Psyche
alle pijlers
Zo moe...
dinsdag 23 april 2019 om 09:42
O, ik ben zo moe en dat ben ik al zo lang!
Een jaar geleden bleek mijn schildklier niet goed te werken, hashimoto en werd gezegd door de internist dat met medicatie het weer beter zou gaan, maar het gaat juist slechter.
Ik heb een jaar lang veel geduld gehad, maar nu is het geduld even een beetje op, merk ik.
Er zijn ook juist klachten bijgekomen; extreem droge ogen en de vermoeidheid is niet minder maar juist weer erger momenteel.
Volgens de schildklierpoli zijn die klachten niet gerelateerd aan de schildklier, volgens de huisarts zouden de klachten toch weer wél met de schildklier te maken kunnen hebben en dus voel ik mij zo'n zeur.
Ik weet ook dat er vele ergere kwalen zijn en dat er mensen zijn met altijd pijn, dus ik voel mijn echt een zeur.
Elke ochtend zet ik mijn tanden op elkaar en kijk ik uit naar hopelijk een beetje positief effect van koffie, of de zon of wat dan ook.
Soms maak ik mij expres een beetje boos om wat energie te krijgen van adrenaline en soms kan ik wel janken van vermoeidheid en frustratie.
Leuke dingen zijn niet echt leuk omdat ik meestal te moe ben om ervan te genieten.
Slapen helpt niet, het is een ander soort vermoeidheid waar slaap geen invloed op lijkt te hebben.
Ik ga elke dag een half uur tot anderhalf uur stevig wandelen, ik eet 3 gezonde maaltijden per dag, snoep weinig en ik leef regelmatig en neem voldoende rust.
Ik heb van pure wanhoop geprobeerd om 3 maanden glutenvrij te eten, maar ik merkte geen verschil.
Ik werk maar 12 uur per week! Ondanks dat ik mijn werk best leuk vind heb ik erg veel moeite om mij ertoe te zetten.
2 uur staan vind ik best moeilijk, meestal gaat mijn rug na een uur al zeer doen.
Ook heb ik bijzonder snel spier en gewrichtspijn.
Ik ben nog maar 42, ik zie soms de toekomst best somber in hierdoor.
Wat als het nooit echt beter wordt?
Hoe moet dat dan over 10 jaar?
Over 20 jaar?
De bedoeling was dat ik toch uiteindelijk 30 uur ga werken, maar hoe moet dat dan?
De moed zakt me momenteel een beetje in de schoenen.
Ik ben ook al bij een psycholoog vanwege het psychische aspect.
Door partner en familie voel ik mij soms onbegrepen, want iedereen is weleens moe en ik wil ook helemaal niet klagen.
Mensen die klagen en zeuren zijn niet geliefd.
Op deze manier vind ik mezelf ook veel minder leuk.
Ik houd mezelf vaak voor dat er mensen zijn met vele ergere klachten dan ik, mensen die altijd pijn hebben of die de hele dag in bed moeten liggen.
Toch zijn er ook momenten dat ik het moeilijk vind.
Ik zie bijvoorbeeld nu al op tegen de vakantie, dan gaan we met de kinderen logeren bij schoonmoeder.
Ik zou er normaal naar uitkijken, het verpest best veel voor mij dat ik mij niet goed voel.
Misschien is het goed voor mij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Er zijn vast meer mensen zoals ik, met dit probleem.
Hoe gaan jullie ermee om?
Al vast bedankt.
Een jaar geleden bleek mijn schildklier niet goed te werken, hashimoto en werd gezegd door de internist dat met medicatie het weer beter zou gaan, maar het gaat juist slechter.
Ik heb een jaar lang veel geduld gehad, maar nu is het geduld even een beetje op, merk ik.
Er zijn ook juist klachten bijgekomen; extreem droge ogen en de vermoeidheid is niet minder maar juist weer erger momenteel.
Volgens de schildklierpoli zijn die klachten niet gerelateerd aan de schildklier, volgens de huisarts zouden de klachten toch weer wél met de schildklier te maken kunnen hebben en dus voel ik mij zo'n zeur.
