Psyche
alle pijlers
Zelfbeschadiging
zondag 26 juli 2009 om 19:54
Ik ben zo verdrietig, mijn dochter beschadigd zichzelf.
Zag bij mijn dochter een aantal "krassen" op haar bovenarm, maar ik dacht dat zij zichzelf had "getatoeerd" net als een paar vriendinnen ook hadden gedaan. Maar vanmiddag dacht ik er weer aan en ik zei dat ik dat niet meer wilde hebben, dat ze dat deed. En toen kwam er dus uit dat het zelfbeschadiging was net als 2 jaar terug.
Oma was net overleden, een neefje had zelfmoord gepleegd en daarom beschadigde zij zichzelf, ze had er veel verdriet van. Maar ze beloofde mij het nooit meer te doen. Ze was toen 13 en zat net in haar EMO periode, dus ik denk ze doet het om een echte EMO te zijn dus zal wel meevallen.
Maar ben dus erg geschrokken vanmiddag en ben heel verdrietig. Ik wilde haar eerst straffen om haar vanavond niet uit te laten gaan (is feest in de stad) maar ze had al afgesproken met vriendinnen dus heb haar maar laten gaan. Ik ben altijd heel vrij met haar geweest met de opvoeding maar misschien moet ik de teugels strakker aantrekken? Ze mag zo veel van mij, krijgt geld als ze weg wil, kan met me praten als ze het moeilijk heeft, ik hou zoveel van haar, ben zo teleurgesteld.
Ik ben ook blij dat ze nu weg is, kan ik ff uitjanken en ik hoop er morgen met haar over te kunnen praten. Maar ze wil er niet over praten. Ze wil niet naar het GGZ. Wat moet ik doen
Zag bij mijn dochter een aantal "krassen" op haar bovenarm, maar ik dacht dat zij zichzelf had "getatoeerd" net als een paar vriendinnen ook hadden gedaan. Maar vanmiddag dacht ik er weer aan en ik zei dat ik dat niet meer wilde hebben, dat ze dat deed. En toen kwam er dus uit dat het zelfbeschadiging was net als 2 jaar terug.
Oma was net overleden, een neefje had zelfmoord gepleegd en daarom beschadigde zij zichzelf, ze had er veel verdriet van. Maar ze beloofde mij het nooit meer te doen. Ze was toen 13 en zat net in haar EMO periode, dus ik denk ze doet het om een echte EMO te zijn dus zal wel meevallen.
Maar ben dus erg geschrokken vanmiddag en ben heel verdrietig. Ik wilde haar eerst straffen om haar vanavond niet uit te laten gaan (is feest in de stad) maar ze had al afgesproken met vriendinnen dus heb haar maar laten gaan. Ik ben altijd heel vrij met haar geweest met de opvoeding maar misschien moet ik de teugels strakker aantrekken? Ze mag zo veel van mij, krijgt geld als ze weg wil, kan met me praten als ze het moeilijk heeft, ik hou zoveel van haar, ben zo teleurgesteld.
Ik ben ook blij dat ze nu weg is, kan ik ff uitjanken en ik hoop er morgen met haar over te kunnen praten. Maar ze wil er niet over praten. Ze wil niet naar het GGZ. Wat moet ik doen
zondag 26 juli 2009 om 20:25
@ivy Ze begon er ook mee toen haar Oma en een paar maanden later haar neefje (zelfmoord) overleden. Dat van haar neefje heeft er flink ingehakt.
@iris ze heeft het mij verteld toen ik dreigde dat ze vanavond thuis moest blijven. Wat een moeder he
@digi je hebt helemaal gelijk, ik zou dat toch beter moeten weten. Iemand die uiterlijk vrolijk is hoeft helemaal niet vrolijk te zijn. O en ik loop al bij een peut
@iris ze heeft het mij verteld toen ik dreigde dat ze vanavond thuis moest blijven. Wat een moeder he
@digi je hebt helemaal gelijk, ik zou dat toch beter moeten weten. Iemand die uiterlijk vrolijk is hoeft helemaal niet vrolijk te zijn. O en ik loop al bij een peut
zondag 26 juli 2009 om 20:27
quote:arrasje schreef op 26 juli 2009 @ 20:25:
ze straft zichzelf al ze heeft juist veel liefde nodig en begrip.
