Psyche
alle pijlers
zelf in de rouw en partner overspannen thuis
vrijdag 6 november 2020 om 10:34
Graag wil ik even wat van me afschrijven. Het loopt op dit moment wat over in mijn hoofd, dingen lopen door elkaar en ik wil proberen wat orde aan te brengen. Ik snap mezelf niet meer zo goed. Even kort mijn situatie. Mijn moeder is eind september op 70-jarige leeftijd overleden na een lang ziekbed (kanker). Ik heb haar samen met mijn vader en broer verzorgd tot de laatste adem. 2,5 jaar ben ik met haar mee geweest naar alle stressvolle behandelingen en gesprekken in het ziekenhuis. Op het laatst ging ze heel snel heel hard achteruit. Ik ben opgelucht dat ze niet meer hoeft te lijden en dat ze rust heeft. Het afscheid is mooi gegaan. Dat voelt echt goed. Haar crematie was op een vrijdag en vanaf die maandag daarna ben ik weer aan het werk gegaan. Ik werk thuis, 28 uur per week en mijn baan is niet stressvol. Op zich gaat dat best goed. Die maandag dat ik weer ben gaan werken heeft mijn partner zich ziekgemeld op het werk, overspannen. Ik merk het in alles aan hem; hij is echt overspannen. Inmiddels zijn we 6 weken verder. Ik werk nog steeds vanuit huis en heb mijn leven weer gewoon opgepakt. Ik sport veel, dat is een hobby van mij. Verder wandel ik veel met mijn partner. De laatste week begint het me zwaar te vallen. Het lijkt wel alsof ik me wat uitgeput voel. Alles kost veel kracht en moeite en ik ben chagrijnig. Dat zou natuurlijk gewoon passend zijn bij mijn situatie, ik ben immers nog in de rouw. Alhoewel ik dat soms lijk te vergeten, want ik voel me vaak heel gewoon, gemiddeld alsof er niks bijzonders is gebeurd. Ik bespeur bij mezelf, (en dat vind ik niet leuk van mezelf, maar ik voel het wel) dat ik me soms ga ergeren aan het feit dat mijn partner altijd thuis is. "De bank is altijd bezet", dat gevoel. Ik vind dat onredelijk van mezelf; hij is immers overspannen en ik zie aan hem dat hij nog een lange weg te gaan heeft. Hij krijgt overigens hulp daarbij. In mijn onredelijke buien denk ik dingen als: ik ben na het overlijden van mijn moeder weer gewoon aan het werk gegaan, ik leef mijn leven, laat tussendoor een traan, en ga weer door. Ik trek die kar (weer).
Ik vind het heel moeilijk om in te schatten bij mezelf hoe groot de impact op mij is van het overlijden van mijn moeder. Wat kan ik wijten aan rouw? Rouw ik wel echt? Ik voel me vaak echt gewoon prima, maar de laatste week begint het meer op me te drukken. Maar of dat rouw is of toch een soort van jaloezie richting mijn partner (hij kan lekker de hele dag op de bank zitten en netflixen, dat wil ik ook!) dat kan ik niet uit elkaar halen in mijn hoofd. Ik voel deze week ook dat mijn lijf moe is, slecht herstelt na het sporten etc. Stel ik mij aan, en heb ik een schop onder mijn kont nodig of zijn dit tekenen van rouw en vermoeidheid? Wat kan ik dan het beste doen? Dat soort dingen vraag ik me af. Zal ik een paar dagen verlof nemen, zal ik een week niet gaan sporten? ik maal maar rond in mijn hoofd. Wat een lang verhaal, dat was helemaal niet de bedoeling! Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken.
