vanaf, zodat ze wel kon functioneren.
Ikzelf heb in een tijd van veel spanning oxazepam gebruikt, tijdens start van traumatherapie die de spanning eerst juist versterkte. Dit werkt kortdurend, maar ca 6 uur, en is een angstremmer. Als je nerveus bent voor medicatie voor de lange termijn, dan zou je dit mss ook kunnen bespreken met je huisarts.
Ikzelf was een paar weken veel in paniek, schoot er steeds sneller in en werd steeds labieler en werd ook sommige nachten half gek van mezelf. Ik heb toen een paar dagen 5 mg geslikt om wat tot rust en weer op krachten te komen. Erna heb ik alleen nog een enkele keer 2,5 mg geslikt als de paniek opstak en ik merkte dat het me niet lukte het voldoende bij te sturen. Van een paar vriendinnen weet ik ook dat ze het ook een tijdje gebruikten en nu zeer zelden gebruiken en het geruststellend vinden dat ze het in huis hebben.
Je zult zelf moeten ervaren hoe het voor jou is. Dit soort keuzes zijn vaak moeilijk als je last hebt van spanningen. Wat mij helpt is om me eraan te herinneren dat de angst het doet voelen alsof het heel erg, belangrijk en definitief is, maar dat het uiteindelijk wel mee valt. Werkt het niet voor jou, of geeft het nare bijwerkingen, dan kun je ook weer stoppen. Je bent zelf bij elke stap en je doet het hartstikke goed zo te lezen. En weet dat je niet alleen bent.
Succes, beterschap en lieve groetjes, TieSSa
Wat goed dat je therapie aangaat! Ik ben net als enkele vriendinnen zowel zelf therapeut, als ook zelf in therapie geweest. Ik denk dat therapie vaak wat tijd vraagt voor het verlichting biedt, al is dat natuurlijk heel persoonlijk. Ik weet van een vriendin dat tijdelijke antidepressiva haar erg heeft geholpen in een moeilijk jaar, tot haar therapie aansloeg. Het haalde net de scherpe randjes er vanaf, zodat ze wel kon functioneren.
Ikzelf heb in een tijd van veel spanning oxazepam gebruikt, tijdens start van traumatherapie die de spanning eerst juist versterkte. Dit werkt kortdurend, maar ca 6 uur, en is een angstremmer. Als je nerveus bent voor medicatie voor de lange termijn, dan zou je dit mss ook kunnen bespreken met je huisarts.
Ikzelf was een paar weken veel in paniek, schoot er steeds sneller in en werd steeds labieler en werd ook sommige nachten half gek van mezelf. Ik heb toen een paar dagen 5 mg geslikt om wat tot rust en weer op krachten te komen. Erna heb ik alleen nog een enkele keer 2,5 mg geslikt als de paniek opstak en ik merkte dat het me niet lukte het voldoende bij te sturen. Van een paar vriendinnen weet ik ook dat ze het ook een tijdje gebruikten en nu zeer zelden gebruiken en het geruststellend vinden dat ze het in huis hebben.
Je zult zelf moeten ervaren hoe het voor jou is. Dit soort keuzes zijn vaak moeilijk als je last hebt van spanningen. Wat mij helpt is om me eraan te herinneren dat de angst het doet voelen alsof het heel erg, belangrijk en definitief is, maar dat het uiteindelijk wel mee valt. Werkt het niet voor jou, of geeft het nare bijwerkingen, dan kun je ook weer stoppen. Je bent zelf bij elke stap en je doet het hartstikke goed zo te lezen. En weet dat je niet alleen bent.
Succes, beterschap en lieve groetjes, TieSSa
woensdag 13 september 2017 om 01:24
Ik denk dat daar geen pasklaar antwoord op is. Ik weet te weinig van de situatie van TO en ik reageer waarschijnlijk wat gekleurd door eigen ervaringen.Saga_Röversdotter schreef: ↑12-09-2017 21:49Raad je het ook aan als iemand nog niet op een andere manier geprobeerd heeft zich beter te voelen/ sterker te voelen? Zoals door therapie?
Ik herken het verzet tegen antidepressiva. Ik ben zelf een jaar of 7 geleden vastgelopen. Niet voor de eerste keer, maar nu wel zo erg dat ik er niet op eigen kracht en met 'wat' therapie uitkwam.
Ik wilde het ook aangaan deze keer. Ik heb veel therapie gehad de afgelopen jaren. Diverse soorten ook. Steeds zonder medicatie. Dat was hard werken. Zonder bijster veel resultaat.
Dat resultaat kwam pas 2 jaar geleden, toen ik wél aan de medicatie ging. De pillen maakte mij iets krachtiger; waardoor ik niet meer voortdurend met mijn angsten bezig was maar echt ruimte en vertrouwen kreeg om nieuw gedrag uit te proberen.
(Angsten vooral op sociaal vlak; of ik het wel goed deed, niemand kwetste als ik voor mijn belang opkwam etc.- terwijl ik niet door had hoe dat me belemmerde; ik dacht dat iedereen zo dacht en gewoon beter met die angsten om kon gaan dan ik.)
Ik ben er inmiddels van overtuigd dat ik dat zetje nodig heb.
Ik kan en wil niet voor een ander spreken. Ik ben geen arts, en weet te weinig van situatie en ervaringen van TO.
