Psyche
alle pijlers
Wie wil er met me meedenken? Pnd / angststoornis / medicatie
dinsdag 24 december 2019 om 20:22
Dit zal een redelijk lang verhaal worden. Geen zin om te lezen, sla 't gerust over.
Ik ben eigenlijk ten einde raad.
8 jaar geleden kreeg ik een PND met paniekaanvallen en angsten.
Deze heeft zeker anderhalf a 2 jaar doorgesudderd met medicatie (Sertraline 100mg) en veel therapie.
De jaren daarna bleef ik regelmatig terugvallen houden, en ontwikkelde ik ook dwanggedachten.
Mn Sertraline is in de tussentijd tussen de dips regelmatig verhoogd en verlaagd.
Op het hoogtepunt slikte ik 125mg.
Ik heb in die tijd mijn paniek om ergens heen te gaan overwonnen dmv therapieen en ik denk de medicatie.
Therapieen die ik onder andere in die 8 jaar heb gevolgd zijn er heel veel.
Cognitieve, emdr, schema, mindfulness en nog wat.
Zodra ik weer okay was en bijvoorbeeld weer een baan kreeg ging 't weer mis.
Weer een dip.
Zo is het al jaren op en af.
Nu ben ik vorig jaar, niet gepland weer zwanger geworden.
Ons kindje is geboren in de zomer en dag 4 na de bevalling ging 't lampje weer uit.
Dit keer heftiger dan ooit.
Ik kamp sindsdien hele dagen met angst, dwanggedachten en paniek.
M'n medicatie had ik in de zwangerschap afgebouwd naar 75 mg en is inmiddels verhoogd naar 150 mg, icm 2x oxazepam per dag.
Dit nu al maanden.
Na elke verhoging heb ik een hele korte periode een opleving gehad, maar het is nu alweer weken mis.
Ik ben nu 2x per week in gesprek met een psycholoog, 1x per maand met een psychiater en 1x per maand een gynaecoloog.
Die laatste is op mijn eigen verzoek erbij gekomen omdat ik het toch misschien hormonaal ook moet zoeken.
Sinds 3 weken slik ik nu de anticonceptiepil, in de hoop dat m'n klachten stabiliseren.
Tot nu toe is het alleen maar drama.
Volgende optie is duphaston.
Optie daarna is nog 1x ad verhogen of switchen (m'n grootste angst).
Ik ben op.
8 jaar op en af ellende, terwijl ik er geen reden voor heb.
Heb een prachtig gezin, lieve man, leuk huis, gewoon alles om tevreden mee te zijn.
Zie ik wat over het hoofd?
Is er nog iets wat ik kan doen aan die vreselijke dwanggedachten en dat piekeren?
Inmiddels krijg ik er zelfs sociale angsten bij.
Dit ben ik niet.
Ik was zo blij met het leven vroeger.
Altijd sociaal actief.
Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht.
Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet.
Dit is niet leefbaar.
Maar ik wil zo graag.
Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf.
Ik ben eigenlijk ten einde raad.
8 jaar geleden kreeg ik een PND met paniekaanvallen en angsten.
Deze heeft zeker anderhalf a 2 jaar doorgesudderd met medicatie (Sertraline 100mg) en veel therapie.
De jaren daarna bleef ik regelmatig terugvallen houden, en ontwikkelde ik ook dwanggedachten.
Mn Sertraline is in de tussentijd tussen de dips regelmatig verhoogd en verlaagd.
Op het hoogtepunt slikte ik 125mg.
Ik heb in die tijd mijn paniek om ergens heen te gaan overwonnen dmv therapieen en ik denk de medicatie.
Therapieen die ik onder andere in die 8 jaar heb gevolgd zijn er heel veel.
Cognitieve, emdr, schema, mindfulness en nog wat.
Zodra ik weer okay was en bijvoorbeeld weer een baan kreeg ging 't weer mis.
Weer een dip.
Zo is het al jaren op en af.
Nu ben ik vorig jaar, niet gepland weer zwanger geworden.
Ons kindje is geboren in de zomer en dag 4 na de bevalling ging 't lampje weer uit.
Dit keer heftiger dan ooit.
Ik kamp sindsdien hele dagen met angst, dwanggedachten en paniek.
M'n medicatie had ik in de zwangerschap afgebouwd naar 75 mg en is inmiddels verhoogd naar 150 mg, icm 2x oxazepam per dag.
Dit nu al maanden.
Na elke verhoging heb ik een hele korte periode een opleving gehad, maar het is nu alweer weken mis.
Ik ben nu 2x per week in gesprek met een psycholoog, 1x per maand met een psychiater en 1x per maand een gynaecoloog.
Die laatste is op mijn eigen verzoek erbij gekomen omdat ik het toch misschien hormonaal ook moet zoeken.
Sinds 3 weken slik ik nu de anticonceptiepil, in de hoop dat m'n klachten stabiliseren.
Tot nu toe is het alleen maar drama.
Volgende optie is duphaston.
Optie daarna is nog 1x ad verhogen of switchen (m'n grootste angst).
Ik ben op.