Ik vind het heel moeilijk om in te schatten bij mezelf hoe groot de impact op mij is van het overlijden van mijn moeder. Wat kan ik wijten aan rouw? Rouw ik wel echt? Ik voel me vaak echt gewoon prima, maar de laatste week begint het meer op me te drukken. Maar of dat rouw is of toch een soort van jaloezie richting mijn partner (hij kan lekker de hele dag op de bank zitten en netflixen, dat wil ik ook!) dat kan ik niet uit elkaar halen in mijn hoofd. Ik voel deze week ook dat mijn lijf moe is, slecht herstelt na het sporten etc. Stel ik mij aan, en heb ik een schop onder mijn kont nodig of zijn dit tekenen van rouw en vermoeidheid? Wat kan ik dan het beste doen? Dat soort dingen vraag ik me af. Zal ik een paar dagen verlof nemen, zal ik een week niet gaan sporten? ik maal maar rond in mijn hoofd. Wat een lang verhaal, dat was helemaal niet de bedoeling! Ik ben benieuwd hoe jullie hier tegen aan kijken.
vrijdag 6 november 2020 om 15:43
Je lijf wil niet meer 'aan' staan. Daarom reageer je nu zo heftig op je partner.
kun je dit weekend niet gewoon naar een sauna met overnachting? Volgens mij kan het nog corona-gewijs. Even helemaal weg van alles. Misschien is er nog ergens een retraite waar je een weekend aan kunt sluiten (mits Corona regels het toelaten).
Ik denk dat je het echt nodig hebt om helemaal uit te staan. Nergens mee bezig te zijn dan met jezelf.
kun je dit weekend niet gewoon naar een sauna met overnachting? Volgens mij kan het nog corona-gewijs. Even helemaal weg van alles. Misschien is er nog ergens een retraite waar je een weekend aan kunt sluiten (mits Corona regels het toelaten).
Ik denk dat je het echt nodig hebt om helemaal uit te staan. Nergens mee bezig te zijn dan met jezelf.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 6 november 2020 om 16:12
vrijdag 6 november 2020 om 16:13
Laat de dag komen zoals hij komt. Plannen maken is ook de tijd opvullen.bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 16:12Ik heb nu wel aangegeven dat ik zondag niks ga doen. Dan pak ik een dag rust.
Het enige wat ik doe is onze zoon even helpen bij wat huiswerk, heb ik beloofd. Ik ga niet sporten, en niet koken. Wel lezen, series kijken, slapen en misschien wandelen.
Zin in!
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 6 november 2020 om 16:22
En zo heb je nu alweer een planning voor de zondag. Laat dat eens los, wees niet zo streng voor jezelf.
Je wandelt veel met je partner, kunnen jullie dan beiden goed praten over jullie eigen behoeftes? Jullie kunnen beiden geen gedachtes lees, dus als jij de behoefte hebt aan een knuffel moet je dat zeggen. Andersom natuurlijk ook, de situatie is helaas zoals die is.
Wees echt lief voor jezelf. Doe waar je behoefte aan hebt ipv hetgeen waarvan jij vindt dat jij dat verplicht bent.
Je wandelt veel met je partner, kunnen jullie dan beiden goed praten over jullie eigen behoeftes? Jullie kunnen beiden geen gedachtes lees, dus als jij de behoefte hebt aan een knuffel moet je dat zeggen. Andersom natuurlijk ook, de situatie is helaas zoals die is.
Wees echt lief voor jezelf. Doe waar je behoefte aan hebt ipv hetgeen waarvan jij vindt dat jij dat verplicht bent.
vrijdag 6 november 2020 om 16:32
Van wie moet dat?bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 16:29Ik leg de lat altijd hoog voor mezelf. vind mezelf al snel een watje en een zeur als ik iets niet ga doen om de simpele reden dat ik er geen zin in heb. Ik maak dan altijd zin en vervul mijn plicht. ALTIJD.
Wie heeft je geleerd dat je altijd maar nuttig en zinvol moet zijn?
Wat gebeurt er ( met jou, met je gezin, met de wereld) als je gewoon de hele dag lekker gaat liggen slapen in bed?
