Psyche
alle pijlers
zie eventjes niet meer zitten
maandag 16 februari 2009 om 17:44
Hoi..
ben 21 jaar..
heb de afgelopen jaren heel veel meegemaakt..
en altijd maar door gegaan.. en niet echt echt mijn grenzen aan kennen geven nu ben al weer een paar weken erg depressief en zie het allemaal niet meer zo zitten..
ben ook gestopt met school door mijn negatieve studie advies.
weet gewoon niet meer hoe verder..
het maakt mijn zo verdrietige en wanhopige...
liefs kleineo4
ben 21 jaar..
heb de afgelopen jaren heel veel meegemaakt..
en altijd maar door gegaan.. en niet echt echt mijn grenzen aan kennen geven nu ben al weer een paar weken erg depressief en zie het allemaal niet meer zo zitten..
ben ook gestopt met school door mijn negatieve studie advies.
weet gewoon niet meer hoe verder..
het maakt mijn zo verdrietige en wanhopige...
liefs kleineo4
zaterdag 21 februari 2009 om 14:38
hoi kleine,
hoe moeilijjk je dit ook voor te stellen is, maar je zit nu even in jouw dieptepunt en doordat je het hier al kan uiten ben je al een beetje begonnen aan het omhoog klimmen. Dat gaat niet makkelijk en soms glij je wat terug, maar dan moet je maar een beetje leunen. Je hebt meer kracht dan je denkt, ook al voelt dat soms niet zo. Denk je echt aan suicide? Of ben je heel moe? Als je echt aan suicide denkt, dan moet je wel echt even naar een vriend of bekende stappen, omdat je op het forum veel kwijt kan, doe dat ook, maar bij deze gedachtes heb je iemand nodig die jou ook fysiek bijstaat. En als het vrienden van je zijn, zullen ze jou ook hier in steunen. En je kan hier over vanalles schrijven, maak er gebruik van, er zijn veel mensen, waaronder ik, die ook in zo'n situatie als jij hebben gezeten.
Sterkte!
hoe moeilijjk je dit ook voor te stellen is, maar je zit nu even in jouw dieptepunt en doordat je het hier al kan uiten ben je al een beetje begonnen aan het omhoog klimmen. Dat gaat niet makkelijk en soms glij je wat terug, maar dan moet je maar een beetje leunen. Je hebt meer kracht dan je denkt, ook al voelt dat soms niet zo. Denk je echt aan suicide? Of ben je heel moe? Als je echt aan suicide denkt, dan moet je wel echt even naar een vriend of bekende stappen, omdat je op het forum veel kwijt kan, doe dat ook, maar bij deze gedachtes heb je iemand nodig die jou ook fysiek bijstaat. En als het vrienden van je zijn, zullen ze jou ook hier in steunen. En je kan hier over vanalles schrijven, maak er gebruik van, er zijn veel mensen, waaronder ik, die ook in zo'n situatie als jij hebben gezeten.
Sterkte!
zondag 22 februari 2009 om 16:06
Hallo kleine, hoe gaat het vandaag?
Jeetje kleine, ik zou zo graag willen dat je naar de huisarts ging. Ik weet echt hoe je je voelt nu. Ikzelf heb de diagnose depressie en slik ook al vrij lang een hoge dosis anti-depressiva. Ik slik sinds kort ook medicatie tegen de constante stroom aan negatieve gedachten. Ook de gedachte aan de dood ondrukt deze medicatie. Ik zeg niet dat je een wandelende pillendoos moet gaan worden, maar wel dat je voor jezelf zal moeten gaan zorgen. Heel veel sterkte. De enorme donkere tijden kunnen voorbij gaan, ook bij jou.