8 jaar op en af ellende, terwijl ik er geen reden voor heb.
Heb een prachtig gezin, lieve man, leuk huis, gewoon alles om tevreden mee te zijn.
Zie ik wat over het hoofd?
Is er nog iets wat ik kan doen aan die vreselijke dwanggedachten en dat piekeren?
Inmiddels krijg ik er zelfs sociale angsten bij.
Dit ben ik niet.
Ik was zo blij met het leven vroeger.
Altijd sociaal actief.
Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht.
Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet.
Dit is niet leefbaar.
Maar ik wil zo graag.
Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf.
dinsdag 24 december 2019 om 22:13
Dit soort adviezen vind ik echt gevaarlijk.
Sowieso nooit zelf stoppen met medicatie.
En antidepressiva is geen troep.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-12-2019 22:16
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
50.72% gewijzigd
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
dinsdag 24 december 2019 om 22:18
Dus neem die stap dan. Paar heftige weken misschien maar dat ertegenaan blijven hikken helpt je ook niet.
Sowieso vraag ik me af waarom je op 150 ipv 200mg zit en hoe je psychiater de switch voor zich ziet. Wat de beste methode is om over te stappen van ene op andere middel is niet iets wat uitgebreid onderzocht is Maar er worden wel veel swichtabellen gebruikt en je hoeft vrijwel nooit helemaal terug naar 0 en daar weken op blijven zitten. Dus ik zou dateens bespreken met je psychiater of misschien weet jij wel precies wat haar/zijn overwegingen zijn. Misschien vul je wat je hebt gehoord door je angst en depressie ook wel op zijn allernegatiefst in en hoort je man of ander persoon met je mee is dit anders. Wat vinden zij verstandig?
En als je twijfels blijft hebben, vraag een second opnion bij een pop poli of depressie poli. Vaak hebben second opinions niet een enorme wachttijd.
Doe dat echt. Depressie en angst kunnen heel goed behandeld worden. Maar soms moet je wel een heel stappenplan door om te vinden wat bij jou werkt.
dinsdag 24 december 2019 om 22:36
Wat bij mij heeft geholpen: stoppen met therapie, andere AD (efexor) en een hele lage dosering antipsychotica (dipiperon). Dat laatste is niet voor psychoses, maar tegen angstklachten.
Verder weet ik dat Duphaston bij veel vrouwen goed werkt, dus dat zou ik een kans geven. Bij mij helpt het helaas niet en ik heb dus weer kans op een PND na deze zwangerschap.
Verder weet ik dat Duphaston bij veel vrouwen goed werkt, dus dat zou ik een kans geven. Bij mij helpt het helaas niet en ik heb dus weer kans op een PND na deze zwangerschap.
woensdag 25 december 2019 om 10:31
Hi ninosz ik ken je uit het 'angststoornis' topic waar je een tijdje mee schreef. Aangezien ik daar nog mee schrijf, heb ik niet DE oplossing voor je, maar wilde je laten weten dat ik aan je denk. Heel veel sterkte en ik hoop dat je deze dagen toch (al zijn t hele kleine) lichtpuntjes heb met je gezin. 
zaterdag 28 december 2019 om 09:53
Ninosz; wat rot zeg! Hoe heb je je tijdens je zwangerschap gevoelt? Heb je nu alweer een cyclus en heb je steeds klachten of cyclus gerelateerd?
Als ik me niet vergis komen de klachten vlak na een bevalling door de enorme progesterondaling. Je zou zeggen dat duphaston jou wellicht zou kunnen helpen.
Als ik me niet vergis komen de klachten vlak na een bevalling door de enorme progesterondaling. Je zou zeggen dat duphaston jou wellicht zou kunnen helpen.
zaterdag 28 december 2019 om 21:55
Wat rot dat je je zo voelt. Probeer er niet tegen te vechten, hoe moeilijk dat ook is. Door te accepteren hoe je je voelt, lukt het vaak iets beter om de dag door te komen is mijn ervaring. Je mag je rot, angstig, gespannen of somber voelen. Er komen dan vanzelf weer betere momenten, door vooral ook niet teveel vooruit te kijken en per dag te leven. Het klinkt alsof je nu teveel je best doet. Dat snap ik heel goed want niemand wil zich rot voelen. Maar voel je niet schuldig en probeer te accepteren hoe het nu is.
Daarnaast zou ik zeker overwegen om medicatie aan te passen. Heb je in die 8 jaar ook langere stabiele periodes gehad waarin je je jezelf voelde? Ik heb ook te maken gehad met postnatale depressies en verschillende ad gebruikt voordat ik de juiste dosis en medicatie vond. Afbouwen en opbouwen kan even pittig zijn. Maar die constante angst & paniek is ook niks. Sterkte!
