Psyche
alle pijlers
Wie herkent dit en heeft raad?!
zaterdag 10 november 2018 om 22:06
Hoi mede lezers,
Ik ben een jonge meid van 19 en maak me de laatste maanden constant zorgen om mijn gezondheid.
Elke keer voel ik hier een bultje en daar een bultje en ga direct van het ergste uit ,
Ik ben een student verpleegkundige en krijg een hoop te maken met patienten die midden in zulke tijden staan dit maakt mij erg onzeker en gestresst over mijn eigen gezondheid
Ik heb een tijdje een bultje gevoeld in mn borst en ben hiervoor naar de HA geweest en die zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, maar nu heb ik al een aantal weken last van vermoeidheid , moeite met ademhalen en een brok in mijn keel en nou voelde ik ook nog een bultje in mijn nek, iedereen om mij heen zegt dat ik mij niet zo druk moet maken want ik ben nog wel erg jong voor kanker en dergelijke...
Elke keer als ik iets ontdek of voel ga ik googelen en ik weet als de beste dat ik dat juist niet moet doen, ik vertel dit immers ook tegen mijn patienten.
Maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd het bezorgt me slapeloze nachten, ik voel me een beetje bezwaard om alweer naar de huisarts te gaan maar weet niet zo goed hoe ik met deze gedachtes moet omgaan.
Heeft iemand tips?
Groetjes.
Maaartjee18
Ik ben een jonge meid van 19 en maak me de laatste maanden constant zorgen om mijn gezondheid.
Elke keer voel ik hier een bultje en daar een bultje en ga direct van het ergste uit ,
Ik ben een student verpleegkundige en krijg een hoop te maken met patienten die midden in zulke tijden staan dit maakt mij erg onzeker en gestresst over mijn eigen gezondheid
Ik heb een tijdje een bultje gevoeld in mn borst en ben hiervoor naar de HA geweest en die zei dat ik mij geen zorgen hoefde te maken, maar nu heb ik al een aantal weken last van vermoeidheid , moeite met ademhalen en een brok in mijn keel en nou voelde ik ook nog een bultje in mijn nek, iedereen om mij heen zegt dat ik mij niet zo druk moet maken want ik ben nog wel erg jong voor kanker en dergelijke...
Elke keer als ik iets ontdek of voel ga ik googelen en ik weet als de beste dat ik dat juist niet moet doen, ik vertel dit immers ook tegen mijn patienten.
Maar ik krijg het maar niet uit mijn hoofd het bezorgt me slapeloze nachten, ik voel me een beetje bezwaard om alweer naar de huisarts te gaan maar weet niet zo goed hoe ik met deze gedachtes moet omgaan.
Heeft iemand tips?
Groetjes.
Maaartjee18
zaterdag 10 november 2018 om 22:42
Hintje: ga maar eens lezen bij de aandoeningen met een H in je studieboek, TO.
zaterdag 10 november 2018 om 22:54
Ik ben zelf een enorme hypochonder, dus ik snap precies wat je bedoeld. Mijn huisarts weet dit overigens ook en vindt het gelukkig helemaal niet erg als ik weer eens een afspraak bij haar maak (een paar maanden terug nog omdat ik dacht dat ik een hersentumor had en pas dacht ik dat ik wat aan mijn hart had - bleek beiden natuurlijk heel wat anders te zijn). Ga gewoon terug naar je huisarts, leg het allemaal uit en laat hem/haar je even onderzoeken. Ik weet dat dat bij mij heel erg helpt voor mijn eigen gemoedsrust. Probeer je ook niet bezwaard te voelen, ze zijn er immers om je te helpen 
zaterdag 10 november 2018 om 23:00
zaterdag 10 november 2018 om 23:03
je bent student verpleegkundige zeg je. Je komt nu voor het eerst in aanraking met mensen die echt iets hebben. Dat heeft impact, daar moet je mee om leren gaan. Dat kan eng zijn ook, en stel je voor dat je het zelf ook krijgt.
Toen ik net met verstandelijk gehandicapte kinderen werkte , en echt laag niveau, had ik opeens niet zo'n enorme kinderwens meer. Dat is wel weer rechtgetrokken later.