Ik weet ook dat er vele ergere kwalen zijn en dat er mensen zijn met altijd pijn, dus ik voel mijn echt een zeur.
Elke ochtend zet ik mijn tanden op elkaar en kijk ik uit naar hopelijk een beetje positief effect van koffie, of de zon of wat dan ook.
Soms maak ik mij expres een beetje boos om wat energie te krijgen van adrenaline en soms kan ik wel janken van vermoeidheid en frustratie.
Leuke dingen zijn niet echt leuk omdat ik meestal te moe ben om ervan te genieten.
Slapen helpt niet, het is een ander soort vermoeidheid waar slaap geen invloed op lijkt te hebben.
Ik ga elke dag een half uur tot anderhalf uur stevig wandelen, ik eet 3 gezonde maaltijden per dag, snoep weinig en ik leef regelmatig en neem voldoende rust.
Ik heb van pure wanhoop geprobeerd om 3 maanden glutenvrij te eten, maar ik merkte geen verschil.
Ik werk maar 12 uur per week! Ondanks dat ik mijn werk best leuk vind heb ik erg veel moeite om mij ertoe te zetten.
2 uur staan vind ik best moeilijk, meestal gaat mijn rug na een uur al zeer doen.
Ook heb ik bijzonder snel spier en gewrichtspijn.
Ik ben nog maar 42, ik zie soms de toekomst best somber in hierdoor.
Wat als het nooit echt beter wordt?
Hoe moet dat dan over 10 jaar?
Over 20 jaar?
De bedoeling was dat ik toch uiteindelijk 30 uur ga werken, maar hoe moet dat dan?
De moed zakt me momenteel een beetje in de schoenen.
Ik ben ook al bij een psycholoog vanwege het psychische aspect.
Door partner en familie voel ik mij soms onbegrepen, want iedereen is weleens moe en ik wil ook helemaal niet klagen.
Mensen die klagen en zeuren zijn niet geliefd.
Op deze manier vind ik mezelf ook veel minder leuk.
Ik houd mezelf vaak voor dat er mensen zijn met vele ergere klachten dan ik, mensen die altijd pijn hebben of die de hele dag in bed moeten liggen.
Toch zijn er ook momenten dat ik het moeilijk vind.
Ik zie bijvoorbeeld nu al op tegen de vakantie, dan gaan we met de kinderen logeren bij schoonmoeder.
Ik zou er normaal naar uitkijken, het verpest best veel voor mij dat ik mij niet goed voel.
Misschien is het goed voor mij om te lezen dat ik niet de enige ben.
Er zijn vast meer mensen zoals ik, met dit probleem.
Hoe gaan jullie ermee om?
Al vast bedankt.
dinsdag 23 april 2019 om 14:14
Nee.
Ik denk trouwens niet dat het lyme is.
Buiten dat zou ik eerlijk gezegd niet naar een lyme-onderzoek willen vragen aan mijn huisarts.
Ik ben bang dat de huisarts dat wel heel erg lastig en onnodig vindt.
Ik ben een beetje bang om voor hypochonder te worden aangezien en dat is ook de reden dat ik 10 jaar op een rij nooit naar de huisarts ging, ondanks de vage klachten die ik had.
Nu ga ik sinds 5 jaar weer af en toe als er iets is naar de huisarts.
2 jaar geleden had ik ook een paar keer ineens een flinke zwelling ergens en dus kon ik eindelijk de huisarts eens iets laten zien, ze zei toen: ja er is wel iets met je aan de hand, maar om erachter te komen wat dat is, is als zoeken naar een speld in een hooiberg.
Dus daar begin ik niet aan.
Daarvoor zijn de klachten niet ernstig genoeg.
De laatste keer dat ik naar de huisarts ging dacht ik: ik pak het goed aan en maak een lijstje met klachten, dat is efficiënt en dan kan ik niks vergeten.