Waar ben je bang voor als je helemaal niets doet, zonder dat je jezelf toestemming hebt gegeven?
Ik denk dat je heel hard ergens van weg aan het rennen bent. Maak voor zondag 0 plannen. Laat het eens op je af komen de dag.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 6 november 2020 om 16:33
Mooi moment om dat nu anders te gaan doen. Dat is niet makkelijk maar het gaat je wel helpen. Soms is het noodzakelijk om zin te maken om een plicht te vervullen. En soms is dat ook helemaal niet zo.bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 16:29Ik leg de lat altijd hoog voor mezelf. vind mezelf al snel een watje en een zeur als ik iets niet ga doen om de simpele reden dat ik er geen zin in heb. Ik maak dan altijd zin en vervul mijn plicht. ALTIJD.
vrijdag 6 november 2020 om 16:41
Er zal weinig mis gaan hoor, maar niemand verwacht dat van mij. Ik wil iedereen altijd helpen en bijstaan en voel me verantwoordelijk. voor alles van eten koken, de tuin doen, huiswerk controleren, huishouden doen tot aan de administratie. Ik ben echt een regelaar en een planner. Trek dat naar mij toe. Dus het thuisfront weet dat ik alles altijd wel regel. Ik kan het niet laten, ik probeer dat wel minder te doen, ben me er van bewust.
vrijdag 6 november 2020 om 17:31
Waarom?bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 16:29Ik leg de lat altijd hoog voor mezelf. vind mezelf al snel een watje en een zeur als ik iets niet ga doen om de simpele reden dat ik er geen zin in heb. Ik maak dan altijd zin en vervul mijn plicht. ALTIJD.
vrijdag 6 november 2020 om 17:33
Voel je je ook zo verantwoordelijk richting je vader? Wil je voor hem ook van alles regelen en doen?bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 16:41Er zal weinig mis gaan hoor, maar niemand verwacht dat van mij. Ik wil iedereen altijd helpen en bijstaan en voel me verantwoordelijk. voor alles van eten koken, de tuin doen, huiswerk controleren, huishouden doen tot aan de administratie. Ik ben echt een regelaar en een planner. Trek dat naar mij toe. Dus het thuisfront weet dat ik alles altijd wel regel. Ik kan het niet laten, ik probeer dat wel minder te doen, ben me er van bewust.
vrijdag 6 november 2020 om 17:43
Waarom zou je je zoon helpen met zijn huiswerk op zondag? Vertel aan hem dat je zondag even helemaal niks gaat doen, nu nog niet weet wat 'niks' precies is, maar dat je wel weet dat hem helpen met huiswerk daar niet bij gaat horen. En hij dus eerder naar jou moet komen als hij echt hulp nodig heeft. Op zaterdag, of vanavond. Of gewoon niet, en dat hij het een keertje zelf uit zoekt. Kunnen ze best hebben hoor, kinderen.
Je rent zelf af op een burn out als je zo veeleisend blijft naar jezelf. Waarom verwacht je wel van jezelf dat je alle ballen hoog moet houden en een tandje meer, maar vind je het juist heel goed (en soms irritant) dat je partner wel goed voor zichzelf zorgt? Gun jezelf wat je je partner gunt.
Je rent zelf af op een burn out als je zo veeleisend blijft naar jezelf. Waarom verwacht je wel van jezelf dat je alle ballen hoog moet houden en een tandje meer, maar vind je het juist heel goed (en soms irritant) dat je partner wel goed voor zichzelf zorgt? Gun jezelf wat je je partner gunt.
vrijdag 6 november 2020 om 17:45
Ik mis een en ander in je OP TO (staat grappig zo achter elkaar 
)
Ik mis hoe je kind met oma's overlijden omgaat. Doet je partner nog wel wat in huis, met je zoon?