Schuldgevoel, kwelling en schaamte liggen hier vaak aan ten grondslag.
Hoeft helemaal niet.
Bij mij was het puur de controle over mezelf terugkrijgen, dus emoties kunnen onderdrukken en daardoor beter hanteren.
ze straft zichzelf al ze heeft juist veel liefde nodig en begrip.
Schuldgevoel, kwelling en schaamte liggen hier vaak aan ten grondslag.
Hoeft helemaal niet.
Bij mij was het puur de controle over mezelf terugkrijgen, dus emoties kunnen onderdrukken en daardoor beter hanteren.
zondag 26 juli 2009 om 20:29
@arrasje, die schaamte he die begrijp ik niet. Ze kan met mij werkelijk overal over praten. Ik heb altijd alles bespreekbaar gemaakt. Maar hier schaamt zij zich werkelijk voor. Ik zeg altijd tegen haar je hoeft je nergens voor te schamen je kunt alles zeggen en overal over praten.
@digi, kun jij dat uitleggen van die schaamte?
@digi, kun jij dat uitleggen van die schaamte?
zondag 26 juli 2009 om 20:29
quote:mika65 schreef op 26 juli 2009 @ 20:25:
@ivy Ze begon er ook mee toen haar Oma en een paar maanden later haar neefje (zelfmoord) overleden. Dat van haar neefje heeft er flink ingehakt.
@iris ze heeft het mij verteld toen ik dreigde dat ze vanavond thuis moest blijven. Wat een moeder he
@digi je hebt helemaal gelijk, ik zou dat toch beter moeten weten. Iemand die uiterlijk vrolijk is hoeft helemaal niet vrolijk te zijn. O en ik loop al bij een peut
Wat dwang is niet verkeerd, het kan ook zomaar dat ze dat graag wil indirect. Zou je er heel losjes mee omgaan, dan geeft dat ook de indruk dat het je niet kan schelen.
Het is niet toevallig dat jij die arm ziet. Dat weet ze wel, daarom is het ook een teken, een signaal. En je reageert prima!
Niet boos worden en niet totaal door het lint gaan janken want dan zal ze inbinden en krijg je het niet meer te weten, denk ik zo.
Je doet het goed hoor!
@ivy Ze begon er ook mee toen haar Oma en een paar maanden later haar neefje (zelfmoord) overleden. Dat van haar neefje heeft er flink ingehakt.
@iris ze heeft het mij verteld toen ik dreigde dat ze vanavond thuis moest blijven. Wat een moeder he
@digi je hebt helemaal gelijk, ik zou dat toch beter moeten weten. Iemand die uiterlijk vrolijk is hoeft helemaal niet vrolijk te zijn. O en ik loop al bij een peut
Wat dwang is niet verkeerd, het kan ook zomaar dat ze dat graag wil indirect. Zou je er heel losjes mee omgaan, dan geeft dat ook de indruk dat het je niet kan schelen.
Het is niet toevallig dat jij die arm ziet. Dat weet ze wel, daarom is het ook een teken, een signaal. En je reageert prima!
Niet boos worden en niet totaal door het lint gaan janken want dan zal ze inbinden en krijg je het niet meer te weten, denk ik zo.
Je doet het goed hoor!
zondag 26 juli 2009 om 20:32
quote:IvyRosa schreef op 26 juli 2009 @ 20:27:
[...]
Hoeft helemaal niet.
Bij mij was het puur de controle over mezelf terugkrijgen, dus emoties kunnen onderdrukken en daardoor beter hanteren.Bij mij is het (soms komt het terug) als ik de controle kwijtraak over een situatie en/of mezelf in een voor mij bedreigende situatie. Dan raak ik in paniek en richt dat altijd naar binnen en niet naar buiten. Bij mij is het veelvuldig begonnen bij het overlijden van mijn vader. Daarvoor incidenteel.
[...]
Hoeft helemaal niet.