Maar ik merkte dat de huisarts het allemaal een beetje overdreven vond en voelde mij daarna best stom, als een klein kind wat met een snoepje wordt afgescheept.
Maar dat kan dus aan mijn perceptie liggen, want ik zou al een bloedonderzoek krijgen en meer kon de huisarts misschien toch niet doen op dat moment.
Ik ben al blij als er even net íetsje verder gekeken wordt dan alléén de tsh en het ft4.
Maar van de andere kant, nu ik dus een bloedonderzoek krijg ben ik ook bang dat er niets uitkomt, want dat betekent dat ik verder door moet modderen én ik voel me dan dus echt zo'n zeur.
Even voor de duidelijkheid: ik ga hooguit 2x per jaar naar de huisarts.
dinsdag 23 april 2019 om 14:26
Wat erg dat het eerst zover moest komen dat je in het ziekenhuis moest worden opgenomen.
Een schrale troost is dan misschien dat je dan wel bewijs hebt dat het geen aanstellerij was.
Gaat het nu wel goed met je?
dinsdag 23 april 2019 om 15:56
Je lijf en geest kunnen je anders flink voor de gek houden wat dit betreft.
Iemand uit mijn kring viel 10 kg af veel maagklachten, en echt ziekgevoel, ellendig. Overtuigd van een enge ziekte. Bleek na alle onderzoeken niets te vinden. Kreeg antidepressiva en knapte op. Inmiddels 3 jaar verder, geen lichamelijke klachten meer. Het kan dus echt.
(waarmee ik niet wil zeggen dat jij dit ook perse hebt natuurlijk!)
dinsdag 23 april 2019 om 16:18
Fysiek kan het soms wat op en neer gaan en vooral als ik niet goed sta ingesteld ben ik uitgeput. En af en toe plopt er wat nieuws op. Het laatst de oogziekte Graves.
En ja ik word nu wel serieus genomen. Ook niet onder behandeling van de huisarts.
dinsdag 23 april 2019 om 17:34
Dat komt omdat het behoorlijk achteruit is gegaan de laatste tijd en omdat er nieuwe klachten zijn bijgekomen.
Ik voel mij nu echt niet beter dan met die tsh van boven de 100 en dat is dus ook waarom op dit moment me de moed een beetje in de schoenen zakt.
Misschien dat het inderdaad helpt om te denken dat het beter wordt als de tsh onder de 2 is, maar het lukt me nu even niet zo goed om daarin te geloven.
dinsdag 23 april 2019 om 19:00
[quote=tantejans post_id=29844208 time=1556033642 user_id=382452]
Dat komt omdat het behoorlijk achteruit is gegaan de laatste tijd en omdat er nieuwe klachten zijn bijgekomen.
Ik voel mij nu echt niet beter dan met die tsh van boven de 100 en dat is dus ook waarom op dit moment me de moed een beetje in de schoenen zakt.
Misschien dat het inderdaad helpt om te denken dat het beter wordt als de tsh onder de 2 is, maar het lukt me nu even niet zo goed om daarin te geloven.
[/quote
Voel en voelde me ook niet minder rottig door zo tegen mezelf te praten maar bracht wel meer rust.
Nu weet ik dat het echt uitmaakt wel of niet goed ingesteld. Depri-gelukkig
Doodop-fit kan bij mij een puntje schelen bij wijze van.
Dat komt omdat het behoorlijk achteruit is gegaan de laatste tijd en omdat er nieuwe klachten zijn bijgekomen.
Ik voel mij nu echt niet beter dan met die tsh van boven de 100 en dat is dus ook waarom op dit moment me de moed een beetje in de schoenen zakt.
Misschien dat het inderdaad helpt om te denken dat het beter wordt als de tsh onder de 2 is, maar het lukt me nu even niet zo goed om daarin te geloven.
[/quote
Voel en voelde me ook niet minder rottig door zo tegen mezelf te praten maar bracht wel meer rust.