En als ik jou hoor zou ik kijken of je een weekje ergens in een huisje kan gaan zitten. Of bij een single vriendin logeren (met covid in je achterhoofd natuurlijk)
Even echt er uit, niks moeten. Lekker met z'n twee hapjes maken, koken. Geen was, geen poetsen. Misschien ergens bij een bos of strand, lekker ff uitwaaien.
Overspannen of niet, partner kan wel wát doen. Schema opstellen en hem toch maar van die bank af laten komen. Regelmaat en wat doen lijkt me voor hem even niet verkeerd.
Sterkte ermee.
Ik heb na een strijd van bijna 3 jaar 3 weken geleden mijn moeder begraven. En echte rouw.. Je weet hoe het afloopt dus een stukje rouw is er denk ik al geweest.
Je neemt hoe zieker iemand wordt steeds een stukje afscheid denk ik.
Zal toch anders zijn dan als iemand van de een op andere dag uit je leven verdwijnt.
) Ik mis hoe je kind met oma's overlijden omgaat. Doet je partner nog wel wat in huis, met je zoon?
En als ik jou hoor zou ik kijken of je een weekje ergens in een huisje kan gaan zitten. Of bij een single vriendin logeren (met covid in je achterhoofd natuurlijk)
Even echt er uit, niks moeten. Lekker met z'n twee hapjes maken, koken. Geen was, geen poetsen. Misschien ergens bij een bos of strand, lekker ff uitwaaien.
Overspannen of niet, partner kan wel wát doen. Schema opstellen en hem toch maar van die bank af laten komen. Regelmaat en wat doen lijkt me voor hem even niet verkeerd.
Sterkte ermee.
Ik heb na een strijd van bijna 3 jaar 3 weken geleden mijn moeder begraven. En echte rouw.. Je weet hoe het afloopt dus een stukje rouw is er denk ik al geweest.
Je neemt hoe zieker iemand wordt steeds een stukje afscheid denk ik.
Zal toch anders zijn dan als iemand van de een op andere dag uit je leven verdwijnt.
vrijdag 6 november 2020 om 17:51
Ik denk een acute stressreactie als je je fundering weg ziet vallen.bloemenvaas74 schreef: ↑06-11-2020 15:39Lillybit, wat zou dat kunnen zijn? Ik herken het wel een beetje. Altijd de helpende hand zijn en de schouder.
In dit geval is mijn moeder mijn vaders fundering.
Ik weet het niet precies, heb het wel vaker gezien en gehoord bij anderen.
vrijdag 6 november 2020 om 17:53
Misschien helpt dit:
Ik had een tijd terug een rottijd en moest daarnaast een operatie, waarvoor een paar weken hersteltijd stond.
Ik hou van mijn werk en ik had het helemaal zo gepland dat mijn werk er niet onder zou lijden zodat ik daar geen stress van had.
Ik had me ingesteld op: bijkomen van de rottijd tijdens de herstelperiode operatie.
De dag voordat ik werd opgenomen werd mijn man overspannen naar huis gestuurd.
Ik had in het begin de hele tijd het idee dat ik richting hem verzaakte door voor mezelf te kiezen, maar ik kon niet anders.
Maar hij gaf ook niks aan dus ik had het idee dat ik 'de rekening' nog zou krijgen door te herstellen en niet een fantastische therapeutische omgeving voor mijn man te kunnen bieden.
In mijn hoofd moest ik dat voor hem oplossen. En een overspannen persoon is uiteraard ook geen feest om mee te zijn dus ik wist niet hoe me te houden.
Alles voelde egoïstisch.
Achteraf hebben we gesproken en uiteraard had hij die verwachtingen helemaal niet, en vond het ook prima als ik duidelijk aangaf niet 24/7 naar geklaag te willen luisteren.
Mijn advies is dus praten. Mijn man had helemaal die verwachting niet die ik naar mezelf had. Maar voelde wel dat ik het allemaal lastig vond dus dat vondd hij dan weer lastig....