Bij mij was het puur de controle over mezelf terugkrijgen, dus emoties kunnen onderdrukken en daardoor beter hanteren.Bij mij is het (soms komt het terug) als ik de controle kwijtraak over een situatie en/of mezelf in een voor mij bedreigende situatie. Dan raak ik in paniek en richt dat altijd naar binnen en niet naar buiten. Bij mij is het veelvuldig begonnen bij het overlijden van mijn vader. Daarvoor incidenteel.
zondag 26 juli 2009 om 20:34
quote:domnaiefmutsje schreef op 26 juli 2009 @ 20:32:
[...]
Bij mij is het (soms komt het terug) als ik de controle kwijtraak over een situatie en/of mezelf in een voor mij bedreigende situatie. Dan raak ik in paniek en richt dat altijd naar binnen en niet naar buiten. Bij mij is het veelvuldig begonnen bij het overlijden van mijn vader. Daarvoor incidenteel.
Bij mij is controle over een situatie kwijtraken p dat moment synoniem aan de controle over mijn emoties kwijtraken (dus intense paniek!)
Gelukkig al een tijdje geen terugval gehad, maar tis hard werken geweest om dat te bereiken
[...]
Bij mij is het (soms komt het terug) als ik de controle kwijtraak over een situatie en/of mezelf in een voor mij bedreigende situatie. Dan raak ik in paniek en richt dat altijd naar binnen en niet naar buiten. Bij mij is het veelvuldig begonnen bij het overlijden van mijn vader. Daarvoor incidenteel.
Bij mij is controle over een situatie kwijtraken p dat moment synoniem aan de controle over mijn emoties kwijtraken (dus intense paniek!)
Gelukkig al een tijdje geen terugval gehad, maar tis hard werken geweest om dat te bereiken
zondag 26 juli 2009 om 20:35
Kijk hierom moet je met je huisarts praten. Schaamte kan een reden zijn om te snijden. Maar zelfverachting, je 'emotioneel dood van binnen' voelen (pijn om maar iets te voelen), juist teveel voelen (uitlaatklep), het gevoel waardeloos te zijn (zelfs geen onbeschadigd lichaam te verdienen) kunnen allemaal redenen zijn om te krassen. Een ding is duidelijk, wat haar ook dwars zit, ze moet leren dit op een gezonde manier te verwerken, hoe en wat dat is moeten proffessionals vaststellen, niet de forummers. Van jou moet ze horen dat je van haar houdt en hoewel je het afschuwelijk vindt dat ze het doet, dit haar niet mislukt, raar enz. maakt.
zondag 26 juli 2009 om 20:37
quote:IvyRosa schreef op 26 juli 2009 @ 20:34:
[...]
Bij mij is controle over een situatie kwijtraken p dat moment synoniem aan de controle over mijn emoties kwijtraken (dus intense paniek!)
Gelukkig al een tijdje geen terugval gehad, maar tis hard werken geweest om dat te bereiken
Herkenbaar. Mijn terugval is een maand geleden na een halfjaar niets. Ik baal dan wel, maar maak me geen zorgen omdat het een opwaarts iets is.
Wat voor mij vroeger ook 1 van de grootste triggers was het voelen alsof ik ergens niet aan kon voldoen terwijl ik dit zo graag wilde. Ik kon verwachtingen niet bijstellen of ik kon me niet bij neerleggen dat het niet kon. En alles wat mij aan herinnerde was blinde paniek (in mezelf)
[...]
Bij mij is controle over een situatie kwijtraken p dat moment synoniem aan de controle over mijn emoties kwijtraken (dus intense paniek!)
Gelukkig al een tijdje geen terugval gehad, maar tis hard werken geweest om dat te bereiken
Herkenbaar. Mijn terugval is een maand geleden na een halfjaar niets. Ik baal dan wel, maar maak me geen zorgen omdat het een opwaarts iets is.
Wat voor mij vroeger ook 1 van de grootste triggers was het voelen alsof ik ergens niet aan kon voldoen terwijl ik dit zo graag wilde. Ik kon verwachtingen niet bijstellen of ik kon me niet bij neerleggen dat het niet kon. En alles wat mij aan herinnerde was blinde paniek (in mezelf)
zondag 26 juli 2009 om 20:39
Mika, dat van die schaamte...
Het is natuurlijk niet normaal om jezelf te beschadigen. Je bent niet gek, geschift, minderwaardig, weetikveelwat als je het doet...maar normaal ben je niet. Maar al die negatieve termen, die denk je wel. Dus schaamte. Ook schaamte omdat je de controle verliest, het niet in je hoofd op kunt lossen. Schaamte omdat je krassen hebt (in ergere gevallen: diepe sneden en grote littekens).
Het heeft ook (niet bij iedereen) een gelijktijdige straffende functie. Iets gebeurt, je geeft jezelf de schuld (of dit nu terecht is of niet), je hoofd raakt in een knoop, je wil er vanaf, je kop barst, je pakt een mes....voila. Je wordt rustiger als je de pijn ervaart van de snede en (sorry for the gory details) je je bloedt ziet vloeien. Dat kan (hoeft niet, maar kan) ook bevredigend zijn in straffend opzicht. "Dit verdiende je, lijd maar". Daarna komt de schaamte en je bedekt de wonde (in ergere gevallen: je durft niet naar de EHBO voor een hechting, met nog lelijkere littekens als gevolg, waar je je dan ook weer voor schaamt).
Het is een soortement van cirkel. De een trapt iets in elkaar. Dat is agressie op iets/iemand anders botvieren. Dat is dan de zwakte van die persoon en die moet op een cursusje anger management. Het is ook duidelijker, het is vast te pakken, want iedereen ziet het gedrag en iedereen begrijpt het ook (want: zelf is iedereen ook weleens woedend). Sommige mensen voelen zich echter erg verantwoordelijk voor andermans gevoelens, voor eigen falen, zijn te angstig dit te bespreken, en keren hun woede, agressie en angst naarbinnen. Zij doen zichzelf pijn.
Het is natuurlijk niet normaal om jezelf te beschadigen. Je bent niet gek, geschift, minderwaardig, weetikveelwat als je het doet...maar normaal ben je niet. Maar al die negatieve termen, die denk je wel. Dus schaamte. Ook schaamte omdat je de controle verliest, het niet in je hoofd op kunt lossen. Schaamte omdat je krassen hebt (in ergere gevallen: diepe sneden en grote littekens).
Het heeft ook (niet bij iedereen) een gelijktijdige straffende functie. Iets gebeurt, je geeft jezelf de schuld (of dit nu terecht is of niet), je hoofd raakt in een knoop, je wil er vanaf, je kop barst, je pakt een mes....voila. Je wordt rustiger als je de pijn ervaart van de snede en (sorry for the gory details) je je bloedt ziet vloeien. Dat kan (hoeft niet, maar kan) ook bevredigend zijn in straffend opzicht. "Dit verdiende je, lijd maar". Daarna komt de schaamte en je bedekt de wonde (in ergere gevallen: je durft niet naar de EHBO voor een hechting, met nog lelijkere littekens als gevolg, waar je je dan ook weer voor schaamt).
Het is een soortement van cirkel. De een trapt iets in elkaar. Dat is agressie op iets/iemand anders botvieren. Dat is dan de zwakte van die persoon en die moet op een cursusje anger management. Het is ook duidelijker, het is vast te pakken, want iedereen ziet het gedrag en iedereen begrijpt het ook (want: zelf is iedereen ook weleens woedend). Sommige mensen voelen zich echter erg verantwoordelijk voor andermans gevoelens, voor eigen falen, zijn te angstig dit te bespreken, en keren hun woede, agressie en angst naarbinnen. Zij doen zichzelf pijn.
zondag 26 juli 2009 om 20:41
Die paniek waarover DNM en Ivy spreken komt ook voort uit een te grote botsing van allerlei emoties in je kop. Je wil vluchten, maar je kunt niet uit je hoofd vluchten. Dan maar een afleiding, en die doet fysiek pijn.