Ik ben niet voor blind pillen strooien. Maar mij heeft het verzet tegen antidepressiva ernstig vertraging opgeleverd in het kunnen toepassen van technieken die ik in therapie aangereikt heb gekregen. Waardoor ik me nog meer een loser voelde: zóveel therapie en je voelt je nog steeds niet goed. Dat associeerde ik weer met falen, een wandelende productiefout zijn etc. Niet helpend.
Medicijnen hebben bijwerkingen. Geen medicatie nemen heeft zeg maar ook zijn 'bijwerkingen'.
TO vraagt om ervaringen. Bij deze de mijne. Ik hoop dat ze er iets aan heeft. Net als aan jouw visie/ervaring.
woensdag 13 september 2017 om 01:34
6 jaar geleden bij mijn eerste depressie citalopram voorgeschreven gekregen. Toen weinig last van opbouwen na paar maanden gebruikt te hebben vergat ik ze steeds vaker en ik voelde me niet slechter zonder worden er zelf mee gestopt.
2,5 jaar later in een volgende depressie terecht gekomen. Geprobeerd zonder anti depressiva maar mijn vriend werd soms gek van mij was een tikkende tijdbom. Toen weer begonnen. Nu bij het opbouwen een terugval gehad (ging een paar dagen slechter met mij) en een week ziek geweest. Ik moest het minimaal een half jaar slikken. Daarna tig pogingen gedaan om af te bouwen maar als ik naar een minimale dosis ging kreeg ik weer een terugval met als gevolg dat ik weer opbouwde. Uiteindelijk vorig jaar tijdens mijn zwangerschap onder begeleiding van een psychiater en een therapeut gestopt. Hun hebben me door het afbouwen heen gesleept ik kreeg echt last van ontwenningsverschijnselen en moest hier even doorheen bijten.
Het heeft mij goed geholpen tijdens de depressie maar het er vanaf komen was wel een dingetje
2,5 jaar later in een volgende depressie terecht gekomen. Geprobeerd zonder anti depressiva maar mijn vriend werd soms gek van mij was een tikkende tijdbom. Toen weer begonnen. Nu bij het opbouwen een terugval gehad (ging een paar dagen slechter met mij) en een week ziek geweest. Ik moest het minimaal een half jaar slikken. Daarna tig pogingen gedaan om af te bouwen maar als ik naar een minimale dosis ging kreeg ik weer een terugval met als gevolg dat ik weer opbouwde. Uiteindelijk vorig jaar tijdens mijn zwangerschap onder begeleiding van een psychiater en een therapeut gestopt. Hun hebben me door het afbouwen heen gesleept ik kreeg echt last van ontwenningsverschijnselen en moest hier even doorheen bijten.
Het heeft mij goed geholpen tijdens de depressie maar het er vanaf komen was wel een dingetje
woensdag 13 september 2017 om 06:43
Ben het er mee wens dat je niet te makkelijk naar AD moet grijpen en heb ook niet zon vertrouwen in huisartsen die pillen voorschrijven. Praten is altijd de eerste keus, maar als t echt niet gaat, kunnen pillen erbij een prima oplossing zijn.
Zelf heb ik een zware 'depressieve stoornis', wat betekent dat ik voor m'n 30e al 5 zware klinische depressies achter de rug had. Ik kan niet zonder pillen en ik schaam me daar totaal niet voor. De meeste mensen kunnen gelukkig zonder of na verloop van tijd weer afbouwen. Die hebben de luxe er 'principes' op na te houden en mij te vragen of ik me er niet overheen kan zetten. Hoor je ze nooit aan iemand met diabetes vragen, maar goed.
Therapie is het dapperste en moeilijkste wat je ooit zult doen, maar ook het beste. Mocht het zo zijn dat medicatie (tijdelijk of chronisch) een verschil kan maken: maak je dan geen zorgen. Het is geen karakterzwakte en t is ook geen crack; je raakt er niet aan verslaafd. Als t ergste is dat je er niet vanaf komt: so what? Als je jezelf maar kunt zijn, kunt functioneren en misschien ook nog een beetje lol hebben in t leven, is er weinig aan de hand. Zet m op!
Zelf heb ik een zware 'depressieve stoornis', wat betekent dat ik voor m'n 30e al 5 zware klinische depressies achter de rug had. Ik kan niet zonder pillen en ik schaam me daar totaal niet voor. De meeste mensen kunnen gelukkig zonder of na verloop van tijd weer afbouwen. Die hebben de luxe er 'principes' op na te houden en mij te vragen of ik me er niet overheen kan zetten. Hoor je ze nooit aan iemand met diabetes vragen, maar goed.
Therapie is het dapperste en moeilijkste wat je ooit zult doen, maar ook het beste. Mocht het zo zijn dat medicatie (tijdelijk of chronisch) een verschil kan maken: maak je dan geen zorgen. Het is geen karakterzwakte en t is ook geen crack; je raakt er niet aan verslaafd. Als t ergste is dat je er niet vanaf komt: so what? Als je jezelf maar kunt zijn, kunt functioneren en misschien ook nog een beetje lol hebben in t leven, is er weinig aan de hand. Zet m op!
woensdag 13 september 2017 om 12:54
Qua evt weer moeten afkicken in de toekomst denk ik ook: de toekomst kun je niet voorspellen. Je kunt alleen de keus maken die voor jou NU nodig is. Mocht je toch moeite hebben tzt het weer af te bouwen, dan mag je ook op jezelf (leren) vertrouwen dat dan ook wel weer goed zal komen. Als ik last heb van angst, dan is het voor mij heel belangrijk om het verleden en de toekomst los te laten en me te focussen op het Hier en Nu en wat nu goed voelt.
