Zelfdestructief

18-10-2019 09:55 82 berichten
Alle reacties Link kopieren
Een naast familielid van mij heeft copd in vergevorderd stadium maar blijft vrolijk doorroken. Laatst nog even antibioticakuur erin wegens een long infectie maar gewoon doorpaffen. Deze persoon heeft ook jarenlang een alcoholprobleem gehad.

Vaak denk ik hier over na; waarom zijn sommige mensen zo zelfdestructief? Wat is er dat sommige mensen schijnbaar niet willen stoppen? Komen zij nooit op een bepaald punt in het leven waarin zij denken: nu is het genoeg, ik stop ermee!

Zelf heb ik vroeger ook gerookt en mijn verslavingen gehad, ik nog heb ik dat ik soms denk: mmmmm, zou wel lekker zijn om dit weekend ff dit of dat te doen. En ik heb een enkele keer dat ik mij ook weer even laat gaan 'om te ontspannen' of omdat 'alles tegenzit' maar dit wordt steeds minder omdat ik besef dat het geen reet helpt en alleen maar de weg van de minste weerstand is.

Ik kan gewoon niet geloven dat je elke morgen verrot wakker wordt van alcohol en/of drugs gebruik en dat je het zo zat bent dat je er gewoon mee kapt. Dat je je achterlijk gedraagd tegen je kinderen vanwege je verslavingen, dat je lichaam en geest moedwillig verkloot uit slapheid want zo zie ik het.
Waarom stoppen als je toch al bijna dood bent?
Dat jij je verslavingen hebt overwonnen, goed, knap van je!
Maar je kunt van anderen niet verwachten hetzelfde te doen. Zij hebben jouw levenspad niet doorlopen, maar hun eigen. En niet iedereen vindt het licht aan het eind van de tunnel. Dat door hun opvoeding, karakter en hetgeen wat op hun levenspad komt en je vermogen daarmee om te gaan.
Daar mag je niet over oordelen en zeker niet in termen als slap en laf.

Kunnen we alsjeblieft stoppen met die race alsof het leven tot in de puntjes maakbaar is?
Suðri schreef:
18-10-2019 11:06
Waarom stoppen als je toch al bijna dood bent?
Ook een goeie.
Solomio schreef:
18-10-2019 10:51
Het is juist steeds meer typisch Nederlands om 'trots' te zijn op jezelf en daarmee neer te kunnen kijken op anderen die niet zo goed zijn.

Ooit had iemand hier als onderschrift: we zouden wat vaker dankbaar moeten zijn in plaats van trots.

Ik ben 7 jaar geleden gestopt met roken, na 30 jaar gerookt te hebben en tig mislukte stoppogingen.
Ik ben tot op de dag van vandaag niet trots op het feit dat ik gestopt ben, wel blij dat het gelukt is.
Hier precies hetzelfde, en vooral heel dankbaar dat het me niet heel veel moeite heeft gekost.
laatbloeiertje schreef:
18-10-2019 11:08
Dat jij je verslavingen hebt overwonnen, goed, knap van je!
Maar je kunt van anderen niet verwachten hetzelfde te doen. Zij hebben jouw levenspad niet doorlopen, maar hun eigen. En niet iedereen vindt het licht aan het eind van de tunnel. Dat door hun opvoeding, karakter en hetgeen wat op hun levenspad komt en je vermogen daarmee om te gaan.
Daar mag je niet over oordelen en zeker niet in termen als slap en laf.

Kunnen we alsjeblieft stoppen met die race alsof het leven tot in de puntjes maakbaar is?
Ook weer mee eens!
Alle reacties Link kopieren
Coconuts12 schreef:
18-10-2019 10:03
Ik zag laatst op tv een man met longkanker die tussen de bestralingen door in het ziekenhuis gewoon bleef roken. Hij stierf niet veel later. Daar maakte ik me ook boos over. Maar het maakte wel duidelijk hoe hardnekkig en complex verslavingen kunnen zijn.

Bekijk het van de andere kant; als je toch al dood gaat, en stoppen met roken je in eerste instantie nog veel benauwder gaat maken? Waarom zou je nog, als het al je hele leven lang een houvast voor je is geweest, waarom daar dan - met alle energie die dat kost - ook nog moeilijk over gaan doen?

(Uiteraard snap ik het ook niet als jonge mensen die nog kunnen genezen, en in principe een heel leven voor zich hebben er zo in staan. Maar soms is het ook gewoon een kwestie van perspectief).
.
Maud*de*Braose schreef:
18-10-2019 11:12
Hier precies hetzelfde, en vooral heel dankbaar dat het me niet heel veel moeite heeft gekost.
Ik vind het verstandelijk fijn, maar mis het soms dagelijks en soms weer een paar weken niet. Al bijna 3 jaar lang.
Anoniem262821034 schreef:
18-10-2019 11:16
Bekijk het van de andere kant; als je toch al dood gaat, en stoppen met roken je in eerste instantie nog veel benauwder gaat maken? Waarom zou je nog, als het al je hele leven lang een houvast voor je is geweest, waarom daar dan - met alle energie die dat kost - ook nog moeilijk over gaan doen?