Ik had een tijd terug een rottijd en moest daarnaast een operatie, waarvoor een paar weken hersteltijd stond.
Ik hou van mijn werk en ik had het helemaal zo gepland dat mijn werk er niet onder zou lijden zodat ik daar geen stress van had.
Ik had me ingesteld op: bijkomen van de rottijd tijdens de herstelperiode operatie.
De dag voordat ik werd opgenomen werd mijn man overspannen naar huis gestuurd.
Ik had in het begin de hele tijd het idee dat ik richting hem verzaakte door voor mezelf te kiezen, maar ik kon niet anders.
Maar hij gaf ook niks aan dus ik had het idee dat ik 'de rekening' nog zou krijgen door te herstellen en niet een fantastische therapeutische omgeving voor mijn man te kunnen bieden.
In mijn hoofd moest ik dat voor hem oplossen. En een overspannen persoon is uiteraard ook geen feest om mee te zijn dus ik wist niet hoe me te houden.
Alles voelde egoïstisch.
Achteraf hebben we gesproken en uiteraard had hij die verwachtingen helemaal niet, en vond het ook prima als ik duidelijk aangaf niet 24/7 naar geklaag te willen luisteren.
Mijn advies is dus praten. Mijn man had helemaal die verwachting niet die ik naar mezelf had. Maar voelde wel dat ik het allemaal lastig vond dus dat vondd hij dan weer lastig....
vrijdag 6 november 2020 om 18:08
To, ik denk dat ik een idee dat ik je valkuil al een beetje kan zien.
Je bent erg streng voor jezelf en houdt jezelf (en je omgeving?) aan hoge standaarden. Dat zou je kunnen vertalen naar: loop je niet op je tenen dan? Je mag niet veel van jezelf. Zelfs rouwen wil je zo goed mogelijk doen.
Je lijkt ook je identiteit te ontlenen aan juist die eigenschappen die jou nu in de weg zitten.
En daarnaast lijk je een sterke 'zonder mij gaat alles mis' mentaliteit te hebben.
Meid, ik word al moe van het opsommen, laat staan dat ik zo zou moeten leven. Dat bedoel ik niet gemeen, maar het komt allemaal erg ' uptight' over, alsof je een veer bent die altijd net iets te strak gespannen staat.
Dat je man overspannen is, betekent nog niet automatisch dat jij alles van hem op jouw bord moet nemen. Er zal vast méér mogelijk zijn. Je hoeft niet altijd alles zelf te doen. Of perfect te doen. Ontspan je ook eens.
Je bent erg streng voor jezelf en houdt jezelf (en je omgeving?) aan hoge standaarden. Dat zou je kunnen vertalen naar: loop je niet op je tenen dan? Je mag niet veel van jezelf. Zelfs rouwen wil je zo goed mogelijk doen.
Je lijkt ook je identiteit te ontlenen aan juist die eigenschappen die jou nu in de weg zitten.
En daarnaast lijk je een sterke 'zonder mij gaat alles mis' mentaliteit te hebben.
Meid, ik word al moe van het opsommen, laat staan dat ik zo zou moeten leven. Dat bedoel ik niet gemeen, maar het komt allemaal erg ' uptight' over, alsof je een veer bent die altijd net iets te strak gespannen staat.
Dat je man overspannen is, betekent nog niet automatisch dat jij alles van hem op jouw bord moet nemen. Er zal vast méér mogelijk zijn. Je hoeft niet altijd alles zelf te doen. Of perfect te doen. Ontspan je ook eens.