Jeetje kleine, ik zou zo graag willen dat je naar de huisarts ging. Ik weet echt hoe je je voelt nu. Ikzelf heb de diagnose depressie en slik ook al vrij lang een hoge dosis anti-depressiva. Ik slik sinds kort ook medicatie tegen de constante stroom aan negatieve gedachten. Ook de gedachte aan de dood ondrukt deze medicatie. Ik zeg niet dat je een wandelende pillendoos moet gaan worden, maar wel dat je voor jezelf zal moeten gaan zorgen. Heel veel sterkte. De enorme donkere tijden kunnen voorbij gaan, ook bij jou.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zondag 22 februari 2009 om 20:00
hoi iedereen..
ben der weer eventjes...
ik ben gewoon niet zo een miepje die bij de huisarts komt.
en met vrienden over mijn sucidale gedachtens wisselen is moeilijk..
er zit vanals dwars... maar vooral school.
en hoe ik me nu voel maar ook de onverwerkte trauma s uit mijn verleden gaan nu parten spelen en lig er soms uren van wakker omdat ik me weer eens kut voel..
of niet met gevoelens om kan gaan.
kleine04
ben der weer eventjes...
ik ben gewoon niet zo een miepje die bij de huisarts komt.
en met vrienden over mijn sucidale gedachtens wisselen is moeilijk..
er zit vanals dwars... maar vooral school.
en hoe ik me nu voel maar ook de onverwerkte trauma s uit mijn verleden gaan nu parten spelen en lig er soms uren van wakker omdat ik me weer eens kut voel..
of niet met gevoelens om kan gaan.
kleine04
zondag 22 februari 2009 om 20:38
Kleine,
Ga nou alsjeblieft wel naar je huisarts en vertel hem/haar ook over hoe je je voelt en over je suicidale gedachten. En als je dat moeilijk vindt, schrijf het dan op. Of print je eerdere postings uit en geef dat stukje te lezen aan je huisarts.
Je ziet nu niet dat dit weer over kan gaan.. maar dat is juist deel van het probleem waar je mee zit. Door de depressieve gevoelens zie je niet meer alles helder. Dus moet iemand iets aan die depressieve gevoelens doen.
En daar is heeeel veel aan te doen. De arts kan je dat vertellen. Zo zijn er veel verschillende medicijnen maar ook veel therapien waardoor je je, vaak al redelijk snel, een stuk beter kunt voelen. Zeker voor trauma's is er nu een vrij nieuwe goede therapie (EMDR).
Als je nu eens heel diep en goed nadenkt. Is er dan ergens een stukje van je dat kan zien dat hoe je je nu voelt niet zo is als je je altijd hebt gevoeld? En is er misschien een klein stukje dat kan beseffen dat je je ook weer beter kunt gaan voelen? Dat die mogelijkheid er net zo goed is als dat het nooit meer overgaat. Dat de kans zelfs veel groter is dat dit overgaat, dan dat het zo blijft....?
Ik wed dat je je heel graag weer wat fijner wilt voelen. Dat je je graag weer prettiger zou voelen. Niet de hele tijd zou willen huilen. Dat alles niet meer zo zwaar is en dat je weer wat kunt genieten van dingen doen met vrienden en school weer oppakken. Ik denk dat je dat veel liever wilt dan er helemaal mee kappen.
En: dat kan echt!!! Dat weet ik echt zeker!
Dus je zelf geen miepje voelen en eerlijk gaan praten met je huisarts. Dat zou echt heel stoer en dapper van je zijn. En volgens mij ben je best weel heel dapper... want je hebt dit topic ook geopend!
Zet hem op kleintje!
Ga nou alsjeblieft wel naar je huisarts en vertel hem/haar ook over hoe je je voelt en over je suicidale gedachten. En als je dat moeilijk vindt, schrijf het dan op. Of print je eerdere postings uit en geef dat stukje te lezen aan je huisarts.
Je ziet nu niet dat dit weer over kan gaan.. maar dat is juist deel van het probleem waar je mee zit. Door de depressieve gevoelens zie je niet meer alles helder. Dus moet iemand iets aan die depressieve gevoelens doen.