Nu weet ik dat het echt uitmaakt wel of niet goed ingesteld. Depri-gelukkig
Doodop-fit kan bij mij een puntje schelen bij wijze van.
woensdag 24 april 2019 om 07:33
Wat is je Vitamine D3 level? Rond de 70 is geloof ik ideaal, maar moet je even navragen.
En droge ogen kan je krijgen van Demodex mijten. Alleen met microscoop zichtbaar. Laat je daar eens op testen. Iedereen heeft ze, en meer naarmate je ouder wordt, maar als je er teveel hebt dan krijg je klachten.
En droge ogen kan je krijgen van Demodex mijten. Alleen met microscoop zichtbaar. Laat je daar eens op testen. Iedereen heeft ze, en meer naarmate je ouder wordt, maar als je er teveel hebt dan krijg je klachten.
woensdag 24 april 2019 om 12:54
@janedoe
Ja, hopelijk is het gewoon een kwestie van eerst goed ingesteld raken.
Ik denk dat ik even het zicht kwijt ben op wat hashimoto betekent.
Of misschien heb ik dat wel nooit helemaal goed begrepen.
Wat is het verschil tussen hypothyreïdie
En hashimoto in de manier waarop je het ervaart?
Ben je met hashimoto sowieso altijd toch wat sneller moe dan wanneer je geen hashimoto hebt en alleen een slecht werkende schildklier?
Ja, hopelijk is het gewoon een kwestie van eerst goed ingesteld raken.
Ik denk dat ik even het zicht kwijt ben op wat hashimoto betekent.
Of misschien heb ik dat wel nooit helemaal goed begrepen.
Wat is het verschil tussen hypothyreïdie
En hashimoto in de manier waarop je het ervaart?
Ben je met hashimoto sowieso altijd toch wat sneller moe dan wanneer je geen hashimoto hebt en alleen een slecht werkende schildklier?
woensdag 24 april 2019 om 13:01
Inmiddels heb ik bloed laten prikken om eventuele andere lichamelijke oorzaken uit te kunnen sluiten.
Nu op dit moment denk ik: waarom ben ik toch ineens zo emotioneel geworden over dit alles?
Liever was ik gewoon vanbinnen kalm gebleven, nu voel ik mij zo'n dramaqueen en aansteller.
Iedereen is weleens moe, misschien hoort dit gevoel erbij?
Ik denk dat ik even mijn geduld kwijt was.
Ik zou zo graag even een paar dagen wat fitter willen zijn.
Gisteren heb ik er met mij psycholoog over gepraat, maar daar voel ik mij ook een beetje lullig over, want mijn psycholoog is ernstig ziek lichamelijk en krijgt momenteel chemotherapie.
Voor iedereen die moe is, sterkte!
Voor iedereen die ziek is: heel veel beterschap.
Nu op dit moment denk ik: waarom ben ik toch ineens zo emotioneel geworden over dit alles?
Liever was ik gewoon vanbinnen kalm gebleven, nu voel ik mij zo'n dramaqueen en aansteller.
Iedereen is weleens moe, misschien hoort dit gevoel erbij?
Ik denk dat ik even mijn geduld kwijt was.
Ik zou zo graag even een paar dagen wat fitter willen zijn.
Gisteren heb ik er met mij psycholoog over gepraat, maar daar voel ik mij ook een beetje lullig over, want mijn psycholoog is ernstig ziek lichamelijk en krijgt momenteel chemotherapie.
Voor iedereen die moe is, sterkte!
Voor iedereen die ziek is: heel veel beterschap.
woensdag 24 april 2019 om 13:07
Wat bedoel je met energie leegtrekkers?
Ik heb namelijk wel een paar gedachten en gevoelens waarvan ik weet dat ik ze eigen lijk beter niet zou kunnen denken of voelen, maar daarover heb ik het al met mijn psycholoog en die dingen krijg ik helaas niet zo gemakkelijk weg.
Ik voel mij bijvoorbeeld een beetje schuldig en heb soms een beetje spijt van een paar dingen.
Ook mis ik bepaalde mensen die tijdens een zware periode uit mijn leven zijn verdwenen.
