Psyche
alle pijlers
Wie wil er met me meedenken? Pnd / angststoornis / medicatie
dinsdag 24 december 2019 om 20:22
Dit zal een redelijk lang verhaal worden. Geen zin om te lezen, sla 't gerust over.
Ik ben eigenlijk ten einde raad.
8 jaar geleden kreeg ik een PND met paniekaanvallen en angsten.
Deze heeft zeker anderhalf a 2 jaar doorgesudderd met medicatie (Sertraline 100mg) en veel therapie.
De jaren daarna bleef ik regelmatig terugvallen houden, en ontwikkelde ik ook dwanggedachten.
Mn Sertraline is in de tussentijd tussen de dips regelmatig verhoogd en verlaagd.
Op het hoogtepunt slikte ik 125mg.
Ik heb in die tijd mijn paniek om ergens heen te gaan overwonnen dmv therapieen en ik denk de medicatie.
Therapieen die ik onder andere in die 8 jaar heb gevolgd zijn er heel veel.
Cognitieve, emdr, schema, mindfulness en nog wat.
Zodra ik weer okay was en bijvoorbeeld weer een baan kreeg ging 't weer mis.
Weer een dip.
Zo is het al jaren op en af.
Nu ben ik vorig jaar, niet gepland weer zwanger geworden.
Ons kindje is geboren in de zomer en dag 4 na de bevalling ging 't lampje weer uit.
Dit keer heftiger dan ooit.
Ik kamp sindsdien hele dagen met angst, dwanggedachten en paniek.
M'n medicatie had ik in de zwangerschap afgebouwd naar 75 mg en is inmiddels verhoogd naar 150 mg, icm 2x oxazepam per dag.
Dit nu al maanden.
Na elke verhoging heb ik een hele korte periode een opleving gehad, maar het is nu alweer weken mis.
Ik ben nu 2x per week in gesprek met een psycholoog, 1x per maand met een psychiater en 1x per maand een gynaecoloog.
Die laatste is op mijn eigen verzoek erbij gekomen omdat ik het toch misschien hormonaal ook moet zoeken.
Sinds 3 weken slik ik nu de anticonceptiepil, in de hoop dat m'n klachten stabiliseren.
Tot nu toe is het alleen maar drama.
Volgende optie is duphaston.
Optie daarna is nog 1x ad verhogen of switchen (m'n grootste angst).
Ik ben op.
8 jaar op en af ellende, terwijl ik er geen reden voor heb.
Heb een prachtig gezin, lieve man, leuk huis, gewoon alles om tevreden mee te zijn.
Zie ik wat over het hoofd?
Is er nog iets wat ik kan doen aan die vreselijke dwanggedachten en dat piekeren?
Inmiddels krijg ik er zelfs sociale angsten bij.
Dit ben ik niet.
Ik was zo blij met het leven vroeger.
Altijd sociaal actief.
Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht.
Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet.
Dit is niet leefbaar.
Maar ik wil zo graag.
Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf.
Ik ben eigenlijk ten einde raad.
8 jaar geleden kreeg ik een PND met paniekaanvallen en angsten.
Deze heeft zeker anderhalf a 2 jaar doorgesudderd met medicatie (Sertraline 100mg) en veel therapie.
De jaren daarna bleef ik regelmatig terugvallen houden, en ontwikkelde ik ook dwanggedachten.
Mn Sertraline is in de tussentijd tussen de dips regelmatig verhoogd en verlaagd.
Op het hoogtepunt slikte ik 125mg.
Ik heb in die tijd mijn paniek om ergens heen te gaan overwonnen dmv therapieen en ik denk de medicatie.
Therapieen die ik onder andere in die 8 jaar heb gevolgd zijn er heel veel.
Cognitieve, emdr, schema, mindfulness en nog wat.
Zodra ik weer okay was en bijvoorbeeld weer een baan kreeg ging 't weer mis.
Weer een dip.
Zo is het al jaren op en af.