En daar is heeeel veel aan te doen. De arts kan je dat vertellen. Zo zijn er veel verschillende medicijnen maar ook veel therapien waardoor je je, vaak al redelijk snel, een stuk beter kunt voelen. Zeker voor trauma's is er nu een vrij nieuwe goede therapie (EMDR).
Als je nu eens heel diep en goed nadenkt. Is er dan ergens een stukje van je dat kan zien dat hoe je je nu voelt niet zo is als je je altijd hebt gevoeld? En is er misschien een klein stukje dat kan beseffen dat je je ook weer beter kunt gaan voelen? Dat die mogelijkheid er net zo goed is als dat het nooit meer overgaat. Dat de kans zelfs veel groter is dat dit overgaat, dan dat het zo blijft....?
Ik wed dat je je heel graag weer wat fijner wilt voelen. Dat je je graag weer prettiger zou voelen. Niet de hele tijd zou willen huilen. Dat alles niet meer zo zwaar is en dat je weer wat kunt genieten van dingen doen met vrienden en school weer oppakken. Ik denk dat je dat veel liever wilt dan er helemaal mee kappen.
En: dat kan echt!!! Dat weet ik echt zeker!
Dus je zelf geen miepje voelen en eerlijk gaan praten met je huisarts. Dat zou echt heel stoer en dapper van je zijn. En volgens mij ben je best weel heel dapper... want je hebt dit topic ook geopend!
Zet hem op kleintje!
zondag 22 februari 2009 om 21:20
hey
weet niet of ik er wel over wil praten met mijn huisarts..
en met vrienden vindt ik het niet fijn om er over te praten.
wordt zo moe van dit leven..
deels denk ik laat anders maar zitten..
ik voel me toch niet begrepen en voel me alleen in mijn eenzaamheid...
wil zo graag mezelf zoveel pijn doen op het moment..
baal zo van mezelf en de drang om mezelf te beschadingen is groot..
kleine
weet niet of ik er wel over wil praten met mijn huisarts..
en met vrienden vindt ik het niet fijn om er over te praten.
wordt zo moe van dit leven..
deels denk ik laat anders maar zitten..
ik voel me toch niet begrepen en voel me alleen in mijn eenzaamheid...
wil zo graag mezelf zoveel pijn doen op het moment..
baal zo van mezelf en de drang om mezelf te beschadingen is groot..
kleine
zondag 22 februari 2009 om 21:39
Hoi Kleine,
Ben blij dat je weer van je laat horen.
Ik kan mij voorstellen dat je een beetje moeite hebt om naar de huisarts te gaan, ben zelf ook niet zo'n persoon die voor elk wissewasje gaat.
Maar ga je alsjeblieft nu niet een Miepje voelen, want dat is absoluut niet waar. Ik denk dat de huisarts jouw verder kan helpen door jouw met de juiste mensen in contact te brengen. Net zoals Hiltje en de anderen het aangeven.
Ben blij dat je weer van je laat horen.
Ik kan mij voorstellen dat je een beetje moeite hebt om naar de huisarts te gaan, ben zelf ook niet zo'n persoon die voor elk wissewasje gaat.
Maar ga je alsjeblieft nu niet een Miepje voelen, want dat is absoluut niet waar. Ik denk dat de huisarts jouw verder kan helpen door jouw met de juiste mensen in contact te brengen. Net zoals Hiltje en de anderen het aangeven.
maandag 23 februari 2009 om 01:24
dat is waar wat je zegt..
vindt gewoon best eng..
maar zal wel proberen om het toch te doen.
net op een andere forum
vet ruzie gehad.
en nu voel me nog rotter dan dat ik al deed.
ik ben altijd en over de pispaal.
en daar baal ik zo van,
maar goed ga zo proberen te slapen.
straks weer een nieuwe dag.
kleine
vindt gewoon best eng..
maar zal wel proberen om het toch te doen.
net op een andere forum
vet ruzie gehad.