(Uiteraard snap ik het ook niet als jonge mensen die nog kunnen genezen, en in principe een heel leven voor zich hebben er zo in staan. Maar soms is het ook gewoon een kwestie van perspectief).
Op het moment van bestraling wist hij nog niet dat het afgelopen zaak was. Daarna snapte ik het wel waarom hij niet kon stoppen.
Suðri schreef:
18-10-2019 11:16
Ik vind het verstandelijk fijn, maar mis het soms dagelijks en soms weer een paar weken niet. Al bijna 3 jaar lang.
Dat heb ik gelukkig niet. Ik zou ook niet meer beginnen als ik nu te horen kreeg dat ik nog maar kort te leven had. Een paar jaar nadat ik was gestopt kreeg ik een burn out, in de aanloop daarheen was ik weer begonnen, gewoon van alle stress. Gelukkig toch weer redelijk snel gestopt.
Anoniem262821034 schreef:
18-10-2019 11:16
Bekijk het van de andere kant; als je toch al dood gaat, en stoppen met roken je in eerste instantie nog veel benauwder gaat maken? Waarom zou je nog, als het al je hele leven lang een houvast voor je is geweest, waarom daar dan - met alle energie die dat kost - ook nog moeilijk over gaan doen?

(Uiteraard snap ik het ook niet als jonge mensen die nog kunnen genezen, en in principe een heel leven voor zich hebben er zo in staan. Maar soms is het ook gewoon een kwestie van perspectief).

Maar dan kan je ook zo redeneren dat een chemo / bestraling dan ook niet echt nut heeft. En daar gaan de meeste mensen ook niet fluitend doorheen, toch?
mindervanmij schreef:
18-10-2019 11:44
Maar dan kan je ook zo redeneren dat een chemo / bestraling dan ook niet echt nut heeft. En daar gaan de meeste mensen ook niet fluitend doorheen, toch?
Levensverlengend.
.
anoniem_380666 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 14:43
96.83% gewijzigd
Suðri schreef:
18-10-2019 11:46
Levensverlengend.

ja, in sommige gevallen wel, natuurlijk. Maar dan wel met het ongemak van de bestraling en chemo.... Ik heb het van dichtbij meegemaakt, iemand met keelkanker door het vele roken en drinken. En ook gezien hoeveel pijn het die persoon eigenlijk deed om te roken, want die rook veroorzaakt ook weer pijn op de wonden van de bestraling. Ik weet niet of het nou zo'n verbetering is geweest voor die man, eerlijk gezegd. Maar het laat wel goed zien dat het echt een enorme verslaving is, zelfs die extra pijn veroorzaakt door het roken was geen reden om te stoppen.
.
anoniem_380666 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 14:43
99.11% gewijzigd
I.
anoniem_380666 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 14:42
94.20% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Van mij mag je best trots zijn hoor, maar het siert je niet dat je anderen minderwaardig vindt omdat het hen niet lukt.

Waarom lukt het sommigen wel en sommigen niet? Mensen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en dat heeft niets te maken met wilskracht. Geluk, stress, omstandigheden, verleden, emoties, draagkracht en ga zo maar door.
Life is short. Eat dessert first.
/
anoniem_380666 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 14:42
98.62% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook slap dat ik überhaupt gerookt hebt, dus er ooit aan ben begonnen omdat ik vond dat het stoer was. Dus ik geef degene gelijk. Ik heb ook veel respect voor mensen die het moeilijk hebben gehad in het leven maar zich niet hebben vergrepen aan middelen om de pijn te verzachten. Dus ik was laf én slap want ik hoefde niet na te denken wanneer ik in mijn roes zat. Ik durf het tenminste toe te geven. Ook ik heb een 'kutleven' gehad dus dat was voor mij ook een excuus. Het besef dat je het verleden niet kan veranderen en ik erop mijn 50ste niet meer uit zou zien, naar de klote zou zijn zonder geld waren voor mij genoeg redenen om te stoppen. Ook hou ik veel van mijn dochter, mijn broertjes en moeder die er ook onder leden.

Ik voel mij niet geroepen deze personen te helpen want zij willen zich niet laten helpen. Ik heb het geprobeerd maar je krijgt alleen een grote bek, negatieviteit en leugens terug. Ook ben ik geen maatschappelijk werker noch een psychiater, daar moeten zij maar naar toe.