*ook al lang geen terugval gehad, maar wel nog geslagen op muur met als functie: pijn*
*ook al lang geen terugval gehad, maar wel nog geslagen op muur met als functie: pijn*
zondag 26 juli 2009 om 20:42
quote:Mevrouwdekees schreef op 26 juli 2009 @ 20:35:
Kijk hierom moet je met je huisarts praten. Schaamte kan een reden zijn om te snijden. Maar zelfverachting, je 'emotioneel dood van binnen' voelen (pijn om maar iets te voelen), juist teveel voelen (uitlaatklep), het gevoel waardeloos te zijn (zelfs geen onbeschadigd lichaam te verdienen) kunnen allemaal redenen zijn om te krassen. Een ding is duidelijk, wat haar ook dwars zit, ze moet leren dit op een gezonde manier te verwerken, hoe en wat dat is moeten proffessionals vaststellen, niet de forummers. Van jou moet ze horen dat je van haar houdt en hoewel je het afschuwelijk vindt dat ze het doet, dit haar niet mislukt, raar enz. maakt.
Ik hou ook ontzettend veel van haar, daarom doet het me zo'n verdriet. Maar Mevrdekees ik ben blij met de forummers die me een duwtje in de rug geven, advies geven. Ik weet dat ze proffesionele hulp nodig heeft. Ze vertelde me ook dat ze het ook heeft gedaan omdat ze verliefd is en niet weet wat ze moet doen. Hem vertellen of niet? IK zeg tegen haar, verliefdheid is toch iets moois? Daar ga je toch niet om snijden?
Schiet mij maar lek maar ik snap er niks van
Kijk hierom moet je met je huisarts praten. Schaamte kan een reden zijn om te snijden. Maar zelfverachting, je 'emotioneel dood van binnen' voelen (pijn om maar iets te voelen), juist teveel voelen (uitlaatklep), het gevoel waardeloos te zijn (zelfs geen onbeschadigd lichaam te verdienen) kunnen allemaal redenen zijn om te krassen. Een ding is duidelijk, wat haar ook dwars zit, ze moet leren dit op een gezonde manier te verwerken, hoe en wat dat is moeten proffessionals vaststellen, niet de forummers. Van jou moet ze horen dat je van haar houdt en hoewel je het afschuwelijk vindt dat ze het doet, dit haar niet mislukt, raar enz. maakt.
Ik hou ook ontzettend veel van haar, daarom doet het me zo'n verdriet. Maar Mevrdekees ik ben blij met de forummers die me een duwtje in de rug geven, advies geven. Ik weet dat ze proffesionele hulp nodig heeft. Ze vertelde me ook dat ze het ook heeft gedaan omdat ze verliefd is en niet weet wat ze moet doen. Hem vertellen of niet? IK zeg tegen haar, verliefdheid is toch iets moois? Daar ga je toch niet om snijden?
Schiet mij maar lek maar ik snap er niks van
zondag 26 juli 2009 om 20:42
quote:Digitalis schreef op 26 juli 2009 @ 20:01:
Er is genoeg informatie te vinden op internet (wel wat filteren, voor je het weet zit je op zo'n emosite waar men elkaar aanraadt hoe te krassen en hoe cool dat wel niet is) en daar staat de uitleg. Kan iemand me vertellen wat er 'cool' is aan automutilatie? Is dat iets wat je moet doen als EMO om erbij te horen?
Er is genoeg informatie te vinden op internet (wel wat filteren, voor je het weet zit je op zo'n emosite waar men elkaar aanraadt hoe te krassen en hoe cool dat wel niet is) en daar staat de uitleg. Kan iemand me vertellen wat er 'cool' is aan automutilatie? Is dat iets wat je moet doen als EMO om erbij te horen?
zondag 26 juli 2009 om 20:46
quote:mika65 schreef op 26 juli 2009 @ 20:42:
[...]
Ik hou ook ontzettend veel van haar, daarom doet het me zo'n verdriet. Maar Mevrdekees ik ben blij met de forummers die me een duwtje in de rug geven, advies geven. Ik weet dat ze proffesionele hulp nodig heeft. Ze vertelde me ook dat ze het ook heeft gedaan omdat ze verliefd is en niet weet wat ze moet doen. Hem vertellen of niet? IK zeg tegen haar, verliefdheid is toch iets moois? Daar ga je toch niet om snijden?
Schiet mij maar lek maar ik snap er niks van
Dat laatste is iets logisch wat jij je afvraagt. Dat weet zij ook en zie daar, schaamte. Precies wat Digitalis weer uitlegt.
Ze zal bang zijn, bang dat ze niet goed genoeg is, bang voor afwijzing of een ander negatief gevoel. Of misschien voelen die vlinders voor haar net te heftig en kan ze daar niet mee overweg.
Het vermogen om dit zelf op normale wijze te reguleren ontbreekt (nog) en daar heeft ze hulp bij nodig. Het is ook lastig te begrijpen voor een buitenstaander. Maar het voelt rete echt als je er midden in zit.
[...]
Ik hou ook ontzettend veel van haar, daarom doet het me zo'n verdriet. Maar Mevrdekees ik ben blij met de forummers die me een duwtje in de rug geven, advies geven. Ik weet dat ze proffesionele hulp nodig heeft. Ze vertelde me ook dat ze het ook heeft gedaan omdat ze verliefd is en niet weet wat ze moet doen. Hem vertellen of niet? IK zeg tegen haar, verliefdheid is toch iets moois? Daar ga je toch niet om snijden?
Schiet mij maar lek maar ik snap er niks van
Dat laatste is iets logisch wat jij je afvraagt. Dat weet zij ook en zie daar, schaamte. Precies wat Digitalis weer uitlegt.
Ze zal bang zijn, bang dat ze niet goed genoeg is, bang voor afwijzing of een ander negatief gevoel. Of misschien voelen die vlinders voor haar net te heftig en kan ze daar niet mee overweg.
Het vermogen om dit zelf op normale wijze te reguleren ontbreekt (nog) en daar heeft ze hulp bij nodig. Het is ook lastig te begrijpen voor een buitenstaander. Maar het voelt rete echt als je er midden in zit.
zondag 26 juli 2009 om 20:46
Iedere puber is onzeker. Dit meisje zal dit meer hebben dan de gemiddelde puber.
Blijf daarom vooral benadrukken wat ze goed doet! Vertel haar zoveel en zovaak mogelijk wat een mooie meid het is.
probeer eruit te krijgen wat er momenteel de aanleiding voor is dat ze dit nu na een tijd wederom doet.
Wat bij ons op het werk ( getraumatiseerde meisjes van 12 tot 18) nogal eens zien dat werk is een elastiekje om hun pols. heb je de neiging om te krasse, dus pijn te voelen, doe jezelf pijn met dit elastiekje uit te trekken en tegen je huid te voelen. Dit laat geen sporen achter voor later. wat tevens betekend dat als het weer even goed gaat met dochterlief, ze niet elke dag herinnerd wordt door nare littekens en zich daardoor in een spiraaltje gaat bevinden.
Sterkte meid!
Blijf daarom vooral benadrukken wat ze goed doet! Vertel haar zoveel en zovaak mogelijk wat een mooie meid het is.
probeer eruit te krijgen wat er momenteel de aanleiding voor is dat ze dit nu na een tijd wederom doet.
Wat bij ons op het werk ( getraumatiseerde meisjes van 12 tot 18) nogal eens zien dat werk is een elastiekje om hun pols. heb je de neiging om te krasse, dus pijn te voelen, doe jezelf pijn met dit elastiekje uit te trekken en tegen je huid te voelen. Dit laat geen sporen achter voor later. wat tevens betekend dat als het weer even goed gaat met dochterlief, ze niet elke dag herinnerd wordt door nare littekens en zich daardoor in een spiraaltje gaat bevinden.
Sterkte meid!
zondag 26 juli 2009 om 20:47
quote:mika65 schreef op 26 juli 2009 @ 20:45:
@digi bedankt voor je uitleg. Ik gooide vroeger met dingen (asbak, bord, net wat voor me lag) om mijn frustraties te uiten. Moet ik het dan op die manier zien? Ik gooide met dingen, zij snijdt?Ik denk dat jij het (letterlijk) er uit gooide. Zij neemt het mee naar binnen, ook letterlijk. Jij raakt kwijt, zij houdt het bij zich. Ik denk dat daar een verschil en een gevaar zit.
@digi bedankt voor je uitleg. Ik gooide vroeger met dingen (asbak, bord, net wat voor me lag) om mijn frustraties te uiten. Moet ik het dan op die manier zien? Ik gooide met dingen, zij snijdt?Ik denk dat jij het (letterlijk) er uit gooide. Zij neemt het mee naar binnen, ook letterlijk. Jij raakt kwijt, zij houdt het bij zich. Ik denk dat daar een verschil en een gevaar zit.
zondag 26 juli 2009 om 20:48
quote:Digitalis schreef op 26 juli 2009 @ 20:39:
Het is natuurlijk niet normaal om jezelf te beschadigen. Je bent niet gek, geschift, minderwaardig, weetikveelwat als je het doet...maar normaal ben je niet. Maar al die negatieve termen, die denk je wel. Dus schaamte. Ook schaamte omdat je de controle verliest, het niet in je hoofd op kunt lossen. Schaamte omdat je krassen hebt (in ergere gevallen: diepe sneden en grote littekens).
Het heeft ook (niet bij iedereen) een gelijktijdige straffende functie. Iets gebeurt, je geeft jezelf de schuld (of dit nu terecht is of niet), je hoofd raakt in een knoop, je wil er vanaf, je kop barst, je pakt een mes....voila. Je wordt rustiger als je de pijn ervaart van de snede en (sorry for the gory details) je je bloedt ziet vloeien. Dat kan (hoeft niet, maar kan) ook bevredigend zijn in straffend opzicht. "Dit verdiende je, lijd maar". Daarna komt de schaamte en je bedekt de wonde (in ergere gevallen: je durft niet naar de EHBO voor een hechting, met nog lelijkere littekens als gevolg, waar je je dan ook weer voor schaamt).
Het is een soortement van cirkel. De een trapt iets in elkaar. Dat is agressie op iets/iemand anders botvieren. Dat is dan de zwakte van die persoon en die moet op een cursusje anger management. Het is ook duidelijker, het is vast te pakken, want iedereen ziet het gedrag en iedereen begrijpt het ook (want: zelf is iedereen ook weleens woedend). Sommige mensen voelen zich echter erg verantwoordelijk voor andermans gevoelens, voor eigen falen, zijn te angstig dit te bespreken, en keren hun woede, agressie en angst naarbinnen. Zij doen zichzelf pijn.Mooi verwoord digitalis!
Het is natuurlijk niet normaal om jezelf te beschadigen. Je bent niet gek, geschift, minderwaardig, weetikveelwat als je het doet...maar normaal ben je niet. Maar al die negatieve termen, die denk je wel. Dus schaamte. Ook schaamte omdat je de controle verliest, het niet in je hoofd op kunt lossen. Schaamte omdat je krassen hebt (in ergere gevallen: diepe sneden en grote littekens).
Het heeft ook (niet bij iedereen) een gelijktijdige straffende functie. Iets gebeurt, je geeft jezelf de schuld (of dit nu terecht is of niet), je hoofd raakt in een knoop, je wil er vanaf, je kop barst, je pakt een mes....voila. Je wordt rustiger als je de pijn ervaart van de snede en (sorry for the gory details) je je bloedt ziet vloeien. Dat kan (hoeft niet, maar kan) ook bevredigend zijn in straffend opzicht. "Dit verdiende je, lijd maar". Daarna komt de schaamte en je bedekt de wonde (in ergere gevallen: je durft niet naar de EHBO voor een hechting, met nog lelijkere littekens als gevolg, waar je je dan ook weer voor schaamt).
Het is een soortement van cirkel. De een trapt iets in elkaar. Dat is agressie op iets/iemand anders botvieren. Dat is dan de zwakte van die persoon en die moet op een cursusje anger management. Het is ook duidelijker, het is vast te pakken, want iedereen ziet het gedrag en iedereen begrijpt het ook (want: zelf is iedereen ook weleens woedend). Sommige mensen voelen zich echter erg verantwoordelijk voor andermans gevoelens, voor eigen falen, zijn te angstig dit te bespreken, en keren hun woede, agressie en angst naarbinnen. Zij doen zichzelf pijn.Mooi verwoord digitalis!
zondag 26 juli 2009 om 20:48
Ach Kanarie, er zijn mensen die een hoop zaken cool vinden. Zoals altijd in het zwart lopen, of je haar groen verven en bijpassende kleding dragen. Subculturen. Emo's, dat is een subcultuur. Men praat dan graag over suicide en krast een beetje (geen emo die het in z'n hoofd haalt een diepe wonde te maken hoor). Normaal gaat dat weer over, als het die subcultuur is. De dochter van Mika lijkt me niet zo'n geval.
