
Werken met psychische aandoening
dinsdag 4 februari 2020 om 13:55
Ik zou graag jullie advies willen. Mijn partner kampt al jaren met depressies. Hij heeft wel goede tijden tussendoor maar zakt dus ook regelmatig weer in een depressie.
Na diverse coaches, anti depressiva en po’ers heeft de laatste hem naar de ggz doorgestuurd voor een diagnose. Hij krijgt nu schema therapie. Ook ik wordt hierin betrokken want zijn gedrag heeft ook effect op Prive en ook werk relaties.
Dit is waar mijn vraag ook over gaat. Mijn man heeft een hoge intelligentie en heeft ook verantwoordelijke banen gehad en in het verleden en heden. In zijn arbeidsverleden heeft hij al diverse conflicten gehad met collega’s Hij heeft het nooit echt naar zijn zin en haalt energie uit werk. De prikkels, relaties en verhoudingen zijn voor hem vermoeiend en dus een uitdaging. Het kost hem dus ook veel energie werk en haalt er geen positiviteit uit.
In het verleden is hij daarom een aantal keer van werk geswitched omdat het werk niet leuk was maar langzaam komt nu ook wel het besef dat het ook voor een groot deel bij hem zelf ligt.
De vraag is nu een beetje hoe nu verder. De therapie is 1x per 2 weken en man geeft wel aan dat dit wellicht niet intensief genoeg is.
Ik vraag mij af hoe anderen met een psychische achtergrond omgaan met werken. Werken jullie nog? Heb je intensievere therapie gehad of doe je ander (wellicht minder uitdagend werk) of afgekeurd
We gaan het binnenkort uiteraard ook bespreken met de therapeut maar zou graag ervaringsverhalen willen horen.
Na diverse coaches, anti depressiva en po’ers heeft de laatste hem naar de ggz doorgestuurd voor een diagnose. Hij krijgt nu schema therapie. Ook ik wordt hierin betrokken want zijn gedrag heeft ook effect op Prive en ook werk relaties.
Dit is waar mijn vraag ook over gaat. Mijn man heeft een hoge intelligentie en heeft ook verantwoordelijke banen gehad en in het verleden en heden. In zijn arbeidsverleden heeft hij al diverse conflicten gehad met collega’s Hij heeft het nooit echt naar zijn zin en haalt energie uit werk. De prikkels, relaties en verhoudingen zijn voor hem vermoeiend en dus een uitdaging. Het kost hem dus ook veel energie werk en haalt er geen positiviteit uit.
In het verleden is hij daarom een aantal keer van werk geswitched omdat het werk niet leuk was maar langzaam komt nu ook wel het besef dat het ook voor een groot deel bij hem zelf ligt.
De vraag is nu een beetje hoe nu verder. De therapie is 1x per 2 weken en man geeft wel aan dat dit wellicht niet intensief genoeg is.
Ik vraag mij af hoe anderen met een psychische achtergrond omgaan met werken. Werken jullie nog? Heb je intensievere therapie gehad of doe je ander (wellicht minder uitdagend werk) of afgekeurd
We gaan het binnenkort uiteraard ook bespreken met de therapeut maar zou graag ervaringsverhalen willen horen.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:02
Ik zit sinds 4 maanden in therapie, 1 dag in de week. Ik werkte 27 uur naar sinds een maand werk ik 16 uur verdeeld over 3 dagen. Ik vind mn werk wel leuk, maar het werd me teveel i.c.m therapie/gezin/ruimte voor mezelf. Ik deed de therapie er even tussendoor, maar dat is niet te doen kwam ik achter. Ook privé heb ik wat aanpassingen gedaan, minder verplichtingen. Dit werkt goed, ik vind het fijn om wel te blijven werken, afleiding en onder de collega's vind ik prettig.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:11
In mijn familie komen depressies voor ook met psychoses. De ene persoon kan er jaren stabiel mee werken en de andere persoon gaat er cognitief zo ver van achteruit dat een huishouden runnen al bijna niet haalbaar is en sociale activiteiten vaak ook niet. Er valt niet zo veel over te zeggen. Het is een ziekte en bij de ene is het verloop positief en bij de ander niet en blijft er sprake van terugval.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 4 februari 2020 om 14:18
newspaper schreef: ↑04-02-2020 14:02Ik zit sinds 4 maanden in therapie, 1 dag in de week. Ik werkte 27 uur naar sinds een maand werk ik 16 uur verdeeld over 3 dagen. Ik vind mn werk wel leuk, maar het werd me teveel i.c.m therapie/gezin/ruimte voor mezelf. Ik deed de therapie er even tussendoor, maar dat is niet te doen kwam ik achter. Ook privé heb ik wat aanpassingen gedaan, minder verplichtingen. Dit werkt goed, ik vind het fijn om wel te blijven werken, afleiding en onder de collega's vind ik prettig.