Daarnaast zou ik zeker overwegen om medicatie aan te passen. Heb je in die 8 jaar ook langere stabiele periodes gehad waarin je je jezelf voelde? Ik heb ook te maken gehad met postnatale depressies en verschillende ad gebruikt voordat ik de juiste dosis en medicatie vond. Afbouwen en opbouwen kan even pittig zijn. Maar die constante angst & paniek is ook niks. Sterkte!
zondag 29 december 2019 om 15:45
Hoi,starshine31 schreef: ↑28-12-2019 21:55Wat rot dat je je zo voelt. Probeer er niet tegen te vechten, hoe moeilijk dat ook is. Door te accepteren hoe je je voelt, lukt het vaak iets beter om de dag door te komen is mijn ervaring. Je mag je rot, angstig, gespannen of somber voelen. Er komen dan vanzelf weer betere momenten, door vooral ook niet teveel vooruit te kijken en per dag te leven. Het klinkt alsof je nu teveel je best doet. Dat snap ik heel goed want niemand wil zich rot voelen. Maar voel je niet schuldig en probeer te accepteren hoe het nu is.
Daarnaast zou ik zeker overwegen om medicatie aan te passen. Heb je in die 8 jaar ook langere stabiele periodes gehad waarin je je jezelf voelde? Ik heb ook te maken gehad met postnatale depressies en verschillende ad gebruikt voordat ik de juiste dosis en medicatie vond. Afbouwen en opbouwen kan even pittig zijn. Maar die constante angst & paniek is ook niks. Sterkte!
Ik heb zeker wel stabiele periodes gehad, maar nooit langer dan een half jaar.
En zo diep als nu heb ik nog nooit gezeten.
Dus ergens gaat er iets niet goed.
Hoe lang duurde jouw postnatale depressies?
zondag 29 december 2019 om 15:46
Stoppen met therapie heb ik zelf ook bedacht en de psych ook, er valt niks meer te zoeken of te vinden.nachtvlinder1977 schreef: ↑24-12-2019 22:36Wat bij mij heeft geholpen: stoppen met therapie, andere AD (efexor) en een hele lage dosering antipsychotica (dipiperon). Dat laatste is niet voor psychoses, maar tegen angstklachten.
Verder weet ik dat Duphaston bij veel vrouwen goed werkt, dus dat zou ik een kans geven. Bij mij helpt het helaas niet en ik heb dus weer kans op een PND na deze zwangerschap.
Voor nu begeleid ze me wel door deze depressie heen.
De psychiater denkt dat omhoog naar 200 weinig verschil maakt?
zondag 29 december 2019 om 15:47
Tijdens de zwangerschap ben ik top.matz schreef: ↑28-12-2019 09:53Ninosz; wat rot zeg! Hoe heb je je tijdens je zwangerschap gevoelt? Heb je nu alweer een cyclus en heb je steeds klachten of cyclus gerelateerd?
Als ik me niet vergis komen de klachten vlak na een bevalling door de enorme progesterondaling. Je zou zeggen dat duphaston jou wellicht zou kunnen helpen.
Werkelijk nergens nergens last van.
zondag 29 december 2019 om 22:17
Bij mijn 1e kindje voelde ik me na een jaar weer meer mezelf. Maar dat was een hele andere situatie omdat mijn zoontje overleden is. Bij mijn 2e kindje duurde het denk ik 8 maanden met pieken en dalen, daarna was het redelijk stabiel. Daarna ook antidepressiva afgebouwd en dat ging prima. Bij mijn 3e kindje duurde het 5 of 6 maanden en was het minder diep. Ik had inmiddels 'ervaring' dus kon er iets beter mee omgaan. Weer antidepressiva afgebouwd.
Door een stressvolle periode weer last van paniek & angst, dus nu weer ad aan het opbouwen. Vond het eerst heel lastig om te realiseren dar het nu niets meer met de bevalling te maken heeft en dat het dus iets is wat bij me blijft ook na het ontzwangeren. Maar nu voel ik me na een maand alweer redelijk ok. Dus het gaat weliswaar met pieken en dalen, maar bij mij gaat het niet meer zo diep, duurt een dip minder lang en zijn er langere stabiele periodes geweest.
Ik hoop dat er voor jou ook weer rustigere periodes aankomen. Ik zou overstappen naar andere medicatie zeker overwegen. Het heeft mij destijds enorm geholpen en uiteindelijk veel baat bij gehad. Sterkte!
zondag 29 december 2019 om 22:44
Wat naar dat je je al zo lang naar voelt! Ik heb helaas ook ervaring met pnd en heb verschillende ad geslikt. Ik zou zeker overwegen om over te stappen! Ik heb eerst paroxitine geslikt, toen was ik met name depressief. Later kreeg ik meer last van angsten. Toen ben ik venlafaxine gaan slikken. En die werkt dus bij mij veel beter en ook beter tegen angsten. Dus ik zou dat proberen, wat heb je te verliezen? Jouw medicatie lijkt op dit moment niet echt te helpen, want je zegt dat je nog nooit zo diep gezeten hebt. Natuurlijk is overstappen even een lastige periode, maar nu gaat het ook niet goed. En meestal kun je de 2e al opbouwen voor je de eerste helemaal hebt afgebouwd. En de oxazepam kun je blijven slikken in die tijd. Voor het overstappen is uiteraard wel medisch advies nodig. Sterkte met alles!
Vertrouwen - als je alles loslaat, heb je twee handen vrij