en nu voel me nog rotter dan dat ik al deed.
ik ben altijd en over de pispaal.
en daar baal ik zo van,
maar goed ga zo proberen te slapen.
straks weer een nieuwe dag.
kleine
maandag 23 februari 2009 om 01:25
dat is waar wat je zegt..
vindt gewoon best eng..
maar zal wel proberen om het toch te doen.
net op een andere forum
vet ruzie gehad.
en nu voel me nog rotter dan dat ik al deed.
ik ben altijd en over de pispaal.
en daar baal ik zo van,
maar goed ga zo proberen te slapen.
straks weer een nieuwe dag.
kleine
vindt gewoon best eng..
maar zal wel proberen om het toch te doen.
net op een andere forum
vet ruzie gehad.
en nu voel me nog rotter dan dat ik al deed.
ik ben altijd en over de pispaal.
en daar baal ik zo van,
maar goed ga zo proberen te slapen.
straks weer een nieuwe dag.
kleine
maandag 23 februari 2009 om 02:18
Ach vergeet dat andere fourm even. Concentreer je op jezelf. Op dit moment moet je er alles aan doen om te investeren in jezelf. Probeer iets simpels. Ga naar de kapper (klinkt oppervlakkig) en vraag om een heel ander kapsel. Kleine dingen, simpele dingen doen het vaak. En geef aan jezelf toe dat je nu door een fase heen gaat, waarin je heel veel gaat leren. Ik heb nu nee leren zeggen, zodat anderen niet mijn vrije tijd gaan bepalen. Leren toegeven dat je ergens serieus mee zit is al een goed begin.
Je hoeft niet te antwoorden maar hoe is de band met je familie? Ben je nederlandse? Vertel ons iets over jezelf. Probeer. We kennen jou niet. Dus je verhaal is hier veilig.
Je hoeft niet te antwoorden maar hoe is de band met je familie? Ben je nederlandse? Vertel ons iets over jezelf. Probeer. We kennen jou niet. Dus je verhaal is hier veilig.
maandag 23 februari 2009 om 11:43
hoi kleine,
Hoe is het nu? Misschien handig als je idd iets meer over jezelf vertelt. Naar de huisarts gaan voor zoiets als dit is ook best eng, maar je moet je bedenken dat het voor de huisarts niet raar is, hij of zij krijgt er veel vaker mee te maken. Buiten dat kan je zelf bepalen hoeveel je kwijt wilt aan de huisarts, je hoeft niet perse jouw hele geschiedenis aan hem/haar te vertellen als jij dat niet wilt, maar je kan zo wel verder komen.
Hoe is het nu? Misschien handig als je idd iets meer over jezelf vertelt. Naar de huisarts gaan voor zoiets als dit is ook best eng, maar je moet je bedenken dat het voor de huisarts niet raar is, hij of zij krijgt er veel vaker mee te maken. Buiten dat kan je zelf bepalen hoeveel je kwijt wilt aan de huisarts, je hoeft niet perse jouw hele geschiedenis aan hem/haar te vertellen als jij dat niet wilt, maar je kan zo wel verder komen.
maandag 23 februari 2009 om 20:23
Hi
zal kort wat vertellen over wat wie ik ben..
zoals jullie weten ben ik 21.. ben half nederlands en half surinaams , maar ben wel hier geboren dus heb gewoon een nederlands paspoort. verder heb ik enkele jaren van mijn jeugd in een kindertehuis en pleeggezin gezeten. dus daarom misschien niet de normale jeugd gehad zeg maar.
verder voel ik me nog steeds niet echt super maarja het is zo en kan het dus ook niet ontkennen.
mijn huisarts vraag door en dat vindt ik best verveeld.
maar goed wie weet durf ik het wel binnenkort.
groetjes kleine
zal kort wat vertellen over wat wie ik ben..