vrijdag 6 november 2020 om 18:30
Gecondoleerd , ik ben ook zo’n regelnicht, het is zo herkenbaar, alleen dan niet met een overspannen man op de bank. Maar wel 2 jaar lang de kar trekken om beide ouders een waardig afscheid te kunnen geven. Mijn vader overleed en mijn moeder ging 3 maanden later naar een hospice, het huis moest leeggehaald worden en tussendoor ook zoveel mogelijk op bezoek. En dan ook nog even parttime werken, alle ballen werden moeiteloos omhoog gehouden. Rouwen kwam later wel. Dat ik niet ingestort ben verbaasd me achteraf nog. Maanden na het overlijden vooral mijn agenda vol proppen om maar het gat op te vullen dat vrij was gekomen. Ik kon niet meer genieten van de kleine dingen. Liep er als een zombie overheen. Na een half jaar zag ik in dat het zo niet langer kon en heb hulp gezocht bij een iemand die therapie in rouwverwerking gaf. Dat heeft enorm goed geholpen, er worden dingen besproken waar je eigenlijk in de eerste instantie zelf niet op kom, het gaf rust en vrede. Ik hoop dat je wat aan mijn ervaring hebt. Sterkte.
zaterdag 7 november 2020 om 07:00
Jufjoke en alle anderen die aangeven dat ik veel van mezelf eis, dank!
Het klopt dat doe ik. Het is ook mijn kracht tegelijkertijd. Ik weet nl dat als ik iets wil dan lukt het. Daar kan ik op vertrouwen. Ruggengraat en discipline heeft me veel gebracht. Nu is het misschien tijd om te at liever voor mezelf te gaan zijn. Bij het sporten gewoon genieten en niet mezelf uitdagen om beter te zijn. Mezelf niet vergelijken met anderen. Ben vorige maand begonnen met een nieuwe sport; wielrennen, samen met mijn partner. De bedoeling is om straks een rit te maken van 50-55 km.
Maar eerlijk gezegd wil ik liever thuis blijven. Mijn stemmetje in mijn hoofd is alweer druk aan het protesteren. Watje! Je hebt net een nieuwe fiets en nu heb je al geen zin meer! Kom op, dan ga je vanmiddag even een dutje doen na het fietsen. Ik wil partner ook niet teleurstellen, hij verheugt zich op onze rit. Ik ken mezelf als ik g fietsen wil ik harder dan de vorige keer. Eerlijk is eerlijk mijn partner vindt mijn tempo laag dus ik voel prestatiedruk. Bij alle sporten bij ik meestal de beste maar dat wielrennen moet ik nog leren. Even een indruk van wat er in mijn hoofd gebeurt. Oja, vanavond kook ik een 3-gangen verrassingsmenu voor ons gezin. Dus vanmiddag moet ik nog de keuken in. Vandaag is vol. Zondag had ik al een dag niks doen gepland.....
We praten als gezin wel veel over mijn moeder. Mijn zoon, een puber, prater ook veel over. Samen huilen we soms. Hij mist oma ook, iedere avond voor het slapen gaan, geeft hij een kus op het kettinkje van oma. Ik ben zo trots op hem, hoe hij omgaat met zijn verdriet. Hij is gelukkig een open boek wat dat betreft.
Het klopt dat doe ik. Het is ook mijn kracht tegelijkertijd. Ik weet nl dat als ik iets wil dan lukt het. Daar kan ik op vertrouwen. Ruggengraat en discipline heeft me veel gebracht. Nu is het misschien tijd om te at liever voor mezelf te gaan zijn. Bij het sporten gewoon genieten en niet mezelf uitdagen om beter te zijn. Mezelf niet vergelijken met anderen. Ben vorige maand begonnen met een nieuwe sport; wielrennen, samen met mijn partner. De bedoeling is om straks een rit te maken van 50-55 km.
Maar eerlijk gezegd wil ik liever thuis blijven. Mijn stemmetje in mijn hoofd is alweer druk aan het protesteren. Watje! Je hebt net een nieuwe fiets en nu heb je al geen zin meer! Kom op, dan ga je vanmiddag even een dutje doen na het fietsen. Ik wil partner ook niet teleurstellen, hij verheugt zich op onze rit. Ik ken mezelf als ik g fietsen wil ik harder dan de vorige keer. Eerlijk is eerlijk mijn partner vindt mijn tempo laag dus ik voel prestatiedruk. Bij alle sporten bij ik meestal de beste maar dat wielrennen moet ik nog leren. Even een indruk van wat er in mijn hoofd gebeurt. Oja, vanavond kook ik een 3-gangen verrassingsmenu voor ons gezin. Dus vanmiddag moet ik nog de keuken in. Vandaag is vol. Zondag had ik al een dag niks doen gepland.....