Het maakt mij niet uit of iemand zichzelf het graf in drinkt, deze mensen maken ook het leven van anderen zuur; buren, kinderen, familieleden etc. Wanneer zij in stilte zouden zuipen en alleen naar de supermarkt zouden sluipen voor hun blikjes goedkope bier vind ik dat prima maar zo gaat dat niet hè?
anoniem_382302 wijzigde dit bericht op 18-10-2019 12:11
14.26% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Leef en laat leven. Als mensen zich dood willen roken of drinken of wat dan ook dan moeten ze dat lekker doen. Als ze zich nog wel willen laten behandelen (of af willen kicken) dan moeten ze dat ook zelf weten, of dit nu genezend of palliatief is.

TO, ik vind je hard en arrogant overkomen. Jij hebt het gedaan dus... En?

De ene verslaving is de andere niet en er is ook nog zoiets als karakter en omgevingsfactoren. Jou is het gelukt, gefeliciteerd. Maar je bent er nog steeds niet. Genoeg mensen starten weer na tig jaar gestopt te zijn geweest. Verslaafd blijf je altijd.

Ach laten we eerlijk zijn. De enige garantie die je hebt in het leven is dat je dood gaat. Wanneer weet niemand. Roken geeft geen garantie op kanker net als niet roken dat ook niet geeft. Mijn wiskunde docent overleed aan longkanker terwijl die man zo verschrikkelijk gezond leefde.
reginamills wijzigde dit bericht op 18-10-2019 12:36
0.06% gewijzigd
I told you walking was idiotic.
Alle reacties Link kopieren
Nogmaals dronkaards vallen anderen lastig met hun verslaving, als dat niet zo was boeide het mij niet.

Mijn vader was religieus en sprak over Allah en moreel enz maar zoop zich klem, wij hebben daar als kinderen en mijn moeder ook, de gevolgen van mee gekregen. Was thuis nou niet echt een feest hoor. Ik vond mijn vader altijd een leugenaar en slap. Dit dus.
Dit is wel interessant informatie over welke ziektes door roken worden veroorzaakt, en welk percentage daarvan dan inderdaad door roken wordt veroorzaakt:

https://www.jellinek.nl/vraag-antwoord/ ... aan-roken/
Alle reacties Link kopieren
ChristianeF schreef:
18-10-2019 12:16
Nogmaals dronkaards vallen anderen lastig met hun verslaving, als dat niet zo was boeide het mij niet.

Mijn vader was religieus en sprak over Allah en moreel enz maar zoop zich klem, wij hebben daar als kinderen en mijn moeder ook, de gevolgen van mee gekregen. Was thuis nou niet echt een feest hoor. Ik vond mijn vader altijd een leugenaar en slap. Dit dus.

Je moeder had met jullie weg kunnen gaan hè. Die was dan net zo slap wat mij betreft. Alcoholisme (of welke andere verslaving dan ook) is een ziekte.
I told you walking was idiotic.
Alle reacties Link kopieren
doornroosje9 schreef:
18-10-2019 12:02
Van mij mag je best trots zijn hoor, maar het siert je niet dat je anderen minderwaardig vindt omdat het hen niet lukt.

Waarom lukt het sommigen wel en sommigen niet? Mensen zijn nu eenmaal niet hetzelfde en dat heeft niets te maken met wilskracht. Geluk, stress, omstandigheden, verleden, emoties, draagkracht en ga zo maar door.
Zelfs wilskracht is ook maar een eigenschap die je niet volledig in de hand hebt.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
ChristianeF schreef:
18-10-2019 12:04


Ik voel mij niet geroepen deze personen te helpen want zij willen zich niet laten helpen. Ik heb het geprobeerd maar je krijgt alleen een grote bek, negatieviteit en leugens terug. Ook ben ik geen maatschappelijk werker noch een psychiater, daar moeten zij maar naar toe.

Jij kunt idd niet helpen, omdat jij niet bereid bent je in te leven in die ander en te kijken wat die ander nodig heeft.
Sorry I hurt your feelings when I called you stupid. I thought you knew.
Alle reacties Link kopieren
Maar waarom moet ik die mensen helpen dan? Ik heb heel vaak met het oudste kind gepraat wanneer zij bijna haar moeder in elkaar trapte uit frustratie over het gezuig wat ze constant deed bij dochter. Ik heb gehoord wat er voor smerigheid richting dochter uitkwam, ik zal het niet herhalen hier. Ik voel mij niet geroepen zo een satan onder mijn hoede te nemen, ik vind oudste dochter dan toch belangrijker. Zij is geboren in die situatie.

Ik help liever mensen die wat van hun leven willen maken zoals mijn broertjes en de kinderen waar ik mee werk. Ik werk ook in een achterstandsbuurt waar ik kinderen begeleid. Ik kom uit eenzelfde cultuur en buurt als zij.

Zouden jullie mij helpen als ik hulp nodig heb? Denk het niet dan zijn jullie ineens druk en kennen jullie mij toch niet. Want ga in therapy of ga na de huisarts is het anthem hier. Dus dit ook.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven