Psyche
alle pijlers
Zelfbeschadiging
zaterdag 6 februari 2021 om 22:13
Hallo,
Heeft iemand van jullie tips om op te houden met zelfbeschadiging?
Kort: ik ben ondertussen 38 en lijk er maar niet vanaf te komen. Het gebeurt niet meer zo vaak, maar net heb ik toch opnieuw mijn arm opengehaald. Ik vind het zo ongelofelijk stom van mezelf.
Afleiding zoeken, armen onder koud water, een elastiekje... het helpt niet.
Wat helpt jullie?
Gr
Heeft iemand van jullie tips om op te houden met zelfbeschadiging?
Kort: ik ben ondertussen 38 en lijk er maar niet vanaf te komen. Het gebeurt niet meer zo vaak, maar net heb ik toch opnieuw mijn arm opengehaald. Ik vind het zo ongelofelijk stom van mezelf.
Afleiding zoeken, armen onder koud water, een elastiekje... het helpt niet.
Wat helpt jullie?
Gr
zaterdag 6 februari 2021 om 22:28
Ik doe dit al heel erg lang. Als tiener wel vaker. Nu was het zeker al enkele maanden geleden.
Als tiener lag de oorzaak bij seksueel misbruik. Hiervoor ben ik in behandeling geweest.
Nu zijn er momenten waarop ik geen weg weet met mezelf. Vaak lukt het me wel om het dan ‘uit te stellen’. Maar uiteindelijk lukt het dan toch net niet.
Therapie hiervoor? De schaamte is te groot. En ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet gaan vertellen. Zoals hierboven aangehaald: je volwassen zelf zijn en je verantwoordelijkheid opnemen....
Als tiener lag de oorzaak bij seksueel misbruik. Hiervoor ben ik in behandeling geweest.
Nu zijn er momenten waarop ik geen weg weet met mezelf. Vaak lukt het me wel om het dan ‘uit te stellen’. Maar uiteindelijk lukt het dan toch net niet.
Therapie hiervoor? De schaamte is te groot. En ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet gaan vertellen. Zoals hierboven aangehaald: je volwassen zelf zijn en je verantwoordelijkheid opnemen....
zaterdag 6 februari 2021 om 22:29
Inderdaad, het onderliggende probleem aanpakken.
Daarnaast heb in een crisissignaleringsplan gemaakt specifiek voor automutilatie.
Dat ziet er bij iedereen anders uit natuurlijk, en is een work in progress.
Ik heb het nu al twee jaar niet gedaan (snijden dan). Maar zet het plan nog regelmatig in.
Een van de dingen die heeft geholpen is onder de douche gaan zitten, desnoods met kleren aan, en wachten tot de ergste drang voorbij is en mijn zo nodig medicatie goed werkt. Desnoods zit ik er een uur onder.
Daarnaast heb in een crisissignaleringsplan gemaakt specifiek voor automutilatie.
Dat ziet er bij iedereen anders uit natuurlijk, en is een work in progress.
Ik heb het nu al twee jaar niet gedaan (snijden dan). Maar zet het plan nog regelmatig in.
Een van de dingen die heeft geholpen is onder de douche gaan zitten, desnoods met kleren aan, en wachten tot de ergste drang voorbij is en mijn zo nodig medicatie goed werkt. Desnoods zit ik er een uur onder.
zaterdag 6 februari 2021 om 22:29
Toch maar wel doen. Het klinkt best als een probleemMTilde82 schreef: ↑06-02-2021 22:28Ik doe dit al heel erg lang. Als tiener wel vaker. Nu was het zeker al enkele maanden geleden.
Als tiener lag de oorzaak bij seksueel misbruik. Hiervoor ben ik in behandeling geweest.
Nu zijn er momenten waarop ik geen weg weet met mezelf. Vaak lukt het me wel om het dan ‘uit te stellen’. Maar uiteindelijk lukt het dan toch net niet.
Therapie hiervoor? De schaamte is te groot. En ik weet eigenlijk ook niet goed wat ik moet gaan vertellen. Zoals hierboven aangehaald: je volwassen zelf zijn en je verantwoordelijkheid opnemen....
zaterdag 6 februari 2021 om 22:30
Tuurlijk. Zo makkelijk is het.
Grant me the serenity to accept the things I cannot change, courage to change the things I can and wisdom to know the difference.
zaterdag 6 februari 2021 om 22:31
Sterk !!!GreenLadyFern schreef: ↑06-02-2021 22:29Inderdaad, het onderliggende probleem aanpakken.
Daarnaast heb in een crisissignaleringsplan gemaakt specifiek voor automutilatie.