We praten als gezin wel veel over mijn moeder. Mijn zoon, een puber, prater ook veel over. Samen huilen we soms. Hij mist oma ook, iedere avond voor het slapen gaan, geeft hij een kus op het kettinkje van oma. Ik ben zo trots op hem, hoe hij omgaat met zijn verdriet. Hij is gelukkig een open boek wat dat betreft.
zaterdag 7 november 2020 om 08:01
Ik wordt moe als ik je post lees. Moeten, moeten, moeten. Dat staat op de eerste plaats in je leven.
Je stevent zo af op een burnout. Beter is het om nu op de rem te trappen.
In jouw geval lijkt het me beter dat je iemand zoekt om mee te praten en te sparren, omdat je het heel moeilijk vind om eens niet aan ieders verwachting te voldoen. Wat waarschijnlijk een ander zijn verwachting helemaal niet is, maar meer dat je denkt dat een ander dat verwacht.
Geef gewoon aan dat je moe bent en niet mee gaat fietsen. Je man is vast prima in staat om alleen te fietsen, en zo niet, jammer dan.
Je stevent zo af op een burnout. Beter is het om nu op de rem te trappen.
In jouw geval lijkt het me beter dat je iemand zoekt om mee te praten en te sparren, omdat je het heel moeilijk vind om eens niet aan ieders verwachting te voldoen. Wat waarschijnlijk een ander zijn verwachting helemaal niet is, maar meer dat je denkt dat een ander dat verwacht.
Geef gewoon aan dat je moe bent en niet mee gaat fietsen. Je man is vast prima in staat om alleen te fietsen, en zo niet, jammer dan.
zaterdag 7 november 2020 om 09:03
Je eist echt teveel van jezelf? Waarom uitgebreid koken als je eigenlijk gewoon moe bent? Eten halen of thuisbezorgen is ook goed. Als je niet wilt fietsen doe je dat niet. Wellicht ook goed uit zelf bescherming, je lijf is helemaal nuet in staat om zo'n prestatie te leveren. Rouwen is niet alleen psychisch , ook lichamelijk.
zaterdag 7 november 2020 om 09:28
zaterdag 7 november 2020 om 10:20
Zie je wel, je partner begrijpt het. Jullie wandelen vaak, ik doe dat ook vaak met partner. Wij hebben dan vaak hele goede gespreken over bijvoorbeeld onze relatie, over hoe het met onszelf gaat, wat wij bij de ander ervaren e.d.. Hebben jullie ook zulke gesprekken waarbij je laat zien wat je echt bezig houdt?
Als je ontspannen kunt koken en het leuk vindt is het heerlijk om te doen. Als je het doet omdat je het jezelf verplicht dan werkt dat averechts.
Als je ontspannen kunt koken en het leuk vindt is het heerlijk om te doen. Als je het doet omdat je het jezelf verplicht dan werkt dat averechts.
zaterdag 7 november 2020 om 10:34
bloemenvaas74 schreef: ↑07-11-2020 09:28Ik ga niet fietsen. Net verteld aan mijn partner. Hij snapt het volkomen. Doe waar je zin in hebt zegt hij. Ik heb de boodschappen al in huis. Koken vind ik ook leuk. Nu ik weet dat ik alle tijd heb vandaag krijg ik er zin in om straks te koken. De druk is er van af vandaag.
Goed zo.
Ga dit veel vaker doen, voelen wat wat je behoefte is én er naar handelen.