Nu ben ik vorig jaar, niet gepland weer zwanger geworden.
Ons kindje is geboren in de zomer en dag 4 na de bevalling ging 't lampje weer uit.
Dit keer heftiger dan ooit.
Ik kamp sindsdien hele dagen met angst, dwanggedachten en paniek.
M'n medicatie had ik in de zwangerschap afgebouwd naar 75 mg en is inmiddels verhoogd naar 150 mg, icm 2x oxazepam per dag.
Dit nu al maanden.
Na elke verhoging heb ik een hele korte periode een opleving gehad, maar het is nu alweer weken mis.
Ik ben nu 2x per week in gesprek met een psycholoog, 1x per maand met een psychiater en 1x per maand een gynaecoloog.
Die laatste is op mijn eigen verzoek erbij gekomen omdat ik het toch misschien hormonaal ook moet zoeken.
Sinds 3 weken slik ik nu de anticonceptiepil, in de hoop dat m'n klachten stabiliseren.
Tot nu toe is het alleen maar drama.
Volgende optie is duphaston.
Optie daarna is nog 1x ad verhogen of switchen (m'n grootste angst).
Ik ben op.
8 jaar op en af ellende, terwijl ik er geen reden voor heb.
Heb een prachtig gezin, lieve man, leuk huis, gewoon alles om tevreden mee te zijn.
Zie ik wat over het hoofd?
Is er nog iets wat ik kan doen aan die vreselijke dwanggedachten en dat piekeren?
Inmiddels krijg ik er zelfs sociale angsten bij.
Dit ben ik niet.
Ik was zo blij met het leven vroeger.
Altijd sociaal actief.
Niets lijkt er meer hetzelfde, en elke dag is het weer een gevecht.
Nu weet ik dat er altijd rest schade zal zijn, maar dit niet.
Dit is niet leefbaar.
Maar ik wil zo graag.
Voor m'n gezin, maar ook voor mezelf.
dinsdag 24 december 2019 om 20:38
Wat naar dat je hier al zo lang mer worstelt en dan vooral de laatste maanden na je bevalling 
Als ik je zo lees, zou ik zeker denken aan een ander antidepressivum. Switchen hoeft helemaal niet tegen te vallen, hoewel het logisch is vanuit je angst hier heel bezorgd over te zijn. Maar ik heb wel vaker mensen echt op zien bloeien toen ze overstapten. Dus gun dat jezelf als dat het advies is van je psychiater.
Als ik je zo lees, zou ik zeker denken aan een ander antidepressivum. Switchen hoeft helemaal niet tegen te vallen, hoewel het logisch is vanuit je angst hier heel bezorgd over te zijn. Maar ik heb wel vaker mensen echt op zien bloeien toen ze overstapten. Dus gun dat jezelf als dat het advies is van je psychiater.
dinsdag 24 december 2019 om 20:56
Ik zag laatst dit voorbijkomen, een vrouw die aan haar postpartum depressie wist te ontkomen door regelmatig kleine hoeveelheden psilocybine in te nemen: "microdosing".
https://www.vice.com/en_us/article/zmdv ... -treatment
https://www.vice.com/en_us/article/zmdv ... -treatment
For whom the bell tolls
dinsdag 24 december 2019 om 21:05
Loepen!Maud*de*Braose schreef: ↑24-12-2019 21:04Waar lees jij dat to 4 kinderen heeft?
Dat kan ik niet uit haar verhaal opmaken.
dinsdag 24 december 2019 om 21:25
ik heb wel ervaring met gebruik AD waarvan je denkt dat het helpt, en vervolgens een ander AD die écht werkt. Soms kan je ook tegelijk een afbouwen en een ander opbouwen, en het kan verschrikkelijk zijn om te denken als je zo diep zit dat het nóg slechter zal gaan en je elk houvast kwijt zal zijn- in mijn ervaring valt dat echt mee, en is het met een week of twee wel weer achterwege. Knuffels meid
dinsdag 24 december 2019 om 21:27
Stoppen met zoveel therapie als het niet helpt, praten is niet altijd goed en put ook uit. Zoek andere medicatie met psychiater en gynaecoloog en ga over op acceptatie ipv vechten voor verbetering. Dat geeft waarschijnlijk al een heel stuk meer rust. Vanuit daar kijk je dan eventueel verder. Leef met de dag en doe niet meer dan nodig.