Ga gewoon naar de huisarts als je je zorgen maakt. Dat geeft niks. Geef het even tijd, het trekt wel weer bij.
Toen ik net met verstandelijk gehandicapte kinderen werkte , en echt laag niveau, had ik opeens niet zo'n enorme kinderwens meer. Dat is wel weer rechtgetrokken later.
Ga gewoon naar de huisarts als je je zorgen maakt. Dat geeft niks. Geef het even tijd, het trekt wel weer bij.
zaterdag 10 november 2018 om 23:17
Ik zou zeggen: naar iemand van je opleiding, of je begeleider op je werkplek.winkelfanaat schreef: ↑10-11-2018 22:22Nogmaals naar je huisarts en je bericht aan je huisarts laten lezen.
.
zondag 11 november 2018 om 08:13
Dit heb ik vaak gehoord. Zelfs artsen in opleiding hebben soms een fase dat ze bij zichzelf van alles voelen. Misschien kun je het eens aankaarten bij je opleiding? Je bent wellicht niet de enige die er last van heeft.fifty schreef: ↑10-11-2018 23:03je bent student verpleegkundige zeg je. Je komt nu voor het eerst in aanraking met mensen die echt iets hebben. Dat heeft impact, daar moet je mee om leren gaan. Dat kan eng zijn ook, en stel je voor dat je het zelf ook krijgt.
Toen ik net met verstandelijk gehandicapte kinderen werkte , en echt laag niveau, had ik opeens niet zo'n enorme kinderwens meer. Dat is wel weer rechtgetrokken later.
Ga gewoon naar de huisarts als je je zorgen maakt. Dat geeft niks. Geef het even tijd, het trekt wel weer bij.
zondag 11 november 2018 om 23:15
Ik raak ook snel in de stress van vlekjes en bultjes die ik niet kan duiden. Dan is het volgens google ook vaak al kanker dus vaak google ik al niet.
Nu toevallig een bultje onderin mijn mond onder mijn tong en ik maakte de fout te googlen, eerste hit was mondkanker/carcinoom. Ja dat was dom, bedacht ik me toen. Voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.
Nu, al slechts een paar uur later, voel ik me al relaxter. Door mezelf af te vragen: helpt deze gedachte me/heeft dit zin? Nee. Wat kan ik wel doen? Maandag naar de dokter gaan, of het in de gaten houden en over een week naar de dokter gaan. Bovendien zijn er nog zoveel andere opties wat het kan zijn.
Kans op kanker is veel kleiner dan kans op iets onschuldigs. En ik probeer ook een beetje vertrouwen te hebben in dat het goedkomt en in mijn eigen lichaam.
Niet makkelijk door alle horrorverhalen die je soms hoort en leest, zeker niet in jouw geval, maar de kans is nog altijd kleiner op iets slechts dan op iets onschuldigs! En als je het goed in de gaten houdt ben je overal zo vroeg bij...
Mij helpt dit een beetje, ik hoop jou ook! Sterkte!
Nu toevallig een bultje onderin mijn mond onder mijn tong en ik maakte de fout te googlen, eerste hit was mondkanker/carcinoom. Ja dat was dom, bedacht ik me toen. Voelde het bloed uit mijn gezicht wegtrekken.
Nu, al slechts een paar uur later, voel ik me al relaxter. Door mezelf af te vragen: helpt deze gedachte me/heeft dit zin? Nee. Wat kan ik wel doen? Maandag naar de dokter gaan, of het in de gaten houden en over een week naar de dokter gaan. Bovendien zijn er nog zoveel andere opties wat het kan zijn.
Kans op kanker is veel kleiner dan kans op iets onschuldigs. En ik probeer ook een beetje vertrouwen te hebben in dat het goedkomt en in mijn eigen lichaam.
Niet makkelijk door alle horrorverhalen die je soms hoort en leest, zeker niet in jouw geval, maar de kans is nog altijd kleiner op iets slechts dan op iets onschuldigs! En als je het goed in de gaten houdt ben je overal zo vroeg bij...
Mij helpt dit een beetje, ik hoop jou ook! Sterkte!