Soms denk ik negatieve dingen over mezelf, al probeer ik dat niet te doen en sommige mensen die op dit moment in mijn leven zijn zeggen en dien weleens dingen die een beetje pijnlijk zijn, maar ik kan hen niet veranderen en probeer gewoon kalm te blijven en verstandig te zijn.
Wat voor positieve ervaringen heb jij met het alternatieve circuit?
Ik heb ooit wel wat alternatieve gedaan, maar ik vind het al snel heel erg zweverig worden.
woensdag 24 april 2019 om 13:13
Vitamine d wordt niet getest.FunnyFace8 schreef: ↑24-04-2019 07:33Wat is je Vitamine D3 level? Rond de 70 is geloof ik ideaal, maar moet je even navragen.
En droge ogen kan je krijgen van Demodex mijten. Alleen met microscoop zichtbaar. Laat je daar eens op testen. Iedereen heeft ze, en meer naarmate je ouder wordt, maar als je er teveel hebt dan krijg je klachten.
Van die mijt dat wist ik niet, kan ik mijn ogen daarop eventueel laten controleren bij een gewone opticien, of moet ik een verwijsbrief hebben voor een oogarts?
woensdag 24 april 2019 om 14:17
Hashimoto is een oorzaak van hypothyreoidie(trage schildklier).tantejans schreef: ↑24-04-2019 12:54@janedoe
Ja, hopelijk is het gewoon een kwestie van eerst goed ingesteld raken.
Ik denk dat ik even het zicht kwijt ben op wat hashimoto betekent.
Of misschien heb ik dat wel nooit helemaal goed begrepen.
Wat is het verschil tussen hypothyreïdie
En hashimoto in de manier waarop je het ervaart?
Ben je met hashimoto sowieso altijd toch wat sneller moe dan wanneer je geen hashimoto hebt en alleen een slecht werkende schildklier?
Je bent er bijna en ook al kun je dat niet geloven nu. Het zal met de juiste waarde beter gaan.
Ik zie je schrijven hypochonder, mensen die je hebt verloren worden erbij gesleept. Het zijn gedachtes en angsten die in gang gezet worden door die klier van een schildklier.
Dat zou jou psy moeten weten.
Hou vol en probeer tegen jezelf te zeggen dat je je zo voelt vanwege die rotklier. Het ellendige gevoel wordt er niet minder van maar je voedt het dan niet extra met ik wil geen hypochonder zijn ed.
woensdag 24 april 2019 om 19:43
Is wel belangrijk om vitamine d waardes te laten checken bij vermoeidheid en schildklierproblemen. Vraag daar absoluut om.
En ik weet niet wie je kan testen op die mijt. Even navragen bij huisarts of opticien?
woensdag 24 april 2019 om 20:23
Lieve To,
Een ding. Je hoeft geen vrienden te zijn met de artsen. Je kent ze niet privé, ze hoeven je niet aardig te vinden, ze mogen je een zeikerd vinden, het maakt niet uit wat ze denken als de deur dicht valt maar ze moeten je goed helpen!!!
Assertief zijn dus! Zorgen dat je goed onderzocht wordt! Laat het achterste van je tong zien! Met dit soort heftige klachten moet je echt telkens terug gaan ook al denk jij dat de huisarts aansteller denkt. Pas als er voor jou gevoel alles fysiek uitgesloten is ga je naar het psychische stuk kijken.
Dit is echt niet normaal om je zo intens moe te voelen. Dus alsjeblieft ga op je strepen staan en heb schijt aan wat die dokter denkt!
Een ding. Je hoeft geen vrienden te zijn met de artsen. Je kent ze niet privé, ze hoeven je niet aardig te vinden, ze mogen je een zeikerd vinden, het maakt niet uit wat ze denken als de deur dicht valt maar ze moeten je goed helpen!!!