niks moet en alles mag
dinsdag 24 december 2019 om 21:34
Doe niet zo raar joh. Ten eerste kloppen die leeftijden niet en bij 1 en 3 geen klachten gehad. Verder krijgen mijn kinderen hier heel weinig van mee.
Ik ben heel lief voor ze, en verzorg ze prima.
3 en 4 waren niet gepland.
Dat klopt.
Daar word nu aan gewerkt door m'n man.
Maar het feit is nu dat ze er wel zijn, en ik heel veel van ze hou.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-12-2019 22:05
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
23.77% gewijzigd
dinsdag 24 december 2019 om 21:37
Mijn psychiater geeft aan dat insluipen van medicatie niet kan?tigri schreef: ↑24-12-2019 21:25
ik heb wel ervaring met gebruik AD waarvan je denkt dat het helpt, en vervolgens een ander AD die écht werkt. Soms kan je ook tegelijk een afbouwen en een ander opbouwen, en het kan verschrikkelijk zijn om te denken als je zo diep zit dat het nóg slechter zal gaan en je elk houvast kwijt zal zijn- in mijn ervaring valt dat echt mee, en is het met een week of twee wel weer achterwege. Knuffels meid
Ik gaf dat ook al aan als optie.
De 1 afbouwen en de ander opbouwen.
dinsdag 24 december 2019 om 21:43
Je weet toch vooraf helemaal niet dat het zo loopt ? Je gaat in behandeling in de hoop dat het beter wordt. Doe eens even lekker kerstig en steek je hoofd in een kalkoen ofzo. Beter dan dit gekakel als iemand hulp/advies vraagt.
TO veel sterkte.
moderatorviva wijzigde dit bericht op 24-12-2019 22:04
Reden: 'quote' verwijderd
Reden: 'quote' verwijderd
41.39% gewijzigd
...
dinsdag 24 december 2019 om 21:45
Je eerdere berichten klinken behoorlijk alarmerend anders.ninosz schreef: ↑24-12-2019 21:34Doe niet zo raar joh. Ten eerste kloppen die leeftijden niet en bij 1 en 3 geen klachten gehad. Verder krijgen mijn kinderen hier heel weinig van mee.
Ik ben heel lief voor ze, en verzorg ze prima.
3 en 4 waren niet gepland.
Dat klopt.
Daar word nu aan gewerkt door m'n man.
Maar het feit is nu dat ze er wel zijn, en ik heel veel van ze hou.
dinsdag 24 december 2019 om 21:49
Quaintrelle schreef: ↑24-12-2019 21:43Je weet toch vooraf helemaal niet dat het zo loopt ? Je gaat in behandeling in de hoop dat het beter wordt.
Niemand weet hoe het loopt.
Met een voorgeschiedenis van herhalende depressies neem je geen enkel risico en voorkom je een eventuele zwangerschap.
Aan enkel hoop hebben kinderen niets.
dinsdag 24 december 2019 om 21:59
Dit.Allesmag schreef: ↑24-12-2019 21:27Stoppen met zoveel therapie als het niet helpt, praten is niet altijd goed en put ook uit. Zoek andere medicatie met psychiater en gynaecoloog en ga over op acceptatie ipv vechten voor verbetering. Dat geeft waarschijnlijk al een heel stuk meer rust. Vanuit daar kijk je dan eventueel verder. Leef met de dag en doe niet meer dan nodig.
dinsdag 24 december 2019 om 22:02
Vind ik zelf ook.
Aan de andere kant is er al wel heel veel geprobeerd.
dinsdag 24 december 2019 om 22:05