Ja dat is dus voor mijn partner ook wel het probleem denk ik. Maar ben je dan voor een deel afgekeurd? Mijn partner verdiend namelijk het hoofdinkomen dus zomaar minder werken is niet gelijk een optie
dinsdag 4 februari 2020 om 14:23
Ik denk dat het beter is om zijn gezondheid op 1 te zetten ipv zijn inkomen. Hij is vast verzekerd voor de wia/ziektewet tenzij hij zelfstandige is.
In mijn familie werkt de één wel maar de ander ook universitair opgeleid is cognitief achteruit gegaan waarbij bijv 30 min lezen al niet haalbaar is, slechte zelfverzorging, te veel prikkels in bijv horeca, coach bij het huishouden.
Je zou ook kunnen anticiperen door zelf wat meer te gaan werken of door gezamenlijk andere afspraken te maken. Ander familie lid werkte steeds 6 mnd viel dan weer 6 md-1 jaar uit en herhaalde dat patroon maar werkt nu wel al weer een maand of 6 stabiel. Blijft wel vallen en opstaan.
BIj herhaalde depressie zal er in het leven toch wellicht ook verandering komen om het haalbaar te maken. Jezelf dood werken daar heb je ook weinig aan. De voorbeelden van intelligente mensen die uit het leven stappen zijn helaas legio.
In mijn familie werkt de één wel maar de ander ook universitair opgeleid is cognitief achteruit gegaan waarbij bijv 30 min lezen al niet haalbaar is, slechte zelfverzorging, te veel prikkels in bijv horeca, coach bij het huishouden.
Je zou ook kunnen anticiperen door zelf wat meer te gaan werken of door gezamenlijk andere afspraken te maken. Ander familie lid werkte steeds 6 mnd viel dan weer 6 md-1 jaar uit en herhaalde dat patroon maar werkt nu wel al weer een maand of 6 stabiel. Blijft wel vallen en opstaan.
BIj herhaalde depressie zal er in het leven toch wellicht ook verandering komen om het haalbaar te maken. Jezelf dood werken daar heb je ook weinig aan. De voorbeelden van intelligente mensen die uit het leven stappen zijn helaas legio.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.

dinsdag 4 februari 2020 om 15:21
Ik heb veel psychische problemen en krijg dan ook 3 keer per week therapie. Wat ik al maanden doe is werk, onbetaald bij een bedrijf gespecialiseerd in mensen met een lichamelijke of geestelijke beperkingen/aandoeningen. Hier kan ik toch nog wat uurtjes naartoe zonder werkdruk. Van hieruit ga ik binnenkort op zoek naar een betaalde baan. Je bent dus bezig, werkt actief aan herstel en je hebt geen druk.
