Psyche
alle pijlers
Woedeuitbarstingen partner (verbaal geweld)
dinsdag 20 april 2021 om 07:14
Hallo,
*Situatie:*
Mijn partner heeft last van woede-uitbarstingen. Dit gebeurt meestal bij huishoudelijke dingen (bijv. een klus die niet lukt, iets dat kapot gaat, een klus waar ik aan begin en hij niet nodig vindt, als hij vindt dat ik een te duur product koop, ook al is het mijn eigen geld).
We hebben samen een baby.
Wat gebeurt er?
Partner verheft zijn stem en geeft mij ergens de schuld van (ook als iets niet direct mijn schuld is) en scheldt me uit voor kankerwijf! stom wijf! mongool, stomme mongool! met je lelijke (kwetsende opmerking over mijn uiterlijk), ga maar janken!
Mijn reactie hierop is meestal:
'Doe normaal! Hoor je wel wat je zegt? Ik ben geen stom wijf. Dit kun je niet zeggen!'
En vervolgens begin ik hard de huilen en loop ik weg naar een andere kamer. Ik heb dan heel veel boosheid en frustratie in mij en die uit ik dan door ergens tegen aan te slaan of bijv. mijn telefoon op de grond te geven.
Na afloop
Partner is daarna het boze gevoel weer kwijt. En doet weer normaal.
Hij ziet dan ook in dat dit niet kan zo en belooft elke keer beterschap.
Buiten de woedeuitbarstingen is de relatie wel goed en dan is hij wel lief.
Mijn vragen
1. Dit moet heel heftig zijn voor ons kindje (nu baby). Mijn vraag is of iemand uit eigen ervaring (positie kind, ouders, hulpverlening of omgeving) weet wat voor impact een situatie als de onze heeft op een kind.
2. Heeft iemand suggesties voor mijn partner en mij om deze situatie te veranderen?
Bedankt!
vivalinda
*Situatie:*
Mijn partner heeft last van woede-uitbarstingen. Dit gebeurt meestal bij huishoudelijke dingen (bijv. een klus die niet lukt, iets dat kapot gaat, een klus waar ik aan begin en hij niet nodig vindt, als hij vindt dat ik een te duur product koop, ook al is het mijn eigen geld).
We hebben samen een baby.
Wat gebeurt er?
Partner verheft zijn stem en geeft mij ergens de schuld van (ook als iets niet direct mijn schuld is) en scheldt me uit voor kankerwijf! stom wijf! mongool, stomme mongool! met je lelijke (kwetsende opmerking over mijn uiterlijk), ga maar janken!
Mijn reactie hierop is meestal:
'Doe normaal! Hoor je wel wat je zegt? Ik ben geen stom wijf. Dit kun je niet zeggen!'
En vervolgens begin ik hard de huilen en loop ik weg naar een andere kamer. Ik heb dan heel veel boosheid en frustratie in mij en die uit ik dan door ergens tegen aan te slaan of bijv. mijn telefoon op de grond te geven.
Na afloop
Partner is daarna het boze gevoel weer kwijt. En doet weer normaal.
Hij ziet dan ook in dat dit niet kan zo en belooft elke keer beterschap.
Buiten de woedeuitbarstingen is de relatie wel goed en dan is hij wel lief.
Mijn vragen
1. Dit moet heel heftig zijn voor ons kindje (nu baby). Mijn vraag is of iemand uit eigen ervaring (positie kind, ouders, hulpverlening of omgeving) weet wat voor impact een situatie als de onze heeft op een kind.
2. Heeft iemand suggesties voor mijn partner en mij om deze situatie te veranderen?
Bedankt!
vivalinda
dinsdag 20 april 2021 om 09:34
Dus als hem iets niet lukt, dan ben jij (nu nog) de verbale boksbal.
Dat doe je dus anders. Als hij boos is dat hem iets niet lukt, dan mag HIJ even zichzelf verwijderen uit de ruimte. Stampt hij maar boos een blokje om.
Maar je gaat je NOOIT afreageren op je vriendin en de moeder van je kind.
Dat doe je dus anders. Als hij boos is dat hem iets niet lukt, dan mag HIJ even zichzelf verwijderen uit de ruimte. Stampt hij maar boos een blokje om.
Maar je gaat je NOOIT afreageren op je vriendin en de moeder van je kind.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 20 april 2021 om 09:35
dinsdag 20 april 2021 om 09:35
Nee, niet waar schreeuwen en gaan huilen is ook geen effectief gedrag. Die man begint, maar beide gedragen zich als 4 jarige.
Ik vind relatietherapie wel een goede want wanneer de man leert dat hij zo zijn frustratie niet kan uiten, dan is het wel fijn dat hij op termijn een normale reactie terug krijgt, anders blijft men elkaar voeden met kinderachtig gedrag.