Assertief zijn dus! Zorgen dat je goed onderzocht wordt! Laat het achterste van je tong zien! Met dit soort heftige klachten moet je echt telkens terug gaan ook al denk jij dat de huisarts aansteller denkt. Pas als er voor jou gevoel alles fysiek uitgesloten is ga je naar het psychische stuk kijken.
Dit is echt niet normaal om je zo intens moe te voelen. Dus alsjeblieft ga op je strepen staan en heb schijt aan wat die dokter denkt!
where ever you go, go with your heart
woensdag 24 april 2019 om 23:20
Plus als, tenminste bij mij, de schildklier weer eens ontstoken is ik me door de ontsteking heel beroerd kan voelen.
Maakt dan echt niet uit dat ik daarvoor goed op de Euthyrax ingesteld was.
anoniem_63d7ddcace0a9 wijzigde dit bericht op 25-04-2019 09:24
0.79% gewijzigd
donderdag 25 april 2019 om 01:22
Als ik je andere topic (over je vermeende autisme) naast deze leg, dan vind ik het niet meer dan logisch dat je zo moe bent. Je bent in een constant gevecht om erkenning die je -zo lees ik dat- helemaal uitput. Een zucht naar erkenning van je omgeving, maar eigenlijk nog veel meer van jezelf.
Iemand schreef hier over 'energie leegtrekkers', ik denk dat jij vooral zèlf jouw batterij leegtrekt.
Ik vermoed daarom dan ook dat je vermoeidheid wel eens een heel andere oorzaak zou kunnen hebben dan waar je hem nu zoekt. Alleen al van het lezen van jouw verbetenheid mbt een diagnose, de strijd met je giftige omgeving en de schuldgevoelens en onzekerheid die daarmee gepaard gaan, word ik plaatsvervangend doodmoe. Je torst in feite een mentale blok beton op je schouders mee, elke dag weer. Gek hè, dat je daar moe van wordt?
Iemand schreef hier over 'energie leegtrekkers', ik denk dat jij vooral zèlf jouw batterij leegtrekt.
Ik vermoed daarom dan ook dat je vermoeidheid wel eens een heel andere oorzaak zou kunnen hebben dan waar je hem nu zoekt. Alleen al van het lezen van jouw verbetenheid mbt een diagnose, de strijd met je giftige omgeving en de schuldgevoelens en onzekerheid die daarmee gepaard gaan, word ik plaatsvervangend doodmoe. Je torst in feite een mentale blok beton op je schouders mee, elke dag weer. Gek hè, dat je daar moe van wordt?
donderdag 25 april 2019 om 07:52
Ik heb een paar jaar geleden cranio sacraal therapie gedaan. Heel boeiend.tantejans schreef: ↑24-04-2019 13:07Wat bedoel je met energie leegtrekkers?
Ik heb namelijk wel een paar gedachten en gevoelens waarvan ik weet dat ik ze eigen lijk beter niet zou kunnen denken of voelen, maar daarover heb ik het al met mijn psycholoog en die dingen krijg ik helaas niet zo gemakkelijk weg.
Ik voel mij bijvoorbeeld een beetje schuldig en heb soms een beetje spijt van een paar dingen.
Ook mis ik bepaalde mensen die tijdens een zware periode uit mijn leven zijn verdwenen.
Soms denk ik negatieve dingen over mezelf, al probeer ik dat niet te doen en sommige mensen die op dit moment in mijn leven zijn zeggen en dien weleens dingen die een beetje pijnlijk zijn, maar ik kan hen niet veranderen en probeer gewoon kalm te blijven en verstandig te zijn.
Wat voor positieve ervaringen heb jij met het alternatieve circuit?
Ik heb ooit wel wat alternatieve gedaan, maar ik vind het al snel heel erg zweverig worden.
Het idee daarachter was dat gebeurtenissen die je in je leven meegemaakt hebt zich 'vastzetten' in je lijf. Je krijgt dan klachten of pijn. Dmv bindweefsel massage ( pijnlijk) wordt het zelfhelende vermogen van je lijf weer in werking gezet.
Ik liep ook al lang met pijn rond waar medisch gezien niks te vinden was.