zoals jullie weten ben ik 21.. ben half nederlands en half surinaams , maar ben wel hier geboren dus heb gewoon een nederlands paspoort. verder heb ik enkele jaren van mijn jeugd in een kindertehuis en pleeggezin gezeten. dus daarom misschien niet de normale jeugd gehad zeg maar.
verder voel ik me nog steeds niet echt super maarja het is zo en kan het dus ook niet ontkennen.
mijn huisarts vraag door en dat vindt ik best verveeld.
maar goed wie weet durf ik het wel binnenkort.
groetjes kleine
dinsdag 24 februari 2009 om 05:18
Hoi Kleine,
Inderdaad jouw jeugd is inderdaad anders verlopen dan velen van ons en kan mij voorstellen dat inderdaad geen pretje was.
Je bent nu echter 21jaar ga er even vanuit dat je op je zelf woont en niet te geborgenheid krijgt waar wij op terug kunnen vallen.
Vandaar dat het zo belangrijk is om alles van je af te praten en/of te schrijven. Dat de huisarts en/of therapeut door vraagd is alleen maar om jouw te helpen. Hoe opener jij naar de vertrouwens persoon toe bent hoe gerichter zij te werk kunnen gaan. Zij helpen jouw met antwoorden waarom jij je klote voelt.
Meid een ding, het leven is te mooi om op te geven.
Dat mensen zijn die wij raar vinden, dat is heel normaal. Ieder mens is nou eenmaal anders.
Inderdaad jouw jeugd is inderdaad anders verlopen dan velen van ons en kan mij voorstellen dat inderdaad geen pretje was.
Je bent nu echter 21jaar ga er even vanuit dat je op je zelf woont en niet te geborgenheid krijgt waar wij op terug kunnen vallen.
Vandaar dat het zo belangrijk is om alles van je af te praten en/of te schrijven. Dat de huisarts en/of therapeut door vraagd is alleen maar om jouw te helpen. Hoe opener jij naar de vertrouwens persoon toe bent hoe gerichter zij te werk kunnen gaan. Zij helpen jouw met antwoorden waarom jij je klote voelt.
Meid een ding, het leven is te mooi om op te geven.
Dat mensen zijn die wij raar vinden, dat is heel normaal. Ieder mens is nou eenmaal anders.
dinsdag 24 februari 2009 om 14:24
Hoi pennylane
ik heb bij mij oude terapeut hypnotherapie gehad een paar sessies maar vondt dat niet echt super fijn..
maar wie weet kan nog keer proberen.
liefs kleineo4.
hi sfo.
ik vindt gewoon moeilijk om meteen heel diep op iets in te gaan terwijl ik je nog niet eens goed ken ofzo.
maar goed dat is denk wel een beetje een probleem.
want ik moet je eerst een stuk beter kennen wil ik je beetje vertrouwen en wil ik zomaar iets aan je vertellen.
liefs kleine04
ik heb bij mij oude terapeut hypnotherapie gehad een paar sessies maar vondt dat niet echt super fijn..
maar wie weet kan nog keer proberen.
liefs kleineo4.
hi sfo.
ik vindt gewoon moeilijk om meteen heel diep op iets in te gaan terwijl ik je nog niet eens goed ken ofzo.
maar goed dat is denk wel een beetje een probleem.
want ik moet je eerst een stuk beter kennen wil ik je beetje vertrouwen en wil ik zomaar iets aan je vertellen.
liefs kleine04
dinsdag 24 februari 2009 om 14:44
Hoi kleine04,
wat naar dat je je zo voelt.
wat vond je onprettig aan die hypnotherapie? Was je bang de controle te verliezen? kwam het te dichtbij? kreeg je tijdens die sessies heftige emoties die je liever weggestopt wilde houden?
ik kan me voorstellen dat je het eng vind om persoonlijke dingen te delen. als je dat niet van jongs af aan gewend bent, kun je echt een muur om je gevoelens/emoties hebben opgebouwd. Het afbreken daarvan kan heel heftig en beangstigend zijn. Maar toch... het kan heel moeilijk zijn voor te stellen, maar het kan zo bevrijdend zijn om jezelf uit die zelfgekozen afsluiting te verlossen, stukje bij beetje!