dinsdag 4 februari 2020 om 15:32
dinsdag 4 februari 2020 om 15:39
Ik ben voor die uren de ziektewet in gegaan. Ik kan namelijk even niet mijn contacturen werken, niet omdat ik iets leuks ga doen maar omdat ik psychische problemen heb en daarvoor therapie volg. Mijn werkgever is gelukkig heel begripvol, dat geeft een hoop rust
dinsdag 4 februari 2020 om 15:40
Ik heb door mijn laatste depressie behoorlijk wat cognitieve schade. Deze zin heb ik bijvoorbeeld ongeveer 4 keer proberen te formuleren/typen. Mijn geheugen functioneert slecht en onder druk eigenlijk niet. Momenteel werk ik 9 uur per week en dat is wel de max voor mij nu. Voor de laatste depressie werkte ik meer dan fulltime, heb een universitaire opleiding en nu doe ik totaal ander werk op veel lager niveau. Ook niet meer achter een bureau, geen vergaderingen en overleg meer voor mij want dat kan ik echt niet meer. Voorheen kon ik ook nog forummen tussen het werk door, dat lukt nu echt niet meer, het is dat ik met mijn pootje omhoog zit, anders had ik deze reactie ook niet getypt. Ik heb geen idee waarom ik er deze keer zo slecht uitgekomen ben, of het de leeftijd is, de nieuwe medicatiecocktail, de stress van verschillende ellende in mijn sociaal leven? Het verbetert in ieder geval niet.
Maar ik tel mijn zegeningen, ik heb het wel overleefd. Ik heb medicatie die aanslaat, ben fysiek gezond, het lukt nog wel om voor mijn kind te zorgen als ik tenminste mijn rust goed plan, heb leuke mensen om me heen. Wel een stuk minder dan voorheen.
Maar ik tel mijn zegeningen, ik heb het wel overleefd. Ik heb medicatie die aanslaat, ben fysiek gezond, het lukt nog wel om voor mijn kind te zorgen als ik tenminste mijn rust goed plan, heb leuke mensen om me heen. Wel een stuk minder dan voorheen.
You say potato.
I say vodka.
I say vodka.
dinsdag 4 februari 2020 om 15:47
Tja, dan zal jij ook moeten proberen je inkomen te vergroten. Je man houdt in elk geval niet hetzelfde inkomen als ie al afgekeurd gaat worden. Als je de druk bij hem kan weg halen van verantwoordelijk zijn voor het hoofdinkomen, zou dat ook bevorderlijk kunnen zijn voor zijn herstel.
You say potato.
I say vodka.
I say vodka.

dinsdag 4 februari 2020 om 16:02
Het is een realistische optie.
Zeker als het er terugkerende episodes zijn. Langzaam kan ( hoeft niet....maar gebeurt wel vaak) iemand dan elke keer er net wat slechter uit komen. Ook al nemen mensen hun medicatie, therapie en veranderen ze hun leefwijze, dan ook is er helaas toch vaak na elke episode restschade.
Sosm tast het hun prikkelverwerking steeds verder aan of andere cognitieve vaardigheden zoals iemand hierboven al tikte, ook aan.
En dan word werken ( zeker met collega's en druk mbt preseteren en deadlines ect) gewoon onmogelijk.
Dus ik zou daar echt realistich over zijn qua verwachtingen.
Misschien is een psycho educatie cursus wel wat voor jou.
dinsdag 4 februari 2020 om 19:05
Hoi
Ik ben door deze problemen in de ziektewet beland (duurt 2 jaar), toen in wia, x aantal jaar ,daarna in de Iva. D.w.z permanent 80-100 % afgekeurd, 70% van je salaris met pensioen opbouw. ( via UWV, geen arbeidscontract meer)
Dus dit is in het slechtste scenario het vangnet vanuit n werksituatie.
Dus zo. Dan kan je man in principe nog gaan werken, maar wat hij verdient levert hij in op de uitkering.
Ik neem aan dat hij in de ziektewet is nu. Hiermee kun je niet even leuk doorwerken.
Groetjes
Ik ben door deze problemen in de ziektewet beland (duurt 2 jaar), toen in wia, x aantal jaar ,daarna in de Iva. D.w.z permanent 80-100 % afgekeurd, 70% van je salaris met pensioen opbouw. ( via UWV, geen arbeidscontract meer)
Dus dit is in het slechtste scenario het vangnet vanuit n werksituatie.