Dat ziet er bij iedereen anders uit natuurlijk, en is een work in progress.
Ik heb het nu al twee jaar niet gedaan (snijden dan). Maar zet het plan nog regelmatig in.
Een van de dingen die heeft geholpen is onder de douche gaan zitten, desnoods met kleren aan, en wachten tot de ergste drang voorbij is en mijn zo nodig medicatie goed werkt. Desnoods zit ik er een uur onder.
zaterdag 6 februari 2021 om 22:32
Dat volwassen zijn betekent niet dat je altijd maar gewoon door moet gaan zonder hulp, dat is wat anders. Dat betekent goed voor jezelf zorgen, een beetje lief zijn voor jezelf en dat hoef je niet alleen te doen.
Tjezus, wat vals
zaterdag 6 februari 2021 om 22:33
Dat is echt wel super! Al twee jaar!!!GreenLadyFern schreef: ↑06-02-2021 22:29Inderdaad, het onderliggende probleem aanpakken.
Daarnaast heb in een crisissignaleringsplan gemaakt specifiek voor automutilatie.
Dat ziet er bij iedereen anders uit natuurlijk, en is een work in progress.
Ik heb het nu al twee jaar niet gedaan (snijden dan). Maar zet het plan nog regelmatig in.
Een van de dingen die heeft geholpen is onder de douche gaan zitten, desnoods met kleren aan, en wachten tot de ergste drang voorbij is en mijn zo nodig medicatie goed werkt. Desnoods zit ik er een uur onder.
Is de drang nu dan minder vaak aanwezig? Of minder fel?
anoniem_641b62f261348 wijzigde dit bericht op 06-02-2021 22:35
Reden: Schrijffout
Reden: Schrijffout
0.15% gewijzigd
zaterdag 6 februari 2021 om 22:40
Hmmm, ik heb vooral gemerkt dat de drempel om het te doen hoger wordt naarmate de tijd verstrijkt. De laatste 8 jaar ook niet structureel meer gedaan, als ik een terugval had werd het weer makkelijker..
De laatste jaren ben ik ook intensief bezig met therapie, zelfzorg, grenzen en staat dit dus op nummer 1 bij mij.
De drang is er zeker nog, maar ik heb nu zo vaak die drang overwonnen dat ik ergens nog wel weet dat ik het kan, ook al ben ik qua bewustzijn in een hele andere staat dan normaal.
Niet al mijn zelfbeschadigend gedrag is onder controle hoor, maar in de ergste periode automutileerde ik meerdere keren op een dag, dus dit is zeker een hele grote vooruitgang
zaterdag 6 februari 2021 om 22:51
Je hoort mij niet zeggen dat het makkelijk is hoor.
Maar dit is wel wat het is. Je kunt therapieën wat je wilt, maar ermee stoppen moet je écht zelf doen.
Ik spreek uit ervaring helaas.
Wat anderen zeggen inderdaad; je gezonde volwassene; mild en lief voor jezelf zijn. Wat zou je zeggen tegen een kind dat zichzelf open wilde krabben? Wat zou je dan doen? Doe dat voor je zelf. Zeg tegen jezelf wat je tegen dat kind zou zeggen.
zaterdag 6 februari 2021 om 22:59
Misschien nog nagels heel kort doen? Handschoenen en lange mouwen aan? Eventueel een onesie met handschoenen als een geheel?
Wat mij betreft hoe je niet te schamen. Als ik iedereen hier zo lees staat op de voorgrond de hoop dat het je lukt je niet te beschadigen. In plaats van dat je je moet schamen of zo.
Iets vergelijkbaar mag je van hulpverlenging verwachten.
zaterdag 6 februari 2021 om 23:24
Waarom zou je jezelf helemaal in gaan pakken? Dat is niet de oplossing.
De enige oplossing is de overtuiging dat je dit niet meer wilt en dus niet meer gaat doen. En op de momenten dat de drang dan heel hoog is, zorg dan dat je in gesprek gaat met iemand, of dat je niet alleen bent.
Het is zwaar, maar mogelijk, echt. Het begint met een besluit. En hulp vragen in je moeilijke momenten. (Bel desnoods de huisartsenpost als het ‘s nachts is, heb ik ook wel eens gedaan).
zaterdag 6 februari 2021 om 23:26
Ik snap je reactie en heb dit ook wel al gedacht. Het hoort dan maar gewoon bij mij? Het is nu echt wel al een maand of drie geleden sinds de laatste keer! Maar ik voel me er toch ellendig bij. Het hoort niet en de littekens verklaar ik als brandwonden als iemand ernaar vraagt, maar voor mezelf voelen ze toch echt als een soort van mislukking, telkens opnieuw.