misschien kun je toch de moed verzamelen, en hulp gaan vragen? op het moment zelf zal dat misschien onprettig zijn, maar geloof me, there's light at the end of the tunnel en door hulp te zoeken kom je daar alvast een klein beetje dichter bij
wat naar dat je je zo voelt.
wat vond je onprettig aan die hypnotherapie? Was je bang de controle te verliezen? kwam het te dichtbij? kreeg je tijdens die sessies heftige emoties die je liever weggestopt wilde houden?
ik kan me voorstellen dat je het eng vind om persoonlijke dingen te delen. als je dat niet van jongs af aan gewend bent, kun je echt een muur om je gevoelens/emoties hebben opgebouwd. Het afbreken daarvan kan heel heftig en beangstigend zijn. Maar toch... het kan heel moeilijk zijn voor te stellen, maar het kan zo bevrijdend zijn om jezelf uit die zelfgekozen afsluiting te verlossen, stukje bij beetje!
misschien kun je toch de moed verzamelen, en hulp gaan vragen? op het moment zelf zal dat misschien onprettig zijn, maar geloof me, there's light at the end of the tunnel en door hulp te zoeken kom je daar alvast een klein beetje dichter bij
dinsdag 24 februari 2009 om 16:52
quote:kleine04 schreef op 24 februari 2009 @ 14:24:
ik vindt gewoon moeilijk om meteen heel diep op iets in te gaan terwijl ik je nog niet eens goed ken ofzo.
Dat is heel begrijpelijk Kleine en ik het mooie van het forum is echter dat je hier anoniem bent.
Moet zeggen dat ik voor een 5 jaar geleden een verwijzing van de huisarts heb gevraagd voor therapie en moet zeggen het deed mij goed.
Inderdaad die mensen kunnen vreemde verguren zijn, had zo Bert Haenen type en ik was erg sceptisch. Naar de eerste sessie een beetje te hebben afgetast heb ik bij de tweede sessie er alles uit geflikkerd. De vertrouwens persoon kon hierdoor mij gerichte vragen stellen waardoor alles een plaats kreeg.
Natuurlijk ligt het voor iedereen persoon anders Kleine.
Hoop in iedergeval dat jij jezelf kunt zijn op dit topic.
ik vindt gewoon moeilijk om meteen heel diep op iets in te gaan terwijl ik je nog niet eens goed ken ofzo.
Dat is heel begrijpelijk Kleine en ik het mooie van het forum is echter dat je hier anoniem bent.
Moet zeggen dat ik voor een 5 jaar geleden een verwijzing van de huisarts heb gevraagd voor therapie en moet zeggen het deed mij goed.
Inderdaad die mensen kunnen vreemde verguren zijn, had zo Bert Haenen type en ik was erg sceptisch. Naar de eerste sessie een beetje te hebben afgetast heb ik bij de tweede sessie er alles uit geflikkerd. De vertrouwens persoon kon hierdoor mij gerichte vragen stellen waardoor alles een plaats kreeg.
Natuurlijk ligt het voor iedereen persoon anders Kleine.
Hoop in iedergeval dat jij jezelf kunt zijn op dit topic.
woensdag 25 februari 2009 om 02:24
Hi sfo
ik ben toch altijd wel voorzichtig op internet.
je moet inderdaad voor therapie bij je huisarts een verwijsbrief halen...
fijn dat de therapie jouw wel geholpen heeft.
mag ik vragen waarom jij in therapie heb gezetten..
liefs kleine04
hoi phein.
het kwam voor mijn wel heel dichtbij maar ook kreeg ik er nachtmerries van en herbeleveningen. na een therapie sessie was ik helemaal gesloopt.. en 3 dagen helemaal van de kaart. en zo ging het sesie na sessie..