Ik vind relatietherapie wel een goede want wanneer de man leert dat hij zo zijn frustratie niet kan uiten, dan is het wel fijn dat hij op termijn een normale reactie terug krijgt, anders blijft men elkaar voeden met kinderachtig gedrag.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
dinsdag 20 april 2021 om 09:37
Je slaat je voor je kop zodra jij je kind opeens, nadat zijn blokkentoren is omgevallen, naar jou ziet kijken en: kankermongool! roept naar jou.
Want dat is wat je kind leert. Het lukt niet, dus ga je mama uitschelden. Zo werkt dat namelijk.
Want dat is wat je kind leert. Het lukt niet, dus ga je mama uitschelden. Zo werkt dat namelijk.
I noticed how your people didn't support you. So, I sent you strangers -- The Universe
dinsdag 20 april 2021 om 09:37
Laat ik het zo zeggen; het begon met een thuissituatie zoals TO beschrijft. Maar dat is vaak de tip van de ijsberg. Er was sprake geestelijke en emotionele mishandeling door de ouders, verwaarlozing op diverse gebieden, een disfunctioneel huishouden. Kinderen weten niet beter, want dit is de situatie waarin ze opgroeien, soms zien ze bij vriendjes dat het ook anders kan. Vaak zijn patronen dan al ingesleten.Parella schreef: ↑20-04-2021 09:28@SweetFirely: zijn jouw pleegkinderen ook uit huis geplaatst door verbale agressie thuis of moet er dan meer spelen?
Ik vraag me een beetje af waar de grens ligt tussen ouders die "af en toe" hun persoonlijke frustraties niet gezond uiten en situaties waar er hulpverlening aan te pas komt.
Ik vind de situatie van TO in elke geval ernstig genoeg dat ik mijn kinderen daar bijvoorbeeld nooit te logeren zou sturen.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 20 april 2021 om 09:41
Probeer er iets aan te veranderen door samen hulp hiervoor te zoeken. Het zou kunnen dat jullie onder zware druk gebukt gaan momenteel. Een kleine baby is niet niks. Fijn dat jullie relatie op andere vlakken wel lekker zit, dan is er een goede kans dat dit probleem samen op te lossen is.
Ik zou me weinig aantrekken van opmerkingen van mensen hier, die vragen waarom je in deze situatie een kind hebt gekregen of dat je egoistisch zou zijn. Niemand weet waar jij en jouw partner op dit moment doorheen gaan en niemand weet wat jullie draagkracht en draaglast is.
Je bent geen slechte ouder, zeker omdat je er graag verandering in wil brengen.
Ga daar dus voor!
Heel veel sterkte
Ik zou me weinig aantrekken van opmerkingen van mensen hier, die vragen waarom je in deze situatie een kind hebt gekregen of dat je egoistisch zou zijn. Niemand weet waar jij en jouw partner op dit moment doorheen gaan en niemand weet wat jullie draagkracht en draaglast is.
Je bent geen slechte ouder, zeker omdat je er graag verandering in wil brengen.
Ga daar dus voor!
Heel veel sterkte
dinsdag 20 april 2021 om 09:43
Ik ben als kind in zo'n situatie opgegroeid. Ik heb hierdoor nu nog steeds acute stress en angst zodra ik mensen ruzie hoor maken. Zodra iemand, dit kunnen gewoon vreemden zijn, op een agressieve toon harder gaat praten,schiet ik in de stress. Dus zelfs als de buren woorden hebben of als er ergens op straat een schermutseling is.
dinsdag 20 april 2021 om 09:47
Dan ben je wel al tien stappen verder, denk ik hoor. TO geeft nu aan wat er speelt, is zich er zeer bewust van en lijkt zich te willen inzetten voor verbetering.SweetFirefly schreef: ↑20-04-2021 09:37Laat ik het zo zeggen; het begon met een thuissituatie zoals TO beschrijft. Maar dat is vaak de tip van de ijsberg. Er was sprake geestelijke en emotionele mishandeling door de ouders, verwaarlozing op diverse gebieden, een disfunctioneel huishouden. Kinderen weten niet beter, want dit is de situatie waarin ze opgroeien, soms zien ze bij vriendjes dat het ook anders kan. Vaak zijn patronen dan al ingesleten.