Mika, verliefdheid=emotie. Dat kan verwarrend zijn. Ze kan zich minderwaardig voelen en denken 'hij wil me toch niet, ik ben niks waard.' De gemixte signalen (hij laat misschien merken dat hij haar leuk vindt, zij vindt hem leuk maar zichzelf niet zo) kan haar hoofd te vol maken. Met als resultaat...
Begrijp je het een beetje? Je hoeft het niet zelf te hebben ervaren, maar met uitleg kom je ver. Dat heeft ze nodig, dat begrip. Niet het 'maar waarom?????' want dan voelt ze zich helemaal stom, juist bij degene (mama) waar ze zich niet stom wil en hoeft te voelen. Heb jij trouwens nooit iets gedaan uit emoties? Misschien keihard gejankt, ergens mee gegooid, iemand opgebeld en hartstochtelijk te liefde verklaard tegen beter weten in (al dacht je dat het een Heel Goed Idee was)? Wel, dat is dezelfde emotie, alleen keer jij het naarbuiten, je dochter naarbinnen.
Mika, verliefdheid=emotie. Dat kan verwarrend zijn. Ze kan zich minderwaardig voelen en denken 'hij wil me toch niet, ik ben niks waard.' De gemixte signalen (hij laat misschien merken dat hij haar leuk vindt, zij vindt hem leuk maar zichzelf niet zo) kan haar hoofd te vol maken. Met als resultaat...
Begrijp je het een beetje? Je hoeft het niet zelf te hebben ervaren, maar met uitleg kom je ver. Dat heeft ze nodig, dat begrip. Niet het 'maar waarom?????' want dan voelt ze zich helemaal stom, juist bij degene (mama) waar ze zich niet stom wil en hoeft te voelen. Heb jij trouwens nooit iets gedaan uit emoties? Misschien keihard gejankt, ergens mee gegooid, iemand opgebeld en hartstochtelijk te liefde verklaard tegen beter weten in (al dacht je dat het een Heel Goed Idee was)? Wel, dat is dezelfde emotie, alleen keer jij het naarbuiten, je dochter naarbinnen.
zondag 26 juli 2009 om 20:49
zondag 26 juli 2009 om 20:51
quote:mika65 schreef op 26 juli 2009 @ 20:45:
@digi bedankt voor je uitleg. Ik gooide vroeger met dingen (asbak, bord, net wat voor me lag) om mijn frustraties te uiten. Moet ik het dan op die manier zien? Ik gooide met dingen, zij snijdt?Jij richte je frustratie naar binnen, naar de wereld om je heen, zij richt het op zichzelf, dus ja het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
@digi bedankt voor je uitleg. Ik gooide vroeger met dingen (asbak, bord, net wat voor me lag) om mijn frustraties te uiten. Moet ik het dan op die manier zien? Ik gooide met dingen, zij snijdt?Jij richte je frustratie naar binnen, naar de wereld om je heen, zij richt het op zichzelf, dus ja het zijn twee kanten van dezelfde medaille.
zondag 26 juli 2009 om 20:53
Afhankelijk van haar onzekerheid zal het erger of minder erg zijn denk ik.
Zoiets kost overigens enorm veel energie. Je hoofd zit zo vol frustratie wat zich in letterlijke energie omzet gericht op jezelf. Naderhand voelde ik me altijd leeg en raar. In zekere zin opgelucht en toch ook weer niet. Maar vooral moe, geestelijk en lichamelijk. Het zuigt energie.
Zoiets kost overigens enorm veel energie. Je hoofd zit zo vol frustratie wat zich in letterlijke energie omzet gericht op jezelf. Naderhand voelde ik me altijd leeg en raar. In zekere zin opgelucht en toch ook weer niet. Maar vooral moe, geestelijk en lichamelijk. Het zuigt energie.