werdt er ook heel erg angstig van.tijdens de sessie ging meestal wel goed tot dat ik dan weer thuis was en dan kwamen alle emoties los.. en inderdaad heb ook wel een hele grote muur om mezelf heen gebouwt en het is moeilijk om echt achter de muur te komen en er een kijkje in te mogen nemen.
maar goed ik ben dus al tijdje gestopt met therapie. en dat was opzich ook niet erg maar nu is het emotineel wel een grote puinhoop bij mijn..
groetjes kleine04
ik ben toch altijd wel voorzichtig op internet.
je moet inderdaad voor therapie bij je huisarts een verwijsbrief halen...
fijn dat de therapie jouw wel geholpen heeft.
mag ik vragen waarom jij in therapie heb gezetten..
liefs kleine04
hoi phein.
het kwam voor mijn wel heel dichtbij maar ook kreeg ik er nachtmerries van en herbeleveningen. na een therapie sessie was ik helemaal gesloopt.. en 3 dagen helemaal van de kaart. en zo ging het sesie na sessie..
werdt er ook heel erg angstig van.tijdens de sessie ging meestal wel goed tot dat ik dan weer thuis was en dan kwamen alle emoties los.. en inderdaad heb ook wel een hele grote muur om mezelf heen gebouwt en het is moeilijk om echt achter de muur te komen en er een kijkje in te mogen nemen.
maar goed ik ben dus al tijdje gestopt met therapie. en dat was opzich ook niet erg maar nu is het emotineel wel een grote puinhoop bij mijn..
groetjes kleine04
woensdag 25 februari 2009 om 07:23
Hoe lullig het misschien ook moge klinken, maar een begin in de verandering ligt toch echt bij jezelf kleine.
Je moet zelf die knop omzetten en zorgen dat je hulp krijgt want ik neem aan dat je je niet je leven lang zo wilt blijven voelen.Ook mijn jeugd is heel anders verlopen dan gehoopt/verwacht/gewild.Dat gaf mij ook de nodige problemen. Op een gegeven moment heb ik me het volgende afgevraagd: Blijf ik mijn levenlang slachtoffer van mijn verleden of probeer ik nog wat van mijn toekomst te maken?
Voor het laatste gekozen te hebben volgde een reeks aan therapie therapeuten en psychiaters, waarbij ik regelmatig in gevecht was met mijn emoties. Zwaar was het wel maar je moet eerst door het stof wil je verder kunnen komen.
Als ik jou hoor zeggen dat je niet naar de huisarts wil en gestopt ben met therapie etc etc vraag ik me eerlijk gezegd af in hoeverre je echt geholpen wil worden. Hoelang moet je je kop in het zand blijven steken?Je hebt zelf de keuze om nog iets van je leven te maken, ik hoop echt van harte dat je de juiste keus maakt
sterkte moeders
Je moet zelf die knop omzetten en zorgen dat je hulp krijgt want ik neem aan dat je je niet je leven lang zo wilt blijven voelen.Ook mijn jeugd is heel anders verlopen dan gehoopt/verwacht/gewild.Dat gaf mij ook de nodige problemen. Op een gegeven moment heb ik me het volgende afgevraagd: Blijf ik mijn levenlang slachtoffer van mijn verleden of probeer ik nog wat van mijn toekomst te maken?
Voor het laatste gekozen te hebben volgde een reeks aan therapie therapeuten en psychiaters, waarbij ik regelmatig in gevecht was met mijn emoties. Zwaar was het wel maar je moet eerst door het stof wil je verder kunnen komen.
Als ik jou hoor zeggen dat je niet naar de huisarts wil en gestopt ben met therapie etc etc vraag ik me eerlijk gezegd af in hoeverre je echt geholpen wil worden. Hoelang moet je je kop in het zand blijven steken?Je hebt zelf de keuze om nog iets van je leven te maken, ik hoop echt van harte dat je de juiste keus maakt
sterkte moeders