Anders dan op bepaalde momenten het spaak lopen van agressieregulatie van beide ouders, zie ik even niet goed in hoe de rest van jouw bovenstaande post van toepassing is op de situatie bij TO.
dinsdag 20 april 2021 om 09:48
Bagatelliseer de situatie nou niet. Een kind heeft geborgenheid en veiligheid nodig naast de basisbehoeften als een dak boven je hoofd en eten. Moeder klinkt niet stabiel en vader kan een keer finaal door het lint gaan. En dan zegt ie: sorry schat, zal het nooit meer doen. En moeder blijft bij hem want hij heeft ook wel lieve kanten.Saivash schreef: ↑20-04-2021 09:41Probeer er iets aan te veranderen door samen hulp hiervoor te zoeken. Het zou kunnen dat jullie onder zware druk gebukt gaan momenteel. Een kleine baby is niet niks. Fijn dat jullie relatie op andere vlakken wel lekker zit, dan is er een goede kans dat dit probleem samen op te lossen is.
Ik zou me weinig aantrekken van opmerkingen van mensen hier, die vragen waarom je in deze situatie een kind hebt gekregen of dat je egoistisch zou zijn. Niemand weet waar jij en jouw partner op dit moment doorheen gaan en niemand weet wat jullie draagkracht en draaglast is.
Je bent geen slechte ouder, zeker omdat je er graag verandering in wil brengen.
Ga daar dus voor!
Heel veel sterkte
En over een paar jaar staat zo'n kind bij mij voor de deur. Kapot van binnen. Niet bekend met normen en waarden en sociaal compleet van de wereld. Mag ik jou dan bellen? Want het was volgens jou allemaal niet zo erg?
Investeer jij dan ook 24/7 met je andere gezinsleden in zo'n kind? Om te leren wat wel normaal is? En om het een betere en eerlijkere start te geven in de wereld? Of blijf je net als vandaag de beste stuurlui aan wal?
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 20 april 2021 om 09:49
Beiden reageren zo driftig als een peuter op stress. Hij gaat schelden, zij gooit dingen stuk. Ze moeten leren om zich niet langer als een peuter te gedragen en een therapeut kan daar handige tips en tools voor aandragen.In_Tenebris schreef: ↑20-04-2021 09:28Hoezo therapie? Dan kan hij van een professional horen dat dit niet normaal is? Volgens mij is dit gewoon iets wat hij gewoon niet moet doen. Als hij dat niet snapt heb je de verkeerde man.
dinsdag 20 april 2021 om 09:49
Het gedrag van vader valt onder geestelijke en emotionele mishandeling.Saivash schreef: ↑20-04-2021 09:47Dan ben je wel al tien stappen verder, denk ik hoor. TO geeft nu aan wat er speelt, is zich er zeer bewust van en lijkt zich te willen inzetten voor verbetering.
Anders dan op bepaalde momenten het spaak lopen van agressieregulatie van beide ouders, zie ik even niet goed in hoe de rest van jouw bovenstaande post van toepassing is op de situatie bij TO.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 20 april 2021 om 09:56
Ik was tekort door de bocht als ik de reacties zie op mijn post. Ik kan echt wel schelden als dingen niet lekker lopen, maar hier kan ik me niks bij voorstellen. Ik scheld ook meestal niet op anderen. Dat schijnt voor sommigen dus niet zo eenvoudig te liggen.
dinsdag 20 april 2021 om 09:58
Ik vind dat je vol met oordelen zit en jeSweetFirefly schreef: ↑20-04-2021 09:48Bagatelliseer de situatie nou niet. Een kind heeft geborgenheid en veiligheid nodig naast de basisbehoeften als een dak boven je hoofd en eten. Moeder klinkt niet stabiel en vader kan een keer finaal door het lint gaan. En dan zegt ie: sorry schat, zal het nooit meer doen. En moeder blijft bij hem want hij heeft ook wel lieve kanten.
En over een paar jaar staat zo'n kind bij mij voor de deur. Kapot van binnen. Niet bekend met normen en waarden en sociaal compleet van de wereld. Mag ik jou dan bellen? Want het was volgens jou allemaal niet zo erg?
Investeer jij dan ook 24/7 met je andere gezinsleden in zo'n kind? Om te leren wat wel normaal is? En om het een betere en eerlijkere start te geven in de wereld? Of blijf je net als vandaag de beste stuurlui aan wal?
weinig inleeft in dergelijke situaties.
Ouders kunnen soms incapabel zijn om die veiligheid te bieden. Maar dat betekent niet dat ze geen dingen kunnen leren of niet genoeg van hun kinderen houden.
Jij ziet deze situaties niet, waarbij er situaties ontstaan waarin het dreigt mis te lopen, maar waarbij met inzet van meerdere partijen en de ouders toch een goede weg gevonden wordt.