Dus zo. Dan kan je man in principe nog gaan werken, maar wat hij verdient levert hij in op de uitkering.
Ik neem aan dat hij in de ziektewet is nu. Hiermee kun je niet even leuk doorwerken.
Groetjes
anoniem_296443 wijzigde dit bericht op 04-02-2020 19:08
Reden: Fout
Reden: Fout
1.00% gewijzigd

woensdag 5 februari 2020 om 20:35
Ik zit momenteel anderhalf jaar in de ziektewet. Heb al wel heel mijn leven last van psychische klachten. Hoofdsymptoom was depressie, maar daaronder ligt cptss en waarschijnlijk autisme.
Plan is om wel weer te werken, maar daarbij mijn gezondheid op 1 te zetten. Voordat ik uitviel had ik een managementfunctie met heel veel uren. Nu mik ik eerder op 3 dagen achter de kassa zeg maar. En wie weet wat de toekomst brengt, maar voor nu zou ik graag weer 'mee willen draaien' zonder de balans weer te verliezen.
Voor iedereen is dat natuurlijk anders.
Je man begint net met therapie, hij staat er open voor en ziet zijn eigen aandeel. Dat is al heel wat! Geef het dus tijd. Er is nu nog niks over te zeggen.
Ik heb overigens nu 2/3 keer in de week afspraken varierend van psychiater, psychotherapeut, verpleegkundige, wmo begeleider en huisarts en heb door de jaren heen al 10+ diagnoses gehad en diverse opnames achter de rug. Dus niet echt te vergelijken met je man.
Plan is om wel weer te werken, maar daarbij mijn gezondheid op 1 te zetten. Voordat ik uitviel had ik een managementfunctie met heel veel uren. Nu mik ik eerder op 3 dagen achter de kassa zeg maar. En wie weet wat de toekomst brengt, maar voor nu zou ik graag weer 'mee willen draaien' zonder de balans weer te verliezen.
Voor iedereen is dat natuurlijk anders.
Je man begint net met therapie, hij staat er open voor en ziet zijn eigen aandeel. Dat is al heel wat! Geef het dus tijd. Er is nu nog niks over te zeggen.
Ik heb overigens nu 2/3 keer in de week afspraken varierend van psychiater, psychotherapeut, verpleegkundige, wmo begeleider en huisarts en heb door de jaren heen al 10+ diagnoses gehad en diverse opnames achter de rug. Dus niet echt te vergelijken met je man.
woensdag 5 februari 2020 om 21:02
Ik heb ASS en werk nu 10 jaar bij een Sociale Werkplaats. Voor 16 uur per week (4 ochtenden). Het werk is onder mijn niveau, maar ik kan niet op mijn denkniveau werken. Ik ben trager en gauw overprikkeld.
In reguliere werkplekken liep ik daar altijd op vast. In het verleden wel veel gedaan om aan werk te komen. Vrijwilligerswerk, stages. Maar ik werd nooit aangenomen. Ook niet als ik wel een goede beoordeling had. Dan was er te weinig budget. Ik heb eigenlijk geen sollicitatieplicht. Maar vind het belangrijk om een dagritme en structuur te hebben. En door die paar uurtjes te werken bovenop mijn uitkering heb ik een paar honderd Euro extra. Zo kom ik ook nog wat onder de mensen. Dit is een ideale indeling voor mij.
In reguliere werkplekken liep ik daar altijd op vast. In het verleden wel veel gedaan om aan werk te komen. Vrijwilligerswerk, stages. Maar ik werd nooit aangenomen. Ook niet als ik wel een goede beoordeling had. Dan was er te weinig budget. Ik heb eigenlijk geen sollicitatieplicht. Maar vind het belangrijk om een dagritme en structuur te hebben. En door die paar uurtjes te werken bovenop mijn uitkering heb ik een paar honderd Euro extra. Zo kom ik ook nog wat onder de mensen. Dit is een ideale indeling voor mij.