Jij ziet de situaties waarin die foute trend al is doorgezet helaas, maar je weet niet hoeveel ouders er na goede ondersteuning toch weer goed op de been zijn gekomen.
dinsdag 20 april 2021 om 10:03
Nee, voor sommige mensen is dat niet eenvoudig. Iemand die zijn/haar partner mishandeld, beloofd ook keer op keer verbetering, Maar slaagt daar zelden in.In_Tenebris schreef: ↑20-04-2021 09:56Ik was tekort door de bocht als ik de reacties zie op mijn post. Ik kan echt wel schelden als dingen niet lekker lopen, maar hier kan ik me niks bij voorstellen. Ik scheld ook meestal niet op anderen. Dat schijnt voor sommigen dus niet zo eenvoudig te liggen.
dinsdag 20 april 2021 om 10:07
Ik ben geen pleegouder. Maar heb hier wel veel ervaring mee persoonlijk
. Helaas kan ik hier niet over uitweiden.Ik vind het jammer dat je zo veroordelend bent. Ook naar de mensen wie het tot spijt van iedereen niet gelukt is om hun eigen kind goed groot te brengen. Er kunnen best egoïstische klootzakken en kindermishandelaren tussenzitten hoor, maar bij de meeste ouders is het vooral onkunde en onmacht. En om al die ouders dan als egoïstisch en slecht te bestempelen, vind ik erg kwalijk.
dinsdag 20 april 2021 om 10:08
Ik herken dit zó sterk. Mijn meiden kunnen niet tegen ruzie en schreeuwen. Het zijn nu oudere pubers/jong volwassenen. Ze reageren er zelfs fysiek op, ik zie letterlijk hun hele lijf schrikken. Soms doen ze (net als toen ze nog klein waren) hun handen over hun oren.elmoni schreef: ↑20-04-2021 09:43Ik ben als kind in zo'n situatie opgegroeid. Ik heb hierdoor nu nog steeds acute stress en angst zodra ik mensen ruzie hoor maken. Zodra iemand, dit kunnen gewoon vreemden zijn, op een agressieve toon harder gaat praten,schiet ik in de stress. Dus zelfs als de buren woorden hebben of als er ergens op straat een schermutseling is.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 20 april 2021 om 10:09
En ik ben veroordelend............whatever.Saivash schreef: ↑20-04-2021 10:07Ik ben geen pleegouder. Maar heb hier wel veel ervaring mee persoonlijk
Ik vind het jammer dat je zo veroordelend bent. Ook naar de mensen wie het tot spijt van iedereen niet gelukt is om hun eigen kind goed groot te brengen. Er kunnen best egoïstische klootzakken en kindermishandelaren tussenzitten hoor, maar bij de meeste ouders is het vooral onkunde en onmacht. En om al die ouders dan als egoïstisch en slecht te bestempelen, vind ik erg kwalijk.
Als je minder wil moeten, moet je minder willen.
dinsdag 20 april 2021 om 10:15
Hij gaat niet veranderen, ook niet met therapie. Ik zou voor jezelf en je kindje opkomen en bij hem weg gaan.
Mijn vader is/was ook zo opvliegend, scheld tirades en altijd mijn moeder de schuld geven en naar beneden halen. Zijn uitlatingen waren niet zo extreem en plat als die van jouw partner, maar het heeft mij beschadigd om in zo'n onveilige situatie op te groeien. Mijn moeder was lief maar ontzettend onzeker en het is voor een kind vreselijk om te zien dat je moeder zo behandelt wordt en niet voor zichzelf kan opkomen..
Mijn vader is/was ook zo opvliegend, scheld tirades en altijd mijn moeder de schuld geven en naar beneden halen. Zijn uitlatingen waren niet zo extreem en plat als die van jouw partner, maar het heeft mij beschadigd om in zo'n onveilige situatie op te groeien. Mijn moeder was lief maar ontzettend onzeker en het is voor een kind vreselijk om te zien dat je moeder zo behandelt wordt en niet voor zichzelf kan opkomen..
dinsdag 20 april 2021 om 10:18
Ik heb een oordeel over iets wat jij doet.
Ik zeg dat ik dat kwalijk vind.
Jij hebt een oordeel over bepaalde mensen in zijn algemeenheid, vindt ze egoistisch.
Ik vind daar wel een verschil in zitten.
Zoals ik in mijn andere posts ook al aangaf; het zou jou ten goede komen als je nuances aanbracht
dinsdag 20 april 2021 om 10:19
Mijn man heeft mij 1x in onze ergste ruzie ooit kutwijf genoemd. Ik ben toen weggelopen. Nadat we wat gekalmeerd waren heb ik hem op heel duidelijke wijze te verstaan gegeven dat ik niet, door niemand en zeker niet door mijn partner ooit nog uitgescholden wordt. Gewoon nooit. En dat ik anders weg ben. En dat meende ik toen en dat meen ik nog steeds. Het is in 10 jr tijd ook nooit meer gebeurd en gaat ook nooit meer gebeuren. Waarom laat jij dit wel gebeuren?
